In zijn boek Ja-maar® … huh?! definieert Berthold Gunster het omdenken als een (denk)techniek om problemen te transformeren in mogelijkheden. Omdenken is precies wat we gedaan hebben sinds afgelopen 2e Pinksterdag! Er werd voor de avond een code rood afgegeven, terwijl we op de tv toekeken hoe erg het noodweer was op Pinkpop, sloeg in onze bijna 100 jaar oude treurwilg de bliksem in. Een harde knal en hij was geveld. De ravage was enorm, hij viel helemaal tot op de straat en nam ook nog even onze omheining en schuur mee. Gevolg: niemand kon meer aan onze kant van de straat rijden, laat staan lopen. Want ook de stoep en het fietspad lagen 20 meter lang bedolven onder de restanten van onze wilg.
Angst en ongeloof zijn de eerste reacties. Je ziet het even niet meer zitten. Maar al snel besef je dat je een keuze hebt: bij de pakken neerzitten, de slachtofferrol innemen en jezelf onderdompelen in negativiteit…. of de situatie accepteren, oplossingen bedenken en nieuwe kansen zien.
Dit is een voorbeeld van omdenken. Omdenken is denken in termen van kansen en niet van problemen. Denken in mogelijkheden, niet belemmeringen. Dit kan je ook toepassen op het willen genezen van een eetstoornis. Ik wilde zo’n twee jaar lang niet beter worden en mijn eetstoornis behouden, ik hield het hierdoor in stand. ‘Wil je beter worden?’ Die vraag heb ik vaak gehoord in mijn behandelingen. Voor mij waren het beangstigende woorden. Meteen als deze vraag werd gesteld schoot ik in de verdediging en zei ik vol overtuiging: ‘Nee!’. Door deze vraag ging ik nog meer nadenken over of ik het alles wilde loslaten. Ik bedacht dan wat ik allemaal weer zou moeten als ik zou genezen. Ik zou mijn angsten aan moeten gaan, contacten opbouwen, aankomen, een studie moeten doen, weer leven. Ik zou alles moeten doen wat ik niet durfde en dat zou van me verwacht worden. Dat wilde ik niet, dus zei ik dat ik niet beter wilde worden.
In een gesprek dat ik een tijd terug had met een systeemtherapeut, zei zij iets wat mij heel erg heeft geholpen: ‘Voor de komende drie maanden gaan we ons niet focussen op het loslaten van de eetstoornis. We accepteren dat ze er is en laten het even. We gaan het hebben over leuke, positieve dingen en we gaan je erbij helpen om die dingen te kunnen blijven doen. We stoppen allebei met trekken en gaan de gezonde dingen die je in je leven wilt, waarmaken.’ Dit zijn we gaan doen. Ik doe nu leuke dingen waar ik blij van word en ik merk dat dat me veel beter helpt. Dit is nu de juiste methode voor mij, maar wat wat mij vooral heeft geholpen, is iets dat in mijn hoofd gebeurde. Ik bedacht het me ineens op een onverwachts moment. Het was als het ware een klik.
Ik besloot de vraag ‘wil je beter worden?’ te laten gaan. Ik hoefde er voorlopig geen antwoord op te geven. Ik maakte deze beslissing, omdat het antwoord geven op die vraag nog te moeilijk was. Vanaf toen ging ik niet meer denken in wat ik allemaal niet wilde of durfde, maar in wat ik wél wil. ‘Wil ik lekker eten kunnen eten wanneer ik daar zin in heb?’ Ja. ‘Wil ik regelmatig met vriendinnen afspreken en het gezellig hebben?’ Ja. ‘Wil ik eindelijk weer heerlijke carrot cake en een frappuccino bestellen bij de Starbucks, waar ik vroeger zo gek op was?’ Ja! Dit, en veel meer andere dingen wil ik!
Ik wil kunnen genieten van eten en lekkere sapjes en latte’s. Ik wil zo graag mijn vriendinnen weer vaker zien en ons contact verbeteren. Ik wil zo hard kunnen lachen dat ik pijn in mijn rug krijg en de tranen over mijn wangen stromen. Ik wil de mogelijkheid hebben om mijn hobby’s uit te voeren. Ik wil het vrijwilligerswerk wat ik doe blijven doen. Ik wil veel aparte kleding kunnen kopen, leuke combinaties maken en het met trots dragen. Ik wil me weer mooi voelen.‘Dit wil ik waarmaken. Heel, heel misschien, wil ik toch wel leven,’ bedacht ik voorzichtig. Dit zijn dingen die ik en jij alleen kunnen doen én er van kunnen genieten met een gezond lichaam, zonder eetgestoorde gedachtes, een goed zelfbeeld en meer zelfvertrouwen. Die dingen gaan niet samen met een eetstoornis, welke dan ook.
De wens om niet te willen genezen, waar ik me jarenlang mee bezig heb gehouden, heb ik laten gaan. Ik focus me nu op positiviteit en mijn leven is er zo op verbeterd! Wat kan ik een lol hebben en wat vind ik eten weer lekker. Wil jij dit ook? Dan moet je dat zelf waarmaken. Alleen jij kan dat, niemand kan het voor je doen. Tuurlijk, je kan worden geholpen door je naasten en therapeuten, maar uiteindelijk moet je het toch zelf doen.
Worstel jij ook zo met de vraag of je beter wilt worden? Probeer het om te denken. Denk in wat je wél wil en niet andersom. Denk voorlopig niet na over het antwoord op deze moeilijke vraag. Door te vechten zal je uiteindelijke, positieve antwoord langzaam aan vanzelf komen, echt waar. Ga voor de dag dat je kunt zeggen: ‘Ik wil beter worden!’
Geef een reactie