Ik kan het mij nog zo goed invoelen, die keer dat ik voor het eerst besefte dat ik een paniekaanval had. Toen ik in de supermarkt aan de beurt was, was ik aan het zweten en had ik het gevoel flauw te vallen. Eenmaal buiten trok dat gevoel langzaam weg. En het was op dat moment dat ik dacht: hier heb ik over gelezen. Over mensen die deze klachten hebben, waarvoor de ambulance komt en wat een paniekaanval blijkt. Achteraf gezien heb ik al jaren last van sociale angst, vermijdingsgedrag en paniek. Had ik het maar eerder herkend denk ik nu. Daarom deel ik hoe je sociale angst kan herkennen bij jezelf, of wellicht bij iemand in je omgeving.
Als ik las over sociale angst, dan ging het over hartkloppingen, zweten, benauwdheid, duizelingen en misselijkheid. Wat had ik graag gelezen over hoe anderen zich voelden toen zij last hadden van een angststoornis.
Afspraken op jouw voorwaarden
sociale angst ontstond bij mij heel langzaam, dus ik kan niet heel goed vertellen wat het eerste gedrag was dat ik vertoonde. Wat ik wel weet, is dat ik eigenlijk alleen afsprak op mijn voorwaarden, bijvoorbeeld dat ik zei waar we afspraken. En dat ik direct weg kon wanneer ik me niet zo goed voelde (nu zie ik dat als angst die ontstond, toen was ik alleen bang dat dat gevoel ontstond). De afspraken die je maakt zijn overzichtelijk: alleen voor een kop koffie bijvoorbeeld. En na die ene kop koffie, dan moet je meteen weg.
Na een tijdje wil je misschien alleen nog bij iemand thuis afspreken, want dat is wel veel makkelijker. Je hoeft je niet in drukke situaties te begeven, waarin je niet weet hoe je je voelt. En dan stop je op een gegeven moment ook met thuis afspreken.
Je voelt je niet goed
Je spreekt af en je hebt er heel veel zin in. Op de dag van de afspraak voel je je niet goed: moe of misselijk misschien, of een algeheel gevoel van niet lekker zijn. Natuurlijk, dit overkomt iedereen weleens. Maar bij jou komt het steeds vaker voor. Eigenlijk zie je het niet meer zo zitten om af te spreken, want het gevoel dat soms opkomt voelt heel onprettig.
Vermijden
Je gaat steeds minder vaak naar bijeenkomsten, workshops of een feest. Daarna richt de angst zich ook op andere vlakken: de bus, autorijden, naar de winkel gaan. Je wereld wordt steeds kleiner, maar daar vind je een oplossing voor.
Minder spontaan
Omdat afspreken lastig is, en heel veel andere situaties ook, ben je een stuk minder spontaan. Niet meer opeens uit eten of naar de film, want dan kom je in zoveel ongemakkelijke situaties terecht.
Je bent bezig met wat anderen over je denken
Ik schaamde mij heel erg voor wat anderen over mij dachten. Vinden ze het stom hoe ik eruit zie. Maar ook: vinden ze mij stom als ik niet lekker word en naar huis ga. Ik was ontzettend bezig met de mening van anderen.
Flauwvallen
Als ik over straat liep, in de supermarkt stond of met iemand praatte: ik was zo ontzettend bang om flauw te vallen. Terwijl dat nooit gebeurt. Ook was ik constant bezig met wat ik in mijn lichaam voelde. Ik was daarom ook niet graag aan het woord: dan had ik nog meer het gevoel dat ik geen controle had over mijn lijf en dat ik ieder moment om kon vallen. Liever luisterde ik.
Je hebt steeds een gestresst gevoel in je lijf
Het ging steeds slechter met mij. Ik was overal angstig voor, het begon vroeg in de ochtend direct met de vraag: wat moet ik vandaag allemaal. En rustig tv kijken was er ook niet meer bij, dan had ik soms last van hyperventilatie.
Altijd bezig met een uitweg
Een boek, een tijdschrift of een telefoon: er lag altijd iets dat mij kon afleiden van de situatie. Gewoon een uur kletsen met een vriendin, wat zo gezellig zou moeten zijn, was ontzettend zwaar. En omdat ik niet durfde te zeggen hoe ik me echt voelde, kon ik me ook amper uiten.
Als je dit leest, en je herkent je erin, kan ik je alleen maar vragen of je aan jezelf durft toe te geven dat het niet zo goed met je gaat. Bij mij was dat stap één; het zelf inzien en durven erkennen. Laat het niet verder komen dan waar het nu al vat op heeft bij je. Neem iemand in je omgeving in vertrouwen. Ik weet hoe moeilijk het is, maar ik weet ook heel zeker dat jij het kan.
Zie je dat niet zitten, dan kan je ook een online programma volgen. Haptotherapie kan ik daarnaast aanraden. Het aller zwaarste vond ik om het aan de huisarts te vertellen. Mocht je over die situatie willen lezen, en mijn eerste ervaringen in het herstel van een sociale angststoornis, laat dat achter in een reactie.
Geef een reactie