De afgelopen maanden zie ik steeds vaker verontwaardigde reacties van meiden langskomen die zeggen dat wij de eetstoornis NAO soms vergeten te noemen. Ik doel dan bijvoorbeeld op de illustratie die Irene recent maakte en plaatste op ons Instagram account. Hierin werd anorexia met boulimia vergeleken, omdat dit vaak wordt gedaan, maar volgens ons hetzelfde is als appels met peren vergelijken. Kortom: niet te vergelijken. Direct erna werd er gereageerd met “…en weer wordt NAO vergeten. Iedereen kent anorexia en boulimia, maar NAO blijft vergeten”. Ik begrijp het, maar verwonder me ook over dit soort reacties. NAO is geen eetstoornis. Wat is het dan wel?
NAO staat enkel voor Niet Anders Omschreven. Je kunt dus niet “NAO hebben“, want dan heb je iets niet anders omschrevens, van niets. NAO hoort altijd achter een verzamelnaam van verschillende stoornissen. Denk bijvoorbeeld aan Persoonlijkheidsstoornis NAO, Dissociatieve stoornis NAO of Eetstoornis NAO. Je hebt dan dus ‘gewoon’ een eetstoornis of persoonlijkheidsstoornis, die qua diagnose verder niet gespecificeerd is in iets als anorexia, boulimia of binge eating disorder.
Je hebt een combinatie van die drie gespecificeerde diagnoses. Als er ergens wordt gepraat over anorexia en boulimia, dan gaat het dus ook over eetstoornis NAO. Waarom? Omdat er wordt gepraat over eetstoornissen en eetstoornis NAO een combi is van meerdere gespecificeerde eetstoornissen.
“De nao categorie komt veel voor bij het classificeren van eetstoornissen, persoonlijkheidsstoornissen en dissociatieve stoornissen. Volgens gegevens van ggz Nederland gaat het hierbij om circa 50% van de diagnose-behandel-combinaties (dbc’s). Uit een review van Dingemans en Van Furth (2015), van de literatuur blijkt dat er geen enkele grond is om aan te nemen dat het zou gaan om een lichtere stoornis of om een (spontaan) gunstiger beloop, in vergelijking met de gespecificeerde eetstoornissen. Onder meer ernst, ziektebeloop en comorbiditeit verschillen niet. Bovendien blijkt per patiënt de eetstoornis geregeld te wisselen in manifestatie, ook tijdens de behandeling.” (bron: tijdschriftvoorpsychiatrie)
Vreemd genoeg lees en zie ik deze verontwaardiging enkel bij eetstoornis problematiek. Ik hoor nooit iemand bij een blog over borderline of vermijdende persoonlijkheidsstoornis roepen: “Nu zijn jullie weer NAO vergeten! Dat is minstens zo ernstig!” Het klopt trouwens wel. Het is zeker minstens zo ernstig, want borderline en een vermijdende persoonlijkheidsstoornis vallen beiden onder de categorie persoonlijkheidsstoornis.
Als je het vergelijkt met een lichamelijke ziekte, zou je kunnen zeggen dat iemand borstkanker heeft, de ander longkanker en weer iemand anders kanker in verschillende delen van zijn/haar lichaam, waardoor er niet één naam voor is. Deze persoon zal dan niet roepen. “Jullie zijn mijn vorm van kanker vergeten!”. Natuurlijk niet, want die heeft net als bij longkanker en borstkanker, een vorm van kanker. Heb je de diagnose “Eetstoornis NAO” dan heb je dus een bepaalde vorm van een eetstoornis die een combinatie is van de verschillende eetstoornissen: Boulimia, anorexia en eetbuistoornis.
Dit geldt trouwens ook voor behandeling. Nee, er is veelal geen specifieke behandeling voor eetstoornis NAO, simpelweg omdat iedere eetstoornis NAO er anders uitziet. Anders zou je wel een meer gespecificeerde eetstoornis diagnose hebben gekregen. Afhankelijk van hoe jouw eetstoornis eruit ziet, zal je dus een behandeling volgen die meer gericht is op anorexia, boulimia of eetbuistoornis. Ook kan het zijn dat je verschillende onderdelen volgt uit de verschillende zorgpaden, zodat de behandeling het best mogelijk op jouw eetstoornis is afgestemd. Uiteindelijk zijn het allemaal behandelingen voor een eetstoornis. Zo werkt dit ook bij persoonlijkheidsproblematiek.
Om even terug te komen op de illustratie van Irene, die we juist gemaakt hebben om jullie te steunen en erkenning te geven. Boulimia met anorexia vergelijken is als appels met peren vergelijken. Je kunt het niet vergelijken. Op basis van die afbeelding roepen dat we NAO zijn vergeten is hetzelfde als roepen dat we het fruit zijn vergeten. Een appel is fruit. Een peer is fruit. We hebben het juist over fruit. Dat de één nou niet onder te brengen in in de categorie appel of peer, betekent niet dat je geen fruit bent of minder sappig, lekker of kwalitatief fruit bent dan een appel of een peer. Je bent gewoon fruit.
Tenslotte vraag ik me af hoe het komt dat deze classificatie bij eetstoornissen zo’n belangrijke rol speelt. Dit in tegenstelling tot andere psychische stoornissen (persoonlijkheidsproblematiek, dissociatieve identiteitsstoornis), waar ik de vraag over ‘NAO’ nauwelijks hoor. Heeft dit iets te maken met ons gevoel van minderwaardigheid? De grote wens om waardevol te zijn en het idee hebben dit alleen te zijn met behulp van een ‘bekende’ diagnose? Ik weet het niet. Jij wel?
Geef een reactie