Opmerkingen over psychische stoornissen

‘’Wat ben jij druk, heb je ADHD ofzo?”, ‘’Jij bent zo mager als een anorexiapatient” of ‘’Zij is zo’n emo, echt een borderliner” zijn voorbeelden van opmerkingen die soms worden gemaakt door mensen om je heen. Grappig, sarcastisch, zou je het kunnen noemen. Maar dit soort dingen kunnen ook heel kwetsend of spottend overkomen. ‘’Daarnet zat je nog te lachen en nu huil je alweer, ben je bipolair ofzo?” Een beetje persterig kan het overkomen en soms zijn de opmerkingen misschien ook zo bedoelt. Vaak weten mensen die zulke grappen maken niet eens precies wat zo’n stoornis precies inhoudt.

Opmerkingen maken over psychische ziektes kunnen grappig bedoeld zijn, maar kunnen vooral heel kwetsend zijn. Misschien herken jij het wel dat er grappen gemaakt werken over zelfbeschadiging of eetstoornissen, terwijl je erbij staat en weet dat je zelf kampt met deze problemen. Dat voelt vaak heel eenzaam. Je hebt het gevoel dat mensen zulke stoornissen of problemen niet serieus nemen of zelfs stom vinden. Het lijkt alsof ze er niets van begrijpen.

Mensen hebben soms geen idee wat ze eigenlijk zeggen. Ze hebben het ergens gehoord, praten een ander na of nemen hun eigen opmerking niet eens echt serieus. Ze bedoelen er niets lelijks mee of wel, maar willen helemaal niet discrimineren. Ze weten eigenlijk niet over welke stoornis ze het precies hebben of weten dit wel, maar hebben het al gezegd voor ze er over nagedacht hebben. Bedoelt iemand het wel echt onaardig, dan is het misschien goed om die persoon deze blog te laten lezen.

Als je dit soort opmerkingen om je heen wel eens gehoord hebt, kan het moeilijk zijn om jouw verhaal op tafel te leggen. Misschien praten jouw ouders ook wel op zo’n manier. Wij maakten vroeger wel eens grapjes over dat mijn broertje ‘schizofreen’ was of meerdere persoonlijkheden had. Dat vond hij zelf ook heel grappig. Hij zat vaak hardop te kletsen tijdens het spelen of deed reclames na als hij zat te lego’en. Wij vonden dat heel grappig en hij ook. We bedoelden er niets mee tegenover mensen die daadwerkelijk stemmen horen, maar ik zou de grapjes nu niet meer zomaar maken.

Opmerkingen zoals ‘zij ziet er echt uit als een anorexiapatient’ of ‘wat een emo, zij snijdt zichzelf vast”, kunnen de drempel om jouw verhaal te delen met de mensen om jou heen heel hoog maken. Dat is best wel lastig. Je bent misschien bang dat je dan ook zo’n grof grapje naar je hoofd geslingerd krijgt of hebt van te voren al het idee dat je vrienden of ouders het niet zullen begrijpen, omdat ze er op die manier over praten.

Dat mensen er op zo’n manier over praten kan gewoon onwetendheid zijn, maar soms hebben mensen er ook nog weinig respect voor. Juist omdat ze er niets van weten of ervaring hebben met iemand die zo’n stoornis had, maar dan op een hele negatieve manier bijvoorbeeld. Jouw ervaring is niet te vergelijken met een grap of hun negatieve ervaring en 9 van de 10 keer zullen ze het dan ook echt heel anders zien. Misschien zullen ze zich zelfs schamen als ze na jouw bekentenis nadenken over hun opmerkingen of grappen.

Laat je in ieder geval niet tegenhouden als mensen dit soort ‘’grapjes” maken. Je vindt het misschien niet zo respectvol of kunt er niet over meelachen, maar dit soort opmerkingen worden nu eenmaal soms gemaakt. Probeer toch het lef te verzamelen er over te praten. Misschien kun je dan ook benoemen dat je het moeilijk vond om het te zeggen, omdat je soms zulke opmerkingen hoorde.

Je mag er ook altijd iets over zeggen, wanneer vrienden van jou zulke grappen maken. Dat kun je op een hele rustige, begripvolle manier zeggen. Bijvoorbeeld door te vertellen dat je iemand kent of zelf worstelt met zulke problemen. Of het niet zo grappig vindt om opmerkingen te maken over psychische stoornissen. Dat is gewoon jouw mening en die mag je gerust uiten wanneer je de grappen hoort.

Maar laat ze ook een beetje je ene oor in en andere oor uit gaan. Maak het niet te groot. Mensen weten niet altijd wat ze precies zeggen. Dat leren ze vaak pas als ze er zelf of in hun nabije omgeving mee te maken krijgen. En ook dan kan het maken van zo’n opmerking niet resectloos bedoelt zijn, maar is het meer het uiten van frustratie, omdat hun oom, vader, of broertje misschien zo’n stoornis heeft en ze daar eigenlijk gewoon heel erg van balen.

Zie zulke grappen los van serieuze gesprekken over psychische problemen. Dat staat vaak los van elkaar en laat het ook geen drempel zijn om je mond te houden over je problemen. Praten over problemen is de weg naar herstel.

Hoor jij wel eens zulke opmerkingen om je heen en wat doet dat met jou?

Redactie

Geschreven door Redactie

Reacties

24 reacties op “Opmerkingen over psychische stoornissen”

  1. Ik kan me hier ZO aan ergeren! Op mijn eerste schooldag, was het meteen al raak, vroeg een meisje uit mn klas aan iemand of hij ‘anorexia’ ofzo had. En bij Frans gingen we film kijken, het was een comedy over iemand die mentaal niet goed in orde was. En iedereen maar lachen toen hij met zweedse banden werd vast getapet aan het bed, zichzelf had gesneden… Ik was zo boos, voelde me ZO onbegrepen. Mensen weten niet dat mentale stoornissen geen dingen zijn om om te lachen. Er is niets leuks aan. We fight against it.

  2. Heel herkenbaar ja vind dat zo kwetsend..Mensen weten niet dat ze je echt kunnen kwetsen of triggeren met zo’n opmerking.Idd Borderline dit snijden dat als iemand dun is gelijk uitgaan van anorexia.Zo hersenloos.

  3. Het kan best kwetsend zijn. Agree with that. Ik vond het vooral met zelfmoord lastig. Heb wel vaker dan eens gehoord van ja die kan beter van het dak springen ofzoiets. Dat kwam heel dichtbij waardoor het extra kwetst. En thuis werd ook altijd een stoornis gebruikt tegenover mij. Dat kwetste, zeker toen dit later ook nog werd uitgesproken bij een psychiater.. de vermoedens van dan. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik ook weleens adhd autisme en ocd, vooral ocd gebruik 😉 niet tegen mensen die er echt mee kampen en dan ook niet over anderen tegen hen, maar als ik het gevoel heb dat het kan en grappig is ja dan wel.. Het is immers als grap bedoelt, niet serieus. Bij elke grap is er volgens mij een risico dat iemand gekwetst wordt.. met of zonder ziektes erbij.. en ik ben best serieus maar zonder grappen lijkt het leven me wel heel erg saai. Ik neem het leven al veel te serieus 😉 vaker gehoord haha en het is best wel waar.

  4. Laten wij niet alles zo serious nemen! Het is een grap en het kan niet zo zijn dat iedereen nog meer op zijn tenen moet lopen omdat wij ziek zijn…….

  5. In sommige gevallen kan het als grappig worden beschouwd misschien. Maar heb je ooit iemand horen zeggen van ‘haha, diegene heeft vast kanker ofzo!’ ‘of lol, wat een aids gevalletje.’ Dat veranderd de zaak dan wel opeens. Wat voor ziekte dan ook, het is niet grappig.

  6. ja, een docent noemde mij een keer voor de grap ‘anorexia’. Het had totaal niks met mijn uiterlijk of verhaal te maken, maar omdat ik er een werkstuk over ga houden.
    Ik kon er wel goed mee omgaan, omdat het nu verleden tijd is, maar het was wel een gewaagde en ook wel verkeerde opmerking,

  7. ken nog een leuke : Pillen nog nie gepakt zeker???

  8. en idd over mensen die zichzelf snijden, dat komt wel hard aan

  9. Ik maak wel vaak grappen over “het stemmetje in mijn/je hoofd” of “Daar heb je pillen voor”, maar ik heb zelf stemmen in mijn hoofd gehad en slik pillen, dus vind ik dat ik het “recht” heb om die grappen te maken.. ik zou nooit grappen maken over iets dat ik zelf niet heb.

  10. ik word vaak emo en bordeliner genoemd.
    soms is het vervelend maar van sommige weet ik dat ze niet weten wat ze zeggen.
    soms krijg ik ook opmerkingen die richting zm gericht zijn.
    dit is pas echt vervelend

  11. Ik herken dit zo erg!!!
    Altijd als mensen van school een dun iemand zien gaat het: ‘die heeft vast anorexia’ en dat komt echt heel hard aan voor mij. Of als mensen grapjes maken en zeggen: ‘ik pleeg zelfmoord hoor’ als ze bijvoorbeeld strafwerk hebben. Ik denk dan, weet je wel hoe het is om jezelf echt dood te willen. Ik heb last van suïcidale gedachten en dan zeggen ze het alsof het niks is. Echt zo frustrerend 🙁

  12. Ach des te zwartgalliger des te leuken. Ik kan ze van mezelf waarderen en die van een ander vaak ook wel. Licht dan ook aan leeftijd of er ik verdere uitleg bij geef.
    We moeten het met zijn alleen niet zo serieus maken. Hahaha

  13. Die mensen weten niet wat ze zeggen, ignorance en ze vinden zichzelf vaak heel gevat. Mijn moeder heeft schizofrenie en laatst zei iemand dat de meubels in een woonkamer schizofreen waren, omdat het verschillende stijlen zijn. Ik hou het liever bij een beetje zelfspot, kan dan om mezelf lachen ipv om een ander of een psychische aandoening gebruiken om lollig te zijn. Mooie blog weer Nouska! xxx

  14. Het kan echt zo kwetsend zijn… ik hoor het maar vaak genoeg.
    Je draagt veel zwarte kleding? je bent vast depressief en snijd jezelf..
    Of als ze het over iets offensieve hebben.. ”wacht ik pak mn mes erbij..”
    Ik kan er zelf ook wel over grappen, dat wanneer mijn huisgenoten
    een koksmes aan het slijpen zijn voor het koken, dan opper ik wel even
    om het mes te testen.
    Maar dan is het zelfspot, dat moet kunnen. Maakt het ook wat luchtig.
    Hoor het dus genoeg op me heen zulke reacties.. net zo over een
    eetstoornis, dat dit wel een erg anorexia gerecht is.. of dat ze na een
    voldane maaltijd ineens opperen dat ze zich zo vol voelen, het er maar
    als een boulimic eruit moeten gooien. Dat zijn wel triggers en het zet
    me wel aan het nadenken. Hoewel ik er zeker niet meer in blijf hangen,
    zo’n 10 jaar geleden had ik het mezelf te erg aangetrokken en zou ik
    blijven piekeren over die opmerkingen. Nu bijna niet meer.

    Blijft wel lastig aan te horen!
    Helpt mij altijd wel om te denken dat zij toch niet beter weten, en ik ze
    het dus ook niet kwalijk kan nemen? ach ja. het zijt zo.

  15. Voor mij ligt het aan de context.

    Laatst had ik een gesprek met iemand die ik niet goed kende en ik zei iets over dat iedereen eigen bagage heeft en littekens, zei hij heel droog: ben je een snijder?
    Ik schrok zichtbaar van die opmerking (omdat ik dacht dat hij de littekens op mijn arm had gezien) en toen hij zei dat het een grapje was, heb ik maar net gedaan of ik het heel grappig vond. Erg awkward.

  16. Persoonlijk vat ik het niet te zwaar op, mensen floepen er nou eenmaal dingen uit. Wel vind ik het jammer dat veel mensen een onderscheid lijken te maken tussen lichamelijke en psychische dingen. Iemand op straat uitmaken voor “kankerlijer” vindt men bijvoorbeeld echt niet kunnen (want misschien heeft z’n achter-achter-achternicht wel kanker, stel je voor hoe kwetsend!!!)
    Maar als iemand “Echt zo’n Borderline-type!” naar zijn/haar hoofd krijgt, doet de omgeving echt niet zo moeilijk. Ik heb in de trein meegemaakt dat een meisje dit in het voorbijgaan te horen kreeg, en mensen in de coupe konden er zelfs wel een beetje om gniffelen

  17. Jeetje, dit was heftig..Ik herken mezelf er zó hard in..mijn ouders, familie, vrienden iedereen lacht er steeds mee! Wij zijn aandachtsvragers in hun ogen, en dat, dat kwetst me nog het meest..Want stel dat het zou gaan om de aandacht..dan krijgen we die toch veel liever op de positieve manier dan op de negatieve die we nu zo vaak krijgen?! Zelfs na dat ik het met mijn vrienden had gedeeld van mijn problemen bleven ze er nog grapjes over maken..ze zeiden dat ik naar de psychiatrie moest, en dat ze bang waren dat ik hun met een scherp mes ging neersteken..dan krijg je er toch echt genoeg van hoor..ik kan zo’n dingen ook helemaal niet van me afzetten..dus dat is echt wel een groot probleem soms.. Dankjewel om deze post te maken!

  18. Zo waar deze blog! Ik heb OCD en er gaat geen dag voorbij dat ik niemand het hoor gebruiken als grap of een meme erover op facebook zie.
    Eerst kon ik me er heel erg aan ergeren en vond ik dat mensen niet het recht hebben om hier grapjes over te maken omdat ze geen idee hebben van de chaos die een OCD’er in zn hoofd kan hebben!
    Maar nu heb ik het losgelaten en kan ik er ook om lachen omdat ik weet dat mensen het niet onaardig bedoelen.

  19. Het is beter om dat soort opmerkingen niet zo serieus te nemen anders mag straks niemand meer iets zeggen.

  20. Dat over adhd maakt me al boos als ik het lees grrrr ik haat het zo als mensen aan mij vragen of ze een pilletje mogen lenen omdat ze zich niet kunnen concentreren grrr zo werkt het niet mensen

  21. Ik lees best veel reacties dat het maar grapjes zijn en dat het moet kunnen. Als je dat vind deze vraag aan jou: Zou je in jouw grapje anorexia, autisme of automutilatie ook vervangen door ‘kanker’? Of kan het dan opeens niet meer door de beugel? Alle vier hetzelfde, alleen de laatste is lichamelijk. Dat is het *enige* verschil…

    Stop met het bagatelliseren van psychische ziektes!!!

  22. Ik vind het altijd zo erg als je op een station/in de trein bent en er iets vertraging heeft, dan gaat iedereen altijd dingen zeggen als ‘er is er zeker weer eentje voor gesprongen’. Dat vind ik altijd zo ongevoelig.

  23. Ik vind het ook heel vervelend dit soort opmerkingen te horen. Mensen kunnen zeggen van, vat het niet zo zwaar op, het zijn maar grapjes, maar voor degene die met zoiets kampt kan het alsnog heel kwetsend zijn!
    Heel misschien kan je het maken als je heel dichtbij iemand staat en weet dat diegene het niet erg vind om ergens een grapje over te maken.. maar verder niet!
    Maak gewoon geen grapjes ten koste van anderen!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *