Psychische problemen door je borsten

Borsten zijn er in alle maten en vormen en het is iets wat bij iedere vrouw hoort. De ene vrouw heeft grote borsten en de andere kleine. Vrouwen kunnen gezegend zijn met bijna identieke borsten maar er zijn ook genoeg vrouwen waarbij de vorm en maat van beide borsten van elkaar verschillen. Onderzoek toont aan dat vrouwen met ongelijke borsten sneller psychische problemen hebben en dat dit zelfs invloed kan hebben op het ontwikkelen van een eetstoornis.

Bron

Het onderzoek is uitgevoerd in de Verenigde Staten en als onderdeel van de studie zijn 59 vrouwen geanalyseerd in de leeftijd van 12 tot 21 jaar die allemaal borsten hebben die minstens 1 cupmaat van elkaar verschillen. Ongeveer 40% van deze meisjes had ook een aandoening waarbij de borsten zich niet normaal ontwikkelen.

Hier is uit gebleken dat de borstgrootte invloed heeft op onze geestelijke gezondheid. Het hebben van ongelijke of heel grote borsten verlaagt het gevoel van eigenwaarde en kan invloed hebben op het ontwikkelen van een eetstoornis. Deze vrouwen zouden namelijk meer problemen hebben met hun houding ten opzichte van eten en ook zouden zij meer problemen ondervinden op het sociale vlak. Ook werden assymmetrische en extreem grote borsten geassocieerd met borderline problematiek.

De wetenschappers concludeerden naar aanleiding van de studie dat niet alleen assymmetrie een negatief effect heeft op het zelfbeeld, maar dat het ook gaat om de grootte van de borsten. Het negatieve effect geldt namelijk ook voor meisjes met macromastia. Dit is een aandoening die heel grote borsten veroorzaakt.

Bron

Een team van artsen in het Kinderziekenhuis in Boston vonden uit dat vroege medische interventies, psychische begeleiding en gewichtsbeheersing jonge vrouwen kunnen helpen die worstelen met deze gevoelens ten opzichte van hun borsten. Het onderzoek is gepubliceerd in het tijdschrift Plastische en Reconstructieve Chirurgie.

Persoonlijk vind ik het nogal een opmerkelijke uitkomst van het onderzoek. Dat ongelijke, hele grote of juist hele kleine borsten kunnen zorgen voor onzekerheid vind ik aannemelijk en dat is ook iets wat we eigenlijk al weten. Maar de associatie met psychische stoornissen zoals dat hier wordt neergezet, vind ik misschien een beetje te ver gezocht. Alles kan psychische stoornissen veroorzaken. Maar goed, de resultaten liegen er niet om.

Bron: dailymail.co.uk

Wat vind jij hiervan?

Redactie

Geschreven door Redactie

Reacties

16 reacties op “Psychische problemen door je borsten”

  1. Interessant. Ik denk dat mijn borstomvang mijn eetstoornis ook beïnvloed, omdat ik moeite heb met vrouwelijke, volwassen vormen (bij mijzelf). Ik heb al lange tijd geen (zwaar) ondergewicht meer, maar nog wel angst om aan te komen. Ook omdat ik dan vollere vrouwelijke vormen krijg. Dat voel ik naar mijn idee gelijk en dat vind ik echt niet fijn en heel ongemakkelijk, maar dit is iets heel persoonlijks. Bij anderen vind ik borsten of andere vrouwelijke vormen niet storend. Dan kan ik het juist mooi vinden.

  2. echt nooit bij nagedacht dat daardoor een eetstoornis zich kan ontwikkelen……
    Maar ik denk dat niemand echt tevreden is met haar borsten, of te groot, of te klein, of de rond of te vierkant 😛 het is nooit goed. daarom kan je toch beter proud zijn op je lichaam? x

  3. ik herken wat maanmeisje zegt , ik heb me ook heel lang ongemakkelijk gevoeld over mijn lichaam en zeker ook over mijn borsten. ik wilde dat alles plat bleef , dit heeft heel veel invloed gehad op mijn eetstoornis in de begin periode. ik had geen grote borsten , als ik nu terug kijk had ik er heel blij mee moeten zijn. het is meer de moeite die ik had met het volwassen worden , waar borsten bij horen. door niet te eten verdwijnen je vormen , dat leek me een goede oplossing. dat is alleen geen langetermijn oplossing , het levert me nu meer op om trots te zijn op je lichaam . anders over je lichaam leren denken kost tijd , maar het kan zeker wel.

  4. Zo herkenbaar..

  5. Dat meiden met grote borsten problemen ondervinden op sociaal vlak vind ik inderdaad ook ver gezocht. Ik merk wel dat sommige vriendinnen met grote borsten zichzelf dik vinden, dus ik geloof wel dat het je relatie met eten kan beïnvloeden.

    Toen ik ondergewicht had, keek ik eigenlijk nooit naar mijn borsten. Nu ik weer gezond gewicht heb, krijg ik soms opmerkingen dat ik nog steeds geen rondingen heb en dat maakt mij best wel onzeker. Ik lette er eigenlijk nooit op want mijn doel was om weer ongesteld te kunnen worden.

  6. Soms komen verhalen op het juiste moment.
    Ik herken het ontzettend. Ik ben erg erg onzeker over m’n borsten, en ik vind het/ ze ook echt afgrijselijk en hierdoor voel ik me ook echt niet vrouwelijk.
    Ik ben ook altijd bang dat men door mijn shirt heen kan kijken hoe lelijk ze zijn.
    Ik bedek dat gedeelte dus ook áltijd! Het beheerst m’n leven zo’n beetje.

  7. ja ik deed dat ook aaltijd mijn borsten verstoppen onder een groot t)shirt. Daarna toen ik afviel was dat geen probleem want niemand keek meer naar mijn borsten. Dus kon ik dragen wat ik wilde want voor mij waren ze goed genoeg

  8. Grappig, bij mij is het ook iets waar ik veel mee bezig ben de laatste tijd. Ik heb juist vrij kleine borsten en voel me daardoor minder vrouwelijk en vind mijn lichaam niet mooi in verhouding. Daardoor heb ik ook altijd moeite met kleding kiezen, voel ik me onzeker en vind ik mijn lichaam lelijk. Soms heb ik wel momenten dat ik het in een ander daglicht kan zien, maar deze lijken de laatste tijd minder te worden en ik vind het gewoon zo moeilijk om mijn lichaam echt te accepteren en er trots op te zijn.

  9. Ik herken me ook helemaal in Maanmeisje en N.. Mijn eetstoornis is mede ontstaan omdat ik niet ‘groot’ wilde worden; ik wilde niet ongesteld worden en vrouwelijke vormen krijgen. Toen ik weer aan moest komen vond ik het ook erg moeilijk dat ik wel weer vormen kreeg. Maar ik ben wel blij dat ik redelijk ‘plat’ ben gebleven. Ik heb weleens opmerkingen gehad, die boeien me niet meer: ik accepteer steeds meer hoe ik ben; tegen dingen vechten die je toch niet (constructief) kunt veranderen kost alleen maar bergen energie.

  10. Ik ben best tevreden over mijn borsten, heb maar cupmaat aa en daar ben ik niet kwaad om, heb grotere borsten gehad toen ik meer woog (heb nu ook gezond gewicht) en vond ze enkel in de weg zitten. Zelf heb ik meer moeite met mijn brede heupen, mijn broekmaat is altij 1, soms zeg 2x groter dan mijn bovenmaat, typisch peer figuur heb ik dus.

    Kan me wel vinden dat mensen omwille van hun borsten een eetstoornis ontwikkelen. Bij grote borsten krijg je nu eenmaal meer (sexueel) aandacht van mannen op straat, als je hier gevoelig voor bent kan dit er al voor zorgen datje af wil vallen, ook kan je je sneller dik voelen bij grote borsten en als je moeite hebt met volwassen worden, tja moet hier niet ceel uitleg bij geven denk ik…

  11. Heb geen psychische problemen door mijn borsten, maar ben er absoluut niet blij mee. als enige in het gezin heb ik kleine borsten, heb dus waarschijnlijk achter in de rij gestaan.

    Gelukkig zijn hier tegenwoordig gewoon oplossingen voor. Haha, als ik op mijn streefgewicht zit (heb nu nog flink overgewicht) zou ik heel graag een borstvergroting willen.. Ik voel me niet vrouwelijk en in veel kleding mis ik borsten aangezien het dan niet mooi staat..

  12. Ik ben gelukkig altijd heel blij geweest met mijn borsten. Ik kreeg al heel jong borsten, en was het enige meisje in groep 8 dat al een bh’tje droeg. Ik moest wel, anders deden ze pijn. Vond ze altijd al heel gezellig en ze passen bij me. Ook al is de linker veel ronder en groter dan de rechter. En ze zijn ook bescheiden in grootte, maar dat vind ik alleen maar fijn: geen pijn in mijn rug!
    Mijn borsten waren zeker geen veroozaker van mijn toenmalige eetstoornis.

    Ik vind het sowieso best jammer dat er zoveel aandacht wordt besteed aan borsten en alsof die de vrouw maken. Ik ken vrouwen zonder borsten of met cup E en die zijn allebei evenveel vrouw. Ik wil niet als een Dove reclame klinken, maar zo vind ik het echt.

  13. Dit is voor mij volledig van toepassing.
    Doordat ik grote borsten heb voel ik mij inderdaad dikker en oog ik ook dikker, doordat mijn borsten mijn kleding naar voren doet vallen.
    Dit heeft bij mij zeker een grote rol gespeeld in het ontwikkelen van mijn eetstoornis. Op een gegeven moment ben ik zelfs alleen nog maar SportBH’s gaan dragen, omdat mijn borsten daarin “platter” leken, waardoor ik slanker oogde.
    Ik moet soms ook een maat groter hebben bij bepaalde bloesjes omdat het bij mijn borsten te strak zit. Ik vind dit keer op keer echt verschrikkelijk en ik baal ook heel erg van mijn lichaam op deze manier. Ik moet het leren accepteren..

  14. Ik vind de grootte van mijn borsten heel erg belangrijk voor mijn gevoel van vrouwelijkheid. Ik zou het echt heel verschrikkelijk vinden als ik kleine borsten zou hebben of plat zou zijn. Dan zou ik toch een vergroting laten doen. Mijn borsten zijn niet heel erg groot maar omdat ik verder heel “smal” ben tonen ze toch nog best groot. Zeker als ik (te) strakke bovenkleding draag, wat ik expres wel eens doe. Met mijn borsten en de aandacht ervoor heb ik dus geen probleem, ik maak mij meer zorgen om mijn heupen en taille, dat ik daar niet te dik wordt. Dat zou ik veel erger vinden.

  15. Bij mij is het eigenlijk het tegenovergestelde van waar de meerderheid last van lijkt te hebben.. Mijn borsten waren al zo klein voor mijn eetstoornis (amper AA) waardoor ik dacht: “Geen vrouwelijke vormen? Dan maar helemaal niks”. Een beetje zwart-wit dus, maar het heeft zeker invloed op mijn eetstoornis (gehad?).

  16. Ze hebben maar negenenvijftig vrouwen ondervraagd, dat is dus verre van representatief. Ben het er wel mee eens dat het invloed kan hebben (mijn borsten zijn ook jarenlang een zeer grote bron van onzekerheid en walging naar mijn lichaam geweest omdat ze zo groot waren en toen ik er een aantal jaar na mijn eetstoornis nog last van had – ook lichamelijk – heb ik een borstverkleining gehad).

    Ik twijfel er echter wel aan of zo’n onderzoek kan aantonen dat vrouwen met ongelijke borsten meer kans hebben op psychische problemen… Volgens mij moeten daarvoor veel en véél meer mensen ondervraagd en onderzocht worden.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *