Perfictie

Iets wat per
Definitie
Nooit écht
Zal zijn

Er bestaan
Vele verhalen
Woorden die blijven lonken
Sprankelende illusies
Prachtig gecreëerde dromen
In een superieur universum

Die felbegeerde sterrenstatus
Is alléén, zo ontzettend alleen
Voor uitblinkers

In vals licht
Schijnt het zo schitterend
Verblind door vlammende verlangens
Zwevend tussen aardse angst en bovenhemelse beloften
Willen we zélf waarmaken
Dat stadium bereiken

Even werkelijk
Goed genoeg
Zíjn
Gewichtsloos
Zonder
Druk

Dagen worden opgeslokt
Leegtes gevuld
Om uiteindelijk opgezogen te worden
In het bekende zwarte gat

Er lijkt
Geen eind
Aan te komen,
Die hebzucht naar minder
De instant voldoening zonder genieten
Een vacuüm waar jijzelf
niet tegenop weegt

En weer een vallende ster
Geland in een brandende realiteit

De discipline van perfectie
In een wereld van non-fictie
Is jouw perfictie
In één woord dat niet bestaat.

Fotografie: Emma Brown

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Reacties

9 reacties op “Perfictie”

  1. Wauw. Dit is het mooiste gedicht dat ik ooit gelezen heb.

  2. Echt heel mooi geschreven!

  3. He Marthe!

    Dit is een heel bijzonder gedicht! Heel mooi…… en veel herkenning,
    zo voelt het ook !

    Je woordkeus is heel knap ! Zoals gewichtsloos, het zwarte gat….. hebzucht naar
    minder….
    En dan aan het eind……de vallende ster. 🙁

    Maar het mooist vind ik het nieuwe woord “perfictie “.
    Velen streven naar “perfectie”in een wereld van de realiteit dus non-fictie .:-)

    Marthe…… een topgedicht !!!! Heb je er nog meer?

    Liefs, Kathaline

  4. Waam mooi

  5. prachtig!!

  6. Heel erg mooi!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *