Op de wachtlijst bij de GGZ

Jaarlijks krijgen circa 800.000 Nederlanders psychische hulp waarvan een deel, zo’n 200.000 mensen, complexe hulp nodig heeft. Mensen met psychische problemen moeten helaas soms weken tot zelfs maanden wachten op een intakegesprek bij een psychiater of ggz-instelling. Kassa heeft in 2014 meerdere keren aandacht besteed aan de problemen rond wachtlijsten in de geestelijke gezondheidszorg. Nu, drie jaar later, lijken vooral de wachttijden voor gespecialiseerde behandeling nog steeds niet opgelost….

“Bij de meldactie die win in januari hielden gaf 50 procent van de respondenten aan niet tijdig de juiste zorg te krijgen. Dat is een schokkende conclusie.” aldus Marjan ter Avest, directeur MIND. Volgens haar is er sinds 2014 niets veranderd aan de wachtlijsten. Vooral voor mensen die te maken hebben met complexe problematiek, als borderline, autisme en vroeg traumatische ervaringen staan lang op de wachtlijst.

Altrecht is een van de ggz-instellingen waar je terecht kunt voor specialistische ggz. In de uitzending van 2014 zei bestuursvoorzitter Roxanne Verminnen dat ze hard bezig waren om de wachtlijsten inzichtelijk te maken, voor zowel de verwijzer als de patient. Altrecht laat nu weten dat ze de laatste jaren veel aandacht hebben besteed aan het verkorten van de wachtlijsten.

“En dat doen we nog steeds. Voor mensen met persoonlijkheidsstoornissen is de wachtlijst helaas nog erg lang.”

Marhan Ter Avest vindt dat we ons moeten schamen dat mensen met ernstige psychische problemen zo lang moeten wachten.

“Als mensen met kanker anderhalf jaar zouden moeten wachten op behandeling, dan zou het land te klein zijn. En voor mensen met psychische probleem vinden we dit kennelijk acceptabel.”

Esther van Fenema, psychiater in het LUMC, vindt het schandalig dat de maatschappij stilzwijgend de lange wachtlijsten accepteert. Van Fenema ziet een toenemend aantal patienten na een zelfmoordpoging in het ziekenhuis.

“Veel patienten moeten tegenwoordig maanden wachten op de juiste behandeling, vooral als het gaat om persoonlijkheidsstoornissen. De wachtlijsten in de geestelijke gezondheidszorg zijn veel langer dan openbaar wordt gemaakt. Daardoor worden ze voor clienten een lijdensweg.”

Zorgverzekeraars Nederland vindt het zorgelijk dat sommige patienten nog steeds lang moeten wachten op een specialistische ggz-behandeling. Maar volgens de organisatie is het ontstaan van te lange wachttijden in de ggz complex.

“Het komt niet simpel door gebrek aan geld. Er is voldoende geld, maar het wordt niet altijd op de goede plek besteed.”

Ook GGZ Nederland erkent dat er wachtlijsten zijn.

“Er blijft geld, dat bedoeld is voor de ggz, over aan het eind van dit jaar, terwijl veel ggz- aanbieders in de knel zitten. Dit heeft tot gevolg dat de wachtlijsten ten opzichte van 2015 zijn gestegen.”

Meer weten en lezen? Neem een kijkje op de website van Kassa en bekijk de uitzending hieronder.

Bron: Kassa.vara.nl

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Reacties

12 reacties op “Op de wachtlijst bij de GGZ”

  1. Heel wisselend qua wachttijden:
    2 maanden, 20 maanden (voor intake autisme SGGZ), 12 maanden, 1 maand, 10 maanden.

    De redenen varieerden; soms was een groepscursus nét begonnen en dan startte de volgende pas weer over een vol jaar. Andere keren stopte de therapeut met werken en duurde het een eeuwigheid voor ze iemand anders konden aannemen.

    Aan de ene kant is het probleem dat er veel te weinig psychologen en psychiaters zijn. Aan de andere kant denk ik dat met meer geld er écht wel meer mogelijkheden zijn om sneller hulp te bieden.

  2. Herkenbaar. Ik ben nu in behandeling voor OCPS (persoonlijkheidsstoornis). Het heeft een half jaar geduurd van mijn allereerste gesprek tot de start van de behandeling. Duurde erg lang. Ik heb vaker zo lang op een wachtlijst gestaan. Eigenlijk steeds wel een aantal maanden. Maar nu het eenmaal loopt, loopt het ook goed en snel.

  3. Ja, bij kanker of andere lichamelijke ziekte wel meteen behandeling. Bij een eetstoornis niet. Terwijl dat net zo levensbedreigend is. Het kan letterlijk iemands dood betekenen. Wachttijden van x maanden, dat moet gewoon niet mogen. Iedere week is er een te veel in het geval van een eetstoornis (zeker bij anorexia).

  4. Door lange wachtlijsten, intakegesprekken en 2 doorverwijzingen ben ik nu al bijna een halfjaar verder en heb ik nog geen hulp gekregen. Totdat ik eindelijk met de behandeling kan starten moet ik mezelf maar zien te redden.

  5. Zeker voor persoonlijkheidsproblematiek (die vaak icm met stemmings- angst- en/of eetstoornissen voorkomt), zijn wachtlijsten van een half jaar of langer niet ongewoon. Toen ik na een opname van 14 maanden in een kliniek voor persoonlijkheidsstoornissen naar een ander deel van het land verhuisde en daar op zoek ging naar nazorg, bleek dat praktisch onmogelijk. Ik heb 8 maanden op de wachtlijst gestaan voor een gespecialiseerde instelling, waar ik tijdens de intake werd weggestuurd omdat ‘het bij een particulier of kleine organisatie ook moest kunnen’. Na heel veel zoekwerk en weer 6 maanden op de wachtlijst te hebben gestaan voor een heel hoog aangeschreven vrijgevestigde praktijk, kreeg ik daar in de derde week van mijn behandeling te horen dat ze dachten me niet te kunnen helpen en door wilde sturen naar een (andere) gespecialiseerde instelling, waar ik nu dus weer 4 maanden voor op de wachtlijst sta.

    Alles bij elkaar ben ik bijna (in juni) 2 jaar verder, en heb ik nog altijd geen behandeling. Ik hou me best goed staande, maar word van dit soort taferelen en wachttijden toch nog geregeld wanhopig en moedeloos.

  6. Vergeet er even niet bij als patiënt vergeten worden

  7. Door een verhuizing was ik genoodzaakt om een andere GGZ te zoeken. Mijn persoonlijke voorkeur was een vrijgevestigde praktijk, maar dit was niet mogelijk. Toen heb ik me aangemeld bij een grote GGZ, waar ik inmiddels al 5 maanden op de wachtlijst sta mét een spoedindicatie. Laatst heb ik ook nog eens een brief gekregen dat ik nog minimaal 6 maanden moet wachten tot een intake. Een intake ja, want daarna is er nog een behandelwachttijd van 3 maanden. Alles hebben we, met de huisarts en mijn oud-psychiater, al geprobeerd tot een snellere behandeling of op zijn minst een snellere intake, want het feit ligt er dat het niet eens zeker is of deze GGZ mij kan helpen vanwege mijn complexe problematiek…

  8. In januari heb ik me ingeschreven. Heb nu 3 individuele gesprekken gehad, en pas halverwege juni begint mijn ‘echte’ dagklinische therapie voor mijn persoonlijkheidsstoornis. Ondertussen staat mijn leven stil.

  9. Ik ben al vaker in behandeling geweest. Mijn problematiek zorgte overal voor onkunde. Ik heb chronisch complex ptss door vroegkinderlijk trauma met dis en persoonlijkheidsstoornis en daarnaast veel fysieke beperkingen. Ik stond in me eigen stad twee jaar op wachtlijst en geen plaats. Verder gezocht in andere provincie en na paar maanden intake. Ik ben nu gestart bij gespecialiseerd GGze met dagbehandeling. Ik vind dat er te onachtzaam met mensen met zulke problematiek wordt omgegaan. Het wordt te licht opgevat. Ik wil kanker nu echt niet vergelijken met ptss want ik vergelijk geen appels met peren. Maar mijn inziens komt het geld dat wel gespendeerd wordt door overheid niet aan geheel op de plek waar ‘t hoort, bij de patiënt. Vergelijkbaar met zorg algemeen. Teveel managers, te veel directeuren, te veel bemoeials die het leeuwendeel opstrijken waarvoor het niet is!!! Dit is de echte problematiek. Dit is mijn ervaring. De mensen in zorg doen hun stinkende best en krijgen daarvoor weinig terug en moeten nu zelfs nog meer presteren! Daar hebben de big bazen geen probleem mee! Schrap hun en laat het geld daar geheel naartoe gaan, naar de mens en het is opgelost! En maak een wereld of samenleving waar de mens niet gek van wordt! In deze maatschappij wordt toch veel gek! Stop deze waanzin en behandel mens weer menselijk! En niet als een nummer of robot!

  10. Ik wacht dus al meer dan een jaar op een behandeling voor mijn depressie… Schandalig dit.

  11. Ik ben nu in totaal ruim drie jaar te zijn doorverwezen, wachtlijsten op wachtlijsten gestaan, vergeten worden, terugverwezen worden, etc en er is geen oplossing en geen behandeling. Van de laatste behandelaar kreeg ik het advies naar de Levenseindekliniek te gaan.

    Ik heb alles uit de kast gehaald om behandeling te krijgen (zorgverzekeraar, NZa, politiek, zelf het hele land afgebeld) en het is niet niet gelukt. Ik ben op en moe en het leven zat. Helaas heeft de Levenseindekliniek ook een wachtlijst en de huisarts durft het niet aan.

    Mijn conclusie is, dat het gebrek aan ‘sense of urgency’ in de Ggz deze problemen veroorzaakt. Veel succes aan allen die de wachtlijsten wel doorstaan. Ik ga in spreekwoordelijke zin onder de trein liggen.

  12. ehte help van hone krijg je niet is groet geld wolfen ……..ik ben slehter en slehter van geworden zo beiter dat ik ben noit van begonen 🙁
    aceptiren en door gaan met jou leven
    zegen ze maar voor mij is dat no moeilijk

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *