Proud2Meet: Een onzichtbare eetstoornis

Aankomende vrijdag, 9 augustus, is er weer een Proud2Meet. Deze keer zal de Proud2Meet in het teken staan van onzichtbare eetstoornissen. We vinden het vanuit Proud2Bme heel belangrijk dat dit thema regelmatig aan bod komt omdat de grootste groep mensen die lijdt aan een eetstoornis, een onzichtbare eetstoornis heeft: Deze mensen hebben een normaal, gezond gewicht en voelen zich veelal niet serieus genomen als het gaat om de ernst van hun eetstoornis.

Het beeld dat de meeste mensen hebben bij een eetstoornis is toch wel dat van jonge meisjes met veel ondergewicht. Dit beeld klopt maar voor een heel klein gedeelte, want het aantal mensen dat een eetstoornis heeft met een normaal (gezond) gewicht is vele malen groter. Het hebben van een onzichtbare eetstoornis kan vele gevoelens en gedragingen met zich meebrengen.

Je ziet niets aan mij
Doordat aan de buitenkant bij jou niet te zien is dat je lijdt aan een eetstoornis, voel je je niet gezien. Je zou soms willen dat je ondergewicht had of er slecht uitzag, zodat mensen konden zien dat het niet goed met je gaat. Mischien zou je dan spontaan hulp aangeboden krijgen? Zelf hulp vragen durf je niet en dus wacht je al een eeuwigheid op mensen die je, zonder erom te hoeven vragen, komen helpen en steunen. Je zou willen dat aan de buitenkant zichtbaar is wat er aan de binnenkant speelt. Want wat er aan de binnenkant speelt is echt niet minder ernstig dan wat er speelt bij iemand met anorexia en ernstig ondergewicht.

Niet ernstig
Als je niet lijdt aan anorexia en geen ondergewicht hebt, heb je het idee dat jouw eetstoornis niet ernstig is. Je hebt niet alleen zelf dit idee, maar dit wordt wellicht ook bevestigd door jouw omgeving. De huisarts erkent niet dat je een eetstoornis hebt en stuurt je naar huis met een eetlijstje. Vriendinnen vragen zich af waarom je een eetstoornis hebt ‘Maar je bent toch helemaal niet zo mager, dus het valt nog wel mee toch?’ En eigenlijk begrijp je dit ook wel, want zolang je geen fysieke klachten hebt, is er toch ook vrij weinig aan de hand?

Ik verdien geen hulp
Meisjes die nauwelijks meer kunnen lopen en niet meer durven te eten, die verdienen hulp. Jij eet nog best wel wat en je kan nog best aardig functioneren. Om die reden vind je eigenlijk dat je helemaal geen hulp verdient. Alleen mensen die er echt heel slecht aan toe zijn verdienen in jouw ogen hulp. Terwijl er slecht aan toe zijn, niet per se verbonden is aan je gedrag en gewicht.

Doorgaan tot je ondergewicht hebt
Je hebt het gevoel door te moeten gaan met afvallen en rommelen met eten totdat je ondergewicht hebt. Pas dan kan je jezelf serieus nemen en denk je dat anderen je serieus zullen nemen. Je hebt er bijna alles voor over om dit doel te bereiken.

Nep-anorect
Je hebt het gevoel geen echte eetstoornis te hebben. Je bent bang dat je je aanstelt en de boel te faken. Het voelt een beetje aan als een nep-eetstoornis, een nep-anorect. Zelfs dit kan je niet. Dit zorgt ervoor dat je eigenwaarde nog meer naar beneden gaat en de drang om af te vallen nog groter wordt. Pas als je een echte eetstoornis hebt, mag je hulp vragen, ben je ernstig genoeg.

Eetstoornissen in de media
Overal waar je iets leest of ziet over eetstoornissen gaat het over anorexia en dan het liefst de meest extreme gevallen: mensen die opgenomen zijn, sondevoeding hebben en vel over been zijn. Als ze in de spiegel kijken zien ze een dikke olifant en ze durven nog geen slokje drinken te nemen. Jij herkent je hier helemaal niet in en krijgt hierdoor nog meer het idee geen echte eetstoornis te hebben. Bovendien herkent jouw omgeving jou hier ook niet in, wat het nog moeilijker maakt om uit te leggen wat er met je aan de hand is.

Over al deze onderdelen en meer willen we graag vrijdagmiddag rond 15:30 uur met jullie in gesprek komen. Voorafgaand aan het themagesprek is er uitgebreid de tijd om gezellig met elkaar te praten. Daarnaast zullen we tussen 14:00 en 15:00 uur een documentaire vertonen.

Waarschijnlijk ken je de documentaire Mij Niet Gezien over onzichtbare eetstoornissen al wel. Daarom hebben we besloten om voor het themagesprek een andere documentaire te vertonen, namelijk Someday Melissa. Deze documentaire gaat over het leven van de overleden Melissa en is door haar moeder gemaakt. De documenaire is in het Engels en niet ondertiteld.

Het is een zeer indrukwekkende en aangrijpende documentaire. Na de docu zullen we daarom even tijd inlassen om met elkaar te ventileren over wat je gezien hebt. Hier vind je uitgebreide informatie over Someday Melissa.

Om de anonimiteit en veiligheid van de bezoekers zo groot mogelijk te houden is Proud2Meet alleen voor mensen met een eetprobleem of eetstoornis.

Spreek evt in dit forumtopic af om samen te gaan.

Tot vrijdag

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Reacties

37 reacties op “Proud2Meet: Een onzichtbare eetstoornis”

  1. Zou zo graag willen komen.. goed onderwerp , erg herkenbaar. Helaas is het te ver en zit ik ook wat met mn ouders …

  2. Oh ik zou echt graag willen komen. Het is best wel ver weg, en alhoewel dat geen probleem is, denk ik dat ik het niet zou durven om naar zo een meeting te komen. Jammer, misschien een andere keer.

  3. Wat een bijzondere documentaire. Het klinkt mooi hoe hard die vrouw staat voor wat ze zegt! Ik krijg zelfs hier bijna eindelijk een soort erkenningsgevoel.
    Ik ga op zoek of ik die ergens kan kijken!

  4. echt heel herkenbaar! Ik kan en durf helaas niet te komen…

  5. BAM! Deze kwam behoorlijk hard binnen..

    Ik ben druk bezig met het zoeken van vervanging, dus hopelijk kan ik er bij zijn.

  6. Ben ik als 22 jarige ook welkom? Als het qua planning lukt wil ik graag langs komen! Herken mezelf hier enorm in en hoor graag de verhalen van anderen!

  7. @j. jazeker ben je dan welkom. De leeftijden van de mensen die komen zijn zeer divers, van 16 t/m 35. Geen zorgen daarover dus. Tot vrijdag!

  8. Ik durf niet! :'(

  9. eng en heel herkenbaar pfff

  10. Om de anonimiteit en veiligheid van de bezoekers zo groot mogelijk te houden is Proud2Meet alleen voor mensen met een eetprobleem of eetstoornis.

    Hoe controleren jullie dit?

  11. Jammer, ik zou zo graag willen komen, maar we zijn dan op vakantie 🙁

  12. Heel erg herkenbaar, maar jammer genoeg te ver om er heen te geraken, … 🙁

  13. Ik zou zo graag komen, maar het is te ver weg en mijn ouders willen me niet er heen brengen. Dit is echt herkenbaar!

  14. Echt supergoed dat dit georganiseerd wordt!
    Weet iemand waar deze proud-middagen worden gehouden?

  15. @Proud2BeMeFan!!: Ja hoor, dat is in leiden vlakbij het station.

    En voor alle mensen die niet durven te komen, het is mss even een drempel. En dat is het voor iedereen, ook de mensen die niet zeggen dat ze het eng vinden. Zullen het lastig vinden. Maar het is het waard om die drempel over te gaan. Want waarom zou je niet durven komen? Niemand gaat bijten, of naar tegen je zijn. Echt niet!

  16. @Deborah
    Dankje!
    Wat een lief stukje schrijf je voor anderen!

  17. Ik kan niet, weer niet haha

  18. Super goed thema!!!
    Ik ben de vorige drie keren geweest, maar ik moet deze week een keertje overslaan. Misschien tot de volgende keer.

  19. o nee, dan ben ik niet op vakantie 🙂 Denk alleen dat ik niet mag.

  20. Zou zo graag willen komen! Helaas heb ik dan therapie en dat kan ik echt niet afzeggen…

  21. Jammer dat het altijd onder werktijd is.. anders was ik graag gekomen. Kan het ook een keer ‘s avonds of liever nog in het weekend georganiseerd worden?

  22. Man, perfect thema voor mij. Maar heb komende weken echt heel weinig geld, dus kan helaas niet komen. Balen, want vond het de vorige keer echt fijn!

  23. zoo herkenbaar maar voor mij te ver weg.. ik ben niet mager maar heb wel ernstige anorexia, helaas willen veel mensen dat niet zien 🙁

  24. wauw! dit raakte me echt! geweldig dat jullie zulke middagen doen, maar ik kan er helaas niet bij zijn.
    ik ben helemaal niet mager maar ik heb er ook echt heel veel last van, alleen meeste mensen lachen me uit dat ik niet serieus genoeg ben !
    x

  25. Zou er erg graag bij willen zijn maar ben dan op vakantie:(

  26. Correctie, ben er toch bij. Jeej!

  27. Yeah, ik ben er ook bij!
    Heel lang zitten twijfelen, over wel of niet gaan.
    Omdat het toch wel duur is om helemaal naar Leiden te gaan met de trein (bijna 3 uur met trein), maar het onderwerp van vrijdag én de documentaire die ik toch wel heel graag wil zien heeft me overgehaald.
    Tot vrijdag!
    xoxo

  28. Het is ver, ik moet werken, mijn ouders vinden het niet goed…and
    I don’t care. Ik zal er vrijdag zijn!

  29. hmm. ik herken dit eigenlijk heel erg.. en ook vooral omdat niemand het ziet. deze blog zet me toch wel even aan het denken. mooi geschreven. vrijdag zou ik wel willen komen, maar hoe? niemand weet het nog..

  30. @roos – over het algemeen het zelfde verhaal. Maar ik gb een smoes verzonnen. fout maar nodig.

  31. @sa
    Precies hetzelfde hier.
    Mijn ouders en omgeving weten wel van mijn eetstoornis,
    maar ze vinden het echt niet goed als ik met mensen omga die ook een eetstoornis heb of naar dit soort meetings ga. Dusja, ze begrijpen niet dat proud2meet me juist motiveerd om te vechten tégen de eetstoornis..
    Maargoed, ik zie je vrijdag! 🙂
    xoxo

  32. Het was weer een fijne en goede meeting!

  33. Ik vond het best heftig, deze meeting!
    Ik zie nu pas eigenlijk echt de ernst van mijn es.
    Ik realiseer me nu pas, hoe diep ik er werkelijk in zit.
    Bedankt, het was echt een goed dat ik toch gegaan was.

    Even een terug koppeling:
    Team Proud2Bme – Maandag 5 augustus 2013 15:38
    @j. jazeker ben je dan welkom. De leeftijden van de mensen die komen zijn zeer divers, van 16 t/m 37.

    Ik ben, ja sorry, 36 bijna 37!
    Dus vandaar ik dit ook even wilde vermelden. 🙂

  34. Het was weer een mooi, gezellig, leerzame maar heftige meeting.
    De volgende keer ben ik er ook zeker weer bij,
    tot over 2 weken 🙂
    xoxo

  35. is het thema voor 23 augustus al bekend?

  36. Ik denk dat ik ook kom, want dan kan ik misschien ook mijn verhaal vertellen hoe het de afgelopen weken is verlopen met mijn ikk behandeling.
    Het lijkt mij dan ook weer leuk om jullie weer te ontmoeten.
    Ik weet het nog niet zeker, omdat ik nog niet weet hoe het ver ontwikkelt, en hoe mijn behandeling er verder uit ziet, na de ikk.
    Misschien tot dan?
    Liefs. xx

  37. Ik heb vandaag de diagnose gekregen dat ik anorexia heb, dit geloof ik nu nog steeds niet. Ik heb een normaal gewicht en als iemand aan me vraag iets te eten dat eet ik het ook op. Daarnaast moet ik het wel telkens compenseren door weer heel er weinig te eten.. Maar alsnog kan ik het haast niet geloven en voelt het voor mij alsof ik de boel fake en eigenlijk helemaal geen anorexia heb.. Ik moet het zien ge accepteren..

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *