Het begon allemaal in groep zeven. Ik was 10 jaar en kwam als enige uit mijn klas al in de pubertijd. Ik kreeg ronde ‘vrouwelijke’ vormen en werd daarmee heel erg gepest.
Ook had ik erg veel puistjes waardoor ik veel opmerkingen kreeg. Allemaal zalfjes en medicijnen had ik geprobeerd omdat ik een hormoonstoornis heb. Nu ziet het er normaal uit maar ik dacht toen dat er geen einde aan zou komen.
Door alle pesterijen begon er in mijn hoofd zich “een stemmetje” te ontwikkelen. Ze zei dat die mensen misschien wel gelijk hadden. Ik weet nog goed dat ik voor het eerst dacht dat ik dik was. Toen ik naar de middelbare school ging dacht ik dat het beter zou gaan; nieuwe school, nieuwe mensen. Maar nee. Een meisje uit mijn klas had een eetstoornis. Ze kreeg veel complimenten en was echt hét populaire meisje van de onderbouw. In tegenstelling tot mijzelf, nog dagelijks werd ik gepest door mijn figuur en mijn huidproblemen.
De eerste keer dat ik over Pro-ana hoorde was ik accuut nieuwsgierig. Al die jaren was ik al bezig met afvallen en dun zijn, dit was mijn kans! Met trillende handen typte ik het bij Google in, ik klikte de waarschuwing weg en las tips om mijn kilo’s kwijt te raken. Toch drukte ik de pagina heel snel weg en dacht dat ik nooit zo geobsedeerd zou worden,… maar niets was minder waar, alleen wist ik dat toen nog niet. De week die volgde was Pro-ana geen één moment uit mijn hoofd. Ik dacht er over na met gemengde gevoelens. Ik wilde toch dun zijn?! Ja, ik had er echt alles voor over.
In de 1ste kreeg ik verkering met een jongen. Ik snapte er niks van, waarom wil iemand verkering met me? Ik ben toch veel te lelijk en te dik?! Ik wist niet wat me overkwam. Deze relatie heeft zes-en-een-halve maand geduurd. Al die tijd zijn we daarna beste vrienden gebleven.
De tijd dat het uit was begon ik al met Pro-ana. In de 2de van het VMBO werd ik meerdere keren aangerand en bedreigd,… dat er ook heel erg heeft ingehakt bij mij. Door dit alles kreeg ik ook verkering met een jongen die me er helemaal hier doorheen hielp, onze relatie heeft bijna 2 jaar geduurd. Ik heb Pro-ana grotendeels goed verborgen kunnen houden in onze relatie, al had hij wel iets in de gaten.
Ik voelde me wel wat beter, het deed me goed dat iemand van me hield, dat maakte me zekerder. Mijn vriend merkte niks, tot het weekend dat ik bij hem logeerde. Ik had “een brief van Ana” bij me. Ik vroeg aan hem of hij even mijn dagboek uit m’n tas wilde aangeven, maar ik was vergeten dat die brief op mijn dagboek geplakt zat..
Hij keek me aan en ik keek met een bange blik terug. Stel dat hij het zou weten! Hij begon al ‘Lieve meid’… Ik smeekte dat hij moest stoppen met Ana voor gek te zetten want zij redde me immers van mijn dikheid! Ik heb hem een gedeelte verteld over waar ik mee bezig was al die jaren. Hij schrok natuurlijk maar hij bleef bij me en steunde me om hier uit te komen. Wat hij niet wist (en nog steeds niet weet denk ik) dat ik helemaal niet wilde stoppen, dus dat hij al zijn moeite voor niks deed. Hij is trouwens wel altijd heel lief voor me geweest.
De laatste maanden ging het niet goed, ik was X kilo afgevallen en was niet zo sterk meer. Maar ik was heel zeker dat hij me niet zou verlaten hierom, totdat hij het toch uitmaakte. Hij was goudeerlijk en zei dat hij niks meer voor me voelde. Meteen kwam Ana terug. Ik was boos op mezelf, voelde me lelijk en viel binnen hele korte tijd X kilo af. Ik maakte meerdere malen Pro-ana-Hyves aan die natuurlijk meteen weer in korte tijd werden verwijderd, en boos dat ik daarom werd!
Ook begon ik dagelijks met veel overgeven. Mijn Beste Vriend (en eerste ex dus) vertelde ik heel veel waardoor onze band weer heel erg hecht werd. Langzaam bloeide het weer op tussen ons, maar met mij ging het nog steeds niet goed. Constant werd ik opnieuw ziek, gewoonweg omdat ik hele lage weerstand had. Ik moest aankomen. Dat lukte, maar blij was ik helemaal niet. Op mijn verjaardag smste mijn Beste Vriend of ik zijn vriendin wilde zijn. Onwijs blij was ik waardoor mijn verjaardag niet meer stuk kon. Die dag zal ik nooit meer vergeten, ik at taart, was misselijk daarna, maar ik had genoten! Een tijdje ging het wat beter, ik kwam minder vaak op Pro-ana-sites en at wat beter.
Tot op de dag dat school weer begon en meteen de pesterijen ook. Ik kocht voor het eerst afslankpillen, daar heb ik maar een stuk of 10 van gehad tot ze ontdekt werden. Ik was midden in een paniekaanval en schreeuwde en schopte mijn ouders omdat ik ze wilde houden, zo werd ik toch nooit dun als zij mij in de weg stonden?! Meteen hebben mijn ouders me weer aangemeld bij de GGZ, ik heb nu gesprekken om de zoveel tijd met een diëtiste en een psycholoog.
Afgelopen week was mijn vriend zo boos geworden dat ik mezelf liet uithongeren “door Pro-ana”, dat heeft me enorm geraakt. Er ging een bepaalde knop om, ik was voor het eerst écht boos op Ana en schreef er meteen een gedicht over en verwijderde veel ‘Ana-vriendinnen’ van mijn Hyves, msn en uit m’n telefoon. Sinds die avond zijn mijn gedachtens dus wat veranderd: ik kijk anders tegen Pro-ana aan, maar het wil niet zeggen dat mijn ES ook meteen is afgelopen. Uit wanhoop ben ik weer extreem aan het sporten en ook met laxeren. Ik weet dat het niet goed is maar op 1 of andere manier moet ik het. Ik wil die ‘perfectie’ krijgen. Doordat mijn vriend mij super goed steunt gaat het al een stuk beter met me, daar ben ik hem ook heel erg dankbaar voor. Uiteindelijk wil ik kunnen zeggen;
Pro ana
Je zegt dat het een levensstijl zal zijn
Je raakt erin verstrikt
Waardoor je je leven wegslikt
En verdrinkt in innerlijke pijn
Het begint heel langzaam
Je verminderd het eten
Je zal alles over kcal beginnen te weten
Tot het moment dat ik me voor alles schaam
In de spiegel zie je een meisje vol vet
Die op elke kcal en beweging let
Een meisje die moeilijk de waarheid ziet
En vol zelfhaat zit en verdriet
Je beland in ziekenhuizen en klinieken
Boos ben ik nou, op dat wijf
Ik tril enorm nu ik dit schrijf
Maar ik snap niet dat ik m’n leven zó heb kunnen verzieken!
Toch ben ik bang voor de lange weg
Maar ik weet dat ik niet alleen ben
En alle mensen die ik ken
Me helpen totdat ik zeg;
Ik ben er klaar mee.
Xx
Myrthe
Geef een reactie