Pleasen om bemind te worden

Urenlang zocht ik naar een cadeautje om aan mijn behandelaar te geven voor het afscheid van therapie. Ik wilde iets origineels, iets tastbaars en iets subtiels. Ik had het gevonden! Een prachtig zilveren armbandje met de tekst ‘You can always begin again’. Deze zin stond voor mijn doelen die ik telkens opnieuw mocht proberen van m’n therapeut en hij stond voor mijn verdere behandeling bij haar opvolger. Ik was blij met mijn keuze! Totdat ik de reactie van mijn therapeut kreeg… 

Mijn therapeut vertelde me dat ze een beetje ongemakkelijk werd van mijn cadeautje. Huh, waarom!? Ze vond het een te groot geschenk en ze vroeg zich af waarom ik hiervoor had gekozen. Voordat ik antwoord kon geven, stroomden er al dikke tranen over mijn wangen. Ik had er zo lang naar gezocht, zo mijn best gedaan en dan doe ik het alsnog verkeerd. Ze gaf aan dat ze meestal van cliënten bij een afscheid chocolade of bloemen krijgt, maar niet een cadeau van zoveel waarde. Ik was stil, maar van binnen gingen al mijn radars draaien. 


Bron: Engin Akyurt

Minderwaardig voelen

Door verschillende factoren voel ik me in mijn leven vaak minderwaardig. Dit begon al op de basisschool, omdat ik een chronische ziekte – astma – heb en daardoor vaak afwezig was. Soms kon ik hierdoor niet meedoen met gym of kon ik niet naar een kinderfeestje waarvoor ik was uitgenodigd. Om mijn ziekte en de gevolgen ervan te compenseren, haalde ik altijd hele hoge cijfers op school en was ik extra lief tegen mijn vriendinnen. Daarnaast heb ik tijdens mijn opgroei-proces ook niet veel zelfvertrouwen ontwikkeld. Vaak werden dingen door mijn ouders voor me bepaald of ik was heel bang om een verkeerde keuze te maken wanneer ik dit zelf moest doen. Mijn ouders stonden immers boven mij en als kind en puber dacht ik nauwelijks tot geen eigen verantwoordelijkheid te mogen hebben. Ik stond voor mijn gevoel onderaan de ladder. 

Claimen en pleasen

Doordat ik mezelf zo minderwaardig voel(de), heb ik de neiging om anderen hiervoor te pleasen – als je meer wil lezen over pleasen, kun je hierover de blog van Franka lezen. Mijn verlangen om net zo waardevol als anderen te zijn, is immens. Ik dacht dat ik hiervoor altijd in materiële zaken mijn liefde en mijn eigenwaarde aan hen moest bewijzen, omdat ik als persoon niet goed genoeg zou zijn. Dit pleasen had ik onbewust ook vormgegeven bij mijn voormalig therapeut. Ik was haar zo dankbaar voor wat ze allemaal voor mij had gedaan en ik kon me niet voorstellen dat ik voor haar ook zoveel had betekend. Wat had ze veel tijd in mij gestoken en wat had ik haar vaak teleurgesteld door mijn doelen niet altijd te behalen!

Bewust en tegelijkertijd onbewust had ik voor haar een cadeau gekocht om haar voor dit alles te bedanken. Zij verdiende dit mooie cadeau en ze verdiende in mijn ogen nog veel meer. Ik zou haar bijna op een voetstuk kunnen plaatsen, zoals ik al bij meerdere vrouwen in mijn leven kon doen. Het minderwaardigheidsgevoel in samenhang met overdrachtsgevoelens naar deze vrouwen toe, maakte dat ik compleet afhankelijk van hun werd en ze wilde bedanken – of zelfs belonen – voor hun gehoor aan mij.

Via deze link kunnen jullie meer lezen over mijn overdrachtsgevoelens voor mijn therapeut. En hier kunnen jullie nog een blog lezen waarin ik schrijf over mijn hechtingsproblematiek. 

Afwijzing 

Uiteindelijk bereikte ik met mijn vorm van dankbaarheid – ofwel pleasen – het tegenovergestelde. Mijn therapeut voerde een diepgaand gesprek met me door het geven van dit cadeau in plaats van dat ik de dankbaarheid kreeg waarop ik had gehoopt. Ik verlangde naar waardering, naar liefde en zorgzaamheid, maar ik kreeg voor mijn gevoel afwijzing, afkeer en eenzaamheid terug. Ik stootte mensen door dit gedrag af en dat is wat me volledig in de war bracht. Kan ik mezelf dan echt niet de juiste spiegel voor houden? 

Bemind worden 

De situatie met mijn therapeut is slechts een voorbeeld van een van de gebeurtenissen uit mijn leven. Ik heb meerdere malen ontzettend van mensen gehouden en hierdoor had ik het gevoel méér dan goed voor hun te moeten zijn. De persoon waarbij ik dit misschien wel het meeste heb toegepast, is mijn vader. Mijn vader waarvoor ik voor mijn gevoel heb geleefd. Mijn vader die helaas enkele weken geleden is overleden aan zijn ziekte. Maar ook mijn vader die niet zag hoeveel waardering ik van hem nodig had. In mijn jeugd heb ik niet de liefde en aandacht gekregen die ik als meisje nodig had. Uiteindelijk heeft dit ook geleid tot het minderwaardigheidsgevoel en de ontwikkeling van mijn eetstoornis

En met dit verlangen worstel ik momenteel ontzettend. In mijn vorige blogs hebben jullie onder andere kunnen lezen over mijn terugval van mijn eetstoornis. Als je deze nog niet hebt gelezen, kun je de blogs hier en hier lezen. Doordat ik de belangrijkste persoon in mijn leven heb verloren, verlies ik nu een deel van mezelf. Er is niemand op de wereld die de liefde van mijn vader aan mij kan vervangen. Ik weet me geen raad met dit besef en zoek mijn toevlucht nog altijd deels in de eetstoornis. Het is niet de juiste manier, maar wel een vertrouwde manier. Een manier om mijn verlangens naar aandacht, liefde en waardering te maskeren. 

Aandacht, liefde en waardering. Drie woorden die voor mij van onschatbare waarden zijn en die ik ook aan jullie met deze blog wil meegeven. Want ook jullie zijn stuk voor stuk prachtige mensen die dit verdienen! 


Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.

Marli

Geschreven door Marli

Reacties

34 reacties op “Pleasen om bemind te worden”

  1. wat mooi geschreven ♥

    1. Dankjewel V!

  2. Woow wat herken ik mij hier in!
    En wat moet jij je rot gevoeld hebben.

    Mooi geschreven!

    1. Fijn dat je herkenning in mijn verhaal vindt. Hopelijk voel je jezelf hierdoor iets minder alleen in jouw strijd. Je mag er zijn!

      Liefs,
      Marli

  3. Alsof ik mijn eigen verhaal lees, tot een overleden vader aan toe en niet weten wat je moet doen met je leven, omdat mijn hele leven in het teken stond, voor zijn goedkeuring. Heel veel sterkte met het verlies van je vader, en ik ook dat je van dat nare gevoel van goedkeuring moeten hebben van andere om je fijn te voelen afkomt.

    Dankjewel voor deze blog!

    1. Lieve Anoniem,

      Bijzonder dat je zoveel herkenning in mijn verhaal vindt. Ik hoop dat jij al gegroeid bent in het rouwproces en dat je al meer in jezelf durft te geloven. Dat gun ik je!

      Liefs,
      Marli

  4. Heel erg veel herkenning. Veel sterkte met het verlies van je vader. Mijn vader is er helaas ook niet meer. Heeft een leegte achter gelaten. Dank voor je verhaal x

    1. Lieve Ingrid,

      Mooi dat je zoveel herkenning in mijn verhaal vindt en tegelijkertijd natuurlijk ook heel verdrietig. Hopelijk kun je steeds meer omgaan met de leegte en het gemis van je vader. Vergeten zal je hem nooit, maar ik wens je een leven toe waarin je vooral jezelf mag zijn.

      Liefs,
      Marli

  5. vervelend voor je marli! sterkte met alles

    1. Dankjewel britney!!

  6. Ik voel je, ik herken dit tot in het kleinste detail. Knap geschreven en verwoord. Ik leef erin met je mee. Voel je pijn. Ik had nl ooit dezelfde intense, fysiek voelbare pijn. En daarom allereerst gewoon veel liefs en warmte voor jou dappere strijdster. Je zit in een moeilijke tijd, maar met zo veel kennis, wil en doorzettingsvermogen, heb ik er alle vertrouwen in dat jij weer nog dichterbij komt bij waar je zijn wil. Ik hoop dat je ooit de rust mag vinden van hoe het voelt om jezelf goed te keuren…. aan jezelf. Dat je in mag zien dat je nog heel bent en geen deel verloor. Je kunt een deel van je gedrag/coping niet meer kwijt, dat is het denk ik meer. Maar dat is iets anders. Jij lieve Marli bent nog heel als jezelf. Ook al voelt dit nu anders. Thans, dit is hoe ik het voel bij jou. Wie weet, kun je hier iets mee. Dat is wat ik hoop. Uit mijn eigen ervaring sprekend, kon ik juist door dat deel van coping niet meer te kunnen inzetten, beginnen aan het helen van de wond onder de coping. Waaraan ik kon werken, werd zichtbaarder. Er viel een gat in het kunnen inzetten van dat gedrag. De wond lag bloot. Ik geloof in jou. Geloof alsjeblieft ook in jezelf. Ik wens je alle kracht en sterkte toe. Ik geef je bergen met liefs. ❤️

    1. Wat een lieve en hoopvolle woorden naar mij! Dankjewel Femke!

  7. Ik herken er wel veel in en toch vind ik het heel lief dat je dat armbandje gaf en ik denk dat je therapeut, omdat je een tijd met haar therapie had, heus van jou kon begrijpen waarom je dat gegeven hebt of onder welke omstandigheden en daarin ook had kunnen bevestigen en tegelijkertijd ook had mee kunnen geven dat het wellicht best een groot en persoonlijk cadeau is en zij er door in verlegenheid werd gebracht, maar er vooral om lachen en dat het idd. een uniek en mooi cadeau was want buiten alles: Jij bent Marli en wilde dat heel graag geven, vanuit jou, dat is toch ook belangrijk, dat het echt vanuit jou kwam, leuk toch, een heel bijzonder mooi cadeau wordt het dan idd. ♥

    1. Helemaal mee eens ♥

    2. Wauw w, ik kreeg tranen in mijn ogen van je reactie! Dit was inderdaad de intentie van mijn cadeau. Dankjewel voor deze bemoedigende woorden!

      1. Ah, je reactie ontroert mij dan weer Marli, heel veel liefs!

  8. Echt heel mooi geschreven ! Heel herkenbaar. Ik wil je heel veel sterkte wensen met het verlies van je vader lieve Marli & hoop met heel mijn hart dat je gaat inzien hoe bijzonder en uniek je bent zonder mensen te “moeten” pleasen, je bent meer dan genoeg en meer dan dat lieve jij 💛
    Heel veel liefs , Famke

  9. Goede blog, maar ik vind het toch wel een beetje gemeen en rot van de therapeut, dat zij/hij er zo raar op reageert.

  10. Bedankt voor je eerlijkheid en ik wens je heel veel sterkte.

  11. Marli, heb je je al eens verdiept in de methode "limited reparenting"? Daarmee vervul je – op gecontroleerde wijze samen met je therapeut – de behoeften die als kind niet vervuld zijn. Hoe verder je komt in het proces, hoe meer je heelt, en hoe minder je overdrachtsgevoelens hebt. Je wonden worden littekens, en het lukt steeds makkelijker om op eigen benen te staan.

    Iets voor jou?

    Liefs

    1. Hee Yenthe,

      Dankjewel voor deze tip! Ik had er echt nog nooit van gehoord, dus ga me hier zeker in verdiepen.
      Deze blog heb ik ongeveer anderhalf jaar geleden geschreven en wordt nu nog een keertje voor nieuwe leden geplaatst, maar in de tussentijd heb ik vooral manieren geleerd om ermee te dealen, maar dit is zeker geen heling. Ik vind jouw optie wel beter klinken, dus nogmaals dank!

      Liefs,
      Marli

      1. Ik kan het echt aanraden. Van de 19 jaar therapie, zijn de afgelopen 10 maanden limited reparenting de meest effectieve therapie maanden ooit geweest.

        1. Wow, wat bijzonder om te lezen, Yenthe!

  12. Mooie blog Marli en zo herkenbaar.

    Ook nu ben ik al bezig met hoe bedank ik mijn psychologe, wat koop ik voor haar.
    Ik merk dat ik daar ook echt problemen mee heb, ook bij mijn vorige behandelaren.

    Liefs Nicole

    1. Hee Nicole,

      Tja, het lijkt zo´n simpel iets, maar het kan echt nog een hoop spanning geven. Raar eigenlijk, hé. Probeer toch bij je gevoel te blijven en een mooi cadeautje uit te zoeken. Je hebt vast al wel ideeen!

      Liefs,
      Marli

  13. lastig die situatie met je therapeut , had ze je kado wel aangenomen uiteindelijk?

    1. Hee Britney,

      Nou dat was toen zeker een lastige situatie (is intussen al een paar jaar geleden, want dit is een blog die herhaald is). Ze heeft het na mijn uitleg gelukkig wel gehouden!

  14. Snap even niet … reacties uit 2020 op een blog van januari 2023???

    1. Het is een blog uit 2020 wat gisteren opnieuw is geplaatst.

  15. Erg herkenbaar.
    Pleasen en maskeren heb ik ruim 20 jaar volgehouden.
    En ik heb hierdoor erg nare situaties ondervonden in een aantal sociale contacten en voormalig vriendschappen
    Voortdurend liet ik over mijn grenzen gaan en ik leek mensen aan te trekken die totaal niet bij mij bleken te passen.
    Ik durfde niet voor mezelf op te komen en belande steeds weer in een soort van fuik.
    Had last van een negatief zelfbeeld en stelde me onderdanig en meegaand op.
    Vaak heb ik de indruk gehad dat er misbruik van mij werd gemaakt en dat mensen over mij heen liepen
    Had altijd erg veel moeite gehad met grenzen aangeven en voelde me vaak vies en/of schuldig.
    Tegenwoordig probeer ik authentieker en eerlijker te zijn.
    En mezelf niet langer aan het wegcijferen ben en/of mij continu aan het verexcuseren ben.

  16. Ik herken dit zo erg, ik heb het nu met mijn yogadocente. Ze is zo lief, vraagt echt hoe het met mij gaat en voelt voor mij als een soort moeder die ik altijd had willen hebben. Ik klap echter ook vaak dicht of weet mij geen houding te geven etc.

    Ik wil haar eigenlijk graag een kerstkaart geven en daarop ook schrijven wat haar yogalessen voor mij betekenen en haar bedanken voor haar opmerkzaamheid. Denk er al weken over na en nu twijfel ik weer. Vind het ook heel ongemakkelijk om te geven maar het lukt mij ook niet haar op een andere manier te bedanken terwijl ze wel echt heel veel voor mij betekent. Wat zouden jullie doen? Wil heel graag advies.

    1. Hoi Lotte,

      begrijpelijk dat je haar graag iets wilt geven als bedankje. Ik snap dat het wat gek kan zijn, maar aan de andere kant is een kerstkaartjes natuurlijk iets heel gebruikelijks op dit moment. Maar ik snap dat het voor jou een hele andere lading heeft als ik lees hoeveel ze voor je betekent. Maar ik denk dat het met deze gedachten ook wel erg mooi en waardevol is het te kunnen geven. Niet om iets te verwachten of wat dan ook, maar om haar simpeweg te kunnen bedanken. Dat is toch alleen maar mooi? 🙂

      Liefs!

      1. Dank je wel Phoi Cai, je hebt gelijk! Eigenlijk is het ook gewoon een lief gebaar en niet heel veel meer of minder. Fijn deze relativering, ik ga het doen!

  17. Ik hoop dat iemand dit leest, ik zie haar zaterdag

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *