Regels, regels en nog meer regels

Na mijn laatste blog over autisme begon het wachten voor diagnostiek. Onduidelijkheid en onzekerheid. Naast het wachten op een intake en diagnostiek, ook het eind van dit schooljaar dat in zicht komt. Onzekerheid of ik mijn stage en tentamens ga halen. Onduidelijkheid over waar ik volgend jaar stage ga lopen en wanneer ik dit te horen krijg. Onzekerheid of ik mijn studie sowieso wel ga halen, of ik dat wel kan. Allemaal dingen die onzekerheid en onduidelijkheid met zich meebrengen. Dingen waar ik voor mijn gevoel geen controle en invloed op heb. Geen houvast en duidelijkheid. Dan weet ik het niet meer. Chaos en drukte in mijn hoofd. Enkel nog rust willen…

En dan komen de regels. Regels die ik vaak onbewust voor mezelf maak, waar ik soms niet eens van weet dat het regels zijn. Regels die opgevolgd moeten worden, want anders? Tja, wat dan? Geen idee. Het klopt dan niet en het moet kloppen anders raak ik in paniek.

vrouw boek

Door de onduidelijkheid en onzekerheid deze periode, merk ik dat ik weer meer regels krijg. Dat regels weer belangrijker worden. Dat het in mijn hoofd moet kloppen. Regels over niet alleen eten en bewegen. Nee over zoveel meer… Over welke bril ik draag, hoe mijn haren moeten zitten, wat ik allemaal nog voor mijn studie extra moet doen, hoe vaak ik ga schrijven en noem maar op. Zomaar een rijtje voorbeelden van regels die ik mezelf kan opleggen als het een periode druk is in mijn hoofd. Soms dezelfde regels die terugkomen, soms nieuwe regels. Welke dat nu zijn, maakt niet uit, maar regels zijn er. En de eetstoornis? Ja die wordt actiever als het druk is in mijn hoofd.

Maar waarom toch al die regels? Regels die soms geen enkele nut lijken te hebben. Waar ik ook geen ander antwoord op kan geven dan dat die regels er zijn omdat het moet kloppen. Dit onderwerp is de afgelopen weken ook aan bod gekomen tijdens een van mijn gesprekken met mijn therapeut. Na een zwaar gesprek, was er wel meer duidelijkheid wat die regels doen. Terugdenkend aan de tijd dat mijn eetstoornis begon, herkende ik veel van de behoefte aan regels en rust. Een periode waarin ik helemaal niet bezig was met uiterlijk, gewicht en eten.

Eerlijk gezegd wist ik tot ik werd opgenomen, niet eens wat ik woog. Ik stond misschien eens per maand op de weegschaal, als ik dat al deed. En steeds minder eten deed ik enkel omdat dat moest, dat was de regel. Regels over gewicht kwamen pas later, pas toen anderen hier regels over gingen maken. Regels die voor mij bepaalt werden, niet met mij. En misschien nog wel belangrijker, waarbij niet werd gekeken wat de functie van de regels die ik al wel had was. Verder doorvragend kwamen we tot het punt dat ik minder ging eten en bepaalde regels voor mezelf had, omdat ik onzeker was, omdat het zo enorm druk was in mijn hoofd, omdat ik rust wilde. En te weinig eten zorgt ervoor dat je geen energie hebt voor gevoelens en emoties, dat je deze minder ervaart en vlak wordt. Meer rust dus.

vrouw muur

Dat was een bijkomend voordeel van de regel dat ik minder moest eten, voor mij. De regels waren er vooral, omdat de regels zelf voor rust zorgden. Snap je het nog? Nou voor mij werken regels dus waarschijnlijk zo dat deze mij houvast en duidelijkheid geven. Wat dan weer voor rust zorgt. Dat is in elk geval waar mijn therapeut en ik op uit kwamen. Dat ik heel mijn leven waarschijnlijk al regels heb gehad om voor rust te zorgen. Net als dat ik me altijd al ander heb gevoeld dan anderen.

En dan natuurlijk de vraag, wat heeft dit met het diagnoseproces voor autisme te maken, waar ik mee ga beginnen? Zou het niet zo kunnen zijn dat de eetstoornis in stand blijft, misschien wel deels is ontstaan, doordat ik wellicht ook autisme heb? Dat het autisme om duidelijkheid vraag en voor de drukte, chaos en onzekerheid zorgt. En dat de eetstoornis hierin voor houvast en regels zorgt? Ik weet het niet en hoop hier de komende maanden duidelijkheid over te krijgen. Maar dat ik de regels soms nodig heb, ja dat zeker. Soms vind ik ze ook erg fijn, omdat ze rust geven. Soms kan ik ze niet uit staan, omdat ze me in de weg zitten. Zou het autisme mijn eetstoornis in stand houden en de eetstoornis het autisme versterken?

Mochten er vanuit jullie onderwerpen zijn, waar jullie graag in de volgende blog aandacht voor willen. Laat het vooral weten!

Fotografie: Pexels

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Reacties

12 reacties op “Regels, regels en nog meer regels”

  1. Ik heb een eetstoornis als gevolg van mijn autisme en nu houd mijn autisme de eetstoornis in stand. De regels heb ik nodig om rust te vinden in een wereld die ik niet goed snap, maar die regels maken wel dat ik een eetstoornis heb ontwikkeld. Inmiddels word ik voor mijn autisme heel goed behandeld en merk ik dat ik steeds minder regels heb waarnaar ik leef. Loopt de stress op dan komen de regels weer heftiger naar voren en daarbij dus ook mijn eetstoornis. Ik heb inmiddels geaccepteerd dat dit is hoe het werkt bij mij. Ik zal altijd met regels in mijn hoofd blijven leven en dat is ok.

    1. Hallo Iep,
      je schrijft dat je goed behandeld wordt voor je autisme. Kan je zeggen welke therapie jij volgt of hoe jij behandeld wordt?

      Ik heb een eetstoornis gehad maar sinds enkele maanden depressief. Ik heb 9 maanden geleden de diagnose ASS (Asperger) gekregen maar word er niet voor behandeld en wou daarom wel eens weten wat jij doet.

      Mijn (gewone) psychotherapeut besteedt aan ASS eigenlijk geen aandacht, hoewel ik nog meer met mezelf in de knoop lig door het diagnoseverslag met alle negatieve punten die ik heb.

      Ook ik zit met regels in mijn hoofd maar ik denk niet dat dat het “ergste” probleem is waar ik mee rondloop…hoewel ik er ook vanaf zou willen geraken. Mijn ASS hindert mijn leven veel meer.

      @Elke: graag topics over de behandeling van ASS en (hoogfunctionerend) ASS bij vrouwen

      1. Hey LateDiagnose,

        Wat ontzettend vervelend dat je nog meer met jezelf in de knoop ligt door de diagnose. Ik snap dat de focus nu op de belemmerende aspecten van autisme ligt, maar probeer het om te draaien. Wat zijn de voordelen van autisme?
        Maak eens een lijstje van al je sterke punten. Ik durf te wedden dat daar heel veel tussen zitten die toe te schrijven zijn aan je autisme. Bijvoorbeeld je toewijding, doorzettingsvermogen, analytisch vermogen, nauwkeurigheid, eerlijkheid, leergierigheid…. Vul maar aan!

        Liefs

      2. Zou graag wat willen schrijven over behandeling van ASS, alleen zijn er bij mij alleen nog maar sterke vermoedens voor ASS. Ik sta nu op de wachtlijst voor diagnostiek. Al zal ‘t mij en mijn omgeving totaal niet verbazen als ik ASS heb. Lijkt of alles sinds mijn therapeut haar vermoedens heeft uitgesproken steeds vaker zo is van zou best wel eens door ASS kunnen komen….
        Enige tip die ik kan geven: ik vind ‘t altijd heel belangrijk om een goede klik te hebben met je therapeut, dat het goed aanvoelt en je vertrouwen hebt. Is dit er niet dan zou ik op zoek gaan naar een andere therapeut. Dat heb ik zelf ook al vaak gedaan tot ik deze therapeut vond

      3. Ik krijg psychotherapie bij een psychiater van een specialistisch centrum voor ontwikkelingsstoornissen. Ik heb nu vijf jaar de diagnose en ben nog steeds bezig met leren hoe ik in elkaar zit en hoe het autisme bij mij werkt, dat valt dus onder psychoeducatie. Doordat mijn autisme pas op late leeftijd is ontdekt had ik heel veel andere psychische stoornissen ontwikkeld om met ASS om te gaan. Daarvoor krijg ik tegelijk nu behandeling maar altijd met ASS als uitgangspunt. Ook is het accepteren van mezelf een heel groot punt in de behandeling, want net als jij keek ik alleen naar de negatieve aspecten maar ik leer steeds meer bij over de positieve kanten van ASS. Maar goed een eetstoornis, depressie, psychotische klachten, conversieklachten en een persoonlijkheidsstoornis als gevolg van te late diagnose is niet zomaar te verhelpen. Maar sinds ik word behandeld als persoon met autisme en dus een autisme vriendelijke behandeling krijg gaat het langzaamaan wel beter.

        1. En als aanvulling nog, ik word niet meer gedwongen om te veranderen. Ik mag zijn wie ik ben en leer daar zo goed mogelijk mee te leven. Ik hoef niet meer te veranderen in iemand die ik niet ben. Sinds het autisme duidelijk is is dat een enorm verschil in mijn behandeling, ik word nu gezien als persoon met autisme en niet meer als iemand die allerlei stoornissen heeft die beter moet worden. Natuurlijk leer ik om zo constructief mogelijk om te gaan met stress maar als dat niet altijd lukt, dan krijg ik daar geen ‘straf’ meer voor. Dus dat maakt dat de druk om ‘normaal’ te zijn er veel meer vanaf is, want autisme gaat niet over en hoe beter je accepteert hoe het autisme bij je werkt hoe makkelijker het wordt is mijn ervaring. Hiermee wil ik trouwens niet zeggen dat ik door mijn autisme niet normaal ben, maar ik ben wel anders daardoor dan de gemiddelde Nederlander.

          1. Hallo Iep en Elke,
            oprecht bedankt voor je uitvoerige antwoorden. Net zoals Iep zit ik ook met meerdere stoornissen. Ik heb nog steeds de “druk” om normaal te zijn, dit omdat er bijv. op mijn werk niemand iets weet van mijn ASS en andere problemen.

            Soms heb ik de indruk dat mijn therapeut mijn ASS niet begrijpt….erg frustrerend. Mijn diagnose is op doorverwijzing gesteld maar ik heb toen weinig info gekregen over waar ik terecht kan voor psycho-educatie. Daardoor zit ik dus nog steeds bij dezelfde therapeut als voor mijn diagnose.

            @Iep: Ik ben blij voor jou dat jij stilaan stappen vooruit zet in je behandeling. Het geeft mij een beetje moed dat het mij misschien ook ooit zal lukken…

  2. Dat is precies wat ik hoop te bereiken! Leren accepteren van mezelf en leren omgaan met mezelf! Dank je voor je reactie

  3. Hey Elke,

    Dank je wel voor deze goed geschreven en verhelderende blog!
    Je legt het erg duidelijk uit.
    Wat ik me afvraag; heb je wel eens twijfels of getwijfeld aan je diagnose?
    En hoe gevoelig ben je voor de emoties van de mensen in je directe omgeving? Heeft dat ook invloed op je autisme en eetstoornis?

    1. Hey kokosnoot,
      Diagnostiek moet bij mij nog beginnen. Sta op de wachtlijst, sinds mijn therapeut haar vermoedens heeft uitgesproken. Toen ze net haar vermoedens uitsprak wel getwijfeld inderdaad, zie mijn eerste blog. En nog ben ik er iedere dag mee bezig, blij als de diagnostiek begint en en duidelijkheid komt.
      Over de gevoeligheid voor emoties en mijn omgeving, zal ik meenemen voor een van de komende blogs!

  4. Heel fijn om dit te lezen. Zelf herken in veel in ASS, dit vermoeden gaat al jaren terug. Het is bij mij zowel gediagnosticeerd als weersproken. Sindsdien laat ik het in het midden. Nu ik weer helemaal in mijn anorexia ben weggezakt durf ik er al helemaal niets over te zeggen, het is zo lastig te ontwarren welke neurose of gedraging waarbij hoort. Over autistisch trekjes van mij zei een gerenommeerd psychologe ooit tegen me dat deze ook onder anorexia geschaard kunnen worden. Dus ik lees hier graag meer over, hoe het bij jou zit, hoe je het één van het ander kunt onderscheiden etc.

    Ik sluit me bij Late Diagnose aan: ook ik lees graag (hoogfunctionerend) ASS bij vrouwen, maar dus ook over de combi eetstoornis en ASS en de behandeling en prognose in dat specifieke geval.

  5. Ik herken mij hier wel in, ik heb de diagnose asperger (toen nog dsm 4, vandaar) gekregen toen ik tien jaar oud was. Mijn zelfbeeld scoorde toen al een 9/100, ik was al druk bezig met regels over hoe ik eruit moest zien en mij moest gedragen. Therapie heeft mij dit leren herkennen wanneer ik dat doe. Binnenkort zal ik een traject beginnen om ook betere begeleiding te krijgen op het gebied van eten wat al vanaf mijn vierde een groot ding blijkt te zijn en met de jaren groeide tot anorexia 🙁

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *