Ploggen: de week van Irene 22

Wat vond ik leuk of juist moeilijk deze week? Lege agenda’s, volle weekenden, de herfst die zijn intrede heeft gedaan en een nieuwe look. Ik bespreek het allemaal in deze plog. Elke maandag is er weer een ander redactielid aan de beurt om zichzelf een paar vragen over de afgelopen week te stellen. Blik jij ook wel eens bewust terug op de week hiervoor? Wat maakt je trots of dankbaar? En waar kan je van leren? 

Wat vond je moeilijk deze week? 

De week begon met een blik in mijn lege agenda. Dat vond ik meteen al ingewikkeld, want ik wist dat het mijn beurt was om die week een plog bij te houden. Meteen vroeg ik me af of ik wel iets boeiends zou beleven. Of mijn week niet veel te saai zou zijn om een plog over te schrijven? Voor mezelf maakt het niet zo veel uit. Ik vind een lege agenda juist wel fijn. Ik vul mijn tijd toch wel in. Het was dus puur omdat er een plog geschreven moest worden, dat ik me er ongemakkelijk bij voelde. Maar als ik mijn tijd toch wel invul; waarom het ongemak? Dat is toch een stukje controle willen hebben, denk ik. Ik kon mijn week niet voorspellen, dus niet van tevoren nadenken over wat er misschien wel in mijn plog zou komen te staan. Maar dat is oké. Ik kon het ook prima weer van me afzetten.  

Wanneer mijn agenda zo leeg is, betekent dat vaak dat ik het in de periode daarvoor heel druk heb gehad. Als een soort automatisme plan ik dan geen nieuwe afspraken in en houd ik alles lekker rustig. Als het dan weer te rustig wordt, ga ik vanzelf weer dingen inplannen. Zo zit er altijd een soort onbewuste golfbeweging in mijn agenda. Dat m’n agenda zo leeg was klopt wel, want ik heb het ook erg druk gehad dat afgelopen tijd. Misschien zelfs een beetje te druk. Daarnaast had ik heel veel zin om tekeningen te maken. Al moet ik toegeven dat ik naast zin ook een soort van druk voelde. Echter kwam het er steeds niet van, omdat het te warm was om lekker binnen te zitten en iedereen gezellig op het strand wilde zijn. Dat vind ik ook wel heel leuk en gezellig, maar ik kon het ook vervelend vinden dat ik niet toekwam aan mijn taakjes en dat waar ik zin in had. 

Misschien dat ik daarom dan ook erg uitkeek naar de herfst dit jaar. Dat heb ik nooit zo sterk gehad aan het einde van de zomer. Ik vind de zomer fijn, maar je wordt een soort van verplicht om rustig aan te doen. Daar word ik dan weer heel onrustig van! Als de temperaturen wat lager zijn, kan ik weer een beetje in beweging komen, zonder dat de hitte me meteen lamslaat. Sowieso houd ik wel van de herfst. Lichtjes aan binnen, de regen tegen de ramen, weer écht genieten van een kop thee, fijne truien aan en lekkere frisse wind in je gezicht. Love it!

Hoe heb je goed voor jezelf gezorgd? 

Door precies te doen waar ik zelf zin in had. En dat ging heel goed met mijn toch al lege agenda. Ik heb in de loop van de week ook haast geen afspraken meer gemaakt en heb alles per dag bekeken. Ik heb ontzettend veel tekeningen gemaakt, haha. Die behoefte, zin en inspiratie was er dus zeker. Omdat ik me niet helemaal chill voelde, heb ik er ook op gelet dat ik goed sliep en genoeg bewoog. Ik heb m’n yogamat er een keertje extra bijgepakt en mezelf de deur uitgeschopt om te wandelen en sporten. Belangrijk voor mij in dit hele verhaal is dat ik ook echt van al deze dingen heb genoten. Zonder me schuldig te voelen over het feit dat m’n sociale leven op een wat lager pitje stond. Dat loopt wel los. Komende week staan er namelijk wel een hoop leuke afspraken met mensen in mijn agenda!

Wat vond je leuk deze week? 

Er waren een hoop dingen leuk deze week. Kleinere dingen, zoals een bepaalde lichtval buiten die mij erg nostalgisch maakte. Heb jij ook wel eens dat je een heel sterk gevoel kan krijgen van bepaald weer? Ik kan niet precies m’n vinger erop leggen wat het nou is. Het regende een beetje, maar de zon was ook heel fel, wat de straten heel helder en de lucht fris maakte. Ik vond het mooi. Ook van de Pumpkin Spiced Latte die ik op het station haalde onderweg naar werk heb ik echt genoten. Het is iets kleins, maar het is echt zo’n herfstding, dat ik toch één of twee keer per jaar haal. Vaker niet, want ik vind Starbucks erg duur en dan blijft het ook iets bijzonders! 

Er waren ook grotere dingen die mijn week leuk maakten. Zoals het laten knippen van een pony! Ik had enorm mijn best gedaan om mijn vorige pony uit de laten groeien, maar het kriebelde al heel lang om hem toch weer te knippen. Het voelde heerlijk om uiteindelijk die knoop door te hakken. Ik vind dat een pony mij toch wel heel goed staat. Een ander groot ding, waar ik al de hele week naar uitkeek, was dat mijn werk op een expositie/feest in de stad kwam te hangen! 

Proud of… 

Dat is ook meteen waar ik het meest trots op ben geweest deze week. Vrienden van mij gaven een feest op een locatie die op de begane grond een expositieruimte is en in de kelder een club. Hoe je dat in gaat vullen ligt dus wel voor de hand. Ik vond het heel tof dat ik mee mocht doen en ben heel blij met het werk dat ik heb geleverd. Ik kreeg veel complimenten over m’n werk en heb er met een aantal mensen wat leuke gesprekken over gevoerd. Normaal houd ik niet zo van praten over m’n werk, want ik weet niet altijd wat ik moet zeggen. Maar voor de mensen die komen, is het wel zo leuk als ik ze even te woord sta. Dus ik wilde mezelf daar graag overheen zetten. Dit deed ik met succes! Dus daar ben ik óók trots op. Ook ben ik trots op mijn lieve vriend, die als dj in de kelder moest draaien. Dat deed ‘ie echt mega goed en ook hij kreeg veel complimenten. Dat maakt mij dan ook weer blij. Heel leuk om zo samen artiest te zijn op hetzelfde feest. 

“For a while now, Irene has been making illustrations in which the female body kept being present. Why, you ask? Are they self portraits? A way to relive her dreams or make fantasies graspable? Is it the search for comfort in her own skin? Or the power of sensuality? Does it have anything to do with feminism? Maybe it’s a little bit of everything. In a world full of Gods. She feels the need to create Goddesses. Who can be in their own power. Who we can relate to and who inspire us, to find our own strenght and to not be afraid of softness.”

Dit tekstje schreef ik bij mijn werk. Echter, tijdens het praten over mijn werk met anderen, kwam ik al pratend tot veel meer zaken die mij hebben geïnspireerd. Terugkijkend op het werk zie ik dat ik geïnspireerd ben door traditionele tatoeages bijvoorbeeld. Al blijf ik heel duidelijk mijn eigen stijl houden. Het begon met de middelste tekening, omdat de organisatoren een slang in het logo gebruiken. Al snel volgden twee andere ‘windstreken’, omdat zij hun muziek als werelds omschrijven. Ik heb de tekeningen op vlaggen gedrukt, omdat vlaggen me zowel aan iets statigs en koninklijks doen denken (koninginnen van verschillende werelden) als aan de punker die een vlag van z’n favoriete band aan de muur heeft getapet (subcultuur en underground party scene).

Daarnaast lees ik op dit moment het boek ‘Dochters van Durga’ waarin de schrijfster op zoek gaat naar de godinnenkracht in India. De vrouwelijke oerkracht in een toch wel vrouwen-onderdrukkend land. Het mooie aan die Goddinnen vind ik dat ze genoemd worden in verhalen met een hoop drama. Zelfs Godinnen weten het soms allemaal even niet, kennen uitzinnige liefde en stekende pijn. Het is heel duidelijk dat dit een rol heeft gespeeld in het maken van het werk, maar het is niet zo dat ik dat heel bewust doe. Ik maak gewoon wat ik maak, zonder van tevoren een concept te bedenken. Al is het niet meer dan logisch dat je niet zomaar iets maakt. Dat is altijd omdat je ergens door geïnspireerd bent. Dat is in dit geval niet één ding, maar een samenkomst van dingen die op dat moment in mijn leven speelden en tot dit werk hebben geleid. En soms kom je daar pas achter, als je begint te praten. Als je het gewoon probeert. Iets dat ik nog wel ken uit therapie, wanneer je moet leren praten over wat er in je omgaat en hoe je je voelt. Grappig dat dat zo werkt. 

Hoe was jouw week? Wat maakt je trots of dankbaar? En waar kan je van leren? ♥