Een tijd lang heb ik geprobeerd mijn studie te blijven volgen, terwijl ik in behandeling was voor mijn eetstoornis. Toen ik op een gegeven momenten een intensiever behandelprogramma begon, bleek het toch allemaal een beetje te veel voor me te zijn. Dit betekende voor mij dat ik een jaartje zou stoppen met school. Ook m’n bijbaantje heb ik op dat moment even gelaten voor wat het was. Ik zou me helemaal op mijn behandeling gaan richten. Echter had ik niet elke dag therapie, wat deed ik dan met de rest van mijn tijd?
Stoppen met school en werk voelde voor mij in de eerste instantie echt als falen. Ik had het geprobeerd en merkte dat het niet ging, maar toch voelde ik me, zeker in het begin, onwijs nutteloos. Ik had twee dagen per week groepstherapie, daar was ik weliswaar steeds groot deel van de dag aan kwijt, maar ik had toch nog vijf dagen over om al die andere dingen te doen? Ik vond het moeilijk mezelf dit te vergeven, maar hoe meer mijn therapie vorderde, hoe blijer is was dat ik echt even deze tijd voor mezelf had genomen.
Na therapie en zelfs de dag erna was ik altijd erg moe. M’n eetstoornis vergde veel energie en dan heb ik het nog niet eens over het vechten er tegen. Therapie is hard werken en dat moet je niet onderschatten. Tijdens de verschillende soorten therapie en ook daar buiten kwamen een hoop gevoelens naar boven die ik nu allemaal moest leren verwerken. Ik leerde elke dag onwijs veel over mezelf, ging soms hard op m’n snufferd en moest dan weer met al mijn kracht terug opkrabbelen. Zo heel erg veel ruimte bleef er niet over in m’n hoofd om ook nog eens een studie te doen en me te focussen op werk. Ik was werkelijk een tijd lang erg moe.
Je werkt niet slechts tijdens de therapie-uren aan je eetstoornis.
Je bent daar elke dag, 24/7 mee bezig.
Je eetstoornis in niet slechts aanwezig wanneer je tijdens therapie er aan aan het werk bent. Nee, therapie hielp mij te reflecteren en nieuwe doelen te stellen, maar de rest van het werk deed ik eigenlijk thuis. Het was thuis waar ik mijn doelen moest volhouden, mijn tools moest inzetten, knopen door moest hakken en mijn gevoelens onder ogen moest komen. Tijdens therapie hoefde ik geen eetbuidrang te weerstaan en was het makkelijker gewoon drie boterhammen te eten bij de lunch. Pas thuis begon het echte gevecht weer.
School en werk was misschien te veel, omdat ik niet de energie had om goed te presteren en er echt bij te zijn met m’n hoofd. Toch was het wel heel erg belangrijk om een bepaalde structuur in mijn dagen houden. Zonder structuur geef je de eetstoornis haast vrij spel. Ik had toch al snel de neiging om thuis in bed maar een beetje youtube-filmpje te kijken. De leegte van de dag kon vaak eetbuien uitlokken en me erg eenzaam en nutteloos laten voelen. Daarom moest ik voor mezelf een manier vinden omm mijn dagen toch goed in te delen, zodat ik zowel ruimte als structuur eruit kon halen. De volgende dingen hebben mij hier goed bij geholpen:
Wekker zetten
Het is misschien heel uitnodigend om lekker lang in bed te blijven liggen, maar voor je het weet verschuift je hele ritme. Ik stond steeds later op en ging steeds later naar bed. Ik merkte dat dat niet bepaald goed was voor mijn ritme en daarom mijn energieniveau. Ook stelde ik vaak expres mijn ontbijt uit door lekker lang in bed te blijven liggen. Hier hielp ik eigenlijk alleen maar mijn eetstoornis mee.
Soms was ik wel echt erg moe in de ochtend, maar mijn psycholoog vertelde mij dat ik in ieder geval mijn wekker moest zetten om te ontbijten en desnoods daarna weer verder kon slapen als ik echt te moe was. Dit heb ik soms ook wel gedaan en het hielp me echt om beter mijn eetschema vol te houden en niet te vervallen in restrictief eten, waarna 9 van de 10 keer een eetbui volgde.
Structuur
Ik geef het al een beetje aan in het kopje hierboven. Een belangrijke factor voor het hestellen van mijn eetstoornis is bij mij het vinden van structuur geweest. Om stuctuur in mijn eetpatroon te kunnen vinden, was het ook belangrijk een bepaalde structuur in mijn dag te hebben. Die twee gingen vaak hand in hand. Als het ene niet klopte, begon ik het andere ook te verwaarlozen.
Normaal gesproken biedt school of werk je structuur, maar wat ga je doen wanneer dat weggevallen is? Ik probeerde echt voor elk dagdeel een bepaalde, vaste activiteit of fijne gewoonte te hebben. Die konden wel verschillen van elkaar, maar ik zorgde altijd dat er iets was en dat ik het van tevoren had bedacht. Op gegeven moment ging dat zelfs automatisch.
Ik werd standaard wakker met ontbijt en GTST, hier nam ik dan echt eventjes de tijd voor. Vervolgens deed ik yoga in m’n woonkamer, waarna ik naar de supermarkt ging om m’n boodschappen voor die dag te halen. Ik deed nooit boodschappen voor meerdere dagen, want dat lokte eetbuien uit. Wat ik ook deed, ik probeerde er de tijd voor te nemen. Ik had geen haast, hoefde nergens naar toe en had naast structuur ook gewoon de rust nodig. Bij de Albert Heijn haalde ik mijn tussendoortje en ik zat nog eventjes op de computer voordat ik ging lunchen. s Middags probeerde ik vaak wel de deur uit te gaan. Ik woonde in een leuk buurtje met veel kringloopwinkeltjes waar je lekker tussen spulletjes kan neuzen. Ik bleef me met kunst bezig houden en verfde m’n haar in duizend verschillende kleuren. Ik sprak met vrienden af en ging sporten. Ik probeerde ook echt leuke dingen te gaan doen. Dit voelde soms dubbel, maar het was wel belangijk.
Dit is een voorbeeldje van de dingen die ik deed. Het zijn dingen die bij mij passen. Zit jij nou ook in zo’n situatie? Zoek dan uit wat bij jou past en waar jij rust en ritme in kan vinden. Denk aan hobby’s die je leuk vind, manieren waarin je je gevoel kan uiten, de opdrachten die je voor therapie moet doen, klusjes en projecten die je graag gedaan wilt hebben en mensen die je graag ziet.
Niet schuldig voelen
Graag kom ik nog even terug op het feit dat ik het soms wel lastig vond om leuke dingen te doen. Ik ging lekker naar het strand, een feestje, spendeerde zonnige middagen met vrienden en bezocht af en toe een museum of zelf dierentuin. “Ja hallo“, dacht ik dan. “Als je dit kan doen, dan kan je toch zeker ook gewoon naar school of werk?” Ik voelde me enorm schuldig dat ik wel leuke dingen aan het doen was, terwijl ik niet m’n energie in m’n baan of studie stopte. Dit was echter nergens voor nodig. Sterker nog, het is belangrijk om dingen te doen die je energie geven.
Het was heus niet zo dat mijn dagen alleen maar ‘lang leve de lol’ waren. Vaak genoeg stond m’n hoofd er niet naar of had ik er geen energie voor. Vaak genoeg zat ik diep in eetstoorniswereld en voelde ik me ongemakkelijk in het openbaar. Vaak genoeg wilde ik niets liever dan thuis in m’n eentje onder de dekens liggen.
Juist daarom is het zo belangrijk om wel deze dingen te doen wanneer je hoofd er naar staat. De deur uit gaan, positieve ervaringen op doen waar je energie van krijgt dragen juist bij aan je herstel. Er staat geen druk achter deze dingen in tegenstelling tot werk en school, wat het juist een goede en laagdrempelige manier maakte om de deur uit te gaan. Ga voor deze momenten, laat het voor je werken en laat ze je beter voelen.
Vrijwilligerswerk
Zelf heb ik nooit vrijwilligerswerk gedaan, toch vind ik dit wel een belangrijk punt om ook te noemen. Een goede vriend van mij had erg veel last van een angststoornis en hem heeft vrijwilligerswerk echt heel goed gedaan. Sociale situaties en vrienden maken vond hij maar eng, maar wanneer hij een bepaald doel had om ergens te zijn en zich nuttig kon maken was het oké. Zolang er maar geen druk achter stond zoals bij school of betaald werk. Bij vrijwilligerswerk wist hij waar hij aan toe was en wat van hem verwacht werd. Dit, terwijl de drempel een stuk lager ligt dan bij gewoon werk of een studie.
Kijk eens rond in de buurt of op het internet naar leuke vrijwilligersbaantjes die goed bij je zouden kunnen passen. Het biedt zingeving en structuur en je ontmoet nieuwe mensen, maar let op dat het niet teveel energie van je vraagt.
Wat biedt jouw structuur in je de dagen dat je niet werkt of studeert?
Fotografie door Joe St. Pierre
Geef een reactie