Stemmen in je hoofd

Met Aafke gaat het op en neer in de kliniek. Beetje bij beetje zien we dat haar gewicht zich in de goede zin van het woord, herstelt. Daar denkt Aafke heel anders over. Tegelijkertijd merken we aan alles dat het in haar hoofd nog lang niet goed is. Aafke is extreem angstig geworden. Met de dag lijkt het erger te worden. Het is niet alleen de angst voor het eten! Het lijkt wel of ze hartstikke bang is voor iemand.

Beetje bij beetje komen wij erachter dat er wel degelijk “iemand” is, waarvoor zij heel bang is. En die “iemand” zit in haar hoofd. Die “iemand” heeft zich vermomd als een Stem in haar hoofd, die ze niet uit kan zetten. Ze mag die Stem niet negeren. De Stem zegt de meest vreselijkste dingen tegen haar. “Zit er geen uitknop op die Stem?”, vraag ik. Maar terwijl ik die vraag stel, zegt de Stem tegen haar dat ze het niet waard is om te leven: “Je bent lelijk. Wil je dan nog veel lelijker worden? Niemand vindt je leuk.” Aafke hoort het de hele dag in het hoofd. “Het is alsof je een baby de hele dag hoort krijsen. Je kunt het niet negeren.”, zegt ze. De Stem haat haar. Het is niet duidelijk waarom de Stem haar haat. Maar het gevolg is wel dat Aafke doodsbang is voor de Stem: dag en nacht.

We proberen Aafke uit te leggen, dat de Stem maar een gedachte is, en dat zij de baas is over die Stem. Zij kan er zelf voor kiezen om er niet naar te luisteren. Aafke probeert in zich op te nemen wat wij tegen haar zeggen. Maar dan wordt de Stem heel kwaad. De Stem zegt tegen haar dat ze niet naar ons mag luisteren. De Stem zegt dat er hele nare dingen gaan gebeuren, als zij naar ons luistert. Aafke explodeert richting ons. Ze schreeuwt ons toe dat wij onze mond moeten houden. Ze raakt uitgeput, en stort zich huilend in de armen van mijn vrouw. Mijn vrouw probeert haar te troosten en te kalmeren. Het wordt ons steeds duidelijker dat we moeten dealen met de Stem in haar hoofd. Er tegen vechten wakkert het slechtste in de Stem aan. Meegaan met de Stem kunnen we niet. Aafke is ervan overtuigd dat de stem haar beschermt. Wij zijn ervan overtuigd dat de stem haar vernietigt. Ik vraag mij af, hoe wij ooit deze twee overtuigingen bij elkaar moeten brengen?

Als wij op bezoek komen, blijkt dat de Stem weer een list heeft verzonnen. De Stem heeft haar verteld dat als je goed kan eten in de kliniek, toch niet ontslagen wordt; en dat het dus geen zin heeft om te gaan eten. Aafke zegt daar tal van voorbeelden van te hebben. Hoe eenvoudig het ook voor ons is om te begrijpen dat deze waarneming niet klopt, – voor Aafke is dat haar werkelijkheid. Het is alsof de Stem haar werkelijkheid opzettelijk verkeerd ondertitelt. Welk belang heeft de Stem hierbij? En wie is die Stem?

Wij dringen bij de psychiater aan op nog meer angst reducerende medicatie. De Stem maakt Aafke ook extreem somber. Aafke zegt zelf geen doelen te hebben, om er voor te gaan. Ze is er diep van overtuigd dat het bij haar allemaal niet gaat lukken.

Ondertussen blijven de therapeuten aan haar vragen “Wat is voor jou helpend?” Maar de vraag is voor Aafke te breed, te groot en te abstract. De therapeuten overvragen haar op dit moment. De kunst is om Aafke te helpen, eenvoudige deelvraagjes te beantwoorden. Ook wij zijn moe van de vraag “Wat is voor jullie helpend?”

Volgende keer: Als de Rechter vindt dat je moet eten

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Reacties

22 reacties op “Stemmen in je hoofd”

  1. Heftige blog weer.
    Wat ik me alleen afvraag is of Aafke echt een stem in haar hoofd hoort of dat de stem haar eigen gedachtes zijn? Ik wist het niet zeker, dus vandaar vraag ik het maar.

  2. Zelfde als @Katja

  3. Wat een ontzettend moeilijke situatie. Voor Aafke zelf in de eerste plaats, maar ook voor u als ouders moet het vreselijk zijn je kind zo weg te zien kwijnen.

    Dat ze zo jong is maakt het denk ik ook lastig om het probleem aan te pakken. Jullie vragen om extra angst-reducerende medicatie, maar ik kan me voorstellen dat je daar heel voorzichtig moet zijn bij hersenen die nog volop in ontwikkeling zijn.
    Maar dat vermoed ik, ik ben geen psychiater natuurlijk.

    Heel veel sterkte in elk geval!

  4. Zo herkenbaar DIE STEM
    Ik heb hem ook gehad, in de meest heftige vorm. Dag en nacht, steeds harder en harder, feller, dreigend, alsof ik GESLAGEN werd van binnen.
    Moelijk uit te leggen voor iemand die het niet zelf voelt.
    Het is zo aller overheersend. Ik dacht ook dat het de rest van mijn leven zo blijven, en dat beangstigde mij zo,
    als DIe STEM zo bleef, dan hoefde het lven voor mij niet meer………
    Maar geloof het of niet
    het wordt minder,
    hij zwakt steeds meer af
    steeds zwakker
    steeds minder vaak aanwezig
    …en nu… is hij verdwenen
    het KAN
    hou vol!!!

  5. Heftig weer

    Ik weet helaas ook wat het is om stemmen te horen.. Ik stond soms schreeuwend tegen de mensen om me heen, huilend en totaal verslagen bij de mensen die me proberen te helpen.. Maar net als wat konijntje zegt, het kan weggaan, minder worden, er kan een omgaan met ontwikkeld worden.. Bij mij met hulp van therapie en medicatie.. Ik hoop dat aafke dit proces van afname van de stem gaat meemaken..

    Maar heel veel sterkte wens ik jullie wederom toe!!!!!!

  6. Herkenbaar ik kamp met hetzelfde probleem. Diep vanbinnen weet ik dat ik sterker ben maar ik wil het niet geloven, ik kan het niet geloven, mag het niet geloven…

  7. ik heb zelf ook stemmen in mijn hoofd.
    maar ik heb de diagnose schizofrenie gehad.
    Is dat dan weer anders?

  8. “Wat is voor jou helpend?” Maar de vraag is voor Aafke te breed, te groot en te abstract. De therapeuten overvragen haar op dit moment. De kunst is om Aafke te helpen, eenvoudige deelvraagjes te beantwoorden. Ook wij zijn moe van de vraag “Wat is voor jullie helpend?”

    Dit is zo herkenbaar!
    Mooie blog, lijkt me inderdaad moeilijk om hier mee om te gaan als ouders.

  9. Weer een geweldig mooie blog, heb er zelfs even een traan bij weg moeten pinken, ik herken het zo en hier weten ze het niet of willen ze het niet weten.
    Heel veel sterkte!

  10. misschien een idee om sowieso een blog te schrijven over stemmen in je hoofd

  11. Ik heb geen stemmen, ook nooit gehad, alleen gedachten. Maar betekent dat dan dat mijn eetstoornis minder heftig/erg is?

  12. ‘De stem’, daar hadden ze het bij mij in de behandeling ook over. Ik ben hier eigenlijk altijd fel op tegen geweest. Al begrijp ik het, nu ik wat meer ingeburgerd in de eetstoornisbehandelingen en de daarbij behorende termen ben, wel wat beter wat er mee wordt bedoeld. Toch vind ik nog steeds wel dat ‘de stem’ klinkt als iets wat buiten jezelf ligt. Dit zorgt er naar mijn mening voor dat je de verantwoordelijkheid van je eetgedrag buiten jezelf kan leggen. ‘Ja maar, de eetstoornisstem zei dat ik..’ Ik zie het daarom eigenlijk nog steeds als een gedachte. Je eigen gedachte. Je eigen verantwoordelijkheid. Als jij je bewust bent van die gedachte dan kun je er iets mee.

  13. Ik heb ook moeite met het begrip Stem. Het zijn echt hardnekkige gedachten. Ik noem het maar gedachten die je in de ‘verslaving’ houden en die verslaving heb je nodig, omdat het leven voor jou om één of andere reden te beangstigend is of schaamtevol ed, dusdanig dat je er op een ‘normale’ manier niet over kunt communiceren of kunt of durft te zijn.
    Het is aan de buitenwereld om die angst weg te nemen, of om zelf dat inzicht te krijgen, maar dan kan het proces wel ongelukkig lang duren, voor je tot dat inzicht zou kunnen komen.
    Als je een eetstoornis hebt en niet op één of andere manier het vertrouwen krijgt dat het goed zit of goed komt, indien je je eetstoornis los zou laten, gaat ‘niets’ werken. Maar (samen)dealen met de Stem vind ik wel goed! Dan heb je respect voor hoe Aafke het op dit moment beleefd.

  14. Heel herkenbaar.. ik hoorde ook stemmen. Ik begon zelfs dingen te zien die er niet waren en kreeg de ene psychose na de andere. Ik was zo bang dat ze weer zouden komen dus at ik niks meer.

    Ik wens jullie heel veel sterkte. Ik lees al jullie blogs en het ontroerd me steeds weer. Ik hoop echt dat het beter zal gaan!

  15. In het begin herkende ik ‘ de stem’ ook niet als zijnde een van mijn eigen gedachten. Pas in de kliniek leerde ik dat het een van mijn eigen gedachten was. Daarvoor dacht ik ook altijd dat ‘de stem’ los/ op zichzelf stond.

    Toch vind ik het zelf prettiger om de eetstoornis gedachten te zien en te behandelen ale buiten mijzelf staande stem/gedachten. Dat maakt voor mij het vechten ertegen makkelijker. Anders vecht ik tegen mezelf en tegen iets concreets kunnen vechten is zo veel makkelijker en fijner.
    Maar dat verschilt natuurlijk per persoon.

    Ik hoop echt dat Aafke een ophoging van de medicatie heeft gekregen destijds. Ik weet niet of ze nu nog steeds angst reducerende medicatie gebruikt?
    Ik weet wel (hoe vreselijk ik die pillen ook vond!) wat voor een verlichting ze gaven in mijn hoofd en dat gun ik Aafke en het gezin ook zo!

  16. De stem is een saboterend deel van de persoonlijkheid.
    Wie er meer over wil weten kan ik Peggy Claude-Pierre ‘s boek “De geheime taal van eetstoornissen” van harte aanraden! Helaas kun je dit boek alleen nog 2e hands krijgen, dus probeer Bol eens…

    Peggy noemt het de Innerlijke Negativist, die in het ergste geval een Innerlijke Terrorist kan worden. Het is niet hetzelfde als psychotisch zijn.

    Vreselijk dat Aafke daar last van kreeg! Ik hoop maar dat meer angstdempende medicatie haar geholpen heeft!!!

  17. Ondertussen blijven de therapeuten aan haar vragen “Wat is voor jou helpend?” Maar de vraag is voor Aafke te breed, te groot en te abstract. De therapeuten overvragen haar op dit moment. De kunst is om Aafke te helpen, eenvoudige deelvraagjes te beantwoorden. Ook wij zijn moe van de vraag “Wat is voor jullie helpend?”

    Herkenbaar

  18. ik vraag me ook af of nu “stemmen horen” wordt bedoeld of de “eetstoornis stem”? Ik zie hier een groot verschil in, ook qua aanpak.
    Ik heb zelf wel een tijdje last gehad van geluiden die er niet waren, af en toe een stem die wat zei..beetje psychotisch was ik toen. Maar dat is echt heel anders dan mijn eetstoornis “stem”.

  19. Onze dochter had in het begin van haar eetstoornis ook vaak over de Stem. Ze kon het ook echt benoemen hoe het voor haar klonk. Ze zag het ook iets wat buiten haar lag. Nu heeft ze geen last meer van de Stem. Maar zeker nog wel van gedachten.
    En de vraag “wat is helpend” “hoe kunnen wij jou helpen” wordt nog steeds aan haar gevraagd, maar ze kan er geen antwoord op geven. Ze weet zelf niet eens waarmee ze geholpen zou moeten worden. Ze ziet, na 4 jaar, nog steeds niet echt wat er aan de hand is. En na 4 jaar therapie en zorg is ze ook wel een beetje “therapie moe” heb ik het idee.

    “het wordt ons steeds duidelijker dat we moeten dealen met de Stem”. Ik denk dat je daar een goed punt hebt. De stem is heel sterk en bepalend voor Aafke. Voor Aafke is het de waarheid en voor jullie absoluut niet! Hoe moet je daar toch mee omgaan. Daar komt dan weer die machteloosheid om de hoek. Blijven praten, praten, praten. Je merkt vanzelf als de Stem weer om de hoek komt, dan wordt het ruzie. Stop dan maar, want met de Stem is niet te praten. Probeer de momenten te pakken dat je met Aafke praat, daar kun je wat mee. En er blijft altijd wel iets hangen van wat er gezegd wordt.
    En ik zie de eetstoornis ook echt los van mijn dochter. Tuurlijk hoort het bij haar en is het een deel van haar. Maar door het te scheiden, kun je er wat beter mee omgaan (is mijn ervaring dan..)

    Sterkte verder en ben benieuwd naar het vervolg…

  20. Ik had ook een duidelijke stem tijdens mijn tocht met de eetstoornis, na 7 jaar hebben mijn ouders voor mij gebeden en na 2 minuten maximum was de stem en de gehele eetstoornis weg. Mijn therapeut had een week daarvoor gezegd dat het nog zeker 7 jasr ging duren bij mij om al mijn eetproblemen aan te pakken en daarna kon ik beginnen met mijn problemen rond school, werk, familie etc aan te pakken, dus het kan ,bidden in naam van Jezus Christus, handoplegging en het zal weggaan geloof ik. Het proberen waard lijkt mij. Ik geloofde het eerst ook niet, wat een onzin dacht ik, tot ze gebeden hadden en ik 5 minuten laten plots normaal kon eten en geen dwangmatigheden meer had etc. En dit nu al bijna 2 jaar. Wel ook even nadat je gebeden hebt bidden dat de Heilige Geest in je komt wonen zodat je voor altijd beschermt bent. Succes!

  21. Lieve allemaal,

    Dank weer voor al jullie reacties.

    Katja – Uiteindelijk denk ik dat de Stem haar eigen gedachten zijn. Het probleem is dat gedachten echt ervaren worden als een Stem waar je iets mee moet, en waar je geen controle over hebt.

    Ik – De leeftijd van Aafke (16 op het moment van deze blog) maakt het aan de ene kant makkelijker en aan de andere kant moeilijker. Wat makkelijker is – is dat je als ouders nog het ouderlijk gezag hebt. En wat het o.a. moeilijk maakt is inderdaad de medicatie. Je weer inderdaad niet op de langere termijn wat de gevolgen zijn. Tegelijkertijd weet je ook niet wat de gevolgen zijn van het niet innemen van die medicijnen.

    *konijntje – Dank voor het delen van je verhaal. Je beschrijving is heel treffend, en heel invoelbaar. Fijn ook dat je schrijft dat het over kan gaan! En fijn dat het bij jou over is gegaan.

    Judith – Dank ook voor het delen van jouw kwetsbaar en zo herkenbaar verhaal.

    question – Ik ben geen psychiater; maar ik denk zeker dat de Stem bij Anorexia patiënten elementen in zich heeft, van de Stem die hoort bij Schizofrenie. Officieel wordt er binnen de Eetstoornissen gesproken van “auditieve hallucinaties”.

    Anoniem – Iedere eetstoornis is anders. Het heeft – denk ik – geen zin om het in te delen in “erg” en “minder erg”. Het is immers ook geen wedstrijd.

    Maan – Je hebt gelijk dat het uiteindelijk de kunst is, om de Stem te ervaren als een eigen gedachte, waarvan je zelf kan bepalen wat je ermee doet, en wat niet! Daar is ook de therapie op gericht.

    m – Dank voor je mooie beschrijving.

    Sari – Dank voor je persoonlijke inbreng. Ik denk inderdaad dat het voor iedereen anders kan werken. Bij de ene werkt het juist heel goed, als je de Stem buiten jezelf legt (je vecht dan niet tegen jezelf) en bij de andere werkt het juist minder goed (ik ben niet verantwoordelijk voor mijn eigen gedrag). De angstreducerende medicijnen zijn uiteindelijk helemaal afgebouwd.

    AnaMan – Dank voor je tip.

    xx – Dank voor het delen van je persoonlijke ervaring. Goed om te lezen dat je dochter geen last meer heeft van de Stem. Hoe herkenbaar dat je dochter niet eens weet waarmee ze geholpen moet worden. En hoe begrijpelijk ook dat ze “therapiemoe” is. Als ik heel eerlijk ben, dan ben ik als ouder ook heel vaak therapiemoe. Op een gegeven moment krijgen sommige interventies ook iets ontzettends “cliché”. Aan het begin denk je nog – wat een goede vraag; maar op een gegeven moment komt je erachter dat sommige hulpverleners maar een beperkt aantal vragen in hun gereedschapskist hebben zitten, die steeds maar weer opnieuw gesteld worden, onafhankelijk van het resultaat. Het wachten is dan weer – op de dag dat ze een bijscholing krijgen – en met een nieuwe naar huis gaan, Bedankt ook voor de tips.

    caroline – Wat een bijzonder verhaal. Fijn dat je het met ons gedeeld hebt, en dat het voor jou geholpen heeft.

  22. hoe kan je zoon stem weg krijgen

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *