Zondag 3 april, 19.00 uur is bij VPRO’s Villa Achterwerk op Nederland 3 de eerste aflevering te zien van de achtste serie Taarten van Abel. Dit seizoen voor het eerst op locatie in Abels eigen bakkerij.
In de nieuwe serie ontvangt Abel zijn bakkersassistenten in zijn buitenhuisje bij Amsterdam. In deze gezellige bakkerij kunnen de gasten zich eerst opwarmen bij de houtkachel en de brieven, kaarten en kunstwerken van andere kinderen bewonderen. Ook in dit seizoen komen weer belangrijke onderwerpen aan bod. Waarom heb je ruzie met je beste vriend en wat kun je daaraan doen? Wie is er voor jou als je er niet eens meer voor je zelf kan zijn? Waarom word je uitgescholden voor homo als je denkt dat je homo bent? Hoe maak je een afspraakje met het mooiste meisje van de klas? Openbaringen, nuttige tips, een flauwe mop, een goed gesprek en …….een prachtige taart. ###
In aflevering 3 (17 april) is Roos te gast. Roos (14) belandde afgelopen zomer in het ziekenhuis doordat de drang om af te vallen ‘sterker was dan zij’. Nu gaat het gelukkig beter. In haar strijd met de anorexia was en bleef Talitha een goede vriendin. Zo’n rots in de branding verdient een heerlijke taart. Al kan Roos er zelf nog niet van meegenieten.
Proud2Bme interviewt Roos
Je hebt op jonge leeftijd anorexia gekregen?
Vanaf mijn 7de ben ik al best zwaar, maar werd daar toen nog niet zo mee gepest. Op de middelbare school kreeg ik vaker opmerkingen en ben ik zelf gewoon gaan afvallen, op een gezonde manier. En daarna ben er in doorgeslagen. Maar het heeft ook te maken met het feit dat ik heel onzeker
ben, en erg perfectionistisch ben.
Je bent ook opgenomen geweest, hoe was dit?
Dat was echt heel vervelend. Mijn broertje mocht niet eens langskomen en ze sloten me totaal af van de buitenwereld. Zelfs nu vind ik dat ze het op een hele vervelende manier hebben gedaan, ik had het zelf anders gedaan. Ik ben wel iets gaan eten omdat ik dan nog een beetje controle had, in plaats van dat ze mij sondevoeding zouden geven.
Waarom wil je wel en waarom wil je niet beter worden?
Ik wil wel beter worden omdat ik dan meer kan genieten van het eten, maar ook van mijn hele leven. En ik wil niet beter worden omdat ik dan toch bang ben de controle te verliezen.
Waarom is jouw vriendin Talitha zo belangrijk voor je?
Talitha is heel belangrijk voor me omdat ze me altijd steunt, en niet bang is om erover te praten en altijd rekening met me houd en aanvoelt wat ik moeilijk vind. En ik heb het echt altijd gezellig met haar.
Wat deed zij anders dan de rest van de mensen?
Zij durfde er gewoon over te praten met me, en deed niet alsof er niets was gebeurd.
Je doet mee aan het programma Taarten van Abel. hoe kwam je hier zo bij?
Ik kijk het eigenlijk al mijn hele leven, en zag toen op internet een oproep. En het leek me heel leuk om voor haar een taart te maken.
Hoezo nu een taart maken voor Talitha…bloemetje kan toch ook om te bedanken?
Ik weet dat ze dat programma heel leuk vindt, dus dacht ik dat zij het ook wel leuk zou vinden om op die manier verrast te worden.
Zij moet de taart eten, maar jij eet niet. Is dat wel zo eerlijk?
Ze begrijpt het wel volgensmij. Ik eet nu wel andere dingen, die ik bijvoorbeeld een paar maanden geleden niet zou eten.
Denk je dat je zelf ooit weer taart zal kunnen eten? Wat voor taart zou dat dan zijn?
Ja, ik heb de dag erna zelf ook wel een klein stukje genomen. Alleen dan moet ik weer compenseren en dat is wel rot. Hm, het maakt me eigenlijk niet zo veel uit maar monchou taart is wel mijn lievelings.
Hoe voelt dat voor je dat je iets gaat maken dat je zelf nog niet kan eten?
Dat vind ik eigenlijk helemaal niet erg. Ik vind het maken het leukst.
Wat gebeurt er in je hoofd als je toch een stukje zou proberen?
Ik deed het toen meer omdat het ‘moest’. Ik dacht bij mezelf ook ‘is het niet raar dat je zoiets maakt en zelf niets proeft?’.
Dus daar kon ik niet erg van genieten, ik voel me dan gewoon ook heel schuldig. Ik compenseer door veel te sporten en maaltijden over te slaan / kleiner te maken.
Hoe zie je jouw toekomst?
Ik hoop heel erg dat ik eindelijk in behandeling kan (ik sta nog steeds op een wachtlijst momenteel) en daarna een leuke studie kan doen op het AMFI (fashion instituut) in Amsterdam. Ik zie me later ook wel werken bij een modetijdschrift, en ik hoop heel erg dat ik kinderen kan krijgen.
Wat raad je andere meiden aan die een eetstoornis hebben? En wat raad je ze af?
Tsja, dat weet ik niet. Ik kan wel zeggen ‘praat erover’ maar daar had ik zelf echt geen behoefte aan. Ik schreef het van me af en misschien is dat wel een goed idee voor de andere meiden en jongens die een eetstoornis hebben.
Ik raad ze af om te denken dat het vanzelf wel over gaat, want dat heb ik ook een hele lange tijd gedacht, en helaas is dat niet zo.
Ben je benieuwd naar Bakker Abel? Lees dan hier een interview met hem.
Geef een reactie