Review Eetstoornissen: Maskers af

Gisteren verscheen de eerste aflevering uit de documentairereeks ‘Eetstoornissen: Maskers af‘ online op Videoland. Al eerder schreven we een blog met de aankondiging van deze documentaire en tevens is er op Proud2Bme.nl een themachat geweest over eetstoornissen op tv. We vinden het heel waardevol dat er in de media meer aandacht wordt besteed aan de minder zichtbare eetstoornissen. We merken daarnaast dat documentaires over eetstoornissen vaak behoorlijk wat losmaken bij onze bezoekers. Daarom leek het ons goed om een blog te schrijven over wat onze mening over de reeks is na het zien van de eerste aflevering.

De eerste aflevering

In de eerste aflevering van ‘Eetstoornissen: Maskers af’ wordt het verhaal van Sanne verteld. Sanne heeft al 14 jaar een eetstoornis en op dit moment een ernstige terugval in Anorexia Nervosa. De documentaire laat het leven van Sanne zien. Ze woont samen met haar vriend Sander en haar hond Thoby. Dat klinkt als een fijne thuissituatie, maar deze is alles behalve gezond.

De documentaire laat heel goed de lelijkheid en het ongrijpbare van een eetstoornis zien. Het is geen geromantiseerd beeld van een ziek, dun meisje dat veel zorg en liefde krijgt om maar te genezen. Ook komt het niet op me over als een sensatieverhaal. Het is gewoonweg de keiharde werkelijkheid. Natuurlijk wordt er veel van Sanne gehouden door haar vriend, hond, ouders en vrienden, maar je ziet ook hoe die eetstoornis alles kapot maakt. Zowel je lichaam, als je hoofd, als je relaties, als je identiteit. Het uitputten van je lichaam. Het liegen en bedriegen. De constante stress en spanning rondom eten. De angst die je eetstoornis voedt. Je leeft niet meer je leven. Je verliest wie je echt bent.  

Iets wat ik miste in de documentaire is waarom Sanne nou eigenlijk een eetstoornis heeft. Wat is de functie van haar ziekte? Dat is iets dat voor veel buitenstaanders nog onbegrijpelijk is. Ook wanneer je zelf een eetstoornis hebt kan het een hele puzzel zijn. Dit zou ik ook graag terug zien in één van de volgende afleveringen of misschien wel in een heel nieuwe documentaire.

Niet in aanmerking voor spoedopname

In de aflevering over Sanne zagen we hoe ze in haar slechte toestand toch werd afgewezen voor een spoedopname, omdat haar gewicht niet laag genoeg was. Iets waar veel reacties op kwamen vanuit de kijkers. Dit was ook voor Sanne een grote schok en dat was in mijn ogen schrijnend om te zien. Dat een spoedopname fysiek niet nodig is, zou ergens natuurlijk een opluchting moeten zijn. Het betekent namelijk dat je lichaam niet in accuut fysiek gevaar is. Wanneer je een eetstoornis hebt kan dit echter heel anders binnenkomen, namelijk: Het is niet erg genoeg.

Is het niet erg genoeg? Jawel, dat is het wel. Helaas zijn er maar een beperkt aantal plekken in een kliniek waar soms lange wachttijden voor zijn. Indien er sprake is van ‘levensgevaar’ kan een spoedopname geïndiceerd worden, maar in de meeste gevallen is dit niet mogelijk. Dat is niet omdat je situatie ‘niet erg genoeg’ is, maar omdat je net als ieder ander moet wachten tot er een plekje voor je beschikbaar is. We konden allemaal zien dat de situatie van Sanne ernstig was, maar ze was op dat moment – voor zover duidelijk werd – niet in levensgevaar.

Ik hoop dat de hulpverlening in volgende afleveringen ook nog in een ander daglicht komt te staan. Het is ontzettend jammer en verdrietig om te zien dat de desbetreffende instelling hier niet kon ingrijpen. Het doet me dan ook goed meegekregen te hebben dat Sanne intussen wel een plekje in een kliniek heeft gekregen en dat ze nu kan werken aan haar herstel met de zorg die ze verdient.

We bewandelen allemaal ons eigen pad. Zelf heb ik heel veel gehad aan de reguliere GGZ, maar dat hoeft niet te betekenen dat het voor een ander ook zo werkt. Dat betekent niet dat jij slecht bent of de zorginstelling verkeerd is. Helaas is het soms even zoeken naar de juiste weg, maar het is wel belangrijk om nuance aan te brengen in dit soort boodschappen en hierbij een duidelijke uitleg te geven, zodat er geen miscommunicatie ontstaat.

Triggers?

Triggers zijn helaas niet altijd te vermijden. Niet in het dagelijks leven, maar zeker niet in documentaires en tv-programma’s over eetstoornissen. Dat herken ik ook wel van vroeger. Mijn eetstoornis voelde af en toe als een wedstrijd.

Maar zij heeft het erger! Maar zij doet het zo en zo! Wat ben ik eigenlijk slecht in mijn eetstoornis! Het valt vast allemaal wel mee.

Slecht zijn in je eetstoornis? Wat betekent dat eigenlijk? Kan je wel goed zijn in een eetstoornis? Goed zijn in iets dat in de kern al helemaal niet goed is. Kan je dan ook goed zijn in kanker? Of goed zijn in een gebroken been?

Zelf kan ik me goed voorstellen dat de documentaire triggerend kan zijn wanneer je middenin een eetstoornis zit. Het gewicht van Sanne wordt niet genoemd, maar wel wordt verteld hoeveel ze is afgevallen, hoeveel stappen en kilometers ze per dag loopt en wordt getoond hoe ze kookt en wat ze eet. Er worden hiervoor wel waarschuwingen gegeven in de documentaire zelf. Als je hier gevoelig voor bent raad ik je dan ook af om te kijken. Wil je toch kijken? Doe dit dan niet alleen en praat er over met iemand die je hierbij kan steunen.

De volgende afleveringen van ‘Eetstoornissen: Maskers af’ 

Deze eerste aflevering ging over de eetstoornis Anorexia, maar ook de eetstoornissen Boulimia, Binge Eating Disorder en Orthorexia zullen aan bod komen. Dat vind ik zelf wel heel goed. Het zijn eetstoornissen die bij het grote publiek niet zo bekend zijn. Ze zijn immers een stuk minder zichtbaar dan de eetstoornis Anorexia (die overigens ook niet altijd zichtbaar hoeft te zijn). Eetstoornissen komen in alle vormen en maten en zijn lang niet altijd in een hokje te stoppen. Het is goed dat de documentaire ook andere eetstoornissen belicht. Bij elke eetstoornis een nieuw portret met een nieuw verhaal en een andere ontwikkeling.

Mij niet gezien

In 2012 verscheen de documentaire ‘Mij niet gezien‘ vanuit Proud2Bme. Deze documentaire gaat over onzichtbare eetstoornissen en alles wat daar achter zit. Misschien heb je hem in die tijd gemist of kende je Proud2Bme nog niet. We willen hem daarom graag nog een keertje met je delen ♥

Ga jij de ‘Eetstoornissen: Maskers af’ bekijken of heb je de eerste aflevering al gezien?
Wij zijn benieuwd naar jouw mening.

Irene

Geschreven door Irene

Reacties

28 reacties op “Review Eetstoornissen: Maskers af”

  1. Hi Allen,
    Ik zou heel graag de (gehele) docu willen zien, helaas kan ik videoland niet bekijken. Heb een klein stukje gezien via linda tv, maar wil hem graag zien.
    Heeft iemand een tip om de hele aflevering te kunnen zien?
    Thnx!

  2. je kan voor een paar weken vidioland gratis doen.
    dan kan je de aflevering wel zien

  3. Deze eerste aflevering ging over de eetstoornis Anorexia, maar ook de eetstoornissen Boulimia, Binge Eating Disorder en Orthorexia zullen aan bod komen.

    Betekend dit dus dat er niks is over ES-NAO? Dat zou ik een beetje jammer vinden.
    Ik heb het idee dat je daar het aller minste over hoort en leest. Tuurlijk is het wel goed dat die andere dingen ook in beeld worden gebracht. Maar mensen snappen er vaak niks van als je net overal buiten valt.

  4. ik heb ook geen videoland abo. Dus ik wacht gewoon tot alle afleveringen uit zijn, dan kijk ik alles wel binnen de proeftijd dat een abo gratis is.

  5. Ik heb het gezien… en wat schandalig dat de ursula kliniek haar wegstuurd met de boodschap dat ze niet licht genoeg is om met spoed opgenomen te worden… terwijl ze eindelijk alle moet bij elkaar heeft geraapt om daar eerlijk te zeggen dat het thuis echt niet meer gaat! Schandalig….! En dat moet dan 1 van de betere klinieken in nederland zijn…

  6. Typisch dat jullie, een site die samenwerkt met de Ursula’s, het voor de Ursula’s opneemt. Welke redenen er ook voor zijn, het blijft schrijnend dat er geen plek voor haar was en dat moet beter.

    1. Ik las het eerlijk gezegd een beetje hetzelfde….
      Tuurlijk is er geen plek voor iedereen a la minute.
      En ja we hebben te maken met wachtlijsten, die helaas te lang duren.
      We moeten allemaal onze wachten totdat er plek is.
      Maar het blijft inderdaad schrijdend en intens verdrietig.

    2. Voor mij is dat ook wel helaas een signaal van de integeriteit / betrouwbaarheid van Proud. Als het bij een andere instelling niet was gelukt, waren ze vast niet zo mild geweest. Ik zou zeggen: zeg dan niks. Maar dat geldt ook voor mij natuurlijk 🙂

    3. Proud staat los van deze docu..

      1. En in zekere maten ook los van de Ursula

  7. Beetje ver gezocht dat er een link zou zijn tussen Proud2Bme en het feit dat dit meisje niet licht is gevonden voor spoedopname. Het is enorme k*t, de situatie, zeker mee eens. Zijn zoveel mensen met ernstige eetstoornissen of depressies of noem maar op die veel te lang moeten wachten op de juiste hulp. Maar om nou Proud te zien als verdediger.. Beetje vreemd.

    1. Precies dit.. Het is in elke situatie enorm kak als je de stap hebt gemaakt en er nog niet ‘ nood’ genoeg is.. Om het naar mijn mentale situatie te trekken, omdat ik kinderen heb kreeg ik echt geen voorrang en was het voor mij ‘ gewoon’ 9 weken doorbijten. Gelukkig kwam er ergens plek vrij, maar toch..
      Vind niet dat proud hier verantwoordelijk voor is

  8. Voor iedereen die het moeilijk vond om te zien dat er geen spoedplek werd vrijgemaakt. Ik snap dat, maar iedereen die zelf in de zorg werkt zal ook de achtergrond ervan begrijpen. Een spoedbed is echt voor het ontlasten van het zorgsysteem, met andere woorden, het ontlasten van een ziekenhuis waar mensen met anorexia een bed ‘vasthouden’. Dit zijn mensen die langdurige medische zorg nodig hebben vanwege ernstige lichamelijke problemen. Het gaat dan niet meer om een lage pols of bloeddruk, maar om ernstig leverfalen, ernstig afwijkend bloedbeeld etc. Nog niet eens perse om gewicht dus, want ook iemand met een zeer zeer zeer ernstig ondergewicht kan nog lichamelijk stabiel genoeg zijn om niet in het ziekenhuis te liggen. Om het ziekenhuis dan uit deze langdurige ‘ellende’ te helpen, wordt een dergelijk crisisbed vrijgemaakt in een kliniek. Die plekken zijn dus niet voor geplande of ‘electieve’ opnames, daar zijn helaas maar waar gewoon wachtlijsten voor. Helaas gelden die voor iedereen, ook voor menen die op TV komen….Klinkt allemaal heel cru, maar ik vind het niet onterecht dat het zo is gegaan, maar dat dus meer als zorgverlener, als ex-patiënt vind ik de wachtlijsten uiteraard ook schrijnend. Ik begrijp dan ook dat de Ursula hier niet op TV op ingaat. Zij zijn immers niet alleen verantwoordelijk voor het wachtlijstprobleem in Nederland, daar is onze overheid schuldig aan, of op zijn minst alle eetstoornisklinieken in Nederland…

    1. Waar ik me dus persoonlijk wat aan irriteer is dat programma makers altijd die verantwoording zoeken bij de instelling zelf, alsof het hier om goodwill gaat of ze een patiënt wel of niet opnemen. Ik denk dat klinieken niets anders willen dan meer bedden, kortere wachtlijsten en zorg meer op de client gericht. Dat aantal bedden wordt hen alleen opgelegd van hoger hand, dat is best frustrerend, ook voor hen. Dan is het dus keuzes maken, wat zou je zelf dan doen?

    2. En vaak zoeken patiënten pas hulp als het niet meer gaat, dus dan kan je zelf al moeilijk wachten.. maar voor de zorg is dat niet altijd ‘spoed’.

  9. Ik heb hem ook gekeken en ik vond het een ontzettend goede documentaire. Ik denk niet dat ik eerder een beeld van anorexia heb gezien dat zo gespeend is van alle schoonheid en romantiek die vaak nog rond dit soort eetstoornissen hangen. Vaker krijg je inderdaad een verhaal over een heel onschuldig en mager meisje dat vanuit haar omgeving alle liefde en steun ontvangt, maar toch ziek blijft. Dat idee kreeg ik bij ‘Emma wil leven’ soms wel een beetje, ook door haar extreme verschijning en de uitzonderlijke hulp die ze ontving in Portugal.
    Deze documentaire was anders. Eindelijk een eerlijk verhaal over hoe lelijk een eetstoornis kan zijn, hoe onredelijk en ook ondragelijk tegen de naasten, hoeveel het kapot kan maken, waaronder zelfs haar relatie. Waar je Emma misschien op een ziekelijke manier zou kunnen benijden (zij kreeg in ieder geval aandacht en liefde – zo werd het tenminste gepresenteerd) denk ik niet dat er veel mensen in Sannes schoenen willen staan. Vond het zelf ook niet triggerend, alleen heel pijnlijk om te zien hoe zij zelf volledig is weggevaagd door de eetstoornis.
    Ik hoop echt dat ze binnenkort een passende behandeling zal vinden en hieruit mag komen.

  10. Ik kan het helaas niet kijken, echt jammer.

    Videoland kan ik me niet op abonneren…

    Want in in België werkt het niet…

    Iemand die me via linkjes ofzo toch kan bezorgen? Let me know!!!

    Thanks! 🙂

    XX Sarah

    1. Ik heb ook.wel interesse 🙂 Geen toegang vanuit Belgie……

  11. Ursula had er op z’n minst op in kunnen gaan door te zeggen dat zij het ook schrijnend vinden en kampen met problemen vanuit het grotere systeem/de context. Een beetje begrip vind ik op z’n plaats, ook voor deze individuele casus en de meisjes/vrouwen waar zij voor symbool staat. Want of je de schuld nou terecht of onterecht buiten jezelf als Ursula legt of niet: dit blijft een groot probleem. Alle eetstoornisklinieken zouden hun krachten moeten bundelen om dan vanaf hogerhand meer financiële middelen en behandelruimte voor deze problematiek te krijgen. De Ursula had daarin een stem kunnen laten horen. Maar ze voelden zich wss aangevallen en hebben gezwegen. Ze hadden dit als hét moment kunnen gebruiken om die wachtlijst problematiek aan te kaarten!

    Ik vind proud ook los van dit voorbeeld vaak enorm gekleurd in het debat over goede eetstoornis zorg. Ik vind het sowieso een akelig veld. Van werkelijke samenwerking tussen verschillende spelers is sowieso weinig sprake. Mensen blijven toch vaak bezig met ego’s en zelfbescherming en hun eigen eilandje bezig i.p.v. het gemeenschappelijke grotere doel. Ik kan daar hard van balen, maar ik laat het maar.

  12. Ik heb hem gezien, en vond het een hele mooie docu.

  13. Wat is dat toch steeds voor rare uitspraak van jullie dat bed niet of minder zichtbaar is (dan anorexia). Als er iets snel zichtbaar is dan is het bed wel! Willen jullie daar iets beter over nadenken of een keer goede informatie over geven, want op deze manier doe je bed te kort. Juist het aankomen in gewicht is kenmerkend voor bed. Als je de rekensom kan maken van eetbuien zonder compenseren dan krijg je inderdaad overgewicht. Het irriteert me zoals je merkt. Ik hoop dat jullie daar echt wat mee willen doen. Alvast bedankt

    1. Ik denk dat vooral wordt bedoeld dat het bijna nooit aan een eetstoornis wordt gekoppeld. Mensen zijn snel geneigd ondergewicht aan anorexia te koppelen, terwijl overgewicht vaak als ‘gewoon’ overgewicht wordt gezien. Dus ja, het is zeker zichtbaar, maar velen zullen dit niet uit zichzelf als eetstoornis-symptoom zien.

  14. Weet iemand of de documentaire ook buiten Videoland om te zien is? Ik heb geen account en vind het erg duur om alleen voor deze docu een account aan te maken, maar wil ‘m wel heel graag zien! Als iemand iets weet let me know 🙂

  15. Sterregoesforit, je kunt inloggen via FB account en je ook opgeven voor 2 weken gratis. Als je je op tijd afmeldt, kost het je 0.01 eurocent.

  16. Weet iemand toevallig wanneer de volgende aflevering op videoland komt? X

  17. Weet iemand wanneer de volgende afleveringen worden uitgezonden op videoland

    1. Hee Dani,

      Als het goed is is dat aanstaande maandag 1 oktober op Videoland.

      Liefs

      1. Bedankt voor je.reactie! Ben benieuwd welke eetstoornis we in de volgende aflevering te zien zal zijn!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *