Scarlet redde mijn leven

21 reacties op “Scarlet redde mijn leven”

1. Estrium

   16 mei, 2011

   Tja nee lijkt mij ook niet de juiste volgorde… Het is uiteraard een prachtige motivatie en wens om goed voor jezelf en je kind te willen zorgen. En superfijn voor haar dat ze dit vast kan houden!
   Ik vraag me alleen wel af of de achterliggende problematiek (hiermee) is aangepakt… want wat als de kinderen straks ouder worden, voor zichzelf gaan zorgen, het huis uit gaan… tuurlijk kun je blijven zeggen ik moet (wil) goed voor mezelf zorgen, maar blijft het dan niet eigenlijk een constant gevecht… (eten=goed voor jezelf zorgen=onderdeel van het leven, maar niet t enige waaruit t leven bestaat!!)

   maar goed, ik ken onze Mel C dan vanuit mooie jeugdherinneringen, maar verder weet ik er natuurlijk ook niet t fijne van. But I do hope she’s enjoying life now!

   Beantwoorden
2. suus

   16 mei, 2011

   ik denk dat met het krijgen zeker wel een deel van het achterliggende probleem is “aangepakt”.
   kijk eens wat je dan op de wereld hebt gezet, een wonder!
   het zal ook wel te maken hebben met in een andere fase zitten, je leven heeft er een doel bij gekregen. en wie zegt dat je perse weer in een gat moet vallen als ze t huis uit zijn die kinders?

   en over die volgorde…btje rare vraag…is er wel een vaste volgorde voor het leven? het overkomt je. zoals mijn moeder altijd zegt, kinderen krijg je, je neemt ze niet. en mel heeft dit kind gekregen en het heeft haar geholpen, mooi toch? wie zijn wij om daar vragen en twijfels bij te stellen?
   vind t n heel mooi verhaal:) en n super mooi kindje XD

   Beantwoorden
3. Scarlet

   16 mei, 2011

   @Suus,

   daar ben ik het niet mee eens. Kinderen krijgen overkomt je niet. Ik mag hopen dat kinderen krijgen een bewuste keuze is voor de meeste mensen. Daarbij heeft het in dit geval positief uitgepakt en dat is zeker mooi, maar ik vind het persoonlijk vaak erg onverantwoordelijk als iemand die nog een ernstige eetstoornis heeft “kiest” voor kinderen. Dat brengt grote risico’s met zich mee tijdens de zwangerschap en de invloed erna op het kind kan ook zeer nadelig zijn.

   Liefs,
   Scarlet

   Beantwoorden
4. Susanne

   16 mei, 2011

   Heel grappig dit.
   Dit is namelijk wel eens in m’n vorige dagboekje ter sprake gekomen en kreeg hier vrij veel reacties op, van onder andere Scarlet. Ik zag een kindje altijd als motivatie om beter te worden. Nu ik met beide bezig ben, zie ik hersteld zijn als voorwaarde om voor een kindje te zorgen. Dat is wel heel erg veranderd. Met beide is het bijna zover. We kunnen snel beginnen met de KID, en ik moet zeggen dat het wel een houvast is om door te gaan, maar wat als het kindje er is? Dan zul je je er ook aan vast moeten houden en door moeten zetten..
   Hoe kun je goede zorg Leveren aan een kindje als je zelf de hele dag met eten bezig bent en niet durft te proeven of z’n potje of flesje niet te heet is. Nee lijkt me geen ideale situatie.

   Beantwoorden
5. lisanne

   16 mei, 2011

   Waar staat eigenlijk dat ze bewust voor een kindje had gekozen? Misschien was het niet helemaal gepland maar ging ze er toch voor en is ze op die manier ook overgeschakelt op het genezen van boulimia.

   Ik heb zelf een dochtertje, niet gepland,ben 22, maar had ik haar weg moeten laten halen omdat ik een eetstoornis heb? Nee, daar zou ik nooit mee kunnen leven. Ik herken mijzelf in het verhaal van Mel C, alleen bij mij ging het helaas toch weer mis na een tijdje,en daarvoor zit ik nu in therapie. En ik ben er zeker van,dat mijn dochter later trots op me zal zijn..Want ze is mij onbeschrijfbaar veel waard.

   Beantwoorden
6. paardengek

   16 mei, 2011

   ooww wacht ff nu snap ik hem, ik dacht dat ze jou bedoelde Scarlet ;), maar ze bedoelde haar baby
   Naja onze Scarlet red ons leven :D:P super woman in actie
   Ik wil later wel kinderen, ben nu nog een beetje jong (13 jaartjes):P
   maar ooit wil ik wel kinderen, het liefst 10 (grapje)
   Maarre by the way, ik vind het niet zo’n heel verkeerde volgorde, scarlet motiveerde haar denk ik ook wel
   Enne wie zegt dat ze dat bewust heeft gedaan?
   xxx

   Beantwoorden
7. Maris

   16 mei, 2011

   Hoii!
   Ik vind dit echt een mooi verhaal, maar ik ben er niet mee eens dat kinderen krijgen een bewuste keuze is.
   Ik zou ook niet zeggen dat het niet zo is, maar het is denk ik qua geloof anders ,ik geloof bijvoorbeeld dat een kind jou uitzoekt, en dat je daar dankbaar om moet zijn, dat een ziel jou toevertrouwd als moeder.

   Door mijn sydroom hebben mijn ouders in eerste instantie gedacht geen kinderen te ‘nemen’, want 50/50 dat ik (of later mijn zusje) het syndroom erven. Zo veilig gedaan, en voila ik was er, en ze waren dus blij met mij, weer veilig gedaan, en mijn zusje was er.
   Uiteindelijk ben ik de ene 50% geweest, met wel het syndroom, en mijn zusje de andere 50%

   Naja dit is dus, mijn ervaring klinkt raar, want ik was er niet bij.
   Maar mijn mening over dit alles.
   Daarbij wil ik nogmaals aanhalen dat iedereen een eigen mening over kinderen hebben, en kinderen krijgen heeft.

   Over het verhaal nog maals: Ik vind het een heel mooi verhaal, en wens haar ook echt het beste toe

   Beantwoorden
8. suus

   16 mei, 2011

   weet niet of het onverantwoordelijk is.
   het recht om kinderen te krijgen kan je niet ontnomen hebben…en wie zegt dat een zwangerschap voor iemand die zogenaamd genezen is niet een enorme trigger zal zijn? dat het alsnog misgaat..tijdens of na de zwangerschap?
   ik heb het geloof niet dat ik ooit van mn eetstoornis afkom, echt van mn eetstoornis afkom…betekent dat dan dat ik geen kinderen zou moeten krijgen?

   Beantwoorden
9. susanne

   16 mei, 2011

   @suus: Ik denk dat het eraan ligt waar jij je definitie van herstel legt. Kun jij een normaal eetpatroon opbouwen en vasthouden? Kun jij er mee leven op gezond gewicht te functioneren ipv steevast op ondergewicht en zeker niet onbelangrijk. Heb jij ruimte in je hoofd voor de opvoeding van een kindje? Of staat je eetstoornis in de weg. Het recht word je dan niet ontnomen, absoluut niet. Niemand zegt dat jij een slechte moeder zal zijn, maar ik vraag me wel af of het verstandig zal zijn.. Oke deze wijsheid heb ik niet alleen van mezelf, maar die heb ik ook hier op het forum opgedaan.

   Beantwoorden
10. @suus

    16 mei, 2011

    @suus

    vind je dat dan een drugsverslaafde of een zwaar depressieve ook maar gewoon kinderen moet krijgen als ze nog verslaafd is…

    ik zou het voor mezelf goed overwegen of je kinderen een eetgestoorde moeder wil aandoen. waarom niet van je eetstoornis afkomen en dan kinderen krijgen? Zijn kinderen het niet waard om eerst van de eetstoornis te winnen? Het heeft wel degelijk te maken met verantwoordelijkheid nemen.

    Beantwoorden
11. rozemarijntje

    17 mei, 2011

    zolang je nog in je eetstoornis zit vind ik het heel onverstandig om een kind te krijgen.
    en dat het je overkomt is uitzonderlijk, meestal is het een keuze die je maakt.
    en wat maris schrijft over een ziel die jou uitkiest als moeder kan ik al helemaal niks mee….
    als een ziel die “keuze” zou hebben word er echt niet gekozen voor mensen die mishandelen en/of misbruiken.
    dan zouden die mensen kinderloos blijven en de kinderbescherming en jeugdzorg overbodig worden.
    maar goed dat is eigenlijk een heel andere discussie.
    maar mijn mening is, eerst genezen en sterk genoeg in het leven staan voor je aan kinderen begint.
    ik weet dat het geen garantie is dat het dan goed gaat met je aangezien een terugval altijd op de loer ligt

    Beantwoorden
12. Ninaa-

    17 mei, 2011

    Van de andere kant is het wel vaak zo dat er een doel moet zijn om naar te streven..
    Zodra dit doel er niet is, of niet binnen handbereik ligt is de stap naar genezing een heel stuk moeilijker..
    Daarom denk ik dat wanneer je zwanger bent, jou doel binnen handbereik ligt en jou motivatie veel sterker is..
    Het kan dan natuurlijk nog fout aflopen, maar ik denk als ik heel eerlijk ben ook, dat mensen die diep in hun eetstoornis zitten er niet voor kiezen om zwanger te worden, alle gevolgen die het heeft..
    Vandaar dat ik denk dat deze discussie onnodig is, omdat mensen met een es vaak niet kunnen kiezen op welke volgorde ze het doen..

    Beantwoorden
13. Lisanne

    17 mei, 2011

    Ik denk dat het zeker wel een goede volgorde kan zijn. Mijn nicht had ook hele erge boulimia, maar toen ze een kind kreeg werd het al snel steeds minder tot het uiteindelijk langzaam was genezen! Ze moet een voorbeeld zijn, dus met eten ook. Vanaf haar dochtertje 1/2 jaar werd is het haar zowat bijna helemaal gelukt om geen eetbuien meer te hebben en goed te eten. Dat houd ze nog steeds vol en haar dochtertje is nu 6.
    Ik denk dat het mij ook zooooo erg zou helpen als ik een kind zou krijgen..

    Maar wie ben je eigenlijk om over dit soort persoonlijke dingen van iemand ver weg te oordelen? Het is sowieso maar een klein artikeltje. En als zij zo genezen is, is dat toch super! Op wat voor manier dan ook.

    Beantwoorden
14. @lisanne

    17 mei, 2011

    Ik zie niemand oordelen specifiek over mel C

    Een kind krijgen om jezelf te helpen vind ik flink egoestisch. Wat nou als het niet helpt? Een moeder met een eetstoornis kan het kind enorm veel problemen geven, de kans dat het kind een eetstoornis ontwikkelt is dan zelfs veel groter! Daarbij is de kans op miskramen e.d. ook groter.

    Beantwoorden
15. maureen

    18 mei, 2011

    Waarom doen sommige mensen alsof je bewust en precies kan uitstippelen van nou dan en dan ben ik zwanger!
    Je krijgt een kind, je neemt geen kind.
    Ja het is vervelend dat je nog harder moet werken wanneer je zwanger bent en ook nog tegen bijvoorbeeld een eetstoornis moet vechten.
    Dat over die bewuste keuze, tja ik weet niet, een kind plan je gewoonweg niet. Als dat zo was geweest, dan zou ik bijvoorbeeld jullie vergeten dat ik 9 jaar ouder ben dan ik in werkelijkheid ben.
    Terwijl er ook gewoon mensen (met voorzorgsmaatregelen) zwanger worden! (de zogenoemde ‘ongelukjes’)

    Beantwoorden
16. @maureen

    18 mei, 2011

    Je stelt het een beetje zwart-wit Maureen. Dat het plannen soms niet lukt betekent niet dat het nooit werkt. Je kunt het niet altijd bewust en precies uitstippelen, maar je hebt hier anno 2011 gelukkig wel heel veel invloed op.

    “dan zou ik bijvoorbeeld jullie vergeten dat ik 9 jaar ouder ben dan ik in werkelijkheid ben.”

    Die zin begrijp ik niet helemaal, maar dat kan aan mij liggen.

    Beantwoorden
17. Lisanne

    18 mei, 2011

    @ iemand zonder naam die op mij reageerde

    Ik bedoel ook helemaal niet dat dat de enige reden zou zijn, eerder dat het mooi meegenomen is. En vind je het egoïstisch als je een eetstoornis hebt en een kind neemt? Een eetstoornis is toch een ziekte waarbij niet iedereen het lukt om te genezen. Als je heel erg graag een kind wil, heb je daar toch recht op. Ik vind wel dat je je dan zoveel mogelijk moet inzetten voor je kind, en in staat moet zijn voor jezelf en het kind te zorgen en zoveel mogelijk het goede voorbeeld te geven. Dus ook zoveel mogelijk te genezen om die rol te kunnen hebben. Maar niemand is perfect…

    Beantwoorden
18. sliver

    27 september, 2011

    Ik ben nu 25 en vroeger was ik echt fan van de spicegirls en hiermee opgegroeid.
    Al die tijd wilde ik ook dun zijn en mooi zijn.Ik had overgewicht,viel af tot een normaal gewicht,meer kon ik niet afvallen toen…Later wel.Toen de spicegirls uit elkaar waren en ik deze videoclip voor het eerst zag,dacht ik alleen maar; wat is die dik geworden…
    In mijn ogen vond ik haar ontzettend zwak toen.
    En nu, het gaat nu een half jaar goed…..Nu zie ik haar totaal anders en mooi en komen er tranen in me op omdat ik besef hoe goed het met mij gaat nu.

    Beantwoorden
19. maddy

    27 oktober, 2012

    ik deel de mening van scarlet, ik vind namelijk ook kinderen krijgen met een eetstoornis niet oke, dat zelfde geld voor kinderen krijgen terwijl je verslaafd bent aan alchohol en drugs… t risico is te groot, heb te veel gezinnen hier kapot aan zien gaan, ook in klinieken voor ouders en kinderen. en wie waren de dupe??? juist de kinderen. slechte voeding is niet goed voor een mienie mensje. eerst de verandwoording voor jezelf kunnen nemen, dan voor je kinderen. niet andersom.

    Beantwoorden
20. maddy

    27 oktober, 2012

    lisanne. sorry hoor maar recht op een kind? als je ziek bent???? kinderen nemen???? kinderen krijg je en als t goed is met een weloverwogen keuze.

    Beantwoorden
21. Mariska

    3 oktober, 2013

    Toen ik zwanger werd van mijn dochter (op mijn 25ste) had ik ook nog steeds te kampen met anorexia, al meer dan 10 jaar. Het was niet overgegaan en ik heb ermee leren leven. Ondanks mijn lage gewicht (xx kg) viel mijn ES niet op. Mijn partner weet van mijn verleden maar wist niet hoe het er toen voorstond. Nog nooit heb ik iemand zo gelukkig gezien als mijn partner op het moment dat hij hoorde dat ik zwanger was.
    Ik had 2 keuzes: Of zijn hele wereld in laten storten, vertellen dat ik nog steeds anorexia heb en het kind weg laten halen omdat het onverantwoord was of het kind houden omdat het meer dan gewenst is door beide ouders en mijn leven omgooien. Goed ouderschap begint met jezelf opzij kunnen zetten voor je kind en je partner. Je trots laten varen.
    Ik koos voor het laatste, ik heb nooit iets gezegd erover. Ik ben tijdens mijn zwangerschap ruim xx kilo aangekomen en het voelde heerlijk. Na de zwangerschap heb ik geprobeerd af te vallen en ik heb een normaal gewicht nu. Natuurlijk zoek ik nog controle maar ik heb geleerd dat anders te uiten. Lijstjes maken is een obsessie van mij geworden.
    Ik ben blij met de keuze die ik heb gemaakt, hoe onverantwoord ook, niet omdat ik vond dat ik recht had op mijn kind. Mijn partner had hier recht op en mijn dochter had recht op haar leven. Nog steeds kost het wel eens moeite maar nog steeds durf ik trots te zeggen dat ik mezelf opzij zet als het gaat om het belang van mijn dochter.
    Anorexia blijft altijd bij je, dat betekend niet dat je geen kinderen mag krijgen. In zekere zin heeft mijn dochter ook mijn leven gered en een stuk beter en overzichtelijker gemaakt.

    Beantwoorden