Toen ik klaar was met mijn middelbare school stond ik te trappelen om op kamers te gaan. Ik wilde heel graag genieten van vrijheid en zelfstandigheid! Op jezelf wonen kan heel leuk zijn: er gaat een wereld voor je open. Maar het heeft ook veel uitdagingen. Je moet voor jezelf zorgen en allerlei verantwoordelijkheden dragen. Vooral met een eetstoornis kan dat behoorlijk lastig zijn.
Praktisch
Als je op kamers gaat wonen, komen daar allerlei praktische dingen bij kijken. Je moet bijvoorbeeld financieel een en ander regelen. Hoe ga je de kamer betalen? Moet je een bijbaantje nemen of dragen je ouders een steentje bij? Je kunt studiefinanciering aanvragen voor uitwonende studenten. Ook is het verstandig om bepaalde verzekeringen af te sluiten, zoals een inboedelverzekering. Je kunt je hierover laten informeren bij je bank. En dan moet je natuurlijk nog een kamer vinden! Lees hier tips over hoe je dat kunt aanpakken.
Maak een kostenplaatje waarin voor jou duidelijk wordt welke uitgaven je zult hebben en welke inkomsten daar tegenover staan. Op die manier kom je niet voor onnodige verrassingen te staan. Denk bij uitgaven aan: de huur van de kamer, eventuele extra kosten voor gas/water/elektra, verzekeringen, boodschappen, schoolgeld en overige kosten. Inkomsten zijn bijvoorbeeld: studiefinanciering en bijbaantje en eventuele inkomsten door huurtoeslag, bijdrage van je ouders of een uitkering.
Vraag hulp bij het regelen van al deze praktische zaken. Misschien kan een van je ouders je helpen, een oudere broer of zus, een vriendin die al op zichzelf woont of een begeleider of hulpverlener. Dit zijn echt geen klussen die je helemaal alleen hoeft te klaren. Durf om hulp te vragen.
Verantwoordelijkheid
Op jezelf wonen is een hele verantwoordelijkheid. Je bent zelf verantwoordelijk voor je dagindeling, ritme en structuur, boodschappen, koken, huishouden, hobby’s en studeren. Misschien herinneren je ouders je er nu aan om je huiswerk te maken, letten ze erop dat je voldoende eet op een dag en worden de boodschappen voor je gehaald. Maar als je op jezelf woont, zul je dit grotendeels zelf moeten doen.
Natuurlijk mag je wennen aan de nieuwe situatie en zal het niet in één keer allemaal perfect lopen. De afwas zal misschien een week blijven staan, de was zal zich opstapelen, misschien kies je wat vaker voor een ‘makkelijke hap’ – dat is heel normaal als je net op kamers woont. Maar wees wel eerlijk naar jezelf. Vanuit je eetstoornis kan de vrijheid die je krijgt een ‘heerlijk excuus’ zijn. Niemand die let op wanneer, hoeveel en hoe je eet.
Vraag jezelf af of je sterk genoeg bent om – naast alle andere uitdagingen die het op jezelf wonen met zich mee brengt – je eetstoornis aan te kunnen.
Lees hier meer over verantwoordelijkheid nemen en een eetstoornis.
Eten
Alleen eten kan, als je een eetstoornis hebt, heel ‘fijn’ zijn. Niemand die je in de gaten houdt: je eetstoornis heeft vrij spel. Eenzijdige producten kopen, maaltijden skippen, eetgestoorde handelingen uitleven, eetbuien, compenseren – het ‘mag’ allemaal. Maar als je serieus wilt gaan voor gezond op jezelf wonen, zul je een beetje streng voor jezelf moeten zijn hierin.
Ga bijvoorbeeld niet alleen op kamers wonen, maar met een goede vriendin. Of kies voor een huis met actieve huisgenoten. In veel huizen wordt dagelijks of meerdere dagen per week samen gegeten. Dat kan misschien spannend zijn, maar het is wel een goede stok achter de deur én een mooie oefening. Maak ook afspraken met andere vrienden en familieleden om regelmatig samen te eten.
Ik had bijvoorbeeld een vaste dag waarop ik bij mijn ouders at. Heerlijk om één keer per week even helemaal verzorgd te worden en de verantwoordelijkheid uit handen te geven. Als je een paar dagen alleen moet eten, maak dan een maaltijd waar je twee dagen van kunt eten. Dan hoef je minder vaak de uitdaging aan te gaan: het eten voor de volgende dag is er al. Als je het lastig vindt om overdag voldoende te eten, ga dan niet thuis studeren, maar op school of in de bieb. Neem het eten voor die dag (klaargemaakt) mee, zodat het gemakkelijker is om alle maaltijden te nemen.
Eenzaamheid
Op jezelf wonen kan een eenzaam avontuur zijn als je een eetstoornis hebt. Misschien durf je niet naar feestjes of etentjes. Of lukt het maar moeilijk om contact te maken met klasgenoten, omdat je het gevoel hebt dat ze jou niet begrijpen. Ook kan het zijn dat je depressief bent en daardoor nauwelijks de deur uit komt. Zelfstandigheid is dan alles behalve leuk en vrijheid is ver te zoeken.
Er zijn verschillende dingen die je kunt doen om de eenzaamheid tegen te gaan, als je op jezelf gaat wonen. Ga bijvoorbeeld bij een studentenvereniging of studiegroep. Er is zoveel keuze op dit gebied. Elke vereniging legt de nadruk op andere dingen en heeft eigen disputen. Ook heb je verenigingen die verbonden zijn aan een bepaalde sport en aan het geloof. Studentensteden hebben vaak een introductieweek, waarin je kennis kunt maken met allerlei verschillende activiteiten en verenigingen.
Andere manieren om in contact te komen met mensen zijn een bijbaantje nemen, vrijwilligerswerk doen, een hobby oppakken of via de Kerk activiteiten ondernemen. Lees hier meer over eenzaamheid en een eetstoornis.
Balans
Toen ik op mezelf ging wonen, vond ik het lastig om een balans te vinden tussen studeren en ontspannen. Ik wilde het zo graag ‘goed’ doen, dat ik mij volledig stortte op mijn studie. Ik maakte veel te lange uren in mijn studieboeken en besteedde te weinig tijd aan leuke, ontspannende dingen. Misschien fijn voor je cijferlijst, maar dat houdt geen mens vol. Zorg voor een gezonde afwisseling tussen serieuze schoolzaken en gezellige afspraken.
Als je het lastig vindt om rust in te plannen in je dag of week, maak dan vaste afspraken buiten de deur met andere mensen. Bijvoorbeeld elke dinsdagavond naar dansles met een vriendin, elke donderdagmiddag lunchen met je moeder, iedere zondagochtend wandelen met je zus. Door ritme en structuur aan te brengen in je rustmomenten, wordt het niet alleen makkelijker om je eraan te houden, maar wordt het ontspannende effect ervan ook nog versterkt.
Woon jij op jezelf of heb je plannen om op kamers te gaan?
Geef een reactie