Herkenning was voor mij erg belangrijk toen ik last had van mijn eetstoornis. Ik vond mezelf soms raar en snapte niet goed waarom ik mijzelf aandeed wat ik mezelf aandeed. Ik wist heel goed dat het belangrijk was om goed te eten en goed voor jezelf te zorgen. Maar, gevoelsmatig voelde ik me juist beter als ik dat niet deed. Mijn ouders en omgeving begrepen dat niet goed, ook al deden zij wel hun best. Dat was voor mij best eenzaam. Ik zocht daarom herkenning in boeken, op internet, in muziek. Op internet waren er zo’n zeven jaar geleden eigenlijk enkel pro ana websites te vinden en liedjes die eetstoornissen wegzetten als een soort grap, als iets vreemds. Op youtube waren allerlei documentaires te vinden over eetstoornissen, vooral over anorexia. Hoewel ik mij herkende in het gedrag dat deze mensen vertoonden, herkende ik mij hier niet in als ‘mens’. De documentaires en liedjes leken ‘begrip’ niet als doel te hebben. Het leek te gaan om ‘aapjes kijken’, om ‘kijk wat een gekke mensen joh!’
Wat jaren later kwamen eetstoornissen steeds vaker in de media. Op televisie verschenen documentaires waar het eetgestoorde gedrag van medepatiënten nog steeds een grote rol speelde, maar werd ook wat meer gekeken naar de emoties en gedachten die hier bij hoorden. Dit deed iets met me. Eerder herkende ik mij in het gedrag, maar door de schijnbare afwezigheid van emoties bij deze mensen kreeg ik ook het idee dat ik het gedrag, de eetstoornis, was. Door de nieuwe docu’s, boeken en proud2bme leerde ik steeds meer dat ik een persoon achter een eetstoornis was. Iemand met moeilijke emoties en een eetstoornis als afweersysteem, als jas. Dankbaar ben ik voor de mensen die zich toen op televisie en op internet hebben blootgegeven en die durfden te laten zien wie zij waren zonder hun beschermende eetstoornisjas. Door te zien dat zij kwetsbare mensen waren, durfde ik mijzelf beter te accepteren als kwetsbaar mens. Ik was geen eetstoornismonster, maar iemand die niet wist hoe zij met haar lastige gevoelens om kon gaan.
Een tijdje terug ontvingen we bij Proud2BMe een uitnodiging om te komen kijken naar de bijzondere theatervoorstelling GRIP. Misschien heb je hier al eerder over gelezen op de website. Samen met een andere vrijwilliger heb ik de voorstelling toen bekeken. Het raakte mij, omdat ik mijn vroegere zelf in de voorstelling herkende. Ik herkende het gedrag, maar ook vooral de strijd, de emoties, de eenzaamheid, het onbegrip van andere mensen. De theatervoorstelling laat je zien dat je een persoon bent achter je eetstoornis. Dit vond ik heel bijzonder om te zien.
Heel trots zijn we dan ook dat Theatergroep M/V deze voorstelling wil spelen op onze Proud2Meet in Groningen. We hopen dat de voorstelling jou op een bijzondere manier zal raken en je ook herkenning en begrip zal geven.
De Proud2Meet zal plaatsvinden op maandagavond 8 juni in Cultureel Studentencentrum USVA, Munnekeholm 10 te Groningen. Je kunt tussen 19.15 en 19.30 binnenlopen en wachten in het theatercafé. Om 19.30 halen we jullie dan op en lopen we naar de dramazaal, waar de voorstelling gespeeld zal worden. Deze zal tot ongeveer 20.45 duren. Na de tijd praten we graag met jullie na over jullie indrukken bij de voorstelling. De ervaringsdeskundige die het theaterstuk heeft geschreven en de regisseur van de voorstelling zullen ook bij dit gesprek aanwezig zijn. Zin om te komen? Stuur even een mailtje met je voor -en achternaam naar info@proud2Bme.nl om je aan te melden. Het is gratis!
Vind je het spannend om alleen te komen of houd je er niet van om alleen te reizen, dan kun je samen iets afspreken in dit topic. Je mag natuurlijk ook onder de blog je vragen stellen of laten weten dat je komt.
Geef een reactie