Na mijn twaalfde ben ik meerdere malen op kamp geweest. Clubkamp, schoolkamp of zomerkamp. Rond mijn dertiende begon mijn eetstoornis zich echter langzaam te ontwikkelen. Op kamp gaan werd daardoor naast leuk, ook gewoon best wel stressvol. Behoorlijk lastig, want je kunt die eetstoornis niet even thuis laten als je op kamp gaat. Was het maar zo…
Op schoolkamp had ik veel last van heimwee, al was dat eigenlijk niet het grootste probleem. Het gezamenlijk eten, snoepen en snacken vond ik vreselijk. Ik wilde wel ‘vrolijk’ mee snoepen, maar dat lukte gewoon niet. Bang om me dik te gaan voelen, bang dat ik het niet zou kunnen compenseren, bang dat anderen me een vreetzak zouden vinden…
Ook het getut op de slaapzalen over dik of dun zijn, mooi of lelijk zijn vond ik naar. Zelfs al kreeg ik misschien juist complimentjes. Ondertussen ging de gedachte: ‘’Je weet niet half hoe lelijk en dik ik eigenlijk ben” door me heen. Ik voelde me eenzaam, gespannen en wilde dan gewoon maar naar huis.
Ik vond het altijd ontzettend leuk om op kamp te gaan, maar er waren ook een heleboel dingen die me stress bezorgden door mijn eetstoornis. Het was mijn geheim en door 24/7 onder de mensen te zijn tijdens kamp, zouden mensen het opmerken en dat was iets wat ik absoluut niet wilde.
‘’Ik vond het vreselijk dat er zoveel gesnoept werd op de slaapkamers en in de bus onderweg naar het kamp. Al die lekkere dingen kwamen de hele dag voorbij. Sommige kinderen waren misselijk van al het snoepen. Ik deed ook mee. Het voelde als een eetbui, maar dan in het openbaar. Ik voelde me vreselijk en kon helemaal niet meer genieten van de gezelligheid. Compenseren ging ook niet, want we zaten de komende tijd nog wel even in de bus opgesloten.” Anoniem
Misschien herken je dit wel. En vind je het ook onwijs lastig dat er zoveel gesnoept wordt. Je hebt het gevoel constant door te slaan in het eten en vind het ook vreselijk dat er in de slaapkamers zoveel chips, snoep en koek in de rondte gaat. Wat een verleiding en wat een eetbuidrang. Onderaan dit blog vind je wat handige tips.
‘’Al weken van te voren begon ik met streng lijnen. We zouden tijdens de kampweek naar het zwembad gaan en omkleden gebeurt ook met elkaar in de slaapzalen. Daarnaast zouden we vast heel ongezond eten tijdens kamp en werd er veel gesnoept. Het zou teveel opvallen als ik dat steeds zou afslaan of niet mee zou eten. Dan maar vooraf en erna streng aan de lijn.” anoniem
Dit is wat ik vaak deed. Ik ging daardoor uiteindelijk ziek en misselijk op kamp, ben daar ook een keer ziek geworden en naar huis gegaan. Ik hield het niet vol, was afgezwakt. Zonde, want de kampweek was onwijs leuk georganiseerd en ik had er zelf met mijn spaargeld voor betaald.
‘’Er zouden ongeveer 120 leerlingen mee gaan op kamp. We slapen met 10 leerlingen op een slaapzaal. Alles is gezamenlijk. Het douchen, het slapen, de activiteiten en ook het eten. Drie dagen lang drukte, lawaai en mensen om me heen. Wat zo’n toffe week moest worden werd een grote waas van overprikkeling en uitputting. Ik kon er niet eens echt van genieten.” Vanessa
Misschien herken je dit ook wel. Het heeft niet perse met je eetstoornis te maken, maar kan wel iets zijn waardoor je er erg tegenop ziet om op kamp te gaan. De gezelligheid en drukte voelt helemaal niet meer fijn, maar juist te veel, vermoeiend en het enige wat je wilt is naar huis.
Gelukkig zijn er een aantal dingen waardoor (school)kamp weer leuk kan worden. Bijvoorbeeld door de onderstaande simpele tips!
- Trek je af en toe eens terug. Je hoeft niet de hele tijd mee te stoeien, te rennen, te kletsen of te dansen. Het is helemaal niet gek als je in een vrij uurtje eventjes op je bed gaat liggen met een boekje. Vragen leerkrachten wat je gaat doen, zeg dan gerust dat je eventjes een half uurtje rust nodig hebt. Je terugtrekken betekent echt niet dat je meteen van alles mist.
- Vind je het lastig dat er veel gesnoept wordt in de bus, zeg dat dan gerust tegen je vriendinnen. Je kunt ook jouw leraar ervan op de hoogte brengen. Soms mag er trouwens niet in de bus gegeten worden en zijn er pauzes voor de buschauffeur waarin je wat kunt eten en drinken. Het kan ook zijn dat op kamp al het snoepgoed ingeleverd wordt bij de kampleiding en er op vaste tijden van gesnoept mag worden. Je kunt dan zelf kiezen of je mee doet, wat en hoeveel je neemt. Dit is misschien een geruststelling.
- Ben je bang dat je een eetbui zult krijgen tijdens de kampweek, probeer dan in ieder geval afleiding te zoeken. Dat moet op zo’n kamp vaak wel lukken. Het kan ook fijn zijn om het tegen een begeleider of vriendin van het kamp te zeggen. Zij kunnen je vast helpen om afleiding te zoeken of afspraken maken over het gesnoep op de slaapzalen met jou, zonder dat de rest van de groep het hoeft te weten.
- Neem je eigen tussendoortjes mee op kamp. Natuurlijk is snoepen en snacken ook wel iets dat erbij hoort. Maar wil je er eventjes een keer niet meedoen, dan kan dat tenminste zonder dat je honger krijgt omdat je hele tussendoortje hebt overgeslagen.
- Jezelf uithongeren op kamp is geen optie. Als je dat van plan bent kun je natuurlijk beter niet mee gaan op kamp. Probeer haalbare tussendoortjes mee te nemen en ook bij de maaltijden zo goed mogelijk mee te doen. Zie het ook als een soort uitdaging. Natuurlijk is het spannend, maar het is maar een paar dagen.
- Op kamp is er meestal wel een soort planning of dagstructuur. Je staat op tijd op, ontbijt, hebt meerdere drink- en eetmomenten waarop tussendoortjes gegeten kunnen worden en ook lunch en avondeten zijn onderdeel van de dagstructuur. Dit kan al een hoop rust geven.
- Probeer je in de voorbereiding en ook op het kamp niet alleen te richten op het eten, maar vooral op de activiteiten en de mensen waarmee je bent. Dat kan er voor zorgen dat je je een stuk minder gespannen voelt over het eten. En ten slotte gaat een kamp ook juist om die leuke dingen, en helemaal niet over eten!
Hoe ga jij tijdens een kamp om met je eetstoornis?
Geef een reactie