Het kan lastig zijn: kritiek krijgen en hier op een goede en gezonde manier op reageren. Ook ik betrap mezelf er nog weleens op dat ik dit moeilijk vind. In deze blog wil ik mijn ervaringen hiermee delen en een paar tips geven. Omdat ik weet dat zoveel anderen met een eetstoornis hier ook mee worstelen.
Hoe ga ik ermee om? Als ik heel eerlijk ben: slecht. Ik ben me er heel bewust van dat dit een punt is waar ik aan kan werken. Ik voel me vaak persoonlijk aangevallen en het voelt vaak alsof ik faal als ik kritiek krijg. Dat ik het niet goed doe. Sowieso is faalangst een onderwerp waar ik al van kleins af aan mee te maken heb en dat wordt op dit soort momenten vaak getriggered.
Abel is sinds 2022 gastblogger bij Proud2Bme. Hij blogt onder andere over de LHBTQ+ community, zijn transitie, mantelzorger zijn en zijn eetstoornis. Wil je meer lezen van Abel? Dat kan via de tag ‘Abel blogt‘. Wil je zijn voorstelblog (nogmaals) lezen? Die vind je hier.
Wat ik zou willen is dat ik het minder of niet persoonlijk opvat. Dat als iemand (opbouwende) kritiek geeft op mijn werk, dat ik kan zien dat het niet over mij als persoon gaat. Dat ik me ervan kan distantiëren en het kan gebruiken als feedback, in plaats van het puur en alleen als kritiek te zien.
Faalangst
Een onderwerp dat hier erg aan raakt voor mij, is faalangst. Dit heb ik al zo lang als ik me kan herinneren. Op de basisschool was ik slecht in rekenen. Ik kreeg er vanaf groep 3 al bijles in en heb op de citotoets ook slecht gescoord op dit onderdeel. Ook ben ik een paar keer getest op dyscalculie, maar deze testen kwamen telkens negatief terug.
Doordat ik hier meer moeite mee had dan mijn klasgenootjes, werd ik erg onzeker. Ik voelde me dom, waardoor ik extra mijn best ging doen. Niet alleen met rekenen, ook met andere vakken waar ik wél goed in was, zoals spelling en lezen.
Als ik nu terugkijk, zou ik graag willen dat ik de tijd terug kon draaien, dat ik minder streng voor mezelf was, of dat ik iemand in mijn omgeving had die me vertelde dat het oké is om niet overal superieur in te zijn, dat die druk niet nodig is.
Mijn tips voor jou
Misschien kan je het al raden, maar mijn eerste tip zou zijn om aan te geven dat je het lastig vindt om kritiek te krijgen. Op die manier houd je het gesprek open en kunnen degenen die jou kritiek (of feedback) geven hier rekening mee houden.
‘Kritiek’ heeft vaak een negatieve lading. Probeer het dan ook te zien als feedback in plaats van als kritiek, dit klinkt veel vriendelijker.
Probeer ook om jezelf als persoon te distantiëren van je werk en van de feedback die je op je werk krijgt.
Toen ik op de kunstacademie zat, voelde ik me altijd heel persoonlijk aangevallen als er iets (negatiefs) gezegd werd over het werk dat ik maakte. Dit vond ik moeilijk: de illustraties en werken die ik maakte voelden als mijn kindjes. Ze kwamen van mijn hand en waren heel persoonlijk, gingen over kwetsbare onderwerpen. Dit heeft er uiteindelijk ook (mede) in geresulteerd dat ik een terugval kreeg in mijn eetstoornis en moest stoppen op de kunstacademie. Dit vind ik nog steeds heel jammer, ik teken nu ook nauwelijks nog, omdat er zo’n enorme emotionele lading op zit en ik bang ben om het niet goed te doen.
Acceptatie
Accepteer dat mensen andere meningen hebben. Dat mag, je kunt niet iedereen tevreden stellen. Zolang je ergens zelf blij en tevreden mee bent, is het goed.
Jij bent de belangrijkste persoon in je eigen leven, wat andere mensen vinden moeten ze lekker zelf weten. Mensen gaan, hoe dan ook, toch een mening vormen. Maar weet dat kritiek niet meteen betekent dat ze negatief over jou als persoon oordelen.
Geef een reactie