Slow down!

In een wereld die steeds sneller en sneller gaat, is onthaasten een luxe. Slow down! Ik denk dat dit over het algemeen heel goed is om te doen en je ervan bewust van te zijn, maar zeker in eetstoornisherstel kan dit een grote rol spelen. Niet alleen om minder prestatiedruk te waarborgen, maar vooral ook om meer ruimte te hebben om te voelen, om meer stil te staan bij hoe het nou echt met jou gaat, in plaats van wat anderen er allemaal van vinden of waar je denkt aan te moeten voldoen. Om meer met jezelf in contact te komen en voor jezelf te leren zorgen, van jezelf te leren houden. Om te stoppen met het eeuwige najagen, het niet goed genoeg voelen. Om te accepteren en waarderen wat er nu is. En dat is misschien ook best wel spannend?

I know, dit verhaal heb je vast al honderd keer ergens gelezen. Langzamer leven, onthaasten, slow living. Met alle zelfzorgtips en ervaringsverhalen die rondzweven op het internet kan het soms zo’n brij worden en zo simpel en afgezaagd lijken. Oké, we weten het wel! Maar weet je het echt? Pas je het toe? En weet je ook waarom? Weet je ook wat het voor jou kan betekenen? En voor je eetstoornisherstel?

foto: sanne molenaar

Me nooit goed genoeg voelen

De tijd waarin wij leven kenmerkt zich door oneindige mogelijkheden en oneindige informatie die zich in sneltreinvaart aan je opdringen. Toen ik een eetstoornis had was dit al volop in ontwikkeling en volgens mij is het de afgelopen tien jaar alleen maar meer en sneller geworden. Ik heb heel vaak het gevoel gehad dat ik maar achter de zaken aanliep. De snelle wisseling van trends, altijd overal van op de hoogte kunnen zijn, onuitputtelijke sociale media content, de ruime opleidings- en beroepskeuze. Als alles kan, mis je ook heel veel. En wat als je verkeerd kiest? Precies de verkeerde boot mist? Het gevoel dat je het allemaal niet bij kan benen, dat het allemaal te snel gaat en te veel is, komt voor mij heel erg overeen met het gevoel niet goed genoeg te zijn, het niet goed genoeg te doen. Maar is dat eerlijk?

Druk, druk, druk!

Volgens mij zijn we hier weer een beetje vanaf aan het stappen of het is gewoon mijn eigen bubbel, maar het leek (of lijkt) wel cool om als antwoord te geven op de vraag hoe het gaat, dat je het druk hebt. Druk zijn is de norm, want dan ben je lekker bezig, hard aan het werk, je leven ten volste aan het leven, toch? En als jij niet druk, druk, druk bent? Ja, kom op, dan moet je even je schouders eronder zetten. Dan stel je niet zo veel voor en dan ga je ook niet iets bereiken. Tenminste, zo kon dat voor mij voelen. Terwijl altijd maar meer en beter van jezelf verlangen, helemaal niet zo heel gezond is. 

Altijd maar druk, druk, druk zijn, kan zeker afdoen aan de kwaliteit van wat je doet en zelfs het leven. Altijd maar meer is niet altijd maar beter, want alles kan ‘te veel’ worden, hoe positief het in eerste instantie ook leek. Voorbeeld: heb je een bedrijf, dan wil je klanten. Te weinig klanten is niet goed, maar te veel klanten, meer dan je aankan, is ook niet goed. Meer klanten voor je bedrijf, is dus helemaal niet altijd goed en kan echt afdoen aan de kwaliteit van je werk en bovenal het plezier in je werk. Dat kan je toepassen op alles in het leven. Waar ligt voor jou die balans? Minder is niet altijd minder, minder is soms ook meer! 

Dingen doen waar je niets mee bereikt

Toch krijg ik onder mijn photo blog vaak reacties als: “Irene, jij doet altijd zo veel!” Haha, ja, dat klopt misschien wel, ik weet het niet. Ik weet niet wat gemiddeld is, maar ik doe waar ik me goed bij voel, al kan dat per week sterk wisselen en kon ik zeker afgelopen (lockdown)winter wel eens hele avonden of ochtenden in bed liggen. Daar voelde ik me eigenlijk niet echt slecht over. Misschien was ik door de lockdown een beetje down, maar ik vond het regelmatig ook wel oké om dan even niets te doen. Een soort ‘hibernation’, noemde ik het dan. Stiekem genoot ik ook wel van de zachte dekens van m’n bed. 

Nee, niet voor altijd, op een gegeven moment wil ik er weer op uit. Naar buiten, skateboarden, klimmen, muziek maken. Groei en vooruitgang daarin is leuk en helemaal niet slecht, maar ook ik moet soms waken om niet te veel en te snel te willen. Vooral als het gaat om dingen bereiken. Bij sommige dingen kan ik dat makkelijk loslaten, bij anderen minder. Een drang naar bevestiging, prestatie. Prestatiegeneratie. De reden dat ik niet meer (of niet meer zo veel) teken is omdat ik het daarbij heel erg moeilijk los kan laten. Het moet iets worden, ik moet er iets mee bereiken. Hoe graag ik ook zou willen zeggen dat ik dat wel los kon laten en het gewoon voor mijn plezier kon doen; ik kan dat niet. Dus ik laat het (voor nu) gewoon even los.

Ik heb gemerkt dat het voor mij zo gigantisch waardevol is om dingen te doen waar ik niet per se iets mee bereik. Niet iets anders dan plezier en ontspanning. Iets dat ik puur en alleen voor mezelf doe. Iets dat ik ook niet op Instagram hoef te plaatsen, waar ik financieel niet op vooruit hoef te gaan, niet voor in aanzien zou stijgen. Niet presteren, maar gewoon leven. Dan kan ik nog zo veel doen, maar voelt het toch echt anders, want ik hoef me niet te bewijzen, ik ben niet bezig met een ander, maar echt met mezelf. En terwijl ik die dingen doe, merk ik dat ik aan het onthaasten ben. Onthaasten betekent niet per se niks doen, maar dingen met aandacht doen en voor mij ook: dingen doen zonder dat het iets anders hoeft te worden. Gewoon ‘zijn’. 

Slow down!!!

Dus zet die telefoon eens op vliegtuigstand. Laat ruimte voor ‘niks’ in je agenda. Koester de momentjes tussendoor. Kijk eens om je heen, terwijl je op je trein of afspraak staat te wachten, in plaats van die ruimte meteen weer op te vullen met TikToks en Instagram-reels. De wereld kan wel even wachten. Zorg voor een fijn ochtendritueel, maak een wandeling, mediteer, schrijf in je dagboek. Zoek een creatieve hobby, let wat vaker op je ademhaling en houd je weekenden en avonden eens bewust leeg. Zie wat er op je pad komt, doe wat er in je opkomt en plaats het niet op sociale media. Of wat onthaasten ook voor jou betekent. 

Laat die e-mail lekker wachten tot morgen. Reageer eens niet op dat appje, al ziet de ander twee blauwe vinkjes. Je bent niemand verplicht om altijd binnen een paar uur te reageren. Om aan te voelen en aan te geven waar jouw grenzen liggen, dat het wel genoeg is voor vandaag. Om eens even lekker aan jezelf te denken, want dat ben je hartstikke waard en is niet egoïstisch. Het doet niet af aan de liefde en waardering die je voor anderen voelt, aan je zijn en kunnen. Het doet het misschien zelfs wel ten goede. Even uit die ratrace, zoals het soms wordt genoemt. Hoe meer ik er op die manier naar kon kijken, hoe meer ik ook voelde dat het niet erg was dat ik het niet bij kon benen, want het is misschien wel helemaal niet zo gezond en positief allemaal! 

Goed voor eetstoornisherstel

Omdat goed goed genoeg is. Omdat je gewoon mag zijn, zonder dat je altijd maar iets hoeft te presteren. Omdat je geen goedkeuring van anderen nodig hebt. Omdat, als je goed om je heen kijkt en er de tijd voor neemt, er heel veel is om van te genieten. Om de rust weer te vinden in je hoofd en dus ook in je lijf, daarvan ga je echt lekkerder in je vel zitten. Om eens te ervaren dat het allemaal niet zo zwaar weegt, niet zo veel uitmaakt, dat de wereld wel even kan wachten. Om te ervaren hoe rijk je eigenlijk bent, dat je niets tekort komt en dat je ook niet tekort schiet. Om te leven in plaats van alsmaar geleefd te worden. Om te voelen wat goed voor jou is. Om de tijd te nemen voor een maaltijd, voor je gevoelens, voor wat je leuk vindt, om eens echt voor jezelf te zorgen. Om zelfvertrouwen te krijgen en te ervaren dat het niet nodig is om almaar door te rennen. Dat je niet altijd afhankelijk bent, dat je sterk bent, krachtig bent, kan genieten. Dat het goed is, dat jij goed bent. 

Hoe ziet onthaasten er voor jou uit?