Het zijn drukke tijden in mijn leven; ik ben bezig met het afronden van mijn scriptie, mijn vriendin en ik gaan samenwonen en daarnaast werk ik natuurlijk ook gewoon bij Proud. Eigenlijk alleen maar leuke dingen, maar ook dingen die veel energie kosten en dat begin ik inmiddels wel te merken aan mijn hoofd en aan mijn lichaam. Het was een vol weekje met overwegend veel positiviteit en mijlpalen! Op de achtergrond sluimeren helaas wel wat minder leuke dingen die mij zo nu en dan erg verdrietig maken. Benieuwd wat die dingen zijn? Lees dan gezellig even verder….
♥ Down en up van maandag
De week begon wat onrustig. Mijn vriendin werd ‘s ochtend ziek wakker en dat was extra vervelend omdat op dinsdag haar verhuizing zou zijn. Niet lang nadat we wakker waren zeiden de twee jongens die haar zouden komen helpen met de verhuizing allebei los van elkaar af. Flink balen dus. Een verhuizing is best een groot iets waar je naartoe leeft en als dat dan opeens niet doorgaat zorgt dat even voor paniek. In ieder geval was dat bij ons wel zo…
Uiteindelijk hebben we besloten de verhuizing te verplaatsen naar donderdag en met een appje naar de vriendengroep stonden er opeens 4 mensen klaar die spontaan wilden komen helpen! Super fijn om te merken dat je vrienden er voor je zijn als je ze nodig hebt. Ik vind het altijd lastig om om hulp te vragen, herken jij dit? Dit was wel weer een fijne reminder dat dit niet altijd nodig is. Zelf vind ik het ook altijd fijn om mijn vrienden te kunnen helpen en blijkbaar is dat andersom ook zo.
Verder heb ik maandag avond onze tafel helemaal afgemaakt! Ik was van het weekend begonnen met het opknappen van de tafel. Ik vind het tof om oude meubels in een nieuw jasje te steken en te kunnen hergebruiken. Ik had dit nog nooit gegaan dus het was best spannend, maar ik ben erg trots op het resultaat! Het duurde allemaal wel langer dan ik had verwacht en gepland waardoor ik mijn hockeytraining af moest zeggen, maar uiteindelijk is dit het helemaal waard geweest….
♥ Down en up van dinsdag
Dinsdag was een dagje dat aanvoelde als een rollercoaster. Ik begon met een vergadering ter voorbereiding op de expositie die ik als onderdeel van mijn scriptie aan het organiseren ben. Ik doe dit met drie medestudenten. Normaal vind ik het fijn om met hen te kunnen delen hoe het gaat met onze scripties en elkaar op deze manier te kunnen helpen, maar dit keer werd ik er ontzettend gestrest van.
Ik werd onzeker van de dingen die zij zeiden, begon te twijfelen of ik alle verplichte onderdelen wel had verwerkt en daardoor werd ik ook nog eens ontzettend chagrijnig, waardoor het niet echt meer lukte om goed mee te denken met de vergadering. Dit ben ik niet echt van mijzelf gewend… Gelukkig had ik daarna gepland staan om te filmen in het park, ook voor mijn scriptie. Het was heerlijk weer en de natuur was prachtig, daar kwam ik wel even van tot rust en ook zat ik weer wat beter in mijn vel.
Toen ik na het filmen thuis kwam, was ik ontzettend moe en ben ik even op bed gaan liggen. Niet echt slim, want eigenlijk moest ik aan de slag met het monteren van de filmpjes. Ik had niet veel tijd meer dus het moest deze dag echt af. Maar goed; zo moe als ik was ben ik toen ik in bed lag natuurlijk in slaap gevallen. Toen ik wakker werd was ik eigenlijk nog best rustig. Ik dacht ‘ik had het blijkbaar nodig’. Wel had ik de behoefte om mijn vriendin even te bellen voor ik aan de slag ging, maar dat werkte helaas averechts.
Zij kan soms behoorlijk praktisch ingesteld zijn en benadrukte in het gesprek dat het niet handig was van mij om te gaan slapen en dat ik beter snel aan de slag kon gaan. Dit viel bij mij compleet verkeerd en de rust die ik voor mijzelf had weten te behouden, veranderde in boosheid en paniek. Gelukkig hebben we het vrij snel weer uit kunnen praten waardoor het toch nog lukte om met de filmpjes aan de slag te gaan. Na het eten (een, al zeg ik het zelf, zeer goed gelukte homemade mac’n cheese) ben ik nog even doorgegaan en uiteindelijk zijn de filmpjes helemaal af gekomen!
♥ Up van woensdag
Woensdag was weer een scriptie-dag (ja, mijn blogs zijn gevuld met scriptie-praat. Erg representatief voor mijn leven op dit moment). Om half negen zat ik in de stilteruimte op school om aan de slag te gaan. Volgens mijn planning zou ik deze dag mijn scriptie inhoudelijk af moeten hebben. Ik heb de hele dag gewerkt en uiteindelijk is het gelukt! Ik moest die avond ook chatten voor Proud en omdat ik zo lang had doorgewerkt aan mijn scriptie, besloot ik op school te eten en ook op school te blijven om te chatten.
Gelukkig hebben ze in de vier jaar dat ik hier studeer de kantine een flinke upgrade gegeven en kun je voor niet al te veel geld en heerlijke maaltijd halen. Uiteindelijk rolde ik om half 10 ‘s avonds, met pijn in mijn rug van het zitten en vierkante oogjes de HvA uit maar; het is gelukt! Mijn scriptie is inhoudelijk helemaal af!
♥ Down en up van donderdag
Donderdag was het zo ver! Mijn vriendin ging verhuizen naar ons nieuwe huisje waar wij samen zullen gaan wonen. Ik moest ‘s ochtends gewoon werken, dus ik kon haar niet helpen en dat vond ik lastig. Vooral omdat het ons gezamenlijk huisje wordt en ik daar ontzettend graag zo veel mogelijk in wil doen. Helaas kan dat op dit moment niet omdat mijn scriptie prioriteit heeft. Gelukkig werkt mijn vriendin op dit moment niet en heeft ze alle tijd en energie om veel te regelen. We hebben het er vaak over en zij vindt het helemaal ok hoe we het nu verdeeld hebben, maar toch vind ik het lastig en voel ik mij bezwaard.
Zoals ik eerder in deze blog schreef ben ik het niet gewend om hulp te vragen. Ik vind het niet fijn als mensen veel voor mij (moeten) doen. Ook wat betreft de verhuizing voel ik mij dus niet helemaal prettig. De gedachte die mij helpt is dat het in relaties vaak zo is dat de ene periode de één meer doet voor de ander, en dat dat de volgende periode weer wisselt. Toen ik klaar was met werken ben ik direct naar ons huisje toe gegaan om te helpen, maar ze waren net klaar! Alles stond al binnen.
Gelukkig is er nog een hoop te doen in het huisje en kan ik daarin mijn steentje bijdragen. Veel van de grote spullen zoals de bank, het bed en de tafel komen vanaf mijn vriendin dus nu deze verhuist zijn, kunnen we gewoon al in ons huisje wonen! Deze donderdag hadden we dus ook ons eerste avondje samen en dat was ontzettend fijn.
Ik moest wel chatten voor Proud, maar met een heerlijke Thaise afhaalmaaltijd op de bank in ons paleisje was dat absoluut geen straf. De onderstaande foto heb ik gemaakt toen we die avond in bed lagen en mijn vriendin al sliep. Ik staarde naar buiten uit het raam, naar ons nieuwe buurtje en had een intens gelukkig moment. Bewust van alles wat ik heb, wat in mijn leven mogelijk is en vooral alle liefdevolle mensen om mij heen viel ik met een ontzettend blij gevoel in slaap.
♥ Up en down van zaterdag
Zaterdag heb ik wederom de hele dag aan mijn scriptie gewerkt. Dit keer om alles nog een keer door te lezen en de hele opmaak en referenties af en compleet te maken. Aan het einde van de middag stond er een zeer belangrijke verhuizing op de planning, namelijk die van mijn cavia’s! Deze stonden in mijn nu nog huidige, maar straks oude huisje. Nu ons nieuwe huisje al zo fijn is kom ik niet meer zo vaak in mijn eigen huis.
De enige reden dat ik daar nog heen moest, was om mijn cavia’s eten te geven. Daarbij miste ik ze in ons nieuwe huisje. Ik ben zo gewend dat ze piepen als ik binnenkom en ook het knuffelen als ik verdrietig ben is voor mij erg belangrijk. Daarom hadden we besloten om niet te wachten tot mijn ‘echte’ verhuizing (deze is 1 juni pas), maar ze nu alvast op te halen! Ze vonden het maar wat spannend toen we in de tram zaten. Het eerste uurtje thuis zaten ze ook nog wat schichtig om zich heen te kijken, maar inmiddels zijn ze helemaal op hun gemak!
Zaterdagavond hebben we nog eventjes het Eurovision Songfestival gekeken. Vlak nadat Nederland had opgetreden zijn we gaan slapen want we waren allebei erg moe. Ook heb ik nog even flink gehuild. Door het Eurovisie Songfestival moest ik aan het nummer van de Common Linnets denken; Calm after the storm. Dit nummer luisterde ik altijd keihard met mijn vader in de auto. Ik vind het een mooi nummer en hij vond dat ook. Daarom zette ik het altijd op als we samen ergens heen reden.
Dit nummer heb ik ook laten afspelen tijdens zijn uitvaart nadat ik daar gesproken had. Dit, samen met het feit dat zijn overlijdensdatum weer in zicht is en dat het afronden van mijn studie en het samenwonen met mijn vriendin grote mijlpalen zijn waar hij niet meer bij is, maakte dat ik even erg verdrietig was. Dit verdriet sluimert deze periode eigenlijk continu op de achtergrond en op dit soort momenten komt het er dan even uit. Gelukkig voel ik mij bij mijn vriendin veilig genoeg om even flink te huilen en dit luchtte ook een beetje op.
♥ Up van zondag
Zondag was ik al weer vroeg op pad om te gaan werken! Op zondag, ja, want we hadden de opnames van de nieuwe videoclip van Proud! Deze dag zijn er zo’n 30 mensen naar ons kantoor in Leiden gekomen om mee te doen aan de video. Ik wist niet zo goed wat ik van deze dag moest verwachten en ik kon van te voren niet echt bedenken hoe het zou gaan zijn. Ik had er eigenlijk niet echt zin in, maar ik had ook geen tegenzin. Mijn gevoel was gewoon neutraal.
Het bleek een geweldige dag te zijn! Ik vond het bijzonder om alle mensen te zien die mee wilde werken en ik was ontzettend onder de indruk van hun durf. Ik denk dat ik zoiets een paar jaar geleden zelf niet had gedaan.. Ik heb bijzondere gesprekken gevoerd, gelachen, keihard gezongen en vooral stuk voor stuk mooie en unieke mensen mogen ontmoeten. Ik vond het een eer om hier onderdeel van te mogen zijn.
‘s Avonds ben ik nog bij mijn moeder wezen eten, omdat ze jarig is geweest. Om negen uur was ik al ontzettend moe van alle indrukken van die dag. Eenmaal thuis ben ik super voldaan en als een blok in slaap gevallen…
Veel liefs, Hannah
♥
Geef een reactie