Je hebt een eetstoornis, zit niet lekker in je vel, beschadigt jezelf of worstelt met andere psychische problemen. In veel gevallen kan het fijn zijn om dit met iemand te bespreken. Misschien vraag je je af tegen wie moet je het dan eigenlijk vertellen? Wil je het eigenlijk wel tegen iemand vertellen? En als je het dan gaat vertellen, hoe doe je dit dan? Dit kan behoorlijk lastig zijn. Er zijn veel mensen die met deze vraag worstelen.
Als eerste is het belangrijk dat je het vertelt tegen iemand die je vertrouwt en die dicht bij je staat. Dit kunnen je ouders, een vriend(in), de huisarts, of iemand anders zijn die je vertrouwt. Het ligt er natuurlijk ook aan hoever je al in je proces bent. Als je al in behandeling bent, weten vaak al wat meer mensen dat er iets speelt. Dit kunnen je klas, je sportleraar, je familie en nog velen anderen zijn. De een kiest ervoor om het alleen met zijn of haar ouders te bespreken en de ander deelt het juist alleen met wat goede vrienden. Het is maar net waar je jezelf prettig bij voelt.
Ik zal jullie een aantal ervaringen van mijzelf vertellen over mijn eetstoornis:
“Ik heb heel lang voor mezelf gehouden dat ik zo met eten rommelde. Ik zag er geen kwaad in en voelde me er juist goed bij. Op een dag besefte ik echter dat het toch echt een probleem was waar ik niet alleen vanaf kon komen. Ik heb er toen voor gekozen om mijn moeder in vertrouwen te nemen en daar mijn probleem te bespreken. Via die weg ben ik bij de GGZ terechtgekomen, waar ik ook steeds meer leerde praten. Naarmate ik meer ging praten, kon ik alles ook makkelijker delen. Zo heb ik een aantal vriendinnen en wat familieleden verteld over mijn eetstoornis.” – Joyce
Misschien heb je al een idee tegen wie je het zou willen vertellen, maar dan komt de grootste drempel. Hoe vertel ik het? En wat zal de reactie dan zijn? Hier wat tips hoe je het zou kunnen vertellen:
♦ Schrijf een brief aan degene waar je het aan zou willen vertellen. Die kun je dan geven aan diegene of achterlaten op het moment dat je er zelf niet bent. Als je het moeilijk vindt om zelf een brief te schrijven kun je op de site van Proud2bme een aantal voorbeelden vinden;
♦ Zoek een rustig moment uit en leg uit waar je mee worstelt. Vertel van tevoren dat je het moeilijk vindt om er over te praten, dat kan het soms makkelijker maken;
♦ Vertel eerst aan een vriendin dat je een eetstoornis hebt, dan kan je vriendin je steunen als je het tegen iemand anders gaat vertellen.
De reactie van de ander is moeilijk in te schatten. Iemand kan heel erg schrikken van wat je vertelt en dus verbaasd of geschrokken reageren. Soms moet het gewoon even bezinken omdat hij of zij het dan niet verwacht had. Ook kan het zijn dat er juist heel goed gereageerd wordt en het oplucht door erover te praten. Dit ligt er maar net aan, aan wie je het vertelt. Je kunt waarschijnlijk zelf het beste inschatten hoe de persoon gaat reageren, als je de persoon al wat langer kent.
“Ik heb zelf een brief geschreven aan mijn moeder met waar ik mee worstelde. Voordat ik de brief schreef had ik al contact met een vriendin met wie ik al weleens over mijn problemen sprak. Ik wist dus ook dat ik diegene altijd kon appen. Toen ik de brief geschreven had, heb ik hem bij mijn moeder op het kussen gelegd en ben ik gaan slapen. Ik was natuurlijk wel heel zenuwachtig en hoopte dat mijn moeder er zelf op terug zou komen. Dit deed ze ook. De reactie van mijn moeder had ik dus echt niet verwacht! Ze had me grotendeels al door en wilde dat ik er zelf mee kwam. Uiteindelijk ben ik samen met mijn moeder naar de huisarts gegaan om het te vertellen en zo bij de GGZ terecht gekomen.” – Joyce
Ook al ben je al lange tijd van je problemen verlost, kan het alsnog belangrijk zijn om met mensen te praten over dingen waar je het moeilijk mee hebt. Soms komt de klap van het hebben van psychische problemen pas achteraf wanneer je weer met twee benen op de grond staat en je alles weer wat op een rijtje hebt voor jezelf. Dan kan het soms behoorlijk confronterend zijn om te ervaren wat psychische problemen voor een impact op je leven hebben gehad. Je kunt tijdens je ziek-zijn veel verliezen, bijvoorbeeld vrienden, school, werk, dromen en ambities. Voor sommigen kunnen ervaringen ook traumatisch zijn geweest. Misschien heb je door slecht voor jezelf te zorgen of jezelf pijn te doen ook lichamelijke schade of littekens overgehouden. Dit zijn allemaal dingen die langer de tijd nodig hebben om te herstellen. Niet voor niets wordt een herstelproces ook wel een rouwproces genoemd.
”Als ervaringsdeskundige ben ik voor veel mensen een open boek. In principe kunnen mensen mijn halve leven op internet vinden. Dit vind ik ook niet erg, omdat ik hoop mensen met mijn verhaal te kunnen inspireren. In gesprek met andere jongeren zie ik mijn psychische worsteling en mijn verleden, niet als iets waarvoor ik me hoef te schamen. Ik heb aan mijn ervaringen inmiddels een positieve draai gegeven en daar ben ik zelfs trots op! Toch ben ik lang niet naar iedereen zo open. Inmiddels heb ik mijn leven weer aardig op de rit, maar word ik nog altijd geconfronteerd met het thema: ‘Hoe vertel ik het?’ Hoe vul ik dat gat in mijn CV? Wat vertel ik wel en niet op mijn eerste, tweede en derde date? Wat zeg ik als ik op een bloedhete zomerdag mijn vestje uit wil doen en mijn littekens tevoorschijn komen? Vertel ik op mijn nieuwe opleiding Master Social Work wel of niet waar ik vandaan kom? Hoe graag ik mijn verleden ook af zou willen sluiten, dit blijven keer op keer pijnlijke momenten waar ik enorm mee kan worstelen. De pijn uit het verleden, nare herbelevingen van dwangbehandelingen die ik heb meegemaakt, verdriet omdat ik mijn lichaam zo tekort heb gedaan en beschadigd en intense spijt van het feit dat sommige dromen misschien wel nooit meer werkelijkheid zouden worden. Vlak naar mijn opname werd mij verteld: ‘Nicole, doe dit boek nu dicht en ga verder met je leven.’ Hoe graag ik ook zou willen, ik kan dit niet. Mijn ervaringen zijn zo bepalend geweest voor mijn leven. Ik heb nog altijd mensen nodig om mijn ervaringen of verdriet soms te delen. Dit hoort bij het mens-zijn.” – Nicole
”Hoe en aan wie vertel ik het?” is dus zeker geen gemakkelijke vraag om te beantwoorden. Een ingewikkeld thema, wat in iedere fase van je leven weer andere vormen kan aannemen.
Hoe speelt dit thema in jouw leven?
Proud2meet Eindhoven
Op vrijdag 8 april is er weer een Proud2meet in Eindhoven. Vanaf 14:00 ben je welkom en gaan we met elkaar in gesprek over het thema ‘Hoe vertel ik over mijn psychische problemen?’ Heb je vragen, ben je op zoek naar tips of wil je gewoon gezellig meepraten of luisteren hoe anderen hiermee omgaan? Dan ben je van harte welkom!
Adres:
Landgoed De Grote Beek
Dr. Poletlaan 25 (bovenaan de trap links)
5626 ND Eindhoven
Geef een reactie