Het verhaal achter mijn Instagram-account en meer

Tegenwoordig hebben we het allemaal: Instagram, Snapchat, TikTok… Of ben jij een van de weinigen die zich er nog niet aan heeft gewaagd? Toen ik een eetstoornis had, ben ik een Instagram-account begonnen: @believeinyourselftoday heette ik toen. Als je me al langer volgt, weet je dat ik in die tijd niet echt goede ondersteuning van mijn omgeving had, waardoor sociale media als Instagram en YouTube me enorm hebben geholpen. Dagelijks postte ik mijn eten en struggles, ik kreeg lieve reacties en voelde me omringd door mensen die me ondersteunden. Zeer positief toch?  

Helaas hebben sociale media ook een mega-grote negatieve zijde: het constant vergelijken met anderen, de getallen van volgers, likes en views… En nou ja, constant online zijn is eigenlijk ook niet altijd even goed. Als je momenteel een eetstoornis hebt, kan het helpen om een herstel-account te starten, maar weet wel dat je op moet letten dat je je niet gaat vergelijken met wat en hoeveel anderen eten. Je moet doen waar jij je zelf goed bij voelt. Dat is het allerbelangrijkste! Wees je hiervan bewust en als jij je toch snel gaat vergelijken met anderen, dan is Instagram misschien niet aan te raden. Ik moet zeggen dat het enerzijds voor mij een soort dagboek was, waarin ik mijn struggles deelde, anderzijds was het toch wel heel toxic. Onbewust vergeleek ik mezelf toen met anderen: eten ze net zoveel als ik? Eet ik te veel? Te weinig? Te (on)gezond? Maar ook: is mijn foto wel mooi genoeg? Waarom heb ik zo weinig volgers en likes? En nog meer vragen die vaak naar boven kwamen.

Meer blogs van Jenny vind je onder de hashtag ‘Jenny Blogt‘.

Sociale media en eigenwaarde 

De getallen van het aantal likes, het aantal volgers en tegenwoordig ook het aantal views, hebben een enorme invloed op mensen. Helaas is dit niet altijd positief. Je kan zo vaak tegen jezelf zeggen dat het getal niet uitmaakt, maar onbewust voel je je toch slecht als je volgers verliest, als je minder likes krijgt op je foto of minder views op je video. Hierdoor kan je eigenwaarde beïnvloed worden. Maar laat ik één ding zeggen: het laatste waar je je eigenwaarde van moet laten afhangen zijn social media. Je bent goed zoals je bent. Het aantal volgers, likes en views, maar ook het getal op de weegschaal, de maat van je kleding, het cijfer op je tentamen, al die dingen zeggen niets over hoe geweldig jij bent! Het is maar een getal dat door ieder ander verschillende geïnterpreteerd kan worden. Sommige mensen zijn al blij met 200 volgers, anders willen er 10k of 1 miljoen. Maar wat boeit het nou? Als het erop aankomt zijn de belangrijkste mensen in je leven je familie, je vrienden en jijzelf.  
 
Ik zit sinds 2015 op instagram en in de afgelopen 7 jaar is er een hoop veranderd: het algoritme, de community en zoveel meer. In deze tijd heb ik me vaak ook afgevraagd: ga ik door? In het begin deed ik het voor de leuk, maar sinds ik mijn account heb omgezet naar een influencer/food-account (ik vind het superleuk om recepten en andere dingen te delen, daar niet van!) merk ik dat het constant online moeten zijn, het constant posten en de onbewuste vergelijking toch wel enorm veel effect op mij heeft. Een vraag die ik mezelf toen heb gesteld is: hoe zou ik herinnerd willen worden aan het eind van mijn leven? Wat zouden drie dingen zijn die ik zelf zou willen hebben bereikt?  

De waarde van mijn offline leven

Misschien klinkt het een beetje diep of te ver gezocht, maar het zijn belangrijke vragen waarvan ik vind dat iedereen ze weleens aan zichzelf moet stellen. Eén van die dingen is zeker: Instagram staat niet per se in dat plaatje. Ik vind het veel meer waard om goede connecties te hebben gehad met mijn vrienden, een liefdevolle familie en een geweldige carrière. Ik zou een goede impact op deze wereld willen hebben gemaakt en of Instagram hier onderdeel van is, weet ik niet. Het voelt voor mij als food-influencer als zoveel tijdsverspilling om uren te besteden aan het typen van ‘o wat lekker’, ‘heerlijk dit’ of ‘dit ziet er goed uit!’ En stel jij hebt momenteel ook een food-account of herstel-account, vraag jezelf eens af: wil je echt al die uren besteden aan scrollend eten bekijken? Of steek je liever die tijd in echte connecties maken met vrienden? Gezellig een drankje doen op een terras? Een taartje eten in een café? Of uit eten in een lekker restaurant? Want hoeveel van die ‘online vrienden’ zijn nu je echte vrienden? Ik kan je bijna garanderen dat je maximaal een handjevol ‘echte vrienden voor het leven’ online hebt.  
 
De afgelopen tijd heb ik ook meer tijd doorgebracht met vrienden en familie: spontane feestjes en festivals, uit eten, filmavonden en meer. Ik heb gemerkt dat elk uur dat ik besteed met vrienden me zoveel meer oplevert dan elk uur online op Instagram (of TikTok of andere social-mediaplatforms). Want ik zal me deze momenten veel beter blijven herinneren dan het gescroll op Instagram. Hoe denk jij hierover? 
 
Oké, ik heb nu bijna alleen maar de negatieve dingen belicht. Er zijn natuurlijk ook wel voordelen. Je kan inspiratie halen uit de leuke content, dat kan je helpen met je herstel, positieve tips geven en nog veel meer (zoals het geweldige profiel van @proud2bmenl natuurlijk). Daarom wil ik absoluut niet zeggen dat je niet op Instagram of Tiktok moet zitten. Maar ik wil je bewust maken van de effecten op jou als individu. Ik wil dat jij jezelf de vragen stelt die ik me mezelf hierboven ook heb gesteld en ik wil je goed laten nadenken wat voor soort account je dan wil: gewoon een leuk profiel waarbij je af en toe een fotootje post? Of een heel actief account? Of iets anders?  

Liefs,
Jenny