Het nieuwe seizoen van America’s Next Topmodel begint vanavond. Voor alle fans begint er weer een leuk programma op tv. Zelf weet ik dat toen ik nog een eetstoornis had, ik het programma maar al te graag wilde zien. Mijn ouders vonden dat maar niets, maar zolang ik zei dat ik het niet keek vanwege mijn eetstoornis, vonden ze het goed. Achteraf weet ik dat het mij best wel triggerde.
Ik vond het een geweldig programma. De modellen werden gekeurd, afgekeurd, beoordeeld en ze kregen vooral bevestiging dat ze mooi waren en iets konden. Ze konden ergens aan de top staan, vanwege hun uiterlijk. Ik ambieerde het stiekem ook een beetje om model te worden, maar wist dat dit door mijn eetstoornis lastig zou zijn. Tegelijkertijd vroeg ik me af waarom ik zo graag die bevestiging wilde? Waarom ik meisjes die mooi, slank en knap waren zo erg bewonderde?
Als de jury van America’s Next Topmodel zei dat de slankste van allemaal die week de beste foto’s had, wijdde ik dat aan haar gewicht en niet of minder aan haar blik, poses of professionaliteit. Ik zag enkel die dunne benen, die gespierde buiken en strakke lijven. Want dat was wat mijn eetstoornis mij al tijden opdrong, en wat dit programma in mij triggerde.
De afgetrainde benen, slanke heupen, platte buiken en cellulitis vrije billen maakten mij jaloers. Als zij het konden, kon ik dat toch ook? De avond na het kijken van het programma triggerde het mij zo erg dat ik regelmatig heel veel buikspieroefeningen ging doen. Ik kreeg prestatiedrang ten opzichte van mijn eetstoornis. Blijkbaar kunnen mensen echt zo zijn, maar ben ik er te slap voor. Ik moet strenger voor mezelf zijn en doorzetten.
De volgende dag nam ik mezelf voor te leven als een topmodel. Tenminste, zoals ik dacht dat ze zouden moeten leven om zo slank te kunnen zijn. Niet qua dagindeling, maar wel qua eetpatroon en beweging. Ik beulde mezelf af op een lege maag en gaf nog meer toe aan mijn eetstoornis dan ik daarvoor al deed. De eetstoornis die ik had, voelde zich sterk. Dit was het beeld dat mijn eetstoornis mij voor hield. Perfectie, controle en echt iets kunnen.
Maar wat kon ik nou helemaal? Mijn eetstoornis was een ziekte, iets dat mij enkel onderuit haalde, kapot maakte en alle plezier in het leven onmogelijk maakte. Die platte buik, die slanke taille en mooie jukbeenderen zou ik toch nooit genoeg vinden. Zelfs niet toen ik flink in gewicht daalde. Ik was enkel bezig met eten, verloor vriendinnen, ging niet meer mee uit. Ik isoleerde. Daarbij had ik intussen helemaal geen platte buik, maar een ingevallen buik. Ik had geen mooie slanke jukbeenderen, maar ingevallen grauwe wangen. Ik had geen putjes in mijn billen, nee, ik had helemaal geen ronding meer in mijn billen. Het doel dat ik voor ogen had, maakte mij kapot en de bevestiging zou ik op deze manier opnieuw niet vinden. Ik moest die bevestiging in mezelf gaan zoeken.
Ik besloot in behandeling dat het kijken van dit soort programma’s mij niet hielp. Ik voelde me minderwaardig, lelijk en dik wanneer ik er naar had gekeken en dat hielp me niet. Daarnaast kwam ik er achter dat alles, maar dan ook alles in dit programma in scene is gezet. Niets is echt, dus ook qua inhoud was het programma voor mij nog weinig van toegevoegde waarde, al kan ik me natuurlijk best voorstellen dat het voor sommige mensen puur vermaak is.
Intussen weet ik wie ik ben, wat ik kan en wat ik echt wil in het leven. Ik heb geen behoefte om model te worden. Simpelweg omdat ik de bevestiging die ik erin zocht niet meer nodig heb. Ik ben wie ik ben. Ik ben niet afgetraind, niet egaal bruin en heb geen perfecte verhoudingen. En toch ben ik tevreden met mezelf. Ik hoef mezelf niet te vergelijken. En naar modellenprogramma’s kijk ik nu niet. Niet omdat het mij triggert, maar enkel omdat ik weet dat niets dat in dat programma gebeurt waarheid is.
Triggeren dit soort programma’s jou ook, bescherm jezelf dan. Kijk naar wat meer inhoudelijke programma’s, of doe eens iets anders dan kijken naar je tv. Jij bent mooi zoals je bent en nergens mee te vergelijken.
Ga jij kijken & triggert het jou ?
Geef een reactie