Het vele thuiszitten en vooral thuiswerken heeft mij anders laten nadenken over productiviteit. Ik dacht altijd dat dat wel enigszins op te roepen was. Daar moest je je gewoon toe zetten en dat kon altijd en overal als je dat maar wilde! En vooral; als je maar een beetje je best deed. Elke dag moest er vol mee zitten, met die productiviteit. In ieder geval vol genoeg. En ik ben niet de enige geloof ik, want ik kan niet meer bijhouden hoe vaak ik de titels ‘productief tijdens quarantaine’ of ‘tips voor productieve thuiswerkdagen’ heb gelezen. Het is natuurlijk ook fijn en soms ook belangrijk om die dagen huis goed in te richten, maar er zitten nu eenmaal wel eens dagen tussen dat je je niet productief voelt. Dat je niet productief bent, of minder dan gister, en dat er even niets uit je handen komt. Voor die dagen is deze blog. Ga er maar eens lekker voor zitten.
Geen dag is hetzelfde
Geen enkele dag is precies hetzelfde. Je staat anders op en er gebeuren andere dingen om je heen, wat allemaal invloed heeft op hoe jij je voelt. Dat heeft – bij mij in ieder geval wel – ook invloed op de bergen die ik kan verzetten die dag. Een dag is in beweging door de dingen die je hoort, meemaakt en voelt. En laten we eerlijk zijn; dit is een tijd waarin je misschien dacht alle tijd te hebben voor productiviteit, maar waarin dat vaak dan juist helemaal niet lukte.
Bron: lenakuld
Elke dag hetzelfde van jezelf vragen is niet realistisch. En er is niet één vorm productiviteit. Hoewel ik graag elke dag mijn to-do lijstje afwerk, kan het helemaal geen kwaad om dat lijstje wel af te blijven stemmen op de dag die ik aan het beleven ben. Je bent zelf uiteindelijk de enige die bepaalt wat écht belangrijk is en wat prioriteit heeft. Natuurlijk zitten we allemaal soms vast aan deadlines, opdrachten, tentamens of iets dat af moet, maar er blijft vast nog iets over van dat lijstje dat een aanpassing aankan. Geen dag is hetzelfde, dus waarom moet je elke dag hetzelfde of ‘beter’ presenteren?
Wat vandaag niet kan, komt morgen wel
Wat je vandaag niet voelt, voel je morgen misschien in overvloed. Waar je je vandaag totaal niet toe kan zetten, daar draai je morgen je hand niet voor om. Zelf vind ik het ook nog wel eens moeilijk om hier echt op te vertrouwen, maar de praktijk wijst me echt uit dat dit zo werkt. Geen pleidooi om alles eindeloos uit te stellen – want daar word je ook niet gelukkiger van – maar wel om even op adem te komen. Hoe erg is het als het morgen gebeurt? Laat die vraag even op je inwerken.
Geen productieve dag, geen goede dag?
Het voelde als een verloren dag, want ik had zo veel kunnen doen! En nu kan dat niet meer! Wat zonde! Maar je gaat daarmee echt voorbij aan wat een dag nog meer te bieden heeft en wat jij in een dag nog meer te bieden hebt, als persoon. Zeker als we het hebben over die dagen die je langer alleen doorbrengt, in je kamer of aan je eetkamertafel met je boek en/of laptop. Een dag voelt verloren als hij niet ten volste benut is, zeker wanneer er toch al weinig prikkels zijn of afleiding is, dus je hebt niet eens een excuus?! Maar het is toch ook niet je levensdoel om elke dag zo productief mogelijk te zijn? Dat kan soms best en is op andere dagen mooi meegenomen, maar een dag kan ook wel eens gewoon leuk zijn. Of luchtig, of plezierig, of zélfs een goede dag zijn, zónder dat je die voorgenomen bergen hebt verzet. Eigenlijk zijn dat twee hele verschillende dingen, toch? Wat verandert er aan jouw dag en hoe je over jezelf denkt als je daar even bij stil staat? Misschien is vandaag dan niet je meest productieve dag, maar je mag het toch ook goed en leuk hebben? Gewoon, omdat dat net zo belangrijk is.
Inruilactie
Waar je op het ene vlak wat inlevert, krijg je er op een ander vlak vaak iets voor terug. Dus laten we ons eens focussen op een inruilactie. Wanneer ik de productiviteit bij mezelf mis, voel ik soms alleen maar het gemis en focus ik me op wat er die dag niet is gekomen. Maar wat was er wel? Wat kreeg ik ervoor terug of wat kan ik er nog voor in de plaats zetten? De dagen waarop ik stopte met vechten en probeerde te omarmen dat ik niet zo creatief of productief was als ik wilde – het laat zich namelijk ook echt niet altijd dwingen – kan ik bijvoorbeeld wel écht beter ontspannen. Ik zag ineens de ruimte om een wandeling te maken, waarna er toch ineens (totaal tegen dit pleidooi in) nieuwe ideeën ontstonden. Ik nam uitgebreid de tijd om te koken, waardoor er een nieuw recept ontstond. Als je stopt met jezelf een kant op te duwen die je niet op kunt vandaag, welke kant kun je dan opgaan? Wat blijft er over? Misschien levert het iets heel moois op, wat uiteindelijk net zo waardevol kan zijn als een afgevinkte to-do lijst.
Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.
Geef een reactie