Nooit alleen: Dissociatieve Identiteitsstoornis

“Voordat ik kon accepteren dat in mijn lichaam niet één persoon woonde, maar dat ik het lichaam moest delen met ook heel veel anderen was ik heel veel tijd kwijt. Na 3 jaar zeer intensieve gespecialiseerde therapie kon ik op mijn 22e zeggen dat ik het wel accepteerde.”

Soms krijg ik de vraag van mensen “Wat houdt het leven met een Dissociatieve Identiteits Stoornis in?”. Op die vraag ga ik proberen antwoord te geven.

De beste manier om dit uit te leggen is door te beginnen bij de term dissociatie. Dissociëren is jezelf psychisch gedeeltelijk afscheiden van wat er met jou of om je heen gebeurt. Zo kun je dissociëren van wat je aan het doen bent (gedrag); wat je voelt (emoties); wat je in je lichaam ervaart (zintuigen); je besef van wat er gebeurt (tijd of kennis). Dissociëren kan variëren van enigszins tot volledig, dus van het missen van een paar kleine details tot zo weinig weten dat het lijkt alsof je er niet bij bent geweest. Dissociatie is niet hetzelfde als dromerig zijn of selectieve aandacht.


Fotografie: 
Joe St. Pierre

“Als de spanning te hoog wordt, er triggers zijn in het heden uit het verleden of ik te weinig tijd neem voor mezelf merk ik dat ik nog steeds soms tijd kwijt ben, maar nu gelukkig wel zover dat 99% van de tijd wel kan herleiden wat ik dan heb gedaan.”

De meest ernstige vorm van dissociatie is de Dissociatieve Identiteits Stoornis, afgekort DIS, vroeger ook wel de Meervoudige Persoonlijkheids Stoornis (MPS) genoemd. In tegenstelling tot wat veel mensen denken, is het niet zo dat mensen met DIS stemmen die van buitenaf komen horen, zoals het geval is bij schizofrenie.

Het komt vaak voor dat men naast Dis ook persoonlijkheidsproblematiek heeft. Naar schatting heeft 1 procent van de volwassenen Dis. 90%  is vrouw en in 90% van de gevallen is er sprake van een verleden met ernstig fysiek of seksueel geweld.

De volgende kernmerken horen bij DIS:

  1. De aanwezigheid van twee of meer scherp van elkaar te onderscheiden persoonlijkheidstoestanden of identiteiten
  2. Tenminste twee van deze persoonlijkheidstoestanden of identiteiten bepalen geregeld het gedrag van de betrokkene.
  3. Onvermogen zich belangrijke persoonlijke gegevens te herinneren, wat niet verklaard kan worden door gewone vergeetachtigheid.
  4. De stoornis is niet het gevolg van de directe fysiologische effecten van een middel of een ziekte.

De andere identiteiten van mensen met DIS worden ook wel alters genoemd. Deze zijn zo sterk dat ze afwisselend de controle hebben over iemands gedrag en bewustzijn. De overgang van de ene alter naar de andere kan ook heel plotseling plaatsvinden. Delen van de persoon leiden een afzonderlijk leven, met een eigen voorgeschiedenis, een eigen zelfbeeld en identiteit.

De identiteiten verschillen vaak ook wat betreft spraak, gedragingen, handschrift en kleding en soms hebben de identiteiten een eigen naam.

“Iedere persoonlijkheid heeft een eigen naam en staat op een ander punt in het leven. Zo zijn er delen die nog leven in het verleden en denken dat we nog midden in de trauma’s zitten, maar zijn er ook delen die ouder zijn dan het lichaam.

Ook zijn er zowel mannen als vrouwen en tja een man heeft nog wel eens problemen met een vrouwelijk lichaam en dat werd dan ook vaak op destructieve manieren getoond. Voor de buitenwereld is het wel merkbaar als er iemand anders is, maar kunnen vaak de link niet leggen. Zo kreeg ik een keer op mijn werk de opmerking “kan je niet eens 1 handschrift gebruiken, weten we tenminste van wie het dossier is”. Ook in mijn gedrag, mijn taalgebruik en woordkeuze, mijn houding is het terug te zien. Op mijn werk zijn we voornamelijk met 2 die het doen en dat gaat heel erg goed.”

De ontwikkeling van je persoonlijkheid vindt plaats voor je 6e levensjaar en maakt je tot wie je bent. Natuurlijk kunnen dingen veranderen door dingen die je meemaakt, eigenlijk door je levenservaringen die je meekrijgt in het leven, maar de basis van je persoonlijkheid wordt gelegd voor je 6e levensjaar. Niet iedereen kan echter genieten van een fijne jeugd en een goede manier van zelfontplooiing en ontwikkeling.

Voor mijn 6e levensjaar had ik niet de kans om te genieten van het leven en de kans om mooie en leuke dingen te ontdekken om mijn persoonlijkheid te kunnen vormen. Mijn jeugd bestond uit seksueel, lichamelijk en psychisch misbruik door mijn ouders en de gemeenschap waarin ik leefde. Als kind is dit te veel en moet je een manier zoeken om toch om te kunnen gaan met de situaties. Zo ontstonden er andere personen bij mij die delen van de trauma’s voor mij opvingen en droegen. Zo werd de impact van de trauma’s voor mij minder en dragelijker. Op de momenten dat de andere mij overnamen had ik geen herinnering aan de gebeurtenis en daardoor hoefde ik dat deel van het trauma niet te dragen. Op deze manier kon ik ook omgaan met lichamelijk pijn zonder maar een kik te geven naar de persoon die mij dit aandeed. Mijn gevoelens werden afgevlakt en uitgeschakeld en de ontwikkeling tot één persoonlijkheid belemmerd.

Het zal lastig voor te stellen zijn dat er meerdere personen eigenlijk wonen in één lichaam. Ik probeer dit vaak onder woorden te brengen door het geven van een voorbeeld:

Je zit met 50 of 100 man in de bioscoop in één ruimte dat kan behoorlijk benauwend zijn en lastig omdat je het niet met iedereen kan vinden. Gelukkig is het bezoekje aan de bioscoop, maar de duur van de film en dan kan je weer lekker rustig naar je eigen huis gaan, naar de mensen die je vertrouwd en om wie je geeft. Die bioscoop zit in mijn lichaam en ik kan helaas niet zeggen ik ga weg want de film is voorbij. Ze zullen altijd bij mij zijn wat ik ook doe en wat ik ook onderneem. Net als in de bioscoop, waarin iedere persoon een eigen naam en leeftijd heeft is dat ook van toepassing op de personen bij mij.

In het leven kan het heel lastig zijn dat er meerdere gebruik maken van één lichaam, want iedereen heeft eigen belangstelling en dingen die hij of zij graag doet. Daarentegen zijn ze ook niet allemaal even oud en even blij met het lichaam waar ze gebruik van maken. Zo hebben de mannelijke delen het er heel moeilijk mee dat ze in een vrouwelijk lichaam zitten en de kinderdelen moeite met het feit dat het lichaam al volwassen is. Als een ander deel er is kan het gebeuren dat ik tijd kwijt ben en niet weet wat er gebeurt is. Door een aantal jaren therapie te volgen heb ik geleerd hoe ik kan toekijken vanaf een afstand naar het lichaam. Je kan je dat voorstellen als toekijken hoe je moeder het eten staat klaar te maken, alleen kijk ik dan toe op mijn eigen lichaam.

Een korte periode zijn wij bezig geweest met het verwerken van trauma’s, maar doordat dat te veel ontregelde met tot gevolg dat ik zeer destructieve acties ondernam in het leven is er nu besloten om ons in de therapie puur te richten op stabilisatie. In de toekomst wanneer alle delen duidelijk zijn en ook duidelijk is welke functie zij in het verleden hebben vervuld en welke functie zij nu in het dagelijkse leven vervullen kunnen we gaan kijken of er mogelijkheden zijn om toch stukken te verwerken, zodat deze niet meer mijn leven beïnvloeden. Daarnaast is ook van belang dat alle delen het besef hebben in het heden te leven en het verleden voorbij is.

“Nog dagelijks merk ik de invloeden van de andere, maar gelukkig door ruimte te maken voor de andere en te accepteren dat ze er zijn kan ik nu fulltime werken en genieten van de dingen die ik nu heb.”

Mocht je na het lezen van dit stuk het idee hebben dat jij je in mijn verhaal herkent raad ik je ten sterkste aan contact op te nemen met een gespecialiseerde instantie. Alleen zij kunnen je vertellen of deze diagnose bij jou hoort en tevens kunnen ze kijken naar de behandeling die jij nodig hebt.

Behandeling is zeker mogelijk. Er is helaas nog wel weinig effectonderzoek gedaan naar verschillende behandelingen, echter in de literatuur wordt veelal gesproken over het driefasenmodel. Hierbij moet de persoon met DIS leren om zijn overlevingsstrategie van dissociëren op te geven. In plaats van het dissociëren moeten dan andere methode worden aangeleerd om om te gaan spanning en problemen. Het uiteindelijke doel van de behandeling is het één worden van de traumatische herinneringen en gedissocieerde delen van de persoonlijkheid.

Voor informatie over gespecialiseerde centra in Nederland wil ik je verwijzen naar http://www.lcvt.nl, zij zijn volledig gespecialiseerd in de diagnosticeren en behandeling van vroegkinderlijke chronische traumatisering.

Vind je het interessant om een boek te lezen over DIS? Er zijn meerdere ervaringsverhalen in boekvorm. Onderstaand een lijstje:

  • De 147 persoonlijkheden die ik ben – Bijnsdorp
  • Sybil – Flora Rheta Schreiber
  • Meervoudige persoonlijkheden – Michaele Huber
  • Ik in meervoud – Joke Lijnse
  • Als konijn gilt – Truddi Chase
  • Gebroken Kind – Marcia Cameron
  • Eerst persoon meervoud – Cameron West
  • Schreeuw om stilte – Jean Darby Cline
  • Stemmen in mijn hoofd – Trula Michaels LaCalle
  • Van bezetenheid tot dissociatie – Stefaan Baeten
  • In mijn verbeelding bestaan wij. – Edith van Walsum
  • Gedeelde eenheid – Nolly van Gent
  • Karen, de vrouw met zeventien persoonlijkheden. – Richard Baer
  • Joan – Joan Frances Casey, Lynn Wilson en Karin Beuker
  • Ik zal een Vader voor je zijn – Judith Machree en Mieke Tulp

Daarnaast bestaan er de nodige films die rond het thema DIS draaien:

  • Me, myself and Irene
  • The Three Faces of Eve
  • Voices Within: The Lives of Trudi Chase
  • Sybil
  • Hide and seek

“Ik ben blij met wat ik heb bereikt tot op heden, de psychiatrie had me tenslotte afgeschreven in 2006 en mij de mededeling gegeven dat ik nooit normaal zou kunnen functioneren en mijn leven voornamelijk zou doorbrengen in opname.”

admin

Geschreven door De Redactie

Reacties

607 reacties op “Nooit alleen: Dissociatieve Identiteitsstoornis”

  1. Wat een intrigerend onderwerp blijft dit zeg. Ontzettend knap wat je allemaal al bereikt hebt Merieke!
    Heel duidelijk beschreven ook, terwijl het natuurlijk een onderwerp is waar de meeste mensen zich weinig bij voor zullen kunnen stellen..
    xxx

  2. Ik heb “schreeuw om stilte” gelezen deze vakantie, was echt een heftig boek maar wel heel mooi!

  3. Heel erg bedankt voor je verhaal. Vooral voor de herkenning en uitleg. Ik ben nu sinds vijf maanden in deeltijdbehandeling bij Transit (Traumacentrum, Meerkanten) waarin het grootste gedeelte van de groep bestaat uit mensen met DIS. Voor mij is dit ook een onderwerp wat een grote rol speelt binnen de behandeling. Iets wat ik best zwaar en vooral ontzettend verwarrend vind.
    Ik vind het in ieder geval stoer dat je hier zo helder je verhaal hebt opgeschreven en hoe ver je nu bent gekomen.

  4. Heel knap hoe je hiermee omgaat, terwijl de psychiatrie je afgeschreven had!

    Ik heb verschillende van de hier genoemde boeken over dis gelezen, ook de film Sybil gezien, en tijdens mijn opname zat er ook iemand in mijn groep met dis. Vind het heel intrigerend.

    Maar allen verhalen, ook het jouwe,maken me ook erg boos op degene die dis heeft uitgelokt.

  5. Bedankt voor jullie reacties en hoop dat het meer begrip en duidelijkheid geeft.

    Ik ben net als ieder ander een mens alleen met iets meer en wil niet graag een stempeltje krijgen die is gek, want die krijg je toch snel doordat mensen het simpelweg niet kunnen begrijpen hoe het is.

    Met dit verhaal hoop ik dan die onduidelijkheden weg te nemen en het iets duidelijker te maken.

    Mocht je vragen hebben stel ze gerust en probeer ze zover ik kan te beantwoorden :).

    -x-

    Merieke

    1. Hallo ik heb ook DIS. ben er voor in behandeling maar nu wil men een nieuw onderzoek en wordt er gezegd dat er in de loop de behandeling veranderingen/ontwikkelingen kunnen ontstaan waardoor de diagnose kan veranderen. Volgens mij is de DIS weg als je geïntegreerd ben en niet zomaar door de lengte van de behandeling zonder integratie bewerkstelligd te hebben. Hoe zie jij dat? Ik lees het graag

  6. zo herkenbaar… mensen weten het van mij veelal niet eens… Echter dingen die ik op bepaalde momenten kan, kan ik in andere situaties totaal niet en kruip ik het liefste weg in een hoekje… is het te begrijpen voor een leek denk ik dan…

  7. kunnen mensen met dis een relatie aangaan?

  8. Hoi Patty,

    Waarom zou iemand met dis geen relatie aan kunnen gaan?

    Iemand met dis is ook gewoon een persoon die verliefd kan worden en van iemand kan houden.

    Uit eigen ervaring weet ik wel dat in een relatie het verleden heel erg een rol kan spelen, doordat het contact met mensen toch vaak een negatief plaatje heeft uit het verleden. Stapje voor stapje leer je iemand te vertrouwen en kan je die persoon dan toelaten in je leven.

    -x-

    Merieke

  9. Hoe word DIS gediagnostiseerd? Wat voor onderzoeken moet je daarvoor ondergaan? (Bij mij is er wel eens sprake geweest van DIS. Weet niet of er verder op onderzocht gaat worden. Zou wel graag willen weten wat ik dan kan verwachten.)

  10. SCIDD-D
    En ook wat testen over je verleden.
    Je contact met je ouders.
    Je trauma’s.
    De manieren van seksueel misbruik en ander mishandeling…

  11. Ik herken me hier heel erg in.
    Ik zit momenteel opgenomen op een behandeling gespecialiseerd in mensen met een persoonlijkheids stoornis.
    En merk dat ik toch regelmatig tegen dingen aan loop.

    Dingen op het ene moment wel kunnen, terwijl dat op een ander moment in een vergelijkbare situatie absoluut niet mogelijk is.

    De herinneringen van mijn trauma’s zijn zo ver weg, dat ik het idee heb dat ik het zelf eigenlijk niet meegemaakt heb, of dat ik dingen erger maak dan dat ze waren.

    En juist in erg stressvolle situaties kan ik ineens de knop omzetten, en als beschermer voor andere mensen gaan dienen. Zoals ik dat jaren lang thuis gedaan heb.

    Ik vind dit stukje echt zo herkenbaar!
    En ik sta gewoon zo ver van mijn eigen ik, mijn gevoel, en mijn lichaam af, dat ik me soms afvraag of het ooit weer beter gaat zijn. Of ik dat uberhaupt aan zou kunnen.

    En tegelijkertijd heb ik het idee dat ik me zo erg aanstel.
    Het is gewoon raar, dan moet ik maar gaan werken, opname is nergens voor nodig, want ik red me zo ook wel.
    Terwijl ik wel weet dat dat zo echt niet werkt.

    Maar ik voel me meestal gewoon zo onbegrepen,, ook omdat ik het gewoon niet duidelijk uit kan leggen.

  12. vandaag ben ik alice,
    ook een aaanrader voor bij de boeken !
    groetjes mo

  13. Marieke, ik hoop dat je dit nog leest (of dat Scarlet evt. dit aan Marieke door zou kunnen geven oid). Ik zou het fijn vinden als ik eens met je in contact kan komen. Ik had hier een tijd geleden(onder een andere naam) al eens een reactie achtergelaten dat ik nu een traumabehandeling volg waar ook specialisatie is op DIS, en dat het binnen mijn behandeling ook een grote rol speelt. Ik heb er lang tegenaan geschopt, wilde er niet aan, allerlei andere verklaringen bedacht om dit idee om zeep te helpen, maar nu na een jaar op de behandeling toch de diagnose DSNAO gekregen als procesdiagnose tot evt. DIS (gezien het feit dat er nog niet zo veel zicht is op binnenwereld en ze behoorlijk voorzichtig en terughoudend zijn in het stellen van een diagnose). Op dit moment gaat het vooral om stabilisatie, een stukje communicatie op gang krijgen en wat meer zicht krijgen op de binnenwereld. En dat gaat gepaard met veel heftigheid. Ik zou eigenlijk graag willen weten hoe jij die eerste fase hebt doorlopen en hoe het toen voor jou is gegaan, als je dat oke vind. Ik vind het allemaal best heel lastig en ik moet toegeven dat ik nog steeds een beetje blijf hangen in de ‘het klopt niet, we willen het niet, we hebben het niet’.

  14. hoi,Anybody
    vooral de laatse zinnen van je spreken me erg aan en raken me erg diep ,

    sinds maart is bij mij dis geconstanteerd na heel veel andere stempels eerder ,

    en ikzelf besef wel er klopt vanalles niet ,
    we kunnen en willen het niet acspeteren ,

    en ik zou dat ook wel heel graag van marieke willen weten !,

    groetjes liefs sterkte
    mo

  15. Hoi Monique,

    Ik zit zelf op dit nog in de stabilisatiefase van de behandeling, maar dat is een heel erg lang traject voorafgaand aan de traumaverwerking.

    Het accepteren is moeilijk en soms smeek ik nog steeds weleens bij mijn therapeut zeg me aub dat ik geen dis heb, maar over het algemeen kan ik wel zeggen dat ik het nu redelijk geaccepteerd heb. Echter tot ik zover was en kon zeggen ja ik ben niet alleen daar ging een lange weg aan vooraf.

    Stuur gerust een berichtje via het forum en ik zal proberen zo goed mogelijk je vragen te beantwoorden.

    -x-

    Merieke

  16. wow! dit had ik geschreven kunnen hebben een aantal jaar geleden. ik wil even zeggen dat het beter wordt. het kost een hoop energie,tijd en kracht. de reactie van monique en anybody herken ik erg. ik begrijp jullie angst. maar kies voor jezelf. het is een zware weg maar het gaat jullie lukken want jullie zijn al zover gekomen!
    En merieke je mag trots zijn op jezelf dat je zover bent gekomen. ik weet wat je doorgemaakt hebt en nog steeds doormaakt. ga zo door en iedere dag word je (jullie) sterker en gaat het beter.

    bij mij zijn er behoorlijk wat intregraties geweest en zijn we nog met z’n 7en en dat blijft ook zo. echt 1 worden we niet daarvoor verschillen wij te veel. maar dat hoeft ook niet.

    traumaverwerking hoeft niet,alleen als je dat zelf wilt! wat belangrijker is, is communicatie tussen alle delen/alters. het leren kennen en begrijpen van elkaar. bij ons heeft dat jaren geduurd en wij zin nu zover dat we in ieder geval een gedeeltelijke traumabehandeling doen.
    bij een peut die we zelf hebben gevonden.

    sterkte met alles!
    denk aan jullie!

    lieve groetjes,sandrine

  17. hoi

    ik weet niet zo goed wat te zeggen.
    ik heb de diagnose DIS.
    momenteel bezig met EMDR, met daarbij de kanttekening dat iedere week op zichzelf bekenen wordt in hoeverre dit goed lijkt te gaan.
    er zijn bij mij nog geen integraties geweest, maar ben heel hard aan de communicatie aan het knokken.
    ik heb 24 alters, voor zover het nu zo lijkt.
    ik kom graag in contact met lotgenoten

    groetjes van Ik en de rest

  18. hallo iedereen,
    ben anderhalf jaar in behandeling voor dis. maar ben nog altijd niet door de fase van aanvaarden. soms voelt het zo goed. eindelijk te weten, te weten wat er scheelt. om daarna totaal het omgekeerde. niets van aan, zoiets hebben we niet. maar hoe meer je ontkent, hoe duidelijker natuurlijk! moeilijk allemaal. ik hoop dat er een tijd komt dat het wat beter gaat, want zo kan echt niet.
    chapeau aan al diegene die het wel gelukt is!
    groetjes,
    ikke

  19. Ik zag dat jij the voices within had staan van truddi chase. Nu ben ik zelf disser geweest en al jaren op zoek naar die film. Ik kan hem wel in amerika bestellen maar gezien mijn slechte engels moet ie nederlands ondertiteld zijn. Weet jij bij toeval hoe ik eraan kan komen?
    Groetjes Caroline

  20. Dissociatie is voor mij erg vermoeiend.Dat vind ik persoonlijk het moeilijkste van alles.Weet dat je jezelf beetje voor beetje gaat ontdekken,en dat je dan ook leert ontdekken watje leuk vind,wat je zoal kan leren eten wat goed bij je voelt.Ja,ik heb eet buien als ik dissoceer,en weet dan vaak niet wat ik op dedag gegeten heb.Sterkte allemaal!

  21. hallo allemaal.Ik heb sinds kort ook de diagnose dis,
    maar vind het erg moeilijk dit te accepteren. alhoewel
    ik weet dat het klopt.Ik ben onder de indruk hoe goed
    julie het kunnen verwoorden.Zover ben ik nog niet.
    Stukken van me weten het,en stukken van me begrijpen het niet.Ben in therapie,maar mijn therapeute wil niet op
    de trauma”s ingaan,omdat ze denkt dat ik dat niet aankan.
    Daardoor voel ik me heel onzeker,want voor mijn gevoel
    heb ik niks verdrongen van mijn jeugd.Ze legd me telkens
    uit wat dis is,maar ik wil alleen rust in mijn hoofd.
    en tips hoe ik dat kan krijgen,en hoe er mee om tegaan.
    Kan iemand mij zeggen hoe je rust krijgt,en de angst
    onder controle krijgt?Gebruik al jaren seroxat.
    bvd groetjes

  22. dag angie,
    het moeilijkste is het te aanvaarden, want dat wil je niet.
    ergens was ik “blij” te weten wat het was. maar tegelijk verzet je je ertegen. bij mij nu nog, 2 jaar na diagnose.
    en wat betreft de trama’s. denk dat, of voorwaarde dat je een goeie therapeut hebt die echt weet hoe ermee om te gaan, wel dan kan je proberen die te vetrouwen. want dan weet die echt wat best voor je is. en op welk moment.ik heb het grote geluk gehad die te vinden.
    heel veel moed

  23. Dames en heer(als wij het wel hebben.),

    Kunnen jullie een vrouw, twee kinderen, academische titels en een mooie baan hebben? Ja! Als wij het kunnen dan jullie zeker. Wij zijn ook asmatisch, misbruikt, gepest en wegens leesblindheid zelfs nog van de lagere school getrapt. Zelfs al ben je zo gek als een psychiater …. Aanvaard elkaar in liefde. Heb ontzag voor elkaar! Huiver voor de verschrikkelijke kracht van elk van jullie! Dus… Verenig jullie! Maak goede vaste afspraken! Wie pakt wat aan? (Wijs een voorziter aan als iedereen door elkaar praat.) Elk zal trots zijn op diens taak en op diens offer!

    Vrede zij met jullie!

  24. hey,

    ik ben sinds kort in behandeling voor dis. snap er niets van. weet niet wat ik ermee moet. heel die stukken tijd die je kwijt bent. ik ken niemand anders die het heeft. kan het aan niemand uitleggen in mn omgeving. de rest wel (eetstoornis, borderline,misbruik) maar dis niet. en hoe kun je iets uitleggen wat je zelf niet snapt? ik kan hier toch nooit mee leren leven? hoe kan dat nou? zoveel alters hebben en toch zo alleen zijn….

  25. @ sadness, klinkt eenzaam : (

    Misschien een stomme vraag.. kun je ook een “mindere vorm” van dis hebben? Ik heb namelijk twee personen behalve mezelf.. om het zo maar even te noemen. Een kind en een gothic iemand. Ik weet wel dat ze er allebei zijn.. maar het zijn heel andere types met verschillende kleding, handschrift, gedachten. Ik ben er eigenlijk nooit achter gekomen wat dit nu precies is. Misschien is het wel niks maar ben ook nog nooit iemand tegen gekomen die dit ook had. Ohja wel.. één keer. Ook iemand op een forum. Dat was toen wel een verademing dat na al die jaren iemand het tenminste begreep. En dat ik niet “gek” was.. mezelf aanstelde.

  26. @merel:

    Hey meis; ik weet wel dat niet iedereen evenveel alters heeft en dat er dat ook niet veel hoeven te zijn. Ik hoop dat je er een beetje mee om kunt gaan. Ik heb dat idd ook verschillende soorten kleding, handschriften, gedragingen. Snap van sommige wat bij wie hoort maar lang niet alles. Vind het vooral vervelend om tijd kwijt te zijn. Daardoor niet te kunnen werken, me niet altijd aan beloftes kunnen houden, mn structuur niet te hebben.ach ja. In ieder geval bedankt voor het reageren, als je het nog leest.
    Groetjes

  27. Hoi ik las uw verhaal en ik vindt het erg knap van u dat u dat durfd ook erf goed omschreven ik heb zelf ook dis maar kan niet accepteren dat ik meerdere persoonlijkheden heb ik roep nog steeds dat ik geen meerdere persoonlijkheden heb want dan zou ik dat weten roep ik dan maar als ik al het bovenstaande lees dan zie ik dat er meer mensen zijn die dat (nog)niet weten ik zelf vindt het erg lastig om het te accepteren ik krijg emdr therapie om mn trauma.s te verwerken maar ja ik kan er erg moeilijk over praten ben daar nu pas mee begonnen met een paar voor mij vertrouwde beglijders en mn behandelaar zodra dat beter gaat word de emdr gestart maar nu ik er mee begonnen ben lijkt het wel of er in mn hoofd een soort opstand is uitgebroken voor mij heel erg moeilijk om er mee om te gaan en ik vroeg mij af of u dit ook herkend en misschien een goede tip heeft voor mij hoe ik kan omgaan met zoals ik het zelf altijd omschrijf de orkaan in mn hoofd zodat het intern wat rustiger wordt verder ben ik blij dat ik uw verhaal heb gelezen is toch heel anders dan de vele .psychiatrische boeken die ik er over heb gelezen uw verhaal heeft voor mij wel het een en ander opgeheldert bedankt daarvoor

  28. @me,myself and I,

    Allereerst: bedankt voor uw reactie!! de naam die u gebruikt gebruik ik ook vaak voor mezelf!
    Ook ik kan inderdaad de ‘dis’ niet accepteren. zit alleen maar bij die therapeut omdat ik die orkaan van u weg wil hebben. elke dag chaos dat is mijn leven nu namenlijk. alleen de chaos die dis heet kan ik met niemand delen want niemand snapt het en dat mis ik zo! ik heb ook een paar boeken gelezen maar die praten niet terug. ik zat met hetzelfde als u. ik ben blij dat mijn verhaal u een stukje heeft kunnen helpen ondanks dat mijn verhaal voor mij 1 grote chaos lijkt te zijn.
    u vraagt een tip: de stukken die ik me af en toe herinner schrijf ik voor mezelf in een dagboekje om er zo achter te komen wie wie is en wie wat doet. ( als u begrijpt wat ik bedoel). een soort persoonlijke puzzel. maar ja dit bedoel ik dus. ga dit maar uitleggen aan iemand die geen dis heeft die begrijpt dat niet.
    nou ja een heel verhaal weer. als u wilt reageren mag dat natuurlijk!!!!!! hoop dat ik kan helpen.

    groetjes sadness enne heel veel sterkte met uw proces in ieder geval

  29. Hallo allemaal.
    ook ik heb al 6 jaar geleden tehoren gekregen dat ik DIS Heb. Ik weet al mijn hele leven dat ik verandere in houding praten kleden schrijven noem maar op. Heb er nooit erg veel last van gehad. Totdat er een groete vertrouwens breuk ontstond.
    Mijn hele verleden liep door het heden. Hulp gaan zoeken. Na 3 sessies al EMDR gehad. Dit verliep helemaal niet goed, daar er meervoudige trauma’s waren, en zij zich focuste op een. Nou geloof me maar dat het geen pretje was. Ben nu bijna 4 jaar bij TRTC in behandeling. Dit gaat moeizaam. Mijn behandelaar heeft weer EMDR voorgesteld. Ik weer in angst. Verder zit er constant een huiler in me. Het lukt me niet om te troosten of erachter te komen wat er aan de hand is. Nou heeft mijn behandelaar aangeboden om het kleine kind te troosten omdat het mij niet lukt. Ik weet niet wat ik er mee moet. Vanbinnen treed er veel boosheid hierover op. HELP!

  30. Hoi Trudy,

    Wat vervelend voor je allemaal. Ikzelf heb heel veel schrik voor emdr. Ten eerstevanwege meerdere trauma’s maar ook voor dat stokje en knippen met de vingers wat ze gebruiken. Maar goed…
    Ik denk persoonlijk dat er boosheid bij jou optreedt omdat je de ‘huiler’ op dit moment toch nodig hebt ook al heb je er last van. Ik merk dat persoonlijk ook bij 1 alter van mij. Als mijn peut daar naar vraagt word ik boos, denk ik: die pak jij niet af. Maar ja ze is wel schadelijk voor mij.
    Dus misschien kun je heel langzaam achter het waarom van het huilen komen? en het daar even bij laten.alles in superkleine stapjes? Misschien kun jij dan uiteindelijk zelf het kleine kind gaan troosten???? Pfff gun je/jullie zo jullie geluk

    groetjes sadness

  31. hai trudy
    ik weet dat veel dissers uiteindelijk emdr kunnen krijgen
    en dat als je een gespecialiseerde peut hebt in dis
    dat dit alleen maar wordt voorgesteld als die denkt dat jij/jullie het aankunnen
    als je systeem is gesterkt door controle en samenwerking kun je in staat zijn emdr te doen zonder weer te crashen zeg maar

    @merel
    je kunt een andere vorm van dissociatieve stoornis hebben waarbij ook delen aanwezig zijn…het kan dan zijn minder delen…het kan dan zijn veel delen maar allemaal alleen maar in jezelf, die komen dan niet naar buiten zeg maar…maar ook kun je delen hebben die gewoon jij zijn maar die je van jezelf afzet omdat dat nog te confronteren is om als “eigen” te zien zeg maar….dan is nog de vraag….wanneer weet je zeker dat de hoeveelheid delen ook daadwerkelijk definitief is…ik ben ook ooit begonnen met het weten van 2 delen naast mezelf maar inmiddels bijna 2 jaar later staat de teller op meer dan 200 delen….en dan wordt er gezegd dat het definitief is…zoals elke keer….met andere woorden..hoe weet je, wat je niet weet…

    het moeilijke van dit soort discussies op fora…zeker eentje die er niet op gericht is maar als subforum heeft ingesteld…dat je elkaar gekker praat dan het al is…
    ik las iemand…ben de naam kwijt…die schreef…ik herken me er wel in…maar als ik de omschrijving dan lees denk ik juist…nee hoor…dat is echt geen DIS…het gevaar van zelf dokteren bij zoiets complex is dat je er niet meer uitkomt…wie twijfel heeft moet zichzelf naar een specialist begeleiden om het te onderzoeken…DIS komt niet vaak voor(wel vaker dan men denkt) het is dan ook niet vanzelfsprekend als je delen ervaart/tijd kwijt bent/gedissocieerd hebt dat je dan ook DIS hebt.
    ik wil dan ook iedereen aanraden niet in geval van DIS zelf te gaan dokteren…bij twijfel laat je onderzoeken op DIS of richt je naar een forum of chat waar men gespecialiseerd is in DIS…zodat je direct op je juiste plek bent

  32. @sadness:
    ik heb emdr gehad…dit ging middels het met mijn ogen volgen van de vingers van de peut…sommigen hebben met piepjes…andere manieren wat jij beschrijft heb ik nog nooit over gehoord….
    wat ik je mee wil geven…emdr is eng maar is wel effectief mits je geen contra indicatie hebt natuurlijk
    emdr..ook met meerdere trauma’s kan heel goed werken…het voordeel van al die foefjes die je moet doen tijdens de sessie is dat je nooit volledig de realiteit kwijt raakt en dus op die manier wel terug naar de situatie kan gaan…verschillende trauma;s kunnen samen smelten omdat het niet om de gebeurtenissen gaat maar om de belevenissen die jij daarbij hebt gehad
    het kan dus ook zomaar zijn dat bepaalde trauma’s hierdoor nooit aan bod hoeven komen omdat door een ander stuk aan te pakken vanzelf al weer het een en ander op zn plekje is gevallen…
    emdr wordt eigenlijk nooit voorgesteld wanneer men denkt dat je het niet aan zou kunnen…echter moet je zelf dan wel volledig eerlijk zijn over jezelf…

  33. @gewoon ik en de rest: bedankt voor je reactie, het geeft me een beetje hoop!!! Ik moest van mijn andere therapeuten eerst stabiel zijn maar toen was de dis nig onbekend. Mijn dis-therapeut gelooft nou juist wel in traumaverwerking. Begint vaak over vroeger, Autsjj. Pijnlijk. Ik wist trouwens niet dat er een forum of chat is voor dis?

  34. @sadness:
    **geen links plaatsen**
    lees daar maar eens…bel ze eens…ze hebben bijeenkomsten in regio’s een forum met chat…alle info waar je tegen aan loopt…
    er zijn meer plekken maar die heb ik geen adressen van bovendien zijn die plekken niet zo prettig kwa sfeer…
    ook kun je ****

  35. hmm jammer ik mag het duidelijk niet noemen
    ik zou niet weten hoe ik je anders op de hoogte kan stellen sadness
    jammer ook omdat het hier gaat om een compleet andere stoornis waarvan ik mag hopen dat men graag ziet dat mensen de passende steun en hulp mogen ontvangen
    sorry ben kennelijk niet goed op de hoogte van huisregelementen

  36. Nou ja in ieder geval in zoverre bedankt…beetje jammer dit!

  37. sorry had het graag anders gezien voor je
    misschien kun je even via je zoekbrowser wat termen intoetsen zodat je er zelf op geraakt?
    succes iig verder en idd erg jammer dat dit op deze manier wordt tegen gehouden

  38. Komt goed dank je wel. Ik weet nu in ieder geval dat het er is 😉

  39. Tsja met mij is het zo dat ik mijn DIS volledig ontken, nu nog, ik heb alles verzonnen
    heb ik mijn therapeute gezegd en krijg nu alleen hulp van psychiater die mijn depressie zeer goed behandeld met medicatie…Zijn er mensen die het volledig ontkennen en hebben gezegd dat het allemaal verzonnen is, terwijl je eerst lang in therapie bent geweest en alle syptomen verder wel duidelijk waren?

  40. Hoi Anoniempje,

    Wat is de reden dat je nu zo in het verweer komt tegen het feit dat je dis hebt. Is er iets gebeurt?

    Ik kan je zeggen dat hoe hard je het ook ontkend en negeert uiteindlijk zul je toch met je neus op de feiten worden gedrukt is me ervaring.

    -x-

    Merieke

  41. Hoi Merieke,

    Ik weet niet zo heel goed hoe ik deze vraag moet stellen. Ik hoop dat jij mij misschien verder kan helpen…
    Ik heb het idee dat mijn partner misschien dis heeft en ik zou graag willen weten of jij misschien bepaalde sites weet waar ik de symptomen uit kan leggen van zijn soms vreemde gedrag. Ik wil graag weten wat er gaande is met hem omdat ik ontzettend veel van hem hou.

    Groetjes Jennie

  42. Terugkomend op mijn vraag! Laat ik het anders formuleren. Niet zo zeer dat er symptomen zijn (daar wil ik voorzichtig mee zijn) maar situaties waar ik niets van begrijp. Soms wou ik dat ik wist wat hij voelde of dacht om bepaalde reacties te begrijpen. Ik weet natuurlijk niet wat er aan de hand is en bang hij zelf ook niet. Maar er is iets “in hem” wat alles kapot wil maken…

    Groetjes Jennie

  43. @merieke ik heb de dis zeker ontkent. Kreeg dus idd ook geen behandeling. Krijg m nu sinds een jaar wel maar schup er de helft van de tijd nog net zo hard tegenaan dus het is erg moeilijk. Maar ja sta pas aan het begin. Het grootste en moeilijkste gedeelte moet nog komen. Ik vind het te moeilijk om er alleen in te staan!

    @jennie wat ontzettend goed en lief van je! Hoop niet dat je het erg vond dat ik antwoord geef. Mijn symptomen zijn dat ik tijd kwijt raak waarin ik duidelijke gedragsveranderingen laat zien. Dingen doe en zeg. Dit later echter niet meer weet. Me ook anders kan kleden dan. Me op andere plaatsen kan bevinden en sommige mensen niet meer kan herkennen. Heb hier wel zo mee om leren gaan dat mensen het raar vinden en niet snappen. Maar ja ikke ook niet. Hopelijk heb je er iets aan.

    Groetjes sadness

  44. Bij mij is het ongeveer 2 a 3 jaar geleden geconstateerd.
    Ik voel me er heel alleen in, omdat er niemand is die me echt begrijpt.
    Maar nu ik dit allemaal gelezen hebt, merk ik toch dat ik het niet alleen heb.
    Het voelt aan de ene kant goed, maar aan de andere kant ook niet.
    Omdat ik het in principe kan delen en herken wat anderen schrijven, maar het wordt ook opeens zo echt zeg maar en dat is ook weer moeilijk.

    Groetjes…

  45. Hey priscilla,

    Ja dat herken ik wel…stukje acceptatie denk ik. Ben je ervoor in behandeling??

    Groetjes sadness

  46. Ik weet niet of ik dit heb. Klinkt herkenbaar maar ook niet helemaal. Of weet ik het gewoon niet meer? Toen las ik wat: Crazy-p – Zondag 8 mei 2011 00:10, zei en herkende ik dat wel heel erg. Ik snap er weinig van allemaal. Heb geen zulke zware traumas zover ik weet, maar toch is dit zo begrijpelijk.
    In ieder geval grote complimenten en dank voor je uitleg.
    Veel liefs.
    Ty

  47. Ja dat stukje is wel herkenbaar. Alleen staan bij mij mn traumas nou net heel dicht bij me. Daardoor word ik ‘beschermd’ door de dis. Het is zon moeilijk iets…

  48. Onvoorstelbaar herkenbaar, jullie raken me diep, ik zit er midden in en wil er niet in zitten. Heb op andere sites nooit het lef gehad te reageren vind het leven met dis zo moeilijk. Ik ben op dit moment bezig met leren houden van jezelf met alles erop en eraan. Wat jullie omschrijven maakt me minder alleen. Dank jullie daarvoor!

  49. Wat ik ook nog even kwijt wil is dat er zoveel respect voor elkaar is op deze site en dat dat zo enorm belangrijk is, ik heb 10 jaar geleden de diagnose gekregen maar zit nou pas in de erkenningsfase. Ik heb twee dochters tweeling die enorme triggers zijn, ze zijn bijna 6 jaar oud. Ook in mijn omgeving weet bijna niemand wat ik heb, ik schaam me er zoveel voor. Het is zo onrealistisch . Zo moelijk te bevatten, te aanvaarden. Maar door jullie wordt het draagbaarder. Ik ben niet gek ik heb dis, zoiets. Liefs Kaatje.

  50. Lieve kaatje,

    Heel veel sterkte!!! Knap dat je vecht.ik kan me niet voorstellen hoe het moet zijn omdoor die chaos heen ook nog kindjes op te voeden. Ook bij mij weet bijna niemand van de dis. Ze zouden het toch niet begrijpen. Maar respect is het minste wat je voor iemand kunt hebben. Sterkte!!!!

    Liefs sadness

  51. fijn om te zien dat jullie gewoon door zijn gegaan met elkaar lezen en schrijven
    ik heb het even gelaten, omdat ik het jammer vond, en vind dat een site als deze niet toestaat dat wij als dissers op de juiste plek terecht komen via deze site
    het stukje van anoniempje van 5 december, daar staat een vraag die ik wil beantwoorden
    ik heb begrepen dat er idd mensen zijn, die volledige behandeling aangaan en dan ineens aangeven gelogen te hebben
    dit kan werkelijk zo zijn….dat ze zelf zo in hun eigen leugen verweven zijn geraakt dat ze zelfs zijn gaan geloven dat het wel waarheid was.
    maar het kan ook zijn, dat ze bij een stuk aanbeland zijn gekomen, die zo veilig diep is weg gestopt dat dit een vermijdings methode is…bescherming van het stuk….dus dat bijvoorbeeld een deel ertoe aanstuurt dat jeaangeeft en gelooft te liegen
    ook zijn er gevallen waar het al die tijd een leugen is geweest en niet meer kunnen leven met die leugen
    alle 3 de opties heb ik voorbij zien komen in het verleden
    zeer pijnlijk…soms begrijpelijk…soms juist helemaal niet
    voor mezelf geldt…ik ben wie ik ben, met al mijn binnensten…en ik ga ervoor om mijn DIS te boven te komen…naar een leefbaar level te brengen zeg maar…

    gr. gewoon ik en de rest

  52. sadness
    wat je zegt is herkenbaar enbegrijpelijk
    ze zoudenhet toch niet begrijpen
    door een crisis situatie van de zomer
    is het zo dat bij ij nu best wat mensen van de DIS weten
    en weet je
    ze begrijpen meer dan me lief is
    ja het is moeilijk de onbegri maar ook voor de omgeving vallen puzzelstukjes op de plek zeg maar
    probeer niet voor de ander te denken, maar ga zorgen voor jezelf
    en als het betekent dat je er open over moet kunnen zijn…dan is het aan hen ermee te leren dealen 😉

    liefs

  53. Ik weet nauwelijks hoe ik dit uit moet leggen – maar ik heb DIS, ben nooit in behandeling geweest en heb een soort eigen parcours afgelegd waardoor er een min of meer duidelijke samenhang is ontstaan. Ik kan mijn “alter shifts” vrij goed beheersen – tenzij ik onder acute of extreme druk wordt gezet – dan val ik soms uit mijn patroon. Het probleem is dat de laatste jaren van mijn leven extreem traumatisch zijn geweest – mijn partner stierf op een heel erge manier – mijn bestaan werd gewoon vernietigd en niemand stak een hand uit om mij te helpen – integendeel, wat ik nog had aan familie, liet mij gewoon stikken. Ik ben daarna heel erg ziek geweest (autoimmuunziekte door chronische stress), heb uiteindelijk alles zonder enige hulp overleefd, maar sta nu al 4 jaar volkomen alleen op deze planeet, geen vrienden, niemand. Dat is zo verschrikkelijk eenzaam & zwaar.Bestaat er ergens een Belgisch/Nederlands forum voor DIS’sers ? Of zijn er mensen die met mij willen mailen ?

  54. Dank je Sadness, het is heel moelijk verantwoordelijk te zijn voor kindjes en dit te hebben. Dank jullie eigenlijk allemaal voor jullie eerlijk verhaal. Wil eigenlijk effe niet meer kwijt. Liefs Kaatje.

  55. Lieve Pucifer, ik voel me een beetje laf niet te reageren op jou noodkreet maar ik kan je niet helpen, ik wil niet chatten over DIS en mijn ervaringen, ik zit echt nog in begin of zo. Ik heb een keer per week hulp- een sessie- gesprek met therapeut en dat is voor mij zo helpend. Klinkt vreselijk je verhaal zoek professionele hulp… Ik kan in ieder geval niet zonder en merk vaak dat mijn therapeut eigenlijk degene is die het echt beter ziet snapt dan ik. Liefs Kaatje.

  56. Ik heb me, myself and Irene gister gezien was heel leuk, maar minder dat ze het daar nog steeds verwarren met schizofrenie XS. ik heb zelf ook Dis en ben bezig met een videoblog op YouTube ookal ben ik er nog niet aan begonnen…. ook zoek ik al best lang naar een goede forum met mensen die dit ook hebben in Nederland er zijn er zoveel in het buitenland maar in Nederland niet 🙁 weet iemand een goede forum?
    Alvast bedankt
    Met vriendelijke groetjes,
    Liru

  57. Hey Kaatje,
    bedankt voor je reactie; Je schreef : “ik voel me een beetje laf niet te reageren op jou noodkreet maar ik kan je niet helpen, ik wil niet chatten over DIS en mijn ervaringen, ik zit echt nog in begin of zo”.
    Don’t feel that way, met “laf” heeft ‘t helemaal niks te maken, ik snap jou heel goed – de berg is al zo hoog.
    Therapeuten zijn in mijn geval geen oplossing meer – er is niets wat ik niet weet over DIS (mijn overleden partner had het ook en in extreme mate)….en mijn huidige problematiek draait voornamelijk rond totale vereenzaming & een onmogelijke practische situatie.
    Een bestaan zonder kleur, alleen met mezelf, mijn Alters en mijn poezen.
    Aan allen op dit forum : draag goed zorg voor degenen die oprecht van jullie houden.
    In the end, that’s all that really matters, now.

  58. Lieve Pucifer ,
    Eenzaamheid is heel herkenbaar, een diepe poel van… Hierin alleen moeten staan lijkt me hel, al voel ik me vaak met alles en iedereen om me heen zo enorm anders en alleen. Zoek het zonnetje op, doe iets voor jezelf zoiets , ach ik weet het ook niet.
    Liefs Kaatje.

  59. Pucifer ik wil best mailen.

    En idd voor mezelf zorgen is het belangrijkst nu! Het is in ieder geval fijn hier te lezen dat dingen herkenbaar zijn!

    Liefs sadness

  60. Lieve allemaal en vooral Sadness, en Gewoon ik en de rest door jullie eerlijk verhaal en natuurlijk door het verhaal en deze Side van Merieke voel ik mij enorm gesteund. Ik zit met een dochter die de waterpokken heeft babytv te kijken het is de derde nacht dat het kind van de jeuk niet kan slapen en dus mama ook niet, en nu heb ik ze maar voor de tv gezet in de hoop dat ze hier in slaap valt….. Dank je Pucifer voor je reactie ik zit helaas in de situatie dat ik drie kwart van de tijd gewoon dwars door alles heen moet functioneren omdat ik die kleintjes heb en daardoor vaak als een houten Klaas gewoon moet trachten normaal over te komen. Ik schrik gewoon een beetje van je verhaal en hoop echt dat je uit die wereld komt van zonder kleur, blijf geloven in verbetering en vooral in jezelf, je bent de moeite waard en je doet het zo goed als je kan totdat je beter weet dat is mijn motto. Liefs Kaatjexxx

  61. @sadness

    “Pucifer ik wil best mailen”

    Heel leuk ! Hoe doen we dit ? Mag ik hier eigenlijk een emailadres plaatsen ?
    Enfin, laat ik het gewoon doen :
    harlekijn777@gmail.com

    Liefs

    Pucifer.

  62. Thanks voor de morele steun, Kaatje. 🙂

  63. Lieve kaat veel sterkte en pucifer ik ga je mailen!

  64. Lieve allemaal,
    Ik weet niet goed wat ik wil melden heb zelf een redelijke dag achter de rug. Heftig maar redelijk zoiets. Ben boeken aan het lezen over die akelige aandoening…..ben mezelf aan het over-analyseren en trachten te functioneren. Mis jullie gesprekken.
    Liefs Kaatje.

  65. Lieve allemaal,
    Het boek van Onno der Hart (en nog twee) ” Het belaagde zelf” vind ik een heel goed boek. Heb veel moeite gehad me er doorheen te worstelen maar voor mij klopt het meeste. Sommige dingen niet en dat vind ik dan zo jammer dat dat in een boek als waarheid wordt geschreven.
    Liefs Kaatje

  66. @pucifer en liru
    ik heb een tijd geleden een link geplaatst hier voor een forum en lotgenoten contact, helaas is het hier niet toegestaan hier meer info over te plaatsen, dit wordt dan gewist door de admin
    ik wil best chatten met mensen van jullie om zo met elkaar dingen uit te wisselen zodat we elkaar naar een “hoger level” kunnen brengen
    ik vind het alleen moeilijk mijn email adres hier neer te zetten…misschien dat we via via kunnen uitwisselen? misschien via het mail adres van pucifer??
    laat het maar even weten, dan komt het vast wel een beetje op gang 😉
    @kaat meiske, dat boek is idd erg goed, zo zijn er vele boeken nog die aan te raden zijn, ik zelf vind het boekje : wat als ik wij zijn erg prettig en toegankelijk te lezen
    onthoud 1 ding goed kaat, geen enkele disser is gelijk!!
    dus kun je je niet helemaal meten aan omschrijvingen…so be it! jij bent wie je bent…jullie zijn wie jullie zijn net zoals wij zijn wie wij zijn 😉
    ik hoor graag van jullie of we via het email adres van pucifer mailadressenmet elkaar kunnen uitwisselen die willen 😉

    liefs

  67. Lieve Gewoon ik en de rest, ik zou eigenlijk wel willen maar waarom kan het niet hier op deze site? Snap dat die actie van “geen links plaatsen” van Merieke en of Scarlet van deze Side geen goed doet aan informatie willen doorgeven maar zou het jammer vinden als jullie op een andere Side gaan chatten… Ik heb nou juist zo’n behoefte aan herkenning en op de een of andere manier de veiligheid van deze Side.
    Liefs Kaatje Xxx

  68. Lieve Gewoon ik en de rest, van de andere kant als jij dit gaat doen wil ik erbij zijn, kunnen zijn. Liefs Kaatje .

  69. lieve kaatje
    ik vind het erg lastig hierover te communiceren, voor het geval mijn berichten weer verwijderd worden of iets dergelijks
    ik had een mailtje gestuurd naar pucifer, maar niks terug gekregen
    ik ga anders wel een mail adres maken, zodat ik die hier kan plaatsen om in contact te komen met degenen die dat willen

    liefs

  70. Quote : @pucifer en liru
    ik heb een tijd geleden een link geplaatst hier voor een forum en lotgenoten contact, helaas is het hier niet toegestaan hier meer info over te plaatsen, dit wordt dan gewist door de admin
    ik wil best chatten met mensen van jullie om zo met elkaar dingen uit te wisselen zodat we elkaar naar een “hoger level” kunnen brengen
    ik vind het alleen moeilijk mijn email adres hier neer te zetten…misschien dat we via via kunnen uitwisselen? misschien via het mail adres van pucifer??
    laat het maar even weten, dan komt het vast wel een beetje op gang ;)”

    Mail zonet beantwoord ! En ja, dat is dus goed voor mij, ik zal alles doorsturen volgens de wens van de afzenders ! 🙂

    Liefs,

    Pucifer.

  71. hey

    pucifer heb je mijn mail gehad? wil je niet meer mailen?

    gewoon ik en de rest wat fijn dat je dat wil doen!!!

    kaat ik heb ook boeken gelezen. vond het fijn maar ook lastig, waar moet ik mezelf plaatsen.

    bij mij is het de laatste tijd goed raak met dissocieren. vind het daardoor lastig om ergens heen te gaan. bang dat mensen het merken, mis hele stukken van dagen. mensen confronteren me met dingen waar ik niets meer van weet. praat mezelf er maar doorheen…

    sadness

  72. @Allen,

    Als jullie een link naar een lotgenotenforum willen plaatsen zullen we die niet weghalen.

    Sterkte!

  73. Lieve Gewoon ik en de rest, poog iets zinvols neer te schrijven voor of naar je toe maar lukt even niet, ben blij dat je er nog bent.
    Lieve Sadness, ook ik heb last van splitsingen, mensen die vragen waarom ik niet ben komen opdagen terwijl ik de afspraak niet herinner te hebben gemaakt. En dan maar rechtbreien….Maar op dit moment heb ik meer van de zoals ik het noem halve overnames, overallert zijn, zweten en dan ook echt, linkerhand en rechterhand werken niet meer samen, steken in mijn lijf voelen of steken in mijn hoofd waardoor ik geen halve zin meer kan doordenken. Hele discussies in mijn hoofd of twee die tegen elkaar in zingen. En dan maar doorfunctioneren… Maar toch ik zit volgens mij op de goede weg, het gaat in ieder geval beter dan een paar weken terug. En ik ben een vechter, altijd al geweest.
    Liefs Kaatje Xxx

  74. @Sadness

    Quote : “pucifer heb je mijn mail gehad? wil je niet meer mailen?”

    Hey Sadness, nee, ik heb helaas geen mail van je ontvangen – enkel een mail van “gewoon ik en de rest”.
    Check je even in je “sent” box of je het mailadres wel juist hebt geschreven ?
    Laat mij dan iets weten, of forward mij de mail even opnieuw !

    Liefs,

    Pucifer.

  75. @ kaat fijn dat het beter gaat. wat jij zegt herken ik ook wel. maar ja mijn lijf voelt we; vaker niet als mijn lijf,

    @pucifer: wat vreemd ik heb geen foutmelding gekregen, ik zal weleens kijken!!!

    sadness

  76. Fijn om te lezen dat jullie zoveel steun hebben aan het verhaal en jullie onderlinge reacties naar elkaar toe.

    Jullie staan er niet alleen voor en hoe moeilijk het ook is probeer ook je problemen te delen met anderen, zodat zij je kunnen steunen. Want alleen ervoor vechten is zo enorm alleen.

    Zet hem op allemaal !!!

    -x-
    Merieke

  77. Dag iedereen
    Ik weet niet goed wat te schrijven. Ik heb namelijk geen DIS. Maar ik heb er wel een paar keer over gehoord en het maakte me nieuwsgierig. Toen ik dit alles las kreeg ik de tranen in mijn ogen. Ook begrijp ik het nu beter. Het enige dat ik soms heb is depersonalisatie, ik heb namelijk soms een paniekaanval.
    Als ik dit alles lees, heb ik echt bewondering voor jullie allemaal! Om met zoiets om te gaan moet je al zeer sterk zijn!
    Als ik iets aanmoedigends mag zeggen: Geef niet op! Heb vertrouwen en laat horen met wat jullie te kampen hebben! Ik ben er zeker van dat als meer mensen hiervan horen (zoals ik) dat je beter begrepen zal worden en ook meer steun gaat ontvangen!

    Ik ben blij dat ik deze levensverhalen gelezen heb. Het heeft me echt geholpen bepaalde dingen beter te begrijpen.

    Nog veel sterkte!
    Lylianne

  78. @sadness

    Mail gisteren ontvangen en beantwoord !

    Liefs,

    Pucifer.

  79. Lieve Lylianne,
    Dank je voor je reactie naar ons allen. Het onbegrip van de maatschappij en de hulpverlening maakt het heel erg moeilijk. Ik woon in een stad met ongeveer 200.000 inwoners. Afgelopen zomer heb ik een crisis gehad, waarbij ik op de zwaarste afdeling van psychiatrie ben beland, diagnose was bekend maar werd in twijfel getrokken… Dank god op mijn blote knieen voor de psychiater die mij daar na een nacht en een dag heeft uitgeschopt ! Na drie maanden “crisisinterventie ” en intakes werd mij gemeld dat ik naar hulpverlening buiten mijn stad moest. En ik kan soms niet autorijden… Nou ja, best moeilijk om allemaal te organiseren allemaal.
    En meer begrip en realiteitsneming van dissocieren en de aandoeningen daarvan zou het voor ons makkelijker maken, in andere landen zijn ze daar verder in.
    Liefs Kaat.

  80. @Kaat

    Quotes :
    “Het onbegrip van de maatschappij en de hulpverlening maakt het heel erg moeilijk.”
    “En meer begrip en realiteitsneming van dissocieren en de aandoeningen daarvan zou het voor ons makkelijker maken”.

    Dat is absoluut waar !
    Het grenst aan het onwaarschijnlijke hoe deze maatschappij en de “hulpverlening” de realiteit & identiteitsstructuur van DIS mensen soms ronduit durft negeren.
    Met alle gevolgen vandien, want die lakse houding en het soms regelrechte “ongeloof” (!) veroorzaakt heuse tragedies, ik kan daar trieste verhalen over vertellen….
    Het probleem is vooral dat er binnen de therapeutische en psychiatrische scene een hardnekkige clan “hulpverleners” actief is, die gewoon nog steeds beweren dat DIS niet bestaat…..

    “in andere landen zijn ze daar verder in”

    In Belgie daarentegen, is de situatie zo mogelijk nog slechter dan in Nederland !

    Tip aan alle DIS’sers : ga je in behandeling, zorg dan altijd dat je therapeut & psychiater wél behoren tot degenen die in DIS “geloven”….
    Vooraf checken ! Heel belangrijk !

    Pucifer.

  81. Pucifer , klote voor je dat het daar hetzelfde of zelfs nog erger is. En ook ik heb met ongelovige hulpverleners te maken gehad, zeer vermoeiend en teleurstellend maar wel de realiteit. Dus inderdaad maar beter incalculeren.
    Liefs Kaatje

  82. Ben met een marathon traktaties voor de kinderen maken bezig en ben houten Klaas om het zo maar uit te drukken. Het is druk in mij en ik heb ruzie met mijn man…. Verdriet en boosheid wisselt zich af en da dag moet nog beginnen. Verjaardagen komen eraan en dat is altijd een grote stress voor mij. De traktaties worden super maar dagen knutselwerk, leuk, maar altijd een race tegen de klok. Gaat het goed met iedereen? Ik ga knutselen groetjes Kaatje.

  83. @Kaat
    Hoi
    Sinds ik meer over DIS te weten ben gekomen, heb ik ook meer vragen. Maar bij wie kan ik terecht met die vragen? Het zijn er heel veel, maar ik durf ze niet zo goed te stellen … 🙁
    Ik ben blij dat mijn berichtje toch iets van troost heeft gegeven. Bedankt voor je reactie!
    PS: Geef de moed niet op!

  84. @Lylianne

    “Maar bij wie kan ik terecht met die vragen? Het zijn er heel veel, maar ik durf ze niet zo goed te stellen … 🙁 ”

    Stuur maar – wat ik kan beantwoorden, zal ik beantwoorden. 🙂

  85. @ Kaatje

    “Gaat het goed met iedereen? Ik ga knutselen groetjes Kaatje”

    Wel,de dagen zijn gruwelijk saai, maar we leven nog. 🙂
    Veel knutselgeluk & mogen je kinderen blij zijn met de tractaties !

    Liefs,

    Pucifer.

  86. Pucifer,
    Dank je heb een of ander berichtje opgeslaan gelukkig niet doorgekomen. Nou ja, ben een heel eind met de traktaties en voelt goed, weet eigelijk niet wie het leuker vindt, ik of de kinderen.. Op tijd begonnen dit jaar ( hoop ik het is nog niet klaar… ) Schiet op en neer , 45 beren en 45 kuikens . Trots op mezelf, de kinderen vinden ze fantastisch ! Kinderen hebben is soms een voordeel.
    Liefs Kaatje

  87. Waar zijn jullie, Sadness en Gewoon ik en de rest, mis jullie reactie.
    Liefs Kaatje

  88. Ik ben er kaat. Heb echt bewondering voor je!! Ik ben hele weekenden kwijt geweest. Een alter van mij heeft van alles geflikt naar de buitenwereld. Schaam schaam. Gelukkig nog wel naar mensen die erin geloven. Hulpverleners. Maar het is zo vervelend om achter van te komen waar je niet om vraagt. Hoe meer il mezelf probeer te begrijpen hoe minder ik het doe.
    Mijn behandelaar heeft een werkboek voor dis. Misschien moeten we daar toch aan beginnen??
    Ik dacht dat ze in belgie meer wisten over dis. Ik heb wel een belse psychiater hihi

    sadness

  89. Het was een algemeen berichtje he hihi

    maarre pucifer wat doe je dan om de dag door te komen?

  90. @lylianne ik weett ff niet of ik het goed schrijf sorry. Vragen kun je best stellen. Je moest eens weten hoeveel er zijn. Gewoon doen!!

  91. “maarre pucifer wat doe je dan om de dag door te komen?”

    Hetzelfde van de dag ervoor….

    “Mijn behandelaar heeft een werkboek voor dis. Misschien moeten we daar toch aan beginnen??”

    Is dat toevallig “Omgaan met een meervoudige persoonlijkheid” – “Werkboek voor client & therapeut” – door Elizabeth Power ?

    Staan volgens mij heel zinnige dingen in. 🙂

  92. @Kaatje

    “45 beren en 45 kuikens”

    Jammer dat men hier geen foto’s kan posten, moet best een leuk zicht zijn ! 🙂

  93. Hallo Sadness, hoi Pucifer, ik heb ook een werkboek “Omgaan met traumagerelateerde dissociatie” van Suzette Boon, Kathy Steele en Onno van der Hart. Ben er mee bezig geweest maar fysiek oefeningende oefeningen lukken niet. Heb het losgelaten maar wel gelezen en sommige dingen slaan in als een bom en het is makkelijk te lezen. Weet niet of het verstandig is om zoiets zonder proffesionele supervisie te gaan doen. Ik zie dat jullie de 19 de al een bericht heb gedaan en ik zag gister nog niets. Nou ja, heb een deel wat die mijn telefoon en agenda verstopt en ook de computer niet kent. Ik ben gelukkig nooit hele dagen kwijt, het zijn bij mij korte stukjes of een avond of een aantal uren Telefoongesprekken die ik niet kan herinneren waarbij ik dan soms een briefje vind met hupppelpup afgebeld. En dan maar hopen dat ik dat netjes heb gedaan (meestal niet…) Woensdag familiefeest gehad ben overeind gebleven en het trakteren is super gegaan en baal als een stekker dat ik geen foto’s heb gemaakt. Heel de kamer stond vol met kuikens en berencakejes. Morgen vakantie, leuk voor de kids maar voor mij meestal moeilijk. Hoop op goed weer dat scheelt de helft. Ben blij dat jullie de vragen willen beantwoorden van Lylianne schiet dan gelijk in mijn schulp van ja maar ik snap het zelf allemaal niet en wil niet in een discussie terechtkomen met iemand die het niet snapt. Vindt dat supermoeilijk.
    Liefs Kaatje

  94. Ik zou niet weten waar dat werkboek van is. Zal het over 2 weken weleens vragen.hij is nu op vakantie. Het zijn bij mij ook gelukkig meer momenten die ik kwij ben hele dagen is wel extreem.
    Ik kan me wel voorstellen dat vakanties moeilijk voor je zijn kaatje! Ook erg herkenbaar dat een deel spullen verstopt. Of dingen afzegt of bij mij nou juist afspreekt. Heb zo weleens gehoord dat ik naar een musical ging. Ikke me erdoorheen praten joh. Zo raar!!

    Sadness

  95. Enne dichtklappen is niet erg. Ik ben altijd erg open. Af en toe zelfs in sommige situaties weleens te snel maar ja.en soms ook niet. Maar dan vertelt een ander deel dat weer. Maa ja

  96. Ik begin meer open te worden er meer voor op te komen ook maar vindt het van mezelf vaak zo gek… Van de ene kant vallen de kwartjes maar je zit wel de hele dag in de buitenwereld leugentjes te vertellen om er nog een logisch geheel van te maken. Voelt zo nep dan, maar gaat niet anders. Nou merk dat ik sentimenteel wordt, heb weer zon dag van boosheid en verdriet per uur afwisselend, kort lontje en trachten te functioneren tussendoor gehad. Gelukkig is me alles gelukt behalve het tegenhouden van de vreetbuien, maar kan het hebben nu…. Vreetbuien betekenen meestal een overgang van een slechtere periode naar een betere, van misselijkheid en niet kunnen eten naar weer kunnen eten. En dan komt wel discipline weer om de hoek, ook z’on goede vriend van mij, nou ja ga nou met volle buik chocoladepindas mijn bedje opzoeken.

  97. hey kaat,

    ja die leugens naar de buitenwereld…daardoor voelt het inderdaad nep ja…maar het is het niet. helaas is het nodig omdat de buitenwereld het gewoonweg niet begrijpt. of ze het nou willen of niet.
    eetbuien…ik ken ze…heb een alter die ze uit alle macht tegen probeert te houden. ik kan dat niet. enorm frustrerend. bij mij betekent het meestal een slechtere periode.
    ik vind het op dit moment erg moeilijk om uit huis te gaan. mezelf te stimuleren om zelfs maar naar de supermarkt te gaan. van mn bed naar de bank is al te veel.
    heb ook nog een alter die me daar graag bij helpt.

    sadness

  98. Hey Sadness, lastig voor je, ik heb kinderen en daardoor moet ik soms door en dat maakt het makkelijker, hun zijn belangrijker dan ik. Mijn man is al een hele tijd eerder een belasting dan ondersteuning hij zit al bijna een half jaar zonder werk en continu boven op mijn lip, niet bevorderend voor de relatie en mijn functioneren. Maar toch het feit dat ik een gezin heb maakt dat ik moet blijven functioneren en denk ik eerder doorzet als dat ik alleen zou zijn. Zou wel eens een weekje vakantie van mezelf willen gewoon effe iemand anders zijn zonder al die sores die nu spelen. Vandaag weer vreetbuien gehad, moet er aan wennen dat hongergevoel en willen eten weer terug is. En vandaag is weer afwisselend heel verdrietig en heel boos. Verleden en heden loopt door elkaar, om het in therapie – termen te zeggen. Zo moeilijk, verdrietig over hoe het nu gaat wat er nu speelt en daarnaast zo’n kleintje die intens met de zelfde heftige emoties om mama schreeuwt…. Zo boos op mijn man en tegelijkertijd hele riedeltjes boosheid over het verleden ……

  99. Hoi Pucifer, domme vraag misschien maar stel hem toch, hoe is ie? Kuikens en beren maken was stress maar geheel de moeite waard, laat mij maar gek zijn. Berichtje naar Sadness is eigenlijk ook naar jou maar voel me toch geroepen effe apart naar jou. Hoop op lenteweer baal zo van die kou
    Liefs Kaatje

  100. Quote :

    “Hoi Pucifer, domme vraag misschien maar stel hem toch, hoe is ie? Kuikens en beren maken was stress maar geheel de moeite waard, laat mij maar gek zijn. Berichtje naar Sadness is eigenlijk ook naar jou maar voel me toch geroepen effe apart naar jou. Hoop op lenteweer baal zo van die kou.”

    Zeg dat wel (van dat lenteweer), hier heeft het verdorie weer gesneeuwd….

    “Hoe is ‘ie” ?

    Wel, raar weekend – heel overemotioneel & tegelijk daarop dichtgeklapt.
    Die continue stilte om me heen – soms begin ik me dan maar op een bepaald iets te fixeren om er niet op te moeten letten, maar dan is het weer bedtijd voor ik het weet – vreemd hoe dagen tegelijk ontzettend lang én kort kunnen zijn.

    Liefs,

    Pucifer.

  101. @Kaatje

    “Mijn man is al een hele tijd eerder een belasting dan ondersteuning hij zit al bijna een half jaar zonder werk en continu boven op mijn lip, niet bevorderend voor de relatie en mijn functioneren.”

    “Zou wel eens een weekje vakantie van mezelf willen gewoon effe iemand anders zijn zonder al die sores die nu spelen.”

    Ook best moeilijk…geen rustpunt….
    Stress van verleden en heden begint dan al snel door elkaar heen te dwarrelen.
    Misschien moet je gewoon es een dagje voor jezelf nemen – gewoon, de stad in gaan op je eentje, iets lekker gaan eten, bioscoopje misschien, simpel iets leuk doen voor jezelf en tegen je man zeggen dat hij die dag maar moet instaan voor alle practische gezinszaken – hij is toch thuis, kan zich net zo goed nuttig maken. :))
    Iedereen heeft recht op wat persoonlijke kwaliteitstijd – ook jij, Kaatje !

  102. Pucifer, ik heb voor mijn gevoel inderdaad geen rustpunt en naast mijn wekelijks gesprekje met therapeut ook geen ondersteuning, ik heb zegge en schrijven 1 vriendin die het half snapt en verder ben ik aangewezen op mezelf. Mijn man probeert wel maar komt meestal met averechtse ondersteuning, ingevulde ongevraagde hulp. Hij maakt een patient van me…. Als je begrijpt wat ik bedoel. Het is op dit moment heel moeilijk om echt iets voor mezelf te doen. Lief dat je die kwaliteitstijd oppert maar lukt me nu niet. Wordt geboycot op de een of andere manier.
    Liefs Kaatje

  103. lieve allemaal
    ik heb even een moeilijke periode
    daarom kom ik alweer even niet
    pucifer stuurde me een mail en ik werd weer ff wakker geschud
    voor de mensen die echt op zoek zijn naar lotgenoten contact
    en naar info die absoluut waardevol is
    dan kun je kijken op caleidoscoop.nl
    dit is een patienten vereniging voor mensen met dissociatieve stoornissen
    ik ben er lid van en kom ook op hun forum en ga naar regio bijeenkomsten
    hier heb ik heel erg veel aan
    ik hoop dat jullie een weg zullen vinden hierin
    ik kan helaas niet alles terug lezen
    ik zag dat kaatje me wat persoonlijk schreef
    dankjewel daarvoor
    het is voor mij nog even allemaal erg moeilijk concentreren momenteel
    misschien later weer meer

    liefs

  104. Sinds kort mail ik nu en dan met iemand die ook DISser is en er ging een wereld voor me open.Zo herkenbaar!!Het gevoel hebben van ; ik ben niet de enige , doet deugd.Dus het vinden van deze site is goed voor me, denk ik toch.
    Eigenlijk ben ik een kluizenaar. Mijn kinderen zijn het his uit en het lukt al jaren n iet om te gaan werken.Hoe doen jullie dat als je plots op je werk bent en niet weet wat je daar doet , niet weet hoe het moet? Ik heb een paar relaties gehad, maar leven als partner van een dISser is niet makkelijk hé.
    Ik ben het zo kotsbeu om disser te zijn!!! het vraagt zoveel energie van me. Je moet proberen normaal te functioneren, vechten tegen jezelf (die negatieve alters)…
    ik weet al van mijn 14é dat er iets scheelt met me. Eigenlijk ben ik blij dat er een aantal jaren terug een diagnose is gesteld (geeft het gevoel van zie je er scheelt iets).Gelukkig heb ik een goeie psychiater bij wie ik om de 14 dagen terecht kan.
    Het blijft allemaal zo verwarrend

  105. Lieve Gewoon ik en de rest, hou vol blijf vechten en geloven in jezelf ! Het is o.a jouw verhaal die mij een stukje verder heeft gebracht en ik durf nog niet op andere sites, zo bang de schamele controle die ik nog heb in functioneren te verliezen. Wou dat ik je wat positieve energie kon sturen, een zakje voor een week of twee.
    Liefs KaatjeXxx

  106. Hoi ietje, ja het delen van ervaringen met mensen die het ook hebben is voor mij ook een geschenk uit de hemel. Ondanks dat ik als de dood ben voor veel contact en te weten hoe het bij andere werkt. Mijn systeem verzint namelijk steeds nieuwe dingen om mij te ondermijnen. Net als ergens de sluier wordt opgelicht en ik denk een stukje meer grip te krijgen wordt dat meestal weer door nieuwe dingen onderuitgehaald, om gek van te worden als ik dat al niet zou zijn. Ben niet gek heb DIS. En ja die negatieve alters, ik noem ze de boze en de woeste dat is het moeilijkste van allemaal. Beseffen dat er delen in je zitten die zich een soort van tegen jezelf hebben gekeerd. Zeer pijnlijk en moeilijk te realiseren laat staan te accepteren. Tracht alles wat boosheid oproept weg te beredeneren maar tja dat werkt niet. Nou ja, ik begrijp je dus een beetje en vindt het leven met dis ronduit …. Maar ja een ander leven heb ik niet dus moeten we het er maar mee doen en het beste van maken toch? Opgeven is geen optie! En ik doe het zo goed als ik kan totdat ik het beter weet, dat is mijn levensmotto.
    Liefs Kaatje

  107. Lieve Pucifer, wil wel contact en geen contact, denk dat je zeeen verder bent dan ik en voor mij is het voornaamste te kunnen blijven functioneren als moeder. Het moet met ieniemienie stappen zegt mijn peut, ondanks dat ik de neiging heb van gooi me onder hypnose en breng alles naar boven. Ik zit zowat de halve week mat mijn kop in het zand en dat is nu de enige manier om alles te bolwerken. Ik heb wel de emoties en lijfelijke ervaringen maar niet de herinneringen… En ik ben zo bang om het functioneren te verliezen en dan in scheiding ook mijn kinderen te verliezen… Krijg mijn man niet uitgelegd omdat ik het vaak zelf niet snap, nou ja wil contact maar aub niet te confronterend. Heb het echt nodig om de halve week met mijn kop in het zand door te gaan, klinkt misschien raar maar denk wel dat je snapt.
    Liefs Kaatje.

  108. hoi
    bedankt dat jullie vragen willen beantwoorden! Om eerlijk te zijn ben ik een boek aan het schrijven. Omdat ik dingen had gehoord en gelezen over DIS en door deze site te weten ben gekomen dat niet zoveel mensen DIS kennen, zou ik mijn hoofdpersonage iemand laten zijn die DIS heeft. Maar alleen als julie dit niet erg vinden!
    Maakje geen zorgen, ik zal jullie niet vermelden. Ik heb al namen en de eerste paar paginas zijn al geschreven.
    Maar voor ik mijn vragen stel zou ik jullie toestemming willen hebben om mijn verhaal te schrijven over een meisje van 16 à 17 die ontdekt dat ze DIS heeft.

  109. Lylianne , met alle respect daar heb ik moeite mee. Ik weet niet hoe dit voor andere is maar ik gebruik deze site om mijn verhaal kwijt te kunnen bij gelijkgestemde, die ik niets hoef uit te leggen en die misschien door mijn verhaal herkenning vinden en zich minder alleen voelen. Het voelt voor mij bedreigend kan het niet anders omschrijven. Ik heb een vriendin die het ook vreselijk interessant vindt en eigenlijk misplaats interesse toont en dat doet mij heel zeer. Ik voel me dan een soort kermisattractie een object en dat is echt een vreselijk gevoel.
    Van de ene kant wil ik je niet ontmoedigen maar voor mij voelt het niet goed.
    Liefs Kaatje

  110. Lyliane, sorry maar het lijkt mij geen goed plan een boek te gaan schrijven over DIS op basis van korte praatjes die men op een forum houdt
    ander punt is, met naam of zonder naam, mijn ervaringen worden gedeeld daar waar ik wil en niet daar waar een ander het kan/wil gebruiken
    ik kan je aanraden een oproep te plaatsen of iemand zijn/haar verhaal wil delen met je en daarop je boek te baseren
    een ander punt is, er bestaat al behoorlijk wat lectuur en leeswaren op zich over DIS
    men gaat het pas lezen, wanneer iemand er naartoe trekt
    de onbekendheid van DIS zit m dan ook niet in het aanbod van informatie, maar meer in de interesse en voorkennis dit te willen gaan lezen
    er bestaat nog een groot taboe op DIS zelfs in de wereld van de psychiatrie..dat heeft een grote oorzaak denk ik in waarom DIS zo weinig bekendheid heeft
    ik wil je verzoeken mijn woorden niet mee te nemen in een boek…ik verleen je dan daarvoor ook absoluut geen toestemming
    ik hoop dat je begrijpt wat ik je probeer te zeggen, want het is niet dat ik je niet begrijp, maar het lijkt mij slim dit anders aan te pakken
    juist mij DISsers ligt vertrouwen heel zwaar…dit geeft mij geen vertrouwen, en ik wil oook zeker niet dat er een boek op de markt komt, dat vertelt over DIS terwijl het niet oke is of niet volledig kloppend is…
    hou er ook rekening mee, dat maar weinig mensen met DIS op hun 16e al weten dat ze DIS hebben, laat staan al een weg ermee weten te vinden
    ik hoop dat je mijn woorden als feedback mee wilt nemen en er serieus goed over nadenkt…het zou zonde zijn, wanneer door een misplaatst iets DIS juist negatiever wordt neergezet dan nodig is of dan dat al gebeurd
    het is ook niet voor niks, dat de meeste schrijfplekken van mensen met DIS afgeschermd zijn voor “de buitenwereld”

    groeten gewoon ik en de rest

    @ kaatje…ik hou me wel overeind…maak je niet druk daarom…ik zou het leuk vinden in contact met je te staan, maar dan het liefst middels email want langzaam aan is dit open stukje forum voor mij niet meer prettig en veilig om te typen
    liefs ik

  111. @ietje
    lotgenoten contact heeft mij de stappen doen nemen die noodzakelijk zijn tot herstel of op zn minst naar acceptatie en daardoor ruimte voor samenwerken enzovoorts
    klinkt nu ff heel simpel…maar dat ishet zeker niet
    ik hoop dat je wat opsteekt bij het lotgenoten contact en dat het je gaat lukken om stappen te zetten

    gewoon ik en de rest

  112. Lieve ik en de rest, blij dat je hetzelfde voelt betreffende Lylianne en ik maak me niet druk over jou maar wil wel laten weten dat ik met je meeleef zo nu en dan, heb de site opgezocht maar er is een ledenstop. Ga het morgen weer proberen maar een deel van mij boycot die site op te gaan, zou ook met je in contact willen heb het zo moeilijk nu. Ben zo blij met jouw reactie want als dat soort dingen doorgang vinden is deze site ook niet meer veilig voor mij.
    Liefs kaatje

  113. Lieve Sadness, Pucifer en Ook ik en de rest, met jullie wil ik mijn emailadres delen. Alle anderen aub niet. Moet dan wel even nog wat ophelderen ik heb delen die soms dagen achtereen de computer en de telefoon niet zien, niet herkennen…… Maakt het moeilijk om afspraken na te komen…. Moet door, moet verantwoordelijkheid nemen en door heb twee kleintjes die rekenen op mij. En dat is heel belangrijk. Durf eigenlijk nog niet een emailadres achter te laten. Komt misschien nog weet niet…
    Liefs Kaatje

  114. Lieve kaat als je me wit mailen wil ik hier best mijn email neerzetten. Geldt ook voor gewoon ik en de rest. Het mag…het hoeft niet!! Ik ben er ook voorzichtigin.en kaat ik snap da heteven kan duren voordat er dan antwoord zou komen..het blijft dis!
    Enne pucifer je bent gewoon een schatje!

  115. Heb een rotdag gehad, blij met jullie berichtjes liefs Kaatje.

  116. @Kaatje

    “Lieve Sadness, Pucifer en Ook ik en de rest, met jullie wil ik mijn emailadres delen.”

    Zoals eerrder vermeld : : harlekijn777@gmail.com

    Voel je nooit tot iets verplicht – mail gewoon wanneer je wil.

    Liefs

    Pucifer.

  117. @ Lylianne

    “bedankt dat jullie vragen willen beantwoorden! Om eerlijk te zijn ben ik een boek aan het schrijven. Omdat ik dingen had gehoord en gelezen over DIS en door deze site te weten ben gekomen dat niet zoveel mensen DIS kennen, zou ik mijn hoofdpersonage iemand laten zijn die DIS heeft. Maar alleen als julie dit niet erg vinden! ”

    Zoals Gewoon ik en de rest & Kaatje hier al aangaven : absoluut geen goed idee !!!

    Dis mag dan misschien voor buitenstanders een fascinerend gegeven zijn – voor de Dis’sers zelf ligt het onderwerp en wie hun benadert daaromtrent héél gevoelig, Gewoon ik en de rest gaf je reeds een goede schets waarom.
    “Veiligheid” om diverse redenen is een absoluut sleutelwoord voor Dis-mensen (!) – Kaatjes reactie spreekt hier boekdelen….zij ervaart deze site al als “minder veilig” omwille van jouw vraag (!).
    Ik weet dat dit niet je bedoeling was, maar het toont aan dat je iets heel essentieels betreffende bepaalde mechanismes achter Dis niet begrijpt.

    Verder : romans over dit onderwerp hebben geen enkele meerwaarde – voor de schrijver/schrijfster is het gewoon een “invalshoek” en het publiek wordt er in essentie niks wijzer van.

    DIS is een heel aparte “Twilight zone” – in wezen enkel toegankelijk voor Dis’sers, hun “Significant Others” (directe omgeving die werkelijk om hen geeft) en de zeldzame therapeuten en psychiaters die de moeite doen om verder te kijken dan hun handboeken en bankrekening…..

    Vriendelijke groet,

    Pucifer.

  118. @ Sadness

    “Enne pucifer je bent gewoon een schatje! ”

    Wel, ik weet nog niet wat ik precies voor goeds gedaan heb, maar alvast merci ! *smiles*

  119. Vindt het moeilijk mijn emailadres neer te zetten aangezien die mij gewone naam omvat, misschien via Pucifer ? Heb vandaag een redelijke dag, so far so good..
    Liefs Kaatje.

  120. Goh, loop weer eens achter de feiten aan, nou ja ik zal mijn email naar Pucifer sturen wil jij ze dan doorsturen naar Gewoon ik en de rest en Sadness. En ben heel blij met jullie reacties.
    Liefs Kaatje

  121. @Kaatje

    “Goh, loop weer eens achter de feiten aan, nou ja ik zal mijn email naar Pucifer sturen wil jij ze dan doorsturen naar Gewoon ik en de rest en Sadness. En ben heel blij met jullie reacties.”

    Komt in orde Kaatje ! 🙂

    Liefs,

    Mau.

  122. Ben toch een nieuw emailadres aan het maken, ik heb er eentje met voor en achternaam . Enne ik ben ook een kattemens heb er nu eentje maar meerdere gehad. Dieren, katten zijn zo eerlijk.
    Liefs Kaatje

  123. Toch gelukt. Denk ik hoop ik.
    Liefs Kaatje

  124. Heb gecheckt misschien niet aangekomen , pffft ga slapen..

  125. Nee niet gelukt moet manlief erbij halen, ik heb zo vaak ruzie met apparaten…. Nou volgt nog. Kids uitbesteed hoef effe lekker niets. Eierenzoeken voorbereiden heb zoals gewoonlijk weer veel te veel ingekocht. Wordt er zelf zo blij van.
    Liefs Kaatje

  126. ook ik vind dat het schrijven van een boek niet hoort. Ik heb er 2 gelezen .”Engelenkracht” heeft me geholpen. Maar vb “oorlog in mijn hoofd” vond ik eng. Ook al zijn ze geschreven door dissers.Men legt te veel nadruk op het agressieve, lijkt spectaculair voor buitenstaanders zekers ??? :-s . Ze stellen ons als een dier in de dierentuin te kijk vind ik zelf. Misschien zijn we boeiend omdat we zo veelzijdig zijn. Wat sommigen onder ons misschien het enige positieve vinden?? Jammer dat deze site niet beveiligd kan worden tegen niet-dissers 😉 zou nog al een openbaring kunnen zijn denk ik.Gelukkig kunnen we elkaar mailen
    groetjes en bedankt voor deze site, ook al weet ik niet hoe ik er op gekomen ben, staat hier als startpagina op internet
    ietje

  127. Hoi Ietje, ja voor mij was het ook een verassing dat ik meteen de site op kon, durf niet goed op andere omdat je daar heel je gegevens moet geven. Zou niet willen dat er op deze site geen nietdissers kunnen. Vindt het wel oké dat er zo meer bekendheid komt. Ook al vond ik het schrijven van een roman via deze site geen goede actie, het zet misschien ook wat recht in de mening van anderen omdat ze onze reacties lezen. Nou ja, ik voel me dan toch ook enorm gesteund door meerdere van deze site als ik lees wat hun ervan vinden. Merk dat ik vaag wordt stop ermee, groetjes liefs Kaatje

  128. kaatje ik heb je mail adres ontvangen via pucifer 🙂
    pucifer, mijn mail adres mag naar kaatje en sadness
    dan als ik de adressen heb, ga ik ff een algemene mail doen voor jullie, omdat ik wat ideeen heb en met jullie wil doornemen om te kijken wat jullie ervan denken of dat jullie misschien andere ideeen hebben…

    @ietje, deze site is ook officieel niet voor mensen met DIS, maar voor mensen met eetstoornissen, maar dit is een soort zijstraatje die het forum biedt, om ook hier kenbaarheid aan te geven en mogelijkheid te bieden tot discussie
    als je wilt ietje, mag je mijn mail adres ook wel hebben, maar dan graag via het adres van pucifer, want ik wil mijn adres hier niet neer zetten

    gewoon ik (en de rest 😉 )

  129. Gewoon ik,

    Bedankt om je mailadres te delen, kzal het mooi vragen aan Pucifer 😉

    groetjes
    ietje

  130. “pucifer, mijn mail adres mag naar kaatje en sadness”

    “als je wilt ietje, mag je mijn mail adres ook wel hebben, maar dan graag via het adres van pucifer,”

    “Gewoon ik, Bedankt om je mailadres te delen, kzal het mooi vragen aan Pucifer 😉 ”

    Komt in orde !!! *smiles*

    Liefs,

    Pucifer.

  131. wat een actie hier ineens mensen prachtig!! voel me nu niet meer zo alleen!!!
    heb de e-mailadressen doorgekregen zal er ff persoonlijk op reageren ook.

    ben benieuwd gewoon ik en de rest.

    enne mau jij weet nu best wel wat ik bedoel!!!

    kaatje wat fijn dat je kunt genieten van dingen als eieren, kon ik dat maar zucht.

    hier gaat hety zoooooooooo slecht. echt een crazy week gehad. huisartsenpost hier, crisisdienst daar. snap niet dat ik nog rond loop op mn 2 pootjes. zullen mn alters wel doen. zat bij therapie…iemand was een verhaal aan het vertellen..verpleegkundige gaat daarop in en daar ging mn alter. werd ff goed pissig. net zoals vroeger op school. kon het niet tegen houden. dus wat zat ik daarna…juist ja in de problemen. zucht…zoooooo stom grrrr

    sadness

  132. Sadness, wat vreselijk voor je, hang in there!
    Liefs KaatjeXxx

  133. En even voor allemaal deze contacten zijn zon grote ondersteuning voor mij dat wil je niet weten, alvast bedankt daarvoor !!
    Liefs KaatjeXxx

  134. ja Kaat ik sluit me volledig bij je aan, jullie zijn allemaal mijn zonnetjes

    Sadness, ik hoop dat je morgen een betere dag hebt, ik ga altijd slapen met die gedachte dus wens ik je zoete dromen voor straks en een ochtend met nieuwe moed

  135. he sadness dat zijn rottige dingen!
    probeer er niet te lang rot onder te voelen
    dingen gaan zoals e gaan
    en gebeurd is gebeurd
    klinkt simpel…maar in feite is dat het ook
    wat is gebeurd kun je toch niet meer terug draaien
    het enige dat je kunt doen is bekijken hoe het een volgende keer anders aan te pakken
    hou je goed meis…er komen betere tijden!

  136. Nou manlief om 7uur alles verstopt in de tuin, ik was om half acht beneden en zag dat het zomertijd was. Meestal zijn de kids al veer eerder wakker en nu hebben we ze wakker moeten maken om half 10 ….. Ze wisten niet hoe snel ze inde kleren en jassen moesten komen ( duurt anders eeuwen) en weg waren ze. Het is zo superleuk om die gezichtjes zo blij te zien. Een hele mand vol snoepgoed in de mooiste glimmende papiertjes, hebben we weer goed gedaan!! Kinderen blij maken is zo leuk.
    Liefs Kaatje

  137. Doe wel allemaal zo leuk en happy over Pasen maar na de eierzoektocht thuis was er ook nog het eieren zoeken bij mijn ouders waarmee ik een zeer moeilijke verstandhouding heb. Heb het weer overleeft….pffft ben op .
    Liefs Kaatje

  138. lieve kaatje
    fijn dat je even hebt kunnen genieten van je kids 🙂
    ik pak graag het positieve eruit, omdat heel veel in het leven al zwaar beladen is
    je mag best wel af en toe vrolijk zijn
    dat mag je jezelf echt toestaan
    er hoeft geen straf op te volgen, vrolijkheid is ook een emotie en zonder blijheid kun je de nare emoties ook niet ervaren en andersom dus ook niet
    probeer te genieten van die kleine momenten van vrolijkheid en dat je kunt genieten
    het is oke…narigheid volgt toch wel, maar dan heb je dat moment iig nog even mee gepakt meis 😉
    weet je wat ik altijd heb, met dit soort feestdagen (vooral bij sinterklaas)
    dan worden mijn kinddelen heel erg enthousiast, dan zijn ze heel dichtbij en willen ze ook ervaren
    dat is wat ik altijd lastig vind, omdat ik niet wil switchen naar een kinddeel met andere mensen erbij
    maar nu met pasen was het goed opgelost, wij vieren dit jaar geen pasen, want ik had wedstrijden met mijn hond gisteren en vandaag is het lekker een dag niksen 😉 misschien dat we naar een dierentuin gaan, maar dat zien we nog wel
    probeer ff tijd voor jezelf te nemen kaatje en probeer niet te streng te zijn voor jezelf
    het is zoals het is…en je kunt alleen het beste ervan maken

    liefs gewoon ik (en de rest)

  139. Lieve Gewoon ik en de rest, mijn systeem reageert heel heftig op de kinderen hoest en zweet me wat af. Dat is het moeilijkste maar ze zijn er inmiddels aan gewend, ik nog niet. Een van de kinderen reageert ook heftig op mij , zij kan in een keer angstig worden of ineens zeggen dat ik boos op haar ben…Dan is er bij mij binnen iets aan de hand en zij voelt dat. Ik denk dat mijn kindsdelen heel vaak naar buiten willen om met mijn kinderen te gaan spelen, is ook gebeurd maar moet dat dan van andere horen.(Schaam schaam) Ga vanavond pas meer mailen, ga naar een zwemparadijs met de kids dus dat wordt 600 keer van de glijbaan vrolijk Pasen nog allemaal !

  140. Hey Kaat, ook ik heb die kindalter tegenover mijn kids.Maar nu zijn ze volwassen en vooral de puber doet dat goed met hen, maar is dan natuurlijk jonger dan hen.Maar dat verloopt vlot.De oudste heeft die wissels altijd goed aangevoeld.De jongste verdringt het( zo kwam ze eens van school met een vreselijk verhaal over een vriendinnetje dat gehyperventileerd had, ze was echt van streek.De oudste zei , wist je niet wat te doe?Das hetzelfde dat mama dikwijls heeft.de jonste schrok daar van )
    Voor hen ben ik geen disser maar hun mama zoals ik ben.En dat voelt zoooooooo goed. Ik hoop dat je ook zo’n goeie band hebt met je kinderen En zo te horen heb je die !!!!
    Gewoon Ik, ja, de positieve dingen er uit halen is heel belangrijk hé.Dat probeer ik ook altijd. De goeie momenten koesteren !!!
    groetjes
    ietje

  141. Hoi Ietje,
    Ben zo blij iemand te ontmoeten met kinderen en dis. Vindt het zo moeilijk .
    Liefs Kaatje.

  142. Hoi allemaal ,
    Ben op echt op .
    Liefs Kaatje

  143. hey kaat
    das niet zo gek denk ik met die dagen achter de rug!!!
    probeer rust voor jezelf te pakken!!!

    liefsss

  144. hier kwakkelen we dooor met elke dag crisisdienst aan telefoon. morgen weer de bureaudienst al wou de crisidienst dat ik naar de bureaudienst bel straks.
    maar ik wil zooooo niet opgenomen worden. op afdelingen snappen ze niets van dis. heb ik in januari wel weer mogen ervaren helaas.
    maar we gaan door nog!!!!! ene voet voor dn andere!!!!!
    denk aan jullie!!!
    jullie zijn lief voor mij en begrijpen mij/ons!!

  145. er is een contra indicatie voor DIS en opname
    dat is niet voor niks denk ik zo
    jammer dat ze niet weten hoe ze met DIS om moeten gaan
    hier bij de crisisdienst hebben ze erg goed geluisterd naar ons de laatste keer
    en ik ga er dan ook vanuit dat het in het vervolg net zo netjes mag verlopen als laatste keer
    Ookal hoop ik eruit te blijvennatuurlijk

  146. Hoi lieve allemaal rust nemen doen we morgenavond er mot nog een kinderfeestje gegevens worden morgen. Maar het gaat al een paar dagen redelijk, komt goed zo niet dan toch, vorig jaar is ook alles een chaos geworden maar de kinderen hadden genoten. Volgende week een artiesten/optreden feestje voor nummer twee dus ik zit nog wel effe in kinderland.
    Lieve Sadness hang in there!
    Liefs KaatjeXxx

  147. Jeetje je hebt het druk kaat!

    Ik heb vannacht op crisisbed geslapen. Ze vroegen nu in ieder geval wel of ik het zelf was of een alter. Big change. Nu elke dag ff naar ggz tot peut terug is. In ieder geval deze week nog. Maar geen opname gelukkig

    liefs sadness

  148. Hoi Sadness en allemaal, leef nog en feestje is goed gegaan ! Ben op maar voldaan. Weinig switchneigingen weinig tegenwerking gehad en samenwerken met manlief ging goed tot redelijk. Kind gelukkig daar gaat het toch om.
    Liefs Kaatje

  149. Lieve Sadness hang in there! Ga gewoon morgen weer een kaarsje branden voor jou en alles in je! Zoek het in de kleine momentjes, heus er komen betere tijden!
    Liefs Kaatje xxx

  150. ik denk ze gaan boos van mij worden

  151. uhm ships….ik kan dat bericht hierboven niet verwijderen
    het ging gisteren even niet zo lekker
    sorry voor dat bericht
    vandaag spannende dag voor de boeg
    voor iedereen sterkte die nodig heeft
    en een fijne dag gewenst

    gewoon ik (en de rest)

  152. Sterkte vandaag Gewoon ik en de rest, enne Yep ships happens…. Ik heb een van links naar rechts dag, maar dat mag ik hoef effe niet zoveel. En dan nu rust nemen……hoe doe je dat met zon druk binnenwereldje. . Waar zit die uitknop?
    Pffffft nou ja en dus maar want,
    Groetjes Kaatje

  153. @ gewoon ik en de rest
    : dat geeft niet: we hebben dis!!!! bij mij gaat zoiets ook echt wel gebeuren!!

  154. @ kaat
    wat lief!!!!!!
    wat fijn dat het goed ging. ja het belangrijkste is een gelukkig kind ja!!
    en ja rust vinden met zon drukke binnenwereld
    : je slaat de spijker op zn kop!!!!! ook jij: hang in there!!!!!!!

    liefs

  155. Thanks Sadness
    Kaatje x

  156. vandaag is er een lotgenoten dag vanuit de patienten vereniging
    ik heb moed verzameld me aan te melden
    maar nu ik de deur uit moet
    pfffffffffffff vind het zoooooooooooooo eng
    (voor de mailers, ik ben nog ff niet in staat geweest te reageren opmails van gisteren en eergisteren sorry, ga het morgen weer oppakken)
    @sadness en kaatje: sterkte … heel veel kracht gewenst!

  157. Gewoon ik en de rest, oh dat lijkt me supereng kom je daar en iedereen weet van elkaar dat ze iets soortgelijks hebben, maar dus ook dat jij het hebt…. Wel superknap van je dat je het aandurft! Enne als het te eng wordt kun je altijd nog zeggen dat je bij de catering hoort.gnif gnif . Succes vandaag!
    Liefs Kaatje

  158. Sadness , hoop dat je een goede dag hebt krijgt dat geldt trouwens voor allemaal!
    Liefs Kaatje

  159. Ja, gewoon ik en de rest, het lijkt me ook eng, maar heel moedig!!! Hier achter onze pc zijn we supersterk en open , maar in real life ???? Ik hoop dat het een positieve ervaring wordt , (waar we dan mss stiekem jaloers op zijn 😉 )
    groetjes

  160. Hoi Gewoon ik en de rest, hoe was de dag gisteren?
    Het zonnetje schijnt ga lekker naar buiten
    Liefs Kaatje

  161. Haha kaatje jij met je catering hihi!!

    Pff ik zou het ook echt eng vinden. Met 1 of 2 andere dissers nog niet maar zon dagwel.

    Met mij gaat t vandaag iets beter. Gister hele dag gehuild. Familie keert zich weeer tegen me. Word daar zwaar pissig en verdrietig van.

  162. @ kaatje, mag ik vragen wat er eng aan is, dat je van elkaar weet dat je disser bent?
    iedereen zit in hetzelfde schuitje en iedereen kent dezelfde schaamte
    en iedereen herkent zich in de verschillende fases waarin men zit/heeft gezeten
    hoe mooi kan dat zijn?!
    je hoeft niks uit te leggen en je hoeft niks te verbergen als je dat even niet lukt
    en als jejezelf dat toestaat natuurlijk
    ik ga al een paar maanden naar een lotgenoten regiogroep, dan ben je allemaal disser
    en praat je thema gewijs over dingen die je als disser tegen komt
    ik vond het dan ook niet zo zeer eng dat mensen zouden weten daar dat ik dis heb
    maar meer dat er zo ontzettend veel mensen bij elkaar komen en het thema dis dan
    centraal staat zeg maar…

    @ietje, in real life is het idd enger, maar toch ook weer niet
    wat ik eng vind van achter de pc is dat ik nooit zeker weet wie mij leest en wie er op
    mij reageert…ik kan letten op of iemand constant is en daardoor beoordelen of ik iemand veilig vind
    maar ik weet het niet omdat ik de persoon erachter niet gezien heb, niet ervaren heb
    dus dat is juist voor mij een struikelblok
    hetgeen ik lastig vind van reallife dis contact is dat ik nooit weet, of ik degene spreek
    die ik denk te spreken…tuurlijk in sommige gevallen zie ik wel aan de persoon dat ik
    met iemand anders te maken heb dan met de persoon die ik doorgaans ken
    maar het is niet iets waar op dat moment naar gevraagd wordt of iets dergelijks
    ik heb ook een hele goede vriendin die dis heeft, bij haar merk ik het natuurlijk wat beter
    maar heb ook besloten dat ik het niet zo belangrijk vind wie er is, maar wel dat degene
    die het dagelijks leven vooral doet, waar ik het meeste contact mee heb, dat die op de hoogte is
    van wat er wel of niet gebeurd is…

    @sadness, wat is het dat jij eng zou vinden aan zo’n dag?
    wat maakt dat 1 of 2 dissers oke voelt maar meer bij elkaar niet?
    in feite zijn we allemaal mensen nietwaar? en ook nog eens mensen die als 1 van de weinigen
    van elkaar begrijpen wat er in dat hoofd afspeelt en daardoor ook juist fijner enbeter reageren kunnen
    op elkaar en wissels kunnen opvangen
    wat rot dat je familie zo lastig doet!! ik hoop dat je dat stuk aan hen kunt laten, zodat je zelf
    er wat rust onder kunt brengen!

    @algemeen, de lotgenoten dag was heel lang, vermoeiend, maar heeft ook mooie, fijne dingen gebracht
    en prachtige inzichten in mijn eigen proces en systeem
    het is wel, dat ik de volgende keer niet een hele dag moet gaan en dus zal ik voortaan de
    vergadering die eraan vooraf gaat niet bijwonen, slurpt energie, emoties lopen daar onderling te hoog op
    dat triggert
    en dat vind ik zonde van de rest van de dag, wat juist wel thema heeft, waarvan ik dingen wilde
    op kunnen steken
    ik denk dat ik het de volgende keer net zo eng vind als deze, maar nu heb ik de ervaring, dat het wel loopt
    en dus dat we er doorheen komen zonder kleerscheuren 😉

  163. Hoi gewoon ik en de rest,
    spreek meer uit mijn belevenis, ik zou het echt supereng vinden. Ik ken naast jullie geen andere dissers. Lijkt me zo raar, ik ben gewend om te leven dwars door halve overnames heen, net te doen alsof er niets van binnen aan de hand is. Ben blij voor je dat het goedgegaan is. En wat je schrijft en uitlegt klinkt heel logisch en toch zou het voor mij supereng zijn. Ben nogal een angstkip als het gaat over dis en er volmondig voor uit komen…denk dat je een stukje verder bent dan ik .

    Hoi sadnes,
    het is zo vervelend als je eigen familie tegen je keert, je niet begrijpt, dat doet zon pijn. Je hebt ze niet voor het kiezen je krijgt ze er gewoon bij…. Toch fijn dat je een wat betere dag had gister, een dagje echt janken kan soms ook opluchten.

    Hoi ietje,
    hoop dat alles goed gaat, ik ben ook zon held op sokken, achter mijn pc kan ik lekker lang nadenken schrijven en weer weghalen….

    Ook nog even de dikke groeten voor mau

    Liefs allemaal Kaatjex
    Vergeet helemaal te schrijven waar ik nou allemaal mee bezig ben, kinderfeestje organiseren en heb zon leuke tshirtjes gemaakt met Waar is dat feestje , hier is dat feestje. Met drieD glitterverf helemaal te gek !

  164. Hoi allemaal, vlucht effe naar deze site, ben op, heb ruzie met een megamindytafelkleurkleed. Ben er denk ik over een 24 uur weer bij,
    Liefs Kaatje.

  165. hou je taai kaatje
    komt goed… 🙂

  166. Hey Kaatje,

    ruzie met een megamindytafelkleurkleed ? Amai, dat klinkt niet simpel…. 🙂

    Hartelijke groet !

    Pucifer.

  167. Ikke zometeen met mn therapeut denk ik.

    Tsja ik ken ook geen andere dissers. En voel het ook zo als kaatje. En sta zo aan het begin van de behandeling. Ik snap nog niet hoe ik ermee om moey gaan. Durf te zeggen dat ik het heb steeds meer. Maar dat is wat anders als weten hoe ermee om te moeten gaan. En ja familie laat ik daarin links liggen geluukig. Moet wel!

  168. Hoi allemaal ben op en echt op. Feestje dochter was geweldig ben trots op mezelf. Tafelkleedruzie gewonnen, kids moe en voldaan in bed heb het zelfs voor elkaar gekregen om de grootste puinhoop weg te werken.
    Liefs Kaatje

  169. tijd om bij te komen dan maar kaatje
    hier gaat het een beetje soort van de mist in
    zucht…

  170. Stort effe in geloof ik betreft communicatie..

  171. kaatje de communicatie komt wel weer meis eht waar!!!

    zowiezo voor iedereen ff hang in there!!!!!

  172. @pucifer
    Ik ben blij dat ik vragen mag stellen. Als ik met de deur in huis mag vallen zou ik graag weten wat je voelt voordat je een persoonsverwisseling ondergaat.
    Om eerlijk te zijn, ik ben bezig met een boek te schrijven over een meisje van 17 die ontdekt dat ze DIS heeft. Maar ikzelf heb dat niet dus ik heb jullie hulp nodig als jullie het daarmee eens zijn.
    Ondertussen zou ik mezelf even willen voorstellen. Ik ben Lylianne, 17 jaar oud en een van mijn hobby’s is schrijven. De reden waarom ik dit verhaal schrijf is om DIS wat bekender te maken. Natuurlijk is het mijn job om dat zo waarheidsgetrouw mogelijk te doen.
    Natuurlijk als jullie dit geen goed idee vinden, zeg het dan. Ik zou niet willen dat er iets gepubliceerd wordt dat eigenlijk dingen vertelt waar mensen met DIS problemen mee zouden hebben.
    Bedankt op voorhand!

  173. Lylianne,

    Volgens mij hebben meerdere mensen, waaronder ikzelf al aangegeven, dat het geen goed idee is.
    Ook met duidelijke redenen erbij aangegeven.
    Je bent zelf nog erg jong om waarheidsgetrouw te schrijven over een heftig en complex iets als DIS.
    Ik zou zeggen: Kies eerst een onderwerp, waar juist meer bekendheid over is om je schrijversskills te ontwikkelen.
    Ander punt is, dat ik niet begrijp waar jouw interesse naar DIS vandaan komt en vooral je illusie dat jouw boek meer bekendheid gaat geven. Het is namelijk niet zo, dat er niet voldoende informatie beschikbaar is, maar het is de complexiteit dat het onbekend is. Zelfs de wetenschap kan het nog niet volledig plaatsen, hoe denk jij als 17 jarige dan een boek te schrijven, dat DIS op een goede manier op de kaart brengt?!
    Ik weet, ik klink negatief, maar ik ben maar wat bang dat er WEER iets gepubliceerd gaat worden, wat een fictie verhaal is, waar mensen zich aan gaan meten en dus DIS meer als sensatie wordt ervaren ipv de manier waarop het werkelijk er aan toe gaat.
    Ik zou ook zeggen: doe zoiets niet via een eetstoornissen site, maar ga eerst eens informeren bij de patienten vereniging, wie de absolute informatie heeft. En waar vanuit ook een oproep geplaatst kan worden, zodat je bij de juiste mensen terechtkomt.

  174. Ik sluit me aan bij gewoon ik en de rest. Ik begrijp ook niet waarom een meisje van 17 over dis wil schrijven als ze er niet gekend mee is.Lijkt verdacht veel op sensatie; En naar eigen ervaring ,weet ik dat de problematiek te groot is om er sensatie over te maken.dat gebeurt nu al te veel in de non-fictie boeken, of ze nu autobiografisch zijn of met behulp van dissers.Het helpt de disser niet en al zeker de omgeving niet.Ze gaan ons nog meer als “zombies” zien.
    Is maar mijn mening hé

  175. Lylianne , ik ga mijn energie niet gebruiken voor herhaling, beetje jammer dit.
    Kaatje

  176. Hey allemaal zit lekker in zonnetje, gaat niet zo lekker maar zonnetje doet wonderen.
    Liefs Kaatje

  177. Hoop dat Lylianne niet een deel is van iemand van ons …..

  178. Zo wel, Lylianne ik wil je niet weghebben maar heb je deze berichtjes inclusief die van jou wel eens teruggelezen?
    Liefs Kaatje x

  179. Heb problemen met Comp. Skype gaat niet meer

  180. Skype weer terug….

  181. Ik begrijp dat jullie me verdacht vinden. Maar scheer me niet over dezelfde kam met andere schrijvers alsjeblieft.
    Ik heb echt geen verkeerde bedoelingen en Gewoon ik en de rest ik doe dit ook niet via een eetstoornissensite, ik doe dit via jullie omdat julie een betrouwbare bron zijn en ik heb al 3 uitgevers in Nederland die geïntresseerd zijn in mijn boeken. Maak je geen zorgen! Niet dit boek het is een detectieve verhaal!
    Het klinkt ook raar om als 17-jarige intresse te hebben voor DIS maar ik ben geen oppervlakkige tiener. Psygologie heeft me altijd al zeer aangesproken.
    Maar ik zal jullie respecteren en het boek niet afwerken en niet publiceren.
    Kaat ik heb wel nog een vraagje: wat bedoel je met deze berichtjes inclusief die van jou wel eens teruggelezen?

  182. Nou dat je in herhaling valt. We hadden al aangegeven dat wij het schrijven over ons of onze ervaringen niet willen.

  183. Hi Lylianne,

    ik vind het een supergoed idee dat je een boek gaat schrijven hierover. Heel waardevol! Ik wens je alle succes! Ga ervoor, volg je dromen!

    Liefs, Sanne

  184. lylianne,

    k scheer je niet over 1 kam met andere schrijvers
    dat kan ook niet omdat de andere schrijvers die ik ken die over DIS hebben geschreven zijn of expert of hebben zelf DIS
    ik wil gewoonweg niet dat er verhalen gepubliceerd worden die niet overeen komen met de werkelijkheid, zodat men verkeerd wordt ingelicht over DIS
    hoe goed je bedoelingen ook zijn en hoe goed jij als schrijver ook bent
    overigens doe je dit wel via een eetstoornissen site want deze site, is een site voor eetstoornissen, die de mogelijkheid bieden om op dit vlak ook informatie te verstrekken en te communiceren…maar het blijft een eetstoornissen site
    je vraagt onze mening, die geven wij al meermalen, maar je blijft doorgaan hierop terwijl je ook aangeeft onze wensen te accepteren…door er op door te gaan respecteer je ons dus niet
    het enige dat ik van je vraag is, zorg dat je “echte info” jezelf doet toekomen en dat doe je, door experts te intervieuwen en eventueel ervaringsdeskundigen, welke je juist het beste kunt halen vanuit een plek, waar men wat verder is, dan de personen die hier komen
    ik ben zelf bezig met een eigen boek, maar dat is MIJN verhaal en wordt dus gepubliceerd vanuit een ervaringsdeskundige, niet door een willekeurige schrijven die het onderwerp nu eenmaal interessant vindt
    ik hoop dan ook niet, ooit in een boek dingen tegen te komen, die refereren aan mijn verhaal of wan wat ik hier heb geschreven…want gebeurd dat wel, onderneem ik stappen
    ik hoop gewoon dat als je gaat schrijven en publiceren, dat je weet wat je doet en dat je ons hier respecteert en hier van dit schrijven niks gebruikt, ook niet als onderliggende statements of wat dan ook
    weet waar je mee bezig bent lylianne
    weet wat je kunt aanrichten…hoe goed bedoeld het ook is
    schade heb je al gauw toegebracht, nog voor het ook maar lijkt dat het schade kan toebrengen

  185. Hai gewoon ik en de rest,

    wat een onzin allemaal zeg. Laat dit meisje gewoon haar boek schrijven. Iedereen mag dat. En als iemand jouw ervaringen niet als inspiratie mag gebruiken, moet je ze niet online op een site plaatsen! Niemand mag jouw tekst kopieren, maar iedereen mag het gebruiken als inspiratie.

    Blaas niet zo hard van de toren tegen een meisje van slechts 17 jaar oud!

    Succes hoor Lylianne, laat je niet gek maken! 🙂

    Liefs, Sanne

  186. sanne,

    ik ga hier niet eens woorden aan spenderen

    gewoon ik

  187. aan de anderen:
    bij deze is het hier voor mij niet meer oke om te komen
    jammer dat meningen die notabene gevraagd worden niet worden geapprecieerd
    jammer dat er mensen zijn die geenzins respect op kunnen brengen voor de gene die hier schrijven
    dit maakt dat het niet meer oke is hier te komen
    helaas

  188. nog 1 tip toch voor sanne
    lees wat er staat
    maar lees dan ook voldoende terug om te kunnen oordelen

  189. geef die tip maar aan jezelf, doe maar geen woorden aan mij spenderen 🙂

  190. Beste Sanne jammer hoe dit gaat, lief van je om het op te nemen voor een 17 jarige maar als je het hele verhaal niet kent (of wil nalezen) sla je hier de plank een beetje mis. Als je voorstander bent dat er een boek geschreven wordt ( wij niet voor de duidelijkheid) dan moet je de mensen hier niet wegjagen en dat is wel wat er gebeurd, ik vraag me af of Lylianne hier blij mee is die 17 jarige waar jij voor opkomt.
    Kaatje

  191. beste sanne,

    ik neem aan dat jij hier niet voor niets op deze site terecht komt! at geeft jou niet het recht om ons te kwetsen!!! wij geven lyliane tips meer niet. wij kwetsen haar niet, jij ons wel!!!

  192. @Sadness Jij laat je kwetsen omdat je je dingen persoonlijk aantrekt. Ik heb niets geschreven dat kwetsend is. Ik geef enkel mijn mening over een discussie die hier gaande is en een voornemen van een meisje van slechts 17 jaar (!) om een boek te schrijven. Maar ik ben nu wel klaar met deze nutteloze discussie.

  193. Hoop het Sanne

  194. Hey allemaal magnolia staat in bloei eindelijk en zonnetje was er vandaag weer . Pucifer al een tijdje niet gehoord alles goed?
    Liefs Kaatje

  195. hoi allemaal
    het spijt me dat er door mijn herhaling zo’n ruzie is ontstaan!
    ik kan uitleggen waarom ik het 2 keer gevraagd heb. de eerste keer was ik het bericht aan het typen en sloot de pc af en vergat dat deze site open stond. blijkbaar werd het bericht automatisch gepost … sorry hiervoor, ik dacht niet dat het er al een keer had opgestaan.
    sorry voor al de ongemakken dat ik heb veroorzaakt! ik voel me echt schuldig!
    maak je maar geen zorgen meer over het verhaal, ik heb het gescheurd.
    nu kan ik me volledig met een ander verhaal bezighouden 🙂
    ik ben blij dat ik jullie verhalen heb gelezen en een beetje meer inzicht in DIS heb gekregen. sanne, bedankt om het voor me op te nemen. maar ik zal jullie niet langer storen en/of ambeteren 🙂
    ik zou niet willen dat er door mij mensen hier weggaan of blijvende ruzie hebben
    liefs (als dat mag)
    lylianne

  196. We zijn allemaal mensen en maken allemaal fouten Lylianne,
    Liefs Kaatje

  197. Wow, hier effe niet geweest en nu blijkt er intussen vanalles gebeurd te zijn….

    Wat commentaar :

    @Lylianne : ik neem aan dat je het allemaal goed bedoeld hebt & dat het dubbel posten per ongeluk ging. Niettemin, je begrijpt dat de dubbele vraag logischerwijs irritatie opriep.Verder wens ik je veel sukses met het schrijven van een ander verhaal.

    @Sanne : jij duikt hier plots op uit het niks (…), zegt geen zinnig woord over DIS (…), moeit je wel meteen met een discussie/interactie waarin jijzelf op geen enkel moment betrokken was (…), negeert daarbij op een flagrante manier alle zinnige & uitvoerige argumenten (…) die hier werden aangebracht door een vaste groep posters, waarvan we weten dat ZIJ wel degelijk Multiples zijn (!) & zet ook nog es een brutale bek op tegen die mensen (…).
    In internetjargon noemt men zo iemand een “trol”…. Je stijl & gedrag zijn die van een tiener met teveel vrije tijd….ga elders spelen.

    Verdere onzin van jouw kant zal door iedereen hier worden genegeerd & als het té gortig wordt, vragen we de moderators gewoon om jouw postings systematisch te verwijderen.

    @Kaatje, Sadness & Gewoon ik en de rest : laat jullie niet jennen of wegjagen, jullie maken dit forum waardevol – niet iemand die niet eens beseft waar ze zich eigenlijk mee moeit. Lieve groet & een prettige dag gewenst aan jullie & aan Ietje !

  198. Hopelijk keert de rust nu terug, want ik denk dat deze plek voor sommigen heel belangrijk is !
    Bedankt Kaatje, Gewoon ik en de rest,Sadness en Mau voor jullie duidelijk standpunt

  199. graag gedaan. ikke laat me door niemand hier wegjagen. ben er voor de juiste mensen die me nodig hebben!!!!!
    ik ben ook niet gekwetst!!!
    pucifer prachtig gesproken!!!
    zo nu ben ik er wel klaar mee!!!

    kaatje mijn winterviolen staan ook prachtig in bloei weer. word ik stiekem toch wel een beetje vrolijk van elke keer als ik de keuken binnenkom en mn balkonnetje zie!!

  200. ietje precies!!!

  201. Via google kwam ik bij het artikel van Merieke en zag jullie hele discussie. Fijn om te lezen. Ik weet niet of Anoniempje, die op 5 december 2012 een vraag stelde, nog mee leest. Ik wil graag op haar/zijn vraag reageren.

    Anoniempje: Tsja met mij is het zo dat ik mijn DIS volledig ontken, nu nog, ik heb alles verzonnen heb ik mijn therapeute gezegd en krijg nu alleen hulp van psychiater die mijn depressie zeer goed behandeld met medicatie…Zijn er mensen die het volledig ontkennen en hebben gezegd dat het allemaal verzonnen is, terwijl je eerst lang in therapie bent geweest en alle symptomen verder wel duidelijk waren?

    Ik ben al heel erg lang in therapie op basis van de diagnose DIS. De symptomen waren toen ik de diagnose kreeg voor mijn omgeving duidelijker dan voor mij. Ik heb zelf vooral nooit kunnen geloven dat ik tijd kwijt ben in het heden (wat het verleden betreft heb ik grote gaten in mijn geheugen en zijn herinneringen die er wel zijn erg gefragmenteerd). Bij mijn vrienden viel echter meteen het kwartje toen ik ze mijn diagnose vertelde. Zij begrepen eindelijk de dingen die ze altijd vreemd hadden gevonden en ze kwamen met verhalen over mij waar ik me niets van herinnerde en me zelfs niet kon voorstellen dat ik die dingen had gedaan.

    Er is een periode geweest dat ik meer kon accepteren dat ik DIS had. Ik heb ondanks ontkenning meestal hard gewerkt en er is meer samenwerking ontstaan intern. Alleen blijven er groepen delen zich schuilhouden en dan denk ik weer: zie je wel, ik beeld me het maar in dat ik verdeeld ben en nare dingen heb meegemaakt. De laatste jaren neig ik, o.a. vanuit een gevoel van moedeloosheid, tot ontkenning en roep ik vaak tegen mijn therapeut dat ‘alles’ verzonnen is. Zij denkt dat ik dat zeg, omdat ik niet durf te voelen wat er is gebeurd en omdat ik met zo velen ben dat ik liever zeg dat er niemand is dan de complexiteit van het geheel onder ogen te willen zien. Ik ontken dat soort opmerkingen van haar vaak ook, maar ik denk diep in mijn hart dat ze gelijk heeft. Het probleem bij mijn ontkenning is namelijk dat ik veel materiaal in huis heb liggen waarin een verhaal staat opgetekend dat er niet om liegt. Als ik maar een stukje lees, of een tekening zie (die niet als van mij voelt), dan begin ik tegenwoordig wel te voelen, dus meestal vermijd ik het om naar het materiaal te kijken. Ik heb gaandeweg ontdekt dat het vooral het gevoel van alleen zijn is dat gekoppeld is aan de realisatie dat ik verdeeld ben en hele nare dingen heb meegemaakt dat ik niet kan verdragen. Het besef dat er niemand was voelt als het meest ondraaglijke. Als ik ontken dat er erge dingen zijn gebeurd, dan hoef ik dat ook niet te voelen. Ik weet hoe het werkt, maar ik ‘vergeet’ het ook vaak weer. Het voelt alsof ik het wiel steeds opnieuw moet uitvinden.

    Wat ook lastig is, is dat ik erg goed ben in het camoufleren van wat er met mij aan de hand is, waardoor mensen niets vermoeden en zich zelfs niet kunnen voorstellen dat ik hulp van de ggz nodig heb. Reacties van andere mensen bevestigen me daardoor alleen maar in het idee dat er niets aan de hand is.
    Eerlijk gezegd word ik vreselijk moe van al het gedoe in mezelf!

    Ik weet niet of Anoniempje nog mee leest en of je hier iets aan hebt, maar ik wilde toch reageren, ook om zelf iets kwijt te kunnen.

  202. Jeetje Avodance,
    Hallo daar weet niet meer wie anoniempje is maar ik heb wel iets met jouw verhaal, herkenning voornamelijk. Hoi.

  203. hoi avodance

    wat jij omschrijft is jist heel tekenend gedrag voor mensen met DIS
    het is een lange weg
    maar het gaat uiteindelijk beter worden
    wij hebben ook meer lagen
    en groepen die zich nog lang niet kenbaar gaan maken misschien wel nooit
    ik hoop dat je jezelf serieus gaat blijven nemen en wel de pijnaangaat
    want het kan zoveel moois brengen

  204. Kaat, dank je voor je reactie! Het voelt minder alleen dat iemand iets herkent in mijn verhaal.

    Gewoon ik en de rest, jouw reactie raakt me. Ik hoop dat het beter wordt. Het is al wel beter dan het was, doordat ik stabieler ben dan voorheen en niet meer van ene crisisachtige situatie naar de ander ga. Ik ben alleen nogal doorgeschoten in het ontwikkelen van allerlei vaste patronen om controle te houden en die patronen werken het vermijden van de pijn, c.q. de delen die de pijn meedragen, alleen maar in de hand. Ik weet dat het niet goed werkt, maar ik om er niet goed uit.

  205. avodance,

    weet dat je soms even mag blijven stil staan…simpelweg om op adem te komen
    weet dat je soms even mag terug zakken…simpelweg om even op adem te komen
    ja, het is een hele lange adem, ik heb van mensen gehoord, die al 17 jaar in DIS therapie zitten en nog steeds af en toe het gevoel hebben weer opnieuw te moeten beginnen…
    maar weet, dat wanneer je dat gevoel weer hebt, of het gevoel stil te staan/vast te zitten, dat je er sneller weer doorkomt, omdat je systeem in feite niet anders werkt, dan dat je gewend was…
    de angst voor de angst is bij veel mensen groot…bang voor het onbekende…ook zo eentje
    onthoud 1 ding goed avodance, wanneer je de pijn wel aangaat:
    je hebt het al overleefd
    het gaat nu “alleen maar” over de emoties en de herinneringen samen te brengen
    wanneer het samen gaat, zal ook voor elk deel de heftigheid afzwakken en wanneer je leert parkeren, of verwerken, zal het nog meer af zwakken
    je systeem is erop gebouwd, jullie te beschermen…dat is in jaren en lagen opgebouwd…dat kan niet in eens opgelost zijn…en wie weet lost het zich nooit op
    maar je zult wel op een punt komen dat je zegt tegen jezelf:
    ja…dit is leefbaar…dit is acceptabel…dit is waar ik naartoe wil en dan is het oke
    als je dat punt hebt mogen bereiken avodance, dan zul je zonder twijfel gelukkig mogen en kunnen zijn

  206. Dank je, Gewoon ik en de rest. Ik ben al minstens 17 jaar bezig, maar de eerste 7 jaar heb ik een therapie gehad voor DIS die niet goed voor voor mij was en te veel te snel en ook nog op een verkeerde, niet integrerende manier heeft losgemaakt, waardoor de interne strijd en de angst voor elkaar toenam.

    Het helpt mij wel om te horen dat er meer mensen met DIS die al zo lang bezig zijn en soms ook nog dat gevoel hebben opnieuw te moeten beginnen. Ik kom er ook sneller doorheen dan voorheen, maar de laatste jaren ben ik door allerlei omstandigheden in mijn leven weer dieper in de ontkenning terecht gekomen en dat maakt me nogal moedeloos. .

    Ben jij al lang bezig, dat je zoveel vertrouwen in je woorden weet te leggen?

  207. Hoi Advodance wil je nog even zeggen dat ik erg blij ben dat je je verhaal gedeeld hebt. Ik heb er veel aan .
    Kaatje

  208. Vorig berichtje zag ik nog niet sorry

  209. Fijn om te horen Kaatje.

  210. ik kom er op terug avodance
    even handen vol aan mezelf
    sorry

  211. Hey Avodance,

    Hier zit er nog eentje die je verhaal herkent. Zelf onken ik ook dikwijls dat ik disser ben. maar nu en dan kom je jezelf toch tegen hé.
    Camoefleren is ook één van mijn eigenschappen. Dat is me altijd goed gelukt, tot mijn kinderen groot werden. Ik werd totaal paniekerig omdat die alters steeds meer en meer naar voor kwamen.Ik dacht dat ik gek werd.Gevolg heel veel hyperventilleren. Na jaren pas naar een psychiater gestapt. Maar was zogezegd depressie. Toen ik bij een andere dokter terecht kwam hoorde ik de diagnose. Ik paniekeerde nog meer. Maar heb goeie band met die dokter en hyperventilleerd maar zelden meer. Maar ik blijf vechten, zal in mijn natuur zitten zekers. 😉 . En eigenlijk mag je dat juist niet doen . Je zou moeten vriendschap kunnen sluiten met je alters (ik ken nu al de theorie maar in de praktijk is het een ander verhaal.Maar dat komt nog, geloof ik).
    Planning en routine helpen me ook .

    Hier op het forum zijn er mensen die een hele goede behandeling hebben en die veel tips kunnen geven. Ik hoop dat je er ook wat aan zal hebben.

    dus, welkom bij ons
    ietje

  212. Gewoon ik en de rest, fijn dat je even iets laat horen. Pas goed op jezelf. Ik hoor het wel als je zover bent om er op terug te komen.

    Ietje, bedankt ook voor jouw verhaal en het welkom. Ik was in het verleden ook erg paniekerig, had last van hyperventilatie en ben in eerste instantie ook met een depressie gediagnosticeerd. Pas later kwamen de PTSS en nog weer later de DIS in beeld. Soms heb ik nog wel eens last van paniek, vaak als er veel druk is, van binnenuit, of door oorzaken van buitenaf. Nu herken ik het echter sneller en dan kan ik delen beter geruststellen.

    Avocance

  213. Hoi Avodance

    Ik heb zon tien jaar terug diagnose dsnao gekregen en ik verklaarde die beste man zelf voor gek. Heb het geluk gehad wel bij een disspecialist daardoor terecht te zijn gekomen al wist ik niet dat hij dat was, heb er zelf alleen zo lang niet aan gewild en nu vaak nog niet en of weer niet. Vindt het zo moeilijk … Maar ik heb in ieder geval een goede therapeut het klikt en het werkt zoiets, hij zou alleen nog een vrouw moeten kunne worden zo nu en dan ( gnif)
    Liefs Kaatje

  214. Hoi Kaat,

    Fijn dat je zo’n goede therapeut hebt. De klik is het belangrijkste naar mijn idee. Ik heb wel eens gewild dat mijn therapeute een man was. Het heeft allebei zo zijn voor- en nadelen.

    De twijfel aan de diagnose lijkt er bij te horen, want ik ken het zelf en heb het ook wel van anderen gehoord. Ik probeer voor ogen te houden dat de kern van dissociatie ontkenning/vermijding is en dat als ik weer denk dat er niets met me aan de hand is dat onderdeel is van het probleem. Het blijft lastig om mee te dealen!

    Liefs,
    Avodance

  215. @ kaatje hij zou alleen nog een vrouw moeten kunne worden zo nu en dan ( gnif)
    wat ben je toch een heerlijk mens!!!

    @Avodance:
    bij mij is het zo dat mijn omgeving helaas niet voor de dis open staat. ik sta zelf pas aan het begin van de therapie. in de acceptatie. leren hoe de dis in elkaar zit. laat staan dat delen met elkaar om leren gaan. acceptatie is er soms wel soms niet.
    diagnoses heb ik genoeg. therapiem heb ik ook genoeg gehad en zo oud ben ik nog niet.
    ik trek me maar een beetje op aan de anderen hier. eerlijk gezegd heb ik daar meer van geleerd als van mn peut!! nu heb ik misschien de verkeerde peut.
    dis is een ingewikkeld proces. helaas zijn er mensen die het verzinnen maar je doet jezelf tekort door te zeggen dat er niets aan de hand is!! heb ik lang gedaan, het heeft me alleen ellende gebracht!!!

    sadness

  216. De klik met je peut is denk ik heel erg belangrijk sadness. Misschien moet je eens proberen die klik te krijgen met hem. Dat is echt het allerbelangrijkste dan komt de rest vanzelf denk. Nou ja vanzelf… Geef eens een keer aan dat je er zo van baalt die klik niet te voelen, dat je vind dat hij jou niet begrijpt. Je moet er iets aan gaan doen of zorgen dat je een andere peut krijgt. Maar dat moet jezelf regelen, gaan ze niet voor je doen. Gossie hoor mij praten als mijn peut. Nou ja ik leer ook veel van deze contacten, ben er superblij mee. Maakt me minder gek zeg maar. Vind er vertrouwen en hoop dat het beter zal gaan ooit dan. Gnif. Nee het gaat al wat beter dan tijdje terug. Denk mede door jullie.
    Liefs Kaatje x

  217. Sadness, wat naar dat je omgeving niet openstaat voor de DIS. Gelukkig kun je je hier optrekken aan de anderen. Ik ben het wel met Kaat eens dat de klik met een therapeut erg belangrijk is. Ik voelde bij mijn huidige therapeute meteen dat ik goed zat, maar ik ben in het begin wel een tijd erg bang geweest als ik naar haar toe ging, juist doordat ik het gevoel had dat ik goed zat. Ik had het idee dat ze me zo goed in de smiezen had dat ik het liefst was weggerend. Gelukkig heb ik dat niet gedaan.

    Toen ik de diagnose kreeg (destijds heette het nog MPS), had ik het voordeel dat niemand wist wat het was. Er was nog geen media-aandacht voor geweest. Dus ik kon in mijn eigen woorden uitleggen aan mensen wat het voor mij betekende aan mijn omgeving en dat namen ze van mij aan. Ik kan me niet herinneren of ik toen zelf ooit van de diagnose had gehoord. Het enige boek dat ik kon vinden na het horen van de diagnose was Sybil en daar herkende ik haast niets in, dus dacht ik dat ik: zie je, ik heb het niet. Het lijkt me moeilijk als je nu een diagnose krijgt, omdat mensen allerlei ideeen hebben over wat DIS is.

    Avodance

  218. Ik moet zeggen dat ik zelf mijn weg naar dis heb gevonden, zonder media. Wist gewoon niet wat er aan de hand was tot ik dat langzaam ben gaan vertellen omdat ik gek van mezelf werd! Nu dw laatste tijd maakt de media het idd er niet altijd beter op. Maar ga mijn eigen weg samen met mijn ikjes.

    Ja therapeut en ik. Blijf vechten naar een weg samen. Hwt blijkt dat delen ook bang voor hem zijn. Maar als het echt niet gaat werken en hij nog steeds niets met de dis gaat doen ga ik andere hulp zoeken. Dan maar wachtlijst afwachten en verder weg rijden. Dan ist nie anders.

    Sadness

    ik vind contact hier ook heel fijn

  219. Goed van je Sadness dat je je eigen weg gaat met je ikjes. Ik hoop dat je er uit komt met je therapeut.

    Avodance

  220. Hey allemaal heb het moeilijk om mezelf overeind te houden. Morgen konningenddag en moet echt mezelf bij elkaar rapen en er een leuke dag van maken. Er is zoveel gaande intern. Wens jullie allemaal een fijne dag morgen, hoop op het zonnetje
    Liefs Karin

  221. Veel sterkte vandaag Kaat!
    Liefs,
    Avodance

  222. Dank je Avodance, heb alles bij elkaar leuke dag gehad en de kinderen ook. Ik heb genoten van het rood wit blauw en de inhuldiging van onze koning. Ben erg koningshuisgezind. Hoop dat iedereen beetje genoten heeft en leuke dag heeft gehad.
    Liefs Kaatje

  223. Ik lees nu Sybil en vind het heel interessant. Tijdje geleden ‘Alice’ gelezen (weet helaas de schrijver niet meer) en dat vond ik een geweldig boek!

  224. hi esther

    wat miss ook een prettig boekje is is
    wat als ik wij zijn
    van carla lightenburg
    of
    de 147 personen die ik ben
    van liz…..achternaam weet ik ff niet…

    groetjes

  225. Liz Bijnsdorp

  226. bedankt avodance 😉

  227. hai avodance,

    ikzelf ben al heel lang bezig in therapie wereld, ik denk nu zo’n 22 jaar
    er is alleen nooit dis gediagnostiseerd en dus is er geen behandeling geweest voor dis
    alles werkte averechts en ik werd gezien als iemand die niet wilde en alles tegen werkte
    inmiddels heb ik nu 2 jaar 2 hulpverleners die mij wel zien als ons
    en ben ook concreet met hen aan het werk aan de dis
    a.s. maandag heb ik mijn eerste afspraak bij het trtc voor eindelijk gerichte dis therapie
    door iemand die gespecialiseerd is
    hoe ik vertrouwen in mn woorden kan leggen??
    ik weet het niet, ik schijn verbaal nogal sterk te zijn
    is ook mijn negatieve punt…dit omdat hulpverlening mij hierdoor vaak niet serieus neemt
    ik heb zelf ook nauwelijks vertrouwen in dat het goed komt
    maar ik heb lotgenoten gezien die vele malen verder zijn dan ik
    wie het voor mij nu nog onmogelijke, toch mogelijk hebben gemaakt
    kleine stapjes, soms even vast staan, soms een paar stappen terug
    het brengt je toch verder
    ik hoop dat ik zo een beetje antwoord heb gegeven op je vraag

    gr. gewoon ik en de rest

  228. Hoi gewoon ik en de rest,

    Dank je voor je antwoord. Goed van je dat je hebt doorgezet en nu eindelijk aan een op dis gerichte therapie kan beginnen. Ik hoop dat het je verder helpt. Je hebt in ieder geval doorzettingsvermogen, als je al zo lang bezig bent, en volgens mij is dat een belangrijke voorwaarde om verder te komen.

    Ik herken het verbaal sterke en dat je daardoor niet serieus genomen kunt worden. Daardoor kan ik dingen vaak ook goed vertellen en dat kan overkomen alsof ik al heel ver ben. Qua verstand en inzicht klopt dat wel, maar als het gaat om voelen wat ik zeg, is het nog een ander verhaal. Het is me wel eens overkomen dat ze bij een hulpverlenende instantie dachten dat ik stage kwam lopen i.p.v. dat ik er als patient kwam.

    Ik sta op de wachtlijst voor therapie bij een trtc. Ik denk dat de ontkenning van mijn diagnose daar wel iets mee te maken heeft, omdat ik het erg spannend vind om er naartoe te gaan en het moeilijk vind om bij mijn therapeute af te gaan bouwen. Ze denken bij de trtc dat ik inmiddels mogelijk door de vooruitgang in de loop der jaren dsnao heb en geen dis meer, maar ze hielden nog wel een slag om de arm. Het maakt mij niet zoveel uit hoe ze het noemen, als de behandeling maar aansluit en me verder helpt, en de therapeut goed voor me voelt. Dat is nog afwachten.

    Veel sterkte morgen met je eerste afspraak! Dat lijkt me spannend.

    Groetjes,
    Avodance

  229. Heel veel sterkte gewoon ik en de rest, fijn voor je, toi toi toi…
    Liefs Kaatje

  230. Hey gewoon ik en de rest,

    veel sterkte je kunt het.

    Veel liefs sadness

  231. Hey allemaal,
    Volgens mij hebben we allemaal even een dippie gehad, het is hier een beetje stil geworden. Ik ben er aan het uitkrabbelen en heb zowaar twee goede dagen achter de rug, de wonderen zijn de wereld nog niet uit er is weer licht aan de horizon.
    Hoop dat het goed gaat met iedereen
    Liefs Kaatje x

  232. Hey Kaat en alle anderen,

    Het is inderdaad wat stil hier. Ik keek af en toe wel, maar er gebeurt nogal veel in me en ik heb niet zoveel woorden momenteel.

    Fijn dat je twee goede dagen achter de rug hebt.

    Lieve groet,
    Avodance

  233. Hey Avodance
    Gaat niet zo goed effe, blij dat je reageert.
    Wis alles weer uit wat ik wil schrijven
    Heb even ook niet zoveel woorden

    Liefs Kaatje

  234. Veel sterkte en liefs voor jou, Kaatje.
    Avodance

  235. Dag allemaal,

    Ik ben Karin 31 jaar en hulpverlener. Hoe kan dat nu toch dat DIS zo ontkent wordt, er is zoveel over bekend, zoveel over geschreven. Hoe kunnen ze het nu ontkennen. Ik begrijp wel dat het lang kan duren voordat het onderkent wordt. Omdat vaak dezelfde alter naar een therapeut gaat. Maar goed, ik heb mij altijd erg geintereseerd in het onderwerp. Ik heb toevallig net weer een goed boek gelezen, titel al weer vergeten. En boek uitgeleend. Gaat over een moeder, en zij beschrijft ook wat het voor het moederschap gedaan heeft en voor haar kind. Ik denk voor moeders die DIS hebben een erg interessant boek. Het geeft hoop! Denk ik, maar voor iedereen misschien ook weer anders. Ik zal morgen even horen en de titel plaatsen. Misschien staat ie al in de lijst. Ik vind het echt geweldig om te lezen hoe jullie elkaar hier gevonden hebben en wat dat voor jullie betekend. Ik wens jullie allemaal het allerbeste toe! Groet karin

  236. beste karin jurriaans
    jij bent waarschijnlijk degene die het antwoord kan geven waarom dis nou nog steeds zo ontkent wordt
    jij kent de hulpverlenings wereld jij weet wat er wel of niet geleerd wordt over dis
    jij weet hoe instanties ermee om (kunnen) gaan
    ben benieuwd naar die titel van het boek
    vraag me af hoe het komt dat je al zo lang geïnteresseerd bent in dis hoe je er kennis van hebt genomen
    rico

  237. Hoi Karin,

    Volgens mij wordt DIS als ziektebeeld op zich niet ontkend, maar is er vooral discussie over wat DIS veroorzaakt (de etiologie), simpel gezegd: of het door chronische traumatisering komt in de vroege jeugd, of iets is dat door anderen, c.q. therapeuten, kan worden gesuggereerd. Verder is er discussie over wat DIS precies is, wat de diagnostische criteria zouden moeten zijn, maar dat laatste is iets dat volgens mij bij veel diagnoses speelt. Er komen niet voor niets steeds nieuwe versies van de DSM.

    Wat ik zelf persoonlijk verwarrend vindt, is dat deskundigen onderscheid maken tussen DIS en DSNAO type 1, de vorm die op DIS lijkt.Op buitenlandse fora kom ik die verwarring onder patienten met beide type diagnoses ook tegen. Ik heb zo mijn twijfels over dat onderscheid. Het lijkt mij beter om binnen de diagnose DIS varianten te onderscheiden. Er zijn zoveel ziektes die je in verschillende mate kunt hebben.

    Ik ben wel benieuwd hoe jouw interesse is gewekt in DIS.
    Hoewel ik geen kinderen heb, ben ik wel benieuwd naar het boek.

    Dank je voor jouw wensen.

    Hartelijke groet,
    Avodance

  238. Karin, nog even een aanvulling:

    Bij je bericht dacht ik vooral aan de discussie tussen wetenschappers, therapeuten e.d., terwijl jij misschien meer doelt op de ontkenning die je als individuele patient meemaakt.

    Persoonlijk heb ik één keer meegemaakt dat een hulpverlener meteen al in het eerste intakegesprek zei dat ik geen DIS kon hebben, terwijl ik nota bene bij zeer deskundige hulpverleners op dat vlak was geweest, die de diagnose al gesteld hadden.

    In mijn geval geldt zeker dat andere delen zich niet zo snel laten zien bij een therapeut. Ik heb lang contacten beperkt gehouden tot 1 tot 1,5 uur per keer (en therapie duurt sowieso niet langer dan dat). Zodra ik een druk in mijn hoofd ging voelen en het gevoel kreeg dat ik dringend weg moest, ging ik weg. Pas later kreeg ik in de gaten dat er dan een druk ontstond vanuit andere delen, die het genoeg geweest vonden. Dus ik switchte niet in het contact, maar pas als ik weer alleen was. Nu heb ik er sowieso meer grip op dan in het verleden, omdat ik beter luister naar signalen, maar dat maakt het waarschijnlijk nog lastiger voor een ander om het waar te nemen, terwijl ik me nog wel verdeeld voel.

    Groeten,
    Avodance

  239. hier wordt wel geswitcht in het contact alleen niet kenbaar gemaakt
    soms word je dan als aansteller neergezet of aandacht vrager
    ze kunnen de vinger er niet opleggen dus manipuleer je volgens hen
    en zo gaat het spiraaltje draaien en krijg je alle stempels denkbaar
    behalve de juiste
    maar goed
    dat stadium zijn we nu al lang voorbij
    avodance betreft die discussie over dis en dsnao
    dis is de enige variant waarin verschillend delen zich op de voorgrond profileren en het dagelijks leven leiden
    bij dsnao is het of nog niet bewezen dat het dis is (zichtbaar geswitcht zijn) of dat je wel delen hebt, maar die zich niet op de voorgrond profileren
    dit staat heel duidelijk omschreven in de boeken van Onno van der hart en Suzette boon…het boek “omgaan met trauma gerelateerde dissociatie” is een goed boek om te leren over DIS en dsNAO verschillen en verschijnselen…hoe de systemen werken enzovoort
    hier in nederland wordt er op steeds meer plekken met dit boek gewerkt
    karin, voor jou misschein ook een goed boek mocht je mensen met dis gaan begeleiden…ook voor jou karin is het boek “ik in meervoud” en goed boek om je kennis te verbreden

    gr. gewoon ik en de rest

  240. Gossie, hallo allemaal en vooral Karin Jurriaans.
    Ik ben heel benieuwd naar de titel van het boek over een moeder met dis, ik heb zelf kinderen en het is enorm ingewikkeld allemaal. Ik denk dat de hokjesgeest van de psychiatrie en hoe ze nu de diagnose menen te kunnen stellen over het hebben van dis of dsnao nog niet kloppen. En ik denk dat er nog wel wat jaren over heen gaan eer daar meer duidelijkheid over komt. Als ik de DSM 5 moet geloven heb ik soms dis en meestal dsnao, en dat werkt erg verwarrend. Wat voor mij erg frustrerend is is dat ik heel graag meer en dieper therapie zou willen hebben maar dan verval ik vaak in meer splitsen en tijd kwijt zijn en daardoor minder goed functioneer als moeder zijnde. En mijn peut heeft gelijk als hij steld dat ik het hem eeuwig kwalijk zal nemen als hij iets te ver gaat waardoor ik instort en dat daar dan de kinderen een knauw van krijgen of mijn relatie met mijn man. En dus moet ik het doen met relativeren accepteren en hele kleine stapjes…. Tja en ook dat heeft soms weer negatieve invloed, als het op de ene manier er niet uit mag komen vindt mijn systeem vaak na een tijdje een andere manier om mij uit balans te brengen. En dan mogen we dat weer gaan analyseren en zonder de diepte in te gaan accepteren. Voelt soms als een gebed zonder einde. Ben heel blij te zien dat je hulpverlener ben en nog vrij jong, en interesse hebt in deze materie. Ik denk dat de gehele dis-materie of dsnao-materie nog in zijn kinderschoenen staat en daarom bij scholing van hulpverleners ook nog niet of maar amper meegenomen wordt. Er zijn in ieder geval grote wachtlijsten voor gerichte therapie waarbij ik denk dat ook de therapeuten vaak het grootste stuk van het wiel nog moeten uitvinden. Nou ik moet helaas weer gaan functioneren kinderen gaan doen, spreek jullie later,
    Liefs Kaatje

  241. Hallo Gewoon ik en de rest en Kaatje,

    Gewoon ik en de rest, ik ben bekend met het werk van Onno van der Hart e.d. ‘Het belaagde zelf’ is een goed boek, maar ze schrijven zelf dat het een theorie is – er is nog allerlei onderzoek gaande – en ik deel de mening van Kaatje dat met de hokjesgeest in de psychiatrie er nog te veel verwarring is. Ik val volgens mij ook de ene keer onder DIS en de andere keer onder DSNAO.
    Mijn therapeut vindt dat ik onder DIS val, maar toen ik met intakes bezig was vorig jaar was er zoveel verdeeldheid onder de verschillende hulpverleners dat ik daar erg van in de war ben geraakt. Dat is een belangrijke oorzaak van mijn ontkenning waar ik eerder over schreef. De een zegt dus met de DSM IV (inmiddels V) in de hand dat ik DIS heb, de ander DSNAO.
    Eerlijk gezegd hecht ik het meeste waarde aan de mening van mijn eigen therapeut op dit moment, want die kent me al jaren en jaren en heeft veel ervaring met mensen met DIS en andere traumagerelateerde problematiek. Zij zegt dat het ingewikkelde bij DIS is dat je de gelegenheid moet hebben om de diagnose te stellen, omdat er periodes zijn dat delen zich niet laten zien. Bovendien is er volgens haar bij een aantal mensen met DIS sprake van een vermenging van EP’s en ANP’s en is het lastig om te zeggen welke delen in het dagelijks leven functioneren. Ik heb begrepen dat ze mij ook in die categorie vindt vallen.

    Kaatje, bij mij gaat het ook met kleine stapjes en ook wel met tijden dat ik in een impasse zit. Het is niet anders. Instorten heeft geen zin. Ik ben op deze manier redelijk stabiel en vrij van crises en dat is me wel wat waard.

    lieve groeten,
    Avodance

  242. Lieve Avodance, ben zo blij met je reactie maar wil niemand tegen zijn schenen schoppen. Maar ik ben ik en jullie zijn jullie en elke persoon die te maken heeft met dsnao of dis heeft het gewoon ongelofelijk moeilijk om in deze maatschappij, in deze tijdsperiode een bestaansrecht te hebben met alles erop en eraan. En ik kan niet anders dan nogmaals te zeggen dat ik aan het contact met jullie zoveel meer zelfvertrouwen krijg en dat ik het wel goed doe en wel de moeite waard ben met al mijn onzekerheden twijfels anders zijn en instortingen.
    Heel veel liefs voor iedereen Kaatje x

  243. Lieve Kaatje,
    Ik ben ook blij met jouw reactie en ik wil evenmin iemand tegen de schenen schoppen. Het is fijn dat deze plek er is. Het helpt me om me iets minder alleen te voelen met alle twijfels, onzekerheden en interne strijd.
    Liefs,
    Avodance

  244. Dank je Avodance voor je lieve berichtje , ben even helemaal op heb twee zeer turbulente dagen achter de rug er komt op dit moment zoveel tegelijkertijd en door elkaar heen. Ben blij dat je erbij bent gekomen hier.
    Liefs Kaatje

  245. Hey allemaal,
    Even terugkomend op het DSM gebeuren. Ik bedoelde dat ik volgens de DSM 4 soms dis heb en meestal dsnao. Ik had al wat gelezen over de voorgestelde veranderingen die zouden komen in de DSM 5. Door je opmerking Avodance dat het inmiddels dsm5 is ben ik vanmorgen eens gaan kijken op internet. De DSM 5 is recent gelanceerd in Amerika en ik geloof dat we daar helemaal niet blij van gaan worden. Van de 11 persoonlijkheidsstoornissen gaan we nu naar 5 persoonlijkheidstypen en dis staat niet meer op de kaart… Gelukkig blijft er een restcategorie bestaan (de nieuwe hokjesgeest is gelukkig weer niet volledig) nao maar ook die wordt via persoonlijkheidstypen omschreven. Nou maak je borst maar nat als je over een tijd een nieuwe intake gaat krijgen door netafgestudeerde die met deze dsm5 aan de gang gaan. Misschien dat ik nu alvast me gaan aanmelden voor vervolgtherapie zodat ik mijn dis en dsnao nog mag hebben ( gnif). Een groot voordeel voor ons gekken, in de nieuwe versie worden heel wat kleine psychische aandoeningen nu als stoornis omschreven en zonder de labeling krijg je geen pil, oftewel in de dsm5 wordt driekwart van de wereld een stoornis aangepraat dus komen er heel wat gekken bij.
    Liefs Kaatje

  246. dis valt in de dsm 5 niet onder persoonlijkheidsstoornissen, maaar onder de dissociatieve stoornissen die krijgen voor het eerst een eigen tak
    zo heb ik het uitgelegd gekregen
    dus dis valt niet buiten de boot, die staat nog wel degelijk op de kaart
    het is zelfs gunstiger geworden

  247. Oeps, mijn huiswerk beter doen, zie dat je gelijk hebt, vond het al zo raar. Heb zolang het labeltje borderliner gehad dat ik inderdaad het onderdeel persoonlijkheidsstoornissen bekeken heb.
    Kaatje

  248. Gewoon ik en de rest, en de rest,

    Je hebt helemaal gelijk gelukkig maar, nou sorry als er bij iemand een alarmbelletje ging rinkelen , van wat ik er nu van begrepen heb want mijn Engels is niet al te goed. Hoef me dus niet druk te maken over mijn labeltjes ik mag ze houden en het onderscheid tussen dis en dsnao wordt volgens mij stukken kleiner. Pfffft gelukkig ik heb het wel joepie ? Nou ja ik heb wat ik heb welk labeltje men er ook aan wil plakken. Gossie brengt me terug bij afgelopen zomer toen ik na drie maanden crisisinterventie en doorverwezen naar ggz afdeling angst en stemmingstoornissen na het derde intakegesprek prompt de vraag kreeg ” Maar hoe komt het toch dat u denkt dat u DIS hebt.” Dit na bij haar 4 vragenlijsten ingevuld te hebben en zij maar bladeren in die dikke dsmbijbel. Ze wilde nog een contra onderzoek intake met mijn man…..Ik heb het uitgeschreeuwd woedend, haar voor van alles uitgemaakt en de zaal verlaten. Tja, en toen kreeg ik dan eindelijk mijn doorverwijzing maar dan kon ik naar een andere stad en zouden daar de intakes opnieuw beginnen……
    Lang leve labeltjesland.
    Liefs Kaatje

  249. ik denk dat ik de mazzel heb nu inmiddels bij het trtc terecht te zijn gekomen waar ze gespecialiseerd zijn in dis
    waar de “koningen der diservaring en diskennis” werken
    ik denk ook kaatje dat zelf dokteren/zelf zoeken op internet je niet altijd even goed doet
    soms kom je op de verkeerde plek, of idd een taalbarriere
    de dsm waarom zou je die lezen
    het is gewoon een lijst vol criteria die toch nog per arts verschillend geinterpreteerd worden dus ik zou er niet te veel vanuit gaan
    je hebt je diagnose, ga gewoon staan voor waar jij tegenaan loopt
    hoehet heet doet er niet toe
    als je maar je behandeling krijgt

  250. Gewoon ik en de rest,
    Ik vindt het een beetje kort door de bocht, ik ben niet zelf aan het dokteren ik heb een hele goede therapeut een disspecialist die ik blindelings vertrouw. En ik vindt het wel belangrijk welke veranderingen er in de dsm5 staan aangezien het wel de leidraad is voor therapeuten en er veel waarde aan wordt gehecht in de maatschappij en dus ook op de publieke mening over dis en dsnao.
    Kaatje

  251. ik begrijp wel wat je zegt kaatje
    en ik herken ook die drang het bij te willen houden
    ik geef alleen aan wat mijn ervaringen zijn
    ik merk dat ik niet duidelijk uit mijn woorden kom
    en dingen kennelijkniet uitgelegd krijg hoe ik het wil
    betekent dat ik me weer even wat op de achtergrond ga houden
    sorry als ik je kwets
    want het is geen verwijt
    ik hoopte dat je zou zien wat ik bedoel te zeggen en zo wat rust voor jezefl zou kunnen creËren
    sorry dat het niet aan komt

  252. Gewoon ik en de rest,
    Woh sorry, ik was een beetje boos, niet op de achtergrond gaan, niet doen. Weet je er is geen grotere onzekere en achterdochtiger persoon als ik denk ik altijd. Dat hoort er een beetje bij geloof ik inmiddels. PfffT
    Nou ja, liefs Kaatje.

  253. het nadeel van forums vind ik dat de intonatie ontbreekt en hierdoor vaak misverstanden ontstaan
    het nadeel is ook dat mensen vanuit een bepaalde mood de teksten lezen
    maar hierdoor wordt er vaak gelezen, wat men op dat moment past in de mood
    ipv wat de persoon daadwerkelijk bedoelde te zeggen
    het was nu aan jou gericht kaatje omdat ik op jou reageerde maar het was allemaal soort van algemeen bedoeld
    niet wijzend naar een stukje wat jij niet goed zou doen
    niet veroordelend op wat je doet of gedaan hebt
    andere inzichten brengen dat is wat ik probeerde te doen
    want met die andere inzichten kun je er anders in gaan staan
    en dat geeft weer ruimte voor beweging
    en beweging geeft ggevoel van verder komen
    en dat heb je nodig voor hoop, om zo je strijdkracht weer wat te gaan ontwikkelen

  254. Mooi verwoord, Gewoon ik en de rest.
    Ik vind het ook ingewikkeld dat de intonatie ontbreekt, zowel op fora als in mails. Het kan gemakkelijk tot misverstanden leiden.

    Wat je zegt over de diagnose e.d. begrijp ik wel. Ik probeer ook op die manier te denken, maar ik begrijp ook wat Kaatje zegt. Als ik weer twijfel en onzeker ben, dan ga ik toch weer lezen op internet of in boeken. Dan wil ik als het ware ‘bewijs’ hebben o.i.d., me ergens aan vast klampen. In plaats van ‘naar binnen’ te gaan en met delen te praten, ga ik op zoek naar externe aanknopingspunten. Dat is onderdeel van de interne strijd die er op zo’n moment heerst. Daarnaast is er inderdaad de maatschappelijke ontkenning/ongeloof. Die deert mij op zulke momenten meer dan op momenten dat ik me redelijk stevig voel en mezelf serieus neem. Misschien heb jij op dat punt meer rust in jezelf gevonden en kun je het je minder aantrekken hoe andere mensen er over denken?

    Anyway, goed dat je je niet op de achtergrond bent gaan houden.

    Groetjes,
    Avodance

  255. dankje voor je input avodance
    het is niet dat ik het van kaatje niet snap
    ik herken patronen van mezelf
    en ik heb gezien wat mij vooral niet geholpen heeft
    het doet me zo zeer te zien dat mensen zoals kaatje in dit geval hetzelfde patroon volgen
    het is ook een proces van mij om ieder haar eigen proces te laten doormaken
    ik wil zo graag mn inzichten delen omdat het met mij zo geholpen heeft
    ik herken ook wat jij zegt, dat het periodes zijn dat je sterk staat en het er dan veel minder toe doet enzovoorts
    ik zit op dit moment helemaal niet op een punt van rust in mezelf, er is hier erg veel tegelijk gaande…voor een ieder werkt het anders natuurlijk…maar voor mij betekent het dus niet dat ik nu weer meer waarde zou hechten aan het oordeel van anderen…

    gr. gewoon ik en de rest

  256. Lieve gewoon ik en de rest,
    Je moet weten dat ik heel veel waarde aan jouw mening hecht, door het contact wat we hebben voel je inmiddels als een vriendin. En met dat laatste berichtje doe je me zeer. Je zegt dat je mij een weg ziet bewandelen die jou zo niet geholpen heeft en daarmee zeg je eigelijk dat ik het niet goed zou doen. Ik heb daar echt een andere mening over. Inmiddels durf ik naar jou toe ook niet heel stellig een andere mening te geven aangezien je dan soms aangeeft je op de achtergrond te willen gaan houden. Dat is het laatste wat ik wil. We moeten toch ook een meningsverschil kunnen hebben. En we mogen toch allemaal het wel eens fout hebben of het anders zien. Ik hoop dat ik je niet teveel kwets maar dit moest er even uit.

    Lieve Avodance,
    Dank je voor je zeer subtiele begrip en ondersteuning van beide, ik wil het even hierbij laten maar ook ik ben erg blij met jouw input.

    Liefs Kaatje x

  257. weet je kaatje
    ik denk echt dat je mijn input verkeerd interpreteert
    natuurlijk mogen we een meningsverschil hebben
    en natuurlijk kan wat voor mij verkeerd was, voor jou goed zijn
    als het goed is heb ik dat in mijn stukje ook laten blijken
    dat ik dingen zeg vanuit mijn oogpunt en mijn ervaring
    ik wil je niet kwetsen
    en als ik me op de achtergrond ga houden, dan is dat mijn beslissing
    en niet een middeltje om jou te laten ophouden met je eigen mening te hebben en uiten
    met andere woorden
    ik deel mijn zorg richting jou, hier, omdat ik die nu eenmaal heb
    het is een zorg en niet een leefregel
    ik zeg je ook niet dat je het anders moet doen of wat dan ook
    ik belicht enkel de andere kant van het verhaal
    als ik me hier terug trek is dat omdat ik het hier sowieso al niet zo veilig ervaar omdat het een open forum is
    het andere punt is, wanneer ik merk dat tekst alleen maar in de weg blijft staan
    dat ik beter even uit de situatie kan stappen dan telkens maar wil proberen uit te leggen wat ik dan wel bedoel
    ik vind het wel jammer dat je mij niet jouw eigen mening durft te geven uit angst voor mijn reactie
    we mogen ergens anders over denken nogmaals
    en als je mijn stukjes nog eens terug leest zul je zien dat ik niet alleen jouw keuze ter discussie stel, maar dat ik vooral ook jou snap/begrijp en dat ik patronen herken
    door het bespreekbaar te maken kun je zelf zien van oh ja, dit kan idd ook nog….of van sja..nou voor mij werkt dat niet zo
    dan is dat ook goed
    maar heb je er wel even naar kunnen kijken voor jezelf

    ik krijg soms een beetje het idee dat ik als “heilig” gezien word
    men heeft veel aan mijn input
    ik schijn veel te weten en te snappen
    dus maar vooral je best doen om aan te nemen wat ik zeg

    doe dat ajb niet
    denk er gewoon over na…kijk voor jezelf of je het herkent en of je er iets mee kunt
    en als dat niet het geval is…dan is dat zo
    het is en blijft jouw proces en niet de mijne
    en ook ik kan het fout hebben
    en ook ik kan het verkeerde inzicht hebben
    ook ik weet niet alles

  258. Dank je, gewoon ik en de rest,
    Ben blij met je reactie maar ik denk niet dat ik je input verkeerd interpreteer.
    Ik wil alleen maar zijn wie ik ben. En dat daar ook ruimte voor is.

  259. dat is er ook en dat kan ook
    iig wat mij betreft wel

  260. Lieve gewoon ik en de rest, en Avodance en ietje en Sadness en allemaal
    Zit even heel moeilijk, het is jantje huilt of jantje is boos, ben even helemaal van de wip wap voornamelijk thuis. Merk dat ik alles heel persoonlijk oppak, sorry en van de andere kant aub dring even geen goedbedoelde adviezen. Kan het effe niet handelen….
    Liefs Kaatje

  261. Lieve Kaat,
    Ik wens je heel veel sterkte en liefs.
    Avodance

  262. mooi weer vandaag
    hoop dat iedereen er wat van kan genieten

  263. Ja, dat is mij wel gelukt. Ik heb plantjes gekocht en lekker liggen lezen op de bank. Het was sinds lange tijd een fijne dag. Hopelijk heb jullie ook wat kunnen genieten van de zon.

    Hebben jullie trouwens wel eens overwogen om een besloten mailinglist te starten met de mensen hier (bijvoorbeeld via yahoo)? Ik vind het niet heel erg veilig voelen op zo’n open forum, waardoor ik me nogal beperkt voel in wat ik schrijf.

  264. als je terugleest avodance kun je zien dat we die hebben
    als je naar mau (pucifer) mailt kan je toegevoegd worden aan de mailinglist
    en misschien eventueel op Skype bij ons chatgroepje komen
    pucifer, ietje, kaatje, sadness en ik doen er aan mee
    misschien dat pucifer even niet zo actief is, dan kunnen we kijken of je via een andere weg erbij kan
    natuurlijk als de rest het er ook mee eens is

  265. Willen jullie dat eerst overleggen met elkaar voordat ik Pucifer mail? Dat zou ik me kunnen voorstellen.

    Avodance

  266. als je pucifer mailt gaat pucifer het overleggen
    maar ik kan het ook overleggen

  267. Oké, ik zal Pucifer mailen.

  268. Bedankt voor jullie berichtjes, heb een dagje beheren en beheersen en functioneren gehad maar zonnetje heeft veel goedgemaakt, al was het wel jasje aan jasje uit. En Avodance mag er zekers bij wat mij betreft.
    Liefs Kaatje

  269. Jaaaaaaaaaaaaa daar ben ik dan eindelijk met het titel van het boek.
    Wij allemaal van Kim Noble

    Ik zelf werk niet met de DSM want dat hoort niet bij mijn functie. Ik werk ook niet meer in de geestelijke gezondheidszorg, maar in de jeugdzorg. Ik begeleidt gezinnen.
    Ik heb wel altijd gedacht in de ggz te gaan werken. Maar ben uiteindelijk ergens anders terecht gekomen.

    Ik hoor van jullie dat het vaak niet wordt herkent maar lees dat ook veel in de boeken terug.

    Ik heb mij altijd al geintreseerd voor psychologie en psychiatrie, klinkt wel cruw zo. Maar dat komt vanuit mijn eigen achtergrond. Van daaruit ben ik over dis gaan lezen. Het is een bijzondere overlevingsstrategie. Hoe er vanuit waar dan ook verschillende persoonlijkheden worden ontwikkeld met allemaal hun eigen vaardigheden, smaken, irritaties e.d.

    Het lijkt me heel ingewikkeld om er mee te leven of om allerlei verschillende diagnoses te krijgen. Het is fijn dat jullie de juiste therapeuten gevonden hebben.
    Het GGZ wereldje is een complex wereldje waar alles niet altijd makkelijk gaat. Uberhaupt hulpverlenersland. Ik ben een passant en dat is andere koek dan wanneer je zelf hulp nodig hebt. En dan wordt je weer doorgestuurd, of wordt je gedrag negatief gelabelt, komt er weer een vervanger, zijn ze weer niet te bereiken etc etc.

    Er zijn niet veel specialistische centrums of therapeuten of vergis ik me daar in.

    Heel veel succes allemaal

  270. het klopt wat je zegt karin, er zijn niet veel gespecialiseerde centra of peuten in DIS
    vrijgevestigde zijn vaak onbetaalbaar en is afhankelijk hoe je zelf stabiel kunt blijven, omdat crisis zorg binnen die setting moeilijk is
    binnen ggz zijn op dit moment in nederland 3 ggz die gespecialiseerd zijn
    1 in assen
    1 in Ermelo
    1 in zeist
    in den haag schijnen ze ook wel oke te zijn, maar de 3 hierboven staan ook dusdanig zo aangeschreven
    het is dus niet makkelijk om er terecht te komen, daar de wachtlijsten verschrikkelijk lang zijn…ik heb bijvoorbeeld 1,5 jaar op de wachtlijst gestaan
    vanuit de patienten vereniging caleidoscoop is er een onderzoek gestart naar de misstanden in de hulpverlening bij DIS om zo in kaart te brengen, wat er niet goed gaat en hoe het verbeteren kan
    ik heb hieraan meegedaan…het is toch wel heel triest als je ziet, hoe herkenbaar de voortrajecten zijn van lotgenoten, voordat ze op de juiste plek gekomen zijn, als ze daar al terecht gekomen zijn uberhaubt…
    triest…maar waar helaas…

  271. Hallo Karin,

    Wat Gewoon ik en de rest zegt is ook mijn ervaring. Uiteindelijk zijn er maar weinig echt specialistische centra. Ik heb het lang gered met vrijgevestigde hulpverlening, maar dan heb je constant gedoe met hoe je het vergoed moet krijgen en dat loopt dan toch steeds op de achtergrond, en soms op de voorgrond, door je hulpverleningscontact heen. Verder wordt er inderdaad een groter appel op je eigen vermogen om stabiel te blijven gedaan. Dat heeft positieve kanten, maar de keerzijde is dat daardoor delen die toch al op zo normaal mogelijk functioneren gericht zijn de getraumatiseerde delen blijven vermijden, omdat ze bang zijn dat als ze die meer ruimte geven de benodigde stabiliteit ver te zoeken zal zijn. Daar kun je wel mee leren omgaan, maar dat vraagt veel vertrouwen en juist dat vertrouwen in jezelf (en delen van jezelf) en andere mensen is zo geschaad.

    Groetjes,
    Avodance

  272. Even een andere vraag: is Pucifer nog wel actief? Ik heb niets op mijn mail gehoord. Misschien ben ik te ongeduldig, maar het is best eng om iemand te mailen en misschien wist hij/zij wel niet van wie die mail afkomstig was en was het ook eng om hem te ontvangen.

  273. wij hebben in de mailclub ook al even niks van pucifer gehoord
    misschien dat pucifer even in een eigen proces zit nu…
    je mag mij wel mailen op een “fake email adres” die uiteraard wel gebruikt wordt
    dat is dan:
    susanna1980_live.nl
    ik zie je mail wel tegemoet en dan zal ik het nog even bespreekbaar maken met de anderen of het voor iedereen prettig genoeg voelt

  274. Gewoon ik en de rest, ik heb je een berichtje gestuurd en daarna nog een, maar ik zie niets in mijn box ‘verzonden’, dus als je niets hebt gehad, laat het dan even weten. Dan probeer ik het opnieuw.

  275. Ik snap dat het inderdaad in de vrijgevestigde lastiger is. Wat ontzettend jammer dat er zo weinig is. daar is toch veel meer in mogelijk?

  276. niet binnen avodance, maar zie dat ik een foutje heb gemaakt
    het is:
    susanna_1980@live.nl

    sorry
    nu moet het lukken

  277. Gewoon ik en de rest, ik heb het opnieuw geprobeerd. Hopelijk heb je nu iets gekregen.

  278. hee avodance,
    mijn reply aan jou wordt geweigerd en die krijg ik als niet verzonden terug 🙁
    hetvolgende schreef ik aan je:

    hee avodance,

    nu heb ik je mail binnen gekregen, ik ga hem even in de mailing gooien bij de anderen, nog even zonder je email adres erbij
    en dan hoor je heel snel of je erbij komt ja of nee
    als je het fijn vindt, mag je ook gewoon met mij blijven mailen intussen

    groetjes
    gewoon ik en de rest

  279. Ha Gewoon ik en de rest,
    Nou, het gaat wel lekker met die mail tussen ons. Ik ga kijken of ik er iets aan kan doen zodra ik ben bijgekomen. Net thuis gekomen van een bezoek aan de specialist en dat was nogal confronterend.

    Misschien probeer ik wel een ander e-mailadres. Je hoort nog van me.

    Groetjes,
    Avodance

  280. ik wacht het rustig af
    neem de tijd die je nodig hebt
    we hebben geen haast hiermee toch 🙂

    sterkte en tot horens

  281. Avodance,
    ik weet even niet hoe het zit met je mail en zo en of je nu met gewoon ik en de rest contact hebt, maar weet wel van ietje dat die het er ook mee eens is. Pucifer is nog steeds beetje afwezig maar denk dat die het ook wel oke vind. Dus welkom binnenkort. Stel je niet teveel voor we zijn nog zoekende naar de juiste formule en heftig is het ook een beetje. Maar wel een wereld van verschil in echt jezelf kunnen zijn met alles erop en eraan.

    Karin Jurriaans,
    Dank je voor de titel van het boek. Ik sluit me aan bij de mening van gewoon ik en de rest en Avodance het is gewoon janken met de pet op wat betreft hulpverlening voor dissers. En ja er zou toch meer mogelijk moeten kunnen zijn, maar het is er niet. Punt. Er zijn te weinig geschoolde therapeuten en teveel hulpbehoevenden. En dat zal nog wel even duren. Gossie je begeleid gezinnen, nou die zouden wij wel eentje kunne gebruiken, maar dan wel met iets meer verstand van dis anders gaat het niet werken. En ook die hulp is er dus niet. En omdat ik een man thuis heb zitten zonder werk krijg ik geen enkele hulp want er wordt steeds gezegd dat manlief wel kan overnemen en ondersteuning kan geven ( tegendeel maarja) Paar maanden terug zelfs bemoeizorg aangevraagd, dit in overleg met mijn peut en mijn huisarts, maar nee ik heb een behandelaar dus geen hulp verder. Ik heb twee kleine kinderen en zal het zelf moeten uitzoeken en betalen om ook die zoveel mogelijk te vrijwaren en te ondersteunen in alles . Kan er zo kwaad over worden. En dan de berichten in de media van die vader en zijn twee zoontjes, het is gewoon een klotemaatschappij aan het worden, god voor ons allen en ieder voor zich. Maar goed ik heb zelf via een andere manier ondersteuning gevonden voor kids en mezelf, dure grap allemaal maar ja al moeten we ons huis verkopen, de kinderen gaan voor. Fijn dat je interesse toont hoop dat je er iets meer mee gaat doen.

    Liefs Kaatje

  282. Kaat, ik heb Gewoon ik en de rest vanaf een nieuw e-mailadres een berichtje gestuurd. Of dat is aangekomen en of zij daar wel op kan reageren, weet ik niet. Ik wacht het wel af of ik er bij kan komen. Zoals Gewoon ik zegt, heeft het geen haast.

    Wat je bericht aan Karin Jurriaans betreft: wat een rottige situatie dat je alleen op zo’n dure manier hulp voor je kinderen en jezelf kunt regelen. Mijn ervaring is ook dat het steeds ingewikkelder wordt om goede hulp te krijgen. Het was al ingewikkeld, maar met al die bezuinigingen op de zorg is het helemaal een droeve ellende aan het worden.

    Lieve groet,
    Avodance

  283. ik ga het vanmiddag of vanavond checken avodance
    en dan laat ik het je weten
    eerst even een drukke dag door worstelen…

    gr. gewoon ik en de rest

  284. Prima, Gewoon ik en de rest. Kom eerst die drukke dag maar door.
    Sterkte!

    Avodance

  285. Hey allemaal,
    Genieten jullie ook zo van het lekkere weer, ikke wel . En het schijnt nog twee weken zo te blijven, zomer eindelijk ben je er ! Ik heb je zo gemist…
    Liefs Kaatje.

  286. pffft jeetje ben hier een tijdje niet meer geweest. sorry. maar t voelt beetje onveilig denk ik. heb het al gelijk met karin jurriaans….nou ja degene die me beter kennen snappen wel waarom… ga dr maar niet op in…vertrouwen…pfff…

    avodance: sorry dat ik nog niet veel op je gereageerd heb. ik herken het stuk wel dat ik me inhoud als ik bij anderen ben en pas ga switchen als ik veilig weer “alleen” ben. de laatste tijd verlies ik de controle heel veel. doodeng. wil gewoon nog steeds niet dat anderen het zien. alleen binnen “ons” clubje voelt het redelijk veilig.

    nu gaan we maar proberen te genieten van het weer. normaal proberen te zijn ofzo. (ikke dan he)

    liefs sadness

  287. Thanks Sadness voor je berichtje. Ik geniet net als jij en Kaatje van het weer. Vandaag lekker buiten geweest.

    Liefs,
    Avodance

  288. Ik heb sinds kort ook dis gediagnosticeerd gekregen na een 2 maanden lange opname bij triversum, ik heb momenteel 4 persoonlijkheden en het is erg vermoeiend. Ik ben nu bezig met EMDR d.m.v oog bewegingen. Naast dit heb ik meerdere diagnoses; depressie, eetstoornis NAO en nog een paar op de achtergrond. Ik heb er eigenlijk geen vertrouwen meer in dat het goed komt. Ik hoop alleen op een opname zodat ik daarna verder kan met m’n leven want zo is het niet te houden,
    Sterkte allemaal! Xx

  289. Hoi Sharr,

    Het is niet gebruikelijk om bij DIS EMDR te doen.
    Pas als je je systeem onder controle hebt en tot de juiste samenwerking bent gekomen.
    Ik hoop dat het welbekende domino effect voor je uitblijft.
    Want het kan heel erg mis gaan als EMDR gedaan wordt terwijl je met je systeem er niet aan toe bent.
    Die fout is hier namelijk ook ooit gemaakt.
    Sterkte.

  290. Hoi sharr,
    Hang in there,
    Vertrouwen blijven houden hoor ,
    Liefs Kaatje

  291. Hoi sharr,
    Als je dsnao of dis hebt gaat dat niet opgelost worden met een opname voor enkele dagen of weken. Hoop dat het goed met je gaat en dat je niet verwacht dat een korte opname je gaat verlossen van je klachten. Emdr wordt vaak ingezet bij deze problematiek is mijn ervaring ik heb het echter nog niet gehad of gekregen , wel verzocht aan mijn peut .
    Liefs Kaatje

  292. Veel sterkte, Sharr. Ik hoop dat je verder komt met je behandeling. Met EMDR heb ik geen ervaring.

    Avodance

  293. Ik zou graag nog een titel aan je lijstje met boeken willen toevoegen. Het is geen boek waarin het verhaal van een ander wordt beschreven.
    Maar een soort handboek voor mensen met dis, waarin de verschillende fases staan beschreven van de behandeling en allemaal handreikingen en herkenbaar beschreven situaties en hoe daarmee om te gaan.
    Een soort van “hoe ga ik in de praktijk met dis om?” , als ik niet in de ontkenning zit, kan ik dit boek erbij halen en er heel veel aan hebben.
    Vooral handreikingen tegen specifieke situaties waar je tegenaan loopt in een disleven.

    Het boek heet: “Omgaan met traumagerelateerde dissociatie”, het is een boek voor mensen met Dis en makkelijk leesbaar.

    Succes met alles waar je mee bezig bent!

    Mfv

  294. Ik ben in therapie met het boek bezig.
    Er wordt afgeraden er zelf mee aan de slag te gaan.
    Dit omdat het ook verwarring kan opleveren.
    Het is wel een goed hulpmiddel bij je therapie.

  295. Dankjewel trouwens voor je toevoeging Mfv.
    Die hoort natuurlijk bovenaan te staan.

  296. Ook ik heb het boek op aanraden van mijn peut gekocht . Het staat bovenaan op mijn lijstje en heeft mij veel inzichten gegeven. Absoluut een aanrader ! Sommige oefeningen werken voor mij niet maar de inhoudelijke stof voelt als een lijfgids. En het is inderdaad makkelijk te lezen en gericht op patienten .
    Kaatje

  297. Ja, een heel goed boek. Wat jij schrijft, Kaat, herken ik. Sommige oefeningen werken voor mij ook niet en die heb ik omgevormd tot eigen oefeningen, maar de teksten hebben me goed geholpen.

  298. Heb het boek maar nog nog niet in begonnen..
    Zie op dit moment niets meer zitten. Veranderen wat dan?

  299. Sadness, het voelt zo zwaar als je niets meer ziet zitten. Dat had ik nog niet zo lang geleden ook en het kost me nog wel moeite om verder te gaan. Mijn therapeute vroeg me ooit, toen ik me ook zo voelde: “Waar zou je voor wakker willen worden?” Ik kon met moeite één ding bedenken, omdat ik liever niet was wakker geworden. Op dat ene ding ben ik me toen gaan richten. Toen ik me laatst weer zo voelde, heb ik mezelf die vraag weer gesteld.

    Wat bedoel je met: “veranderen wat dan?” Bedoel je ‘wat dan? ‘ als je verandert?

    Sterkte!
    Avodance

  300. achtbaan
    te snel
    te chaotisch
    te veel in rondjes
    achtbaan

  301. Hai lieve gewoon ik en de rest,
    Ja dat herken ik , in rondjes iedere keer weer terug bij af lijkt het soms. Vreselijk moeilijk, mooi verwoord , hoop dat het goed met je gaat, sterkte
    Liefs Kaatje Xxx

  302. uhmzz volgens mij was ik niet zo helder avodance, zit in diezelfde achtbaan als gewoon ik en de rest. kan mezelf niet bijhouden

    liefs

  303. Hallo Marieke,

    Ik heb een vraag. Ik heb ook meerdere persoonlijkheden.
    Hoe weet jij hoeveel delen/personen in jou wonen. Ben je ervan bewust hoeveel het er zijn?

    Groetjes,
    Corine

  304. hai corine,
    ik ben dan wel geen marieke, maar wil wel graag een reactie geven op je vraag
    ik weet niet precies uit hoeveel delen wij bestaan, wel weet ik inmiddels dat het er hier meer dan 200 zijn, hoe ik dit weet is als volgt:
    er zijn in elk systeem delen die heel veel al dan niet alles weten van het systeem
    daarnaast heeft het te maken met wat delen loslaten over de binnenwereld
    ik als hoofdpersoon kan niet alles weten omdat het dan voor mij kennelijk niet leefbaar is…ik weet het via mijn peut, die het via andere delen heeft vernomen
    soms zitten delen in lagen verstopt en bestaan ze als het ware niet, totdat hun stuk wordt aangeraakt…het heeft vele factoren en ook best wat nodig om hier over tot elkaar te komen
    heel veel tijd nodig om inzicht in je eigen systeem te krijgen enzovoorts
    ik heb geen idee meer of ik nog helder overkom
    zo niet sorry hiervoor
    ik hoop dat je er toch wat mee kunt

  305. Hoi allemaal

    Vorig jaar maart heb ik de diagnose DIS gekregen na uitgebreid onderzoek ik was er toen boos maar ook opgelucht over. Nu kan ik er alleen maar boos over zijn omdat ik in een kliniek zit waar ze niet in DIS geloven. Ik heb een RM en die wordt 17 juli verlengd dus advocaat kwam vandaag voor bespreken en weer stond er in vermeld dat ik geen DIS heb. Ben naar mijn begeleidster gegaan die zegt dat de diagnose niet belangrijk is en hoe minder etiketjes hoe beter daar ben ik het mee eens alleen dit brengt me in de problemen. Als ik gewitcht ben kan het alle kanten op van een rustig kleintje tot een agressieve puber wat soms echt hele vervelende dingen kan opleveren. Mijn begeleiders weten dat ik met meer ben maar behandelaren willen er niet aan. Ik heb jaren alleen dingen uitgedokterd en kan nu met een aantal alters mee kijken en dat kan volgens hun weer niet dus zeggen ze dat ik geen DIS heb. Mijn hoofd gaat de laatste weken alle kanten op omdat ik mezelf en mijn alters niet kan uitstaan. Alles wat ze me hier aanbieden is op borderline gericht en daar kan ik ook zo kwaad om worden.

    Sorry voor dit vage bericht maar voel me gewoon heel naar.

    Deedee en co

  306. Hallo gewoon ik en de rest…
    dankjewel voor je duidelijke reactie. Sommige zinnen spraken me heel erg aan.
    Hoe heb jij ontdekt dat het er bij jou 200 zijn en niet bijvoorbeeld 80. Praten ze ook onderling met elkaar. Zijn het allemaal eigen personen dus met een eigen wil, emotie en verstand of … hoe zit dat.
    Heel veel vragen aan mij of ik geen verschillende persoonlijkheden heb. Ik vroeg me dat zelf nooit af want ik was zo gewend dat ik zo was. Ik switch heel veel en heb veel last van herbelevingen. Dat mensen dat zich afvragen is o.a omdat ik verschillende handschriften heb en verschillende gedragingen, soms van een kind en soms heel boos. Maar ik gooi het vaak dat ik wisselende stemmingen heb.
    Het lastige is dat als ik switch in een andere deel, ik me niet zelf kan terughalen in de persoon die ik graag wil zijn. Ik heb er dan geen controle over. Iemand moet me er dan weer uithalen. Dat vind ik heel lastig. Als ik dissocieer, ben ik helemaal weg en raak ik volledig weg uit de realiteit. Meestal duurt het iets van 5 of 10 minuten en dan ben ik er weer.
    Sommige zinnen wat je schrijft herken ik heel erg. ‘Zoals daarnaast heeft het te maken met wat delen loslaten over de binnenwereld
    ik als hoofdpersoon kan niet alles weten omdat het dan voor mij kennelijk niet leefbaar is’
    Sommige dingen die gebeurd zijn opgeslagen in een ander deel en daarom weet je het dus niet, zelfbescherming is dat inderdaad. Het is ook goed, anders zouden we het leven niet aan kunnen.
    En deze zin ‘soms zitten delen in lagen verstopt en bestaan ze als het ware niet, totdat hun stuk wordt aangeraakt…’
    Dat klopt heel erg. Het lijkt wel alsof nu de delen in mij zich openbaren. En als ze zich laten zien ga ik direct dissocieren, dat ik wegraak dus aan het switchen ben zeg maar.
    Ik heb heel veel last van depersonalisatie en vooral derealisatie. Dat laatste belemmert mij heel erg!
    Toch is er al heel veel veranderd. Vroeger was ik dagelijks mijn tijd kwijt en leefde ik buiten mijn bewustzijn, ik had mijn gevoelens volledig uitgeschakeld. Nu heb ik weer besef van tijd en plaats en voel ik weer meer emoties. En dan zonder jaren van therapieen!
    Wat ik wel erg lastig vind is dat ik moeilijk bij mijn emoties kan komen en dat ik mijn eigen gedachten niet eens weet. Dan voel ik enorme leegte en heb ik blackouts. Ik voel me vervreemd van mijn omgeving en van mijzelf. Dat heb ik niet wekelijks maar wanneer ik teveel last heb van triggers en herbelevingen.
    pfff, wat een lang verhaal heb ik geschreven….

    groetjes, Corine

  307. Hoi Corine,
    Een stukje terug kun je mijn email adres zien.
    Als je wilt kunnen we mailen hierover, ik vind het moeilijk zo open hier te zijn.
    Laat maar weten of je het ziet zitten.
    Groetjes Gewoon ik en de rest.

  308. Dankjewel,
    Dat begrijp ik heel goed. Ik ga je mailen!

    Groetjes

  309. Prima, dan zie ik je email wel verschijnen.
    Let wel op, er staat een foute en een juiste email adres.
    De laatste die er staat, het staat er ook wel bij, is de juiste.

    Gewoon ik en de rest.

  310. Jeetje wat is het stil hier.
    Kaatje

  311. ja het is stil hier ja. ik switch nu openlijk waar iedereen bij is pff eng eng.
    kan het soms een paar dagen tegen houden maar dan is er geen beginnen aan.

  312. Gossie, geloof dat we allemaal even heftig zitten
    Sterkte iedereen
    Kaatje

  313. Ja het is hier heel stil idd. Hoe gaat t met iedereen?
    Ik dissocieer ook veel de laatste tijd en heb me een paar keer gesneden
    maar het komt goed!

  314. Jeetje Corine,
    Dat is echt heftig, hou vol en hou moed. Niet de beste oplossing dat snijden maar ik heb een vriendin die het ook soms doet. Hang in there !
    Liefs Kaatje x

  315. Hallo lotgenootjes,

    Ik lees al een tijdje mee met jullie en durfde niet eerder te reageren. Ook ik draag de diagnose DIS (3 ANP’s) en voel me met momenten knap eenzaam met deze diagnose. Sites die pretenderen voor lotgenoten actief te zijn reageren niet, hebben een leden stop en of zijn niet toegankelijk. Toch voel ik zo nu en dan de behoefte om te lezen over hoe anderen de weerstand en het innerlijke verzet tegen de diagnose en of de therapeut doorbreken of wisten te doorbreken. ‘Ik’ heb namelijk gruwelijk veel moeite met het aanvaarden van de diagnose en weet me daar niet zo goed raad mee.

    Knap dat jullie leesbaar voor allen wat info over DIS (eo jezelf) durven te delen.

  316. hai niek
    welkom in ons midden
    ikzelf wil en kan niet meer hier over mezelf schrijven
    dit omdat het te veel gedoe en narigheid geeft intern dat hier open en bloot stukjes over ons staan en dat we ze ook nog eens niet zelf kunnen verwijderen
    ik hoop dat je een plek gaat vinden ergens waar je je ervaringen mee kunt gaan delen
    je kunt ook mailen en bellen met caleidoscoop, ze hebben inderdaad een ledenstop op het forum, daar er geen beheer is op dit moment maar de mail en de telefoon worden beantwoord door lotgenoten dus je zou het kunnen proberen
    misschien dat er hier anderen zijn die wel nog willen en durven delen
    ik hoop dat je je plekje en je steun van lotgenoten kunt gaan vinden

    groetjes en sterkte

  317. dank je gewoon ik en de rest,
    Je berichtje geeft me in ieder geval al wat duidelijkheid m.b.t. het waarom er geen antwoord of activatie van registratie plaatsvindt. Het voelt snel alsof we mogelijk weer iets gemist hebben en daardoor mogelijk niet welkom zijn – de bekende onzekerheid en verwarring..
    Je antwoord geeft daar toch wat rust.
    Dank je !

  318. misschien kun je het nog bij EMEMO proberen
    ook daar hebben ze een forum waar wel leden aangenomen worden voor alsnog
    succes niek

  319. Hoi Niek,

    Welkom hier, het is op dit moment wel wat stil maar hier zitten zeker lotgenoten. Ook ik blijf vaak in verzet tegen de diagnose. Denk dat dat voor iedereen geld. Het blijft ook zoiets raar om te beseffen van jezelf. Op dit moment gaat het redelijk goed, ik functioneer hetgeen inhoud dat ik de dagelijkse dingen die moeten voor elkaar krijg,heb echter ook diepe dalen gehad. Ik heb minder moeite met ervaringen delen hier, dus kijk maar. Ik heb al tien jaar de diagnose dsnao en of dis. Mijn behandelaar is veelal bezig met het opheffen van mijn fobie voor mijn innerlijke wereld en mijn delen. En mijn therapie is gericht op functioneren en accepteren. Hoop dat je hier iets aan hebt. Weet nog dat mijn eerste contact hier zo’n verheldering was. Ik was niet meer alleen met al die rare dingen. Nou hoop dat je er iets aan hebt.
    Groetjes Kaatje.

  320. Hoi kaatje
    dank je voor je reactie. Zo te lezen mocht ook jij al een heel traject gaan. Je reactie heel herkenbaar voor me. Ook ik vind het nog steeds vreselijk zwaar om dingen te delen of van mezelf te laten zien – toch langzaam worden we voor onszelf al een beetje zichtbaarder. Het voelt inderdaad vreemd onwennig om zo via het internet te communiceren en te lezen dat er ook mensen gaan die het begrijpen en of zelf eigen zijn.

    gewoon ik en de rest
    Ik mocht ook ememo proberen, toch ook daar krijg ik geen enkele reactie. Wel mocht ik een mailtje ontvangen met wat uitleg van Caleidoscoop. Daar wil ik natuurlijk ook nog wel op gaan reageren maar dan moet mijn schakelkast weer even wat rustiger zijn – anders ben ik een zeef ! 🙂 Dank je voor de tips !

  321. ik ben pas sinds kort lid van ememo…misschien heeft diegene ook even kortsluiting die er over gaat?? 😉
    sterkte en succes ermee niek

  322. Wat fijn om dit forum te ontdekken.
    Zo te lezen valt het bij mij wel mee. Ik ben er maar twee.
    Bijna tien jaar geleden ben ik getrouwd. Honderd was verliefd en wilde dat graag. Klaver wilde ook wel graag kinderen en besefte dat het lastig was om een man te vinden die voor beide alters passend is.
    Inmiddels hebben we twee lieve dochtertjes. Honderd is de moeder, Klaver is de grote zus. En de kinderen weten niet beter dan dat mama soms net zo streng is als andere mama’s en soms ook stiekem wil springen op de bank als papa niet kijkt.

    Grote zus Klaver is inmiddels ook volwassen gegroeid. En toen ontmoette ze een lieve man met wie ze veel gemeen heeft en ze werden opslag verliefd. Hij gaat ook prima om met de uitleg over DIS en vindt het juist iets heel moois aan mij. Interessant en spannend.

    Mijn man weet dit inmiddels en maakt zich natuurlijk zorgen. Ik ben nogsteeds maar 1 lichaam en kan dus moeilijk twee levens lijden. Ik heb wel twee kleding stijlen, aparte hobbies voor elk alter en zelfs twee eetpatronen. Dat werkt prima, maar ik mag van mijn man (en de hele buitenwereld) natuurlijk geen twee relaties.
    Ik heb al 18 jaar geen therapie meer gehad en sta nu weer op de wachtlijst. Wat wil ik graag hulp!
    Klaver en Honderd

  323. Hoi klaver en Honderd,

    Wat leuk om weer iemand hier te vinden die ook kinderen heeft. Ik heb ook een alter die graag met de kinderen ravot als een kind, maak die helaas zelf nog niet mee. Dat is dan tijd kwijt. En ik schijn me dan echt heel kinderlijk te gedragen, en schaam me achteraf omdat mensen om me heen het niet weten en snappen. Zelfs mijn man heeft vaak niet in de gaten dat ik gesplitst ben, best moeilijk allemaal. Daarnaast heb ik een deel wat mijn telefoon en agenda en afspraken verstopt, ook die maak ik zelf niet mee. Ik ben met dat deel heel voorzichtig contact aan het leggen samen mijn therapeut. Wel een beetje moeilijk als klaver en honderd verliefd zijn op een ander, en kan me voorstellen dat je man daar niet blij mee is. Hoe oud zijn je kinderen? Ik heb twee meiden van 6 en half. Worden in maart zeven, een tweeeiige tweeling. Totaal verschillend. Hun weten nog niet dat mama deze problematiek heeft.

    Niek,
    Ook ik ben sinds kort lid van caleidoscoop, vindt het jammer dat ik niet op het forum kan daar zitten ze met geen genoeg mensen voor het beheer van het forum maar toch heeft het me goed gedaan lid te worden een aantal boekjes gekregen te hebben en zit ik er over na te denken om me aan te sluiten bij een lotgenoten contact 1 maal per maand. Durf nog niet goed en ben er nog niet over uit of ik dat wel echt wil.

    Iedereen,
    Hoop dat het goed gaat met iedereen, met mij gaat het goed erg spannende dingen allemaal met het werk en met manlief en de relatie zitten we in een lift, er is weer hoop en we werken aan onze relatie en ook manlief heeft weer werk.
    Liefs Kaatje

  324. Hoi Kaatje,

    Wat fijn dat je man werk heeft, dan loopt hij lekker niet meer in de weg.

    Mijn kinderen zijn 7 en 4. Ik ben heel bang dat ik ze traumatiseer als ik zou weg gaan. Mijn eigen trauma ligt in emotionele verwaarlozing. Mijn moeder was aan de drank en haalde mij dikwijls niet op van de crèche. Ik moest van de juf dan wachten op de gang. Dan zei ze ook nog: Dat stomme kind is alweer niet opgehaald.
    Terwijl ik in die donkere gang me zat af te vragen of mama ooit nog zou komen, splitste ik binnenin zodat ik niet alleen hoefde te zijn.
    Mijn leven lang leef ik in angst om niet gezien te worden, niet gehoord te worden en niet opgehaald te worden. Ik heb een lieve man, maar ik heb te lang het gevoel gehad dat hij me niet hoorde.
    Nu wil hij me overtuigen dat hij me wél ziet en dat hij wél naar me luistert, maar nog voel ik me niet gehoord. Dat vertrouwen is er niet.

    Mijn tweede relatie loopt heel anders. Hij is een ‘terugkoppelaar’ hij herhaalt vaak wat ik heb gezegd, hij vat het samen en zo voel ik me gehoord. Hij heeft veel oog voor detail (hé, je hebt je nagels gelakt) en dus voel ik me gezien.
    Ze zeggen dat dat minder wordt als de eerste verliefdheid eraf is, en dat er snel gewenning optreed van zijn opmerkzaamheid. Dat is bij ‘normale mensen’ misschien zo, maar niet voor mij. En hij geniet dan weer van mijn kinderlijk blije reactie. Ik straal helemaal als hij opmerkt dat ik nieuwe schoenen heb.

    Zo lijkt de keuze tussen de twee mannen snel gemaakt, maar ik blijf angstig voor mijn kinderen. Ik vind ze te jong om ze gedeelde voogdij aan te doen. Bang dat ze zich in de steek gelaten voelen, ongehoord en ongezien.

  325. Hoi Klaver en honderd,

    Ik heb een ernstig misbruikverleden maar mijn grootste probleem is emotionele mishandeling. Geen ouders waar ik op kon bouwen of vertrouwen. Dat wat je schrijft over niet gezien of gehoord worden is zo herkenbaar. Dat speelt ook een grote rol in mijn relatie met mijn man. Een tijdje geleden had ik enorme relatieproblemen ook doordat ik vind dat hij de kinderen vaak niet ziet of hoort. Ook ik heb nagedacht over scheiden en wat doe ik de kinderen daarbij aan. Hij is hun vader en ze spiegelen veel aan hem en zo’n klootzak is het nou ook niet. Hij kan heel moeilijk met emoties omgaan en dan trouwt hij een heel emotioneel mens en krijgt daarbij twee heel emotionele kinderen. Best ingewikkeld allemaal. Verliefd zijn op een ander lijkt me heel moeilijk zeker als het om twee alters gaat. Pffft geen makkelijke situatie. En zeker voor de kinderen zou ik zeggen vechten voor de vader. Maar ja wie ben ik.
    Groetjes Kaatje

  326. Hoi Kaatje,

    Mijn man deed ook weinig met de kinderen. Hij was vaak te moe om iets te doen en ging dan een dutje doen, midden op de dag.
    Ik denk dan dat ik hem teveel heb vermoeid en voel me schuldig. Inmiddels is hij wakker geschud en nu doet hij echt veel met ze. Hij kamt zelfs hun haar!

    Hij is van mening dat ik het fulltime moederschap niet trek. Ik heb veel tijd voor mijzelven nodig en de kinderen geven nooit die rust. Het zijn heel rustige kinderen, maar ik ben dag en nacht bezorgd om ze en ik geef ze alle aandacht die ze vragen.
    Nu hebben we papa en mama dagen afgesproken. Een soort gedeelde voogdij, zodat ik echt even los kan laten om aan mezelf te werken.
    De kinderen zijn tot nu toe heel enthousiast omdat papa ze nu meer aandacht geeft.

    Het is een rare situatie, maar het voelt voor iedereen goed. Nu ben ik ook niet meer bang voor therapie, trek maar open die beerput!

    Honderd

  327. Hoi honderd en klaver,
    Mijn man heeft sinds kort staartjes maken ontdekt, zo blij daarmee. Hij heeft altijd wel dingen met de kinderen gedaan maar dan vaak maar half zeg maar. Geen verantwoording nemen of de kinderen doen en tegelijkertijd gamen. En dan pas ingrijpen als het ruzie was. Wij doen nu ook soms 1 op 1, hij een kind en ik een kind en dan later op de dag bijelkaar komen. Werkt super voor ons. Hij doet ook op zaterdag zwemlessen dan kan ik doen en laten wat ik wil. Het is belangrijk om tijd voor jezelf te hebben en niet continu moeder te moeten zijn altands dat is voor mij zo. Ga binnenkort waarschijnlijk paar weken voor mijn werk naar Zwitserland. In het weekend op en neer 4 dagen daar werken. Voor het eerst zo lang bij mijn kinderen weg, misschien wel goed voor de kinderen, ik ben ook zo’n druktemaker alles moet goed gaan met de kinderen, ze mogen niets te kort komen. Voel me zo schuldig dat ik heb wat ik heb en dat ze daar soms last van hebben. Fijn dat je minder tegen therapie op ziet, beetje hulp is soms echt nodig en kan zo helpend zijn.
    Liefs Kaatje

  328. Komen er tijdens therapie herinneringen boven die dertig jaar zijn weggestopt enzo?
    Ik weet niet precies hoe ik aan DIS gekomen ben, ik heb het al zo lang ik me kan herinneren. Ik vraag me soms af: Wil ik het wel weten?
    Ik zit lekker in mijn vel en ik heb een mooie balans tussen mijn personages. Ieder heeft genoeg tijd voor zichzelf en om haar eigen dingetjes te doen. Ik sta heel gelukkig in het leven ondanks de ups en downs, de angsten die ik soms heb als ik me heel klein voel in die grote wereld, en even later neemt de ander het weer over en is het opgelost.
    Wat als zo’n therapeut een beerput opentrekt van weggestopte ellende. Wat schiet ik er dan mee op?

    Honderd

  329. in therapie kan het zijn dat je inderdaad de beerput opentrekt, het kan ook zijn dat blijkt dat jullie toch met meer zijn dan alleen jij honderd en klaver…
    dis ontwikkel je altijd aan de hand van vroegjeugdige traumatisering
    dus ja…het kan zeker zijn dat je ineens herinneringen krijgt uit je geschiedenis van 30 jaar geleden of van hoe lang geleden dan ook
    bij mij gebeurd dat toch wel eens in de zoveel tijd…maar jemag vertrouwenop je dis systeem…dat is er immers op gebouwd om te overleven
    het komt alleen als jullie daar ook echt stevig genoeg voor staan om dat aan te kunnen
    wat je ermee op kunt schieten, sja dat ik ik voor jou/jullie niet beoordelen…ik ondervind dusdanig veel belemmeringen van de andere delen dat ik hetnoodzakelijk vind hier doorheen te gaan om in elk geval tot goede samenwerking te komen, want die is hier niet of nauwelijks nog
    het verschilt per persoon hoever je hier in gaat en wilt gaan daarin is geen enkel therapie proces hetzelfde…

  330. @ Niek:

    Er is een technische storing geweest bij EMEMO, hierdoor hoorde je niks ervan.
    Als het goed is kun je je nu wel aanmelden weer.

  331. Hallo Klaver en honderd,

    Wat fijn dat je ook op dit forum bent gekomen. Ik hoop dat je je veilig voelt om je verhaal te doen.
    Ik heb een beetje een vergelijkbaar verhaal als Kaatje. Ik heb ook een ernstig misbruikverleden en ben ook emotioneel ernstig verwaarloosd. Mijn ouders sloegen elkaar en mijn moeder sloeg haar kinderen ook. Als 3 jarige zag ik mijn ouders al elkaar slaan. Toen ik dat zag gebeuren heb ik mezelf gesplitst en daarna nog meer doordat ik zoveel traumatische beelden heb gezien. Ik weet niet hoeveel alters ik heb. Dat zou ik wel weten.
    Ik werd ook nooit gezien en nooit gehoord. Ik hoopte altijd wel, maar omdat dat niet gebeurde heb ik mij volledig afgesloten van deze wereld en ben ik mij nu pas gaan openstellen. Ik heb vorig jaar een keuze gemaakt om mijn verleden te gaan verwerken. Dat vind ik erg heftig. Mijn lichaam reageert daar heel erg op. Ik heb heel veel spanningen, in mijn nek en rug.
    Ik dissocieer heel veel, herbelevingen en spanningsaanvallen. Vooral ‘s avonds en ‘s nachts.
    Soms heb ik neigingen om mezelf te snijden. Dat is een gevecht maar gaat op dit moment goed.
    Soms voel ik mij Corine en soms voel ik mij ineens een heel ander mens en kan ik mijzelf moeilijk terughalen. Het gevoel dat je geen controle hebt over je eigen persoon is heel frustrerend.
    Ik kan best goed functioneren. Ik bezorgd de post en dat gaat goed omdat ik mijn eigen vrijheid heb. Je doet het alleen en je hebt de hele dag de tijd om het te bezorgen. Maar echt een fulltime baan lukt me niet.
    Ik heb ook een hondje waar ik graag mee wandel in het bos.
    Ik voel me vaak in de war en dat vind ik lastig.
    Ik vraag me wel af, misschien weten jullie dat, als je in een ander bewustzijntoestand zit, of je dan ook in een ander persoon zit, of dat ook beteke nt dat je meerdere persoonlijkheden hebt.
    Groetjes,
    meisje

  332. Hoi Corine en het kleine meisje,

    Dat gevoel geen controle te hebben over je zelf herken ik erg, eigelijk kan ik mezelf niet echt vertrouwen. Ik krijg daar langzaam aan meer acceptatie in en het wordt ook minder en makkelijker te begrijpen sinds ik hun gedrag in kaart aan het brengen ben. . Ik heb dan dat ik een planning heb voor de dag en dat sommige dingen niet lukken omdat ik hoestaanvallen krijg of zweetaanvallen of angstaanvallen. Dat houd voor mij in dat sommige delen van mij het er niet mee eens zijn en of het niet snappen. Dat gaat soms zo ver dat ik ineens niet meer kan lopen of staan. Soms is het net een kat en muis spel en moet ik mezelf omzeilen en even doen alsof ik er in mee ga en dan heel snel het toch doen, zoiets. Ik weet dat ik verschillende delen heb en die hebben ook andere levensdoelen dan ik nu heb. Zo zit er een kleintje dat verzorgt wil worden en alle verantwoordelijkheid voor moeilijke dingen neerlegt bij mijn man. Altands dat probeert ze. Die wil het liefst wegkruipen dicht tegen mijn man aan die dan als vaderfiguur mij voor de wereld moet beschermen. En aangezien ik met mijn verleden kan snappen dat er nog kleintjes verstopt zitten in mij die verzorgt willen worden ( dat wat ik vroeger niet kreeg) ben ik er begrip voor gaan maken. Daarvoor walgde ik van mezelf als ik weer eens een avond kwijt was en dat mijn man vertelde over die avond en dat ik als een klein meisje bij hem wegkroop. Ook mijn man begrijpt er nu meer van, die gaat soms mee naar mijn therapeut. Maar goed ik denk dus dat het wel inhoudt dat je verschillende delen hebt maar volgende mijn therapeut hoef je niet via therapie deze verschillende delen op te roepen om integratie voor elkaar te krijgen. Nou ik hoop dat je er iets aan hebt.

    Hoi Honderd,

    Bij mij werkt het in therapie niet zo dat er een beerput opengetrokken wordt. Mijn therapeut kent mijn delen beter dan dat ik ze ken en hij gaat er heel voorzichtig mee om. Bij mij is alles gericht op functioneren en hele kleine stapjes in het uiteenrafelen van wat ik nu tegenkom en wat dat met het verleden te maken kan hebben. Ik heb ooit een andere therapeut gehad waarbij ik soms complete sessies kwijt was en hij inderdaad op de proppen kwam met verdrongen herinneringen en allemaal delen die ik helemaal niet kon plaatsen. Voor mij werkte dat niet, ik geloofde hem niet en het ging ook veel te snel waardoor ik helemaal niet meer kon functioneren en niet meer durfde te slapen want zodra ik mijn ogen dicht deed kreeg ik afschuwelijke nachtmerries. Maar goed mijn huidige peut spreekt de verschillende delen soms wel aan en dat is heel apart om te ervaren dat deze wel acuut reageren in mijn lijf. Hij bedankt ze voor de samenwerking en soms zegt hij opeens dat hij die en die gezien heeft en dat ze gezien en gehoord is. Of soms nodigt hij er eentje uit voor de volgende sessie om aanwezig te zijn. Maar ik ben nooit tijd kwijt tijdens therapie, en zo werkt dat voor mij het beste. Mijn peut is ook van mening dat er veel distherapeuten te snel allerlei delen en informatie naar boven halen wat de gespletenheid bevordert en waardoor de verschillende delen ook meer apart gaan functioneren. En eigelijk de hele situatie verergeren. Ik zit in een fase waarbij ik de verschillende delen leer kennen maar dan nog zonder de herinneringen, maar wel met de emotionele ervaringen. Zeg maar alles maar dan zonder de beelden. En sommige ervaringen moet ik wel tien keer overdoen omdat het te heftig is, te veel angst erbij. Dan gaan we net zolang door totdat ik het kan voelen zonder overspoeld te worden. En dan merk ik vaak dat het een ervaring is die ik al jaren voel als ik ergens door getriggerd wordt. Maar die ervaring overspoeld me dan ook in het hier en nu niet meer. Ik herken hem dan en kan me sneller eroverheen zetten. Ik vecht er dan ook niet tegen, hij hoeft niet weg maar krijgt begrip en acceptatie. Zo werkt het voor mij.

    Groetjes Kaatje

  333. je bent heel hard aan het werk kaatje
    wat een veranderingen zie ik al gebeuren zo sinds we je kennen
    wauw

  334. Ja dat klopt wel gewoon ik en de rest. Toen jullie me leerde kennen had ik net een vrij lange stabielere periode achter de rug zonder therapie. En ineens boemklap was alle ellende terug, overgeven nachtmerries. En ook weer terug in de ontkenning en vertwijfeling over mijn diagnose. Heb zelf ook het idee dat ik goed bezig ben en dank god op mijn blote knieen voor de twee behandelaars die ik nu heb. Daar heb ik heel veel aan te danken. Thanks voor de wau!
    Liefs Kaatje

  335. @gewoon ik en de rest
    Wat geef je daar goed uitleg m.b.t. de haalbaarheid therapie.
    Dank je ook voor de info over Ememo forum.
    Ik mocht een activeringsmail ontvangen en kan nu dus inloggen. Maar daarna kom ik ook niet verder dan de info rubriek van het forum.

  336. @Kaat,
    Ik mocht al contact leggen met Caleidoscoop, maar ik ga nog zo wisselend in de acceptatie van de delen dat ik daar rustig de tijd wil nemen om in contact te komen met lotgenoten. Een persoonlijk contact met lotgenoten ligt daar denk ik nog te ver weg voor mij. Voor nu vind ik interactief al confronterend dichtbij komen, brrrr.
    ps: wat een werk mocht jij daar al leveren, petje af.

  337. Niek ,
    Ik vind echt persoonlijk contact ook moeilijk, heel moeilijk. Schipper zelf soms nog in acceptatie van. Snap dat van je.

  338. ik denk, dat in het gehele proces, er een wisselend beeld, van acceptatie, zal zijn en blijven

  339. @kaat,
    wat heb je alles zo goed verwoord. Dankjewel voor je uitleg.
    Ik vind jou erg dapper en sterk, als ik dat mag zeggen.
    Ik vraag me zo af hoeveel verschillende delen ik heb. Hoe kom ik dat te weten…
    groetjes, meisje

  340. meisje, sommige mensen komen er achter, sommige mensen helemaal niet
    het ligt aan je eigen proces, wat jullie aankunnen en hoe jullie bezig gaan
    gaande weg wordt steeds meer duidelijk over jullie eigen systeem
    en zo zal langzaam aan meer duidelijk worden over de hoeveelheid delen
    afhankelijk van hoe je proces verloopt is het wel of niet belangrijk om precies te weten
    hoeveel delen het systeem omvat
    wij weten dat wij minimaal 200 delen zijn, keer op keer, als er weer wat ruimte komt voor beweging, wordt er meer duidelijk over hoe wij in elkaar zitten
    hoop dat je er wat aan hebt

    groet een stukje rest

  341. Dankjewel voor je uitleg.
    Ja ik zit nu beetje in die fase van het erkennen, en begrijpen van wat er allemaal aan de hand is met mijn hoofd. Soms begrijp ik mezelf niet en schrijf ik het toe aan dat ik gek ben. Ik voel me zo vervreemd van alles en alles voelt vaak zo onecht, niet werkelijk en dat is geen prettig gevoel.
    Op dit moment heb ik erg veel last van hyperventilatie. Snelle ademhaling en hartkloppingen. Heel vervelend. Ik voel verdriet opkomen maar ik heb geen zin om te huilen….

    Groetjes

  342. Hoi Corine en het kleine meisje,
    Ik weet van vier delen, misschien zijn het er meer. Sommige tijden schrijf ik in een dagboek daarin kan ik soms wat uitrafelen, ik probeer het niet te doorgronden maar te accepteren en niet te veroordelen. Het heeft tijd nodig. Het is allemaal zo herkenbaar wat je schrijft. Je bent niet gek. Je hebt dis.
    Liefs Kaatje

  343. Hoi Kaat, dankje voor je verhaal! Schrijf je dan in je dagboek hoe je voelt en denkt in de bewustzijnstoestand waarin je je dan bevindt? heb je ook dan verschillende emoties, bijv. de ene deel is boos, het andere is bang etc. Ben je ook zo steeds van dat switchen van de ene deel naar het andere. Ik voel me heel moe de laatste tijd. Vind ik heel lastig. Ik zou zo graag meer willen op een dag

  344. Ja ik schrijf dan in de emotie waarin ik dan zit, besef dat vaak pas de volgende dag als ik het nalees en me afvraag waarom ik gister zo boos om iets was. Op het moment dat ik schrijf ben ik me niet bewust een bepaald deel te zijn, het voelt altijd alsof ik gewoon de hoofdpersoon ben. Handschrift wisselt en vaak als ik dat schrijvend ervaar krijg ik geen woord meer op papier, dan wordt er geboycot op de een of andere manier. Ik heb een boze een verdrietige kleine een clowntje een bemiddelaar eentje die heel verstandelijk beredeneerd en een hele boze, daar ben ik bang van want die is kwaad op mij en maakt soms dingen die me dierbaar zijn stuk. Gelukkig is die er niet veel en komt die nooit zomaar. En ja ik switch veel heen en weer vooral thuis, merk dat als ik werk elders het stukken minder is. En ook ik ben eigelijk al jaren doodvermoeid. Maar ja, we doen het er maar mee.

  345. Ik herken zoveel van wat je schrijft en het doet me goed om te weten wat er allemaal in mijn hoofd gebeurt, en dat ik niet de enige daarin ben. Ik voel me soms zo anders of gek. Maar als ik lees dat er meer zijn die net als ik zijn dan geeft het mij hoop dat het met mij ook goed komt en voel ik me niet meer gek of anders. Ik ben heel erg op zoek naar erkenning.

  346. Ik herken ook veel van jouw dingen, vooral dat ik me ook tijden echt anders dan andere voel en bang ben om gek te worden. Ik zit nu in een redelijk stabiele periode, accepteer veel van mijn triggers en swithen, ben er eindelijk niet zo bang meer van. Het hoort bij mij en ik moet er mee dealen, dan wel heel voorzichtig en hele kleine stapjes. En vooral zorgen dat ik blijf functioneren. Maar let wel ik heb hiervoor meerdere diepe dalen gehad van maanden achter elkaar niet kunnen functioneren. Blijf vooral geloven in jezelf en hoe jij de dingen ervaart. Ik heb trouwens ook veel gehad aan deze site, en nog steeds. Lezen dat andere ook zo in elkaar steken, dat je er niet alleen voor staat.

  347. Hoi allemaal, hoe is het met iedereen. Met mij redelijk, zit in een periode van stabiliteit, zo lijkt het altands voor de buitenwereld. De goede dingen overheersen, ik functioneer aardig. Schrijf dan vaak minder, zoek dan ook minder confrontatie zoiets. Woensdag ga ik drie dagen met kids en man naar Slagharen. Heb er wel en niet zin in. Ik laat het over me heen komen, heb ruim de tijd ingerekend voor de voorbereidingen, hoop niet te gaan stressen. Hoop dat het met jullie allemaal redelijk goed gaat.
    Liefs Kaatje x

  348. wil je toch veel plezier wensen in slagharen
    mij helpt het geen druk te leggen op of iets gezellig moet zijn of niet
    dingen komen zoals ze komen zeg maar

  349. Nou heb het overleefd en kinderen hebben een geweldige drie dagen gehad. Ik heb twee nachten niet geslapen dat kwam door de slechte bedden. We zaten in een huisje achter het reuzenrad en naast een achtbaan, voor twee nachten net te doen. Gelukkig geen 5 dagen geboekt. Pffft Slagharen is leuk maar er zijn grenzen.
    Groetjes Kaatje

  350. welkom terug

  351. voor de geïnteresseerden:
    caleidoscoop, patienten vereniging voor mensen met dissociatieve stoornissen, heeft de website vernieuwd en een nieuw forum gestart, vanaf nu zijn er weer mogelijkheden tot aanmelden, na een ledenstop te hebben gehad van ongeveer 2 jaar

  352. Dank je gewoon ik en de rest, ik ben even heel druk met werk vandaar dat ik hier weinig ben.
    Groetjes kaatje

  353. Gossie wat is het stil hier…
    Fijne feestdagen iedereen en
    Een gelukkig nieuwjaar !!
    Liefs Kaatje

  354. Hallo allemaal,

    Het doet goed te lezen over DIS, ik werk er hard aan mezelf te begrijpen en te groeien in het ‘omgaan met’. Soms denk je inderdaad dat je gek wordt maar gelukkig is dat niet zo. We zijn niet gek, maar ‘anders’ omdat we met DIS leven. Maar zovelen zijn anders en doen het erg goed. Ik ben trots op ze allemaal. Ik werk er hard aan het ook steeds beter te kunnen. Al aardig wat lukt me ondertussen, stapje voor stapje, met vallen en opstaan, oefenen… Ik schreef met de hulp van een goed team twee boeken over mijn eigen labyrint, om het te verwerken en misschien zelfs minstens iemand met hoop en hulp te vullen. Het werden een jeugdboek en een kinderboekje. ‘Hier doet het geen pijn’ en ‘mama is anders’. Dat heeft al veel voor me betekend. Ik kan dus erg goed begrijpen dat deze openhartige blog erg veel voor jullie allemaal betekent. Proficiat om het niet op te geve!. Doe dat alsjeblieft nooit. Geef het nooit op!

    Warm,
    Heidi

  355. Hoi Heidi,
    Fijn te zien dat er nog actie op deze site is. Blij je verhaal te zien, was aan het mailen met een stuk of vier van deze site maar ook dat is helemaal stil komen te staan. Heb er over nagedacht het forum van caleidoscoop op te gaan maarga dat waarschijnlijk niet doen. Ben bang dat ik dan overspoeld wordt door sissers die heel erg moeilijk zitten en ik heb het toch wel aardig op een rijtje, functioneer aardig zeg maar. Niet dat ik niet de moeilijkheden heb van een disser maar dat ik er al heel lang mee om heb leren gaan zeg maar. En dat ik weet wat de weg naar functioneren is als het weer even heel slecht gaat. Enne opgeven is geen optie gewoon niet. Daar heb je volledig gelijk in!
    Liefs Kaatje

  356. Hallo Kaatje,
    Ik kwam nog eens piepen 🙂 Als ik jouw mailtje hierboven lees, sta jij al ver. Knap! Dat betekent dat je erg hard gewerkt hebt. Jij bent iemand die weet wat het betekent om te ‘oefenen’. Soms hoor ik wel eens van mensen met wie ik praat dat ze het druk hebben, met enkele mensen tegelijk aan het werk zijn met bepaalde zaken. Uiteraard is dat niet gemakkelijk voor ze en vraagt dat veel energie. Kaatje…wij zijn dat gewoon. Niet enkel bezig zijn met mensen rondom ons maar ook nog eens met de kostbare ‘ik-jes’ waarmee we samenwonen in ons eigen lijf en onze eigen geest. Ze allemaal leren kennen, ze niet verstoten, begrijpen waarom zij zijn ontstaan, waarom en met welk gedragspatroon, wat het allemaal met je doet in het heden. Begrijpen dat zij allemaal ‘jij’ zijn. En alsof dat nog niet genoeg is, met hen rond de tafel gaan zitten en naar ze luisteren,leren begrijpen, met ze praten en overleggen. Kaatje, dat doet een moedige DIS-persoon allemaal! Dat is een hele kunst, vind ik. Erg hard werken, het spuugzat worden, er de brui aan geven, moed sprokkelen en weer opnieuw beginnen. Kortom blijven oefenen. Maar, tenminste dat vind ik persoonlijk, ook in dat opzicht is het niet negatief om een leerling te blijven. Soms met vakantie en dan weer achter de banken…en tijdig op de speelplaats 🙂 Hier met tegenzin en daar weer vol ijver. Zo ervaar ik het. Volgens mij doe jij dat ook heel goed. Weet je, Kaatje, ik vind ‘democratie in jezelf” mogen bereiken een grote eer. Mensen die niet leven met DIS hebben er zelfs moeite mee. Het is een hele opgave. Toch wel knap van ons, vind je niet?
    Warme groeten,
    Heidi

  357. En er is nog iets dat ik wil zeggen tegen ‘Corine en het kleine meisje’. Welkom, allebei, vind ik zo. Ze is vast een erg lief meisje dat blij is als ze haar handje in de die van Corine mag leggen. Weet je, Corine, ik leerde persoonlijk mijn kleine Viki (want ze heet het kleine meisje in mij) op schoot nemen, of naast haar op het muurtje zitten, bengelen met onze benen. Ondertussen lachen mekaar toe, zijn we onafscheidelijk en hou ik rekening met haar. Dat vroeg wel wat oefening, nog trouwens. Maar we worden stilaan een goed team. Dankzij de hulp van nog andere mensen. Ik wens jou van harte veel vriendschap en gesprekjes met ‘het kleine meisje’, Corine.
    Dat wilde ik nog eventjes zeggen…
    Warm groetje,
    Heidi (en Viki)

  358. Nou ja, gossie wat stil weer hier.
    Groetjes kaatje

  359. ja idd erg stil…. maar ik ben ook al een tijdje niet hier geweest
    met mij gaat het niet altijd even goed. Ik heb veel last van woedeaanvallen en kan slecht tegen teveel prikkels. Daardoor ben ik erg moe de laatste tijd.
    Ik heb me nu aangemeld bij een traumacentrum maar de wachttijd is erg lang dus duurt wel even voordat ik daar terecht kan helaas
    Hallo Heidi welkom….dankjewel voor wat je schreef. Het raakte me heel erg! het klopt wat je zegt…maar echt contact maken met haar vind ik nog beetje eng. maar ik mag dus zeggen dat ze er mag zijn. ik mag dus wel met haar praten. dat is dus niet gek?
    Ik praat altijd met iemand in mijn hoofd. zij geeft mij advies en helpt mij met alles maar ik schaam me een beetje. ik voel me dan alsof ik gek ben. dat hoort toch niet dat je met iemand praat terwijl diegene alleen in jouw hoofd bestaat….
    maar ik ben zo gewend. mijn hele leven is dat al zo

  360. Hoi meisje,
    Blij met je reactie ben ook zo eentje als jij denk ik. Met mij ik schipper al drie jaar met PTSS en ook soms woedeaanvallen, heb dis. Mijn hele leven al maar ik heb goede jaren en slechte jaren zoiets, blijf functioneren op de een of andere manier. Maar stemmen, delen van me , ach kortom dsnao of dis. Tja erg moeilijk allemaal dat wel.
    Hang in there zou ik zeggen.
    Liefs Kaatje

  361. meisje, je zult gaan merken, als je eenmaal bij het trtc terecht kunt, dat het helemaal niet gek gevonden wordt dat je met je interne stemmen/delen praat
    ze zullen het zelfs heel goed van je vinden
    ik heb het al die jaren niet gedaan en nu, op 33 jarige leeftijd ben ik het daarom pas aan het leren
    ik zou zeggen, laat je niet kisten, blijf lekker met elkaar praten, het is duidelijk dat het jullie helpt in het maken van beslissingen en bij andere zaken
    niet voor schamen hoor…sommige mensen vinden het inderdaad raar, maar die weten niet hoe het is om met meer in je hoofd te leven
    het is een kunst om te zoeken naar een manier, dat die mensen die het niet begrijpen er niet mee geconfronteerd hoeven te worden en jullie toch je eigen weg kunnen gaan hiermee
    ook daarbij zal het trtc je verder mee kunnen helpen
    ja, hele lange wachtlijsten hebben ze…maar oh zo de moeite waard om op te wachten, want dan ben je op een plek, waar ze het wel begrijpen, hoe het is om met meer in je hoofd te leven

    sterkte tot die tijd met alles

  362. Hallo meisje,

    Allemaal rond de tafel gaan zitten in je hoofd en praten, overleggen, wenen en lachen, beslissen… Ik vind dat niet gek. Ik leef al zo van zolang ik me kan herinneren en ik ben nu een 43-jarige gehuwde mama met twee dochters. Dus, meisje-lief, wat je doet, daar binnen in je hoofd, is niet gek. Ik denk dat vele andere dappere blog-lezers zichzelf herkennen in jouw ervaring hoor. Wat als eng en gek aanvoelt kan je leren gebruiken als een kracht. Want dat is het eigenlijk ook! Ik raadpleeg zelf nu reeds zo’n 7 jaar een trauma-psychotherapeut en ik heb zoveel geleerd. Ik kan nu goed verder in mijn leven. Ik heb mogen leren met al dat oefenen en leren begrijpen om ‘bewust’ te leven. Door de goede therapie, al was die rot-moeilijk, leerde ik, zoals Suzette Boon het zo mooi uitlegde tijdens een symposium voor clienten, ‘democratie in mijzelf’ creeren. Dat is een zegen gebleken. Dus niet de die of de die eruit zetten in jezelf. Gewoon leren accepteren dat ze allemaal kostbaar zijn, allemaal een deel van jou zijn en leren rekening houden met elkaar. Je gaat nog een koningin in jezelf ontdekken. Dat is het sterkste en meest stabiele deel in jezelf. Deze koningin zal de vergadering aan de ronde tafel in jouw kasteel ( =gewoon jouw wezen, en je hoofd) voorzitten. En dan wordt er gewerkt aan democratie, samen. Misschien kan je ‘mama is anders’ eens lezen, van de uitgever Clavis. Ik schreef het boekje zelf en het wordt goed gebruikt in therapiesessies bij hulpverlening. Ik schreef ook ‘hier doet het geen pijn’, wat al velen wist te helpen en in scholen wordt gebruikt. Je kan de boeken vast lenen in de Bib, niet? Dan hoef je ze niet te kopen. Ik kreeg bij het schrijven ervan hulp van vele goede mensen die weten wat ze zeggen en doen, waaronder bijvoorbeeld professor Onno Vander hart, een erg lieve mens trouwens. Misschien kan het jou of jullie ook goed doen. Ik hoop het van harte en wens het je warm toe, meisje, en ook al die andere dappere strijders. Ik sta er telkens weer van te kijken hoe jullie mekaar op deze blog steunen. Het geeft me een warm gevoel. Een beetje een thuis-gevoel. Dank jullie wel daarvoor!

    Hartelijk warm,

    Heidi en co

  363. In het bovenstaande heb ik al het een en ander gelezen van personen die EMDR hebben gedaan terwijl ze DIS hebben. Zelf ben ik er ook (net) mee bezig, maar het haalt m’n dagelijks leven aardig overhoop, net als m’n huwelijk.
    Zijn er dissers of dsnao-ers die al zolang EMDR hebben gedaan dat ze kunnen aangeven dat het daadwerkelijk het leven verbetert?
    Alvast hartelijk dank voor jullie reakties; mochten jullie meer info van mij nodig hebben, vraag gerust.

  364. ik bn ermee gestopt omdat ht fout ging
    het kan heel erg hlpen mits je je systeem goed kent en onder controle hebt
    hoop dat het je helpt zonder om te gaan

  365. Tjonge, ik had juist uit de berichtgeving het idee dat jij, ‘gewoon ik en de rest’, op redelijk niveau functioneert, en als het dan al te zwaar is…
    Ik heb met m’n therapeut afgesproken het een keer of tien uit te proberen, waarvan we er nu vier achter de rug hebben.
    In het boek ‘Je verleden voorbij’ van Francine Shapiro, bedenker van de EMDR, staan wel veel zelfhulptechnieken die nuttig zijn om goed in het hier en nu te blijven, niet overspoeld te worden door emoties, en relationele vaardigheden. Zo gedetailleerd heb ik ze nog nergens gehoord/gelezen, dus hopelijk helpt dat erbij.
    En Heidi, dankjewel voor de tip van je boeken, daar ga ik naar op zoek (zelf moeder zijnde van twee prachtige kinderen).

  366. ik functioneer prima
    dat zegt helaas alleen niks over hoe stabiel de binnenwereld al is
    ik ging emdr doen toen ik net pas wist dat ik delen heb
    ik wilde eens en voor altijd af van het trauma
    wist toen niet dat ht om meerdere trauma’s ging
    omdat ik mijn systeem dus nog helemaal niet kende
    wist ik ook niet dat en wat er nog verborgen zat van binnen
    door de emdr zijn stukjes aangeraakt die ver verborgen zaten, waar delen van in paniek zijn geraakt
    omdat wij hier nog totaal niet aan toe waren en ik was me totaal niet bewust van de risico’s
    trauma verwerking en dus ook emdr kan heel effectief zijn, mits je je systeem goed kent en met elkaar de controle kunt bewaren, vertrouwen hebt in elkaar, elkaar kent en weet wie bij welk stuk trauma hoort enzovoorts…
    hier bij mij van binnen ging het dusdanig mis dat ik meermalen terug in crisis kwam terwijl ik al 5 jaar zonder therapie door het leven ging…
    nu inmiddels een paar jaar later, ben ik in behandeling bij een trtc echt gericht op de DIS
    nu pas leer ik mijn systeem kennen
    nu pas ervaar ik wat samenwerken is
    nu pas leer ik waar delen voor staan en wat mijn eigen rol is in het geheel
    en dat zonder nog met traumaverwerking bezig te zijn…
    dat moet nog gaan blijken…of we dat gaan kunnen en misschien zelfs willen…
    inzicht…samenwerking…nog meer inzicht…nog meer samenwerking
    dat loopt door tot in controle/regie hebben
    en dat biedt perspectieven in de verderre stappen in therapie

    althans…zo ervaren wij het…

  367. Dankjewel voor je openheid, ‘gewoon ik en de rest’, dat waardeer ik zeer.
    Vandaag heb ik weer EMDR gedaan, wat op zich goed ging, ook al was het natuurlijk zwaar. Apart was wel dat er een deel bij betrokken was wat blijkbaar nog niet wist waar we mee bezig waren, niet wist welk jaar het was, maar na wat uitleg wel meewerkte. Het blijft heel bijzonder, hoe een mens is gaan functioneren na een traumatische jeugd.
    We blijven het dus nog een poosje proberen, zolang het lukt.

  368. gaaf en knap van dat deel
    dat het mee wilde en kon werken uiteindelijk
    ik hoop dat het voor jullie wat goeds gaat brengen
    de emdr
    zodat je blijft staan ipv elkaar onderuit duwt middels domino effect
    sterkte en succes cmhk

  369. Hallo allemaal en hallo cmhk

    Ook ik heb in mijn therapie soms EMDR. Het werkt maar is inderdaad erg zwaar. Het fijne ervan vind ik dat het eindelijk al is het maar heel kort delen van mij naar boven komen waar ik zelf bij ben. Soms hou ik er dagenlang paniek en angstaanvallen aan over maar dat went na een tijdje. Het is mijn systeem of een deel ervan die bang is dat we te dichtbij komen.
    Ik ben getrouwd en heb twee dochters en ik heb werk. Het gaat redelijk goed op dit moment. Ik zit wekelijks in therapie waarvan het meeste gewoon op stabiel blijven en van me af lullen gericht is, en acceptatie acceptatie en nog eens acceptatie.
    Daarnaast ben ik veel bezig met in balans blijven, rust ritme en discipline en accepteren dat mijn systeem ook daar soms hevig tegen in werkt. Ik kan wel van alles willen maar moet continu respect hebben voor mijn systeem, het werkt niet voor niets tegen, ik moet daar naar luisteren hoe moeilijk dat ook is . Kleine stapjes vooruit en soms pas op de plaats dat is mijn werkwijze. En vooral vrede met jezelf vinden, je bent wie je bent en je bent de moeite waard.
    Groetjes Kaatje

  370. Dankjewel Kaatje,
    Dat is ongeveer de manier waarop ik het probeer. Ik heb veel aan deze herkenning!

  371. Graag gedaan x

  372. Ik vind zo nu en dan troost bij deze Side
    Ook nu.
    Ben wie ik ben met alles erop en eraan
    Zoiets .

  373. Kaat…sterk wat je hier schrijft. ‘ Je bent wie je bent helemaal zoals je bent en jij bent helemaal oké zoals je bent.’ Het is alleen het mekaar leren kennen en begrijpen en uiteindelijk gaan samenwerken. Alle delen hebben namelijk in jouw leven een sterke rol gespeeld om je te laten overleven. Elk deel heeft zijn of haar kracht! Samen met de koningin van jouw paleis komt er democratie. Ze is er hoor, die dappere koningin die zo goed kan bemiddelen en zelfbeheersing heeft. Ze is er echt, ook binnen in jou. Volgens mij ga je haar tegenkomen, Kaat. Je bent dapper en ik heb zo de indruk dat je blijft oefenen. Iedereen die blijft oefenen is een winnaar! Tenminste, daar sta ik helemaal achter. Er is inderdaad veel te leren om met jezelf in evenwicht te komen als je met dis leeft. Maar leren maakt je wijzer en uiteindelijk met de nodige oefening ook veel sterker. Stel je maar eens voor dat al de delen in jou met al hun eigen kracht in eenheid leren samenwerken onder leiding van jouw pientere en dappere koningin…

    Misschien ken je ‘mama is anders’ van de uitgever Clavis en mijzelf als de auteur ervan eens lezen. Ik denk dat de beeldspraak en illustraties een grote hulp kunnen zijn. Zo heb ik er met mijn traumapsycholoog mee leren werken. We hebben gezwoegd en soms heb ik hem als het ware recht naar de maan gewenst…maar, Kaat-lief, HET WERKT! Niet enkel bij mij is dat het geval. Bij nog heel wat anderen. Geeft dat jou weer een stukje heldere hemel tussen de grijze wolkjes, Kaat?

    Ik wens jou, helemaal, een zachte en geborgen nacht,

    Hartelijk,

    Heidi

  374. Nog even een berichtje aan cmhk,

    Een mama van twee fantastische kinderen, zeg je. Dat noem ik nou eens kracht. Zelf met dis worstelen, zo hard oefenen met alle delen in jezelf en twee kinderen fantastisch laten opgroeien! Weet je, we moeten allemaal zo onze weg zoeken met onszelf. Ons niet willen veranderen in wie we zijn maar met onszelf leren omgaan op een verantwoorde en rechtvaardige manier. Dat noem ik een goede levenswijze. Goed kunnen samenleven met anderen begint bij goed samenleven met jezelf. Dat betekent jezelf van heel dichtbij durven bekijken, ook door de bril van een ander. Dan zonder verwijten luisteren en laten bezinken. Daarna aan de slag. En dat is nu net wat mensen die met dis leven noodgedwongen moeten doen. Uiteindelijk maakt het je tot een sterker en beter mens. Je ziet dat wat je eerder als een ‘mankement’ zag als een ‘kracht’. Hoe dat zo? Omdat je weet dat het er eens was om je te helpen en je ermee leert communiceren, begrijpen en samenwerken. Dan wordt het een kracht, jouw kracht. Knap hé, dat wij dat leren! Eigenlijk heb je altijd een team bij je. De ene is goed in observeren, de andere in troosten, de andere in uitpluizen en organiseren, of in redden, de andere in raad geven, nog een andere in liefkozen verzorgen of een goede vriend zijn, weer aan andere in bedachtzaam zijn. Sommige delen hebben erg veel temperament dat een ware kracht kan zijn als door de koningin kan worden geleerd hoe hij of zij die kracht positief kan gebruiken. Zo, stap voor stap, leer je dat wat je eens als destructief ervoer ombuigen in een positieve en constructieve levenswijze. Misschien een hele tocht? Ja, dat kan. Maar wat als de tocht echt de moeite waard is? Dan gaan we er toch voor! Voor ons hele zelf en voor ons dierbaar gezin. Elke dag is een dag dichter bij ons doel, al is het een dag in tranen. De tijd en de nodige ruimte doet ons vooruitgaan en bewegen en beweging biedt verandering en verandering biedt kansen. Dat is het feit van de tijd.
    Volgens mij ben jij een mama die veel aan haar kinderen weet te geven, cmhk 🙂

    Ik kruip lekker onder wol en ik wens alle blogvrienden een zachte nacht toe. Morgen is het weer school voor mijn twee meisjes, vroeg uit de veren dus.

    Van harte,

    Heidi

  375. Nee, toch niet, mijn oog valt nog even op ‘gewoon ik en de rest’…haar weg in genezing. Ik wil je echt zeggen dat jij hard werkt! Jeetje ja, jij werkt hard. Iedereen die blijft oefenen is een winnaar! Jouw blog-bericht geeft me een zacht buikgevoel. Ik ervaar het namelijk delf ook zo, wat het samenwerken van de delen betreft. Knap hoe je oefent!

    Nu echt onder de wol 🙂

    Heidi

  376. dankjewel heidi voor je compliment
    ik vind dat je mooi, uitgebreid en helder omschrijft
    denk dat jouw berichten voor lotgenoten heel erg helpend kunnen zijn
    ik wil je daarvoor bedanken ook
    voor mij nu even niet meer, maar wilde dit toch wel even genoemd hebben

    groetjes gewoon ik en de rest

  377. Lieve Heidi,cmhk, gewoon ik en de rest, en alle anderen.
    Heb het momenteel erg moeilijk, Heidi dank je voor je reactie zoiets had ik effe nodig. Ben zo bezig met overeind blijven, zit in een fase waarin ik bijna niet durf te schrijven, nieuwe stukjes en ze lieverniet willen weten,. Cmhk, sinds jou mailtje en je vraag over Emrd, en dat het je huwelijk overhoop haalt, heb ik je willen antwoorden maar niet gedaan. Zit zelf met die vraag en voel me vaak schuldig wat mijn therapie soms aan chaos thuis debet is..
    X

  378. Lieve Kaat,
    Ik begrijp jou zo goed…de chaos, de ellende, de angst, het kwijt zijn… Ik weet het, echt waar. Wij hebben dat ook meegemaakt. Mijn man zag het op een moment ook niet zitten. Voor mij persoonlijk verliep de therapie erg afwisselend. Op mijn tempo en naar mijn behoeften, vaak ook met een lange pauze om dat ik er dan niets over wilde horen of ondernemen. Bij mijn hulpverlener kon dat, dat kan natuurlijk verschillen. Als het goed ging, belde ik af en deed ik krachten op om later, bij de volgende crash, weer door te gaan. Tijdens crisissen ging ik erg frequent. Wekelijks. Dan 2 wekelijks, dan maandelijks en nu als ik weer iets moet bijleren. Wat denk je van de volgende tip, Kaat: neem zo nu en dan vakantie van je trauma. Een traumaloos uur, halve dag, dag of week…naar gelang je wens en vermogen. Wat denk je? Dan kan je je even inbeelden dat jullie allen het trauma in een mooie verpakking even in de kast zetten, zorgzaam, om het er later weer uit te halen als het nodig is. Alleen, niet tijdens jullie ‘vakantie’. Weet je, zo duw je iemand van je hele wezen weg, neem je gewoon even vakantie, allemaal trouwens. Dat doe je om alle delen van jezelf deze vakantie te gunnen. Ook je gezinnetje thuis. Het zou in dank kunnen worden aangenomen. Het zou een heerlijke vakantie kunnen zijn; soms samen, soms apart…zoals je wenst. Wat denk je, Kaat? Zou dat het proberen waard zijn? Ik doe lekker mee dan! Beloofd!!

    Hartelijk warm, Kaatje,

    Heidi

  379. Lieve gewoon ik en de rest,

    Dank je voor je waardering aan steun. Dat doet me goed. En weet je, het ‘nu even niet’…dat kan erg heilzaam zijn, dappere dame! Voor alles is er een tijd…

    Warm lentegroetje,

    Heidi

  380. Ik vroeg me zo af hoe het met ‘meisje’ gaat? Vond je al een goede trtc, zoals ‘gewoon ik en de rest’ je eens aanmoedigde? Dat kan echt een wereld van verschil betekenen. Niet iedere hulpverlener kan met dis werken. Daar heb je een goede en bekwame specialist voor nodig. Daarom vroeg ik me af of je ondertussen al wat verlichting vond?

    Warme avondgroet,

    Heidi

  381. Hoi Heidi,
    Blij met je verhaal. Ik heb, vind ik zelf, een hele fijne goede therapeut, alleen kan hij soms niet en dat blijf ik moeilijk vinden. Dat over trauma loos uur of halve dag, dat werkt inderdaad ook voor mij. Werken, afleiding relaxen in het zonnetje, er niet de hele tijd mee bezig zijn, het kleiner maken. Lukt me niet elke dag maar probeer het wel. Ben opperdepop , ga slapen, heb ook twee meiden die morgen naar school gaan.
    X

  382. Goed bezig, Kaatje, niet opgeven!

  383. Dankjewel Heide, lief bericht van je. Fijn als iemand ‘weet’ hoeveel moeite het kost om de boel draaiende te houden, en inderdaad iets om trots op te zijn als dat dan lukt.

  384. Dank je wel Heidi en Cmhk, en alle anderen
    Met hele kleine stapjes durf ik weer trots op mezelf te zijn en overwint dat gevoel van de riedeltjes in mijn hoofd over de schuldgevoelens die ik heb wat mijn kinderen te kort komen omdat hun mamie heeft wat ze heeft. Uren tuur ik en schrijf ik op deze Side maar het meeste verstuur ik niet. Ik haal weg en schrijf opnieuw en haal weg en schrijf opnieuw….. Maar het is wel mijn dichtbijzijnde echte realiteit, er zijn er meer zoals ik. Alleen wil ik er op dit moment weer eens niet aan dat ik het dus ook heb. Ik heb al bijna twee jaar zoveel aan alle eerlijkheid hier. Het houd me soms overeind.
    Liefs Kaatje

  385. Lieve Kaat,

    Ik herken het zo goed… Schrijven en wissen, opnieuw beginnen schrijven, herlezen en herlezen. Als ik iets opstel voor de therapeut die ik net zo. Vermoeiend. Maar ik noem het een oefening. Wij hebben heel wat om mee te oefenen. Verschillende delen van ons nemen namelijk meestal hun rol op tijdens het schrijven, of schemeren ergens achter het hoekje. Maar, weet je, dat is niet zo erg. Het is een goede oefening! Het is ook waar dat soms de kinderen iets moeten missen. Maar elke keer als je je grens verlegt gaan ze blij zijn met je overwinning. Deel je gevoelens hierover met hen. Je doet het ook mede voor hen. Ze gaan dat waarderen…omdat je van ze houdt. Je kinderen zullen leren dat jet leven zo zijn beperkingen kent maar dat dit niet betekent dat je eeuwig moet vastgeroest blijven zitten. Dat je vooruit kunt blijven gaan, met stapjes, zo nu en dan, geduldig met jezelf maar vastberaden. Mensen die zich niet bewust zijn van hun beperkingen, en dat zijn er helaas velen, Kaatje, verleggen hun grenzen niet ten goede om te groeien. Jij wel. Jij probeert, je oefent. Knap vind ik dat, als voelt het soms anders, toch is het knap.

    Speciaal voor jou, Kaatje. Omdat je iets voor mij, en ongetwijfeld voor vele anderen, bent gaan betekenen,

    Heidi

  386. Lieve Heidi,
    Heel erg bedankt voor je lieve berichtje. Ik voel me vereerd en vertederd dat ik iets voor jou beteken. Raakt me diep. Als van een echte vriendin. Ik leer veel van je en hecht waarde aan jou mening. Ben blij je te hebben leren kennen.
    Liefs
    Kaatje

  387. Moederdag, ik vind het zo moeilijk.
    Marleen.

  388. Lieve Gewoon ik en de rest,
    Hoop dat je deze dag beetje goed doorgekomen bent.
    Liefs Kaatje x

  389. ben nog aant herstellen
    stom he

  390. Nee hoor Gewoon ik en de rest, niet stom, kan me zo bedenken waar je mee zit. Is niet makkelijk.
    Ik zit even in een schrijfboycot, te veel aanwezig en te weinig wat apart mag. Soort van continue helicoptervieuw. En dan lees ik even terug wat ik allemaal geschreven heb en dan denk ik snel weg hier waaaaa…….
    Komt wel weer, ben blij met het mooie weer. Maakt alles beter te hebben.
    Liefs Kaatje

  391. Even een mailtje aan ‘gewoon ik en de rest’.

    ‘Nog aan het herstellen zijn’, is echt niet stom. Het is een oefening. Het is positief én productief. Tenminste, dat kan het zijn. En durven zeggen dat je aan het herstellen bent is dapper én aanmoedigend, al voelt het voor jou misschien niet echt zo. Ook jouw herstel wordt gewaardeerd. We voelen ons dan zo vaak stom of kinderachtig, ik begrijp het goed, dat gevoel. Maar ik kan niet luid genoeg roepen dat aan het herstellen zijn niet stom is. Overmoed of trots ontmoedigen ‘het willen herstellen’. Even een zacht en hulpbehoevend kind durven zijn bespoedigt herstel. Herstel maar zachtjes verder, dappere mama.

    Warm groetje,

    Heidi (en Viki)

  392. even zeggen dankjewel voor de berichtjes kaatje en heidi+viki
    ben steeds woordloos als ik wil schrijven
    maar kan ook niet blijven zwijgen

  393. Lieve ‘Ik en de rest’

    Beter ‘woordloos’ dan ‘loze woorden’… Neem je tijd. Tijd doet bewegen 🙂

    Slaap zoetjes,

    Heidi

  394. tijd maakt warrig en chaos

  395. Lieve ‘gewoon ik en de rest’,

    Ik begrijp wat je bedoelt. ‘Tijd’ is een gevoelig gegeven bij ons. Die raakt net altijd zoek. Ik bedoel echter de tijd ‘los van jouw belevingen’, Gewoon de’ feitelijke en steeds doorlopende tijd’ zijn werk laten doen. Dan kan alles veranderen, in verschillende richtingen. Zeker ook positief. Dankzij de ‘feitelijke tijd’ is ontwikkeling mogelijk; kan je vooruitgaan, groeien, rusten, plannen, proberen, resultaten ervaren en hier blij en fier om zijn.., Als alles daarentegen feitelijk bleef stilstaan…was en kwam er niets meer. Niets positief zou nog op je af kunnen komen of tot je weten doordringen. Stel je voor… Zonder die ‘feitelijke tijd’ is jouw evolutie niet mogelijk, lieve meid. Je bent kostbaar, al is het met chaos en verwarring.

    Mijn beste vriendin noemt mij een schattige kwing-kwang. Ken je dat? Dat is zo’n wipje waar twee kinderen op kunnen spelen. Kwing…kwang. Het wisselt steeds. Maar dat is oké. Tenminste, het wordt echt helemaal oké als jij jouw ritme en wisselingen kent, ermee leert omgaan, samen te leven. Ook jouw echte vrienden en geliefden die jou kennen, zullen jou liefhebben zoals je bent…uniek en kostbaar. Ook al voel je dat zelf niet zo aan van binnen. Het vraagt wel heel wat oefening allemaal, dat wel. Maar net omdat de tijd er is, wordt oefenen mogelijk. Klinkt dat een beetje logisch voor je, lieve ‘gewoon ik en de rest’?

    Kijk maar eens naar de dame hieronder met het bordje in haar handen…

    Warm lentegroetje,

    Heidi

    PS: Tip: Ga eens lekker in de zon zitten deze dagen, sluit je ogen en vindt alle geluiden om in je op te nemen; vogels, kinderen die spelen, hanen die kraaien, grasmaaiers die laaien…Tracht dit op te noemen in je gedachten, samen met wat je voelt op je huid; een fris briesje, hoe de haartjes op je armen zich oprichten, hoe de zon bepaalde plekjes op je lichaam heerlijk warm maakt, hoe misschien een vliegje op je blote voet neerstrijkt en je kriebelt. Laat het gewoon gebeuren, neem het in je op en schrijf het in jouw persoonlijke dagboekje. Allemaal dingen die je mag ervaren dankzij ‘de feitelijke tijd’ waarin jij je mag bevinden. Je zal versteld staan als je na een tijdje jouw notities doorleest… Oei, dit werd een l-a-n-g-e PS, maar je wel van harte gegund.

  396. De laatste dagen was er veel storm in mezelf, ook zware onweders…Nu wordt het weer wat rustiger. Ik moet stilletjes weer evenwicht zoeken. Wat moeilijk soms. Zeker niet onmogelijk, maar wel moeilijk. Gelukkig is er de tijd om telkens weer op te lappen. Nu hebben de meisjes hier examens. Dus er wordt geblokt. Alles wat anders dan anders. Andere routine. Maar wel meer stilte, dat is goed. Ik moet ze dan ook wat meer verwennen, en dat is voor mezelf dan ook weer goed. Het komt wel stilletjes weer goed.

    Warm groetje aan jullie allen,

    Heidi Vanrompay.

  397. heidi
    sorry ik wil je zoveel terug geven
    maar ik ben nog steeds woordloos
    ben al heel lang aan het denken over een reactie
    op wat je aan me schreef
    en nu schrijf je over je eigen storm intern
    will je zoveel meegeven
    maar mijn hoofd kan het nog niet sorry

  398. Lieve gewoon ik en de rest,

    Het is lief dat je sorry zegt hoor. Ik voel me niet tekort gedaan, maak je maar geen zorgen hierover. Ik vertelde gewoon open en eerlijk hoe mijn moeilijke dagen waren. Ik vind het zo moedig van jullie allemaal dat jullie dit doen, dus waagde ik het ook eens. Ik ben er alweer uit. De zon schijn weer in mijn hoofd…Tijd doet soms kleine wondertjes. Het vraagt wel werk, ja, maar het leert zich. Oefening baart kunst en dat maakt je tot een winnaar. Daar blijf ik in geloven, lieve ik en de rest.

    Warm groetje en een zoen op je snoetje met een lentesproetje 🙂

    Heidi

  399. Lieve Heidi en gewoon ik en de rest,
    Met mij gaat het al weken niet goed. Heb vreselijke moeite om te blijven functioneren. Er zijn dingen geraakt in therapie die me een beetje overspoelen .
    Dan lukt het me bijna niet om hier te schrijven. Maar ben zo blij dat er weer contact is hier.
    Liefs Kaatje

  400. Lieve Kaatje,

    Ik had ook een zware sessie vanavond. Mijn deel dat weerstand bood en apatisch was had de overmacht. Hier moeten we nu iets mee gaan doen, alvorens de weer volgende stap mogelijk wordt. Ik leerde echter ook mijn strijders-deel vandaag kennen als sterk en positief ondernemend. Dat deed deugd. Ik ben trots op haar. Deze keer niet niet zo zeer om haar dapper zijn, maar om haar verstand en medewerking. Het blijft moeilijk. Doch betekent het telkens ook vooruitgang.

    Lieve dappere dames, misschien doet ook mijn soms moeizame arbeid jullie goed in die zin; je bent niet alleen en er is echt vooruitgang mogelijk. Vooruitgang brengt dan weer de periode van rust…

    Slaap zoetjes allemaal,

    Heidi

  401. Lieve Heidi,
    Mij helpt het delen van jou strijd enorm. Voel me zo alleen, zit in een soort rouwproces wat ik vaak niet wil voelen en dan neemt boosheid en cirkeltjes schuld opladen over, dat voelt veiliger dan de pijn van het verdriet. En dan lees ik jou berichtje en kan ik even echt huilen.
    Liefs Kaatje

  402. sorry lieve kaatje en lieve heidi
    ik kan geen woorden vinden voor jullie

    wij zijn woedend
    wij zijn doodsbang
    wij zijn verdrietig
    en
    wij weten het allemaal niet meer

  403. Lieve Gewoon ik en de rest,
    Geeft niets lieve schat, ik kan soms ook dagen geen woorden vinden of durven op te schrijven, volgens mij zitten we allemaal een beetje in de lappenmand, ik moet elke dag vechten om positief te blijven, en dat lukt me niet elke dag. ik ben mijn wijsheid ook even kwijt. Ben een soort angstige paniekkip die probeert normaal over te komen en die 600 keer per dag tegen mezelf zegt dat ik het wel goed genoeg doe en dat het niet op mijn voorhoofd staat. En dus maar want, ….Blij wat van je te horen, hou vol lieve schat, hoop dat er snel een beetje rust komt in jou.
    Liefs Kaatje

  404. Lieve ‘Gewoon Ik en de rest’,

    Geef het nooit op! Want helemaal achterin de tinnel schijnt een lichtje…wa

  405. Sorry, even opnieuw, lieve ‘Gewoon Ik en de rest’,

    Geef het nooit op! Want helemaal achterin de tunnel schijnt een lichtje…wat je misschien op dit moment niet kan zien, omdat je je net voor een vervelende bocht bevindt… Maar het is er wel hoor, dappere strijder. Weet je; moedig zijn betekent niet dat je niet mag bang zijn, het betekent wel dat je na een mislukking of teleurstelling de volgende dag zegt: ik begin gewoon opnieuw! Deze spreuk las ik eens en ben ze gaan koesteren. Misschien helpt het jou ook weer eventjes vooruit.
    Las je toevallig al eens ‘Mama is anders’, een boekje dat ik schreef met de uitgeverij Clavis? Binnenkort gaat de blog-verantwoordelijke van Proud to be me hiernaar een verwijzing plaatsen. Weet je waarom ik het even aanhaal? Omdat ik echt meen dat het je kan steunen, aanmoedigen en zelfs helpen. Het is een boekje dat zo dicht tegen ons aan kruipt. Misschien vind je het ook in Nederland in de Bib? Of woon je in Belgie? Als je het niet kunt vinden, en je wilt het graag lezen, dan stuur ik je graag de gegevens door, of zelfs het boek, als je dat wenst. Er is een flyer van beschikbaar. Op de website van de uitgeverij: Clavisbooks kan je onder mijn naam ‘Heidi Vanrompay’ ook meer hierover lezen, of bij hun kinderboeken van ‘Bij de hand’. Voel je vrij, hoor, lieve ‘Ik en de rest’. Ik hoop gewoon dat ik je langs deze weg een stapje verder kan helpen. Het boekje wordt ook in de hulpverlening gebruikt om mee te werken en er worden fijne resultaten mee bereikt. Ik wens het je van ganser harte toe. Misschien is ook het boek ‘Hier doet het geen pijn’ een hulp voor je? Heel eenvoudig geschreven. Het wordt ook gebruikt in de hulpverlening en in scholen. Ach, ik hoop echt dat het misschien net iets meer dan een lichtje mag werpen op jouw persoonlijke weg, lieve ‘Ik en de rest’…

    Mijn warme groeten aan jou,

    Heidi

  406. Ik heb je boekje besteld Heidi, wil dat al heel lang maar durfde niet. Heb twee jonge meiden die ik zo graag iets meer wil uitleggen maar weet niet hoe. Heb de clavis site opgezocht en hetgeen je boekje omschrijft raakte me diep. Alleen al het besef dat er voor iemand zoals ik gewoon begrip zou zijn. Het is zo moeilijk om van mezelf te houden en te hopen dat het ooit goed komt.
    Kaatje x

  407. Lieve Heidi,
    Het is een mooi en fijn boek Heidi ben blij dat ik het heb. Het geeft me handvaten om de kinderen te begeleiden met hun mama, deze koningin . Het geeft me kracht, begrip en warmte zachtheid.
    Zeker met de navertelling ( die volgends mij niet voor kinderen geschikt is ) .
    Liefs Kaatje x

  408. Kaatje-lief,

    Ik ben heel blij dat ik je op deze manier een stapje verder mocht helpen. Weet dat je zeker niet alleen bent. Weet dat je niet abnormaal bent maar gewoon anders. Het zijn normale gevolgen na abnormale gebeurtenissen. Wij zijn net als iedereen uniek. Als wij dat eens goed beethebben, transformeren we onze ‘lasten’ (zoals we dat zelf zo graag noemen) in ‘kwaliteiten’. Het switch-knopje dat wij hebben, kan ons namelijk ook baten. Ga maar eens naast een verdrietig kind zitten, een neerslachtige oudere, een hulpzoekende…Sta maar eens allert te midden van een ramp-situatie aan derden, je weet precies wie je moet zijn om hem of haar te helpen. Dat kan niet iedereen. Als wij leren hoe onze delen kunnen samenwerken, leren we als een sterk geheel, onder leiding van onze dappere koningin, te doen en zijn wie en wat nodig is en dat ook tijdig weer los te laten, in samenspraak, in innerlijke democratie. We kunnen dat ook echt leren, Kaatje. Ik wil dat ook graag. Ik heb zelf ook nog een weg te gaan. Maar ik begin er hoe langer hoe sterker in te geloven dat het echt kan. De theorie, de onderzoeken en de feiten zijn er al in mijn hoofd. Nu nog flink blijven oefenen. Dan worden onze ‘lasten’, ‘krachten’. Daar ga ik voor, samen met mijn man en twee dochters. Jij ook? Dan doen we t samen en chatten we er af en toe eens over, over hoe het verloopt 🙂 Als je dat wilt natuurlijk, Kaatje.

    Slaap zoetjes, Kaatje-lief,

    Heidi

  409. Lieve Heidi,
    Vind even niet de juiste woorden, het samenwerken of apart mogen van delen is voor mij nu een ver van mijn bed show. Kan zo jaloers zijn op diegene die dat al wel lukt. Het lijkt voor mij nog zover weg dat mooie kasteel…. Zit wel in een lift met mijn man, kom erachter dat ik jaren in een soort boosheid cirkeltje naar hem heb gezeten en waarbij ik alles wat met intimiteit aanraken of echt contact geboycot heb. Het stilletjes uit de chaos en verwarring komen en weer zachtheid tederheid toelaten is doodeng. Je zult het wel herkennen. Elke dag opnieuw proberen van mezelf te houden en het verleden te accepteren en mezelf niet af te keuren. Ik hoor erbij is mijn weg nu en ik kan het niet alleen. Mensen weer gaan vertrouwen…… Liefde voelen en toelaten tja help hoe doe je dat .
    Kortom graag blijf ik met je chatten en dat samen klinkt zo fijn ik ben niet alleen in deze donkere strijd en er is hoop dat het ooit goedkomt er zijn mensen voorgegaan, al kan ik dat gevoel nu niet echt binnen laten.
    Liefs Kaatje

  410. Lieve Kaat,

    Ik lees je bericht met tranen in de ogen. Lieve Kaat, ik begrijp je zo goed. Ik weet precies wat je bedoelt. Het afstoten, ontlopen, boos zijn, steeds weer geergerd en geïrriteerd zijn. En dat met mensen die je erg dierbaar zijn en zo dicht bij je staan. Ik begrijp het echt. Ik bijt op mijn tanden en laat dat deel niet zomaar zijn gangetje gaan. Ik ga niet de mensen afstoten die me dierbaar zijn. Moeilijk, erg moeilijk. Ik ervoer het reeds geruime tijd tegenover mijn allerbeste vriendin. Een fantastische vrouw, al jaren erg goed bevriend door dik en dun, samen aan het helen en al veel voor mekaar betekend. Ik vind het zo hatelijk, dat afstoot-gevoel. Ik besef nu pas, bij mezelf tenminste, dat ik echt problemen heb met hechten en afstoten. Dat was een akelige ontdekking. Maar ik wil er niet aan toegeven. Dan is er natuurlijk spetterend conflict in het kasteel en moet mijn sterkste deel (de koningin) bemiddelen om me koest te houden. Ze moet dan redeneren met me…”Je hebt deze mensen lief, je houdt echt van ze om die en die reden. Koester deze kostbare schat die je nog steeds hebt. Jij hoeft niet te denken en doen over en met mensen op dezelfde manier als anderen destijds met jou hebben gedaan. Dat was toen en nu is het heden er, waar jij in leeft” Ja, Kaatje, zo gaat het dan ook in mijn hoofd. Ik geef niet op. Wat ik heb is van mij en het verleden gaat mij dat niet afpakken. En ja,Kaatje, alles wat close is…het is echt doodeng. En nee, we kunnen dat echt niet alleen. Absoluut niet. Ik strijd nu al 6 jaar bewust, maar tijdens de strijd groei ik ook en haal ik heel wat overwinningen binnen. Wat de strijd eigenlijk verandert in ‘oefening’. O, Kaatje, wat begrijp ik je toch goed. Je berichtje gaat gewoon dwars door me heen…alsof ikzelf mijn relaas doe. Maar we geven het niet op! We gaan ervoor! Ons verleden krijgt ons gezin niet! Deal??

    Donderdag heb ik zelf therapie…voor het eerst gaan we echt met de delen en mijn tijdlijn werken en Kaatje…ik vind het doodeng. Maar nu, na 6 jaar therapie, ben ik er klaar voor, sta ik waar ik moet staan om deze fase in te stappen. Al tientallen keren zwoer ik het verder werken met de hulpverlener af, wenste ik hem naar de maan (om het zacht uit te drukken), kafferde ik hem uit, ramde ik met de deuren, stampte tegen zijn muren, ging meestal uit de therapie weglopen en smeekte dan weer of ik mocht terug komen, deed 1 jaar sessies (2 maal per week want het was niet veilig met me) zonder een woord te spreken, maanden lang viel mijn letterlijk spraakvermogen weg, hij mocht dit niet aantrekken en dat niet aantrekken, die en die kleuren moest hij verbergen, die en die woorden mocht hij niet uitspreken, hij mocht niet naar me kijken, moest minstens drie meter van me af gaan zitten,mocht me niet aanraken, me zeker niet bij mijn naam noemen (we verzonnen toen ‘Viv’ om toch toegesproken te kunnen worden), ik trok mijn halskettingen stuk en bokste daar als een razende tegen een bokszak die hij in een kelder hangen heeft en Kaatje…ik beet ik zelfs letterlijk in zijn meubilair. Maar nu, lieve Kaat, geef ik hem de hand, kijk ik al vaak in zijn ogen, antwoord ik hem en praat met hem. Ik wens hem (meestal) niet meer naar de maan en ik ga niet meer lopen uit onze sessie. Ik heb letterlijk alles wat gerechtvaardigd was beetgenomen om te overleven en vooruitgang te boeken. Heel deze rotzooi maakte mij tot een rasechte surviver, maar nu Kaatje, wil ik stilaan meer en meer leven in plaats van enkel overleven. En dat vraagt veel oefening en geduld.

    Ik ben zenuwachtig voor donderdag en ik weet nu al dat minstens een deel in het verzet zal komen. Mijn koningin zit klaar, op haar troon, met haar scepter om te helpen en het laatste woord te nemen. Tenminste, Kaatje, dat is het plan. Wens me succes, alsjeblieft. Je krijgt van mij een feedback, als je dat wenst, Kaatje.

    Ik schreef weer zoveel. Maar het doet me deugd, het voelt nuttig en lucht op. Ik ben blij dat ik jullie mocht leren kennen op deze manier. Dank jullie wel, en dankjewel, Kaatje. Don’t ever give up!

    Hartelijke groet,

    Heidi

  411. vol verwondering lees ik je laatste bericht heidi
    hoe je geworsteld hebt de afgelopen jaren
    mn ogen gaan wijd open en de vraag intern is
    hoe durfde je dat allemaal???
    wij durven niet, zijn braaf, zitten stil, doen moeite wat te zeggen, al is het nutteloos
    puur om te voldoen aan het plaatje in therapie zijn
    want stel je voor dat er straf op volgt wanneer we niet voldoen
    en ondertussen legt peut alles neer bij wat wij willen en belangrijk vinden
    maar zo weten we niet hoe we aan hem moeten voldoen
    en dus paniek, testen, wijzen, toch maar zwijgen en doen wat we denken dat het team van ons verwacht
    de fase waar je nu in stapt…het klinkt doodeng, maar zo dapper en goed en nodig
    wil je veel sterkte en succes enkracht wensen hier doorheen te komen
    het zal heel zwaar zijn, maar niks gebeurd wanneer je het niet (aan) kunt
    daar mag je op vertrouwen
    dankjewel voor jouw komst en bijdrage heidi, je hebt het hier tot leven gebracht, je deelt zo veel over jezelf en jouw proces
    vind het zo dapper
    ik heb het nog niet eerder gezegd hier, maar ik heb ook een kindje, een dochtertje…ze is nu 5 maanden oud

    liefs

  412. Lieve Heidi,
    En nu zit ik met tranen in mijn ogen. Ben zo blij met al die eerlijkheid En ja deal, het verleden krijgt ons gezin niet !
    Ik vind je superdapper, je boekje helpt mij echt, ik heb verschillende delen al meerdere keren herlezen, een houvast als er weer eens een deel even weg is. Het gaat je lukken wijffie, ik heb een kaarsje voor je branden ( tussen de kaarsjes voor Nederland in gnif) . Heb vandaag zelf eindelijk weer eens een goede sessie met mijn peut gehad. De afgelopen drie weken was hij weg en zat ik helemaal stuk, paniek.
    Over tijdslijn gesproken, het was weer een stukje dat lang weggeduwd was.

    Ik doorzie nu mijn cirkeltje maar heb dat de afgelopen twee jaar niet kunnen zien.
    Zo’n twee jaar terug is er ineens iets getriggerd en ben ik weer in een chronische PTSS ronde beland. Overgeven ballen schuim niet kunnen eten nachtmerries niet kunnen slapen splitsen en continu stress angst . Ik kon niet meer langs mijn man slapen zonder astmatische aanvallen te krijgen en na een tijdje heb ik de logeerkamer betrokken, ervan overtuigd dat hij toch een soort misbruiker was en zich achter mijn ziekte verschool. Zoiets. En ja ergens in de verte doet hij dat ook, maar totaal niet in de verhouding die ik de afgelopen twee jaar heb ervaren. Het voelen van hem nodig hebben, het voelen van bij hem willen zijn, het werd allemaal als misbruik betiteld en dus als verboden gezien, niet doen want dat was verraad aan mezelf. Ik mag niemand nodig hebben want dan wordt ik misbruikt. Boos boos en nog eens boos en niet in staat om het cirkeltje te zien en te doorbreken. En zo is dat soms ook gegaan bij vriendschappen, ja ook ik heb hechtingsproblemen en het is zo moeilijk om dat in te zien. En pijnlijk ook, schuldig en het niet kunnen keren. En mijn man mag ook geen fouten hebben en al helemaal niet naar mijn kinderen. Ik moet mijn kinderen beschermen anders faal ik, en als mijn man ook maar iets verkeerd doet , werd ik een soort feeks…… Het is gelukkig aan het keren, pril heel pril hoor en ik weet niet of dit gevoel en inzicht blijft. Ik heb delen die alleen bij mijn man naar voren komen en in de relatie verwikkeld zitten, alleen heb ik die zelf nog niet meegemaakt. Help die zal ik nog moeten gaan ontmoeten?
    Ik heb in therapie gesmeekt om mij onder hypnose te brengen en heel de shit eruit te gooien om vervolgens bij een heel klein stukje dat eruit kwam, weken compleet uit het veld geslagen te zijn, bijna niet kunnen functioneren, het niet kunnen geloven het niet kunnen verenigen met mezelf. Toneel het was toneel niet van mij…..

    Lieve dappere brenger van het geloof dat er ook in mij een koningin zal komen, ik ben blij dat je dit allemaal verteld, ik vind het vaak zo moeilijk om echt eerlijk hier te zijn. Heel veel sterkte morgen, ik denk aan je !
    Dikke kus Kaatje X

  413. hoe is het gegaan heidi?
    (mss komt de vraag wat te vroeg voor je?)

  414. Nee, lieve Kaat, niet te vroeg hoor.

    Lief van je dat je zo voorzichtig bezorgd bent.
    Ik heb goed nieuws! De sessie is heel goed gegaan. Er was verzet, ik liet het toe maar wel moest dat deel de andere delen ook toelaten van me. De therapeut vroeg of dat deel zich zou willen uiten. Dat was helemaal oké, zei hij, al zei ik hem dat ik dat liever niet deed omdat de commentaar erg negatief was. Toch was ook zij welkom voor hem. Dus, voor het eerst, Kaatje, liet ik dat toe. In weinig woorden uitte dat deel zich en we gingen er goed mee om. Het was een productieve en progressieve sessie en ik ben daar blij om. Ik ben fier op het harde werk van mijn hele ik om er samen toch mee aan de slag te gaan 🙂 Deze nieuwe fase is ingeleid en dat is goed. Zo kan ik weer een stap vooruit gaan.

    Het was niet zo moeilijk om alles stilletjes zijn plaatsje te laten vinden de volgende dagen. Ik heb namelijk drie dagen genoten van een heerlijk congres in Gent, s

  415. Hallo Kaat,

    Nee, niet te vroeg hoor 🙂
    Lief van je dat je zo voorzichtig bezorgd bent.
    Ik heb goed nieuws! De sessie is heel goed gegaan. Er was verzet, ik liet het toe maar wel moest dat deel de andere delen ook toelaten van me. De therapeut vroeg of dat deel zich zou willen uiten. Dat was helemaal oké, zei hij, al zei ik hem dat ik dat liever niet deed omdat het commentaar erg negatief was. Toch was ook zij welkom voor hem. Dus, voor het eerst, Kaatje, liet ik dat toe. In weinig woorden uitte dat deel zich en we gingen er goed mee om. Het was een productieve en progressieve sessie en ik ben daar blij om. Ik ben fier op het harde werk van mijn hele ik om er samen toch mee aan de slag te gaan 🙂 Deze nieuwe fase is ingeleid en dat is goed. Zo kan ik weer een stap vooruit gaan.

    Het was niet zo moeilijk om alles stilletjes zijn plaatsje te laten vinden de volgende dagen. Ik heb namelijk drie dagen genoten van een heerlijk congres in Gent, samen met mijn gezin. Ik was bezorgd dat het wat moeilijk zou gaan om me te concentreren op wat we daar leren en vooral om tussen zo’n 10.000 mensen te blijven functioneren en me te kunnen orienteren. Maar de sfeer was zoals anders vreedzaam en warm, ik kwam tot rust. Ik heb echt kunnen genieten 🙂 Weer een reden om een beetje fier te zijn, vooral zo vlak na een toch nogal speciale sessie. Ik ben echt tevreden en dankbaar.

    Ik heb geregeld ook aan jou gedacht, Kaatje. Ik vind het fijn dat ik je dit zo kan vertellen. Ik vind het oké, het zijn geen geheimen en ik deel het graag met je. Ik denk dat het aanmoedigend kan zijn voor ook jouw persoonlijke weg in je heling.

    Dank je voor je betrokkenheid, Kaat-lief, dankjewel!

    Warmpjes,
    Heidi

  416. misschien is het beter als ik stop met hier te schrijven
    het voelt op dit moment geenszins goed of veilig
    sorry

  417. Lieve Gewoon ik en de rest en Heidi
    Ik denk dat Heidi even een berichtje van Gewoon ik en de rest als mijn mailtje zag, meer is er niet aan de hand denk ik. Snap wel dat het vervelend is, maar onveilig is het hier niet. Hoop dat je dat gevoel snel kwijt raakt en toch hier blijft schrijven gewoon ik en de rest. Ik blijf het ook heel moeilijk vinden om hier echt eerlijk te schrijven, zo bang dat het tegen me keert ooit, een ieder kan dit lezen. En soms lukt het gewoon niet om eerlijk te zijn omdat ik zelf dan in een modus zit van onrust en het meeste even niet wil realiseren. Heb zelf een moeilijke week achter de rug, kids hebben vakantie en mama is heel erg chaotisch en heb de vakantie weer eens niet gepland waardoor elke dag een opgave is. Papa werkt weer fulltime en ik werk niet meer is momenteel niet haalbaar en heb dus de kinderen en moet ervoor zorgen dat we leuke dingen blijven doen terwijl ik bijna geen beslissingen durf te nemen en slecht kan organiseren nu.
    Fijn dat je sessie goed ging Heidi, fijn dat je zoveel deelt, herkenning geeft hoop en troost.
    Liefs Kaatje

  418. Lieve Gewoon ik en de rest,

    Even schrikken. Ik ging op zoek naar de fout die kon hebben gemaakt en ik vond ze inderdaad, zoals Kaat zegt. Weet je, ik ben dit soort van communiceren via een blog met zoveel mensen nog niet gewoon en ik dacht, omdat ik al een tijdje met Kaat babbelde, dat zij me vroeg hoe het was gegaan, begrijp je? Hierdoor beantwoorde ik eigenlijk verkeerd, door wat onoplettend te zijn naar de verzender, denk ik. Sorry daarvoor, gewoon ik en de rest.

    Natuurlijk ben ik ook blij verrast met jouw bezorgdheid, het kwam alleen wat onverwachts voor me. Ik zal de volgende keer beter kijken naar wie schrijft. Ik wil je geruststellen dat ook ik alles hier veilig wil houden, gewoon ik en de rest. Ik schrijf gewoon erg open en ik heb soms nogal veel te vertellen of beantwoorden omdat ik dat vanuit de jaren therapie al goed gewoon ben en er met nog andere mensen van betekenis open over praat. Het zijn ook geen geheimen voor me. Maar als iemand van jullie er zich niet goed bij voelt, gerust even zeggen hoor, dan zal ik dimmen of zwijgen. Ik begrijp dat. Ik wil niemand van jullie dappere dames een vervelend gevoel geven.

    Het spijt me voor het ongemak, eerlijk.

    Slaap zacht en geborgen, allemaal,
    Heidi

  419. uhm ow ehm sorry moet even helder krijgen hoe of wat

  420. lieve kaatje
    het ging en gaat me niet direct om het feit dat heidi mijn post
    verwarde met jouw naam
    het was wel de druppel, maar niet de reden
    ik heb het al eerder geschreven dat ik er moeite mee heb
    dat dit een compleet open forum is
    heidi is heel open en daar heb ik veel respect voor
    jij schrijft tegenwoordig ook heel open ook daar heb ik veel respect voor
    ik merk dat ik er af en toe in mee ga…en dat voelt niet goed
    iedereen, maar dan ook serieus iedereen kan hier lezen
    ik kan niks wissen weet me niet tot iemand te richten die het wel kan
    ik ben nog niet zo ver dat het me niet uitmaakt dat mensen weten
    en misschien kom ik wel nooit zo ver
    maar ondertussen staan er hier wel dingen van mij
    ik vind dat moeilijk en eng
    je schrijft dat het hier veilig is
    maar eigenlijk weet niemand of dat zo is…het is een eetstoornissen site notabene
    met een uitstapje naar DIS…
    volledig open, terwijl het officiele forum van deze site ook besloten is…
    nja goed…hoe dan ook
    voor mij voelt het wel degelijk onveilig, hoe veilig jij het ook ervaart
    ik zie het niet als veilig
    de druppel om te overwegen inderdaad weg te gaan was inderdaad het akkefietje
    dat heidi jou aansprak op iets wat ik zei
    voelde me niet gezien, genegeerd, raakte oud zeer
    het bevestigde dat ik hier niet hoor
    overigens weet ik niet meer dat ik dit heb geschreven en vermoed dat het een ander
    deel is geweest, sorry hiervoor
    ik weet wel dat het niet bedoeld was om te wijzen of iets dergelijks
    want het is mijn ding…niet van jullie
    iets waarmee ik een weg moet zien te vinden

    verder hoop ik dat je het een beetje trekt met jezelf en de kids nu
    blijf je een beetje op de been?

    liefs

  421. lieve heidi,

    ook voor jou…jij bent niet de reden/oorzaak van dit schrijven
    het was de druppel die mijn twijfel en onzekerheid net even dat zetje gaf
    ik kan me niet meer herinneren dat ik het schreef en vermoed dat het
    om een ander deel gaat, wie dit heeft geschreven
    sorry daarvoor
    het klopt…ik voelde me niet gezien en genegeerd
    maar dat is mijn gevoel, dat zit in mij en hoort bij mijn proces
    je bent niet de oorzaak…je was slechts het zetje in de richting…
    zoals ik naar kaatje al schreef…
    al sinds ik hier kom voel ik me niet veilig hier
    het is een volledig open stukje op internet, op een site dat toebehoort aan
    eetstoornissen, niet eens aan dingen die relateren aan DIS
    het is slechts een uitstapje van het forum…
    het is volledig open, tevens weten we niet eens wie de modorator is
    we kunnen niks veranderen of verwijderen
    jij schrijft dat je geen geheimen hebt…het is mooi dat je al zover bent
    ik ben nog niet zover dat ik met de hele wereld wil en kan delen dat ik DIS heb
    en hoe dat er voor mij uit ziet en hoe dat voor mij voelt enzovoorts
    ik ben nog niet eens zover om het voor mezelf te accepteren
    ik zit op een gesloten forum…daar vind ik het al eng om te schrijven
    omdat het er dan staat…en men het kan lezen…het is en blijft internet
    laat ik duidelijk zijn
    mijn weerstand of niet goed voelen hier, heeft dus met MIJN EIGEN input te maken
    en helemaal niks met wat jij of een ander hier schrijft
    dus nee…zwijg ajb niet, dim ajb niet in…dit is jouw manier en er zullen mensen zijn
    die hier heel veel aan hebben, waaronder ikzelf
    alleen verwacht ajb niet dat ik het ook zo kan
    want hoe veilig jij of een ander zich ook voelt hier
    ik voel dat niet zo
    sorry
    het heeft dus niks met jou persoonlijk te maken
    oof met kaatje, of met wie dan ook
    het heeft met mij te maken

    hoop dat ik duidelijk overkom…in hoe ik het echt bedoel

    liefs

  422. Hallo gewoon ik en de rest,

    Fijn dat je dit even uitlegt voor me, en aan elk van ons persoonlijk nog wel, dank je!
    Neem rustig je tijd voor je eigen proces en op jouw eigen manier. Ik verwacht niets van je hoor. Ik heb wel respect voor je, hoe je hier ook weer je weg doorheen wroet. Ik begrijp heel goed wat je bedoelt en je schrijft dat eerlijk en duidelijk en fatsoenlijk. Dat vind ik knap. Ik wens je tijdig de nodige rust vanbinnen, alle goede hulp en een fijne zomer, lieve gewoon ik en de rest. Dat wens ik alle lezers en schrijvers van deze pagina graag toe.

    Het gaat waarschijnlijk een beetje stil zijn van mijn kant, het is hier nogal’ in beweging’ met met mijn meisjes nu tijdens de vakantie.

    Hartelijk warme groeten,

    Heidi

  423. uhm dankjewel heidi
    ik begrijp niet zo goed wat er knap is aan wat ik doe
    maar ja, ook dat is een dingetje van mij
    let it be
    zou ik willen zeggen

  424. Lieve Gewoon ik en de rest,
    Ik snap je eigenlijk helemaal betreffende die veiligheid hier. En op dit moment is het vooral Heidi’s openheid die mij ook weer wat opener doet schrijven. ‘En soms lukt het toch dagen niet om die openheid weer te vinden. Soms wil ik het van daken schreeuwen waar ik elke dag mee te dealen heb, baal er zo van dat er zo’n taboe heerst op dit soort ziektes. Had graag persoonlijk contact met jou en Heidi maar ja dan komt het wel heel dichtbij en ook ik zit nog vaak in de ontkenning. Contacten komen en gaan weer hier maar toch zijn jullie degene die mij echt begrijpen. En er zijn op dit moment wel wat meer mensen die ik het verteld heb maar weet ook niet zeker of ik daar goed aan gedaan heb. Nou ja snap je gewoon en zou soms zoveel meer willen vragen en schrijven maar doe dat niet omdat dit zo’n open Side is. Maar als ik het wel doe brengt het me meestal ook weer openheid van mensen hier en dat geeft dan weer troost en herkenning. Heb de eerste twee weken vakantie met kinderen achter de rug, nu is manlief er twee weken en dat geeft wat rust. Heb hem vervloekt toen hij zolang zonder werk thuis zat maar nu hij weer werkt en ik kids en huishouden vrijwel alleen moet doen snak ik naar even met z’n tweeen ( viertjes dus) ik vind het zo moeilijk om kinderen te hebben en verantwoordelijk te zijn voor die twee. Zou hier soms zoveel willen neerschrijven over hun en mijn dagelijkse worsteling van het moederschap en het getrouwd zijn. Maar dat doe ik dus niet omdat dit een open Side is. Kortom snap je. En ook ik vind het moeilijk soms om met z’n drieen of soms meer tegelijkertijd te chatten. Heb dan soms ook die drang om heel snel te reageren of het contact naar me toe te trekken uit angst dat een ander belangrijker wordt gevonden of dat ik niet belangrijk genoeg ben. Ik laat het even hierbij .
    Liefs Kaatje

  425. Toch even schrijven,

    Een vervelende gebeurtenis paar dagen geleden en uiteindelijk toch gecrasht. Fysiek en mentaal. Weer aan ‘t opbouwen. Kost tijd, pijn en centen. En dat opnieuw tijdens de vakantie. De andere routine speelt mee een rol, weet ik uit ervaring. En als ik durf te lang naar gewoonte uit mijn routine stappen, al is dat soms noodgedwongen…problemen. Tijd en orientatie zijn dan tijdje zoek. Ben er zeker van dat ook jullie dit kennen. Beetje bij beetje beter, toch nog zwaar.

    Wat zwakjes,

    Heidi

  426. Lieve Heidi,
    Gossie wat naar voor je. Ja ik ken dat, uit je ritme, vakantie, haalt mij ook soms onderuit. Veel sterkte.
    Liefs Kaatje x

  427. hoe gaat het nu heidi??

  428. kaatje dankje voor je uitgebreide bericht en dat je me begrijpt

  429. vakantie komt er aan
    is hard bikkelen hier voor me
    heftigheid in alle facetten zo ongeveer
    daarom weinig woorden

  430. Hallo, mede-survivers,

    Ik grabbel weer overeind. Ik wist te switchen en toe lukte het weer beter, d.

  431. Hallo, mede-survivers,
    Lieve gewoon ik en de rest en lieve Kaatje,

    Ik grabbel weer overeind. Ik wist te switchen en t lukt het weer beter, dan kan ik weer veel aan. Griezelig, dat switchen. Ik wil dat nu met mijn therapeut leren bewust doen. Dat switchen. Zo ergens weer uitstappen en met het andere deel weer productief Verder. Ik was me er nooit zo bewust van als de laatste tijd, nu ik mezelf van veel dichterbij ben aan het bekijken. Nu valt het allemaal erg op. Langs een kan noch steeds de hoop dat het vast geen DIS is en langs de andere kant de erkennende geruststelling en het weten hoe. Vreemd over je schouder kijken en zeggen: ‘Was ik dat? Zei ik dat, schreef ik dat? Deed ik dat? Hoe kan dat?’ Ik leerde al veel over hoe het switchen gaat en nu wil ik er zélf mee leren omgaan; om in evenwicht te blijven; samenwerken, democratie, in eenheid recht op mijn doel af. O, daar wil ik aan werken; Ik moet de tijd nu terug trotseren deze vakantie en deze niet bezien als een last maar als iets dat ik met een plan goed kan invullen, toch? Om te ‘leven’?? Tijd doet beleven, al is het chaotisch soms. Met hotsen en stoten maar het gaat echt wel, weet ik uit ervaring.
    Woensdagavond heb ik nog een therapiesessie, net voor de vakantie naar zee. Daar wordt het écht werken, zoals de vorige keer. En ik wil het ook echt doen, ik wil vooruit, met mijn hele wezen en mijn gezin. Ik begin mijn delen goed te kennen, en hoe er eigenlijk gewoon een puzzelstukje zijn van mijn ‘IK’. Allemaal belangrijk dus. We moeten blijven oefenen, zo gaan we niet achteruit, is onze overeenkoms hier thuis. En we durven met de chaos af en toe wel eens op een waardige manier lachen. ‘Hoe was het mama?’ ‘Het was daar dinges, dichtbij de dingens van dinges…’ Meer krijg ik er niet uit dan want ik geraak niet bij mijn woordenschat in dat deel. Of, ‘Mama, kunnen we dit en dat zoals jij voorstelde?’ Dan ik: ‘Huh voorstelde, wanneer, hoe?’ Dan weet ik het met de beste wil van de wereld niet meer en antwoord ik; ‘We zullen wel zien.’ In de hoop dat de orde weer terug komt in mijn hoofd. Moeilijk maar ook grappig. ‘Ja, ja, mama, we weten het ; de dingen van die dinge daar is dinges….en we zullen wel zien; ja.’ Dan kunnen we erom lachen. Tot over twee dagen huilde ik hier nog erg om, ik voelde me zo mislukt en onnuttig omdat dat deel van mij de onkunde erg pijnlijk vind. Dat ik me zo niet kan beredderen. En later, als de switch er is, gaat t weer beter. Wat een chaos vaak. Toch wil ik de stilte in de storm leren creeren. Ik weet dat het kan. Ik ga het proberen. Ik hoop dat het woensdag avond me lukt, lieve medestrijders. Bedankt om jullie medeleven!!

    Warmpjes naar bed,

    Heidi

  432. wauw klinkt sterk heidi
    petje af
    en ja, het is zeker mogelijk dit alles te leren
    maar zo even op de woensdag avond is wat kort door de bocht vrees ik
    het heeft tijd nodig met alle delen tot dat te komen
    soms lukt het met sommige, soms lukt het helamaal niet, soms lijkt het volledig te lukken en dan ineens weer helemaal niet
    tijd en doorzettingsvermogen zijn keywoorden…
    sterkte en succes morgen

  433. Hallo gewoon ik en de rest,
    Helemaal waar wat je zegt, dank je, doet me goed. Ik ga oefenen…

    Warme groet,

    Heidi

  434. Gossie, zit zelf in de lappenmand durfde dat nog niet te zeggen, blij jullie berichtjes te lezen. Heb net vier dagen als een zombie nieuwe medicatie gestart, hartkloppingen zweten en vandaag mee gestopt, dit gaat niet werken. Ben opperdepop, ga poging doen te slapen,
    Denk aan jullie Heidi en gewoon ik en de rest,
    Liefs Kaatje

  435. sterkte kaatje
    en sterkte heidi
    kaatje ik hoop dat je wat rust mag krijgen/ervaren

  436. Lieve Gewoon ik en de rest, dank je voor je lieve berichtje, deed me erg goed. Lieve Heidi wat knap allemaal en wat goed en fijn dat er zoveel positieve beweging is. Dit berichtje is voor jullie beide. Met mij gaat het nog niet zo goed, kan er niets anders van maken, eten is een strijd, slapen kortom alle zeilen bijzetten om te overleven. Therapeut is drie weken met vakantie , moest verboden worden. Moet echt gaan zorgen voor back up. Manlief werkt weer en ik heb de kids nog een weekje en dan hebben ze kindervakantieweek , ploeg mezelf erdoorheen. Hopelijk gaat het met jullie goed.vakantie is echt niet mijn ding.
    Liefs Kaatje.

  437. hoe gaat het nu kaatje?
    hoe gaat het nu heidi?
    ben op vakantie geweest daarom stil
    nu gaat het niet zo goed
    sorry
    even niet meer vanuit hier

  438. Lieve allemaal,

    Terug van weggeweest. Zeevakantie aan de Panne achter de rug. Niet veel regen, vaak zon en veel wind…maar net ietsje te fris. Voor mij zware vakantie. Terug last van paniekaanvallen gehad, die ik ondertussen wel controleer, maar ze zijn er, allemaal achter die ruime borst, om te spoken en te kwellen met angst en onverklaarbare plotselinge switchende emoties. Ik weet waarom. Andere omgeving, uit ritme, en…stad waar in mijn jeugdjaren via een paar personen linken naar gruwel die daar en elders gebeurde. Eerste dag kroop ik op mijn knieen over de vloer van de hel. Ik hield me flink voor mijn gezin, de kuststreek was daar ook prachtig en onze ligging was aan de dood rustige duinen. Heerlijke stilte. Dat maakte veel goed. Thuisgekomen terug bij mij en in mijn bedje kruipende dacht ik…dit is voor mij perfect. Ik was me weer eens zo meer bewust van de fijne dingen in mijn leven, de eenvoud en de vriendschappen, mijn geloofsovertuiging, gezonde vrije kinderen en een man die me geduldig bijstaat.Dat besef geeft me een rustig, vredig en dankbaar gevoel. Vandaag een ganse dag in actie met het gezin en een grote hoop vrienden, gecombineerd met eten en drinken en sport en spel. Tientallen vrienden van alle leeftijden die sporten en lachen en praten, helemaal oké, ook al kende ik dat niet als jongere of jong volwassenen. Nu zie ik in mijn en nog andere kinderen wat het is een evenwichtige stabiele gezonde puber te zijn. Lieve allemaal, dat geeft me zulk een vredig en gelukkig voldaan gevoel. Dàt hebben ze toen, destijds bij mij, niet kapot gekregen. Mijn hier en nu is van mij. Aan het verleden kan ik niets meer veranderen, dan het echt leren kennen en het met respect aanvaarden als een deel van mijn leven. Maar het heden, vul ik zelf, daar ga ik mee om, en de toekomst daar werk ik aan en naartoe. Dat maakt van het verleden dan plots een slechts korte periode in vergelijking met mijn levensweg. Dat geeft mij dan weer kracht, lieve allemaal. Ik denk vaak aan jullie.

    Warme groeten en mijn heerlijk warme bedje in,

    Heidi

  439. Eerste dag kinderen naar kindervakantiewerk half tien afgeleverd vier uur opgehaald. Ritme komt terug. Bied perspectief. Schrijf morgen verder heb besloten dat ik na twaalven niet meer ga mailen.
    Trusten
    Liefs Kaatje

  440. Lieve Heidi,
    Wat heb ik weer veel aan jou verhaal. Heb net goede sessie achter de rug. Heb een moeilijke vakantieperiode achter de rug waarbij ik erg ben teruggevallen in mensen niet toelaten niet om hulp vragen of bij de verkeerde vertrouwde mensen, daar waar ik los van moet komen. Heb mezelf weer eens wekenlang stelselmatig onderuit gehaald en vergeten dat het om de kleine goede momentjes gaat. En dat ik steeds maar denk er helemaal alleen voor te staan om dan later te beseffen dat ik best een aantal echte vrienden om me heen heb die als ik er om vraag voor me klaar staan. En het blijft me ook verbazen dat als ik weer eens in de modus zit van alles iedere keer te willen afzeggen omdat het zo klote gaat en ik alleen al de vraag hoe gaat het wil ontwijken, dat als ik dan doorzet en toch ga er meestal gewoon een leuke dag of afspraak van komt. Kreeg net een bosje bloemen van een vriendin, kwam ze even langsbrengen, met een heel lief kaartje. Voel me vaak zo enorm alleen maar dat ben ik dus niet. Echt niet en dat moet ik veel gaan zeggen tegen mezelf.
    Liefs Kaatje

  441. Lief Kaatje,

    Dank je voor dit aanmoedigende bericht. Wat leer je veel. Ik heb dit berichtje toch wel nodig, voel ik. Ik begrijp en herken alles wat je schrijft. Zelf kan ik helaas niet bemoedigend schrijven op dit moment. Ik heb geen goede sessie gehad gisteren. Ik zat gevangen en kan enkel wenen om de teleurstelling. Ik weet dat dat niet hoeft, dat het oké is, maar het gevoel zegt anders. Ik moet veel sporten om de negatieve emoties kwijt te kunnen.

    Hou vol allemaal, alsjeblieft, ze hebben ons genoeg pijn gedaan en wij mogen (leren) leven!

    Met traantjes,
    Heidi

  442. ik zit zelf nogal wat in de kreukel even
    maar wil toch even aan jou kwijt heidi:
    ik hoop dat je van jezelf ook best even teleurgesteld mag zijn
    ik hoop dat je je daar van jezelf toch best even verdrietig over mag voelen
    het hoeft niet inderdaad, maar het is er, dus het heeft plek nodig
    geef het ajb de ruimte, zodat je erna weer ruimte voor jezelf over hebt
    zodat je erna weer al je energie kunt steken in al wat belangrijk is
    sterkte en liefs

  443. Dank je voor het aansterkende bericht, ‘ik en de rest’.

    Ik weet het , het moet kunnen, ik mag teleurgesteld zijn, het is normaal, het is oké, het hoort erbij, het is groeien en oefenen om met de EP’s en de ANP’s te leren samenwerken en democratie zoeken…en toch, hoe waar het ook allemaal is, voel je je op dat moment afgelaten, een afschuiver, falen, alweer niets kunnen doen voor jezelf en gevangen zitten, moeten zwijgen. Daar hou ik niet van. I kreeg van mijn hulpverlener een sterke PPS van Professor Onno Vander Hart. Die wil ik samen met mijn man goed doornemen. Ik moet stilaan weer gaan klimmen, weet ik uit ervaring. Maar eerst moet ik stilstaan bij wat er precies gebeurde, en het ontstaan ervan plaatsen op mijn levens-tijdlijn. Welk gedrag? Waarom? Hoe ontstaan en waardoor? Wat triggert het nu tot actie? Hoe overleggen we? Klinkt als een grote drukke vergadering met heen en weer gepraat, en t gebeurt allemaal in…mij, en met…mij. Best vermoeiend. En er gaat wat tijd, leren, frustratie en scoren over. Momenteel, lieve ‘ik en de rest’ en lief Kaatje, kan ik er enkel om wenen en het voelen spoken in mijn wezen. Zoals in mijn verhaal van Quinten…De koningin is zoek en de ridders moeten helpen haar terug te vinden opdat de chaos in har kasteel weer tot bedaren komt, de harmonie, de rust en vrede moeten hersteld worden. Er is echt teveel chaos en angst. Ach, lieve bloglezers, jullie kennen het vast allemaal. Ik kom er wel weer bovenop, net als jullie dappere dames, het moet wel, er staan activiteiten op mijn agenda, en gelukkig maar. Ik ga t proberen. Ik ga weer veel leren met deze dikke broksteen in mijn weg. Ik moet eens goeeeed nadenken, en nu in mijn zachte bedje kruipen.

    Slaap zacht en geborgen, lieve dames,

    Heidi

  444. Hai survivers,
    Ook hier is het vallen en opstaan. Al weken zit er heftig verdriet wat omslaat in boosheid. Vind het zo vreselijk. Zou zoo graag eens een traumaloos dagje willen. Lijkt net alsof ik weer in een film zit zo ver weg van mezelf en tegelijkertijd over en over aanwezig. Het lukt weer niet om echt wat te schrijven terwijl er 7 discussies en verhalen zich aandringen maar stenograaf is even weg. Ben blij met jullie verhalen en aanwezigheid hier. Lukt me effe niet om echt te delen maar denk veel aan jullie.
    Liefs Kaatje

  445. hier de boel overhoop even
    even niks van mij hier
    sorry

  446. Lieve Gewoon ik en de rest,
    veel sterkte en liefs, hoop dat het snel wat beter gaat.
    X

  447. Hallo ‘Kaatje’ en ‘gewoon ik en de rest’,

    Ik begrijp jullie…
    Zullen we niet opgeven, al is het mega-moeilijk soms?.

    Warmpjes,
    Heidi

  448. ik doe niet aan opgeven
    heb een prachtige dochter om voor te zorgen
    opgeven is geen optie
    maar doorgaan is even heel erg moeilijk

  449. ohw en dankjewel kaatje voor je lieve reactie ook

  450. zouo willen dat hier alles van mij verwijderd werd

  451. is het mogelijk beheer?
    dat mijn stukken verwijderd worden?

  452. Hallo ‘gewoon ik en de rest’,

    Ben je bezorgd over je tekst op deze blog? Hoe gaat het trouwens met je? Mag ik je dat nog vragen? Als het niet goed aanvoelt voor je en je blijft liever stil is dat oké hoor.

    Warm groetje,
    Heidi

  453. had je best willen antwoorden
    maar niet hier
    sorry

  454. Geen probleem hoor, ik respecteer dat graag, ‘gewoon ik en de rest’.

    Warme groeten van mij,

    Heidi

  455. beheer????
    ik weet dat er iemand mee leest aangezien mijn berichten werden aangepast toen ik een link plaatste
    wil iemand mijn berichten verwijderen AUB??

  456. Hallo ‘gewoon ik en de rest’,

    Misschien kan ik je even helpen:
    Als je je niet lekker meer voelt met je berichten die te lezen staan op de blog, kan je misschien gewoon bovenaan deze blog op ‘contact’ klikken (dat krijg je te zien als je helemaal naar boven scrolt, bij mij is dat ongeveer rechts bovenaan), dan krijg je een keuze tussen de contacten van verantwoordelijke mensen van ‘Proud to be me’ en kan je jouw wens om je berichten te verwijderen direct bij de bron kenbaar maken. Zo legde ik mijn contact voor mijn boekje. De mensen zijn goed benaderbaar. Misschien kan het jou ook dienen? Ik hoop je met deze tip eventjes verder te kunnen helpen. Voel je vrij hoor.

    Warm groetje,

    Heidi

  457. Hallo Kaatje,

    Hoe gaat het met je? Is het schooljaar goed gestart voor je gezin? Ik geniet best wel van de na-zomer…jij ook?

    Warm groetje (ook aan alle anderen),
    Heidi

  458. lief dat je meedenkt heidi
    alleen door die verschillende bronnen weet ik niet waar ik moet zijn
    maakt me onzeker en raak dan in de war
    bovendien moet ik dan mailen en dan is mijn anonimiteit foetsie
    nee liever niet
    ja i know ben moeilijk
    kan het alleen nu niet anders
    sorry

  459. Een actuele lotgenoten forum over DIS vinden op internet, ik kreeg het niet voor elkaar. Is er eigenlijk wel één?

  460. minoes, caleidoscoop heeft een actueel forum
    wellicht kan je daar uit je voeten?

  461. @Gewoon ik en de rest,
    Dank je wel voor je reactie! Ik zal eens kijken daar.

  462. Owja, die site was me toch wel herkenbaar toen ik hem opende 🙂

  463. Hallo,
    Ik kwam nog eens piepen. Ik denk geregeld aan jullie allemaal en wil jullie nog eens warmpjes groeten.
    Heidi

  464. dankjewel heidi

  465. “Wie niet gelooft in wonderen
    keek over een wonder heen
    Namelijk zijn eigen verschijning.

    Is niets een wonder?
    Of net alles..zoals jij?
    Is alles een wonder?
    Bestaat ook dat van mij?

    Als je wonderen wil zien
    leef je steeds verworderd
    Als je wonderen kan zien
    Besef je jouw eigen wonder
    Jouw wonder…mijn wonder
    Uniek… zo bijzonder…”

    Heidi

  466. Het is een wonder
    Dat je ‘s ochtends je ogen opent
    verlangt naar de dag.
    Het is een wonder dat je begint te denken, te plannen en te kiezen.
    Het is een wonder dat jij jou leven mag invullen nu. Je mag het verrijken en inkleuren met jouw unieke verhalen. Zo vind jij je talenten. Jouw kostbaarheden die je verwerft dankzij jouw leven.Jij hebt de goudpareltjes waarmee je productief aan de slag kunt in t leven aangekweekt . Ieder hindernis die op je weg komt, leert je hoe je er mee om moet gaan. Je leert welke karaktertrekken er nodig zijn om als een goed mens de hindernissen uit de weg te gaan en door te gaan met je winst?Mensen die moeten bewegen tussen veel tegenwind, tegenstroom…ze krijgen SPIEREN. En met goedgetrainde spieren kan jij weer zoveel meer. Zoals je duim optillen en zeggen : ‘Welgedaan, Vette pluim voor mij!”
    Ik doe mee!!!!!
    Heidi

  467. “Het maakt niet uit hoe vaak je neervalt,
    Wel het telkens weer opstaan.

    je schouders zet je weer stevig recht.
    Je voeten geankerd in de grond
    Je geest op aarde
    Je blik vooruit…focus!

    Om opnieuw te beginnen.
    Opnieuw, ja, nog beter…”

  468. En nu….zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz….slaap zoetjes geborgen…….

  469. Hallo allemaal,
    Ik ben een tijd stil geweest. Ik heb nu pas alle antwoorden gelezen op mijn verhalen.
    Ik heb therapie inmiddels achter de rug. De conclusie was dat ik, juist door de DIS, zo creatief en veelzijdig ben dat ik altijd wel een manier vind om mezelf te helpen als het slecht gaat. Dat was heel gaaf om te ontdekken en beseffen. Ik raak daarom ook niet vaak meer in paniek. Ik vertrouw erop dat ik er wel uit kom en dat ik het wel aan kan.

    Mijn ex heeft toegegeven dat hij het te zwaar vond om met mij een relatie te hebben. Hij probeerde mij vrijheid te geven, maar dat voelde voor mij juist meer als er alleen voor te staan. Er is een verschil tussen los laten en in de steek laten.

    Mijn nieuwe vriend waarover ik sprak en ik zijn nog steeds samen. Het heeft ups en downs. Ik hoopte op een relatie met allebei mijn alters, maar uiteindelijk is het tussen hem en Klaver. Honderd is vaak niet welkom of wordt verkeerd begrepen. Tja, can’t have it all.
    Gelukkig qua werk gaat het nog steeds goed. Klaver en Honderd zijn een prima team samen op de werkvloer. Dat is dan weer mijn geluk.

    Mijn tip is: Accepteer jezelf met al je alters, het maakt je speciaal, sterk, en veelzijdig.

  470. Goeie avond Honderd en Klaver,

    Ik kende jou nog niet. Maar wat ben ik blij kennis met je te maken langs dit sterke bericht. Het bouwt me op. Dankjewel! Ik geloof er zelf ook in, al besef ik het niet altijd helemaal. Maar zoals je zegt, wij zijn bijzonder creatief en veelzijdig. Paniek mag daarom temperen. Wat een geruststelling hè. Wat je schrijft is zo begrijpelijk en sterk…

    Warme avondgroet en slaap zoet,
    Heidi

  471. Hallo allemaal,
    Ook ik ben even weggeweest, het gaat niet zo goed. Het is overleven op dit moment en het per dag aanpakken. Er zijn door EMDR dingen delen geraakt die niet goed doorwerkt kunnen worden. Heb twijfels over mijn therapeut en heb meer ondersteuning aangevraagd voor thuis. Choas en een dagtaak maken van huishouden wat ik normaal in een paar uurtjes doe. Zit aan andere medicatie die nu na 8 weken iets verlichting begint te geven, maar nog is elke dag een worsteling. Manlief en ik gaan heel stroef,
    Heidi wat een mooie gedichten, ze raken me. Opnieuw beginnen, mezelf accepteren. Nog een gelukkig nieuwjaar iedereen.
    Liefs Kaatje.

  472. Lief Kaatje,
    Ik ben meer dan blij iets van je te lezen. Ik begrijp je heel goed…
    Hartelijk warm,
    Heidi

  473. Lieve Heidi
    Ben blij ook weer het contact hier aan te durven, voel me zo ontzettend alleen in mijn gevecht overeind te blijven. Twee hele gevoelige kinderen en een falende hulpverlening richting mij en een man die echt oprecht loyaal is maar mijn ziekte maar niet snapt en gewoon niet met emoties kan omgaan, laat staan met terugkerende emoties van delen van mij.
    Liefs Kaatje x

  474. Lieve Kaatje,
    Het is ook zo ontzettend complex allemaal. Ik denk dat het voor de partner een uitdaging blijft om ons te kunnen snappen. Ik vind persoonlijk wel dat als er dan weer eens een stabiele periode is, allen ook weer wat op adem kunnen komen. Kinderen die heel gevoelig zijn, vormt nog een extra uitdaging. Zelf heb ik daar veel over gelezen om ermee om te kunnen gaan. Sommige delen van mij zijn namelijk hooggevoelig en een van mijn kinderen ook. Mijn beste vriendin is ook hoogevoelig, en dat in hoge mate. Niet gemakkelijk. Ik ben er jaren mee bezig moeten zijn voor mezelf. Ondertussen sta ik verder. Het vroeg en vraagt nog steeds meer dan genoeg van me. Maar geen onmogelijke opgave hoor, Kaatje. Kinderen worden in onze maatschappij ook steeds meer gevoelig met alle prikkels die ons omgeven, stress ect. Lectuur onder andere van Elaine Aäron over’ hoog-sensitieve personen’ heeft me verder geholpen. Je moet natuurlijk voldoende sterk zijn om zelf te kunnen lezen en begrijpen. Ik weet niet of dat momenteel lukt voor jou? Iedereen moet zelf ook aanvoelen hoe hij met een bepaalde uitdaging om wil of kan gaan. Voor mij betekende het opdoen van kennis erover veel, nog steeds. Voor anderen kan dat anders zijn, en daarom zeker niet slechter. Wat zou voor jou een hulp zijn, Kaatje, denk je?
    Warmpjes,
    Heidi

  475. Lieve medestrijders,
    Ik heb voor het eerst in mijn even, en ik ben 43j,over ‘mijn’ gevoelens gepraat thuis, bij mijn moeder. Het is me gelukt. Ik heb alles verteld. En…ik ben fier. Het verliep in vrede, zoals ik het wenste. Deze voor mij grote mijlpaal wil ik met jullie delen.
    Hartelijk warm,
    Heidi

  476. Lieve Heidi,
    Ben echt blij voor je, denk te weten wat dat belangrijk en fijn kan zijn!
    Heel veel liefs
    Kaatje Xx

  477. Dankjewel, lieve Kaatje 🙂
    Heidi

  478. Lieve Kaatje,
    Mag ik je iets vragen, alsjeblieft? Was de EMDR op zich goed/veilig verlopen? Hoe ervoer je dat? Als het je te gevoelig ligt hierop te antwoorden, begrijp ik dat. Zeg je me dat dan even. En is de berg van chaos ondertussen wat minder groot of zwaar geworden?
    Warmpjes,
    Heidi

  479. Lieve Heidi,
    EMDR is bij mij niet veilig verlopen. De eerste keer kwamen er meerdere dingen door elkaar heen naar voren. We concentreerde ons op een ervaring om die dan te herbeleven en te bekijken of we er een andere lading aan konden geven, maar het was zeer beangstigend om te merken voelen wat er zich allemaal aandiende. Al vrij snel realiseerde ik dat het om drie traumatische ervaringen ging die met alle hevigheid en door elkaar heen zich aandiende. En het heeft ook geresulteerd in drie weken totaal van de wip wap. Het betrof ook drie ervaringen uit verschillende leeftijden. EMDR moet dus heel voorzichtig bij mij. We hebben het drie keer geprobeerd en het heeft wel wat gebracht, een aantal triggers werden duidelijker. Ik heb een hele voorzichtige therapeut, misschien wat te voorzichtig. Maar zijn belangrijkste doel is mij overeind te houden en te laten functioneren, ik heb twee jonge kinderen. . EMDR is voor mij niet wekelijks haalbaar. Mijn peut en ik werken meer aan visualisatie van 1 nare herinnering en dan kijken of we daar de angst en de schaamte vanaf kunnen halen en er proberen anders naar te kijken.
    Liefs Kaatje x

  480. Dankje, lieve Kaatje,
    Je bent een dappere dame, die zich doorheen heel wat knopen worstelt.Een dissociatie Identiteitstoornis met de plaag van vele opdringende flashbacks en redetwistende stemmen…kan het niet eenvoudig zijn. Ik geloof je. Je werkt hard, lieve meid. Je wil vooruit met je gezin, in functie blijven. Vind ik wijs van je therapeut. Een haalbaar evenwicht vinden en dan voorzichtig zoeken. Zelf liet ik het nog niet echt toepassen. Een probeersel wel, ja, maar dat was eerder noodgedwongen door de crisissituatie. En dan volgt er weer een zo-periode en een zus-periode. Allerlei wisselende en soms vreemde fasen. Maar op den duur ken je jezelf, ontmoet je jezelf steeds beter en beter. Je leert de hand te drukken aan al je delen en samen te luisteren naar elkaar, te durven spreken ook, en zwijgen ook. De democratie binnenin jouw unieke systeem. Controle, rust, stilte, balans, vrede, evenwicht… Zulke mooie woorden…kostbaar. Vele mensen leren het niet eens kennen; wij moeten wel, om verder te kunnen. We ontdekken daardoor dus erg waardevolle dingen in onszelf. Een beetje rijpheid misschien? Op den duur, Kaatje supermaatje, zeggen we: “Hallo IK, ik ken JOU en ik ben met JOU samen. Wij zijn samen Ik.Jij bent goed in dit en ik ben goed in dat. Samen staan we sterk dus…” Ja, Kaatje, die redenatie, die therapie aan de democratie in jezelf, die vind ik kostbaar. Ik hoop zozeer dat jij hier ook iets nuttig in ziet of reeds ervaart. Ik wens je een super paasvakantie binnenkort. Maak maar soepele leuke plannen waar je naar toe kunt leven. Allemaal doeltjes. En tel al die overwinningen. Die zijn van JOU! Bravo!

    Zoete zachte avondgroet,
    Heidi Vanrompay

  481. heidi mag ik wat vragen alsjeblieft?
    je praat zo vol lof over je systeem over onze systemen over therapie en over de groei
    voel je dat ook echt zo? of is dit het beeld dat je graag zou hebben?
    het lukt mij echt niet om vol lof te kunnen zijn over mijn delen over mijn systeem of over mijzelf uberhaubt…
    ik zie geen overwinningen zelfs niet in de stappen die ik zichtbaar heb gezet

  482. Hallo gewoon ik en de rest,
    In ieder geval ‘weet’ ik het. Het diep voelen lukt me niet iedere keer, wel vaak. Een diep bewustzijn van hoe ik in mekaar zit. Ondertussen werk ik er al zo’n zeven jaar mee, ik kan het niet zo heel precies zeggen. Ik durf zeggen dat ik mezelf al goed heb leren kennen en nog steeds veel bijleer. Het is soms kei-hard werken en dan weer gewoon laten gebeuren. Maar na een dal komt meestal een lichtpunt. Weet je, gewoon ik en de rest, dat was mijn voorwaarde om te blijven leven, de therapie aan te gaan. Bijna was ik er niet meer. Ik deed mezelf pijn en wilde ook niet meer leven. Ik had het gevoel dat ik niet meer ‘kon’ leven. Toen maakte ik de afspraak met mezelf: ‘of ik word ik hier beter door en maak hier winst mee, of het leven hoeft niet meer voor mij.’ Ik werd net op tijd tegengehouden. Nu leef ik nog en ben ik daar heel blij om. Mijn zus en broer zijn er niet meer. Zij konden het allemaal niet aan. Ik ben dus héél erg dankbaar. Ook al gaat het soms erg moeilijk en zou ik het nog beter willen in mijn proces; als ik zie van waar ik kom en wat ik mocht bereiken, dan wéét ik dat het kan. Het is worstelen in de ring met jezelf soms, ja, met klappen hier en daar, soms zelfs veel, maar met overwinningen. Ik verwacht geen volledige heling. Ik weet zelfs niet of dat wel bestaat nu. Maar ik ben meer dan tevreden met het leren kennen van mezelf en leren samenwerken. Mijn therapeut heeft al bergen geduld met me moeten hebben, maar we boeken winst. Anders, lieve gewoon ik en de rest, was ik er nu al lang niet meer en moest mijn gezin het zonder mij stellen, wat een erg droevige gedachte is. Ik heb mijn kiezen kort geslepen van het ongeduld, de woede, de ergernis…Maar een ding stond vast: ‘Ik zou het nooit opgeven.’ Ik heb ook veel gehad aan de steun van mijn man en mijn sociale omgeving. Dat heeft minstens de helft van de vooruitgang betekend. Allen zou ik het niet gekund hebben, was het zelfs niet veilig. Ik zou nog steeds willen dat ik beter kon hechten, minder op mijn eigen kop zou slaan, mezelf minder zou beschuldigen, beter zou loslaten…maar nu kan ik tenminste een gesprek aangaan met mezelf en de negatieve gedachten eerst beluisteren en dan weg-redeneren. Mijn hulpverleners hebben mij hierin zeer veel geleerd. Het zijn geen wondermensen, maar voor mij deden ze kleine wondertjes. Ja, gewoon ik en de rest, ik ben positief en spreek met lof over mijn delen want ik weet nu wie ze zijn en hoe hard ze hun best deden om me te laten overleven, hoezeer ze ook hebben gelden. Ik heb ze leren graag zien. We zijn nu samen. Ik geloof er ook sterk in dat andere dappere strijders dat ook kunnen, alleen, iedereen is anders, evolueert op een ander tempo, leeft in een andere situatie ect. Ik denk dat ieders pad anders verloopt maar wel met vele kansen…op de juiste tijd. Ik heb je nu gevoelige zaken verteld en ik hoop oprecht dat het je mag aanmoedigen en dat ik je zeker niet ontmoedig. Je bent het waard te helen. Geef het niet op, NOOIT! Niemand die ons ooit erg pijn deed is dat waard. Ik wens je een mooie lente toe, ook binnenin jezelf, dappere madam.

    Warms,
    Heidi

  483. dankjewel heidi voor je reactie en voor je uitgebreide open verhaal
    weet je, ik ben nu 4 jaar aan het werk gericht op dis waarvan bijna 2 jaar binnen een gespecialiseerd centrum
    deze laatste 2 jaar zijn ook heftige dingen gebeurd zoals zwangerschap/moeder worden en tijdens die zwangerschap moeder verliezen na een kort maar heftig terminaal ziekbed
    door met name de gebeurtenis moederschap is er samenwerking gekomen tussen mij en een aantal dagelijkse delen en zoetjes aan krijg ik meer en meer inzicht in het systeem van binnen
    het gaat me niet snel genoeg zeker nu ik moeder ben, moet er volop kunnen zijn voor mijn kind en vind dat zolang ik zelf zo heftig in proces zit dat dit niet voor de 100% kan
    gelukkig vertoond mijn kind alle tekenen van een veilige hechting dus daar ben ik wel heel erg blij mee en trots op…maar ondertussen voel ik me in mezelf helemaal niet oke waar ik me dan weer schuldig over voel
    ik weet dat mijn systeem erg groot en complex is en als ik zie wat er is verzet in 2 jaar, dan zie ik ook gelijk die hele grote hoge berg die nog voor me ligt…dan is dit zo’n mini heuveltje…het voelt zo eindeloos en dat maakt me moedeloos
    nee, ik geef niet op, dat verdient mijn kind niet
    maar moet bekennen…niet opgeven vind ik momenteel heel erg moeilijk

    gewoon “ik”

  484. Hallo gewoon ik,

    Fijn dat ik je mag leren kennen op deze manier. Ik begrijp wat je bedoelt als je zegt dat je je helemaal niet oké voelt in jezelf en dat die rot-berg op je netvlies verschijnt als je denkt aan de weg die je aflegt.
    Ooit las ik eens in een fijn tijdschrift, de Wachttoren, een voor mij krachtige uitdrukking. Het baat me deze te koesteren en ik deel het graag met je. Wat vind je hiervan:
    ‘Hou niet enkel van het doel dat je tracht te bereiken, maar ook van de weg ernaar die je aflegt.’
    Misschien zou je me nu het liefst van al een mep rond mijn oren willen geven, maar dat is echt een gouden tip voor me, nog altijd. Misschien wil je er wel eens over nadenken, wat deze uitdrukking voor jou zou kunnen betekenen…
    Nog even dit, gewoon ik:
    Ik vind dat je een heel mooi taalgebruik hebt. Ik hou van taal. En ik hou van survivers, zoals jullie allemaal.

    Hartelijk warm,
    Heidi

  485. nee, ik wil zeker niet meppen…ik kan de zin goed volgen en ik denk ook dat als je dat lukt, je al heel veel gewonnen hebt
    voor nu kan ik niet houden van de weg die ik afleg naar mijn doel…voor mij is dat nog te veel gevraagd…mis duidelijk nog een stuk acceptatie
    en ehm, dankjewel heidi, voor je compliment over mijn taalgebruik
    ik schrijf vanuit mn gevoel, maar nooit zonder na te denken 😉

    gewoon “ik”

  486. Wouw…de ondertekening zegt veel…trots op je!

  487. uhm…*schaam*
    en nu?
    (sorry)

  488. Hmmm, ‘schaam’…met zo’n mooie rode blos op je wangen…kriebelige kronkels in de buik…KEI-POSITIEF en WAARDIG gevoel om van te genieten.
    ‘Gewoon ik’ is iemand die zich laat zien en schaamte is dus lekker overbodig. Mag wel wat doorschemeren, zelfs met de onzekere ‘sorry’, omwille van menselijkheid, en bescheidenheid; dat is oké en zelfs schattig. Maar laat het sterke positieve compliment maar tot je doordringen. Mijn advies: dans er de hele avond mee…deed ik ook eens 🙂 Vlinders zullen je omgeven, gewoon ik!
    Sweet dreams, maatje,
    Heidi

  489. sorry heidi het lukt me niet om positiviteit/complimenten binnen te laten komen
    ik zit een beetje (erg) vol met zelfhaat momenteel
    sorry

  490. Beste gewoon ik en de rest,
    Geeft niet hoor…echt niet.
    Hartelijke groet,
    Heidi

  491. Dankje Heidi, voor je begrip, voor je medeleven, voor het delen van jouw eigen stukjes hier.
    L.

  492. Zomaar een instant-gedichtje, voor om het even welk maatje dit leest…

    ‘Als ik mijn neusje uit het raam steek
    en mijn longen vul met lucht,
    voel ik de dag in mij beginnen
    glimlach ik en sla een zucht.

    Dit is een dag dat ik mag leven
    weer de zon mag zien.
    Aan mijn vrienden iets mag geven
    en genieten bovendien.
    Als de zon naar mij wil lachen
    Dan mag ook ik dat zeker doen.
    De vogels voor me willen zingen
    dan gooi ik hen een handje zoen.
    Hoog daar boven in de hemel
    moet wel iemand super goed,
    deze dingen aan ons geven
    zoveel schoonheid zacht en zoet.
    Ook al schokt de hele wereld
    van het kwade om ons heen,
    toch vergeet Hij niet te geven
    zon en regen voor elkeen.
    Ik moet hiervoor niet eens betalen
    mijn tuintje staat in schone bloei,
    ik kan mijn groentjes zo gaan halen
    niets hiervan dat mij vermoeit.
    Mensen mogen dan vaak falen
    slechtheid ons hiel diep doen balen
    Hij die alle dingen ziet,
    houdt herstel in het verschiet.
    De vele onrechtvaardigheid
    zal zeker ook haar einde kennen,
    Met spoed en zonder enig spijt
    zal Hij de mens met goeds verwennen.
    Want als dat plan er niet zou zijn
    kon zoveel moois toch niet bestaan,
    Ja, binnenkort is het met pijn
    voor eeuwig, ja, voor goed gedaan…

    Nu mijn neusje achteruit gaat,
    weer mijn frisse kamer in,
    Weet ik dat de dag weer klaar staat
    met als geschenk een nieuw begin.’

    Heidi Vanrompay.

  493. mooi geschreven, dank voor het delen heidi

  494. Hoi dames,

    Ik heb niet alle reacties gelezen, maar ik zie dat er veel reacties zijn. Zelf heb ik geen dis, maar moet een onderzoek doen voor school. Hiervoor heb ik mij geinteresseerd in dis. Helaas is het lastig om iemand te vinden die dit heeft of hier open over wilt praten.

    *Geen contactgegevens plaatsen.
    Mail info@proud2Bme.nl voor je verzoek

  495. Helaas…kan het ook vreselijk donker zijn soms…met zoveel verdriet en onmacht en frustratie.

  496. Hallo Fleur,
    Ik ken je niet, denk ik. Ik heb het op dit moment niet gemakkelijk maar als ik iets zie dat ik misschien anderen met DIS kan vooruithelpen, wil ik doen wat ik kan en wat ik kan goedkeuren. Wat heb je nodig en hoe zou ik je vooruit kunnen helpen?
    Heidi Vanrompay

  497. ik had een berichtje gestuurd, maar kennelijk is het niet goed gegaan

    ja helaas, het kan heel zwart/donker zijn…
    vind het naar voor je dat het even niet zo lekker gaat met je heidi
    ik hoor dat je snel weer oke bent met/in jezelf
    ik zit momenteel ook even heel donker…

  498. hallo fleur,
    wellicht dat ik anoniem wel iets voor je kan/wil betekenen
    wat zijn de thema’s waarover je wilt spreken?
    groetjes

  499. Hallo gewoon ik en de rest,
    dan moeten we eventjes een zonnestraaltje aan mekaar doorgeven…zo wordt het weer wat lichter (zonnestraal voor jou).
    Ik heb er net een goed verlopen sessie opzitten en daar kan ik weer blij om zijn.
    Ik hoop dat de wolken nu weer een poos opzij blijven. Dat kan zo’n deugd doen. Die heerlijke periodes van rust, toch? Dank je voor je berichtje!
    Warm groetje met zonnestraal op je snoetje,
    Heidi

  500. Hoi allemaal,
    Heb net vier daagjes met de kinderen en manlief in een huisje aan de Belgische kust gezeten. Het is lang geleden dat het me lukte om een paar daagjes te genieten maar dat is dus gelukt. Heerlijk uitgewaaid en urenlang schelpen gezocht. Geloof dat manlief en ik daar nog meer van genoten dan de kinderen. Urenlang effe niet met de shit bezig geweest en ook urenlang dat mijn systeem niets opdrong dan het nu, heerlijk. En ook de kinderen hebben genoten, een schepje een emmertje de duinen en de zee. Wilde dat even delen.
    Liefs Kaatje.

  501. dankjewel heidi
    zonnestraal ook voor jou

    kaatje wat fijn dat je daagjes aan het strand in belgie je goed hebben gedaan
    wat goed dat je hebt kunnen genieten
    en dankjewel dat je dat met ons wilt delen

  502. Hoi Kaatje,
    Net als je maatje ‘gewoon ik en de rest’ wil ik je bedanken dit leuke berichtje met ons te delen. Goed nieuws doet gewoon goed! Goed gedaan, Kaatje! Sterk van jou helemaal. Super voor de ganse kroost die mee ging uitwaaien. En schelpen rapen…erg ontspannend. Ik doe het zelf ook graag 🙂
    Warm groetje,
    Heidi

  503. Thanks maatjes!
    Soms doet het zo goed als het even goed gaat,..
    Al is het maar voor even. Heerlijk. Bied perspectief.
    Dank je voor jullie berichtjes
    Liefs Kaatje xx

  504. ik zou ook nog steeds wel contact willen met mensen die dis hebben. ik voel me soms zo eenzaam en niemand herkent het eigenlijk en op internet is er weinig over te vinden..

    ik heette hier boven merel en op het forum ben ik xhope..kun je mij een pb sturen bijvoorbeeld : )

  505. hoi
    er is aardig wat te vinden hoor op internet
    misschien kun je eens kijken bij de patienten vereniging
    het heet caleidoscoop
    groetjes

  506. Een zomaar gedichtje voor wie het graag wil lezen…

    ‘Geurige frisse bloemen,
    harige bijtjes die zoemen,
    jonge poesjes die spelen,
    zich uren lang niet vervelen.
    Witte wolken in een zee van blauw
    Avond zon en ochtenddauw,
    Het verzilveren door de maan
    steeds getrouw en in haar baan.
    Elke dag weer
    en onlaatbaar loyaal,
    keer op keer
    het onfeilbare verhaal.
    Onze aarde met alles erop en eraan
    is niet zomaar zonder reden ontstaan.
    Een thuis die ons biedt,
    een doelbewust bestaan,
    voor ieder die het ziet,
    een hoopvol ‘voortaan’.’

    Woordjes die vloeiden uit een tekst die ik las in Jesaja 45:18. Ik dacht…opbeurend, leuk om delen.

    Warmpjes,
    Heidi

  507. En hallo Merel,
    Ik begrijp je best. Het klinkt allemaal erg vreemd in de oren van de meeste mensen. Het gevolg is dat men zich dan erg eenzaam kan voelen. Een vreemde eend in de bijt… Weet dat je niet alleen bent, Merel. Velen van ons begrijpen jou goed!
    Hier kan je het wel eens kwijt allemaal. Ik denk dat je op deze blog berichtjes van heel wat dappere mensen kunt lezen en met hen kunt chatten. Een positief bericht of een gewone ‘ik begrijp je’ kan soms erg erg erg goed doen, toch?
    Ik verwijs zelf soms wel eens naar het kinderboekje ‘Mama is anders’, van de uitgeverij Clavis. Er wordt tijdens verschillende therapiesessies mee gewerkt en ook de DIS-vereniging Caleidoscoop is ermee bekend. Zoals ‘gewoon ik en de rest’ hierboven al schrijft kan je ook voor veel bij hen terecht. Ze hebben nog erg recent een pracht-College betreft DIS opgericht. Zij werkten er ijverig met mij aan mee om het boekje te schrijven. Je kan het boekje ook lenen in de bibliotheek. Bij ons hier in Laakdal is dat kosteloos voor de lezers. Het boekje is in zo’n eenvoudige taal geschreven met interessante bijsluiters van professionele hulpverleners. Geef niet op, Merel. Want…eens de lente is aangebroken, kunnen Merels wondermooi zingen! Ik luister vaak naar ze in mijn tuin. Een wonder voor mij…
    Warme groetjes,
    Heidi Vanrompay.

  508. Meisjes einde schooljaar en ze hebben mama veel meer nodig nu voor van alles en nog wat. Ben zaterdag echter doorgezakt en het zit nog steeds niet goed. Ik kan dan haast niet met de auto rijden en vind mijn weg vaak niet. Ik voel me momenteel erg in ‘toen’, weten jullie wel. En dan kruip ik in de zeepbel van Viki, zoals ik in mijn boek beschrijf. Ik ben nog steeds ontmoedigt als het me weer verrast en komt opduiken met een crash. Ik denk telkens dat het me nu niet meer zal overkomen. Vanmorgen in de auto deed ik de tapping-methode en brengt wel weet wat meer rust. Ik kan me tijdens zulke momenten/periodes erg onbegrepen en verdwaald voelen, hulpeloos en verloren…

  509. Mijn pleegdochter lijdt denk ik aan dis. Zijzelf denkt daar anders over! Ze is er redelijk van overtuigd dat iemand dit met haar heeft gedaan. De andere persoon is destructief en doet ook net alsof zij is gestuurd om mijn pleegdochter te vernietigen!
    Alles en iedereen die van haar houdt moet weg, bezit heeft ze niet ook dat alles moet weg. Ze heeft meestal alleen de kleding die ze aanheeft en heeft geen idee waar de rest is. Ik kan haar op dit moment niet meer in huis laten want daar moet ook alles stuk of weg. Behalve dat ze sterker is dan ik is het natuurlijk ook niet zo dat ik letterlijk met haar kan gaan vechten. Ik maak me vreselijk ongerust. Ze vindt zichzelf terug in een schuurtje of ergens op straat slapend. Heeft iemand raad voor mij?

  510. Beste Andrea,

    Ik zou sowieso erg voorzichtig zijn met zelf in te vullen wat ze zou kunnen mankeren.
    Het is niet voor niks dat de professionals hier al veel moeite mee hebben.
    Ik zou adviseren dit met de huisarts te bespreken of met een eventuele behandelaar om zo te kijken naar hoe jullie haar kunnen helpen dit gedrag te doorbreken enzovoorts.

    Sterkte en succes.

  511. Wat naar voor je Heidi.
    Ik zou willen dat ik wat voor je kon betekenen.
    Veel sterkte en ik hoop dat je snel weer op je eigen benen kunt blijven staan.

    Liefs.

  512. Dank je gewoon ik en de rest. Ja ik pretendeer niet dat ik weet wat mijn pleegdochter mankeert. ik schreef daarover omdat zij dat wel is, aankloppen bij de medische zorg ziet zij niet zitten, ze verwacht een hoop gepraat en een waarschijnlijke opsluiting.
    Zij is als meisje van 18 daar bang voor. Dat begrijp ik ook wel. Ze ziet natuurlijk wel steeds meer in dat dit ook geen leven is, de enige oplossing die zij ziet is nogal rigoureus. Het enige wat ik weet te doen is met haar te blijven praten dat ze toch liever eerst naar andere oplossingen zoekt. Ik ben zeer ongerust.

  513. Lieve Gewoon ik en de rest,
    Je betekent nu al iets voor me, lieve boterbloem.. Dankjewel! Ben weer beter, oefff.

    Dag Andrea,
    ik moet aansluiten bij wat ‘Gewoon in en de rest’ je aanmoedigt niet te doen en wel te doen. Grote voorzichtigheid is meer dan op zijn plaats, net omdat ze zo beschadigd is, beste Andrea, net daarom. Roep hulp en advies in, die is er voor je. Tracht het niet alleen te doen, dat is gewoon veel te zwaar en complex. Ik wens je veel sterkte en goed advies met de nodige steun, best Andrea.
    Hartelijk,
    Heidi

  514. Zomaar, voor allen die van gedichtjes houden….

    ‘Kalmte na de storm
    Het verschil is echt enorm
    Minder ruzie in mijn geest
    Lang is het niet zo geweest
    Laat vakantie nu maar komen
    Laat me even stil nog dromen
    Dat de zomer fijn zal zijn
    Een tijdje rust een waar festijn’

    Warmpjes,
    Heidi

  515. Wat fijn voor je Heidi,
    ook ik sta vlak voor die vakantie met mijn twee meiden. Blij met de activiteit hier. Lukt me even niet om meer te schrijven.
    X

  516. Wat fijn van je te lezen, lieve Kaat!
    Ook een kort bericht kan een positieve boodschap aan de lezer geven 🙂
    Dankjewel,
    Heidi

  517. Hoi lieve allemaal
    meer dan de helft van de vakantie zit erop, het gaat minder maar niet echt slecht, zoiets. De vakantie is leuk voor de kinderen dus dat doen we goed. nog twee weken en dan gaan de meiden weer naar school. Ik heb een week gekampeerd met de kinderen op een kleine natuurcamping met vier andere moeders van hun school met hun kinderen, dat was zeker voor de kinderen geweldig. Spelen spelen en nog eens samenspelen. Daarna twee weken thuis, lekker weer was fijn. Vandaag ben ik terug gekomen van een weekje Kamperen met man en kinderen. Hutje mutje op een kampeerveldje met de camper van mijn ouders. Redelijk goed gegaanmaar voor de kinderen was het fantastisch.
    Liefs Kaatje

  518. Wat fijn, Kaatje!
    Volgens mij die jij dat allemaal echt goed. Er zijn onweders, ja, maar ik vind ook zonneschijn in je berichtjes terug. Zo mooi, echt aanmoedigend!
    Met mij gaat het ook op en af. Soms spiegelen de kinderen erg terug naar het verleden en dan komt er wel eens een ferme crash. Maar goed. De ups zijn er ook en de stabieltjes ook. Dus oefenen maar. Mijn oudste dochter is geopereerd aan de wijsheidstanden en mijn verzorgster is dus erg allert in mij om haar goed te verzorgen. Eigenlijk is dat wel een sterk punt aan ons; wij kunnen onze rollen erg goed laten werken.
    Warm groetje aan allemaal trouwens, en aan Kaatje 🙂
    Heidi

  519. Hallo alle lieve lezers,
    is de zomer een plezier voor jullie? O wat ze het dat moeten zijn, toch?
    Ikzelf begin mijzelf steeds beter te leren kennen…het patroon en wat hiermee aan. Daar heb ik veel werk mee, handen vol. Lukken en mislukken en soms, ja soms, durf ik erom lachen. Veel om rekening mee te houden. Niet te lang op voorhand plannen maar het wel tijdig doen. Niet teveel te lang drukte om me heen, geen teveel negatieve sferen en zeker geen hitte in temperaturen om me heen. Veel afwisseling tussen rust en de vele plannen van mijn dochters. Af en toe complete rust, stilte, soms een crash. Zo gaat dat. Maar de hitte…Een domper van de zomer. Maar ik heb een goeie trooster…koekjes en taarten bakken…en opeten! Zo vinden we allemaal wel wat van doen dat goed voor ons.Om trachten één te blijven, al is het maar naast mekaar. Samen werken. Nou, dat is zo mijn menu om er een geslaagde vakantie van te maken. Binnenkort school, hm, dubbele gevoelens…
    Warmpjes en zoetjes met hemelse caramellesproetjes bovenop de groetjes,
    Heidi

  520. Hallo allemaal,
    Hoe voelen de mama’s zich nu de kinderen weer naar school gaan. Vinden jullie ook dat de stilte soms zwaar valt?
    Lieve herfst-groet,
    Heidi

  521. je bent wel een beetje remi hier he heidi 🙁
    ik heb geen schoolgaand kind dus voor mij niet anders dan anders, mijn meisje is lekker bij me thuis

  522. Deze mama is blij met het ritme en blij met de stiltes in huis. Wil echter nog nazomeren dus zeg ik nazomergroet.
    X

  523. Lieve allemaal
    Ik wil even wat delen, sinds gisteren hebben wij twee kittens, twee zwarte katertjes van 11 weken oud. We hebben altijd al katten gehad 1 of meerdere maar altijd katjes die een bepaalde gebruiksaanwijzing hadden. Niet echt voor gekozen zeg maar, zwervertjes die echt hulp nodig hadden. maar deze keer hebben we gewoon twee katjes uit in nestje met allemaal leuke katjes en hele lieve leuke Opvoeders eigenaren. Te gek ! Natuurlijk zijn mijn kinderen in de 7de hemel, ze zijn echt superlief speels ondeugend maar ook al opgevoed, kennen het woord nee en gebruiken al de kattenbak. Maar ik ben helemaal blij, jeetje wat een lieve beestjes.
    Liefs Kaatje.

  524. Wat leuk Kaatje, die kittens!
    En fijn te lezen hoe je van ze geniet 🙂 .

  525. ja, geniet echt van ze
    X

  526. Hallo ‘gewoon ik en de rest’,
    Heerlijk genieten van je meisje 🙂
    Ik kom stilaan terug in de ‘gewenning’…dan valt het ook weer mee natuurlijk. Mijn dagen worden goed gevuld. Stilletjes blijven zitten zonder iets dat mijn geest in beweging houdt, moet ik meestal vermijden. Bezig blijven is voor mij vaak de boodschap. Maar dat is oké.
    Ik zocht even het woord ‘remi’ op, dat je aanhaalde in je repliekje op mijn berichtje. In mijn woordenboek staat bij ‘remis’: ‘tram’. Bedoel je in beweging zijn op deze blog, of anderen laten mee opstappen na een berichtje, of vaak of…? Het is een nieuw woord voor me. Ik hou wel van nieuwe woorden.
    Fijne nazomer met je meisje, gewoon ik en de rest!
    Hartelijk,
    Heidi

  527. Hoi Kaatje,
    Kittens! Heerlijk is dat! Ik heb er hier zien geboren worden bij onze huispoes ruim tien jaar geleden. Het is een wonder! En ze zijn zo…om naar te turen en te turen en ze lekker te knuffelen, vanaf het moment dat het kan natuurlijk. We genieten hier ook nog van vijf poezen die geboren werden ergens tussen onze kippen. Zij blijven buiten maar we zijn vriendjes, ze mogen blijven. Ondertussen leven ze al jaren hier in de tuin. Binnen genieten we van 1 poes. Snoes. Een lapjeskat die goed de aandacht weet te trekken 😉 Geniet er samen van, Kaatje! Ik ben blij voor jullie en kan het me een beetje voorstellen. Leven in huis 🙂
    Hartelijk,
    Heidi

  528. hallo heidi,

    remi staat voor alleen op de wereld
    er is in nederland een sprookje over en wordt ook als zodanig in de spreektaal gebruikt
    ik bedoelde remi in mijn context als alleen het forum vullend

    groetjes

  529. Lieve allemaal,
    Ik heb besloten om afscheid te nemen van deze manier van contact;
    Dit zal het laatste bericht van mij hier zijn. Ben heel blij dat er wat gecorrigeerd is weggehaald is, ik schaam me kapot voor wat ik nog weet van de discussie die gelukkig is weggehaald. zoiets.
    Lieve Heidi ik ga contact met je zoeken via je uitgever en lieve gewoon ik en de rest ik ga ook met jou contact zoeken en hoop je te bereiken maar dot is het laatste bericht van mij hier.
    Liefs kusjes
    Karin

  530. Lieve Kaat,
    Ik kijk uit naar je contact, eerlijk. Ik mag je graag, al kennen we mekaar enkel langs deze weg. Clavis zal je de mogelijkheid geven contact met me op te nemen. Hopelijk lees je dit nog even…
    Hartelijk warm groetje,
    Heidi

  531. Hoi ‘gewoon ik en de rest’,
    Zei ik je al eens dat ik je taalgebruik echt goed vind? Dat is dus zo.
    Ja, ik schrijf al wel eens…of vaak 😉 Daar dient de blog voor, toch? Mekaar wat opbouwen, gewoon even reageren, iets kwijt willen, soms in droef of boosheid, dan in vreugde en plezier, mekaar trachten begrijpen… Remi is weer een nieuw woord voor me. Bedankt om het even uit te leggen. Gelukkig voel ik me langs dit forum niet meteen een remi. Jeetje, ik kan wel babbelen soms,hé. ‘t Is echter wel oprecht. Een positief kantje dan. Ik kan echter ook heel erg stil zijn…doodstil. Het wisselt, dat kennen we.
    Warm groetje!
    Heidi

  532. hallo heidi,

    dank je wel voor je compliment 🙂
    you make me blush haha
    fijn dat je je niet remi voelt op dit forum

    groetjes

  533. Ik ben een DIS patient met 286 alters maar echter tot heden is er niemand in hulp
    ook al beweert men specialist te zijn die waarlijk ons helpen kan. Maanden ben ik
    nu verder met begin “veiligheid” en dat na zes maanden heeft de hulpverleenster het erover maar moeten we ZELF die veiligheid maar zien te vinden en maken met zijn allen. Geen gereedschap krijg je mee, niets!

  534. Hallo Mike,
    Wat moeilijk. Ik begrijp je wel. Ik heb zelf ook al een hele weg afgelegd, ondertussen een weg van 7 jaren. Ik sta gelukkig al een heel eind verder. Met vallen en opstaan echter, en met een zoektocht naar de juiste hulpverleners op het juiste moment. Dat is een van de moeilijkste opgaven,ook voor jou, meen ik. Misschien is het bespreekbaar bij je hulpverleenster? Er is namelijk heel erg veel ‘gereedschap’ zoals je dat zo goed noemt. Doch, op de juiste tijd ervoor. Vertrouwen en veiligheid eisen het meeste tijd op. Eerlijk gezegd, naar mijn persoonlijke ervaring lijken het onmogelijke opgaven. Je beseft later pas, als een wat verder staat, dat het ook echt kan. Zelf krijg ik hulp van een zeer bekwame hulpverlener wat psychotraumatherapie en DIS-hulpverlening betreft. De juiste deskundige hiervoor is van essentieel belang. Weet echter, Mike, dat als DIS-Surviver je heel wat tegenstand en verzet zult voelen van de delen onderling, wat normaal is. Je hele wezen kan in opstand komen omdat je vooruit wil en het niet meer veilig voor ze voelt. Elk deel speelde namelijk een belangrijke rol in je leven en wil je nu nog steeds helpen en beschermen. Wees dus niet boos op ze. Je therapeut gaat je dat allemaal leren. Geef jezelf tijd, Mike, en tracht geduld te sprokkelen, vol te houden. Dat is de sleutel om op te bouwen wat nodig is om met een gevoel van veiligheid en in vertrouwen verder te werken met je therapeute en met je delen. Bedenk dat je ‘oefent’. Oefenen doe je met vallen en opstaan, met vooruitgang en stilstaan, met een terugval en sprongen vooruit. Eerst zitten, dan kruipen, dan lopen, weet je wel? Doch, beste Mike, het kan. Ik ben het levende bewijs, samen met vele anderen, die vast en zeker ook vaak dachten dat het een onbereikbaar doel was. Erin geloven en doorgaan ga je gaandeweg leren, door de ervaring. Deze is nog veel kostbaarder dan woorden, Mike. GEEF HET NOOIT OP, want vandaag sta je verder dan gisteren en morgen weer verder da vandaag. Ik denk dat ook jij het kan.
    Groetje,
    Heidi Vanrompay

  535. Hallo Heidi
    Vele dank voor je schrijven naar mij. Vandaag echter hebben we de therapie gestopt bij Psyq een hulpverleenster die beweerde DIS specialist te zijn. Het moet goed voor mij zijn, maar vooral goed voor de alters zoals ze genoemd worden. Wat ze doet is de alters in alles schuld geven van alles wat gebeurt, terwijl het beschermen is wat ze doen bij mij. Ze worden getest op alle flauwe manieren en aangevallen met het feit
    ze graag op de voorgrond staan aandacht willen. Een goede DIS specialist zou weten
    zoals ik weet je zo de alters tegen je gekeerd krijgt en MIJ in problemen brengt
    Een verkeerde hulp kan meer schade brengen dan helpen als je ze niet serieus neemt en de draak ermee speelt zoals al een half jaar gebeurt. Alters zijn er om te vertellen wat er aan de hand is en als men luistert naar hun ze niet serieus neemt dan is het een probleem voor mij. Het klinkt vreemd misschien Heidi maar ik ben ontzettend blij met hun allen ook al is het weleens te druk voor mij, daar ze met 268 zijn. Iedereen heeft zijn trikkers wat invloed op mijn leven heeft. Het verleden is vaak meer heden dan ik in het heden zit door hun. Daar zou aan gewerkt moeten worden maar sta er ondanks hulp alleen voor en is ontzettend zwaar
    Door zelf maar psycholoog te gaan spelen ben ik ver gekomen. Via internet veel geleerd over de ziekte DIS en de juiste handelingen gaan ondernemen stap voor stap. Ik heb aller eerst alle alters leren kennen, wat een enorme taak was. Niet iedereen leer je kennen want sommigen willen niet gekend worden. Dat noemen ze alter schaduwen denk ik. Ze hebben allemaal hun taak en eerlijk gezegd zijn ze ontzettend met allen vaardig. De een is technisch, de ander schilder enz.. alles wat
    ik zelf niet zou kunnen, dus zijn ze ontzettend belangrijk voor mij gezien ik vanaf mijn tiende al alleen sta in de wereld enkel met hun. De crisissen die ontstaan wel eens door hun en de problemen met de maatschappij besef ik nu, dat hun er altijd voor mij waren en nog, maar hoe ouder je word, er moet zijn voor hun. Als je dat voor mekaar krijgt besef ik dan gaat het steeds beter. Wat men beweert dat je tot één moet komen heb ik ondervonden dit onmogelijk is daar ze allemaal eigen individu zijn. Iedereen denkt, praat, doet anders als ik en dat moet je accepteren
    zoals hun mij accepteren moeten ik anders ben als hun. Ik geef zeker nooit op! We zijn tenslotte overlevers!!!

  536. Mike is dyselect en zegt altijd 268 in plaats 286
    ze noemen mij een alter maar heet Sven

  537. Hallo, Mike, Sven,
    Veel succes, survivers!
    Groetjes,
    Heidi

  538. Hoi allemaal!
    Mijn herfstcrash is achter de rug…oef! Nu kan er weer wat anders bij in het rugzakje. Het kleurrijke van de herfst. Heerlijk, die herfstzon…om je verwend van te voelen. Ik wens het jullie allen toe!

    Heidi

  539. geen herfstcrashes hier
    wel heel stormachtig weer
    maar het komt wel goed
    🙂

  540. Hoi,
    Kan niet slapen. Onrust. Daar heb ik een hekel aan. Ik geraak maar niet in dat bed om te slapen. Het lijkt of ik de dag niet kan afronden. Wel wil afronden, maar mentaal en fysiek niet zover kom. Vreemd hoe alles van de ene dag op de andere, van het ene moment op het andere, verandert. Hoe bekend de theorie ook mag zijn, het voelt steeds weer vreemd…als ik me er bewust van ben tenminste. Ach, lieve bloggers, ik ben weer aan t kwaken en daar hebben we niks aan he.
    Heidi

  541. kwaken is soms ook even nodig om weer tot jezelf te komen
    dus kan heel erg functioneel zijn 😉
    ik hoop dat je toch geslapen hebt en dat je je zoetjes aan weer wat fijner zult voelen
    minder vervreemd van jezelf en de theorieen
    liefs

  542. Lieve gewoon ik en de rest,
    Laat in de nacht ben ik dan toch in slaap gevallen. Vandaag echter niet te genieten. Het overkomt me nog zelden, het vechtende deel dat weinig verdraagt en vit op alles wat beweegt, nergens tevreden mee is dus vanbinnen veel zeurt en de dingen anders wil. Het liefst van al stop ik me dan weg want dan bijt ik wel eens koppen af, zoals ze dat zeggen. En dat terwijl ik zoveel van die mensen hou. En dan…gewoon ik en de rest, is het plots weer weg. Ben ik weer dichter bij mezelf. Ik vind dit gedrag oervervelend maar moet het soms even naar buiten laten. Ook dat deel of deze rol zal in mijn voordeel van groot belang zijn geweest. Dus…oke, even dan meer , en dat weer even gedag zeggen voor een periode rust, begrijp je. Mijn sessies zijn ondertussen afgebouwd tot enkel een afspraak bij langdurige crisis of te lange dippen. Verder beschik ik, volgens De therapeut, over alle tules om mee te oefenen. Hier heb ik ook weer even tijd en denken voor nodig, om niet de verkeerde denkpatronen te gaan toestaan, weet je Wel? Begrijp jij me?
    Ik wens je een honingslaapje naast een wollig schaapje,
    Heidi

  543. ik begrijp wat je schrijft
    ik kom er later graag op terug, nu even te vol in mijn eigen hoofd sorry

  544. Hallo ‘gewoon ik en de rest’,
    Ik hoop dat het hoofdje al wat minder vol zit. Met mij gaat het alweer wat beter. Ik kreeg wat hulp van de arts en heb die gretig aangenomen. Nu is er weer meer stabiliteit. Weet je, je hebt het zelf minstens wel eens zwaar en toch vind je steeds weer dat moment om eventjes op iemands uitingen te reageren. Ik vind dat attent en lief. Ik wens je een goede nachtrust tussen za

  545. Hallo ‘gewoon ik en de rest’,
    Ik hoop dat het hoofdje al wat minder vol zit. Met mij gaat het alweer wat beter. Ik kreeg wat hulp van de arts en heb die gretig aangenomen. Nu is er weer meer stabiliteit. Weet je, je hebt het zelf minstens wel eens zwaar en toch vind je steeds weer dat moment om eventjes op iemands uitingen te reageren. Ik vind dat attent en lief. Ik wens je een goede nachtrust tussen zachte dekens en zoete stilte.
    Warmpjes,
    Heidi

  546. Hallo iedereen,
    ‘Samen’ staan we sterk, toch?
    Dus…ieder van ons die leeft in de wereld van DIS, is ‘sterk’,
    zo gauw we ontdekken hoe het ‘samen’ met onszelf kan…
    Aan het werk!
    Warmpjes,
    Heidi 🙂

  547. samen voelt even helemaal niet sterk maar samen voelt juist sterk uit balans

  548. Hallo gewoon ik en de rest,
    fijn van je te lezen 🙂
    Samen is sterk als je mekaar goed leert kennen en begrijpen en leert samenwerken. Dan ga je mekaar veel diensten bewijzen en ben je toch wel tot heel wat in staat. Het is wel een heel proces, maar niet onmogelijk. Reeds velen mochten deze groei ervaren. Het kan echt, lieve ik en de rest. Het zal niet voor ons allemaal er het zelfde op uitlopen, maar democratie in jezelf (tenminste met DIS, ik spreek niet van andere aandoeningen) is een haalbaar doel. Ik ben een van de vele bewijzen hiervan. Het belangrijkste is dat we blijven oefenen en doen wat we kunnen en rusten als het nodig is. Het is een beetje als de koningin en haar kasteel, gevuld met vele andere bewoners. Als zij er niet is om alles tot de orde te brengen…is er chaos. Een dappere ridder moet er dan te paard op uit trekken om haar terug thuis te brengen en weer orde op zaken te stellen. Iedere bewoner moet weten dat hij of zij niet alleen is en rekening moet houden met de anderen. Iedereen moet ook aan de beurt komen on zichzelf in de burcht te vertonen. Als ze s

  549. r 2015 22:36
    Hallo gewoon ik en de rest,
    fijn van je te lezen 🙂
    Samen is sterk als je mekaar goed leert kennen en begrijpen en leert samenwerken. Dan ga je mekaar veel diensten bewijzen en ben je toch wel tot heel wat in staat. Het is wel een heel proces, maar niet onmogelijk. Reeds velen mochten deze groei ervaren. Het kan echt, lieve ik en de rest. Het zal niet voor ons allemaal er het zelfde op uitlopen, maar democratie in jezelf (tenminste met DIS, ik spreek niet van andere aandoeningen) is een haalbaar doel. Ik ben een van de vele bewijzen hiervan. Het belangrijkste is dat we blijven oefenen en doen wat we kunnen en rusten als het nodig is. Het is een beetje als de koningin en haar kasteel, gevuld met vele andere bewoners. Als zij er niet is om alles tot de orde te brengen…is er chaos. Een dappere ridder moet er dan te paard op uit trekken om haar terug thuis te brengen en weer orde op zaken te stellen. Iedere bewoner moet weten dat hij of zij niet alleen is en rekening moet houden met de anderen. Iedereen moet ook aan de beurt komen on zichzelf in de burcht te vertonen. Als ze samen met de koningin rond de grote ronde tafel gaan zitten en communiceren leren ze mekaar kennen en begrijpen en plannen maken om samen te werken en zo een sterker geheel te vormen. Je zou versteld staan wat er allemaal mogelijk is, zonder téveel te verwachten uiteraard. Ik heb het beleefd en beleef het nog dus ik kan niet anders dan er echt achterstaan. Ik weet zeker dat velen het kunnen en wens hen allen veel liefde voor zichzelf, respect , geduld en doorzettingsvermogen…met hoop en geloof in je doel. Je moet er wel voor gaan en er oog voor hebben. Als ik vooruit wil gaan, moet ik ook bewegen, vanop een schommelstoel zal ik niet vooruitkomen, als je begrijpt wat ik bedoel. We moeten ermee aan de slag. Weet je, het wordt een strategie.
    Slaap zacht geborgen naar het begin van morgen,
    Hartelijk warm,
    Heidi

  550. het raakt me wat je schrijft heidi
    het is een heftig en zwaar en verwarrend proces
    zit er midden in geloof ik
    daarom weinig ruimte meer te schrijven sorry

  551. Lieve gewoon ik en de rest,
    Eigenlijk zou ik je graag als volgt noemen; ‘Samen onderweg naar Ik’. Maar ik ga dat niet zomaar doen hoor. Jij hebt recht op jouw identiteit. Die is helemaal oké. Je hoeft niet te schrijven om in mijn gedachten te zitten, niemand van onze bloggers trouwens. We denken gewoon regelmatig aan mekaar. En als ik eventjes iets voor iemand die het zwaar heeft of gewoon blij is, iets mag en kan betekenen…héél graag! Ik geloof je ook zonder enige moeite als je me schrijft dat het een heftig, zwaar en verwarrend proces is. Zoveel emoties, of net geen emoties. Ik ga eerlijk met je zijn, want je bent een waardig mens. Je zit er middenin, lees ik. Laat ons dat even letterlijk nemen en beeld het je in: Je moét middenin zitten. Alleen dan, daar, helemaal in het midden; krijg je overzicht. Daar moet je eigenlijk blijven zitten. Uiteindelijk k

  552. Heidi – Dinsdag 22 december 2015 09:05
    Lieve gewoon ik en de rest,
    Eigenlijk zou ik je graag als volgt noemen; ‘Samen onderweg naar Ik’. Maar ik ga dat niet zomaar doen hoor. Jij hebt recht op jouw identiteit. Die is helemaal oké. Je hoeft niet te schrijven om in mijn gedachten te zitten, niemand van onze bloggers trouwens. We denken gewoon regelmatig aan mekaar. En als ik eventjes iets voor iemand die het zwaar heeft of gewoon blij is, iets mag en kan betekenen…héél graag! Ik geloof je ook zonder enige moeite als je me schrijft dat het een heftig, zwaar en verwarrend proces is. Zoveel emoties, of net geen emoties. Ik ga eerlijk met je zijn, want je bent een waardig mens. Je zit er middenin, lees ik. Laat ons dat even letterlijk nemen en beeld het je in: Je moét middenin zitten. Alleen dan, daar, helemaal in het midden; krijg je overzicht. Daar moet je eigenlijk blijven zitten. Uiteindelijk kan je het beeld veranderen met je verbeeldingsvermogen naar die grote ronde tafel waar iedereen omheen zit. Maar jij draagt de kroon, jij als koningin. Dat wil zeggen; jij, degene die de democratie wilt en eindelijk eens orde in haar paleis wilt. Chaos zal er regelmatig zijn, maar hoe vaker je rond de tefel zit om te communiceren, hoe meer iedereen leert. Je leert pas bij herhalen, herhalen, herhalen, herhalen… Zoals je een andere taal leert. Je moet het echt onderhouden. Soms zal de ridder er op uit moeten trekken om de koningin te gaan zoeken. Wie is jouw ridder? Ken je die al? Benoem iemand tot ridder, echt, ik meen het. Je man, je arts, een goeie vriendin, wie maar ook. Die moet wel dapper zijn en paard kunnen rijden 😉 (grapje) Weet je wat ik soms doe als ik voel dat er chaos is en er moet weer eens dringend vergaderd worden? Dan klap ik een paar keer erg luid in mijn handen, alsof ik een groep tot de orde roep. Ik laat het heel echt lijken en ga erbij zitten. “Tijd om eens te praten”, zeg ik dan. Als de chaos niet te groot is en je raakt gewend aan het rond de ronde tafel zitten en communiceren samen, kan je het overal toepassen; behalve het klappen uiteraard, dan schrikken mensen zich rot. Of je zou de natuur moeten intrekken, dat kan ook. Soms hoeven we dan niet eens te praten maar merk ik hoe ieder deel van me, of toch minstens enkelen, samen wandelen en genieten van wat we zien: Viki geeft een handje aan de koningin en Heidi de tiener loopt er wat stiller bij, Viv (het stoere en sterke deel) loopt stoer en allert…maar we zijn samen en genieten op onze eigen manier. Dan prijs ik ons allen, ook mijzelf als koningin, dat we dit zo fijn samen kunnen doen. Dan zeg ik ook hoe sterk ik in hen allen geloof dat er veel meer is dat we samen kunnen doen en dat iedereen er mag zijn. Dat gewoon ‘samen’ makkelijker is en veel leuker. Ik beloof allen niemand te vertoten, maar zeg hen dat we echt de dingen samen moeten doen. Ze hebben me allen grote diensten bewezen en me gemaakt tot wie ik ben. Ik ben van mezelf en van het leven gaan houden en zij willen dat vast ook. Ik beloof hen dat ieder gewoon zichzelf mag zijn en mag klagen als ik rekening vergeet te houden met iemand. Maar we moeten het wel samen doen, communiceren. Weet je, in de Bib kan je mijn boekje eens gaan lenen: ‘Mama is anders’. Het is een kinderboek dat met veel beeldspraak en erg leuke en duidelijke tekeningen laat zien hoe iedereen van het gezin met DIS kan omgaan, ook jijzelf. Het komt van de uitgeverij Clavis en ikzelf schreef het. Mijn naam is Heidi Vanrompay. De Bib is voor de meesten gratis of haast kostenloos en je verlengt de termijn zolang het nodig mocht zijn. Voel je vrij hoor. Ik weet dat je het kan, Gewoon ik en de rest, en ik weet ook dat je dat zelf niet gelooft, want daar stond ik eens ook, terwijl ik het hele boeltje om me heen aan flarden schopte, of in een hoopje achter de zetel van de therapeut ging zitten en drie maanden geen woord sprak, nergens trouwens. En toch…hier ben ik nu, democratisch ingesteld met mezelf. Ik weet dat het kan en het is me nooit teveel het te herhalen of als dat iemand moest storen het niet meer te herhalen. Als men maar geholpen is, ik weet hoe nodig dat is.
    Ik denk aan je, gewoon ik en de rest. Go!
    Heidi

  553. heidi, dankjewel voor je woorden, voor je moeite, voor je vertrouwen
    opdit moment kan ik beter even niks zeggen, ben zo verward, ben zo getriggerd en ben zo niet mezelf
    never mind let it be for now

    gewoon ik ofzo en misschien ook een rest hoewel ik dat niet meer zo zeker weet

  554. Lieve Gewoon ik en de rest,

    Take your time…

    Warmpjes,

    Heidi

  555. soms zou ik meer willen schrijven, maar ik durf het niet hier
    het is zo openbaar

  556. terug uit ontkenning, vol in proces
    ik denk dat ik een tijdje hier niet meer moet komen

  557. Lieve Gewoon ik en de rest,
    Ik begrijp het helemaal. Doe gewoon zoals jij denkt dat het t beste is wat deze blog betreft. Je bent immers vrij…al voelt het niet altijd zo voor je. Er wordt aan je gedacht…
    Warm groetje,
    Heidi

  558. Vandaag heb ik nogmaals ontdekt hoe interessant het is dat je delen je echt kunnen dienen en andersom…als een team.
    Ik voel me goed omgeven want ik maak aders zoooooooveeeeeeel fouten en blunders. Nee, het werkt echt wel, als de communicatie op gang is gebracht gaat het onderling samenwerken, rechtzetten, motiveren, afremmen, met de denker en de niet denker, de ondernemer en de passieve bekijker ect. Rijk team. Ben er blij mee 🙂
    Door de jaren heen een andere denk en werkwijze ontwikkelt en oefenen er nog mee. Leven mét trauma en Dis en niet tégen trauma en Dis. Je mag er zijn zoals je bent en zo ga je ermee om en leer je veel bij. Een verrijking voor me. Een vervollediging…
    Warm allemaal,
    Heidi

  559. wauw heidi

  560. Wat doet het me goed jouw aanwezigheid te mogen lezen, lieve gewoon ik en de rest 😉

  561. dankjewel *bloos*

  562. Blozen is mooi…het maakt of houdt ons jong van hart 🙂 Dat bereiken we niet met blush 😉

  563. hihi positieveling 😉

  564. Ja, maatje, en economisch in ons voordeel hmmm, hmmmm 😉

  565. Wij beleefden hier met ons gezin een fijne opbouwende week. Vaak met dierbare mensen samen, lachten, wat eten, en in de prediking uittrekken om mensen hartelijk uit te nodigen voor de herdenking van Jezus dood. Velen vonden geruststelling, verklaringen en troost tijdens de openbare lezing en de omgang achteraf. Het is zo erg als mensen bang zijn, niet begrijpen waar het nou allemaal heen moet en hun hoop helemaal verdwijnt, samen met de zin van hun leven. Dat raakt me diep in het hart. De verklaringen in de bijbel zijn zo verstaanbaar, en logisch, en de hoop zo duidelijk. Het klinkt oprechte waarheidszoekende mensen als muziek in hun oren als ze het in hun eigen bijbel-exemplaar lezen. Sons vragen ze dan de beschikbare gratis persoonlijke bijbelstudie voor hen specifiek en en dan helpen we graag. Je kan je wel voorstellen dat het dan even erg buzzy buzzy wordt, but with lots of joy!!! Nu even kopke terug wat laten ordenen en schikken. Dan komt er weer een spannende periode in het verschiet…plus de vakantie. Die houdt mama wel bezig; koeken bakken, speculoos bakken…taxien naar hier en naar daar, mijn huis dat verandert in een jeugdhotel… wel…minstens even ‘anders’. Als ik ook dit weer dapper overleef vertel ik er nog over, over hoe ik het aanpakte. Hartelijk warme groeten, Heidi

  566. bijzonder…en bijzonder druk
    dat is wat er in me opkomt bij het lezen van je stukje heidi

  567. Ja, Lieve Gewoon ik en de rest.
    Ik ervaar het ook als heel bijzonder. Gelukkig kunnen zijn en vreugde weten ervaren in de dingen de je doet terwijl de wereld op zijn kop staat. Daar moet je naar mijn mening niet ver achter zoeken. Meestal er dicht om je heen.
    Druk…ook ja. Ondertussen herken ik vele flikkerlampjes en neem ik tijdig gas terug of lekker rust. Maar de zaken die me enkel leeg en moe maken moet ik minimaliseren. By the way, ik red me ondertussen al sinds augustus zonder hulpverlenig-toevlucht. Op eigen pootjes. En vermits wij als Dissertjes met zijn velen zijn, zijn dat vele eigen pootjes 😉 Doen we we kunnen en blijven willen bijleren. Het maakt je sterk en rijk…geestelijk en mentaal rijk, bedoel ik.
    Warme knuffel in rozenblaadjes, Heidi

  568. En vandaag, na drukke weken van rijke activiteiten, veel mensen, plannen plannen…out of function, Weg van de prikkelingen nu, dagje stilte en wat prutsen en rusten en gewoon zijnnnnnnnn, geen energie. Maar uit ervaring weet ik; morgen of overmorgen weer beter en terug rollen in van alles en nog wat.
    Have a great sunday, all of you lovely people!
    Warm, smooth en soft greetzzzz,
    Heidi xxxxxxxxx

  569. en al wat bijgekomen weer heidi?

  570. Ja, lieve gewoon ik en de rest. Het beweegt erg. Ik ben aan het verderbollen maar soms ook aan het achterna hollen. Ik wil leven met wie ik ben. Ik ken mezelf nu reeds vrij goed en kan inschatten vandaag ziet het er zo uit dus ga je hier en daar rekening mee moeten houden of gewoon even wat ij je veilige comfortzone blijven cocoonen. Meer mijn leven is gevuld met zoveel bezigheden en verantwoordelijkheden, die me zin geven aan mijn leven. Ik ben, lieve vrienden, nu pas aan het leren dat een dag week of jaar niet bestaat uit opdrachten en lasten, maar gewoon uit vullingen van de tijd, bezigheden die je dag vullen en je al dan niet doen stralen. Dat heeft me lang afgeschrikt. Dat doen en dan nog dat en later weer dit…en ik sloeg tilt. Nu heb ik het anders leren zien, een dag. Misschien chinees voor de lieve lezers…mais pour moi ca cest la vie. Leven met tevredenheid over wie ik ben.Leven…niet moéten leven, maar het leven hebben ontvangen met veel mooie en spannende uitdagingen en ook verantwoordelijkheden
    Gek…gewoon, leven. Ik heb nooit geweten wat het was, Snappen jullie mijn chinees?

  571. ik denk jouw chinees te snappen en vooral vind ik het mooi te lezen
    invullend door mij dat jij al zo een lange belangrijke weg bent gegaan
    het is hoopgevend, dankjewel

  572. Lieve gewoon ik en de rest,

    Het doet deugd begrepen te worden. Dankje om dat even te zeggen…

  573. Lieve vrienden,
    Vandaag bak ik koekjes, het is een nieuwe hobby die ik nu toch al een half jaartje flink te pakken heb. Altijd nieuwe creaties, altijd anders dus…altijd ‘ik’. Best leuk. Misschien een goeie tip?
    Warmpjes,
    Heidi

  574. soms vraag ik me af hoe ze eruit zien en hoe ze smaken, die koekjes van jou 😀

  575. Lieve gewoon ik en de rest,

    Ze smaken meestal heerlijk…nou, vind ik dan toch. Niet iedereen hier thuis heeft er altijd zin in. Sommigen trekken de neus op…maar, dan eet ik ze gewoon allemaal zelf op. Goeie oplossing, toch? 😉
    Ik bak van alles: kaneelkoekjes, rozijnenkoekjes, havermoutkoekjes, chocoladekoekjes, anijskoekjes, bessenkoekjes, kokoskoekjes,…
    Ik wou dat ik je er eentje kon laten proeven. Dan kreeg ik misschien een pluim van je…of een opgetrokken neus 😉

    Hartelijk warm groetje, met een snuifje kaneel en een sprenkeltje honing, bestuifd met bloemige bloemsuiker 🙂
    Heidi

  576. wat fijn om te zien dat hier nog steeds geschreven wordt. ben hier al lang niet meer geweest maar mooi om te zien..

  577. fijn je weer eens te zien hier sadness
    hoe gaat het met je?

  578. Hallo gewoon ik en de rest,
    Hoe gaat het zo na de zomer met jou. Was het een leuke vakantie?
    Heidi

  579. lief dat je vraagt heidi
    de vakantie was vooral veel te vol, te weinig tijd voor mezelf, te druk
    nu is het weer hard werken met therapie
    en bij/met jou heidi?

  580. Hallo Gewoon Ik en de rest,
    Ik wens je alle nodige gereedschappen voor een geslaagde therapie 🙂
    Met mij gaat het goed. Ik word steeds sterker. Niet alles gaat even goed. Ik zet nogal eens wat stress vast op mijn rug en dat is niet plezant…pijnlijk.De kinesist moet me wekelijks verzorgen hiervoor. Mijn medicatie staat nog op 1/3 en dat is goed nieuws. Verder verzorg ik me goed met ‘relativeren en redeneren’, gezond eten, tijdig rust en ontspanning nemen en voldoende slapen. Mij twee tiener-dames hier maken ook dat ik steeds nieuwe uitdagingen mee met ze aanga. Zo verleg ik grenzen en proef ik van het leven. Nu pas, na jaren hard werk, beleef ik de dag niet als iets dat moet passeren, een opgave, maar als een belevenis, met mmoie en soms minder mooie bezigheden. Dat is leven, meen ik. Dag per dag de dag voelen zoals die is. Soms ben ik overprikkeld en dan maak ik tijd voor een time-out. Een of twee dagen voor mezelf. Dat werkt. Ik hoop het zo een poos te mogen ervaren. Dat zou leuk zijn, toch? De begeleidende therapie is inmiddels een jaar gestopt. Ik kan het tot op heden zelf. Ik ben best trots op mezelf. Een pluim voor op mijn hoed?
    Warm groetje, lieve gewoon ik en de rest!
    Heidi

  581. Het spijt me. Maar ik geloof dat dit niet zo hoort.

    Splitsing in een persoon is het gevolg van een traumatische gebeurtenis waarin je de keus hebt vechten-vluchten-bevriezen.

    Zo krijg je verschillende persoonlijkheden naar gelang wat wordt geactiveerd door je heftige emoties. Een gebalanceerd persoon kan zichzelf heel houden omdat hij een emotioneel zelfgevoel heeft wat gedurende de dag constant blijft. Dit is naar mijn mening een kwestie van de goede stoffen in de juiste verhoudingen. Dit ervaar ik zo omdat het voor mij ook zo is en ik nu goede medicatie hebt waardoor ik een emotioneel stabiel zelfgevoel ervaar en mijzelf een persoon uit één stuk houdt.

    Je reageert vanuit je onderbewuste en dat bestaat uit instinctieve gevoelens en beelden. Vandaar dat je een instinctief iemand wordt waarop je een beeld plakt. Éen van de personen kan bijvoorbeeld iemand zijn die in een bepaalde situatie vecht. Dan doe je dat en komt er een beeld bij je op bij gebrek aan een stabiel gevoel. Dan ben je bijvoorbeeld een donkerharige soldate of iets dergelijks. Het is net als bij een psychose waarbij je gevoelens te overweldigend zijn en je dus in het onderbewuste duikt.

    Ik geloof dat het een kwestie is van de juiste stoffen in de goede verhoudingen voornamelijk dopamine en serotonine te verkrijgen als antidepressiva en antipsychotica.

    Maar dat is slechts mijn mening.

  582. slechts jouw mening
    gelukkig niet gebaseerd op kennis en jarenlange studie en onderzoek

    gelukkig is het wetenschappelijk bewezen dat deze stoornis wel degelijk bestaat
    zodat wij, die wel deze diagnose hebben, niet meer zo heel hard hoeven te vechten tegen ongeloof

    jammer dat door dergelijke meningen, die ongevraagd en ongepast gepost worden, mensen onbegrepen zullen blijven en nóg eenzamer hun strijd zullen moeten strijden

    maar de mening van elk mens telt en je mag je mening hebben, ik hoop alleen van harte, dat je je mening ooit eens zult bijstellen omdat je wel open hebt gestaan betreft de feitelijkheden betreft deze stoornis

  583. Hoi iedereen.
    ik heb het zeer moeilijk om er mee om te gaan. Ik heb er nu een jaar last van. Ik ben ook 2 jaar in opname geweest en ben er nu op ontslag. Ik wil nu heel graag verder met mijn leven maar de dissociatie neemt nog vaak de bovenhand… wat moet ik toch doen?
    Ik wil graag terug verder met mijn leven..zonder dat ik schrik moet hebben

    :'(

    1. Hallo Sophie,

      Heb je een goede persoonlijke begeleiding? Ben je goed op de hoogte van DIS? Ken je ondertussen jezelf goed? Weet je ook wie in jouzelf jouw koningin is? Hiermee bedoel ik het stabiele deel dat alle andere delen rond de tafel kan roepen voor een overleg? Is er al een communicatie met alles in jezelf mogelijk? Ik weet niet hoever je staat op je weg en hoop dus je geen dom-klinkende vragen te stellen. Ik vraag het je enkel omdat er erg doeltreffende trainingen bestaan. Je leert met jezelf aan de slag te gaan. Als dit al kan tenminste.

      Warm groetje van Heidi met de wantjes,
      …een DISSsertje…

  584. Hoi Heidi,

    Eindelijk de moed gehad om jouw boek te lezen. Bijzonder geschreven, ik pinkte een traantje weg.
    Dankje voor het maken van dit boek.

    Gewoon ik en de rest.

    1. Hallo Gewoon ik en de rest,
      Hoe gaat het ondertussen met jou?
      Fijn dat mijn boek jou minstens steun gaf. Dat doet me veel plezier, echt waar.
      Ik was lang niet op deze blog. Ik heb in een keukenbrand gezeten en geraakte zwaar gewond aan de handen. Gevolg; Brandwondencentrum, operatie… Alles was weer bangelijk zwart. Doch, dankzij de doeltreffende traumatherapie die ik eerder heb doorlopen, was ik vrij snel weer geïntegreerd. Ik wist goed wat ik moest doen. Ik ben stabiel 🙂 En daar ben ik best trots op! Er is veel nieuwe kracht ontstaan na ook dit voorval. Ik ben het levende bewijs dat bij trauma en dissociatieve id stoornis stabiliseren en integreren echt kan; en dat een goede begeleiding door de juiste personen op de juiste tijd je een rijkdom meegeeft voor de rest van je leven. Ik wens het alle kostbare en dappere wandelaars op een gelijkaardig pad warm toe.

      Warm groetje,
      Heidi met de wantjes

  585. Ik ben de hoofdpersoon met verschillende alters zoals ze het noemen. Ik noem ze zelf medepersonen waarmee ik leef. De anderen maken er grapjes over als ze alters genoemd worden omdat iemand van ons Walter als naam heeft en alter-Walter is dus voor hun om blijkbaar de lol er mee te hebben. Frustrerende voor de alters is het niet bij de naam genoemd te worden, men altijd toch mijn naam noemt. De mensen kunnen hun niet zien dus moeilijk uit te leggen ze bestaan. Ze zijn alleen herkenbaar met hun eigen gedrag, stem en hebben hun eigen uiterlijk wat ik niemand uitleggen kan. Dat is terug te zien aan het feit ik verschillende smaken kleding draag, mijn haar de ene keer lang is dan weer kort enz.. Ikzelf heb als hoofdpersoon alleen het probleem met ouder worden nu als er jongeren komen. Het is voor de buitenwereld vreemd een man van 51 zien die zich voort doet als een klein jongentje van 5 of een klein meisje van die leeftijd. Ik kan helaas niet iedereen uitleggen ik het niet ben en heeft veel problemen in de maatschappij. De ziekte DIS hebben is niet eenvoudig voor de maatschappij, maar samen zijn we erg gelukkig. Het heden is wel vaak het verleden zoals we de wereld ervaren, maar we komen nog altijd vele gebeurtenissen tegen die vergeleken kunnen worden met het verleden. Na 51 jaar kan ik overtuigd zeggen, we nog steeds aan het overleven zijn. Tot heden nog steeds geen goede therapeut hebben gehad. Dit is ook niet eenvoudig gezien we met een enorme grote groep zijn. Ieder is individueel en anders, en voor behandelingen ieder te willen helpen ziet een hulpverlener vaak de bomen niet meer staan in een vol bos. Er is zo veel te vertellen over deze ziekte, zou nooit uitgepraat kunnen raken. Echter het iemand doen begrijpen kan ik niet, net zoals ik zelf het moeilijk vind het goed uit te kunnen leggen. Enkel mensen die zelf leven met alters denk ik mij begrijpen kunnen, maar toch nog zal er denk ik verschil zijn in verhalen of opvattingen, meningen enz..????

    1. Beste Mike,
      Er bestaat echt goede therapie! Wat spijtig dat deze zelden wordt aangeboden of wordt naar doorverwezen. In Nederland en gauw ook in Belgie, bijvoorbeeld, zijn hierin gespecialiseerde centra opgericht.
      Als je hiernaar graag een verwijzing hebt, geef ik je deze graag door. Ik wacht tot ik eventueel iets van je lees hierover…
      Warme groet,
      Heidi met de wantjes,
      een DISSsertje

  586. Hallo Gewoon ik en de rest,
    Hoe gaat het ondertussen met jou?
    Fijn dat mijn boek jou minstens steun gaf. Dat doet me veel plezier, echt waar.
    Ik was lang niet op deze blog. Ik heb in een keukenbrand gezeten en geraakte zwaar gewond aan de handen. Gevolg; Brandwondencentrum, operatie… Alles was weer bangelijk zwart. Doch, dankzij de doeltreffende traumatherapie die ik eerder heb doorlopen, was ik vrij snel weer geïntegreerd. Ik wist goed wat ik moest doen. Ik ben stabiel 🙂 En daar ben ik best trots op! Er is veel nieuwe kracht ontstaan na ook dit voorval. Ik ben het levende bewijs dat bij trauma en dissociatieve id stoornis stabiliseren en integreren echt kan; en dat een goede begeleiding door de juiste personen op de juiste tijd je een rijkdom meegeeft voor de rest van je leven. Ik wens het alle kostbare en dappere wandelaars op een gelijkaardig pad warm toe.

    Warm groetje,
    Heidi met de wantjes

  587. Hallo Sophie,

    Heb je een goede persoonlijke begeleiding? Ben je goed op de hoogte van DIS? Ken je ondertussen jezelf goed? Weet je ook wie in jouzelf jouw koningin is? Hiermee bedoel ik het stabiele deel dat alle andere delen rond de tafel kan roepen voor een overleg? Is er al een communicatie met alles in jezelf mogelijk? Ik weet niet hoever je staat op je weg en hoop dus je geen dom-klinkende vragen te stellen. Ik vraag het je enkel omdat er erg doeltreffende trainingen bestaan. Je leert met jezelf aan de slag te gaan. Als dit al kan tenminste.

    Warm groetje van Heidi met de wantjes,
    …een DISSsertje…

  588. Voor allen met de ziekte DIS
    Heb net een hele nare ervaring met een hulpverleenster achter de rug. Twee en een half jaar mij doen geloven, er gelooft werd in ons, bleek het een leugen te zijn en werd diagnose Borderline geschreven, omdat men vond dat er veel verschillende stemmingen, ander gedrag werd vertoont en dat te vinden passen bij borderline. Er beweert word na twee jaar en een half ik praat tegen mezelf, een kind van mij heeft erg geleden onder de therapie, die moest zich gedragen als een man ik ben, ze geloofde overtuigend IK mij gedroeg als kind. Dat voor iemand die zich als DIS deskundige beweert te zijn. Ik raad iedereen aan indien hulp te zoeken NIET naar psyq in Rotterdam te gaan bij behandelaarster Sandra Visser die zich bekend maakt als Visior en deskundige in DIS. Suzette Boon kennen jullie beslist neem ik aan? Die liet mij al weten ze niet gelooft in ons. Ik laat een diagnose nu stellen bij Suzette Boon de enige die een ECHTE specialist is in DIS, een ware kenner, het opgestart heeft ! Echter doet ze ondanks pensioneerd nu te zijn nog diagnoses maar geen behandelingen meer. Bekijk haar site…..,

  589. Hoi Heidi
    Ben lang niet meer op deze site geweest en lees nu pas je reactie.
    Ik ben helaas gestrand op dit moment GEEN therapie meer te willen. Ik ben op zoek naar een juiste diagnose.. Daarvoor geheel naar Maarssen te gaan reizen, de enige die ik nog geloven kan, Suzette Boon. Ik heb net wéér een klap te verwerken gehad men een verkeerde diagnose stelt en dat wel door een hulpverleenster die twee jaar lang ons deed geloven in ons te geloven en volgens het dossier ik op vroeg het anders vermeld stond, ik denk dis te hebben. Het ergste vind ik een kinder alter erg geleden heeft tijdens de therapie. Hij moest maar volwassenen doen omdat ze overtuigt was ik mij kinder achtig gedroeg. Ik kon niet uitleggen een kind een kind is en niet als volwassene zich kon gedragen. Het heeft veel frustraties van de anderen gegeven die het kind beschermen wilden. Zie mijn oproep ik plaatste… ga geen hulp zoeken bij psyq in Rotterdam! het schaad meer dan men hulp bied. Ze beweert deskundig te zijn met DIS maar gelooft niet in DIS

  590. Hallo Mike,
    Ik heb Suzette Boon en Onno Vanderhart persoonlijk ontmoet, tijdens een van hun
    voordrachten in Nederland. Onno zelf werkte mee aan een boek over DIS dat ik schreef. Ze werken vaak samen en zijn een zeer sterk team en weten van wanten, geloof me. Als je benieuwd bent naar de beschrijving van professor Vanderhart in mijn boek, loop dan even langs bij de BIB en leen er het boek: Mama is anders, van de uitgever Clavis, serie van ‘Bij de hand’. Mijn auteursnaam is Heidi Vanrompay. Het is een plaatjesboek met tekst. Heel eenvoudig geschreven, met goed advies van deskundigen, echte deskundigen. Het boek wordt gebruikt bij hulpverlening. Moest je het gaan lezen, ga je je erg begrepen voelen. Suzette is een fijne, dappere en kundige madam. Ik weet zeker dat ze de kunde heeft jou te helpen, Mike. Als het klikt tussen jullie, ben je deskundig gezien in erg goede en bekwame handen, maar ook in lieve handen. Succes Mike, in de weg die je kiest te gaan. Er bestaat er echt een die je uit het dal leidt. Go for it, dappere Disser!
    Warme groet,
    Heidi

  591. Hoi mike,

    gewoon overal bekend maken. Visser gelooft wel in DIS en heeft supervisie gehad van S Boon. Ze heeft al meerdere blunders gemaakt met Dissers en jij bent niet de enige die bij haar is weggegaan.
    Bedankt voor het waarschuwen tegen haar.

  592. Sandra Visser heeft nadat zij mij een paar jaar gezien heeft, behandeld kan ik het niet noemen, want het deed meer kwaad dan goed, haar linked ni aangepast en sindsdien is zij een DIS deskundige. Zo op het internet te lezen, laat zij een spoor van vernieling achter. Heeft een blauwe maandag hier en een blauwe maandag daar en een troosteloze zondag weer elders gewerkt. Lang houdt zij het niet vol als het om een -op=een contacten gaat. Dan wordt zij destructief. Kennelijk kon zij daar bij het CIB of Delta niet mee wegkomen en bij PSYQ wel. Laat je door haar niks wijsmaken. Het slecht lopende contact met haar ligt niet aan jou. beter is het helemaal niet naarv haar toe te gaan.

  593. Ze had gewoon maatschappelijk werkster moeten blijven ipv therapeut.

  594. hallo petra vd E,

    ik vind het interessant te lezen van je dat sandra visser maatscappelijk werkster had moeten blijven. ik denk dat ik da’t steeds heb aangevoekd dat zij een omhooggevallen mw sters is. met veel te weinig bagage, professioneel en persoonlijk. ‘
    by the way; waar heb jij die kennis vandaan?

  595. Hallo Bea,

    ze was, jaren geleden, de vaste vervangster als mijn eigen therapeut ziek was of op vakantie. Toen werkte ze nog gewoon als maatschappelijk werkster bij de Riagg. Je had er niks aan. Was meer een praatje dan dat het therapeutisch was.Ik ging toen om met een andere Disser die nu in het buitenland woont, en die is ook bij haar weggegaan. Ik spreek nou over 25 jaar geleden en ze was toen in supervisie voor Dis. Zo te horen heeft ze dus niet veel bijgeleerd

  596. Dank dat je deze blog begonnen bent
    Ikwas al een tijd op naar iets voor herkenning
    Over 2 weken krijg ik de uitslag van de onderzoeken die ik heb gehad
    De psycholoog kon me al wel vertellen dat het d.i.s is
    Maar ik ben geen tijd kwijt
    Als ik dissoceer weet ik wat ik zeg en doe
    Dank voor jullie openheid
    Het helpt mij enorm want ik schaam mij ervoor

  597. Wat een goed stuk. Voor vrouwen zal dit vast gelden, als ‘man’kun je eigenlijk geen behandeling vinden, men is ook man- vijandig in de GGZ en heeft veel vooroordelen, onbegrip ook.. Ik mis in het stukje ook hoe het maatschappelijk is, geen werk hebben, sociale isolatie en anders dan bijv. transgenders of bij andere psychische aandoeningen, krijg je meestal geen enkele bescherming of begrip bij de overheid..Misschien is het heel anders als je vrouw bent, maar als je man bent is het een ramp, op sommige plekken zoals in Ermelo ben ik geweigerd voor behandeling DIS omdat ik een man ben, ze helpen alleen vrouwen…!

  598. Ik heb een vraag waar ik langere tijd mee worstel: kunnen delen liegen? Kan het zijn dat de jonge delen in mij seksueel misbruik verzinnen?

    Ik heb sinds enige tijd de diagnose DSNAO en word op een later moment nog getest op DIS.

    Ik weet wel dat ik in een zeer onveilige omgeving ben opgegroeid en ik weet wel van o.a. de lichamelijke mishandelingen, maar ik denk al jaren dat er meer gebeurd is.
    Tijdens mijn behandeling kwam opeens een kleintje naar voren en toen bleek al snel dat ik DSNAO had.
    Sinds die diagnose komen tijdens de gesprekken met de psycholoog altijd wel een of meer delen naar voren.
    Dit uit zich vaak in een spastische spiertrekking. Herkent iemand dat?
    Deze jonge delen vertellen over seksueel misbruik en schieten vaak in herbeleving. De grote J. ziet beelden en heeft pijn… Toch blijft dit deel twijfelen over het waarheidsgehalte van dit alles.
    Is dit herkenbaar? Zijn er mensen waar dit ook speelt en die bewijs hebben dat iets dergelijks wel heeft plaatsgevonden? De dader ontkent in mijn geval in alle toonaarden, heeft mij bedreigd als ik hierover zou praten…

    Ik wil niet dat het waar is en toch denk ik dat het wel waar is.
    Een puzzel waar ik niet uitkom!

    1. Alles wat je schrijft is herkenbaar. Ga er maar van uit dat de jonge delen de waarheid spreken.

  599. Als je blijft geloven dat er meerdere personen in het zitten,zul je nooit het leven volwaardig kunnen leven. Nieuwe studies laten zien dat de therapie niet gericht moet zijn op losse delen alsof het aparte entiteiten zijn. Je bent één volwassen persoon en die moet je aanspreken. Die moet aangesproken worden. Die is verantwoordelijk. Makkelijk????? Nee zeker niet. Daar is ongelooflijk veel moed en doorzettingsvermogen voor nodig. Maar het is het alleszins waard. Én het vraagt om een duurzame therapeutische relatie die veel stormen kan doorstaan. Succes allemaal.

  600. Ik heb lich. mishandeling en psychische verwaardlozing meegemaakt. Daardoor PTSS opgelopen. En eerste verkeerde diagnoses gehad zoals sociale fobie en autisme.

    Gevolgen van PTSS sypmtomen lijken op autisme.

    Ik heb een half jaar ernstig gedissocieerd, en ongrv min 15 jar doorgelopen met een bevroren lichaam/gevoelsleven die niet in contact stond met mijn denken en doen. Daardoor ben ik 3 x in burnout beland. Ik was er zeer ernstig aan toe.
    Ook werden mensen psychosomatisch ziek van mij omdat ik grenzeloos naar mezelf ben en andere toe. Er is sadistisch met mij omgegaan door mijn ouders, daardoor heb ik geen empathie vermogen ontwikkeld voor mezelf en anderen. En uite de opgekropte afgressie zich op onschuldige personen (vaak zwakker als mij) daar kon ik mee omgaan, andere niet.

    Ik heb nu een goede zelfstandige lichaamsgerichte therapeut/contextuele therapie en met poppetjes/ creatieve therapie trauma en verlieservaring/ en haptotherape.

  601. Hoi alweer een hele tijd geleden dit bericht. Ik heb ook dis en een behandeling van 3 jaar in Ermelo gevolgd wat goed afgerond is.
    Maar nog steeds is heel veel ingewikkeld. Zou het liefste nog mals een korte behandeling ondergaan. Want nu heb ik er meer zicht op toen was alles nog nieuw.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *