Voor het tienjarig bestaan van Proud2Bme brachten wij het nummer en de clip ‘Don’t be afraid to be you‘ uit. Dit deden wij in samenwerking met singer-songwriter Sylvia Aimee. Op jullie verzoek is dit nummer inmiddels ook op Spotify te beluisteren! Dit wilden we jullie graag vertellen en het leek ons meteen het perfecte moment om eens wat meer over Sylvia te vertellen. Daarom stelden we haar een aantal vragen over haar muziek, haar ervaring met eetstoornissen en haar herstel!
Sylvia Aimee is 23 jaar en singer-songwriter. Ze heeft een hoofd dat altijd aanstaat. Om een beetje orde te scheppen in de chaos van haar gedachten en gevoelens, schrijft ze liedjes. Zo’n vijf jaar lang heeft ze geworsteld met haar eetstoornis diie van orthorexia, via boulimia naar een eetbuistoornis is gegaan.
Hoe is het om een eetstoornis te hebben?
“Een eetstoornis is vermoeiend. Het is moeilijk om uit te leggen aan anderen, omdat je het zelf eigenlijk ook niet begrijpt. Een eetstoornis kan alles van je afpakken. Je lichaam is niet meer van jou, je hoofd is niet meer van jou, de dingen die je voorheen deed en die jou jou maakten, zijn niet meer van jou. Het kan je helemaal opslokken, totdat je het gevoel hebt dat je geleefd wordt door je eetstoornis en zelf niets meer te zeggen hebt. Dit kan je ontzettend wanhopig en bang maken.
Gaat dit ooit voorbij? Kan ik ooit weer mezelf zijn? Hoelang duurt het nog? En kan ik het zo lang volhouden? Een eetstoornis is heel erg goed in je het gevoel geven dat je machteloos bent. Het gevoel dat je het niet waard bent en dat je je maar beter kan overgeven aan de eetstoornis. De eetstoornis zal er wel voor zorgen dat je alle pijn niet meer hoeft te voelen. De eetstoornis zou mij helpen en mij het gevoel geven van controle en veiligheid. Gelukkig weet ik inmiddels beter.”
Hoe is het om van een eetstoornis te herstellen?
“Herstellen van een eetstoornis is alsof je in een achtbaan zit. Het gaat met ups en downs. Je klimt langzaam omhoog en valt dan ineens weer keihard naar beneden. Wanneer je denkt dat je het ergste gehad hebt, schiet je ineens door een looping. Je wonden blijken nog dieper te zitten dan je dacht en in plaats van je beter te voelen, voel je je eerst nog slechter. Alle pijn die je verdoofd hebt met je eetstoornis, komt ineens naar boven. Je wordt helemaal afgebroken, duizenden stukjes van jezelf liggen verspreid over de vloer. Je weet even helemaal niet meer wie je nou eigenlijk bent zonder die eetstoornis. Dan kan het bouwen beginnen. Het opnieuw bouwen van jezelf.
Pijnlijke stukjes uit het verleden worden niet langer verstopt achter muren, maar krijgen de ruimte om je te vertellen wat je nodig hebt. Langzaam maar zeker durf je jezelf te laten zien en jezelf te uiten. Het is oké om ruimte in te nemen, het is oké om je rot te voelen en dit te delen met je familie en vrienden. Het is oké om de last die op jouw schouders rust, te delen met de mensen die van je houden. Je bent ze niet tot last.
En toen?
“Voor mij was het belangrijkste inzicht in mijn eetstoornisherstel dat ik heel lang had geleefd naar bepaalde richtlijnen. Ik deed wat van mij verwacht werd en probeerde iedereen om mij heen tevreden te houden. Ik koos voor veilige, uitgestippelde wegen in plaats van voor mijn eigen onbekende weg. Zodra ik keuzes begon te maken vanuit mijn eigen gevoel en niet te veel nadacht over wat ‘verstandig’ of ‘gebruikelijk’ was om te doen, werd ik langzaam weer mezelf. Zo besloot ik te stoppen met de studie die ik volgde. Ik was er best goed in, maar ik voelde er geen passie voor. Mijn passie was altijd al muziek maken en schrijven. Het was mijn droom om liedjes te schrijven en aan grote groepen mensen te laten horen, in de hoop dat ik anderen hiermee steun kon bieden.
Maar die droom is onzeker en ik was bang om te falen. Daarom had ik hem ver weg gestopt. Tijdens mijn eetstoornisherstel besloot ik het toch weer een kans te geven. Ik was nog steeds bang om te falen, maar deze keer deed ik het lekker toch. Ik heb liever spijt van iets wat ik wel heb gedaan, dan van iets wat ik niet heb gedaan. Ik stopte dus met mijn studie, ging een tijdje fulltime muziek maken en daarnaast durfde ik ook eindelijk uit een relatie te stappen waar ik al heel lang niet gelukkig in was. Meer durven voelen, luisteren naar die gevoelens en mijn hart volgen, ondanks dat je nooit zeker weet of je de ‘goede’ keuze maakt; dat heeft mij uiteindelijk geholpen bij het herstellen van mijn eetstoornis.”
Wat maakt eetstoornisherstel zo lastig?
“Eetstoornisherstel gaat niet over eten. Ik weet nog dat ik mijn behandeling begon met het idee dat ik na een paar maanden wel klaar zou zijn. Dat iemand me wel even zou vertellen hoe ik weer ‘normaal’ kon gaan eten en dan was dat het wel. Het verbaasde me dan ook dat we tijdens de therapiesessies eigenlijk nooit spraken over eten. Je moet durven kijken naar al die littekens en trauma’s die diep in je verstopt zitten, terwijl je eetstoornis ondertussen probeert van alles om je niet te laten voelen. Het is een continu gevecht tussen jou en de eetstoornis.”
Wat betekent muziek voor jou?
“Muziek is altijd een grote steun geweest voor me. Wanneer ik een liedje hoor en ik herken mezelf in de tekst, is dat magisch. Ik voel me opeens niet meer zo alleen. Wanneer ik zing, eist dat al mijn aandacht en concentratie. Ik treed uit mijn hoofd en in mijn lichaam en heb even rust van alle chaos in mijn hoofd. Ik ben begonnen met liedjes schrijven om mezelf beter te kunnen begrijpen. Ik ben een denker en mijn hoofd draait op volle toeren. Zodra ik mijn gedachten en gevoelens opschrijf, worden dingen overzichtelijker. Het dwingt mezelf om na te gaan wat ik nu eigenlijk voel en denk.
Als ik begin met een liedje schrijven, weet ik vaak nog niet eens wat ik precies wil zeggen, maar terwijl ik schrijf ga ik mezelf langzaam beter begrijpen. Het geeft zo’n voldaan gevoel om je te realiseren dat je precies opgeschreven hebt wat je voelt. Je kon het eerst niet uitleggen, maar het liedje vertelt het precies. Tijdens therapie heb ik veel liedjes geschreven over de patronen die ik bij mezelf ontdekte. Ik vond het lastig om dit uit te leggen aan mijn familie en vrienden, dus ik gebruikte mijn liedjes om het te kunnen delen.”
Wat wil jij uitdragen met je eigen muziek?
“Ik schrijf altijd over persoonlijke dingen. Dingen waar we ons soms voor schamen en dingen die we moeilijk vinden om over te praten. Ik hoop dat iemand naar mijn muziek luistert en zichzelf erin herkent. Ik hoop dat het diegene helpt om zijn of haar gevoel beter te begrijpen. Ik hoop dat diegene het liedje aan zijn of haar familie kan laten horen om meer begrip te creëren. Ik hoop dat ik taboes kan doorbreken en mensen een stukje herkenning, inspiratie en motivatie kan geven.”
Wat vertelt het nummer ‘Don’t be afraid to be you’?
“Het nummer dat ik voor Proud heb geschreven, Don’t Be Afraid To Be You, gaat over jezelf durven zijn en je schaamte overwinnen. Besluiten dat je het waard bent om voor te vechten, kiezen voor herstel en de controle en veiligheid durven los te laten. Blijven vechten en geloven dat je het kan.”
Waarom is het met een eetstoornis zo lastig om jezelf te zijn?
“De eetstoornis neemt zoveel ruimte in dat er geen plek meer is voor andere dingen. Alles draait om het obsessief bezig zijn met eten. Omdat je hoofd continu overgenomen wordt door gedachten over eten, kan je niet meer genieten van dingen. Je verliest jezelf in de eetstoornis. De eetstoornis eet je op.”
Hoe kan jij nu jezelf zijn?
“Ik kan grotendeels mezelf zijn. Ik heb mensen om mij heen verzameld waarbij ik geen masker hoef te dragen. Als ik me niet goed voel, kan ik dat delen. Ik jaag mijn dromen na en durf mijn eigen pad te bewandelen. Ik ben nog steeds een super gevoelig iemand met ontzettend veel emoties. Ik heb ups en downs, maar ik ben nu niet meer bang voor die downs. Ik geef ruimte aan mijn emoties. Ik gun het mezelf om even lekker te janken en een dag niet productief te zijn. Het is oké om me rot te voelen, dit hoort er nu eenmaal bij. Ik ren niet langer weg voor negatieve emoties. Ik weet nu namelijk ook dat die negatieve emoties tijdelijk zijn en soms ook positieve dingen met zich meebrengen, zoals je laten zien dat je echt even wat rustiger aan moet doen en tijd voor jezelf moet nemen.”
Wees niet bang voor wie je bent. Je bent goed zoals je bent. Je lichte en duistere kant, je dromen en angsten, je kwaliteiten en imperfecties, ze mogen er allemaal zijn. ♥
Luister hier naar ‘Don’t be afraid to be you’ op Spotiy
Geef een reactie