Uitgaan heb ik altijd best leuk gevonden, zeker toen ik nog wat jonger was. Lekker dansen en lol maken, een biertje drinken en flink gek doen. Als je een eetstoornis hebt kan de boel alleen flink wat ingewikkelder worden. Een eetstoornis laat je niet zomaar thuis en zal dus onoverkomelijk met je mee op stap gaan. Hoe leid je dat dan allemaal in goede banen? Hoe beleef je dan toch nog wat plezier zonder in je hoofd constant bezig te zijn met eten, niet eten, calorieën en hoeveelheden? In deze blog vertel ik hoe uitgaan voor mij was toen ik een eetstoornis had en daarnaast geef ik wat praktische tips.
De tijd waarin ik veel uitging herinner ik me doorgaans positief. Het was een tijd waarin ik veel nieuwe dingen beleefde en een aantal van mijn huidige vrienden leerde kennen. Van te voren sprak ik dan af met vriendinnen om onszelf klaar te maken voor de avond. Dit was dan één groot feest waarbij we muziek luisterden en make-up uitwisselden. Ook experimenteerden we met alcohol en sigaretten, wat toen heel spannend was. Na het stappen kwam je steevast diep in de nacht thuis om vervolgens de hele dag erna in bed te blijven liggen. De goede oude tijd.
Toch zat er een tijd lang een donker randje aan uitgaan toen ik een eetstoornis had. Het was niet alleen maar leuk daardoor, maar ook wel een hoop gedoe. Wat voor anderen heel vanzelfsprekend was, leverde bij mij een chaos op in mijn hoofd. Ik was namelijk enorm bang om aan te komen van uitgaan, door de drankjes en de gebruikelijke vette hap naderhand. Ik voelde me dik en maakte me veel zorgen over mijn gewicht.
Als ik wist dat ik een weekend uit zou gaan, kon ik de hele week het gevoel hebben daarvoor alvast te moeten gaan compenseren. Ik maakte het veel groter in mijn hoofd dan dat het daadwerkelijk was en daardoor trok die eetstoornis telkens behoorlijk aan me, met alle narigheid van dien. Als het dan eenmaal zo ver was, kon ik er meestal wel van genieten, zo leuk vond ik het namelijk, maar het was wel een beetje dubbel allemaal.
Geef mij één biertje, en ik wordt direct vrolijk. Zo heeft alcohol altijd al voor mij gewerkt. Als ik op stap was voelde ik me daardoor vaak erg goed en had ik het heel gezellig. Dit vond ik fijn, maar ook heel moeilijk. Ik wist namelijk donders goed dat ik niet gelukkig was en een eetstoornis had. Het contrast was dan zo groot, dat ik mezelf weleens verloor in het feestgedruis. Alsof er geen morgen meer was ging ik maar door en zocht ik grenzen op.
Ik at vaak niet goed wanneer ik uitging, waardoor de alcohol extra hard aankwam of ik gewoonweg misselijk werd van de honger. Dat was niet prettig en leverde uiteindelijk alleen maar eetbuien op. Die had ik dan meestal als ik ‘s avonds thuiskwam: Geen fijne afsluiter van de avond. Wat een aanslag op mijn lichaam was dat! Als ik nu nog eens uitga zorg ik altijd dat ik voldoende eet op zo’n avond, anders is het gewoonweg niet vol te houden.
Dat dubbele gevoel vond ik misschien nog wel het lastigst. Dat ik in het weekend zo kon feesten, maar dan de rest van de week alleen thuis zat met een eetstoornis. Hierdoor vond ik het ook moeilijk om bij mijn vrienden aan te geven dat het eigenlijk helemaal niet zo goed met me ging. Als ik ze zag, was ik namelijk meestal goed gehumeurd, waardoor ik bang was dat ik niet serieus genomen zou worden. Hiermee kom ik gelijk bij de eerste tip van deze blog:
Wees eerlijk naar je vrienden toe
Als je niet lekker in je vel zit, kan het enorm opluchten om daar eens over te praten met je vrienden. Het kan in ieder geval het gevoel wegnemen dat je je anders moet voordoen dan je werkelijk bent. Wie weet kunnen je vrienden je ook steunen in je strijd tegen de eetstoornis. Dan heb je ook gelijk iemand om op terug te vallen als het even niet zo lekker gaat buiten het stappen om. Je hoeft het niet alleen te doen.
Let op je grenzen
Pas goed op jezelf als je op stap gaat. Natuurlijk geldt dat voor iedereen, maar als je niet goed in je vel zit is het belangrijk om extra goed je grenzen te bewaken. Bedenk van te voren wat wel en niet goed voor je is als het gaat om drank, drugs en intiem contact met anderen. Als je bang bent dat je later spijt van iets zult krijgen, doe het dan niet, voor de zekerheid. Wees voorzichtig met jezelf en wees niet bang om ‘nee’ te zeggen.
Het moet niet
De één is gek op uitgaan, de ander voelt er niet zoveel voor. Als je merkt dat uitgaan eigenlijk helemaal niet zo goed bij je past, dan is dat natuurlijk ook oké en helemaal niet stom of saai. Ook dansen, drinken en flirten zijn niet verplicht op stap. Iedereen mag doen en laten wat voor hem of haar goed voelt en niets moet. Laat je daarom vooral niet opjagen als je liever niet op het podium staat te swingen en geen zin hebt om bier te drinken of sigaretten te roken. Je moet niks en ik vind het juist heel sterk als iemand aan durft te geven wat ze wel of niet wilt.
Drink niet te veel alcohol
Te veel drinken is natuurlijk nooit verstandig, maar als je een eetstoornis hebt is het goed om extra voorzichtig te zijn met alcohol. Als je niet voldoende eet, ondergewicht hebt of je lichaam in het algemeen uit balans is door het rommelen met eten, kan je de effecten van alcohol namelijk veel sterker voelen dan normaal. Je lichaam heeft het waarschijnlijk al zwaar genoeg, dus probeer het wat te ontzien. Doe rustig aan en neem alleen een biertje of wijntje als het goed voelt.
Eet voldoende
Uitgaan kost veel energie. Je staat niet alleen de hele avond op je benen, maar danst misschien ook wel wat. Hiernaast ben je vaak langer wakker dan normaal waardoor je lichaam meer energie verbruikt en je er dus goed aan doet om wat extra’s te eten. Het beste kun je een normaal eet ritme aanhouden waarbij je ‘s avonds een normale avondmaaltijd eet en om de twee à drie uur een tussendoortje neemt. Aan het eind van de avond eet je vervolgens een wat grotere maaltijd. Dat kan een frietje na het stappen zijn, maar je kan ook prima thuis nog wat boterhammen eten voor het slapengaan, als de snackbar nog te spannend is.
Compenseer niet
Probeer de dagen voor en na het stappen niet te compenseren. Uit ervaring weet ik dat je het gevoel kunt hebben dat uitgaan je gewicht enorm zal beïnvloeden, maar in werkelijkheid is dit helemaal niet zo, doordat je immers ook veel energie verbruikt tijdens het stappen. Geen reden om te compenseren dus. Met compenseren maak je het jezelf alleen maar moeilijk en het bevordert je herstel niet. Mij hielp het altijd om me te bedenken dat de mensen met wie ik uitging ook niet bezig waren met compenseren en echt niet plotseling dik werden van zo’n avondje stappen. Dan was ik vast geen uitzondering en mocht ik best met ze meedoen.
Fotografie: Pexels.com
Geef een reactie