Stoppen met afvallen is falen

Ik blijf in een cirkel vastzitten van het niet kunnen stoppen met afvallen. Ik wil aan de ene kant heel graag stoppen met afvallen en weer gezond en normaal leren eten. Aan de andere kant wil en durf ik niet te stoppen met afvallen en weinig eten. Het stoppen met afvallen, voelt als opgeven, voelt als falen.

Ik weet dat stoppen met afvallen eigenlijk beter voor me is en eigenlijk heel krachtig zou zijn, maar mijn gevoel schreeuwt het tegenovergestelde. Mijn gevoel schreeuwt dat ik mijzelf niet voor de gek moet houden en dat ik alleen maar wil stoppen met afvallen omdat het het zwaar voor me is. Het is gewoon een smoes om weer te mogen eten, om de controle los te laten, simpelweg omdat ik te zwak ben de controle vast te houden.

Ik weet dat dit allemaal niet waar is, maar toch voelt het wel als de waarheid. Ik voel me een zwakkeling als ik stop met afvallen, als ik stop met minderen met eten en weer normaal ga eten. Het voelt als een gemiste kans, want ik ben nu al zo’n tijd en zo’n end op weg, dat stoppen zou betekenen, terug bij af. Ik wil zo graag dat streefgewicht bereiken en als me dat nu niet lukt, lukt het me vast nooit meer.

Ik voel me een mislukte anorect als ik nu stop met afvallen. Zelfs dat lukt me niet, zelfs daarmee stop ik vroegtijdig. Rationeel een goede stap, maar gevoelsmatig een heel verkeerde stap, iets dat mijn zelfbeeld een flinke deuk zou geven. Mijn levensdoel voor dat moment zou weg zijn dan, ik zou niets meer om handen hebben. 

Inmiddels ben ik gestopt met afvallen of proberen af te vallen. Natuurlijk heeft dit de nodige tweestrijd en nare gevoelens opgeleverd, maar het heel me ook heel veel rust en ruimte opgeleverd. Ik heb nu weer energie voor waardevolle dingen in plaats van voor zoiets onbelangrijks als afvallen en hele dagen bezig zijn met weinig eten en mijn gewicht. De tweestrijd is zoveel minder geworden in mijn hoofd en mijn eigenwaarde is toegenomen.

Ik kan nu trots zijn op het feit dat ik zo sterk was om te stoppen met afvallen en weinig eten. Ik weet nu dat die bedriegende eetstoornisstem in mijn hoofd leugens verkondigt en dat ik helemaal niet faal als ik stop met afvallen. Ik ben juist sterker als ik tegen die alles verziekende eetstoornis in durf te gaan en kies voor mijzelf en het leven.

Stoppen met afvallen of stoppen met je best doen om af te vallen is geen teken van zwakte, het is een teken van kracht!

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Reacties

25 reacties op “Stoppen met afvallen is falen”

  1. Pijnlijk herkenbaar, dat gevoel van falen…

  2. Super herkenbaar .. En zo slopend ..

  3. Klinkt heel herkenbaar..
    Ik vind het ook heel eng om te stoppen..
    Elke keer als ik het een tijdje heb volgehouden en merk/zie dat ik wat ben aangekomen val ik acuut terug ..

    Heel veel kracht en sterkte!

  4. Alweer ruim anderhalf jaar gestopt met afvallen, al meer dan een jaar redelijk eetstoornisvrij… Maar deze gedachtekronkel is zo hardnekkig! Ik WEET dat ik er goed aan heb gedaan mijn eetstoornis los te laten. Ik weet het, ik ben er oprecht van overtuigd en ik ben er blij mee. Maar toch voel ik me diep van binnen een faler. Omdat ik niet meer dun ben. Omdat ik zomaar ‘alles’ eet. Omdat ik zo slap ben geweest mezelf te laten aankomen. Omdat ik niet heb volgehouden.

  5. zo herkenbaar, stoppen is zo moeilijk…

  6. Dit is echt zo herkenbaar.. ik heb wel momenten dat ik het afvallen los laat, maar de dagen erna probeer ik het er weer drie keer zo hard af te krijgen. Dus echt loslaten is het dan niet meer. Het idee van ermee stoppen maakt me ook bang.. omdat dat afvallen me voor mn gevoel juist rust geeft.. hoewel dat eigenlijk niet zo is.

  7. die tweestrijd, ook heel erg herkenbaar!

  8. zo herkenbaar
    na 15 jaar ben ik nu ongeveer een jaar stabiel op mijn minimum
    en het voelt soms zo mislukt, zo dik, zo overtollig
    vooral als ik mezelf om een of andere reden overbodig of anderszins ‘te veel’ vind
    ik hoop dat ik hier ooit vanaf geraak..

  9. Heel herkenbaar! Voor mijn behandeling (niet es) moet ik stabiel blijven omdat ik op een minimum BMI zit en ze me anders niet kunnen helpen, maar dat is zo moeilijk! Vaak eet ik een dag ‘net ff wat minder’ om te kijken of ik het nog kan… Of ik nog wel weinig/niks kan eten. Het slaat nergens op, maar he is zo hardnekkig..

  10. Wow jeetje. dat slaat er wel ff in..

  11. Wauw, dit zei ik vandaag heel toevallig tegen mijn behandelaar. Dat ik er niet trots op was, omdat het voelde als falen. Héél herkenbaar.

  12. wow zooo herkenbaar!

  13. Wow, ik zeg nooit dat een blog herkenbaar is, omdat iedereen het al zegt:P Maar nu past het echt precies.. alleen hoe zet je die knop om?

  14. Heel herkenbaar. 🙁

  15. Heel mooi stukje, zelf heb ik dit probleem ook nog steeds. Ik probeer nu stabiel te blijven op het gewicht dat ik nu heb, soms een kilo meer of minder en dat gaat redelijk goed.

    Toch hoop ik stiekem dat ik ALSNOG ben afgevallen, maar ik merk dat ik ook tevreden ben als mijn gewicht het zelfde blijft. De druk is dus weg aan het gaan, alleen het weinig eten is nogsteeds een probleem 🙁

  16. prachtig stuk, een en al herkenning.

  17. Ja heel pijnlijk maar ook zo herkenbaar!:(

  18. Heel herkenbaar.. Alleen klopt het inderdaad echt dat je jezelf na een tijdje sterker gaat voelen omdat je tegen je eetstoornis in gaat! Je weet weer even dat je sterker bent dan de eetstoornis. Ik heb toen de knop om ging en besefte dat het zo niet langer kon m’n spiegel bedekt! (Met m’n badjas haha) ik keek er pas in als ik aangekleed was! Zodat ik niet ging ‘Bodychecken’ natuurlijk wist ik wel dat ik aangekomen was! Maar het gevoel dat je sterker bent dan je eetstoornis geeft je het bewijs dat je zelf super sterk bent!

  19. ZO WAAR DIT MEIDENNNNNN!!!

  20. Sinds ik een paar weken bijna geen eetbuien meer heb, begin ik me weer te richten op afvallen… Het is zo vermoeiend, want ik ben idd de hele dag bezig met (niet) eten. Ik zou willen dat ik ooit eens van die obsessie af kom. Ik moet me weer eens richten op werk/studie e.d. ipv zoiets onbelangrijks idd als gewicht. Die paar kilo minder gaan me toch ook niet gelukkig maken, weet ik al uit ervaring.

  21. super goed geschreven ! en herkenbaarx

  22. ik ken da, ben elk dag bang om bij aan te komen dan durf ik niemeer zoveel te eten, ben altijd bang om dik te worden of verkeerd eten of ietsje teveel eten, dan ontmoedigt mij ook om afvallen. ik ben al es gestop en kreeg eetaanval na xx kilo teveel , en kwam xx kg bij. das al 3 of 4x bijgekomen per na elk dieeten, nu durf ik niemeer aan snoep of rotzooien aan te komen, ik blijf hongeren anders val ik terug op oud gewicht en kan moeilijk terug afvallen na grote eetbuien. ik kom zeer makkelijk aan na gewone porties. ik vind dat op normale gewicht houden echt afzien en vond niet eerlijk dat sommige meisjes mogen zoveel als willen eten terwijl we als straf zien dat we sommigen niet mogen eten…….

  23. dit is zo herkenbaar. zie daar maar eens tegenin tw gaan .ratio en gevoel. .

  24. Is het niet zo dat om te slagen in je behandeling/strijd tegen je eetstoornis je automatisch moet falen in je eetstoornis? Het is gewoon niet mogelijk om in alletwee succesvol te zijn.

    En als je die twee tegelijkertijd, naast elkaar kunt voelen en kunt handhaven, je dan weer een hele stap gemaakt hebt?

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *