Nieuwe eetstoornis: Liarexia

Een groepje van vier 40-jarige vrouwen zit gezellig in een lunchroom om samen te eten, als de ober arriveert. “Wilt u iets vooraf” vraagt hij Direct roept Lucy, de dunste van de drie,“knoflook brood met exra kaas en kan je wat extra pepperoni op mijn pizza doen alsjeblieft”.

Lucy’s eetgedrag zorgt voor aardig wat gespreksstof; “Hoe kan zijn nou zoveel eten en toch zoooo dun blijven?” vraag iedereen zich aan tafel af. Wat de drie vriendinnen echter niet weten is dat de avondmaaltijd van Lucy niet meer zal zijn dan een kommetje heldere soep.

Lucy behoort tot de groter wordende groep vrouwen, Liarexics, die enorme porties eten bestellen wanneer ze samen zijn met anderen, maar dit extreem compenseren wanneer ze weer alleen zijn.

Deze trend is nog nadrukkelijker aanwezig onder vrouwelijke celebs. Deze maatje 32 of 34 celebs/ actrices benadrukken wanhopig hoe gezond ze zijn, hoe groot hun maaltijden zijn, hoe veel ze van eten houden. Gwyneth Paltrow, 38, heeft het lichaam van een 18-jarige, maar beweert dol te zijn op gefrituurd voedsel en pizza. Gordon Ramsay beweert dat Victoria Beckham eet als een paard. Sommige sterren gaan zelfs zo ver dat ze ervoor zorgen dat ze voortdurend etend worden gefotografeerd. Deze trend is zelfs zo bekend dat Hollywood er een speciale naam aan heeft gegegevn: DIPE (Documented Instance of Public Eating). ###

“Celebs staan onder grote druk om een goed rolmodel/ voorbeeld te zijn.” zegt psychotherapeut Rachel Morris. Kate Mos werd volledig afgebrand toen ze toegaf dat haar motoo “Nothing tastes as good as skinny feels” was.

Het is begrijpelijk dat “gewone” vrouwen dit gedrag van de celebs na gaan doen; In het geheim aan de lijn, maar openbaan genieten van grote borden eten. ‘Liarexia kan een soort van eetstoornis zijn” zegt Rachel Morris.

Dit is iets wat Jane, 36, erg herkent: “Ik denk niet dat ik een eetstoornis heb, maar ben wel een Liarexic.” Ik ben dun omdat ik er hard voor werk. Maar als ik salade zou eten als mijn vriendinnen om mij heen pasta eten, zou er veel afkeuring onstaat: “Je bent te dun, verwen jezelf eens!” Het is eenvoudiger om dan gewoon te eten en het thuis weer te compenseren.

Vrouwen kunnen erg kritisch zijn over elkaars voedingskeuze. Als je overgewicht hebt en je wat wilt afvallen zullen vriendinnen je steunen, maar als je dun bent en voedsel weigert voelen vriendinnen zich vaak beoordeeld, alsof het de nadruk legt op hun gebrek aan controle.

Een recent onderzoek toont aan dat 1 op de 3 Britse vrouwen liegt over haar gewicht. Naast de angst om bekritiseerd te worden, zijn er andere psychologische redenen voor Liarexia. Veel vrouwen die problemen hebben met zelfbeeld en eten, zijn perfectionisten. Er is een enorme competitie en vergelijking tussen vrouwen gaande.

Het gaat erom mooi dun te zijn, zonder anderen het idee te geven dat je er veel voor moet doen.

Hetzelfde gedrag zien we bij sommige celebs die na een bevalling al snel weer een ballerina figuur hebben en dit toeschrijven aan alle drukte en stress rondom de verzorging van de baby, terwijl het in weze veroorzaakt wordt door het eten van enkel rijswafels en uren sporten. Dit wordt ook wel Mommyrexia genoemd.

Perfect zijn betekent vandaag de dag niet meer: “je aan een strikt dieet houden”, maar het betekent “dun blijven terwijl je doet overkomen dat je eet als een paard.” Op die manier kom je over als iemand met een geweldig figuur en een relaxte houding richting eten.

Mensen die aan een eetstoornis lijden, doen dit veelal in het geheim. Eetgestoord gedrag begint vaak bij de wens controle te willen hebben en emoties te kunnen reguleren. Eetstoornissen die later in het leven ontstaan, zoals Liarexia, worden veelal aangewakkerd door grote veranderingen: trouwen, een nieuwe baan, een baby, het einde van een relatie etc.

Maar wat moet je nou doen als je denkt dat een vriendin van jou last heeft van Liarexia? Praat met haar, wees vriendelijk en probeer haar niet te veroordelen. Bedenk bij jezelf goed waarom je op haar reageert: sommige vrouwen zijn simpelweg jaloers omdat hun vriendin dunner is. Dat mag echter niet de reden zijn waarom je haar aan wilt moedigen meer te eten.

Liarexia is trouwens echt iets wat bij vrouwen voorkomt. Mannen geven nagenoeg nooit commentaar op elkaars eetgedrag.

Liarexia is veelal een manier om je aan te passen aan de gevoelens van vrouwen om je heen. Vrouwen willen niet oppervlakkig overkomen en vinden het vervelend om uit te leggen waarom ze op dieet zijn, terwijl ze een normaal gewicht hebben. In andere woorden: maatje 36 wil graag maatje 34 hebben, maar het weigeren van bepaald eten is een belediging voor haar maatje 38 vriendinnen.

Daarbij moeten we oppassen dat we niet gaan denken dat nu iedere vrouw met maatje 34 lijdt aan Liarexia. Bedenk ook: is het echte zorg of is het jaloezie?

admin

Geschreven door De Redactie

Reacties

25 reacties op “Nieuwe eetstoornis: Liarexia”

  1. Ik heb dit ook als ik twitter lees. Dat ik dan weet hoe mager diegene is en dan alleen maar tweets neerzet over hoe veel diegene wel niet eet.
    Met plaatjes van patat, pizza etc.
    Dan denk ik Yeah right.. dan zag je er nu niet zo uit..

  2. @geloofhoop

    er bestaan ook gewoon mensen die mager zijn en wel patat en pizza eten. Je hoeft niet aan iedereeen te gaan twijfelen.

  3. Ik vind het wel goed dat je die laatste zin er ook even bij hebt gezet. Want het is wel zo dat tegenwoordig iedereen die van nature dun/slank is, gelijk ervan wordt verdacht dat ze een eetstoornis heeft.

  4. Ik herken mezelf totaal in wat hierboven staat. Als ik uit eten ga dan eet ik ook voor-/hoofd-/nagerecht en mocht er wat over zijn van mijn moeder (wat 9 van de 10 keer zo is) dan zijn ik en mijn vader degenen die dat opeten. En ja, thuis compenseer ik dat.
    Nu heb ik al een eetstoornis, dus het zal vast niet geheel opgaan, maar als ik het op straat aan 10 vrouwen zou vragen zouden er volgens mij zeker 8 zijn die ook zoiets doen. Buiten dat vind ik het heel normaal om te compenseren, zelfs als ik het van een gezonde kant bekijk.
    Er is zoveel overgewicht, omdat dat door (mensen zonder eetstoornis.ik doel even niet op BED en lichamelijke afwijkingen die overgewicht veroorzaken) mensen niet gedaan word.
    Ik weet dus ook niet goed wat ik hiervan moet vinden.ik vind het persoonlijk geen eetstoornis. Het is een probleem ja, omdat je toch worstelt met het aanmeten van een bepaalde rol die niet bij je past. Blijkbaar kunnen die mensen die op die manier eten zichzelf ook niet volledig accepteren, anders zouden ze gewoon schijt hebben aan wat iedereen van hun lichaam/eetgedrag vind.

  5. Herkenbaar…
    Denk zoiezo dat vrouwen zich teveel met elkaar vergelijken. Is ook een reden dat ik op mijn werk tussen de mannen zit, hoor!

  6. Ohh dit doet mijn zus ook!
    altijd als ze bij ons is eet ze super veel
    of als andere mensen erbij zijn..
    Maar ze is heel veel afgevallen en heeft nu ondergewicht..
    dus ik weet ook wel dat ze dat gigantisch compenseerd, maargoed ze wil niet naar mij luisteren.. dusja wat kan ik er aan doen?

  7. heel goed van die laatste regel! ik heb geen eetstoornis & eet over het algemeen veel~! maar tog ben ik dun,waardoor mensen soms denken dat ik een eetstoornis heb wat ik heel vervelend vind omdat dit gewoon myn bouw is..

  8. ik heb dus het tegenovergestelde.. Ik ben van nature dun, ook al eet ik normaal. Ik eet altijd 2 sneetjes brood ‘s ochtends, 2 ‘s middags of noodles en ‘s avonds een heel bord vol avondeten.. En nog vindt mijn moeder dat ik te dun ben. Dat vind ik eigenlijk best frustrerend. Dat beeld dat soms ook gecreeerd wordt dat dun nu ongezond is, daar heb ik nu last van. Vrienden spreken mij daar ook op aan en vrienden van mijn ouders zeggen het dan tegen mijn moeder.. Terwijl ik mijn hele leven zo ben geweest, het is niet dat ik ineens belachelijk veel ben afgevallen ofzo. Ik eet dan geen vlees maar ik voel me verder prima en gezond.
    Ik vind het jammer dat mensen nu ineens vinden dat iedereen als een paard moet eten. Als je gewoon een normale portie ochtend eten, lunch en avond eten eet, en tussendoor fruit in plaats van koekjes, dan hoef je je ook geen zorgen te maken over je gewicht.

  9. @wendy
    ik heb precies hetzelfde!
    heel frustrerend

  10. @ wendy
    je lichaam heeft het gewoon nodig dat je tussendoortjes neemt, doe je dat niet dan doe je je lichaam alsnog tekort.
    ik zie in je stukje wel een verklaring voor het feit dat je dun bent…
    overigens is de hoeveelheid brood die je eet ook echt niet veel (zelfs niet genoeg).
    buiten dat eet niet iedereen die op gewicht wil/moet komen als een paard en als het eten van normale hoeveelheden zo makkelijk was dan was er geen onder/overgewicht

  11. Mijn psycholoog zei een keer tegen mij dat compenseren helemaal niet zo erg is. Dat veel mensen dat doen. Dat vond ik nogal raar klinken want mijn ouders vinden het juist helemaal niet goed als ik compenseer..
    Als ik dit stuk zo eens lees, dan denk ik dat ik het ook heel erg gehad heb, maar inmiddels gaat het wel weer stukken beter!

  12. Wow dit is ze herkenbaar.

    En eigenlijk houd je alleen jezelf voor de gek.
    Als ik bij vrienden ben of met anderen dan eet ik de laatste tijd heel normaal bij iedereen mee, maar zodra ik alleen ben blijf ik weer compenseren met sport/weinig eten/braken etc.

  13. Ik merk het soms wel bij een vriendin van mij, die overdreven laat zien wat ze eet, hoeveel ze eet en hoe “slecht” haar eten wel niet is (Burger King, pizza’s, frikandellen, muffins, enz.) Dit eet ze dan vaak tussendoor, maar tijdens de lunch eet ze hoogstens een crackertje. Ja, dan snap ik het wel.
    Het lijkt wel of tegenwoordig geen balans meer is; het is ef te veel, ef te weinig. Het lijkt wel of er steeds minder mensen zijn met een normaal voedingspatroon… of ligt dat aan mij?

  14. Hier had ik eigenlijk nog nooit zo bij stil gestaan.

    Toen ik echt veel last had van mijn eetstoornis deed ik dit ook, maar ik dacht er eigenlijk niet zo over na.

    Nu doe ik dit niet meer, ik bestel gewoon waar ik op dat moment trek in heb.

    Eigenlijk vele fijner als je je hier niet druk om hoeft te maken :S

  15. dan ben ik benieuwd of ze zich ook schuldig voelen als ze dan zoveel gegeten hebben..

  16. eey dit herken ik opzich wel bi jeen vriendin van me,
    maar dit siw el eigenlij khelemaal waar.

  17. Jeetje wat is het fijn om dit te lezen :$ (en dat is raar om te zeggen). Ik weet zelf dat mijn eetgedrag redelijk disturbed is, al jaren, maar niemand anders ziet/weet dat. Ik ben absoluut niet tevreden over mijn uiterlijk, maar houd wel erg van eten. Ik eet dus graag met vrienden en vriendinnen, en dan neem ik ook echt wat ik op dat moment wil en lekker vind. Als ik alleen eet, thuis, kook ik echter altijd te weinig en soms helemaal niet, of eet ik alleen wat groente. En soms neem ik ook wel lekkers, maar dan voel ik me altijd schuldig.
    Ik zie mezelf dan snel als een mislukte eetgestoorde omdat ik niet genoeg discipline heb om mijn eetpatroon drastisch aan te passen (en af te vallen). Best fijn dat er nu toch een naam voor is, en dat het veel meer voorkomt!!

  18. mijn moeder is behoorlijk gezet. maar eet bij t gezin amper. als ze alleen is heeft ze eetbuien. en bij anderen schept ze ineens wel een normaal bord vol.

  19. Wat grappig, (voor mijn eetstoornis) was het bij mij juist omgekeerd !
    Iedereen riep dat ik te mager was en meer moest eten, maar op school at ik inderdaad ook amper, alleen thuis werkte ik de grootste hopen rotzooi binnen die je je maar kan inbeelden.
    Maar dan werd ik ook altijd ontzettend kwaad, omdat niemand wist wat ik echt at en niemand mij geloofde.
    Iedereen was ervan overtuigd dat ik anorexia had, hoewel dat niet waar was.

  20. is dit niet gewoon anorexia? Tenminste als je maatje 36 hebt en naar 34 wilt en daarom dus compenseert… Lijkt me ‘gewoon’ anorexia. Ik at ook goed bij mensen in m’n omgeving, maar ondertussen compenseerde ik later wel alles…

  21. Bij mij is het juist het tegenovergestelde. Ik schaam me als ik veel moet eten, dan ben ik bang dat mensen me een vreetzak vinden.

  22. @jillie

    Ik ben het eens met @jillie. Dit lijkt mij gewoon eetgestoord/anorexia gedrag. Niet iedereen zal dit doen die een eetstoornis heeft. Maar ik heb het vaak gelezen dat mensen meer eten in het bijzijn van andere mensen zodat ze hun om de tuin kunnen leiden. En die mensen niet zullen denken dat hij/zij een eetstoornis heeft. Want hij/zij eet toch ‘goed’ en ‘normaal’?

    Om hier nou weer een naampje aan te geven vind ik echt te ver gaan. Wanneer houden mensen nou eens op met de trend om overal ‘rexia’ achter te zetten?

  23. komt dit alleen voor bij vrouwen, want ik ben pas 14 en ik herken me hier toch wel erg in.
    ik krijg vaak te horen dat mensen denken dat ik anorexia heb (wat niet zo is!) maar ik voel zelf wel aan dat het niet helemaal goed gaat qua eten en voeding, toen ik ging googlen kwam ik hier op, en ik voel me toch wel een soort van aangesproken. :$
    ik kan alleen eten als andere mensen ook eten, en als mensen me aan kijken terwijl ik eet vind ik vreselijk.
    ik eet ook extra veel als anderen erbij zijn omdat ik normaal wil over komen en ik krijg altijd opmerkingen als:
    he anorexia kind je bent dik man!

  24. Een vriendin van mij vertoond precies dit gedrag. We zien het allemaal gebeuren, maar niemand weet hoe we ermee om moeten gaan. Vooral het compenseren is heel herkenbaar. Overdreven veel praten over eten en in gezelschap extra veel eten. Daarbuiten veel sporten, weinig eten en braken. Eten/sporten/gewicht….alles is een obsessie geworden bij haar.
    Iemand tips hoe je dit aan kunt pakken? Eerdere gesprekken resulteerden in allerlei smoesjes van haar kant en uiteindelijk gaf iedereen de moed een beetje op omdat we niet tot haar door leken te dringen. Maar we maken ons allemaal heel veel zorgen en willen we dat ze weer de ‘oude’ wordt. Hoe dring je tot zo iemand door?? Hoe laat je iemand merken haar te willen steunen ipv te kwetsen??
    Heel graag tips!!!

  25. Dit is zó onwijs enorm herkenbaar… Als er mensen bij zijn komt altijd weer het vraagstuk wel of niet opzetten. En dan eet ik meestal wel als ik een mogelijkheid zie wanneer ik kan compenseren. Het is zo veel makkelijker om dit te doen omdat het vragen voorkomt.
    Met vriendinnen eet ik dus gewoon mee. Dit
    compenseer ik dan weer als het op mezelf aan komt. Bij mensen die wel weten over mn probleem doe ik geen moeite meer. Ze weten toch wel hoe het zit en dwingen kunnen ze me niet.
    Het is alleen vrij verwarrend en kost zo veel energie…
    Maar dat overal nu stoornissen van gemaakt worden door er iets achter te plakken…
    Het ia natuurrlijk niet goed en vrij slecht enz. Maar de lijst -rexias word veel langer zo en ik ben bang dat veel niet meer serieus genomen gaat worden ect.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *