Shoppen met een eetstoornis

Op een vrije dag lekker de stad in of ‘s avonds laat alles in je online winkelmandje gooien. Zeg eens even eerlijk, wie wordt er nu niet blij van (online) kleding shoppen? Maar tijdens een eetstoornis kan shoppen juist allesbehalve leuk en gezellig zijn. Een andere kledingmaat, geconfronteerd worden met spiegels, keuzestress, overprikkeld raken door gillende peuters of jezelf niet voldoende waard vinden om iets te mogen kopen. 

Het mag duidelijk zijn, shoppen met een eetstoornis kan behoorlijk lastig en ingewikkeld zijn. Hoe was dat voor ons als redactieleden tijdens onze eetstoornis? Waar liepen we tegenaan? En hoe is dat nu?

Duik jij het liefst de stad in of koop jij liever online?

Irene: “Het liefst pas ik iets voordat ik het koop. Vind ik de pasvorm fijn? Hoe voelt de stof? Alleen is het assortiment online vaak wel veel groter…”

Phoi Cai: “Een combi ervan, denk ik. Ik vind het struinen door de stad echt wel wat hebben. Vooral omdat ik graag wil zien hoe een kledingstuk er in het echt uitziet en daarbij ook kan voelen hoe de stof is. Maar de tijd en zin heb ik er niet altijd voor. Dan is het online winkelen erg fijn, vooral omdat ik dat 24/7 kan doen. Maar ik merk dan wel dat ik vaak alsnog een groot deel terug moet sturen omdat het in het echt dan toch niet is wat ik had gehoopt.. Hetzij in stof, pasvorm of maat. Dan is het winkelen in een fysieke winkel toch een stuk fijner.” 

Peggy: “Vroeger kon ik nog weleens in mijn eentje de stad ingaan om te shoppen, vooral toen ik drie koprollen van het centrum af woonde. Ik vind dat nog steeds leuk om te doen, maar ik doe het niet zo snel meer alleen. Enerzijds omdat het nu een stukje verder reizen is en anderzijds omdat ik me geen hele dag alleen in de stad kan vermaken. Net zoals Anne vind ik het sociale stukje daar juist heel leuk aan, dus ik doe het wel af en toe met vriendinnen. Verder wint gemak het toch vaak bij mij, dus dan wordt het al snel online shoppen.”

Lida: ”Het allerliefst shop ik online als ik echt iets nodig heb, want dan vind ik meestal ook echt wat ik nodig heb. Maar voor de gezelligheid de stad in gaan met vriendinnen is nooit verkeerd!”

Anne: “Ik ga toch wel het liefst de stad in, hoewel ik met online shoppen veel vaker iets scoor. Het leuke aan de stad ingaan, vormt voor mij de sociale component. Samen met een familielid of vriendin gaan. Leuke of goede gesprekken voeren, al struinend door de straten. Moe maar voldaan op het terras een koffietje met een taartje bestellen. Dat soort fijne dingen.” 

Daniël: “De stad in! Ik hou helemaal niet van online kopen, vind het vaak tegenvallen hoe een kledingstuk valt en hoe de stof aanvoelt. Ook uit principe koop ik vele malen liever in de stad. Liever levendige winkelstraten dan al die troosteloze distributiecentra. Ik word ook verdrietig van alle onnodige kilometers die kledingstukken in bestelauto’s afleggen naar ons huis – en weer terug, waarna ze vaak worden vernietigd omdat dat blijkbaar goedkoper is dan retourzendingen opnieuw sorteren en inpakken. En sinds ik in de film ‘Sorry we missed you’ heb gezien hoe de bezorgers worden opgejaagd denk ik helemaal wel twee keer na voor ik iets online bestel. Maar eerlijk is eerlijk: soms doe ik het wel, hoor. Ik ben niet roomser dan de paus. Langzaamaan steeds vaker zelfs, en daar baal ik eigenlijk vreselijk van, omdat niet al mijn favoriete producten meer even makkelijk in de stad te vinden zijn.”

Vertel eens, wat is je beste aankoop ooit geweest? En is er ook een aankoop, zo’n echte misser, waar je nog altijd spijt van hebt? 

Phoi Cai: “Hmm, over mijn beste aankoop ooit moet ik even denken. Een misser weet ik veel sneller te bedenken, haha! Ik weet nog dat ik voor mijn eerste zwangerschap in het voorjaar een paar boots had gescoord waar ik al eeuwen over zat te twijfelen. Ik vond ze namelijk veel te duur en toen ze eindelijk in de sale waren had ik ze meteen gehaald. Het waren alleen winterboots, dus ik moest nog wel een paar maanden wachten voor ik ze aan kon doen. Maar dat vond ik geen probleem. Alleen waren mijn voeten door de zwangerschap behoorlijk opgezwollen waardoor ik ze alsnog niet had kunnen dragen. Ik baalde ontzettend, maar goed, ‘het zou na de zwangerschap wel weer goedkomen’… Niet dus. Mijn voeten zijn na mijn zwangerschappen nooit meer zoals vanouds geworden, dus mijn nieuwe boots hebben inmiddels een nieuwe eigenaar gevonden.”

Peggy: “Ik heb nog niet zo lang geleden een pantalon-achtige joggingbroek van Gymshark gekocht en daar leef ik zo’n beetje in. Ik vind het ook helemaal niet erg om daarin naar de ijsbaan of supermarkt te fietsen, wat ik in een ‘normale’ joggingbroek niet zo snel zou doen.
Ik denk dat mijn grootste misser een jumpsuit is, die ik tijdens mijn eetstoornis heb gekocht in de maat die ik toen had, terwijl ik wist dat mijn lichaam nog zou gaan groeien. Ik was er helemaal verliefd op en kon er dus niks mee.”

Anne: “Mijn beste aankoop is een spijkerjasje geweest toen ik een weekendje in Den Haag was. Ik had het jasje al meerdere keren gepast, maar bleef twijfelen. Had ik het wel echt nodig? Was het niet te duur? Toen we onderweg naar het station waren om naar huis te gaan, besloot ik toch terug te gaan en het jasje te kopen. Tot op de dag van vandaag ben ik daar blij mee. Haha en waar ik tot op de dag van vandaag spijt van heb? Een schattig jurkje uit een schattig boetiekje waar ik direct verliefd op was. Maar bij thuiskomt bleek het jurkje toch wel erg kort te zijn, hoe schattig het ook was.”

Lida: ”Mijn beste aankoop is denk ik een basic zwarte pantalon. Op een gegeven moment ben ik een beetje van strakke broeken afgestapt en deze broek voelt aan als een pyjama, maar is tegelijkertijd prima te dragen naar school of werk. En mijn grootste miskoop? Ik heb er denk ik wel een aantal, maar het komt er bij mij op neer dat ik geen blousjes aantrek die elke keer gestreken moeten worden. Daar heb ik in de ochtend echt geen energie voor.”

Daniël: “Oh, blousjes die gestreken moeten worden, dat herken ik heel erg! Sowieso kleding die eigenlijk te netjes is voor mij. Eens in de zoveel tijd maak ik mezelf wijs dat ik mezelf ‘zakelijker’ moet kleden, maar in de praktijk vind ik zulke kledingstukken meestal niet lekker zitten. Schoenen met hakken of waar ik geen warme sokken in kan dragen vallen ook in die categorie. Beste koop ooit: mijn eerste skinny, sindsdien wil ik eigenlijk nooit meer iets anders.”

Irene: “Die tweedehands Harley Davidson trui die ik op Vinted heb gescored, daar kan ik echt in wonen. En ik heb daar nog lang over getwijfeld ook. En een misser? Ja, ook wel eens tweedehands dingen van Vinted die dan toch niet helemaal passen zoals ik voor ogen had. Maar ja, terugsturen of het laten verstellen doe ik blijkbaar ook niet echt, dus dan hangt het maar in de kast. Daarom: liever niet online, maar gewoon weten wat je koopt door het te passen!” 

Hoe zou jij jouw koopgedrag omschrijven? Hebben we hier te maken met een shopaholic, een impulsieve koper of een echte koopjesjager?

Irene: “Ik heb er wel een handje van gehad om veel spullen te kopen, maar inmiddels is dit gelukkig (vind ik) wat getemperd. Wel ben ik nog altijd een impulsieve koper. Sterker nog, als ik echt ‘ga shoppen’ vind ik stom genoeg nooit wat, terwijl als ik gewoon wat winkels in ga om de tijd te doden, ineens alles me leuk staat. Zal je net zien, haha. Al hoef ik dan natuurlijk niet alles te kopen. Doe ik ook niet. Maar die impulsaankopen zitten bijvoorbeeld ook in het kopen van een skateboard of Pokémonkaarten of een nieuw Simsspel. Het is niet dat ik daar naartoe leef of voor spaar, ik besluit het gewoon ineens, maar meestal zijn het wel goede keuzes waar ik ook veel plezier aan beleef!” 

Anne: “Kun je ook een mix van allemaal zijn? Wat betreft boodschappen ben ik echt een koopjesjager. Maar als het gaat over kleding shoppen, kan ik meer impulsief zijn. Vooral als het om kleine bedragen gaat. Over wat duurdere kledingitems kan ik daarentegen weer urenlang twijfelen.” 

Phoi Cai: “Ik sluit me helemaal aan bij Anne! Als het gaat om boodschappen ben ik ook echt een koopjesjager. Vooral omdat ik meerdere supermarkten in de buurt heb, vind ik het niet erg om even rond te gaan voor een leuke actie. Maar wat betreft kleding ben ik wel iets impulsiever, hoewel ik dan vooral impulsief ben als het gaat om kleding voor de kinderen. Dat koop ik veel makkelijker, omdat ze over het algemeen iets goedkoper zijn en omdat ik ook beter weet wat ze wel of niet leuk vinden. Terwijl ik bij kleding voor mezelf eindeloos kan twijfelen.” 

Daniël: “Ik herken helemaal wat Irene zegt! Als ik speciaal naar iets op zoek ga, dan vind ik het niet. Maar loop ik er toevallig tegenaan en ben ik er op slag verliefd op, dan doe ik mijn beste aankopen. Verder herken ik ook wat Anne zegt: over grote uitgaven kan ik lang twijfelen. Uren is een understatement, haha, maak daar gerust weken of maanden van.”

Lida: ”De afgelopen jaren ben ik al een aantal keer verhuisd en al dat in- en uitpakken heeft mij erg bewust gemaakt van mijn koopgedrag. Eerder kocht ik meer, al ben ik nooit echt een shopaholic geweest. Nu filter ik vooral en probeer ik meer te sparen. Verder moet ik wel toegeven dat ik snel overgehaald ben door TikTok-advertenties voor bijvoorbeeld haar- of huidproducten. Hoewel ik ook daarin regelmatig mijn winkelmandje volgooi om twee uur ‘s nachts om het vervolgens toch niet te kopen.”

Peggy: “Bij twijfel niet doen; dat is echt iets waar ik de afgelopen jaren naar leef als het gaat om shoppen. Ik kon vroeger een echte shopaholic zijn, maar ik vind dat tegenwoordig zonde van mijn geld. Ik koop dus pas iets als ik het echt heel mooi vind en zeker weet dat ik het ga dragen. Ik probeer ook steeds meer naar leuke tweedehands kleding en kleinere boetiekjes te zoeken, maar daar heb ik mijn weg nog niet helemaal in gevonden.”

Hoe was shoppen voor jou tijdens je eetstoornis? 

Daniël: “Ik geloof dat ik een tijd bijna niets meer kocht. Ik gunde het mezelf niet en de mode van die jaren stond me ook tegen. Misschien stond die wel symbool voor alles wat in die tijd niet oké was in mijn leven. Ik maakte een moeilijke periode door en verlangde terug naar de tijd daarvoor. Een tijd waarin het leven anders was en de mensen er anders uitzagen.”

Peggy: “Toen ik nog in de ontkenningsfase van mijn eetstoornis zat ging ik graag shoppen, omdat ik de maat die paste alsmaar kleiner zag worden en daar was mijn eetstoornis blij mee. Op het moment dat ik voor herstel had gekozen en begon in te zien hoe ik er daadwerkelijk uitzag probeerde ik alle spiegels – en dan vooral die van pashokjes – zoveel mogelijk te vermijden. Ik vond het dan ook erg lastig om te gaan shoppen op het moment dat ik aankwam in gewicht, want ook dat bleef confronterend. Het was dus eigenlijk op geen enkel moment en op geen enkele manier een fijne activiteit.”

Lida: ”Ik kocht heel vaak kleren die eigenlijk net te klein waren, want ik vond het moeilijk om te accepteren dat ik groeide en niet in mijn kleren van het jaar ervoor paste. Uiteindelijk twijfelde ik heel lang, om datzelfde item vervolgens nooit te dragen, want het zat gewoon echt niet lekker. Fysiek de stad ingaan ging dan ook gepaard met veel stress.”

Phoi Cai:”Shoppen vond ik ontzettend confronterend. Geen maat voelde goed, of eigenlijk klein genoeg. En aan de andere kant bracht het ontzettend veel strijd en angst als ik merkte dat een maat die ik altijd aan had, ineens niet meer paste. Ik koos dan altijd voor kleding die veilig voelde… Donkere, losse kleding zodat mijn lichaam zo min mogelijk zou opvallen. Alles om mijn lichaam maar te kunnen verbergen.”

Anne: “Shoppen was voor mij toen iets wat ik graag deed, maar om ongezonde redenenen. Het gaf mij namelijk zo’n kick als ik een kleinere maat uit het rek kon pakken. Of een kleinere maat dan een vriendin of familielid. Tijdens herstel van mijn eetstoornis was shoppen iets wat ik juist weer extreem vermeed. Een grotere maat voelde als falen, althans: dat maakte mijn eetstoornis mij toen wijs.”

Irene: “Ja, die broekmaat, dat was haast een soort sport. Ik mocht alleen maar een bepaalde maat of kleiner en dan stond ik mezelf soms in een broek te wurmen die me helemaal niet paste, waardoor ik me alleen maar dikker en lelijker voelde. Echt vreselijk…”

En hoe is dit veranderd? 

Anne: “Nu ik dit schrijf, realiseer ik mij dat ik hier eigenlijk helemaal niet meer bij stilsta. Een kledingmaat is niet meer bepalend voor hoe ik over mezelf denk. Als ik iets niet pas, baal ik meer dat ik dan weer terug de winkel in moet voor een maat groter of kleiner. Daarnaast ben ik mij ook wel heel bewust van het feit dat een maat ook zo afhankelijk is van de winkel waarin je iets koopt. In de ene winkel koop ik mijn broeken in S, in de andere winkel zit broekmaat L al krap.” 

Peggy: “Inmiddels heeft shoppen een heel andere lading gekregen. Ik vind het ontzettend leuk om te doen (mijn portemonnee iets minder ;-)) en dan vooral om te ontdekken wat mijn eigen stijl is. Daar ben ik nog zoekende in, maar dat vind ik juist een heel leuk proces. Verder sluit ik me helemaal aan bij Anne en Irene wat betreft de maten. Het gaat er niet om wat er op het kaartje staat, het gaat erom wat prettig zit en waar ik me fijn in voel.”

Daniël: “Ik vind het eerlijk gezegd best lastig dat de modetrends weer teruggaan naar die tijd waarin ik het moeilijk had. Het is ook daadwerkelijk mode die niet zo erg bij mijn lichaamsbouw past, dat maakt het er niet makkelijker op. Maar ik sta er nu wel meer voor open dat het verandert, kan het bij anderen ook echt leuk vinden staan.”

Irene: “Toevallig heb ik onlangs nog broeken gepast in de winkel en precies dezelfde maat was in de ene winkel te groot en in de andere winkel veel te klein. Echt, staar je niet blind op die maat. Het is ook maar een indicatie. En al zou je inderdaad een broekmaat gegroeid zijn! Kleding is er om jou te passen en niet andersom. Draag wat lekker zit, dan voel je je ook het fijnst! Want jezelf proppen in kleding die eigenlijk te klein is, is voor niemand fijn.” 

Phoi Cai: “Ik probeer steeds meer uit mijn comfort-zone te stappen als het gaat om het kiezen van kleding. Ik merkte namelijk dat dit stukje omtrent kleding tijdens mijn zwangerschap toch wat werd getriggerd. Mijn lichaam groeide weer, ondanks dat ik wist waardoor het kwam en ondanks dat ik ook wist dat het erna ook weer anders zou zijn. Maar ik viel weer erg terug in het ‘veilige’, waarbij ik mijn lichaam kon verbergen, ondanks dat ik aan de andere kant ook trots was op wat mijn lichaam op dat moment deed. Maar goed, nu ben ik weer zoekende in het hervinden van mijn stijl en ik merk dat ik daar veel sterker in sta dan ik voorheen deed. Ik durf meerdere dingen te proberen, waarbij het alsnog kan voorkomen dat ik een kledingstuk na het passen toch terug hang. Maar ik probeer het wel als ik denk dat het leuk kan zijn. En daarbij is er veel meer acceptatie in de maat die ik mee moet nemen. Wat Anne ook zegt: het kan per winkel maar zelfs ook per kledingstuk of per stof verschillen hoe een kledingstuk valt, waardoor ik een variatie aan kledingmaten in mijn kledingkast heb hangen. Maar nu is dat meer dan oké.”

Lida: ”Inmiddels vind ik shoppen juist enorm leuk en kijk ik amper naar maten. Comfort is voor mij nu veel belangrijker dan er dik of dun uitzien in een bepaalde broek. Nu draag ik graag wijdere broeken en grotere shirts en dat deed ik tijdens mijn eetstoornis juist vrij weinig, nu kan ik niet zonder!”

Kleding die ineens is uitverkocht, kinderwagens die de gangpaden blokkeren of vieze paskamers. Wat is jouw grootste frustratie tijdens het (online) shoppen? En hoe ga je hiermee om?  

Irene: “Iemand tegenkomen die je kent, maar eigenlijk geen zin hebben om ‘hoi’ te zeggen en dan doen alsof je diegene niet hebt gezien, haha. Ik shop overigens ook het liefst alleen, ik vind dat geen fijn ‘sociaal ding’.”

Daniël: “Ik shop ook het liefst alleen! Mijn grootste miskopen zijn eigenlijk altijd kledingstukken waarvan anderen zeggen ‘staat je gewéldig’ als ik er zelf nog over twijfel. Ik heb ook liever niet dat verkopers zich met me bemoeien als ik iets aan het passen ben.”

Phoi Cai:”Als het gaat om online shoppen, merk ik dat ik al snel geïrriteerd raak van het eindeloze scrollen. Op een gegeven moment scroll ik meer om maar door de kleding heen te scrollen dan dat ik echt iets kies. Vandaar dat ik liever in een winkel ga rondneuzen, maar dit doe ik het liefst op een doordeweekse dag en het liefst zelfs vroeg op de dag. Ik kan er namelijk niet zo goed tegen als ik een winkel inloop en al het gevoel krijg dat ik me door een mensenmassa moet wurmen om bij een kledingrek te komen. Laat staan als ik dan ook nog eens door een stapel kleding moet graven om op zoek te gaan naar de juiste maat. Nee, dan maar liever in de ochtend op een doordeweekse dag waarbij alles nog netjes hangt of opgestapeld ligt.” 

Lida: ”Lange rijen in drukke winkels zijn sowieso mijn grootste irritatie. Ik voel mij dan al heel snel opgesloten in de drukte en wil dan niets liever dan even uit de rij stappen, maar dat kan niet want anders kom ik nooit aan de beurt.”

Anne: “Te veel mensen in een winkel die lopen te graaien in kledingrekken en waar inmiddels de helft van de kleding al op de grond ligt. Nee, dan ga ik liever naar van die schattige en bovenal rustige boetiekjes.” 

Peggy: “Medewerkers die je ongevraagd aanspreken. Het is goed bedoeld, maar ik vind het toch altijd wat ongemakkelijk. Als ik iets niet kan vinden of advies kan gebruiken dan vraag ik er wel naar, dus wat mij betreft mag dat uit het inwerkprogramma geschrapt worden.”

Tot slot, wat is jouw tip aan een ieder voor wie shoppen vandaag de dag een uitdaging is. Wat wil je meegeven? 

Daniël: “Beetje dubbel. Aan de ene kant: het is maar kleding, maak er geen halszaak van als het plaatje niet perfect is, bekijk het functioneel. Aan de andere kant: je mag jezelf best iets gunnen. Als je het jezelf kunt veroorloven en er plezier aan beleeft, mag je best iets kopen puur voor de leuk.”

Irene: “Shoppen is een breed begrip. Ik moet meteen denken aan kleding en daar valt al genoeg over te vertellen. Ik moet meteen denken aan de blog ‘Wat zegt mijn kleding over mijn eetstoornisherstel?‘ die ik ooit schreef. De blog gaat over de vraag of je je comfortabel moet voelen met blote benen om jezelf hersteld te kunnen noemen en of je grote slobbertruien ook gewoon mooi kan vinden of dat het altijd betekent dat je jezelf aan het verstoppen bent. Ook gaat het over je eigen stijl vinden. Een leestip dus, voor als je na deze blog nog niet uitgelezen bent. Een andere blog waar ik aan moet denken is “Is geluk te koop?” Een leegte proberen te vullen door maar spullen te blijven kopen kan problematisch worden, maar een geslaagde aankoop kan ook plezier en een goed gevoel brengen. Waar zit die balans? Daar deelde ik 5 jaar geleden mijn gedachten over in de blog.” 

Phoi Cai: “Een dagje winkelen is niet pas geslaagd wanneer je met een x aantal kledingstukken thuiskomt. Soms begin je de dag hoopvol of met een lijst van dingen die je wilt halen. Maar als je merkt dat het niet jouw dag is, als je merkt dat je hoofd er niet naar staat… Het is oké. Maak er op een andere dag een gezellige dag van. Jouw dag is niet mislukt als het niet uitpakt zoals je het had gehoopt.” 

Peggy: “Probeer je focus te verleggen van kledingmaten en pashokjesspiegels naar de kleine geluksmomentjes die de dag met zich meebrengt. Van een koffietje onderweg naar een vreemdeling die je onverwacht begroet of misschien toch dat ene item waar je op slag verliefd op werd en dat thuis in je kast kan gaan hangen. Het hoeft niet zo groot te zijn als het soms kan voelen.”

Lida: ”Een dagje de stad ingaan is niet alleen geslaagd als je hebt gekocht wat je nodig had, maar de dag kan ook geslaagd zijn als je het leuk hebt gehad. Een leuk item scoren is bijzaak als je het gezellig hebt gehad. En als je wel echt iets nodig hebt dan is het misschien makkelijker om het online te bestellen. Dan kan je ook gerust een broek in drie maten aanschaffen om er vervolgens weer twee terug te sturen.”

Anne: “Zoals ik al eerder schreef, is shoppen vandaag de dag voor mij vooral iets gezelligs. Deze sociale component is voor mij zo belangrijk geweest in shoppen weer leuk kunnen vinden. In plaats van te focussen op een kledingmaat, gun ik je het dat je je mag focussen op alles daaromheen. Een fijn gezelschap, de mooie etalages, de knusheid van een stad, live muziek op straat, neerstruinen bij een knus koffiezaakje. Of je dan wel of niet thuiskomt met nieuwe kledingitems, je dag is dan al meer dan geslaagd.” 

 ♥

---