Overlijden aan anorexia? mij gebeurt dat niet

Het is zo bizar eigenlijk dat we onszelf niet ‘ernstig’ genoeg vinden, dat we onszelf niet serieus nemen. Dat we iedereen om ons heen erger vinden dan onszelf. Dat we zelf op deze ongezonde manier maar door blijven gaan, maar tegen anderen zeggen we dat ze moeten stoppen, dat ze echt wat meer moeten eten, dat ze op zichzelf moeten passen en dat je je zorgen maakt… Tegelijkertijd doen we zelf precies het omgekeerde, want ja, je vindt jezelf niet ernstig genoeg, niet zo ziek als die anderen. Of je vindt dat je geen echte eetstoornis hebt.

Zegt het feit dat we in therapie zitten of moeten, om van onze eetstoornis af te komen al niet genoeg? Het feit dat we hulp van professionals nodig hebben om ons leven weer terug te krijgen. Zegt dat dan al niet genoeg?

Wat willen we nou eigenlijk? Willen we nou eerst onszelf nog dieper in die put gooien om er uiteindelijk weer uit te komen? Om maar aan anderen te kunnen laten zien dat je WEL een echte eetstoornis hebben (gehad)? Dat anderen kunnen zien van hoe ver weg jij wel niet bent gekomen, want als je een sonde hebt gehad, ja dat biedt status…! Willen we zo diep zinken? Of worden we gestimuleerd door deze hele community, de instagram recovery wereld om het dieptepunt te raken? Vinden we onszelf dan wel ernstig genoeg? Hebben we dan wel een ‘echte eetstoornis’?

Bizar. Het is bizar hoe ons brein ons dit aanpraat. Het is bizar dat mensen zulke vreselijke psychische ziektes kunnen krijgen en hoe ver dat wel niet kan doorslaan. Het kan je dood worden. ‘Maar nee hoor, dat gebeurt bij mij echt niet!’ Zeg je dan vol overtuiging. Terwijl we weten dat er miljoenen mensen jaarlijks, over de hele wereld, overlijden aan psychische ziektes. Maar nee, mij gebeurt dat ECHT niet hoor…

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Reacties

22 reacties op “Overlijden aan anorexia? mij gebeurt dat niet”

  1. Mooi geschreven jasmijntje van me 💛💛

  2. Mooi geschreven! Ik vergeet ook af en toe even dat je zonder ondergewicht niet zonder levensgevaar bent en die reden dat je hulp nodig hebt en er zelf niet uitkomt is een goede eye opener voor me!

  3. ander halve maand geleden ben ik mijn beste vriendin verloren aan anorexia. Ik had haar de dag zelf nog gesproken. enkele dagen ervoor vroeg ze wat ze kon doen, ze had jaren opnames achter de rug, ze stond op vele wachtlijsten, maar niemand wou haar in opname omwille van haar extreme ondergewicht, maar ze bleef vechten, hopen dat het goed zou komen, dat ze het zou overleven, Samen hebben we veel alternatieven opgezocht, want ze was ook bang voor een gedwongen opname. Toen ik dat weekend een paard kocht herleefde ze een stuk, een nieuw doel voor haar. Samen zouden we er voor zorgen. De laatste dag, zei ze me, je paard zal ons helpen, kom je me dit weekend oppikken? een dag later kreeg ik telefoon, ze was ‘s nachts gestorven. Hoewel ik al even hard met de dood geflirt heb, besef(te) ik steeds niet dat mij dit kon/kan overkomen, mijn ondergewicht was/is immers zo fel nog niet…Toch denk ik elke dag aan haar, alsof ze als een engeltje op mijn schouder blijft waken!

    1. Ik hoor wel eens vaker dat iemand weggestuurd wordt omdat de basisconditie niet goed genoeg zou zijn en dan moet je een bepaald BMI hebben en dat is de beperkte visie van gewicht en eten en eerst aankomen door eten maar het honger en verzadingsmechanisme is uit balans en uit evenwicht en dan heeft men vanzelf geen honger. Het sympatisch zenuwstelsel zou weer tot rust moeten komen, Er zijn er ook meer die staan voor de brede visie en dat is meteen hun expertise inzetten om te zien wat het in stand houdt. . Tegenwoordig haan ze ook wel eens in de krant staan voor wie nog iets weet en vaak reageert er dan wel iemand die iets weet. Er is ook go and and me en dat dan zamelen ze geld in voor een exclusieve behandeling met een speciaal samengesteld team op de unieke wens en behoefte samengesteld en ook voor somatiek en co morbide en severe en ernsitge anorexia. Ook Rachel Farrokh en Lique Faith .hebben een go and fund me actie opgezet pm zo:n behandeling met een speciaal team mogelijk te maken ::Laatst hoorde ik dat er in Leeuwarden iemand werd weggestuurd mogelijk omdat ze te ingewikkeld was en dan vinden ze dat te moeilijk en zotten tot hun nek in de protocollen en ze zouden ook eens naar het grijze gebied moeten kijken maar dan kom je in netwerken die die brede blik wel hebben. Gehoord en gezien worden door een groot publiek zoals in een krant staan of you tube en daar vragen wie weet is er iemand in het publiek die nog wel iets weet. Ook in het boek Cloe stond in dat ze al een half jaar op de wachtlijst stond en uiteindelijk nog een handtekeningen actie op touw hebben gezet om sneller aan de beurt te komen voor behandeling. Een half jaar wachten is veel te lang. tegenwoordig kopen gemeenten zorg in en die moeten voor zo veel zorgplekken zorgen, Het gaat per inwoner aantal .

  4. Zo mooi geschreven, zo verschrikkelijk trots op je!

  5. Dit is zo gevaarlijk om te denken! Wel herkenbaar hoor. Maar een meisje uit mijn vroegere behandelgroep overleed aan haar es, terwijl ze inmiddels een gezond gewicht had. Ze braakte alleen nog af en toe. Iedereen dacht dat hetbgoed met haar ging, zijzelf ook, en ineens stopte haar hart door het sporadische braken alsnog… Kijk uit hoor mensen, het kan echt!

  6. @ butterlfly, sterkte!

  7. @Birdy wow wat heftig! Heel veel sterkte!

  8. Zo goed geschreven Jasmijn! Je hebt helemaal gelijk! Heel herkenbaar..

  9. ja… herkenbaar
    dankjewel, goed geschreven!

  10. Goed van je hier over te schrijven, het is zo een gevaarlijke gedachte eigenlijk, ik weet het. Ik ben ook zo iemand die dat denkt en zegt, het is erg dat we onszelf niet genoeg waardevol vinden om beter, gezonder en liever voor onszelf te zijn. x

  11. Het is beter om je te “vergelijken “met gezonde mensen in plaats van met mensen met dezelfde ziekte. Als je naar gezonde mensen kijkt zie je duidelijk dat je hulp nodig hebt. (gezond =zonder eetstoornis)
    Mensen met bijvoorbeeld een alcohol verslaving moeten immers ook niet omgaan met mensen die drinken. Je moet voor jezelf opkomen en je verre houden van de ziekte.

  12. Mooie tekts en zo ontzettend waar!

  13. @birdy begon haar naam toevallig met een S?

  14. “We hebben jouw mooi en onderbouwd verhaal gelezen. Wat kan jij het goed verwoorden hoe jij je voelt. We zijn heel trots op jouw. Jij hebt hele positieve talenten voor de toekomst. Dat heb je al laten zien. We houden veel van je. Veel liefs van Opa en Oma uit Grou !”

  15. Mooi verwoord!

  16. @Sheila: nee, met een B en het is ook al 8 jaar geleden. Maar er zijn gewoon veel meiden waarbij dit zo gaat, helaas..

  17. Zo waar en mooi geschreven artikel

  18. Ook ik ben trots op jou jasmijn! ❤️
    Je kunt het!

  19. Ik heb ook een zekere Deb gezien op you tube eb die was er al ernstig aan toe. Ze kon niet meer zelfstandig uit de deur om boodschappen te doen en had telkens iemand nodig. Ze gleed uit en brak een sleutelbeen en toen is er een dexa scan gemaakt en daar uit bleek dat ze een botdichtheid had van een tachtig negentig jarige. Osteoporose broze botten. Ze heeft ook een interview gegeven en is 45 jaar geworden. Ze kreeg hulp in de huishouding en woonde zelfstandig. Ze kon niet meer zelfstandig boodschappen doen of uit de deur. Ook cafe bezoek lukte niet meer . .

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *