Pasen en eetbuien

Er is al vaker geschreven over de combinatie feestdagen en eetbuien. Pasen voelt bijna hetzelfde aan als kerst en sinterklaas. De winkels liggen al weer vroeg vol met seizoens lekkernijen en de verleiding is groot. Erg groot…

Ik kan nog goed herinneren hoe ik steeds met spanning naar de supermarkt ging. Ik wilde geen eetbuien meer, ik was er tegen aan het vechten. Het was me goed duidelijk wat ik wel en niet moest doen, vooral met boodschappen. Maar dan toch, zodra ik het schap met paaseieren had gespot, moest ik er even ‘kijken’. Gewoon, kijken… Kijken naar alle soorten chocolade en koekjes, kijken naar die speciale dingen die je enkel nu kon kopen.

Omdat het seizoenseten is, vond ik het extra bijzonder en moeilijk om er vanaf te blijven. Als ik het nu niet haalde, dan kon ik het het hele jaar niet meer eten! Maar tegelijkertijd wist ik precies wat er zou gebeuren als ik thuis kwam.

De zak met paaseitjes zou een aantal uren overleven, tot ik ‘s avonds alleen op de bank zou zitten. Natuurlijk dwaalden de paaseitjes al de hele middag door mijn hoofd, maar ik mocht ze niet, want ik mocht geen eetbui hebben. Nu is het avond, dan toch maar proberen om er vier te nemen? Een portie zoals deze op de variatielijst staat. De zak ging netjes dicht, terug in de kast. Voor even…

Met dit scenario stond ik dan te kijken naar al de soorten eitjes en koeken die de appie nu alweer uitgestald had. “Het is pas februari, je kunt het nog ruim een maand kopen.” Ja, inderdaad. Doorlopen! “Ach kom op, jij kan er toch wel mee omgaan? Gewoon aan de normale portie houden. Gewoon doen. Lekker. Paaseitjes.”

Eenmaal thuis had ik spijt dat ik ze gekocht had. Enkel het in huis hebben van een zakje paaseieren bracht zo’n enorme spanning met zich mee. Het hield me bezig, constant had ik gedachten over het feit dat er chocola in mijn huis was en dat ik het ieder moment kon opeten. Soms werd ik zo gek van die spanning, dat ik de onaangebroken zak buiten in de container gooide. Ik kan oprecht niet inschatten hoeveel geld ik heb verspild aan eten dat ik uiteindelijk heb weggegooid. Natuurlijk was het beter dan uiteindelijk breken en voor de eetbui gaan, maar het bracht alsnog een erg negatief gevoel met zich mee. Ik was zwak, simpelweg omdat ik het niet aankon om het in huis te hebben. Wat voor slappeling was ik nou?

Het antwoord: ik was geen slappeling. Ik was er gewoon nog niet klaar voor. Door mezelf allerlei verwijten te maken, werden mijn negatieve gevoelens en kans op een eetbui alleen maar groter.

Na jaren worstelen, leerde ik langzaamaan accepteren dat ik er nog niet mee om kon gaan. De paaseitjes haalde ik niet meer in huis. Hoe groot de verleiding ook was, ik ontweek het schap der schappen in de supermarkt. Het was niet zo dat ik mezelf het verbood om paaseitjes te eten, want daardoor zou de drang alleen maar groter worden. Mijn ouders en vriend hadden wel paaseitjes in huis. Als ik daar was, kon ik samen met hen wat eitjes eten.

Ik was heel open over mijn gevoel en daardoor hielpen zij me door moeilijke tijden met eetbuidrang. Eindelijk lukte het me om paaseitjes te eten zonder door te slaan.

Tegenwoordig kan ik er wel mee omgaan en binnenkort staat er zeker weer een pot met paaseitjes op mijn tafel. Iets wat ik een aantal jaren geleden nooit had kunnen geloven.

foto paaseieren

Hoe ga jij om met de verleidingen van pasen?

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Reacties

15 reacties op “Pasen en eetbuien”

  1. Als je voordat je naar de supermarkt brood eet,
    zit je voller en krijg je minder snel een eetbui.(drang tot eten halen voor een eetbui)
    Het kan zijn dat de verleiding er is om het toch te proberen zonder brood en die paaseitjes te laten liggen, maar hee dat lukt toch niet.
    Dus eet van te voren wat brood en ga eetbuien tegen.
    Of hee, maar paaseitjes eten is niet erg hoor!=D

  2. Ik ken het. Als student wil ik op de centen letten dus koop ik dan de grootste zak van euroshopper omdat die het voordeligst is. Wat natuurlijk nergens op slaat want zoveel paaseitjes heb ik helemaal niet nodig. Ik vermijd ook altijd bewust de koekjes, snoep en chipsrijen in de winkel omdat ik gewoon niet kan kiezen wat ik mee zal nemen. Als er dan een keer iemand is koop ik wat lekkers, omdat ik nog niet in porties kan eten (de zak chips gaat of niet open of op)
    Maar ik heb wel weer zin in paaseitjes dus ga binnenkort weer een zak kopen!

  3. i agree with puntje en mierrr.

    ik probeer altijd een beetje te denken:
    “Paaseitjes zijn gewoon chocolade (met vulling) en dat kan ik het hele jaar door kopen. (wel in een andere vorm maar toch)”
    als ik de verleiding moet weerstaan.

    eetbuien zijn onprettig, maar als je ze hebt maakt dat je geen faler/verliezer dan ben je gewoon iemand die aan het leren is (hoe het niet moet) om zijn doel uiteindelijk te bereiken en eerbui-vrij te zijn!

  4. Echt verschrikkelijk iedere keer die feestdagen, chocoladeletters met sinterklaas, gezellig samen eten met de kerst, paaseitjes met pasen en ga zo maar door. ieder keer weer die triggers, laat staan de dagelijkse triggers die al zo moeilijk zijn als je boodschappen moet doen.Heb gelukkig al wel wat trucjes geleerd geen extra eten te kopen voor mijn eetbuien. Maar het blijft iedere dag weer een gevecht

  5. Ik heb ook zo’n of het gaat niet open, of het gaat open + op drang vaak. Heel vervelend.
    Wel een goed geschreven stuk!

  6. Jeetje, wat herkenbaar! Ik trap nog elke keer weer in de val van het kopen van koek, snoep en dat soort dingen. Om vervolgens thuis los te gaan in een eetbui of het inderdaad (on)geopend weer weg te gooien. Beide voelt als falen. Het kopen van dat soort dingen op zich voelt al als falen. En toch doe ik het elke keer weer. Waarom?!

    Ik voel me een soort junk. Telkens op zoek naar een nieuw shot. En als ik dat niet krijgen kan raak ik in paniek, krijg ik ontwenningsverschijnselen. Ik voel me door zo’n shot eventjes beter maar al gauw komt dan weer het schuldgevoel, de walging en de teleurstelling. Maar braken kan ik niet, weer een faalmoment!

    Ik vind het knap hoe jij er mee om gaat en bent gegaan. En het is mooi om te lezen dat het nu ‘gewoon’ lukt om ze op tafel te zetten 🙂 Good bizzie! Mijn grote hoop is dat het allemaal makkelijker wordt als ik op mezelf ga wonen. Illusie?

    In elk geval een fijn pasen gewenst, ik ga de eitjes pertinent NIET aanschaffen! Zeg ik nu….

  7. ik herken dit wel, al heb ik volgens mij nooit echt ‘eetbuien’.
    knap van je dat je zo ver bent gekomen dat je nu wel hier mee om kan gaan 🙂

  8. Wat ik goed is je openheid en de reactie van je omgeving. Natuurlijk is het waar dat er steeds eerder en meer seizoenssnoepgoed ligt, maar ik denk ook dat het aan ons ligt dat we het zo opmerken. Iemand die koop verslaafd is merkt bijvoorbeeld alle koopjes seizoensgebonden accessoires en kleding op.

  9. Hoi Mirjam,

    Dat is inderdaad een illusie. Even lijkt het misschien beter te gaan als je op jezelf gaat wonen en verhuisd, maar je zal weer gauw terugvallen in je oude gewoonten. Dat is tenminste wat ik heb ervaren.
    Ik dacht ook: als ik verhuis zal alles wel weer beter worden. Maar het werd zelfs erger. Een strijd tegen een eetstoornis heeft tijd nodig en als je op jezelf gaat wonen wordt die strijd niet minder.

  10. niet overgeven, dan krijg je ook geen eetbui.

  11. Zo dit herken ik goed van een paar maanden terug. Of eigenlijk een jaar terug. Bizar hoe gespannen ik werd tot huilend toe omdat ik lekkere dingen in huis had gehaald die ik eigenlijk niet mocht eten van mezelf en waar ik dan altijd in doorsloeg. Alles of niets. Deze zomer had ik autodrop gekocht voor onderweg. Huilend de avond voordat we vertrokken omdat ik bang was dat ik heel de camper leeg zou eten. Mijn voorraad ‘veilige’ tussendoortjes in een avond er door heen gingen. Maar het is zo goed als goed gekomen en ben nu al maanden eetbuivrij 🙂 dus je kan er wel vanaf komen.

  12. ik probeer vaak er boven te staan van: ach het zijn maar chocolaatjes, als ik er 30 op heb ben ik tóch weer misselijk en depressief.. Soms helpt het echt om na te gaan hoe ik me voel als ik die paaseitjes en koeken koop en opeet…

  13. Herkenbaar… ik kan zelf die drang om paaseitjes te kopen wel weerstaan. Maar nou kreeg ik van de week een zak paaseitjes van iemand. Direct toen ik ze zag, dacht ik: o, nee… maar ja, toen dacht ik: kom op, dit is een mooie test voor mezelf om weer eens met zulk verleidelijk voedsel te leren omgaan. Maar ik voelde idd de hele dag die spanning en die eieren zaten continu in mijn hoofd. Eerst ging ‘t goed; ik mocht van mezelf een paar bij de koffie en een paar bij de thee. Telkens had ik wel weer die drang om alles op te eten, maar het lukte me dan weer om me te ontspannen en iets anders te gaan doen. ‘s Avonds gewoon netjes groente en aardappelen gegeten. Ik voelde me trots op mezelf… Maar toen ging ik tv-kijken en nam ik een paar bij de thee. En toen ging ‘t mis… binnen een paar minuten had ik ze allemaal op… En ‘t was een zak van 250 gram.. O, wat baalde ik… en nu nog… zoveel calorieeen… En ‘t had niet gehoeven; had ik ze nou toch maar gelijk in de container gekieperd, wat ik in eerste instantie ook wilde doen. Nou ja, heel verhaal, maar ik ben er dus nog niet klaar voor om zulke dingen in huis te hebben. Ik vraag me af of ik daar ooit nog weer toe in staat ben trouwens. Ik denk dat ik dan eerst weer eens zou moeten samenwonen. Toen ik samenwoonde, had ik die jaren geen last van een eetstoornis.

  14. Damn herkenbaar! ‘Ik kan dat wel hoor, neem maar een zakje mee’ ‘oh nee, toch niet’.. gegarandeerd rot gevoel! Dus dit jaar niet in huis gehaald! Scheelt veelbetreden. Gisteren bij mijn oma mijn eerste paaseitje op. Gewoon één, want bij mijn oma kan ik niet alles opeten gelukkig

  15. Dit had ik even nodig! Dankje
    Goede reminder..
    Ik ga niet doorslaan!!!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *