Als onderdeel van mijn eetstoornisherstel kreeg ik een eetschema mee naar huis. Dit eetschema was te vergelijken met de basiseetlijst die je hier op Proud kan vinden. Dit zou een gemiddelde moeten zijn van wat een vrouw van mijn leeftijd eet op een dag. Toch had ik nooit echt het gevoel dat ik vol zat of voldaan was na een eetmoment. Na het ontbijt begon mijn mag om 11 uur alweer te rommelen en na het avondeten had ik nog trek in van alles. Hoe kwam dat nou toch?
Toen ik in de tijd dat ik anorexia had en het minimale at en voor het eerst de eetlijst onder mijn neus geschoven kreeg dacht ik: “Waaat?! Hoe dan?! Kan een mens ZO veel eten?” Ik kon me er echt niks bij voorstellen, maar ja, het was natuurlijk ook heel veel vergeleken met wat ik eigenlijk at en dat wat ik at viel ik in een rap tempo mee af terwijl ik al ondergewicht had, dus dat moest veranderen.
Nou, daar moest mijn maag best even aan wennen. Als het me lukte om de eetlijst vol te houden zat ik propvol aan het einde van de dag. Niet een heel fijn gevoel, zeker niet als je een eetstoornis hebt, maar gelukkig wende het. Mijn maag wende aan het eten en ik wende aan mijn nieuwe gewicht. Mijn hoofd en lijf waren echter gewend geraakt aan het hebben van ondergewicht en ondervoed zijn. Ik kreeg last van extreme hunger. Op zich is dat iets heel normaals dat vaker voorkomt bij herstel van ondergewicht, maar ik kon er niet goed mee omgaan. Ik schaamde me ervoor en vertelde niemand er over. Ik kwam aan tot een gezond gewicht, maar de eetbuien bleven en werden groter en groter. Uiteindelijk kreeg ik boulimia.
Het voelde zwak dat ik had ‘toegegeven’ aan mijn extreme honger. Als ik dat nooit had gedaan dan was ik nu niet doorgeslagen. De honger had mij beangstigd. Kreeg ik boulimia als gevolg van extreme hunger? Nee. Ik kreeg boulimia, omdat ik niet open had gestaan voor therapie en dus niet werkte aan mijn achterliggende problemen. Ik sprak niet uit waar ik mee zat en was tot op dat moment nog helemaal niet bij m’n gevoel gekomen. Mijn lichaam was er klaar mee en het vroeg om eten. Dat was eigenlijk ontzettend logisch. Echter ben ik toen gevlucht in een andere eetstoornis die evengoed een eetstoornis is. Beiden even erg.
Hoewel ik op een gezond gewicht was bleef ik eetbuien hebben die ik vervolgens compenseerde. Ook als het me lukte de vicieuze cirkel van eten en braken te doorbreken kreeg ik na een tijdje als vanzelf weer een eetbui. Een eetstoornis gaat uiteindelijk niet over eten. Er zat veel meer achter mijn eetbuien, maar ik had vaak ook gewoon een onvoldaan gevoel. Ik had trek, honger zelfs. Ook wanneer ik mijn eetlijst volgde. Dat vond ik mega lastig. Moet ik nou meer eten of juist niet? Extra eten voelde als falen en resulteerde in een eetbui. Ik wist niet hoe ik hier ooit uit moest komen. Waarom voelde ik me zo leeg? Wat was deze onstilbare honger? Of had ik gewoon trek? Was ik gewoon een vreetzak?
Er kunnen verschillende redenen zijn waarom jij niet vol zit of voldaan bent nadat je hebt gegeten:
♥ Je rommelt met eten
Als ik voor mezelf sprak kon ik mezelf zeker wel de vraag stellen of ik daadwerkelijk goed at. Een goede dag betekende voor mij stiekem toch wel dat ik net onder mijn eetlijst zat. Niet zo gek dat ik dan eigenlijk meer trek had. Ook als je op andere manieren rommelt met eten en compenseren kan je lichaam wisselende signalen geven.
♥ Je lichaam heeft tijd nodig
Wanneer je een eetstoornis hebt gehad heeft je lichaam een behoorlijke klap moeten opvangen. Dit staat helemaal los van het feit of je ondergewicht hebt gehad of niet. Zo rommelen met eten doet wat met je lijf en het kost nou eenmaal wat tijd voordat dat weer allemaal op orde is. Gun jezelf die tijd en probeer vertrouwen te hebben in je lichaam. Met zorg, liefde en regelmaat komt het echt weer goed.
♥ Je eet niet (goed) genoeg
Eigenlijk benoemde ik in punt één al dat het zou kunnen zijn dat je ongemerkt toch te weinig eet, maar zelfs als je wel braaf de eetlijst volgt kan het zijn dat jij gewoon wat meer nodig hebt. We zijn allemaal verschillend en hebben dan ook verschillende energiebehoeftes. Het hangt van zo veel dingen af.
Als jij bijvoorbeeld (wat ik ook vaak heb) om 11 uur al trek hebt in je lunch kan je prima al aan je lunch beginnen. Je lichaam vraag er immers om, dus waarom zou je dat signaal negeren? Je zou natuurlijk ook kunnen overwegen of je niet een (extra) tussendoortje moet nemen in plaats van al je lunch.
Daarnaast kan het uitmaken wat je precies eet qua voedingsstoffen. Veel vezels en een beetje eiwitten als ontbijt zorgen langer voor een voldaan gevoel dan wanneer je daar weinig van eet.
♥ Je sport/beweegt veel
Onze energiebehoeftes verschillen en dat kan van veel dingen afhangen. Zo ook van sport. Zelf sportte ik altijd wel met enige regelmaat. Toen ik aan derby deed sportte ik zeker wel meer dan een gemiddeld mens. Best logisch dat je dan ook wat meer moet eten dan een gemiddeld mens.
♥ Je eet niet bewust
Soms was het niet per se dat ik nog trek had, maar wel dat ik met een onvoldaan gevoel bleef zitten. Ik kwam op gegeven moment tot de conclusie dat ik soms wel heel snel en onbewust at. Om dit patroon te doorbreken kreeg ik oefeningen mee om mindful te eten.
♥ Je eet niet wat je wil
Een andere reden voor mijn onvoldane gevoel was dat ik niet altijd at wat ik wilde. Dan had ik ergens trek in, maar leek iets anders vanuit mijn eetstoornis veiliger en koos ik voor dat laatste. Het is goed om te kiezen waar je echt trek in hebt en niet dat wat enkel je eetstoornis de beste keuze vindt.
♥ Je hongert ergens anders naar
Een eetstoornis gaat eigenlijk helemaal niet over eten. Het gaat over pijn, verdriet, onzekerheden, trauma… Een grote leegte die je niet durft te voelen. Niks vult die leegte. Ook eten niet. Waar honger je echt naar? Het normaliseren van je eetpatroon is belangrijk, maar daarnaast moet je ook aan de achterliggende oorzaken van de eetstoornis gaan werken.
♥
Geef een reactie