Tijdens mijn eetstoornis ontwikkelde ik een groot verlangen om te reizen. Het liefst ging ik alleen, zonder bekenden, zo ver mogelijk weg van huis in de hoop mijn problemen achter te kunnen laten en op een andere plek in de wereld mijn rust te vinden. Maar hoe ver ik ook van huis was, ik nam mezelf overal mee naartoe. Mooie inspirerende reizen naar verre bestemmingen en gezinsvakanties in de prachtige natuur gingen in tijden van mijn depressie en mijn eetstoornis dan ook niet altijd over rozen.
Als gezin gingen we in het verleden vaak op vakantie. Gefascineerd door de bergen konden we urenlange wandeltochten maken over hoge toppen en diepe dalen. Tijdens mijn eetstoornis zorgde dit voor gemengde gevoelens. Mijn lichaam kon deze lange wandelingen eigenlijk helemaal niet aan, maar ondertussen wilde ik er niet aan toegeven. Diezelfde avond stond er namelijk weer een bezoek aan een restaurant te wachten waar ik als een berg tegenop zag. Of ik nu de kracht en energie had of niet, ik moest en zou die berg opkomen. Echt genieten van de natuur, het in beweging zijn en het lekkere eten kon ik dus niet.
Op mijn 20ste maakte ik mijn eerste verre reis alleen. Dit was deels een vlucht om mezelf te onttrekken aan alle bemoeienissen, maar ook een enorme uitdaging om op eigen benen te leren staan, goed voor mezelf te zorgen en mezelf aan mijn omgeving te bewijzen. Nog aan het begin van mijn herstel wist ik dat dit een heftige confrontatie met mezelf zou zijn. Ik zag het dan ook niet als een echte vakantie, maar meer als een vorm van zelftherapie waar ik heel veel van zou kunnen leren. Makkelijk was het zeker niet, maar wel een onvergetelijke ervaring die een enorme boost gaf in mijn zelfvertrouwen en persoonlijke ontwikkeling. Ik kon mezelf redden, zonder dat iemand mij moest vertellen dat ik voldoende moest eten en drinken. Ik leerde mijn eigen verantwoordelijkheid nemen.
Sindsdien heb ik de smaak van het reizen te pakken. Nieuwe mensen ontmoeten, andere culturen leren kennen, opgaan in de overweldigende natuur enz. Ieder jaar leer ik weer een nieuw stukje van mezelf ontdekken, waardoor ik mezelf verder kan ontwikkelen. Ook dit jaar zou ik weer een verre reis maken naar India en Nepal. Helaas heb ik door de aardbevingen mijn reisplannen moeten wijzigen. Last minute boekte ik met een oude schoolvriendin een actieve reis naar Kroatië. Hier ontdekte ik dat ik eigenlijk helemaal niet zo ver weg hoef om te kunnen genieten en een mooie vakantie te beleven. Nog voordat ik terug thuis was, had ik alweer een nieuwe vakantie op het oog. Amper een maand later vertrok ik naar een nieuwe vakantiebestemming, Italië.
Ik heb twee heerlijke vakanties achter de rug vol activiteiten als kayakken, zwemmen, moutainbiken, canyoning, via ferrata en intensieve wandeltochten. Niet omdat het moet, maar gewoon omdat het kan. Omdat ik me fit en sterk voel. Omdat ik ervan geniet sportief bezig te zijn, mezelf uit te dagen en angsten te overwinnen. Én omdat ik goed voor mezelf kan zorgen en overheerlijke ijsjes en huge pizza’s niet meer uit de wegga. Ik kan weer oprecht genieten, waar ik mezelf ook mee naartoe neem.
Ik kan niet wachten op mijn volgende reis! En jij?
Geef een reactie