Stella XXS Update

Het is inmiddels alweer een jaar geleden dat de opnames voor XXS zijn gestart, dus het wordt wel tijd voor een update.

Hoe `Het´ nu gaat, valt nog niet zo makkelijk te vertellen. Het ligt er maar net aan wat je onder´Het´ verstaat. Qua eten heb ik het nu redelijk onder controle. Het lukt me om met een zelf samengestelde eetlijst stabiel te blijven op een redelijk gezond gewicht. Wel vind ik het nog heel lastig om (in mijn ogen) de controle kwijt te raken.

Ik kan nog steeds lichtelijk in paniek raken bij onverwachte eetsituatie en heb nog wel een aantal dingen die ik heel moeilijk los kan laten, maar hier is best mee te leven. Voor nu althans, ik zeg niet dat ik hier nooit verder mee aan de slag wil.

Bij Rintveld ben ik sinds oktober weg en ik denk dat dit een goede beslissing geweest is, omdat mijn grootste issue niet zozeer meer bij het eten ligt. Ik ben de laatste paar maanden meer in gevecht met mézelf, dan met mijn gewicht. Mijn depressiviteit is af en toe zo heftig, dat ik zelf ook niet meer zo goed weet wat ik ermee aan moet. Hebben jullie ook weleens een droom waarin je probeert te lopen, maar hoe hard je ook probeert, je komt geen meter vooruit? Of een droom waarin je probeert te schreeuwen, maar er komt geen geluid uit? Nouja, zo voelt het in sommige periodes heel letterlijk.

Het voelt alsof over alles een waas ligt, het voelt alsof ik me nooit meer beter zal gaan voelen, alsof ik me nooit meer van dat gevoel kan bevrijden, ondanks alle dingen die ik doe die zogenaamd leuk zouden moeten zijn. Aan de andere kant kun je dit misschien toch zien als een goed teken, omdat ik nu wel langzaamaan doorkrijg wat nou eigenlijk de ‘dieperliggende oorzaak’ van mijn eetstoornis is. ###

Een eetprobleem, die drang naar perfectie en controle, komt immers niet zomaar uit de lucht vallen, hoewel dat in eerste instantie misschien wel zo lijkt. In ieder geval wil ik me niet meer laten leiden door gerotzooi met eten, want dat is alleen een masker waar het werkelijke probleem achter blijft zitten. Hoe verleidelijk het ook is.

Met mijn vriend gaat het erg goed! We zijn nog steeds happily in love en het is denk ik voor het eerst in mijn leven dat ik zoiets voor iemand voel. Nog nooit ben ik zo serieus geweest over een toekomst samen opbouwen etc. Natuurlijk blijven er wel twijfels en angsten: de angst dat hij genoeg van me krijgt en met anderen gaat lopen rotzooien, of dat hij teruggaat naar Griekenland, of dat hij het zat wordt dat ik emotioneel niet altijd even stabiel ben (om even een understatement te gebruiken ;)).

Maar aan de andere kant ook de angst dat hij me mijn eetstoornis afneemt.. Hoe raar dat misschien ook klinkt. Het blijft gewoon dubbel; aan de ene kant wil ik er héel graag vanaf, maar aan de andere kant voel ik me niet ‘sterk’ genoeg om het helemaal zonder eetstoornis te doen. Stél dat ik wel rustig een zak chips leegeet, stél dat ik het niet zo erg meer vind om aan te komen.. wat gaat er dan gebeuren? Ben ik dan niet alle controle kwijt? Verlies ik dan niet mijn hele leven?

Aan de andere kant heb ik nu zo´n 5 jaar gewacht op het moment dat ik klaar ben om die Magische, Allesoplossende Knop om te zetten, maar ik heb hem tot nu toe nog niet gevonden. Niemand die ik ken trouwens. Wat dat betreft kun je wachten tot je een ons weegt (ha-ha), maar een ‘geschikt moment’ gaat er toch niet komen.

Het is en blijft een kwestie van DOEN, hoewel je daar wel steun in kunt krijgen natuurlijk.

Het doet mij persoonlijk wel goed om nu bijna helemaal van de hulpverlening af te zijn. Rintveld heeft me een heel stuk op weg geholpen, ik heb véel meer zelfinzicht gekregen, ze hebben me ontzettend geholpen in de zware eerste stappen, maar nu heb ik ook echt wel het idee dat ik daar klaar ben.

Het blijft trouwens heel erg raar dat mensen me door XXS ineens kennen! Zomaar op straat, wildvreemden op mijn studie, mensen op mijn werk.. iedereen weet wel ineens heel veel persoonlijke dingen van je. Mensen die je nastaren als je op het station loopt, of wijzen en met elkaar beginnen te fluisteren. Zelfs mensen die in de supermarkt mijn mandje staan te checken om te zien wat ‘een anorexiapatient’ nou zoal koopt. (dit is echt gebeurd, ik vond het ook nogal ver gaan..) Op zich niet erg, ik schaam me er niet voor ofzo, maar het geeft me af en toe wel een heel raar gevoel.

Anyway, wat je verder nog onder ‘het’ kunt verstaan gaat allemaal wel goed: mijn studie wordt steeds interessanter, ik doe leuke dingen, ga uit, op vakantie enz.

Af en toe nog steeds vechtend tegen mijn eigen angsten, depressieve periodes en gewicht, maar voor sommige mensen is de weg om ‘er’ (whatever that may be) te komen waarschijnlijk gewoon iets langer dan voor anderen…

admin

Geschreven door De Redactie

Reacties

10 reacties op “Stella XXS Update”

  1. Hoi Stella,

    Ik herken veel in je stukje wat je schrijft. Op het moment dat mijn eetstoornis naar de achtergrond verdween kwam ik ook in een hele ernstige depressie. Ik vecht hier nog steeds tegen en niet alle dagen zijn even goed, maar ik kan je toch al wel vertellen, ook dit is te overwinnen? Hoe? Tjah ik wou dat ik je dat kon vertellen, ik weet van mezelf niet eens precies hoe ik het gedaan heb. Ik wil je alleen laten weten dat het wel beter kan worden!!

    En wat je zegt over de angst om je eetstoornis los te laten en dan echt alle controle kwijt te zijn. Je eetstoornis los laten wil niet zeggen dat je geen controle meer hebt. Je kan best een zak chips opeten en op het moment dat jij merkt oh ik ben wat aangekomen ik wil weer even op gaan letten dan doe je dat, maar het belangrijkste is dat je hier niet meer krampachtig mee omgaat. Maar het is niet zo dat je ineens helemaal geen controle meer hebt hoor 😉

    Meis, heel veel sterkte. Ik weet zeker dat jij er gaat komen!
    Liefs, Christien

  2. Stella..

    Stoer dat je hier je verhaal doet, herkenbaar helaas. Blijf je grenzen aangeven, blijf goed op jezelf passen en heb vooral vertrouwen in jezelf. Je bent zo’n ontzettend mooie, leuke, lieve en sterke vrouw. Ik hoop echt dat je dit zelf ook gaat inzien lieve Stella, je bent het zo ontzettend waard!

    Blijf vechten, je komt er echt wel…

    Heel veel liefs!

  3. Hoi Stella!
    Ik heb je bij XXS gevolgd en was altijd een beetje jaloers op je. Voor mij leek het net alsof je ‘beter’ was, en dus kon wat mij niet lukte. Nu ik dit lees: “Het voelt alsof over alles een waas ligt, het voelt alsof ik me nooit meer beter zal gaan voelen, alsof ik me nooit meer van dat gevoel kan bevrijden, ondanks alle dingen die ik doe die zogenaamd leuk zouden moeten zijn.” herken ik mezelf daar heel erg in. Blijf vechten meis! Wie weet gaan we ons ooit beter voelen!

  4. Je bent dapper, Stella!

  5. Hey Meid,

    Het is niet verwonderlijk he, dat mensen jou herkennen op straat, niet zozeer alleen omdat je op tv bent geweest maar ook omdat je een heel mooi uniek gezichtje hebt.

    Ik snap alleen wel dat het erg vervelend/raar kan zijn, en persoonlijk vind ik het nogal onbeleefd dat mensen in je boodschappenmandje staan te staren omdat ze dat willen weten. Gaat wel te ver. Ik denk alleen wel dat dit uiteindelijk minder zal worden.

    Wat naar dat jij je zo depressief voelt, het lijkt er wel op dat dit de onderliggende oorzaak is van jouw ES, maar weet je ook wat er onder die depressies ligt? Wat de oorzaak daarvan is? Kijk sommige mensen missen een bepaald stofje of iets waardoor ze chronisch depressief zijn, maar weet je ook of jij belemmeringen in het dagelijkse leven hebt die jouw depressies veroorzaken? ES hebben een oorzaak, maar depressies ook he

    Meid, ik wens je veel sterkte, en ik hoop dat jij gouw weer het gevoel terug mag krijgen van het leven, er mogen zijn en dat die waas die over alles ligt langzaam verdwijnt, en dat je weer van de mooie dingen mag gaan genieten.

  6. Stella, je bent een super sterke en mooie meid.
    Dat heb je in de documentaire ook laten zien.
    Je bent de goede weg in gegaan, en die ga je ook afmaken.
    Keep on going, you’re stronger than you think you are!

  7. Ik heb absoluut bewondering voor jou, hoe je met de dingen omgaat, hoe je situaties bekijkt. Volgens mij zie je alles met je verstand best goed, maar het gevoel heeft meer tijd nodig. Zo komt het althans op mij over. Je beschrijft alles heel helder 🙂

    Vind het net als T-chan nogal onbeleefd dat mensen in je winkelmandje staren, maar helaas kun je daar weinig aan doen.. Nieuwsgierige mensen die niet beseffen dat dit nogal brutaal is 😉
    Ik heb je inderdaad ook wel eens zien lopen 😉 We studeren aan dezelfde faculteit, haha! Maar ik zou je ook wel gezien hebben zonder XXS. Ik ga daarin ook weer mee met T-Chan 🙂

    Ik wens je heel veel sterkte, geluk, kracht toe 🙂

  8. Heel herkenbaar allemaal!

  9. Heel duidelijk stuk geschreven en nja het zal wel weer cliche klinken maarja het is echt heel erg herkenbaar, de focus iets meer van het eten af, maar wel heel stellig behoefte aan controle en lichtelijk paniekerig worden bij onverwachte (eet)momenten

    Heel veel sterkte en ik heb je nog vaak te spreken want, nja dat is er de laatste tijd beetje bij ingeschoten.

    Xx Mike

  10. Ga zo door, Stella ! Zo te horen ben je op de goede weg !!!! Leuk om weer wat van je te horen ! Groetjes, een trotse tv kijker.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *