NAO is geen eetstoornis

De afgelopen maanden zie ik steeds vaker verontwaardigde reacties van meiden langskomen die zeggen dat wij de eetstoornis NAO soms vergeten te noemen. Ik doel dan bijvoorbeeld op de illustratie die Irene recent maakte en plaatste op ons Instagram account. Hierin werd anorexia met boulimia vergeleken, omdat dit vaak wordt gedaan, maar volgens ons hetzelfde is als appels met peren vergelijken. Kortom: niet te vergelijken. Direct erna werd er gereageerd met “…en weer wordt NAO vergeten. Iedereen kent anorexia en boulimia, maar NAO blijft vergeten”. Ik begrijp het, maar verwonder me ook over dit soort reacties. NAO is geen eetstoornis. Wat is het dan wel?

NAO staat enkel voor Niet Anders Omschreven. Je kunt dus niet “NAO hebben“, want dan heb je iets niet anders omschrevens, van niets. NAO hoort altijd achter een verzamelnaam van verschillende stoornissen. Denk bijvoorbeeld aan Persoonlijkheidsstoornis NAO, Dissociatieve stoornis NAO of Eetstoornis NAO. Je hebt dan dus ‘gewoon’ een eetstoornis of persoonlijkheidsstoornis, die qua diagnose verder niet gespecificeerd is in iets als anorexia, boulimia of binge eating disorder.


Je hebt een combinatie van die drie gespecificeerde diagnoses. Als er ergens wordt gepraat over anorexia en boulimia, dan gaat het dus ook over eetstoornis NAO. Waarom? Omdat er wordt gepraat over eetstoornissen en eetstoornis NAO een combi is van meerdere gespecificeerde eetstoornissen.

“De nao categorie komt veel voor bij het classificeren van eetstoornissen, persoonlijkheidsstoornissen en dissociatieve stoornissen. Volgens gegevens van ggz Nederland gaat het hierbij om circa 50% van de diagnose-behandel-combinaties (dbc’s). Uit een review van Dingemans en Van Furth (2015), van de literatuur blijkt dat er geen enkele grond is om aan te nemen dat het zou gaan om een lichtere stoornis of om een (spontaan) gunstiger beloop, in vergelijking met de gespecificeerde eetstoornissen. Onder meer ernst, ziektebeloop en comorbiditeit verschillen niet. Bovendien blijkt per patiënt de eetstoornis geregeld te wisselen in manifestatie, ook tijdens de behandeling.” (bron: tijdschriftvoorpsychiatrie)

Vreemd genoeg lees en zie ik deze verontwaardiging enkel bij eetstoornis problematiek. Ik hoor nooit iemand bij een blog over borderline of vermijdende persoonlijkheidsstoornis roepen: “Nu zijn jullie weer NAO vergeten! Dat is minstens zo ernstig!” Het klopt trouwens wel. Het is zeker minstens zo ernstig, want borderline en een vermijdende persoonlijkheidsstoornis vallen beiden onder de categorie persoonlijkheidsstoornis.

Als je het vergelijkt met een lichamelijke ziekte, zou je kunnen zeggen dat iemand borstkanker heeft, de ander longkanker en weer iemand anders kanker in verschillende delen van zijn/haar lichaam, waardoor er niet één naam voor is. Deze persoon zal dan niet roepen. “Jullie zijn mijn vorm van kanker vergeten!”. Natuurlijk niet, want die heeft net als bij longkanker en borstkanker, een vorm van kanker. Heb je de diagnose “Eetstoornis NAO” dan heb je dus een bepaalde vorm van een eetstoornis die een combinatie is van de verschillende eetstoornissen: Boulimia, anorexia en eetbuistoornis.

Dit geldt trouwens ook voor behandeling. Nee, er is veelal geen specifieke behandeling voor eetstoornis NAO, simpelweg omdat iedere eetstoornis NAO er anders uitziet. Anders zou je wel een meer gespecificeerde eetstoornis diagnose hebben gekregen. Afhankelijk van hoe jouw eetstoornis eruit ziet, zal je dus een behandeling volgen die meer gericht is op anorexia, boulimia of eetbuistoornis. Ook kan het zijn dat je verschillende onderdelen volgt uit de verschillende zorgpaden, zodat de behandeling het best mogelijk op jouw eetstoornis is afgestemd. Uiteindelijk zijn het allemaal behandelingen voor een eetstoornis. Zo werkt dit ook bij persoonlijkheidsproblematiek.

 

Anorexia en boulimia, twee verschillende stoornissen, maar beiden even ernstig. Welke eetstoornis je ook hebt, neem het serieus. Je kunt geen appels met peren vergelijken. Een probleem is een probleem, praat erover, zoek hulp, vind liefde. ❤ #dekunstvanherstel #Queenofcourage

Een bericht gedeeld door Proud2Bme (@proud2bmenl) op

Om even terug te komen op de illustratie van Irene, die we juist gemaakt hebben om jullie te steunen en erkenning te geven. Boulimia met anorexia vergelijken is als appels met peren vergelijken. Je kunt het niet vergelijken. Op basis van die afbeelding roepen dat we NAO zijn vergeten is hetzelfde als roepen dat we het fruit zijn vergeten. Een appel is fruit. Een peer is fruit. We hebben het juist over fruit. Dat de één nou niet onder te brengen in in de categorie appel of peer, betekent niet dat je geen fruit bent of minder sappig, lekker of kwalitatief fruit bent dan een appel of een peer. Je bent gewoon fruit. 

Tenslotte vraag ik me af hoe het komt dat deze classificatie bij eetstoornissen zo’n belangrijke rol speelt. Dit in tegenstelling tot andere psychische stoornissen (persoonlijkheidsproblematiek, dissociatieve identiteitsstoornis), waar ik de vraag over ‘NAO’ nauwelijks hoor. Heeft dit iets te maken met ons gevoel van minderwaardigheid? De grote wens om waardevol te zijn en het idee hebben dit alleen te zijn met behulp van een ‘bekende’ diagnose? Ik weet het niet. Jij wel?

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Reacties

35 reacties op “NAO is geen eetstoornis”

  1. Goed uitgelegd! En heel erg waar.

  2. Zelf heb ik de diagnose eetstoornis NAO, anorectisch beeld. Het enige wat ik heb dat het NAO maakte is mijn gezonde gewicht. Ik heb nooit dat gevoel gehad van goh jullie zijn NAO vergeten.

    Ik vind dit wel goede artikel.

  3. Ik denk dat dit inderdaad samenhangt met het minderwaardigheidsgevoel. Je benoemt nu de eetstoornis NAO als een combinatie van verschillende eetstoornissen, maar zo wordt het volgens mij niet ervaren. Om het bij mezelf te houden.. toen ik de diagnose eetstoornis NAO had, voelde dat als falen en vanuit mijn eetstoornis werd het tegen me gebruikt. Want ik was laf en moest me niet zo aanstellen, als ik nu maar meer wist te compenseren, dan was het beter want dan mocht ik mezelf serieus nemen, dan zouden anderen mij ook serieus nemen. De diagnose eetstoornis NAO voelde als een bevestiging dat ik niks kon.. Ik kon zĆ©lfs niet voldoen aan de eisen van de eetstoornissen zoals ze buiten NAO beschreven stonden. Ik denk dat dat ook het verschil is met andere stoornissen; een eetstoornis heeft zijn eigen – zieke – trots en manier van zichzelf bevestigen en sterker maken. (Plus, ik denk dat het ook zeker een rol speelt dat juist anorexia en boulimia bekend zijn, makkelijker aandacht krijgen en als serieuzer gezien worden in onze maatschappij.. Iemand met een eetstoornis NAO moet het dan hebben van plekken waar mensen weten waar ze het over hebben, plekken als proud.. en dan kan ik me voorstellen dat het zeer doet als jouw diagnose ondergesneeuwd lijkt te worden)

    1. Super goed uitgelegd en verduidelijkt , ben het helemaal met je eens ! Xx

  4. Wat een fijne uitleg!

  5. Ik vind het goed een goed verhaal. Heb zelf ook nao, maar ik hang er geen label aan. Ik heb een eetstoorins, en alle informatie die ik hier vind zijn goed helpend en interesant. Wat in alles vind ik wel een stukje van mij zelf in terug. Ik ben niet vast geplakt aan het label nao maar vastgeplakt aan mijn eigen ik, mijn persoonlijkheid, mijn verleden en mijn trauma, wat bij ieder weer anders is en ieder anders ervaart.

  6. Heel goed geschreven!
    Ikzelf heb ook eetstoornis NAO, vanwege het gezonde gewicht. Ik denk dat het vooral ligt aan het feit dat niet veel mensen weten wat NAO precies is en er vaak wordt gedacht, dat het minder erg is dan bijvoorbeeld anorexia en boulimia, omdat dat de stereotype eetstoornissen zijn die vaak in het nieuws zijn

  7. Ik heb zelf niet het gevoel dat jullie andere eetstoornissen, naast boulimia en anorexia vergeten, maar ik denk wel dat ik de reacties begrijp.

    Voor de buitenwereld zijn vaak alleen anorexia en boulimia bekende eetstoornissen en men weet vaak niet hoe complex dit kan zijn. Ik denk dat de mensen van de reacties juist van jullie verwachten (en hopen) dat jullie dit stigma ontkrachten (wat (toevallig deze keer) niet gebeurd in bovengenoemde post).

    Nogmaals, ik vind deze site echt top!

  8. Bedankt voor deze blog!
    Mijn eerste reactie was ook dat jullie eetstoornis NAO vergeten waren.

    Dat komt omdat het al zo’n “taboe” is. Als je zegt tegen mensen dat je NAO hebt en ze weten niet zoveel van eetstoornissen krijg je al snel de reactie “oh, dat is niet zo erg.” Terwijl wij wel beter weten. Ik denk dat bijna iedereen met een eetstoornis het liefst helemaal in een hokje past.

    Maar deze blog is heel verhelderend !

  9. Goed artikel! Duidelijk, ook voor mijn omgeving denk ik. Bedankt!

  10. ik heb periodes van uithongeren en dan eetbuien die compenseer ik dan door braken en beweging en dan volgt er weer een periode van niet eten of soms eens een klein stukje fruit of een kleine beetje rauwe groeten. Heb ik dan NAO? ik vind het nogal ingewikkeld. Vroeger had ik heel erge anorexia en had ik een extreem laag gewicht, nu zit ik op mijn minimumgewicht, maar het is wel zeker zwaar genoeg, want mijn lichaam functioneert weer zoals bij een normale 20-jarige

  11. Fijn artikel. Ik heb gelukkig nooit het gevoel dat jullie eetstoornis NAO vergeten oid.
    Ik vraag me wel af, Scarlet: je schrijft dat eetstoornis NAO een combinatie van eetstoornissen is. Maar volgens mij heb ik de diagnose NAO gekregen omdat ik geen ondergewicht heb, maar verder voldoe aan bijna alle criteria van anorexia. In ieder geval niets van boulimia of eetbuistoornis. Dus in mijn ogen is eetstoornis NAO niet altijd een combinatie van eetstoornissen…

    1. Dat kan idd ook, dat het een vorm van 1 van de gespecificeerde eetstoornissen is, maar nĆ©t niet aan 1 vd criteria voldoet en daarom valt onder “Eetstoornis niet anders omschreven”

  12. Ik denk dat dit komt doordat veel documantaires alleen over mensen met eetstoornis anorexia, eetstoornis boulimia of bed gaan, en er dus op dat gebied geen erkenning is voor mensen die nergens ā€˜inā€™ passen. Mensen zonder eetstoornis of kennis van eetstoornis denken daardoor ook vaak dat je of anorexia of boulimia pf bed hebt, terwijl er dus enorm veel tussenin zit, maar dat wordt nooit uitgelegd.

  13. Bedankt voor deze blog. Inmiddels heb k ook eetstokjes NAO en sinds kort ook persoonlijkheidsstoornis NAO. Ben wel benieuwd welke NAO’s er nog meer bij gaan komen šŸ™‚

    1. eetstokjes šŸ™‚

  14. Ik denk dat het komt omdat ook onder zorgproffesionals (zeker NIET eetstoornis gerelateerde professionals) het beeld bestaat dat je alleen anorexia of boulimia kan hebben. Waarbij meestal anorexia als zeer ernstig word gezien en boulimia als “dom” gedrag. Deze uispraken heb ik in elk geval vaker voorbij horen komen binnen mn opleiding en stages. Heb je een ES Nao heb je enkel een eetprobleempje wat misscjien in de gaten gehouden moet worden.
    Dat de lichamelijke consequenties net zo groot en levensbedreigend kunnen zijn word vaak vergeten, met name door huisartsen die je met het grootste gemak wegsturen. Maar vooral de mentale gevolgen worden vaak niet serieus genomen tot je op een goede en gespecialiseerde plek terecht komt.
    Dit is ook niet gek… mijn professor vertelde doodleuk dat er enkel anorexia met ernstig ondergewicht of boulimia (=als je alles uitbraakt) bestaat. Iets anders kon niet. Net zoals je met anorexia niet zou braken. Vulden wij iets anderd in op ons examen (HBO) werd dit fout gerekend.

    Juist daarom vind ik het belangrijk dat er juiste informatie verspreid word over alle eetstoornissen. De verschillende vormen van anorexia, bdat je bij boulimia echt niet altijd braakt en ook over een eetstoornis NAO / onzichtbare eetstoornissen.

    En ja, ik denk ook dat er vaak een stukje concurrentie/jaloezie meespeelt bij dit soort reacties maar bij mij ook zeker bovenstaande voorbeelden. Wat niet wegneemt dat alle aandacht voor eetstoornissen goed is en gewaardeerd word ā™„ļø

  15. Ik ben fruit, maar waar is die banaan dan? Ik ben geen mix tussen anorexia en boulimia, omdat dat in mijn ogen niet kan.. Ik heb beide eetstoornissen gehad en die voelde echt wel wezenlijk anders dan NAO voor mij (maar ik weet dat er ook vormen van NAO zijn die wel erg op ƩƩn van die twee lijken). Dus ik vind het wƩl heel belangrijk dat die banaan gewoon zichtbaar wordt. Anders gaat het niet over mij.

    Niet alle appels zijn hetzelfde, maar binnen de appels die binnen het kader ‘appel’ vallen zijn wel veel overeenkomsten. Datzelfde geldt voor de peren die binnen het kader ‘peren’ vallen. Ik voel mij niet binnen die kaders passen, maar wel binnen het kader ‘banaan’, waar inderdaad ook varianten van zijn.

    Natuurlijk zijn alle fruitsoorten een probleem, maar het voelt voor mij toch wel echt alsof mijn probleem er niet toe doet als er geen symbool voor wordt neergezet.

    En BED, dat is sinds de DSM 5 wel een erkende aparte soort (wat eerst nog onder NAO viel). Waarom mag dat dan geen apart stuk fruit zijn? Of op zijn minst genoemd worden.. En wie weet is er in de volgende DSM wel een inhoudelijkere term voor NAO of een deelgebied ervan (net zoals BED ooit was).. dan kunnen we ophouden met zeggen: ‘Ja, maar jij wordt ook genoemd, want je hebt gewoon symptomen van anorexia en boulimia.’ — Eigenlijk doet me dit ook wel een beetje denken aan man – vrouw – gender neutraal. Volgens mij zijn mensen die zich niet echt man of niet echt vrouw voelen ook blij dat niet meer gezegd wordt dat ze gewoon een beetje man en een beetje vrouw zijn.. maar dat er een naam voor is?… but correct me if I’m wrong.

    1. Voor mij gaat het dus niet over waardevol of niet, maar wel dat ik het gevoel heb dat dingen ook over mij gaan als ik ze lees. Dat heb ik niet als het specifiek over anorexia of boulimia gaat. Daarom vind ik het belangrijk dat NAO, maar ook BED genoemd worden.

  16. Ik denk dat het ‘minderwaardigheidsgevoel’ ook wel komt doordat NAO gediagnosticeerd wordt als er sprake is van anorectische gedragingen/gedachten maar geen ondergewicht. Zeker wanneer je in het verleden anorexia hebt gehad (+ ondergewicht) en dit later nog steeds klachten geeft op gezond gewicht, dan kan het etiket NAO wel voelen als falen tov je anorectische periode, of niet gezien worden.

  17. Jammer dat er vaak zo negatief wordt gereageerd, mocht iets in jouw ogen niet over jou gaan, lees je een ander blog. Ik vind het super dat de dames van Proud zo veel schrijven en bloot geven van zichzelf. Want eetstoornis of niet jezelf zo laten zien… daar kan ik alleen een hele diepe buiging voor maken! Chapeau!!

  18. Ik denk niet dat het enkel als minderwaardigheidsgevoel benoemd kan worden, al zal dat voor sommigen wel zo zijn…

    Enerzijds is er vaak het gebrek aan erkenning. Je hebt een eetstoornis: anorexia of boulemia? Oh, misschien kennen we BED ook nog wel, maar dan houdt het op.

    Of het onderschatten van de ernst: NAO? Wat is dat… voor mij een eetstoornis met een anorectisch beeld, zonder ondergewicht. Owww, gelukkig is het niet zo erg dan…

    En zeker niet enkel door de man in de straat, ook vaak dokters en andere zorgverleners kunnen nog erg onwetend of onwillend uit de hoek komen.

  19. Theoretisch klopt het natuurlijk helemaal. NAO is een eetstoornis, alleen niet zo specifiek als anorexia, boulimia of bed. Veel meiden krijgen het label NAO vanwege het (nog) gezonde gewicht. Maar dat is buitenkant. Psychisch zijn alle eetstoornissen naar mijn mening even erg. De lichamelijke gevolgen zijn wel voor iedere specifieke eetstoornis anders , bij elk persoon eigenlijk. De eetstoornis NAO wordt denk ik niet vergeten, maar degenen die deze eetstoornis hebben willen zelf denk ik daar ook ervaringen van lezen, horen enz. Ze kunnen zich anders niet voldoende identificeren met anorexia en boulimia, elke keer weer.. En dat frustreert. Ook de omgeving begrijpt er geen bal van omdat ze het niet kennen. Ik weet nog dat ik heel lang geleden met angst en geven mijn moeder een documentaire over anorexia had laten zien.Zodat zij iets zou kunnen begrijpen van mijn dagelijkse strijd. Haar reactie was “gelukkig is het bij jou niet zo erg zeg”. Daar kon ik het mee doen, want ik had maar licht ondergewicht. En kort daarna was ik genoeg afgevallen voor de diagnose anorexia. En pas met die diagnose voelde ik me eindelijk serieus genomen. En werd ik serieus genomen. Krom hĆØ? Alsof alleen anorexia je het toegangskaartje geeft tot begrip van de omgeving en het recht op hulp. Zo heb ik dat heel vaak ervaren en dit maakt mij erg verdrietig.

    1. Klopt… op zich vind ik dat Proud er veel aan doet om hier verandering in te brengen, maar het blijft moeilijk…

      Documentaires, boeken, films… ze kiezen toch vaak voor de meest choquerende situaties met extreem ondergewicht, eetbuien waarbij je alles wat vast en los hangt op eet… terwijl dat niet alleen de ernst van de eetstoornis bepaalt…

      Dat iemand geen ondergewicht heeft, wil niet zeggen dat hij of zij niet fysiek ongezond bezig is en/of mentaal helemaal verteerd wordt door die eetstoornis… maar waarschijnlijk is dat niet zo mooi in beeld of woord te brengen en blijft het daardoor toch minder mediageniek…

  20. Mooie blog. En dan te bedenken dat “NAO” in de nieuwe DSM niet meer zo heet. Tegenwoordig is het “anders gespecificeerde eetstoornis”, waarna er specificaties als atypische anorexia, atypische BED, etc kunnen worden gespecificeerd. De “ongespecificeerde” eetstoornis (of stoornis in het algemeen) mag alleen nog als er onvoldoende informatie is (bijv als een huisarts doorstuurd voor verder onderzoek).

  21. Een allesomvattend woord voor welke eetstoornis dan ook is, denk ik, verslaving. Je uit je verslaving in (vr)eten of niet eten op voor jou specifieke manier en evt. compenseren op idem specifieke manier. Ik denk dan ook dat alle eetstoornissen, in combinatie met (zeer) persoonlijke benadering, op een zelfde wijze ‘verholpen’ zouden kunnen worden.

    1. Ik vind ook dat een eetstoornis een verslaving is.Of je nu het ene doet of het andere ,je bent verslaafd aan je vermijdingsgedrag.Eten (veel)of niet eten het geeft een chemische reactie in je lijf waar je niet meer buiten kunt,(lijkt het.)
      Je kunt er vind ik maar het beste zo nuchter mogelijk naar kijken en het niet “romantiseren “of onnodig dramatiseren .

      1. Overigens is dit niet vervelend bedoeld.Het is en blijft een moeilijk iets hoe je het ook benoemt.Het belangrijkste is toch om meer van jezelf te gaan houden dan welke label dan ook en je er los van gaan maken.

  22. inderdaad! goed artikel!

  23. Ik heb ook NAO en voel me verbonden met alle eetstoornissen. Dus als iets over boulimia gaat, dan denk ik niet, huh dit is niet voor mij.

    Ik heb vooral boulimia / BED klachten. Vind het dan soms ook wel raar dat iemand die alle klachten van anorexia heeft, behalve het gewicht, dezelfde diagnose krijgt. Maar uiteindelijk begrijp ik het wel.

  24. Klein feitje; de ALLER bekenste NAO is denk ik PDD-NOS šŸ˜‰
    NOS is het zelfde als NAO (Not otherwise specified en Niet anders Omschreven).
    PDD-NOS is een engelse term die we gek genoeg over hebben genomen, (autism is wel gewoon autisme geworden bijvoorbeeld, maar PDD-NOS had eigenlijk PO-NAO moeten zijn). Het staat namelijk voor “Pervasive Developmental Disorder Not Otherwise Specified”.
    Valt onder autisme, maar roept een stuk minder ‘kritiek’ op als de ED-NOS of ES-NAO.

    Denk dat dat een stukje van de stoornis is; het “willen” van anorexia maar het gevoel van falen hebben wanneer je dan toch die stempel krijgt van “nee het is het nĆ©t niet..”

  25. Volgens mij heet NAO nu: ‘anders gespecificeerde eetstoornis’.

  26. Mooie blog. Ik heb even een vraagje; zouden jullie een keer een blog willen schrijven over van Anorexia naar eetstoornis NAO? Ik had eerder Anorexia en ben toen “genezen” en nu ik een terugval heb is dat opeens NAO. Ik vind dat soms verwarrend en lastig, want het voelt even naar en verdrietig nu als een paar jaar geleden. Liefs

  27. Ook ik heb NAO, maar voelde me in jullie bericht niet direct ‘vergeten.’ Omdat ik weet dat jullie niet oordelen over de ernst van iemands eetstoornis of de uitingsvorm. Wel voel ik me vaak zo bij anderen, die er minder ervaring mee hebben. Mijn ouders waren opgelucht toen ik vertelde dat ik NAO heb, want ze waren in de veronderstelling dat ik “een echte eetstoornis” had. Een arts zei tegen me dat ik niet echt dun was voor iemand met een eetstoornis. Je moet je met deze diagnose constant verdedigen. Heel vervelend, want je wil iemand er niet van hoeven overtuigen dat je ziek bent. Ik denk dat onder andere deze frustratie ervoor kan zorgen dat mensen zich (wederom) vergeten voelen, niet gezien. Misschien is niet door iedereen de juiste intentie van het plaatje gezien, maar het heeft er wel voor gezorgd dat erover gepraat wordt en ik me in ieder geval iets minder alleen voel šŸ™‚

  28. Ik denk persoonlijk dat het komt door reacties van anderen over dat eetstoornis NAO minder erg is. Die reacties zijn er denk ik ook vooral uit onwetendheid, daarom vind ik het zelf altijd jammer als bijvoorbeeld alleen anorexia en boulimia worden genoemd. Als het vaker over NAO zou gaan, bijv in de media, dan komen meer mensen erachter dat elke eetstoornis erg is. Ik denk dat die reacties bij andere psychische stoornissen veel minder zijn. Ik heb bijvoorbeeld ook PDD-NOS waarvoor mijn psychiater een behandeling wilde, maar voor mijn eetstoornis wilde hij dat niet want het was “maar” NAO. Zoals iemand hierboven al schrijft krijg je het gevoel dat je je eetstoornis continu moet verdedigen en dat is nogal vermoeiend. Maar ik vind wel echt dat jullie bij proud2bme veel aandacht besteden aan de meer onzichtbare eetstoornissen, dus hier heb ik eigenlijk nooit het gevoel dat NAO vergeten wordt.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *