En daar ligt ze onbewogen
In het duister, zo fragiel
Ooit was ze zo bevlogen
Tot de dag dat ze viel
In een web van gedachten
Vastgeketend in haar hoofd
Weg geduwd, weg gelachen
Ware emoties zijn verdoofd
Lopen, rennen
Maar waar naartoe
Praten, schreeuwen
Ze is zo moe
Vallen, opstaan
Elke keer
Vage woorden
Geef niet op, probeer
En daar loopt ze zo bevlogen
In het licht, zo stabiel
Ooit was ze zo onbewogen
In het duister, zo fragiel
C.
Wauw! Mooi!!
Kippenvel.
wauw echt super mooi!
Super moooi !
Serieus moooooi!! ^^
wauw!
Echt heel mooi!
super mooi begrijp de boodschap:)
supper mooi gedicht kippenvel liefs amanda
Echt heel erg mooi!
wauw……….
zo mooi, ben er helemaal stil van…. en geraakt
ongelofelijk…
Heel erg mooi
Geweldig gedicht, echt heel erg mooi :’)
Dat einde, eindgoed al goed, waar ik nu ook ben en daar voor het eerst trots op en dankbaar voor kan zijn! Heeeel erg mooi!
Geef een reactie