Mijn allergrootste droom; ik wil weg, ver weg, alles loslaten, leven… Maar hoe? Hoe leer ik leven en te ontsnappen van mijn hang naar controle. Na tientallen therapieën, cursussen en zelfhulpprogramma’s leek voor mij het einde zoek. Mijn laatste hoop, vertrekken en alles achter me laten. Ik ging op reis naar Afrika, en mijn eetstoornis liet ik mooi thuis!
Al jarenlang wil ik een verre rondreis maken. Een onvergetelijke reis, waar ik al van tijdens mijn middelbare school periode naar verlang. Ik gooide roet in mijn eigen eten.
In plaats van een zorgeloze pubertijd, eindexamenfeestjes, stappen en de wereld ontdekken zat ik opgesloten in mijn eigen wereld.
Maar nu was mijn tijd rijp. Ik voelde me sterk genoeg om mezelf uit te dagen om mijn grenzen te verleggen. Zou het me lukken voor het eerst alleen een verre reis te maken, mijn houvast uit handen te geven, goed voor mezelf te zorgen en spontaan te genieten van wat er op mijn pad komt?
Voor mijn vakantie moest er het nodige gebeuren. Naast de praktische organisatie moest ik mezelf bovenal fysiek en mentaal goed voorbereiden. Vlak voor de zomer was ik weer wat afgezwakt door spanningen rondom school, werkstress en ziekte en zorgen in de familie.
Maar mijn vakantie moest écht MIJN VAKANTIE worden, dus moest ik zorgen dat ik ook de nodige extra energie en kracht opdeed voor ik er op uit trok. Ik ging voor het eerst zonder mijn ouders, en zij waren twee weken voor mijn vakantie al vertrokken. Deze weken heb ik mezelf uitgedaagd om goed voor mezelf en het huishouden te zorgen. Ik ben op eigen kracht voor mijn vakantie extra aangekomen. Afrika heeft zo zijn risico’s, en ik was niet van plan om mijn hele vakantie in mijn bed door te brengen, omdat ik te kwetsbaar was en te weinig weerstand tegen ziektes kon bieden. Dit is me gelukt, ik had mezelf flink wat extra op krachten weten te brengen!
In het begin van de vakantie was het nog even mijn weg zien te vinden. Ik moest mezelf blijven toespreken dat ik niet op zoek ging naar andere uitvluchten om mezelf aan nieuwe structuren te binden of mezelf in mijn eigen veilige wereldje terug te trekken.
Dat kon ik toch ook niet maken! Op vakantie hoor je te genieten, en de dingen die ik onder ogen kwam moesten me op zijn minst weten te raken. Het mocht me toch niet koud laten; de armoede, hongersnood, hardwerkende mensen, vechtende kinderen om een lege fles! En toch waren deze mensen gelukkig, en was er altijd een stralende glimlach op hun gezichten. En ik? Ik heb hier in het Westen eigenlijk alles binnen mijn bereik, en tegelijkertijd niets.
Ik experimenteerde met nieuwe dingen, liet me leiden door het beleven van niet alledaagse ervaringen en moest eten wat de pot schafte! En ik kan jullie vertellen, dit is geen veilige Hollandse pot met groente, aardappelen en vlees(vervanger)!
Drie maal daags warm eten, veel friet, rijst, olierijke sauzen of andere exotische gerechten, waarvan je geen idee had wat je naar binnen werkte. Geen veilige groentes of fruit, want rauw eten bevatte teveel bacteriën en daarvan kreeg je last van een ‘Jelly Belly’, met andere woorden, dan bracht je de rest van je reis door op de wc, en was je weinig meer waard dan een vaatdoek. Die plek ken ik, en dat is nou niet bepaald waar je graag vertoeft als je in Afrika bent!
Ik heb een metamorfose ondergaan; ‘Niets is gek genoeg!’ Om mezelf te herinneren aan alle verandering heb ik een stukje Afrika mee naar huis genomen. In Afrika noemde ze me ‘Rasta Baby’, met mijn nieuwe African-look. Als ik nu in de spiegel kijk, zie ik een weerspiegeling van de vrije, breed glimlachende Afrikaanse bevolking. Ik durf te stralen, te lachen naar mezelf, te genieten van het leven.
‘Experience is the best teacher!’
dit is wat mijn trip mij geleerd heeft.
Wanneer je probeert de touwtjes wat losser te laten wordt je vanzelf de juiste kant op geleid. In Afrika had ik hiertoe geen andere keus, het leven is daar onvergelijkbaar met in Nederland. Nu is het aan mij om dit in Nederland voort te zetten. Ik weet nu dat ik het kan, en dat het mogelijk is.
‘Seize the day!’
Geef een reactie