Op kamp met een eetstoornis

Na mijn twaalfde ben ik meerdere malen op kamp geweest. Clubkamp, schoolkamp of zomerkamp. Rond mijn dertiende begon mijn eetstoornis zich echter langzaam te ontwikkelen. Op kamp gaan werd daardoor naast leuk, ook gewoon best wel stressvol. Behoorlijk lastig, want je kunt die eetstoornis niet even thuis laten als je op kamp gaat. Was het maar zo…

Op schoolkamp had ik veel last van heimwee, al was dat eigenlijk niet het grootste probleem. Het gezamenlijk eten, snoepen en snacken vond ik vreselijk. Ik wilde wel ‘vrolijk’ mee snoepen, maar dat lukte gewoon niet. Bang om me dik te gaan voelen, bang dat ik het niet zou kunnen compenseren, bang dat anderen me een vreetzak zouden vinden…

Ook het getut op de slaapzalen over dik of dun zijn, mooi of lelijk zijn vond ik naar. Zelfs al kreeg ik misschien juist complimentjes. Ondertussen ging de gedachte: ‘’Je weet niet half hoe lelijk en dik ik eigenlijk ben” door me heen. Ik voelde me eenzaam, gespannen en wilde dan gewoon maar naar huis.

Ik vond het altijd ontzettend leuk om op kamp te gaan, maar er waren ook een heleboel dingen die me stress bezorgden door mijn eetstoornis. Het was mijn geheim en door 24/7 onder de mensen te zijn tijdens kamp, zouden mensen het opmerken en dat was iets wat ik absoluut niet wilde. 

‘’Ik vond het vreselijk dat er zoveel gesnoept werd op de slaapkamers en in de bus onderweg naar het kamp. Al die lekkere dingen kwamen de hele dag voorbij. Sommige kinderen waren misselijk van al het snoepen. Ik deed ook mee. Het voelde als een eetbui, maar dan in het openbaar. Ik voelde me vreselijk en kon helemaal niet meer genieten van de gezelligheid. Compenseren ging ook niet, want we zaten de komende tijd nog wel even in de bus opgesloten.” Anoniem

Misschien herken je dit wel. En vind je het ook onwijs lastig dat er zoveel gesnoept wordt. Je hebt het gevoel constant door te slaan in het eten en vind het ook vreselijk dat er in de slaapkamers zoveel chips, snoep en koek in de rondte gaat. Wat een verleiding en wat een eetbuidrang. Onderaan dit blog vind je wat handige tips.

‘’Al weken van te voren begon ik met streng lijnen. We zouden tijdens de kampweek naar het zwembad gaan en omkleden gebeurt ook met elkaar in de slaapzalen. Daarnaast zouden we vast heel ongezond eten tijdens kamp en werd er veel gesnoept. Het zou teveel opvallen als ik dat steeds zou afslaan of niet mee zou eten. Dan maar vooraf en erna streng aan de lijn.” anoniem

Dit is wat ik vaak deed. Ik ging daardoor uiteindelijk ziek en misselijk op kamp, ben daar ook een keer ziek geworden en naar huis gegaan. Ik hield het niet vol, was afgezwakt. Zonde, want de kampweek was onwijs leuk georganiseerd en ik had er zelf met mijn spaargeld voor betaald.

‘’Er zouden ongeveer 120 leerlingen mee gaan op kamp. We slapen met 10 leerlingen op een slaapzaal. Alles is gezamenlijk. Het douchen, het slapen, de activiteiten en ook het eten. Drie dagen lang drukte, lawaai en mensen om me heen. Wat zo’n toffe week moest worden werd een grote waas van overprikkeling en uitputting. Ik kon er niet eens echt van genieten.” Vanessa

Misschien herken je dit ook wel. Het heeft niet perse met je eetstoornis te maken, maar kan wel iets zijn waardoor je er erg tegenop ziet om op kamp te gaan. De gezelligheid en drukte voelt helemaal niet meer fijn, maar juist te veel, vermoeiend en het enige wat je wilt is naar huis.

Gelukkig zijn er een aantal dingen waardoor (school)kamp weer leuk kan worden. Bijvoorbeeld door de onderstaande simpele tips!

  • Trek je af en toe eens terug. Je hoeft niet de hele tijd mee te stoeien, te rennen, te kletsen of te dansen. Het is helemaal niet gek als je in een vrij uurtje eventjes op je bed gaat liggen met een boekje. Vragen leerkrachten wat je gaat doen, zeg dan gerust dat je eventjes een half uurtje rust nodig hebt. Je terugtrekken betekent echt niet dat je meteen van alles mist.
  • Vind je het lastig dat er veel gesnoept wordt in de bus, zeg dat dan gerust tegen je vriendinnen. Je kunt ook jouw leraar ervan op de hoogte brengen. Soms mag er trouwens niet in de bus gegeten worden en zijn er pauzes voor de buschauffeur waarin je wat kunt eten en drinken. Het kan ook zijn dat op kamp al het snoepgoed ingeleverd wordt bij de kampleiding en er op vaste tijden van gesnoept mag worden. Je kunt dan zelf kiezen of je mee doet, wat en hoeveel je neemt. Dit is misschien een geruststelling.
  • Ben je bang dat je een eetbui zult krijgen tijdens de kampweek, probeer dan in ieder geval afleiding te zoeken. Dat moet op zo’n kamp vaak wel lukken. Het kan ook fijn zijn om het tegen een begeleider of vriendin van het kamp te zeggen. Zij kunnen je vast helpen om afleiding te zoeken of afspraken maken over het gesnoep op de slaapzalen met jou, zonder dat de rest van de groep het hoeft te weten.
  • Neem je eigen tussendoortjes mee op kamp. Natuurlijk is snoepen en snacken ook wel iets dat erbij hoort. Maar wil je er eventjes een keer niet meedoen, dan kan dat tenminste zonder dat je honger krijgt omdat je hele tussendoortje hebt overgeslagen.
  • Jezelf uithongeren op kamp is geen optie. Als je dat van plan bent kun je natuurlijk beter niet mee gaan op kamp. Probeer haalbare tussendoortjes mee te nemen en ook bij de maaltijden zo goed mogelijk mee te doen. Zie het ook als een soort uitdaging. Natuurlijk is het spannend, maar het is maar een paar dagen.
  • Op kamp is er meestal wel een soort planning of dagstructuur. Je staat op tijd op, ontbijt, hebt meerdere drink- en eetmomenten waarop tussendoortjes gegeten kunnen worden en ook lunch en avondeten zijn onderdeel van de dagstructuur. Dit kan al een hoop rust geven.
  • Probeer je in de voorbereiding en ook op het kamp niet alleen te richten op het eten, maar vooral op de activiteiten en de mensen waarmee je bent. Dat kan er voor zorgen dat je je een stuk minder gespannen voelt over het eten. En ten slotte gaat een kamp ook juist om die leuke dingen, en helemaal niet over eten!

Hoe ga jij tijdens een kamp om met je eetstoornis?

Bron foto 1, 2, 3

admin

Geschreven door De Redactie

Reacties

19 reacties op “Op kamp met een eetstoornis”

  1. Ik ga toevallig komende week op kamp met mijn vorige leefgroep als vrijwilliger. Ik heb me op voorhand al goed geïnformeerd over wat er gegeten gaat worden want dat geeft me rust. Ik zal zelf mijn tussendoortjes meenemen en genoeg fruit voorzien.

    Het meest lastige vind ik dat er behoorlijk wat alcohol gedronken wordt als de bewoners in bed liggen. Ik mag geen alcohol drinken omwille van de medicatie die ik neem dus daar moet ik nog iets op verzinnen…een plausibele uitleg zonder al te veel bloot te geven.

    Ik heb er ondanks mijn eetstoornis toch héééél erg veel zin in!

  2. @Shira86 Het is toch niet raar om te zeggen dat je geen alcohol mag vanwege medicijnen? Er zijn heel veel medicijnen die een slechte combi zijn met alcohol dus als iemand dit zou zeggen, zou het ik het echt niet raar vinden hoor! En als ze doorvragen kun je toch aangeven dat je daar niks over kwijt wilt?

    Geniet ervan, veel plezier! 😉

  3. Ik heb mijn 2e klassers kamp compleet verkloot door mijn ES. Daarna heb ik het steeds beter aangepakt. Ik zorgde dat ik zelf ‘veilige’ tussendoortjes bij me had, vertelde vaak aan een leraar of andere begeleider wat er speelde en deed zo veel mogelijk mijn best om echt actief met de activiteiten mee te doen zodat ik genoeg afleiding had.
    Enn ik zorgde dat ik achteraf genoeg vrij had om uit te kunnen rusten, want ben/was wel altijd helemaal kapot na zo’n kamp.

  4. Pff ik heb hierdoor zoveel ‘kampen’/’festivals’ aan me voorbij moeten laten gaan.. zoveel voorstress, dat na één dag ik kamp/festival ik helemaal gesloopt was en naar huis ging, kapot.
    Ik denk dat ik het nu nog steeds heel lastig zou vinden eigenlijk. Ik zou ook niet meer zo snel zoiets doen, ook vanwege de overdosis prikkels en dat je niet ergens even op jezelf kan zijn om weer voldoende op te laden.

  5. Toen ik op kamp ging werd er ook de hele dag gesnoept, en ik sloeg alles natuurlijk af, ik at tijdens de maaltijden ook heel weinig, niet omdat ik moeite had met het eten, maar moeite als mensen mij zagen eten! Daardoor was ik ook afgevallen tijdens dat kamp. Ik had het koud, had geen energie en kon totaal niet van het kamp genieten, het voelt echt voor mij alsof mijn eetstoornis dat kamp heeft verpest.

  6. Vroeger at ik me best vaak misselijk aan snoep in de bus, maar dat maakte nooit uit. Heerlijk achteraf. 🙂
    Dankzij mijn eetstoornis geen behoefte meer aan kampen..

  7. vreselijk kampen in de tijd van eetstoornis. Nu gelukkig genieten van de kampen die ik nu heb!

  8. oh ik kan juist los laten op kamp en vind kampen zó leuk. Beetje jammer dat ik ‘al’ 18 ben en je dan niet echt meer op kamp gaat..

  9. Ik ga juist niet.
    Ik durf het gewoon echt niet, en ik zie er als een berg tegenop.
    Zwak… maar ik wil het gewoon echt niet.

  10. sterker nog: ik heb mijn hele Romereis van de 5e klas, het evenement van de 6 jaar middelbare school, voor een groot deel besteed aan eten vermijden, afslaan en liegen. Bah. Wat was ik trots dat ik maar 1 ijsje op had de hele reis terwijl anderen er 2 per dag namen. kon ik het maar overdoen.
    Vele kampen daarna waren een excuus om even geen controle te hebben van thuis en dus even niet hoeven. Achteraf gezien was dit juist ‘even niet mogen’

    DIt weekend ben ik naar Opwekking, een christelijk festival geweest. Voor het eerst heb ik onwijs genoten van het weekend en de activiteiten. Ik merkte dat daardoor eten veel meer op de achtergrond kwam te staan, eigenlijk net als al mijn vrienden. Je hebt maar een bepaalde hoeveelheid energie en al de energie die je stopt in stressen over het eten kun je niet genieten. Wat mij heeft geholpen is van te voren precies weten wat ik ging avondeten. 1x deed ik mee aan een uitdaging (broodje worst) en de andere keer nam ik wat anders. ook hoeveelheid brood met mezelf afgesproken. EN verder zoveel mogelijk genieten van alle leuke dingen!

  11. Herkenbaar zeg! Deze blog had wel wat eerder mogen komen, ik ging met Pasen op kamp. Goede tips, maar het blijft lastig. Ik zie het als een uitdaging en probeer met mate mee te snoepe
    @es Leuk dat je naar Opwekking bent geweest, ik ben helaas niet gegaan!

  12. Wij gingen inderdaad ook met kamp op de klas, ik vond het niet bepaald leuk van tevoren en er was inderdaad best veel stress daarvoor, maar uiteindelijk heeft het me ontzettend geholpen. Ik had voor de zekerheid wel wat eigen tussendoortjes meegenomen, voor als het echt niet zou lukken maar die probeerde ik zo veel mogelijk ‘thuis’ te laten. Uitendelijk heb ik een dag niet gegeten wat de rest at, en zelfs een ijsje genomen :). Mij heeft het dus wel echt geholpen 🙂

  13. ik heb pas een kamp gehad.. ik heb 2 maaltijden overgeslagen.. het is heel stressvol, maar je moet je vooral richten op alle leuke dingen die je doet daar!!!

  14. Ik ga binnenkort op een kamp voor meiden met eetproblemen , maar die verder in behandeling zijn … en dat vind ik best spannend , want de kans met vergelijken met andere meiden die is er wel …

  15. Ik ga binnenkort ook op kamp, en zit al helemaal te plannen hoe ik maaltijden kan overslaan. En tegelijkertijd ook om gewoon te eten. Zo stressvol…

    x

  16. meestal gaat het bij mij op kamp juist beter dan thuis! zeker in de vakantie!!! natuurlijk gaat het wel beter op school maarja…

  17. Als ik mijn eetstoornis achter kon later thuis dan zou ik ‘m meenemen naar kamp en ‘m daar achterlaten 😛
    Tja. Nu al gestressed over kamp van volgend jaar :$

  18. ik ga meestal op kamp met school en scouting, dit zijn een van de leukste dingen en ik probeer me daarom ook ‘normaal’ te gedragen. Ik zie dit moment juist om minder te eten dan thuis, hier weet niemand van mijn probleem en kan ik gewoon zeggen dat ik vol zit. Geen moeder of vader die zegt eet je bord leeg. Ik kan eten wat ik wil, hoeveel ik wil en wanneer ik maar wil. Als ik de hele dag maar 2 boterhammen op heb zeurt niemand er over. Ik vind kamp juist een van de leukste dingen, en ook een van de manieren om weinig te eten.

  19. Hoe vertel je het dan best aan je vriendin/leiding op kamp. Ik denk als je dit zegt dat ze zullen vragen wat zr kunnen doenmaar dat weet ik niet en weet ook niet hoe je zoiets brengt.
    Ik hoop op antwoord

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *