Recovery community op Instagram

Ruim een jaar geleden werd ik opgenomen voor mijn eetstoornis. Ondanks alle steun die ik kreeg van mijn omgeving miste ik de herkenning. Ik miste de steun van mensen die begrepen welke strijd ik aan het leveren was. Tijdens mijn opname hield ik een blog bij. Een vriendin van mij die ook een eetstoornis had wees mij op de recovery community op Instagram. Ze vertelden mij dat ik er steun van lotgenoten kon krijgen. Lotgenoten die ook wisten hoe het was om de strijd te leveren. Ze waarschuwde mij tegelijkertijd ook voor de triggers. Door het gemis van herkenning nam ik toch het besluit om een account aan te maken. Terwijl ik dit deed nam ik mij voor, dat wanneer de triggers te erg werden, ik mijn account zou verwijderen…

De eerste dagen, weken en maanden voelde ik zo veel begrip. De leegte van eerdee werd gevuld door begrip, steun en liefde van andere lotgenoten. Wat ervoor zorgde dat ik meer kracht kreeg om te vechten. Jammer genoeg kwam er ook een keerpunt aan dit gevoel. Naast de strijd die ik voerde tegen mijn eetstoornis, voelde ik ook de onderlinge strijd. De strijd om wie de ergste eetstoornis heeft, wie het laagste gewicht heeft, wie de meeste lichamelijke schade heeft en ga zo maar door.

Ondanks dat ik me had voorgenomen mijn account te verwijderen wanneer ik de triggers voelde, was dit niet wat ik deed. Ik was bang dat het gemis van herkenning, steun en liefde weer zou komen. Ik bleef onderdeel van deze community.

Nu achteraf zie ik in dat het als een soort mindfuck. Ik kreeg er wat ik zocht, waardoor ik geen afstand durfde te nemen van de community. Tegelijkertijd draaide het ook om de onderlinge strijd en het hebben van de meeste volgers. Door de onderlinge strijd werd ik keer op keer opnieuw getriggerd. Iedere keer weer vond ik een reden om mijn eetstoornis niet serieus te nemen. Ik was niet dun genoeg voor een eetstoornis, ik had geen recht op een behandeling want andere hadden het harder nodig, ik zou wel in herstel gaan wanneer ik zo dun was als haar/hem, nog x kilo en dan ben ik goed genoeg om in herstel te mogen.

Toch besloot ik afgelopen week, ondanks de angst voor de leegte, mijn laatste post op mijn account te plaatsen. Ik bedankte iedereen voor alle steun van het afgelopen jaar, ik wenste iedereen alle kracht in hun herstel en gaf mijn inlog gegevens aan mijn beste vriendin. Wetende dat wanneer ik dit niet zou doen ik mij op den duur weer zou inloggen. Mijn beste vriendin liet ik het wachtwoord van mijn account veranderen.

Ondanks dat ik mensen heb leren kennen via deze weg, die ik nu niet meer uit mijn leven kan weg denken. Mij nog steeds steunen, kracht en liefde geven, het gevoel geven dat ik deze strijd niet alleen hoef te doen. Ik heb afstand genomen van vele triggers. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat ik niet meer getriggerd zal worden in mijn leven. Want ook in mijn omgeving kan ik getriggerd worden door mensen die minder eten, een eetstoornis hebben, bepaalde plekken, geuren, geluiden en gevoelens.

Terwijl ik dit schrijf moet ik tegen mezelf blijven zeggen dat ik nooit alle triggers kan vermijden. Het enige wat ik wel kan doen, is het zo klein mogelijk en zo weinig mogelijk maken van deze triggers. Waak voor jezelf en voor de triggers. Triggers kun je niet altijd voorkomen maar als je ze kunt voorkomen, voorkom ze dan. En vraag je af wat voor jou zelf helpend is.

Liefs Iris ♥

P.s. met al het bovenstaande wil ik niet zeggen dat dit verhaal voor iedereen hetzelfde is. Dit is mijn kant van het verhaal en hoe ik het heb ervaren.

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Reacties

14 reacties op “Recovery community op Instagram”

  1. Wauw dit had ik echt kunnen schrijven!
    Ik ben sinds gisteren ook gestopt met instagram, omdat het te veel triggers waren..
    Voel me nu (!!) Al rustiger omdat ik inderdaad niet steeds hoef te vergelijken. Zo fijn!!

  2. Dankjewel voor je verhaal!
    Heel knap dat je toch deze keuze hebt gemaakt! trots op je!
    Liefs

  3. Ik heb vroeger een recovery account gehad ,maar nu al een jaar niet meer. Soms kijk ik even hoe het met de meiden gaat,maar meer niet. Ik merk dat daar alles draait om heel gezond en normaal eten word vaak gezien als ongezond. Niet bij iedereen zo ,maar ik ben van mening dat je nooit helemaal zult herstellen als je continue foto’s post van wat je eet. Want hoe normaal is dat ? Je bent dan toch obsessief met eten bezig. Zo af en toe wat lekkers in een restaurant of die lekkere donut is prima. Als je het steeds doet elke dag opnieuw is dit niet normaal. Kijk maar naar je leeftijdsgenoten. Dit is iets wat je jezelf moet afvragen bij het starten van zo’n account. Dapper dat je die keuze heb gemaakt!

  4. Wat herkenbaar! Ik volg ook veel van die accounts op Instagram, maar ik merk dat het mij niet vrolijker maakt. Ik voel me vaak een soort jaloers op deze meiden, terwijl we natuurlijk in een soortgelijke situatie zitten. Toch blijf ik hen volgen.. het is een soort verslaving. Soms kijk ik op Instagram en is er opeens drie kwartier voorbij.

  5. Heel herkenbaar! Ik ben nu denk ik een week gestopt ondanks dat ik er eigelijk geen afstand van wilde en durfde te nemen want het nam best een deel van mijn dag in beslag en dus was er ook constant het bezig zijn met eten of foto’s ervan maken of lezen hoe het met anderen ging. Ben ondanks dat ik nu wel ergens anders mijn tijd moet besteden heel blij dat ik gestopt ben want het blijft op die manier voor mijn toch mijn leven beheersen en dat is juist wat ik niet wil!

  6. Echt heel erg herkenbaar, heb er zelf bewust voor gekozen om niet zo’n account aan te maken. Ik vind ook dat sommigen een beetje te ver gaan in dingen delen op instagram. Foto’s van eten met een motiverende tekst ofzo is prima. Maar er zijn ook mensen die bijvoorbeeld alleen maar foto’s van hun lijf maken en hele verhalen daarbij, wetende dat het anderen kan triggeren. En de hoeveelheid opnames, de verschillende diagnoses en gewichten vind ik zelf niet echt iets wat je op instagram moet zetten. Maar gelukkig wordt er ook wel op een goede manier gebruik gemaakt van insta, zoals proud2bme 🙂 de dingen die jullie posten vind ik nou écht helpend, juist omdat het zo simpel en positief is

  7. Zo zo zo herkenbaar. Ik heb zelf een recovery account, en ik vind het langs de ene kant een zegen, omdat ik echt veel steun krijg en ik ook kracht haal als ik anderen hun maaltijden zie posten (het maakgt mijn schuldgevoel dan ergens lichter dat ik ook gegeten heb), maar anderzijds is het ook een voortdurende trigger. Heel wat recovery accounts hervallen of triggeren en dat is voor mij ook erg moeilijk om mee om te gaan. Soms kan ik echt huilen door de triggers en voel ik me net slechter door instagram te checken, maar ergens kan ik mijn account niet ‘zomaar verwijderen’…

  8. Hey lieveling! Hoe dan ook ben ik trots op jou, je hebt je mindere dagen gehad maar ook je piek dagen. Ik heb geprobeerd je in de moeilijke tijd zo veel mogelijk te helpen en te steunen, ook al begreep ik je heeeel vaak niet .. Thanks voor onze hechte vriendschap! ❤❤ i love you! XOXOX

  9. Dapper dat je voor je eigen herstel hebt kunnen kiezen! Ik snap dat afstand nemen moeilijk is. Want ondanks dat je weet dat sommige accounts niet motiverend zijn, is het verleidelijk om toch nog eens te gaan kijken. Ik ben zelf een voorstander van ‘Instagram-met-mate’ en hier selectief in te zijn. Ik volg een stuk minder mensen dan vroeger, enkel mensen die me echt motiveren of die leuke en positieve boodschappen plaatsen. En ja soms voel ik me even egoïstisch als ik mensen niet terug volg of hen ontvolg. Want ergens ben ik wel bezorgd om al die meisjes/jongens die zo hard met zichzelf en hun problemen worstelen. Ik post niet iedere dag, niet iedere maaltijd en niet alleen maar wat ik eet. Ik heb er voor gekozen om mijn recovery-account te houden maar om daar een écht recovery account van te maken dat gericht is op meer dan enkel eten en lichaam (wat voor mij overigens de definitie van herstel is: terug de ruimere wereld kunnen zien). Voor mij is deze manier van omgaan met Instagram helpend. Maar ik begrijp dat het voor sommige mensen moeilijk is of niet wenselijk om die vorm van sociale media op een andere manier te gaan gebruiken.

  10. Herkenbaar idd, mensen willen blijven volgen terwijl dit toch een negatieve uitwerking op je heeft. Ik heb uiteindelijk besloten om een andere draai aan mijn eigen account te geven en accounts te ontvolgen van mensen die ik toch niet persoon lijk ken. Ik moet wel zeggen dat het juist qua eetstoornis vrij goed gaat en ik me daardoor ging storen aan al het eetgestoorde wat er langs kwam. Ik werd er eerder chagerijnig van dan getriggerd, omdat de rest van de accounts die op insta volg te maken hebben met mijn hobby en ik fijn vind om te lezen.
    Dat kan dus ook nog een tip zijn: kijk eens rond op insta naar andere communities waar je wel iets postiefs uit kan halen!

  11. Wat een dappere beslissing ik herken mij er ook erg in maar aan de andere kant leer ik nog steeds lieve mensen kennen via instagram die Hetzelfde meemaken als mij en steunen,advies geven ,als accounts teveel triggeren voor mij dan ontvolg ik ze wel verder volg ik alleen motiverende recovery accounts en geen accounts die eetstoornissen of zelfbeschadiging promoten dat is te triggerend voor mij verder kan het helpend zijn om maar 1x per dag op instagram te kijken of maar 2x in de week ,ik probeer zelf ook zo min mogelijk te plaatsen wat ik eet en de hoeveelheid want ik wil andere niet triggeren ,ook plaats ik geen gewichten enzo ik vind het zelf niet fijn als anderen hun gewicht erop plaatsen dat is best triggerend

  12. Ik vind het inderdaad ook niet heel helpend als meiden foto’s op instagram zetten waar ze extreem mager op zijn dat is erg triggerend voor anderen meiden maar ik probeer zulke accounts zo min mogelijk te volgen

  13. Het is en blijft een middel – aan jou om er een goed doel van te maken 🙂 Net als iedere andere vorm van (sociale) media geldt dat er negatieve- en positieve in- en output zal zijn. Dat zeggende zal de één gevoeliger zijn voor heftige triggers dan de ander. Maar goed, voor mij persoonlijk is de IG community een onwijze steun geweest!

  14. Herkenbaar! Goede blog

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *