De ene dag gaat alles van een leien dakje, is er geen vuiltje aan de lucht en vliegt de dag voorbij, de andere dag word je wakker en weet je gelijk: Dit wordt een k*tdag. Met je ziel onder je arm stap je uit bed terwijl je in je hoofd een opsomming maakt van alle vervelende dingen en mensen die je vandaag weer moet trotseren. Vandaag gaat gewoon even niet lukken, want je hebt een baaldag. Nu kun je twee dingen doen: Je kunt de schijn ophouden, je frustraties wegdrukken en een pijnlijke glimlach opzetten, maar je kunt ook eens een denkbeeldige middelvinger opsteken naar het leven en jezelf vandaag gewoon eens even lekker beroerd voelen.
Wij denken dat het heel gezond is om af en toe eens een baaldag te hebben en eens lekker in je eigen ellendige sop gaar te koken. Lucht op. Dus klaag maar raak en laat de tranen maar stromen. In deze blog delen wij onze tips om van een baaldag de beste k*tdag ooit te maken.
De baaldag van Irene…
Pfff, een baaldag heb ik zeker wel eens. Ik kan het al helemaal voelen als ik eraan denk. Aan het begin van mijn werkdag gooi ik al meteen een kop thee over m’n toetsenbord. Ik ben vergeten booschappen te doen en heb eigenlijk alleen maar broodbeleg in huis waar ik geen trek in heb. M’n huis is zowel te warm als te koud en mijn kleding zit niet lekker. M’n huid is kriebelig en onrustig en dan zit er ook nog eens een rare krul in m’n pony die daar helemaal niet thuis hoort. Meestal merk ik het aan al die kleine dingetjes. Ik ben er niet helemaal bij met m’n hoofd en zit niet lekker in m’n vel: Ik heb een baaldag.
Ik zal vast wel eens vaker een bad hair day hebben, maar dit gaat me pas echt irriteren als ik ook in een slechte bui ben. Ik heb geen baaldag vanwege mijn haar, ik stoor me aan mijn haar omdat ik een baaldag heb. Het is niet altijd duidelijk waarom ik een baaldag heb. Waarschijnlijk ben ik gewoon moe. Ging alles de laatste tijd niet helemaal zoals ik wilde of had ik gewoon te veel hooi op m’n vork genomen. Zo is het leven en dat kan gebeuren. Ook na een eetstoornis is het leven niet perfect en heb je van die dagen dat je het liefst direct terug in je bed wil kruipen.
Toch weet ik dat terug in bed kruipen m’n dag ook niet beter gaat maken. Ik heb immers verplichtingen en ik weet dat wanneer ik even doorzet ik toch ook wel weer trots op mezelf kan zijn op wat ik wel voor elkaar krijg. Andere dingen, die minder prioriteit hebben, zeg ik soms wel af. Als ik mijn hoofd er echt niet bij heb, steeds op het punt sta om in huilen uit te barsten of alleen maar kan snauwen naar de mensen om mij heen heeft het bijvoorbeeld geen zin om naar roller derby training te gaan. Lijkt me best gevaarlijk zelfs om als een soort gekookte spaghetti-sliert op skates te gaan staan. Ik maak voor mezelf een overweging van wat haalbaar is op een dag en wat niet.
Aan de andere kant kan ik soms ook heel erg opvrolijken wanneer ik even de deur uit ga en onder te mensen ben. Het is niet altijd makkelijk om het aan te voelen, maar ik doe m’n best. Als het uiteindelijk toch niet gaat kan ik altijd aangeven dat ik een baaldag heb of dat ik toch maar weer naar huis ga. Via messenger en whatsapp kan ik lekker even klagen bij m’n vrienden, daar is altijd ruimte voor. M’n moeder is ook vaak een ‘slachtoffer’ van mijn baaldagen. Al geeft ze wel eens eerlijk toe dat ze maar met een half oor aan het luisteren is, toch lucht het op om even te bellen. Andersom luister ik ook wel eens met een half oor naar haar verhalen. Ach ja, het werkt voor ons, haha. Ook vind ik het op dit soort dagen prettig om naar hele boze muziek te luisteren. Daar kan ik echt m’n ei in kwijt. Oh ja en huilen, huilen, huilen, huilen. Soms moet het er gewoon even uit en dat kan heel erg opluchten.
De baaldag van Scarlet…
Ik ben de gelukkige winnaar van de nodige stemmingswisselingen. Deze kan ik steeds beter trotseren en accepteren, maar rond mijn ongesteldheid is het feest vaak volmaakt. Ik vergeet iedere maand weer dat dit de oorzaak is en denk iedere maand weer dat mijn leven bijna vergaat. Nee grapje, maar ik vergeet het wel nogal eens en neem mijn negatieve stemming hierdoor nogal eens te serieus. Kortom: drama. Ik heb nergens zin in, kan me tot niks zetten, alles gaat zogenaamd mislukken en ik ben zelf ook volkomen mislukt. Heerlijk die positiviteit. Meestal duurt dat een paar uurtjes en kom ik er dan achter dat het iets met hormonen is.
Vanaf dat moment kan ik er meestal wel een beetje om lachen. Dat komt ook omdat ik mijn stemming dan soort van accepteer en er een beetje een grapje van maak. Ik keur het als het ware goed dat ik die dag gewoon een stuk minder bergen zal verzetten en dat maakt het allemaal al een stuk makkelijker.
Door aardig voor mezelf te zijn, even een minder dagje toe te staan én mijn stemming her en der – bij mijn partner, mijn broer en een vriendin – gewoon wat te uiten, deal ik met de dag. Ik geef mezelf iets meer pauzes, lijd mezelf wat af door een gezellige video te kijken én sta mezelf toe wat extra lekkers te eten. Morgen is er weer een dag en ik weet dat ik me dan al een stuk beter zal voelen.
De baaldag van Lotte…
Ik heb niet zo vaak een baaldag, maar als ik een baaldag heb, lijkt ook vaak meteen alles in de soep te lopen. Uit ervaring heb ik geleerd dat je op zo’n dag jezelf er maar het beste gewoon bij neer kan leggen. Hoe meer je er tegenin probeert te gaan, hoe erger het kan worden. Het is een beetje zoals een nat zeepje: Als je erop knijpt, schiet het uit je hand, maar als je het rustig vasthoud is er meestal niets aan de hand. Op een baaldag kan je maar beter niet te veel druk op jezelf leggen. Als je accepteert dat je een baaldag hebt en erop inspeelt wordt het vaak gelijk een stuk minder erg. Komt helemaal goed!
Als ik tijdens een baaldag nadenk over hoe ik erbij loop, kan ik vaak wel een beetje om mezelf lachen. Met een mega grote frons op mijn voorhoofd loop ik dan alles af te kraken en komen er in mijn hoofd scheldwoorden voorbij waarvan ik niet eens wist dat ik ze kende. Als ik mezelf dan vanaf een afstandje bekijk moet ik echt wel een glimlach onderdrukken. Daar gaat de baaldag niet gelijk mee over, maar de situatie wordt er wel iets luchtiger op. Dus de volgende keer als in je bed met de deken over je hoofd de wereld ligt te haten, probeer dan eens de humor van je chagrijnigheid in te zien… miss Grumpy Cat.
Op een echte baaldag laat ik moedwillig alles wat niet essentieel is uit handen vallen. De afwas kan bijvoorbeeld echt wel even wachten tot morgen en social media valt niet in elkaar als jij een dagje niet online komt. Het liefst gebruik ik alle beschikbare tijd die ik heb om te ontspannen en een beetje te Netflixen onder een dekentje. Grote kop thee erbij, chagrijnig kijken en ieder personage dat voorbij komt schaamteloos bekritiseren. Veel plezier!!
De baaldag van Daphne…
Het overkomt mij echt heel weinig, maar eens in de zoveel tijd zit ik er ineens in. Ik heb al drie keer gezucht omdat ik de verkeerde rij in de supermarkt gekozen heb. Ik irriteer mij mateloos aan alle mensen in de stad, want waarom moet iedereen vandaag zo langzaam voor mijn voeten lopen!? Ik heb het gevoel duizend dingen in één dag te moeten proppen. Ik irriteer mij aan alles waar ik normaal gesproken totaal geen last van heb. Vaak gaat er dan ook ineens een lampje branden; oh ik heb gewoon een baaldag!
Op dit soort dagen ben ik een stuk meer gestresst en ontzettend emotioneel. Die combinatie zorgt er bij mij meestal voor dat ik gewoon niet zo veel meer kan, het zal er toch eerst uit moeten. Meestal probeer ik te wachten tot ik thuis ben, maar soms stromen de tranen onderweg al over mijn wangen. “Er is echt niet zoveel aan de hand hoor,” heb ik wel eens aan bezorgde voorbijgangers moeten vertellen. Daarna moet ik er zelf ook altijd heel hard om lachen.
Ik besluit altijd meteen om mijn verwachtingen van die dag bij stellen. Het hoeft vandaag allemaal niet te lukken, ik hoef hier alleen maar even doorheen te komen. Ik denk vast na over iets extra lekkers wat ik die avond wil eten en het winkelmandje wat ik al een paar maanden open heb staan bestel ik ook maar meteen. Ergens voelt het wat impsulief om dan van alles aan te grijpen om mij beter te voelen, maar inmiddels weet ik best goed wat op zo’n moment werkt en daar mag ik dan gewoon aan toe geven van mijzelf.
De baaldag van Phoi Cai…
Gelukkig komt het bij mij ook niet al te vaak voor dat ik een baaldagje heb. Maar als ik er één heb, dan is het ook wel één waarin alles mis lijkt te gaan. Vaak gaat een baaldagje tegenwoordig gepaard met een slechte of korte nachtrust. Ik merk dat ik op zulke dagen geirriteerd wakker wordt en weinig kan hebben. In mijn ogen lijkt alles dan ook minder goed te gaan. Romy die hangerig en huilerig is, de katten die aan het draken zijn, gerechten die mis lijken te gaan en ga zo maar door. Vaak heb ik snel genoeg door dat het aan mij ligt. Adem in, adem uit…
Ik merk op zulke dagen dat ik een behoorlijk kort lontje heb. Maar ik weet nog beter dat dingen mis blijven gaan als ik mijn verwachtingen niet bij stel. Romy wordt er niet vrolijker op en dit gaat als een neerwaartse spiraal mijn dag verpesten. Dit moet anders. Ja, dingen gaan moeizaam vandaag. Het gaat gewoon niet de leukste dag worden, maar hoe gaan we het overleven? Alle plannen worden even opzij geschoven en we gaan doen wat voor nu goed voelt. Ik zet Romy in de wandelwagen en maak een lange wandeling. Als het weer het toelaat… Je zult het maar net zien dat het natuurlijk met bakken uit de hemel valt.
Op drogere momenten ga ik toch een fijne wandeling maken en vaak ga ik langs de supermarkt om mezelf met iets lekkers te verwennen. Ik word nu eenmaal blij van zoetigheden. Wanneer mijn man thuis is en Romy kan overnemen, pak ik ‘s avonds een extra lang verwenmomentje. Een moment waarop ik even ongestoord kan bijkomen en daarna is het vaak weer goed. Ik heb deze dag weer overleefd.
Fotografie: Pexels & Gratisography
Geef een reactie