Pro-ana weblog

Op 5 september 2007 ben ik begonnen met het maken van een pro-ana weblog, eerst had ik een gewone weblog, waar ik o.a. veel van mij afschreef omtrent situaties thuis en mijn zelfbeschadiging.

Deze had ik eerst op web-log.nl en vervolgens ben ik overgeschakeld naar punt.nl omdat dit voor mij overzichtelijker en makkelijker te begrijpen was. Dit besloot ik te doen omdat meer mensen in mijn omgeving een weblog hadden en het leek mij ook leuk om er één te maken. door Sabine

In augustus 2006 begon ik steeds meer op mijn figuur en gewicht te letten, ik was en ben nog steeds niet tevreden met hoe ik eruit zie. In augustus 2006 begon ik aan mijn opleiding op het MBO, door mijn klasgenoten voelde ik mij niet serieus genomen, en de meeste meiden in de klas waren erg slank, ik was erg jaloers op ze. ###

Toen besloot ik meer te letten op wat ik zou eten. En naarmate ik er meer op lette, hoe minder ik ging eten. In die tijd zat ik ook op een forum over zelfbeschadiging, daar las ik ook het één en ander over eetproblemen en ergens herkende ik mijzelf er wel in.

Daar vertelde o.a. iemand mij dat ze een pro-ana was, ik had eerst geen idee wat het in hield. Ook ging ik al snel naar foto’s van dunne meiden of modellen zoeken en vervolgens kwam ik vaak uit op pro-ana weblogs. Na een tijdje ging ik steeds vaker pro-ana weblogs opzoeken en later kwam ik met het idee er zelf één te maken.

Ik heb vooral veel aan de weblogs wanneer ik een eetbui wilde vermijden, of juist mijn eten kwijt wilde. In het begin vermeed ik ”kotstips’ als het ware, maar later niet meer. Thuis ging ik het ook proberen en vertelde allerlei dingen zodat ik maar zo min mogelijk of niet hoefde te eten. Zo schafte ik voor mijzelf ook allerlei voedingsupplementen aan omdat die je hongergevoel zouden stoppen en helpen om niet te eten.

Ik ben nu ongeveer drie jaar verder en ik ben nog altijd met eten bezig. De weken zijn erg wisselend, de ene week eet ik bijna niets en de andere week kan ik mijzelf helemaal vol proppen. Wat ik nog steeds strak aan houd is om elke week, dag in dag uit te gaan sporten. Mijn pro-ana weblog heb ik nog steeds, maar ik doe er niet zo heel veel meer aan. Wel kom ik nog wekelijks op pro-ana weblogs, ergens kan ik er moeilijk afstand van doen.

Mijn gevoelens zijn erg dubbel. Aan de ene kant wil ik graag tevreden zijn met hoe ik eruit zie en het accepteren, maar van de andere kant wil ik toch zo graag mijn ‘doel’ bereiken, dat streefgewicht.

Sabine heeft op Hyves ook nog steeds die drie bolletjes achter haar naam staan, welke staan voor pro-ana. Ze durft ze maar niet weg te halen….

 

Met ogen vol angst
en neergedaalde tranen,
Betreed ik het pad
met vele vragen,
Met ingehouden adem
begeef ik mij op grond
waar ik niet zou moeten zijn,
Met het cognitief in mij
verslind ik mijzelf
en jij staat er bij..

Uitleg bij het gedicht; mensen kijken vaak en oordelen te snel, zonder te weten wat er eigenlijk precies aan de hand.

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Reacties

10 reacties op “Pro-ana weblog”

  1. wat een ontroerende, oprechte getuigenis van een innerlijke strijd, een gemis aan zelfvertrouwen, maar ook de moed om er wat aan te doen! Mensen oordelen soms maar wat; bijvoorbeeld wat een vrouw aan haar uiterlijk doet is er alleen maar om de mannen te behagen. Wat een onzin! Er kan zoveel meer meespelen;het lichaam waarin je je al dan niet lekker in voelt. Ik wilde tot m’n 22e altijd liever een meisje zijn en weet nog hoe waardeloos mensen daarop kunnen reageren; alsof je een misdaad begaat. Nu voel ik mij thuis in m’n lijf, zo belangrijk, maar dat kan een groeiproces zijn. Door negatief te reageren help je niemand.
    Daarom is er geen reden te oordelen, maar reden om te luisteren en na te denken over hoe mensen zich al dan niet thuis voelen in hun lichaam.
    Houdt moed!
    Liefs, Alex

  2. het is mooi geschreven echt zo eerlijk
    ik herken het ook het jaloerse ik heb het ook me moeder dwong me naar deze site te gaan het helpt niet maar iedereen die nu bezig is met proberen te stoppen wens ik heel veel sterkte & geluk!!
    XX mij

  3. Jeetje! Ik vind het echt knap, dat je zo je verhaal kunt neerzette! Daar heb ik echt respect voor! Heel veel sterkte ! (f)

  4. Door jou gedicht, voel ik me mooi. Het spreekt naar mensen die ordelen. Ik schrok erg van de foto dat wel, ik wil niet te dun zijn en ik wil en moet stoppen met afvallen.

  5. Oef ik herken je strijd: aan de ene kant wil je tevreden zijn met jezelf en aan de andere kant wil je je doel halen..
    Ik ben er van overtuigd dat je met alles wat je vasthoud kunt breken zolang er maar 1 sprankeltje wil in je zit!
    Je kunt het!

  6. Ik vind het echt knap dat je dit zo neerzet.
    xxxxxxxxxxx MOI
    ps: veel sterkte

  7. Ik heb 9 jaar verkering gehad met een vrouw die uiteindelijk aan haar anorexia is overleden. (Ze was toen 56 jaar) Ze was al pro-ana sinds haar pubertijd en heeft uiteindelijk haar lichaam met afslanken vernietigd. Gelukkig lees ik op veel ana-blogs waarschuwingen voor laxeermiddelen. Die zijn inderdaad bij veelvuldig gebruik zeer schadelijk!!! Je darmen werken dan uit zichzelf niet meer. En je hebt er steeds meer van nodig om nog naar de w.c. te kunnen. Bij mijn vriendin werd een stoma geplaatst.
    En haar kapotte darm verwijderd.

  8. respect!!! heel knap.
    op eo.nl en dan verborgen verhalen zie je ook iets over anorexia.

  9. Hoi ik heb anorexia en ben dik. Dat zeg ik ook tegen meisjes uit mijn klas maar die zeggen dat ik vet dun ben en dat het haast lijkt dat ik anorexia heb… Dat is dus ook zo maar durf het niet te vertellen ik draag zelfs 3 truien en 2 broeken en heb meestal mijn trui over mijn handen heen zodat ze niet zien dat ik zulke dunne handen heb

    Kan iemand me helpen

  10. Ik herken mij hierin. Vaak nog op deze sites. Ook ik kan er geen afstand van doen. Het is mijn veilige wereld. De ene week eet ik ook bijna niks, en de andere week kan ik niet meer stoppen. Ik wil ook tevreden zijn met mijzelf. Dit stel ik mezelf voor. En dan mislukt het weer omdat ik gewoon niet tevreden ben met mijzelf. Ik noem mijzelf dan zwak. Je verhaal geeft mij een stuk herkenning. We hebben een lange weg te gaan.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *