Nog steeds single

Toen ik geen relatie had, kreeg ik op bruiloften vaak grappend de opmerking: “De volgende ben jij, hè?!” Of op feestjes de vraag of ik ‘nog steeds’ single was. Ik was begin 20 (misschien nog niet eens) en deed alsof het me niet raakte, maar stiekem deed het me onwijs veel. Achteraf gezien was ik nog erg jong, ook al voelde het alsof de dagen wegtikten. Waar maak je je druk om, hoor ik je denken. Tijd zat! Maar toch voelde elke dag alleen, als een dag waarop mijn grootste angst bevestigd werd: zie je wel, niemand wil je. Ik was enorm bang om alleen te zijn, alleen te blijven en te eindigen. Iedereen om me heen leek ineens een relatie te hebben. Ik was bang dat er iets mis was met me.

Op Proud2Bme vind je – een beetje versplinterd op de website – in blogvorm mijn zoektocht binnen mijn seksualiteit, genderidentiteit (waar jij je toe rekent), genderexpressie (hoe je je uitdrukt) en gendergeaardheid (seksuele voorkeur). Sinds een tijd begeleid ik regelmatig de themachat ‘Intimiteit en seksualiteit’ en dit soort thema’s komt daar dikwijls naar voren. Ook de onrust over single zijn, bang zijn om nooit de ‘ware’ tegen te komen, niet weten wat jij zelf aantrekkelijk vindt, de zoektocht naar jouw seksuele voorkeur. Niet wetende wat en wie je nu eigenlijk zoekt… Je schamen omdat je nog nooit een relatie hebt gehad en angst voelt dat het ook niet meer gaat gebeuren.


Bron foto

Waar val ik op?

Rond mijn twinstigste worstelde ik enorm met de vraagstukken die ik hierboven kort bespreek: waar hoor ik bij? Waar val ik eigenlijk op? Ergens wist ik dat ik op mannen én op vrouwen viel, maar ik durfde dat niet toe te geven. Het hele toekomstbeeld dat ik voor mezelf had geschetst, voelde daardoor ineens wankel. Alles was ineens mogelijk en daardoor ineens ook zo weinig; ik blokkeerde. Omdat ik mezelf niet wilde leren kennen – en eigenlijk uit de weg ging – durfde ik mezelf ook naar anderen niet bloot te geven. Ja, terloops benoemde ik wel eens dat ik óók op vrouwen viel. Puur om te kijken hoe anderen erop zouden reageren. De spanning die ik dan voelde was enorm. 

Inmiddels is die zoektocht minder ‘relevant’: ik heb een fijne relatie met mijn vriend, waarin ik écht mezelf kan zijn. Maar ik kan me goed voorstellen dat als jij daar wél mee worstelt, het een struikelblok kan zijn. Iets dat je juist tegenhoudt om een relatie aan te gaan. Iets dat heel groot kan voelen, iets dat misschien uitgeplozen moet worden.

En misschien is dat ook nodig, dat onderzoek. En misschien ook niet. Misschien hoef je nu geen antwoorden te hebben, misschien zijn alleen de vragen voldoende, maar sta jezelf toe om open te staan voor mogelijkheden waar je normaal gesproken voor weg zou rennen. Wees bereid het beeld bij te stellen dat je van jezelf hebt, als dat leidt tot een leven dat bij jou past.

Hoe bind ik me?

Een tijdje geleden heb ik me verdiept in de verschillende soorten hechtingsstijlen. Hoe dit een ‘blauwdruk’ kan zijn voor hoe jij de wereld, anderen en jezelf ziet en hoe dit invloed kan hebben op latere (liefdes)relaties. Wellicht vind je het moeilijk om je te hechten aan iemand, weet je niet zo goed wat een gezonde definitie van liefde is omdat je het nooit zelf hebt ondervonden. Vind je het lastig om jouw behoeftes te onderzoeken en ze kenbaar te maken. Vind je het lastig als er voor je gezorgd wordt en wil je dat leren verdragen. Het kan allemaal en het kan je allemaal in de weg zitten. Dat het je nu in de weg zit, betekent echter niet dat het niet kan veranderen. Ja, dat kost tijd en energie, maar je bent die investering waard. Niet voor iemand anders, maar voor jezelf. Omdat je recht hebt op gezonde en stabiele relaties vol wederkerigheid. Omdat je daar recht op hebt, behoefte aan hebt en daarin kan en mag voorzien.

Je bent niet incompleet 

We leven (nog steeds) in een hetero-normatieve samenleving, waarin tevens de focus op een meerpersoonshuishouden ligt. Soms in de ‘kleinste’ dingen: zo zijn veel recepten gebaseerd op 2 tot 4 personen. Dat kan als een klap in je gezicht voelen; wéér die bevestiging dat het anderen wel lukt en jou niet. 

Misschien is er geen ‘verklaring’ te vinden waarom je geen partner hebt. Ben je domweg gewoon nog niet ‘de’ persoon tegen het lijf gelopen. Ben je beschadigd geraakt en terughoudend geworden. Heb je er helemaal geen behoefte aan, dat kan en mag allemaal. Want je bent niet incompleet zonder relatie, zonder partner. Uiteindelijk ben jij gewoon jezelf en dat is genoeg. Laten we de ‘nog steeds single?’ eens ombuigen, want daarmee creëer je de overtuiging dat iedereen altijd maar iemand vindt, dat iedereen behoefte heeft aan een partner en zelf geen leuk of fijn leven heeft. Dat je leven pas ‘gelukt’ is, als je een relatie hebt. 

Je hebt misschien dan geen relatie, maar je bent niet alleen. Dat zijn twee verschillende dingen.

Zelfs al voelt het alsof de dagen wegtikken; er is niets mis met je. Misschien dat er iets zit wat aandacht mag hebben, maar dat betekent niet dat je faalt. Dat het nooit zal veranderen. Onderzoek, experimenteer en voel oprecht wat het met je doet. Durf, durf die verbinding aan te gaan als het goed voelt ook al ben je gewend om je af te sluiten. Spreek je angsten en je twijfels uit. En ook als de behoefte naar verbinding er (nu) niet is; luister daarnaar. Je bent niemand iets verplicht. Zelfs niet wanneer anderen dat van jou verwachten. Dit is jouw leven, jij mag het inrichten zoals jij dat wilt. 


Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.

Lonneke

Geschreven door Lonneke

Reacties

12 reacties op “Nog steeds single”

  1. Wat een ontzettend fijne blog. Ik vind het zo fijn om te lezen dat ik niet de enige ben met dit gevoel. Het is zo beklemmend en eenzaam en niet iets wat je zomaar even met vrienden bespreekt. Heel fijn dit te lezen. Dankjewel!!!

    Liefs!

  2. zullen we gewoon ook eens durven benoemen dat er aseksuele en aromantische mensen bestaan? Iedereen weet inmiddels wel van holebi en hetero, maar het is net zo evenwaardig om gewoon geen aantrekkingskracht te voelen en je kan daar perfect gelukkig mee zijn, wat men ook denkt

  3. @marleen, heel goed, dankjewel.
    Ik ben a-seksueel en a-romantisch. Het bizarre is dat het in mijn omgeving volledig geaccepteerd is dat je op wat voor persoon dan ook valt, maar als ik zeg dat ik mijn leven niet met een (seksuele) relatie voor me zie, zijn mensen met stomheid geslagen. En waar het in mijn directe omgeving not done zou zijn om bv een homoseksueel persoon te vragen of hij/zij/hen het "écht wel zeker weet, want je hebt het immers nog nooit geprobeerd… ", is het voor mij als a-seksueel/romantisch persoon heel normaal om bijna bekeerd te worden door de meest open minded mensen. Ook de vraag of het voort komt uit trauma of een bepaalde levensovertuiging krijg ik vaak. De maatschappij is naast heteronormatief en gericht op minimaal twee personen ook overtuigd van de altijd aanwezige drang en verlangens om een partner te krijgen.
    Dit geldt trouwens niet voor iedereen die een a-seksuele geaardheid heeft. Er zijn verschillende varianten hierop en dus ook mensen die wel een relatie ambieren of alleen soloseks hebben.

  4. Lonneke, dank voor deze fijne blog! Zou je in de toekomst wat willen schrijven over de hechtingsstijlen die je nu kort benoemt? Lijkt me interessant om te lezen 🙂

  5. Voor iedereen die hier – en over omliggende onderwerpen – eens wilt praten, elke maand begeleid ik een themachat ‘intimiteit en seksualiteit’. Daar is dit thema destijds ook aangeraakt, wat daar voor veel herkenning zorgde. Wil je erbij zijn? Via de chatagenda op onze website vind je de data hiervoor.

    Veel liefs,
    x

  6. Bedankt voor deze blog.
    Heel helpend.

    Er zijn zo veel atypische relaties.Niet alleen qua geaardheid, ook dingen als religie, onmogelijke situaties, grote leefijdsverschillen, etc. Er zijn zo veel soorten discriminatie, maar Liefde Zelf discrimineert niet.

  7. Dit lezend lijkt het alsof je een relatie zou willen omdat het zo hoort of om jezelf te ontdekken en omdat het goed voelt, dat je vooral iets zoekt voor jezelf.
    Dat is natuurlijk ook waar, en belangrijk.maar het gaat er toch vooral ook om dat je iemand anders leert kennen ?
    Ik vind er zo overdreven veel aandacht voor het zoeken naar je geaardheid. Als je iemand vindt waar je van houdt,/voor voelt voel je dat toch vanzelf? . Je HOEFT toch niet bijzonder te zijn of te doen daarover. Ik vind het heel goed dat alles mogelijk is en dat je niet bang hoef te zijn om jezelf te kunnen zijn,maar als je er van te voren over gaat lopen nadenken raak je, den k ik, alleen maar verward.
    Ook lijkt het met relaties net zo als met shoppen, bevalt iets je niet, al is t een kleinigheivd, ruil je het in voor iemand anders, er is immers keuze genoeg en het gaat vooral om jezelf en wat je wilt….
    Maar zo leer je nooit iets, niet over jezelf, niet over iemand anders en blijft alles oppervlakkig en lelijk.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *