Op vakantie van mijn eetstoornis

Mijn allergrootste droom; ik wil weg, ver weg, alles loslaten, leven… Maar hoe? Hoe leer ik leven en te ontsnappen van mijn hang naar controle. Na tientallen therapieën, cursussen en zelfhulpprogramma’s leek voor mij het einde zoek. Mijn laatste hoop, vertrekken en alles achter me laten. Ik ging op reis naar Afrika, en mijn eetstoornis liet ik mooi thuis!

Al jarenlang wil ik een verre rondreis maken. Een onvergetelijke reis, waar ik al van tijdens mijn middelbare school periode naar verlang. Ik gooide roet in mijn eigen eten.

In plaats van een zorgeloze pubertijd, eindexamenfeestjes, stappen en de wereld ontdekken zat ik opgesloten in mijn eigen wereld.

Maar nu was mijn tijd rijp. Ik voelde me sterk genoeg om mezelf uit te dagen om mijn grenzen te verleggen. Zou het me lukken voor het eerst alleen een verre reis te maken, mijn houvast uit handen te geven, goed voor mezelf te zorgen en spontaan te genieten van wat er op mijn pad komt?

Voor mijn vakantie moest er het nodige gebeuren. Naast de praktische organisatie moest ik mezelf bovenal fysiek en mentaal goed voorbereiden. Vlak voor de zomer was ik weer wat afgezwakt door spanningen rondom school, werkstress en ziekte en zorgen in de familie.

Maar mijn vakantie moest écht MIJN VAKANTIE worden, dus moest ik zorgen dat ik ook de nodige extra energie en kracht opdeed voor ik er op uit trok. Ik ging voor het eerst zonder mijn ouders, en zij waren twee weken voor mijn vakantie al vertrokken. Deze weken heb ik mezelf uitgedaagd om goed voor mezelf en het huishouden te zorgen. Ik ben op eigen kracht voor mijn vakantie extra aangekomen. Afrika heeft zo zijn risico’s, en ik was niet van plan om mijn hele vakantie in mijn bed door te brengen, omdat ik te kwetsbaar was en te weinig weerstand tegen ziektes kon bieden. Dit is me gelukt, ik had mezelf flink wat extra op krachten weten te brengen!

In het begin van de vakantie was het nog even mijn weg zien te vinden. Ik moest mezelf blijven toespreken dat ik niet op zoek ging naar andere uitvluchten om mezelf aan nieuwe structuren te binden of mezelf in mijn eigen veilige wereldje terug te trekken.

Dat kon ik toch ook niet maken! Op vakantie hoor je te genieten, en de dingen die ik onder ogen kwam moesten me op zijn minst weten te raken. Het mocht me toch niet koud laten; de armoede, hongersnood, hardwerkende mensen, vechtende kinderen om een lege fles! En toch waren deze mensen gelukkig, en was er altijd een stralende glimlach op hun gezichten. En ik? Ik heb hier in het Westen eigenlijk alles binnen mijn bereik, en tegelijkertijd niets.

Ik experimenteerde met nieuwe dingen, liet me leiden door het beleven van niet alledaagse ervaringen en moest eten wat de pot schafte! En ik kan jullie vertellen, dit is geen veilige Hollandse pot met groente, aardappelen en vlees(vervanger)!

Drie maal daags warm eten, veel friet, rijst, olierijke sauzen of andere exotische gerechten, waarvan je geen idee had wat je naar binnen werkte. Geen veilige groentes of fruit, want rauw eten bevatte teveel bacteriën en daarvan kreeg je last van een ‘Jelly Belly’, met andere woorden, dan bracht je de rest van je reis door op de wc, en was je weinig meer waard dan een vaatdoek. Die plek ken ik, en dat is nou niet bepaald waar je graag vertoeft als je in Afrika bent!

Ik heb een metamorfose ondergaan; ‘Niets is gek genoeg!’ Om mezelf te herinneren aan alle verandering heb ik een stukje Afrika mee naar huis genomen. In Afrika noemde ze me ‘Rasta Baby’, met mijn nieuwe African-look. Als ik nu in de spiegel kijk, zie ik een weerspiegeling van de vrije, breed glimlachende Afrikaanse bevolking. Ik durf te stralen, te lachen naar mezelf, te genieten van het leven.

‘Experience is the best teacher!’
dit is wat mijn trip mij geleerd heeft.

Wanneer je probeert de touwtjes wat losser te laten wordt je vanzelf de juiste kant op geleid. In Afrika had ik hiertoe geen andere keus, het leven is daar onvergelijkbaar met in Nederland. Nu is het aan mij om dit in Nederland voort te zetten. Ik weet nu dat ik het kan, en dat het mogelijk is.

‘Seize the day!’

NicoleH

Geschreven door NicoleH

Reacties

9 reacties op “Op vakantie van mijn eetstoornis”

  1. wauw, dat is het enige woord wat ik hier voor heb,
    en wat een supermooie nieuwe look ! 🙂

  2. Mooi verhaal, mooie foto. Wens je alle goeds!

  3. Mooi verhaal =) en fijn dat het je een duwtje de goede kant op gegeven heeft. Echt top om te lezen hoe je jezelf op krachten hebt gekregen om te kunnen gaan leven!

  4. Wauw! mooi verhaal! Waar in Afrika ben je geweest? Ikzelf ben in Tanzania geweest..zon reis doet zoveel met je…En nu vasthouden dit gevoel! Succes!

  5. Wauw, heel mooi, en heel inspirerend! Dankjewel voor het schrijven van dit stukje.
    Ik vind het echt super knap dat je dit ondernomen hebt op eigen kracht, heeel veel respect…
    De behoefte weg te gaan, alles loslaten en te gaan Leven is heel herkenbaar..
    ‘leek het einde zoek’, daar moet veel wanhoop bij zijn komen kijken.. Dat brengt mij tot de conclusie dat je ongelooflijk sterk moet zijn, je hebt niet opgegeven en iets heel gewaagds ondernomen..
    Ook een hele mooie foto! (:
    Heel veel sterkte en succes met alles!

  6. Mooie ervaring! Ik hoop dat je die nog lang vast kunt houden.

  7. Geep it on!!! Succes verhaal, nu verder volhouden…

  8. wauw….prachtig, laat maar los die touwtjes van je eigen gevangenis. Het mag echt, ook jij!
    Mijn ES inmiddels al 30 jaar geleden, ook ik probeer mijn eigen ervaringen te blijven delen met anderen. Maar het kan, je kan echt leven ipv overleven. Ik vindt het geweldig om te lezen hoe je je hebt overgegeven aan…
    Dank je wel en heel veel warmte en harmonie gewenst. daggedag groet van alexandra

  9. in Afrika vinden ze het MOOI als je dik bent, daar is het een teken van RIJKDOM.
    dat is natuurlijk geen reden om dik te worden maar volgens mij komt anorexia daar veel minder voor

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *