Ondernemen met een angststoornis

Een angststoornis kan je ontzettend belemmeren in je dagelijks leven. Wieske Volker kampt al tien jaar met een angststoornis, waardoor ze soms ook niet naar buiten durft. Ze werkte bij een kledingwinkel – wat ze heel leuk vond – maar dat ging op een gegeven moment niet meer door haar stoornis. Tóch heeft ze inmiddels haar eigen bedrijfje Wiezewasjes opgezet en dat loopt als een trein. Wat, hoe en waarom lees je in dit interview met Wieske. 

Wieske is 29 jaar en eigenaresse van sieradenwinkel Wiezewasjes. Wat begon als een kleine webshop groeide binnen een aantal maanden uit tot een webwinkel met een fysieke locatie, een kantoor en werknemers. De Instagrampagina van Wiezewasjes heeft intussen bijna 40.000 volgers. Dat ze dit had kunnen bereiken met haar angststoornis had Wieske nooit kunnen bedenken. Daarom startte ze op Blue Monday met een mental awareness campagne. Ze vindt het namelijk onwijs belangrijk om het taboe over mentale gezondheid te doorbreken. Dit wil ze doen door haar verhaal te delen.

Waarom vind je het zo belangrijk om jouw verhaal te delen? 

“Ik wil graag hoop geven aan mensen die ook last hebben van een angststoornis of andere problematiek. Toen ik zelf in een heel diep dal zat, merkte ik dat er weinig succesverhalen zijn van mensen met een angststoornis. Terwijl ik dat zelf onwijs hard nodig had.

Ook merk ik dat er nog een taboe op mentale stoornissen rust, waar ik het niet mee eens ben. Ik ben zelf altijd open geweest over mijn stoornis. Als ik erover vertel, merk ik dat mensen het toch niet zo gek vinden als ik dacht dat ze het zouden vinden. In mijn hoofd had ik het veel groter gemaakt dan het was. Ik merkte dat mijn openheid en kwetsbaarheid juist heel fijn was voor mijn omgeving. Zij wisten hierdoor beter hoe ze ermee om moesten gaan. Ik merkte zelfs dat zij zich hierdoor ook makkelijker openstelden! Mentale stoornissen worden vooral niet begrepen door mensen die het zelf nooit hebben gehad. Ik heb het gevoel dat zij – en ik zelf ook – er veel makkelijker mee om kunnen gaan als je gewoon goed uitlegt hoe het zit.”

Tijdens je campagne nodig je anderen uit om vragen aan jou te stellen over je angststoornis in combinatie met ondernemen. Welke vragen worden veel gesteld? 

“Er wordt veel gevraagd wat voor angststoornis ik heb. Hoe ik er dagelijks mee omga en ook hoe mijn dag eruitziet. Er komen ook veel vragen over onzekerheid en hoe ik toch de stap heb gezet om te beginnen.”

Waarom denk je dat mensen deze vragen aan jou stellen?

“Ik denk dat deze vragen komen omdat veel mensen zichzelf erin willen en kunnen herkennen. Deze herkenning is zo fijn als je hier last van hebt. Het gevoel ‘niet de enige’ te zijn. Ik vind dit zelf in ieder geval heel erg prettig om bewust van te zijn als het met mij niet zo goed gaat.” 

Ik ben nu ook wel benieuwd naar de antwoorden op die vragen. Wil je meer kwijt over wat voor angststoornis je hebt?

“Ik weet niet wat voor angststoornis ik heb. Ik heb dit namelijk nooit laten onderzoeken! Ik vond dit niet zo belangrijk. Het feit dat ik weet dat ik het heb, vind ik genoeg. Ik ben ook niet naar een ‘reguliere’ psycholoog gegaan. Ik ga al jaren naar een lichaamsgerichte psychotherapeut en daar heb ik heel veel aan. Het hele GGZ traject met labels en medicijnen ben ik zo snel mogelijk uit gestapt. Ik weet dat veel mensen hier iets aan hebben, maar ik vond dit zelf echt vreselijk.” 

Hoe uit jouw angststoornis zich bij jou? 

“Het is 24/7 aanwezig. Het is niet de hele tijd op de voorgrond, maar er kriebelt altijd wel iets. Dit wordt erger als ik naar buiten ga, maar helaas soms ook gewoon als ik op de bank zit. Prikkels zijn het grootste ‘ding’. Als ik overprikkeld ben, raak ik in paniek. Of ik nou thuis zit of ergens anders ben. Prikkels kunnen ook van binnenuit komen. Doordat ik teveel nadenk over dingen, maar ook omdat ik bijvoorbeeld met werk of het huishouden in een soort hyperfocus kan raken en daar met veel moeite weer uit kom. Als ik dat krijg, is het eigenlijk al te laat. Als dit gebeurt terwijl ik op werk ben, durf ik vaak ook niet meer naar huis te rijden en moet mijn vriend me komen ophalen.

Door dat soort dingen voel ik me beperkt in mijn vrijheid en als ik daar over na ga denken, raak ik weer in paniek. Wat bij mij ook een groot ding is, is het gevoel dat ik niet weg kan. Dus in een rij staan in een winkel, liften, het OV, een afspraak met iemand hebben waar ik niet zomaar weg kan lopen, stoplichten, file… Zelfs de postbode die een pakketje komt brengen waar ik voor moet tekenen en de iPad werkt niet. Ik heb bij dit soort dingen onwijs het gevoel dat ik moet vluchten en dat ik flauw ga vallen. Ik weet heel goed dat het gewoon gedachtes zijn, maar het zweet breekt me dan uit en ik word erg licht in mijn hoofd.”

En hoe ga je er op dagelijkse basis mee om?

“Gewoon doen! Dat klinkt misschien wat simpel, maar dat is echt het enige wat ik er mee kan. Er gaat geen uur voorbij dat ik geen last heb en daar heb ik mee om leren gaan. Ik heb het geaccepteerd en ga gewoon door met mijn leven. Als iets onverwachts wél lukt – zoals een keer langer dan tien seconde in de supermarkt blijven – dan ben ik super blij. En als het niet lukt, is het ook prima. Op hele slechte dagen word ik er nog een beetje onzeker van, maar ik probeer toch gewoon door te gaan. Morgen is een nieuwe dag en kan ik het weer opnieuw proberen. Zoals Dori uit Finding Nemo zegt: JUST KEEP SWIMMING.”

Hoe zien je dagen eruit als ondernemer? 

“Dat verschilt onwijs. Twee dagen per week lig ik met mijn zoon (van nu net vier maanden) lekker op de bank en probeer ik een beetje het huishouden te doen. Daarnaast werk ik drie dagen en die zijn altijd wat meer chaotisch. Ik sta op en moet haasten, want de baby moet ergens heen en ik heb zelf haast en andere ochtend-stress. Ik ben dan meestal om 10:00 uur aanwezig op werk voor vergaderingen en afspraken. De ene dag trek ik dit prima en werk ik tot 16:00 uur ongeveer door. De andere dag ga ik om 12:00 uur al naar huis. De ene dag werk ik dan thuis nog door, de andere dag ga ik in bed liggen en laat ik de boel lekker voor wat het is.

In het weekend ben ik ook nog vaak vanuit huis aan het werk. Ik kom met mijn vriend nog wel eens buiten; we lopen vaak een aantal keer per week ‘s avonds buiten een rondje en in het weekend gaan we soms naar een bos. Verder onderneem ik vrij weinig. Met vrienden afspreken vind ik lastig en zoiets als de stad in durf ik al jaren niet meer. Ik merk dat de lente en zomer altijd wat makkelijker voor me zijn. Dan is het langer licht en kom ik iets vaker buiten dan in de herfst en winter.”

En wat de onzekerheid betreft? En het zetten van de stap om een eigen bedrijf te beginnen, ondanks je angststoornis? 

“Ik ben niet echt onzeker. Dat klinkt misschien gek omdat ik wel angsten heb, maar gelukkig durf ik wel te dromen en zorg ik dat mijn paniek mijn dromen niet in de weg staat. Ik weet wat ik wel en niet kan en daar hou ik rekening mee. Ik ben daardoor ook niet onzeker geweest om mijn bedrijf te beginnen. Het was op dat moment voor mij de juiste stap, dat voelde ik. Natuurlijk was het spannend en er zijn ook echt wel twijfels geweest. Maar ik ben het gewoon gaan doen met in mijn achterhoofd dat ik wel zou zien hoe het zou lopen. Want wat kon er nou echt fout gaan? Dat ik een paar maanden aan energie had verspild en misschien een beetje spaargeld? Dat zou ik wel overleven!”

Wat zijn de uitdagingen bij het runnen van een bedrijf en het hebben van een angststoornis?

“De grootste uitdaging is vooral ’s ochtends uit bed zien te komen en echt iets gaan doen. Ik heb nog vaak dagen dat ik niet naar buiten durf en echt even niet weet hoe ik het allemaal moet gaan doen die dag. Afspraken met mensen horen hier ook bij. Ik durf deze vaak niet te maken, omdat ik bang ben dat ik dan een slechte dag heb en daardoor de afspraak moet afzeggen.

Ik ben behoorlijk zelfverzekerd en vind het niet vervelend dat ik ergens last van heb. Ik kan hier goed open over zijn. Maar als ik voor de derde keer een afspraak bij dezelfde persoon moet afzeggen omdat ik me niet goed genoeg voel die dag, vind ik dat wel heel vervelend. Daardoor kan ik aan mezelf gaan twijfelen, dus dat zijn wel grote uitdagingen. Als ik merk dat het een periode slecht gaat, doe ik veel van mijn afspraken via Skype. Dat werkt zo fijn! Dan kan ik lekker thuis blijven. waar ik me op dat moment veilig voel. En dan hoef ik niet iemand teleur te stellen!”

Zijn er ook voordelen aan jouw angststoornis in combinatie met ondernemen?

“Leuke vraag! Ik denk dat het wel helpt dat ik over alles 300 keer nadenk voordat ik er überhaupt een plan voor heb gemaakt. Daardoor kan ik risico’s misschien beter dan inschatten dan mensen zonder angststoornis. Ook ben ik heel creatief in oplossingen bedenken, omdat alles elk moment ineens kan instorten in mijn hoofd. Daardoor heb ik gezorgd dat het bedrijf ook doorloopt als ik er zelf een tijdje niet ben. Dat zorgt ook weer voor rust in mijn hoofd, want alles komt ook goed als ik lekker een dag in bed lig.”

Wat heeft jou geholpen of wat helpt jou bij je angststoornis in het algemeen?

“Er niet tegen proberen te vechten! En jarenlang therapie… Ik weet dat ik niet teveel hooi op mijn vork moet nemen. En ik weet ook dat hormonen alles een stuk erger kunnen maken. Ik weet dat ik moet proberen te voelen hoe het gaat. Als ik merk dat ik in paniek raak, dat ik dan niet door moet gaan met waar ik mee bezig ben, maar moet stoppen en rust moet nemen. Dat gaat nog erg vaak fout, maar ik probeer eraan te werken.

Ik merk ook dat gezond leven en frisse lucht belangrijk voor mij is. Maar ook dat rust en lekker op de bank liggen helpt. Rust is denk ik wel het allerbelangrijkste. Maar juist ook triggers opzoeken. Zo vind ik supermarkten vreselijk, maar ik probeer toch soms met mijn vriend mee te gaan – en sta vaak genoeg binnen tien seconden weer buiten omdat het toch te eng is. Soms durf ik niet naar buiten, maar ga ’s avonds als er niemand is toch een rondje lopen. En als het echt niet gaat? Dan ga ik gewoon op de bank liggen en laat het lekker.”

Waarom is het voor jou belangrijk om triggers op te zoeken? Waar helpt dat bij?

“Ik vind dit belangrijk omdat ik merk dat het daardoor soms wat beter gaat. Ik merk bijvoorbeeld dat ik bang word voor dingen die ik lang niet heb gedaan. Zo heb ik jaren geen auto gereden, maar toen ik het eenmaal weer ging proberen, ging het steeds beter. Ineens reed ik weer dagelijks. Niet helemaal zonder angst, maar ik denk er ook niet meer zoveel over na. Ik heb het idee dat andere triggers ook zo werken. Je moet het opzoeken, door het nare gevoel heen gaan als dat lukt en daarna wordt de angst minder. Als ik dit af en toe probeer, zie ik steeds weer dat er eigenlijk niks aan de hand is en dat het allemaal wel meevalt!

In dit proberen blijf ik wel lief tegen mezelf. Ik ga over mijn grenzen heen, maar niet zo ver dat ik daarna weer een week in bed lig. Ik probeer goed aan te voelen hoe het gaat en als het niet gaat, stop ik. Ik doe dit ook alleen maar op dagen dat ik me redelijk goed voel. Op slechte dagen moet ik hier echt niet aan beginnen. Ik probeer me daarna ook niet slecht te voelen dat het niet is gelukt! Ik ben dan blij dat ik het heb geprobeerd en laat het verder los.”

Denk je dat het helemaal over kan gaan?

“Ik denk dat dit wel mogelijk is en ik heb ook hoop dat het ooit over gaat. En anders hoop ik in ieder geval dat ik er ooit nog zo weinig last van heb, dat ik het niet meer dagelijks merk!”

Wil je verder nog iets kwijt?

“Dankjewel dat ik op jullie platform mijn verhaal mocht doen. Ik hoop heel erg dat iemand hier iets aan heeft! Ik wil meegeven dat je zelfs met een stoornis iets kan bereiken in je leven. Geef het niet op, probeer altijd ergens een lichtpuntje te zien!”

Meer te weten komen over Wiezewasjes? Bekijk dan ook eens hun Instagrampagina. In de stories vertelt Wieske nog meer over haar angstoornis in combinatie met het ondernemerschap.