Ruzie thuis

Het is vervelend om ruzie te hebben met je ouders, broer of zus. Misschien bekvechten jij en je broer of zus wel heel vaak of ben jij heel snel boos op je ouders. Je hebt allemaal je eigen mening en wilt deze graag laten gelden. Iedereen weet hoe het is om ruzie te hebben, maar hoe ga je hier op een goede manier mee om? En hoe voorkom je dat het uit de hand loopt?

De meeste ruzies met ouders hebben vaak betrekking op onenigheid over wat er moet gebeuren, wat de planning is of hoe je ergens mee om moet gaan. Met broers en zussen bekvecht je misschien veel omdat zij zich met dingen bemoeien, waar ze zich volgens jou buiten moeten houden. Of het gaat over gedrag, allebei vinden jullie dat jullie in je recht staan om boos te zijn. Samen in 1 huis wonen met mensen is niet het makkelijkste wat er bestaat op deze wereld.

Je doet het omdat je gezelschap wilt en mensen om je heen wilt hebben waar jij je vertrouwd bij voeltven met wie je kan praten. Samen wonen met je hond is makkelijker, dat is 1 ding wat zeker is. Toch volstaat dat voor de meesten niet, en als je jong bent is alleen wonen vaak geen optie. Je zal dus toch een manier moeten vinden waarop je om kunt gaan met de onenigheid in huis.

Het laatste is bepaald niet makkelijk als je jong bent. Je wilt dingen zelf doen, zelf beslissen, je eigen leven invulling geven en je autonomie winnen. Je moet een manier vinden om dit te kunnen doen zonder dat het thuis een oorlogszone wordt. Daar worden je uiteindelijk ongelukkig van.

Hieronder vind je een aantal tips om strategisch met onenigheid om te gaan. 

Ik-boodschap
Spreek altijd vanuit jezelf, vanuit jouw gevoel.

VB: Ik vind het moeilijk om rustig te blijven wanneer……i.p.v. Je bent echt super irritant!!
OF: Ik voel mij onbegrepen/heb het gevoel dat je niet begrijpt wat ik bedoel …i.p.v. Je begrijpt er echt helemaal niets van he!!
 
Niet met je vinger wijzen naar een ander. Er zijn twee mensen in het gesprek of de situatie betrokken. Door alle schuld bij de ander te leggen kan de situatie niet opgelost worden. Wanneer je verantwoordelijkheid neemt voor jouw aandeel in de situatie, zal de ander meer open staan voor wat jij te zeggen hebt. 

De ander in zijn/haar waarde laten
Spreek de ander aan op zijn/haar gedrag.

VB: Ik vind het vervelend als jij je….gedraagt i.p.v. Jij bent echt vervelend
OF: Ik voel me erg aangevallen als je…..i.p.v. te gaan schreeuwen/boos te worden/weg te lopen.
 

Vermijd het uitspreken van oordelen over wat de ander vindt/denkt/voelt/wilt. Zeggen dat wat de ander van jou wilt belachelijk is of wat de ander vind nergens op slaat, zal voor weerstand zorgen en onbereidheid om mee te werken.
VB: Ik ben het niet eens met ….omdat….

Onderhandelen en verdedigen
Als je ouders het niet eens zijn met wat jij wilt, ga dan niet met je voet op de grond stampen.

Laat je niet opwinden en blijf op een rustige toon praten. Probeer hen te begrijpen en luister naar wat zij te zeggen hebben. Geef aan dat jij begrijpt wat zij willen en beargumenteer waarom zij akkoord zouden moeten gaan met wat jij wilt. Doe vervolgens een voorstel, waarbij iedereen tot op zekere hoogte zijn/haar zin krijgt. Wees wel bereid om te onderhandelen.

Door voet bij stuk te houden zullen zij je niet tegemoet willen komen (lees ‘Water bij de wijn’).  Hiermee toon jij volwassenheid en verantwoordelijkheid.

VB: Ik begrijp dat jullie….vinden/denken/willen. Ik denk/vind/heb het gevoel dat….want/omdat…..Wat vinden jullie van het idee om….af te spreken?

Als je het gevoel hebt er in het gesprek niet uit te komen, geef dit dan aan en maak het bespreekbaar. 
VB: Ik heb het idee dat we er op deze manier niet uit gaan komen omdat ik voel/denk/merk dat……Klopt dat? Roep niet gefrustreerd LAAT OOK MAAR. Dan weet je zeker dat je er niet uit zult komen.

Water bij de wijn
Het komt vaak voor dat jij en je ouders verschillende dingen willen.

VB: Jij wilt tot 01.00 naar je vriendin en je ouders willen dat je 23.00 weer binnen bent. Stel voor dat je 00.00 thuis bent. Geef aan waarom jij denkt dat dit redelijk is en benadruk dat iedereen dan een beetje zijn zin krijgt

Sluit jezelf niet af
Wanneer je ruzie hebt gehad met je ouders of je broer/zus, kom er dan later op terug. Laat ruzies en onenigheid niet voor wat het is. Als je zaken niet uitspreekt blijft het (onbewust) door sudderen en zal je er op een later moment weer ruzie over krijgen of het bouwt zich op en dan ontplof je na een tijdje. De ruzie die dan ontstaat is nog moeilijker op te lossen.

VB: Pap, Mam, ”B” of ”Z”, Ik vind het niet leuk als we ruzie maken dus ik wilde het nog even hebben over daarnet.

Geef aan wat je niet leuk vond aan het gedrag/de woorden van de ander (geef feedback en geen kritiek) en biedt vervolgens je excuses aan voor je eigen fouten/wat jij anders had kunnen/moeten aanpakken.

VB: Ik werd gewoon heel boos/vond het niet leuk toen je…..maar ik had niet zo ….moeten doen/zeggen

Wanneer je besluit iets uit te willen spreken, neem jezelf dan voor om rustig te blijven zodat dezelfde ruzie niet weer ontstaat. Voel je aan jezelf dat je toch weer boos wordt, haal dan diep adem en uit je gevoelens op een rustige toon.

VB: Ik voel/merk dat ik nu weer…..omdat…

Hoe ga jij om met ruzie thuis?

Suzanne

Geschreven door Suzanne

Reacties

5 reacties op “Ruzie thuis”

  1. deze moet ik maar eens goed en aandachtig door lezen. ;-p

  2. tegenwoordig ontwijk ik de ruzies thuis zoveel mogelijk. loop helemaal op mijn tenen om ruzies te voorkomen. Heb het er vaak over gehad op therapie en zelfs gesprekken samen met mijn ouders gehad, maar daar kwam dan weer ruzie over thuis.

    Sinds ik klein ben zijn de ruzies thuis altijd al heel heftig, mijn vader heeft ook vaker zijn spullen gepakt en verdween dan zonder zijn telefoon en bleef dagen weg. De situatie thuis is ook een van de redenen waarom ik mijn eetstoornis heb ontwikkeld, om om te gaan met de situatie thuis.
    De ruzies zijn heel vaak uit de hand gelopen, maar buiten huis werd gedaan alsof we de ”perfect family” waren, terwijl hij helemaal aan stukken lag.

    Nu is het nog steeds zo, ik heb vanalles geprobeert, maar in een gezin moet het van meerdere kanten komen dan alleen die van mij, en dat gebeurt helaas niet. Dus ik verwijder mezelf maar vaak van de situatie door op mijn kamer te gaan zitten, meer weet ik nu ook niet meer.

  3. Ik ervaar ook heel erg de spanning thuis, ik ben net weer thuis van een opname in een kliniek. ik merk heel erg dat ik ruimte nodig heb en heb ik hier thuis niet, tijdens mijn opname heb ik een studenten huis gevonden en verhuis er morgen al naar toe.. Ben blij dat ik dan van de spanningen thuis af ben.. Ik weet dat het niet eten weer erg aangetrokken word maar heb daar nog. hulp/gesprekken bij..

  4. Ik ben met dit artikel eens dat de beste manier van communiceren zo hoort te zijn. Maar ik vind wel dat dit niet altijd een garantie geeft tot succesvolle communicatie en ik heb vaker gemerkt dat mensen die werken in de sociale sector dit wel zo brengen. Praat vanuit de ik vorm etc. Maar ik heb wel gemerkt dat hoe vaak je dit ook doet, als iemand ruzie wil zoeken, of als iemand vindt dat zij gelijk hebben. Dan blijven ze toch wel aan hun mening vasthouden of blijven ze toch wel ruzie zoeken. Misschien verloopt dit beter in het dagelijks leven maar in het gezin kan ik zeggen vanuit mijn eigen ervaring dat dit als nog niet altijd goed verloopt. Als ik in een ruzie zoekende bui ben dan blijf ik toch wel ruzie zoeken hoe perfect je ook met mij communiceert.

  5. Ik weet perfect hoe je het best communiceert, de tips die jullie mee geven zijn allemaal goede tips. Maar ik kan ze niet uitvoeren. Ik zit al verschillende jaren met ruzies en problemen thuis, en ik heb het ondertussen een beetje opgegeven om nog te praten met bijvoorbeeld mama. Waardoor ze niet weet hoe het met me gaat en onmacht voelt. Ik heb dan het gevoel dat ze me niet meer begrijpt. Ze zeggen mij dat ik moet investeren in de sfeer thuis, dat ik actief moet mijn best doen om dingen te veranderen. Maar wat als je weet dat je mama toch niet gaat veranderen? Ik wil graag het huis uit, maar zou erg moeilijk worden financiel. Ik wil het huis uit, maar niemand gaat erin mee. Ben ondertussen al 22 jaar en sinds mijn 11de hebben we thuis constant ruzie. Ik zie geen oplossing meer; ik ben weer in crisis omdat het thuis gewoon zo rot aanvoelt. Heel mooi die tips voor te communiceren, maar ik kan er niet mee verder. Het is al te ver geescaleerd. Hoe kan ik het nog draagbaar maken, vraag ik mij af. En welke stappen kan ik ondernemen om zelfstandig te gaan wonen? Begeleid wonen, ocmw,… ik weet allemaal niet hoe dat in elkaar zit. Ik kom van Belgie. Ik wou dat mijn mama wist hoe ik mij erbij voelde, maar ik durf niks meer te zeggen tegen haar, niks meer te bespreken. En dat heeft natuurlijk een invloed op mijn symptomen… In ieder geval, bedankt voor het artikel.
    xxx

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *