Stoppen na twee koekjes

Een tijd geleden liet ik in een blog zien wat ik een week zoal eet aan tussendoortjes. Voor mij is het inmiddels gewoon om tussendoortjes te eten zoals twee koekjes. Een aantal jaar geleden was dat wel anders. Toen had ik regelmatig last van eetbuien en sloeg ik dan ook geregeld door. Gewoon een koekje eten was er niet bij. In de reacties gaven jullie aan het bijzonder te vinden dat ik dat nu wel kan. In deze blog wil ik jullie graag vertellen hoe dit gelukt is en een aantal tips geven.

Bron

Helaas heb ik geen kant en klare oplossing om ervoor te zorgen dat je nooit meer door zult slaan en gewoon weer normaal je tussendoortjes kunt eten. Als je problemen hebt met eten, dan werkt het helaas nu eenmaal niet zo. Ik heb jarenlang dag in dag uit geprobeerd om normaal en gezond te eten zonder succes. Iedere dag als ik wakker werd nam ik me voor om me te houden aan een eetlijst. Toch ging het vaak al bij het eerste tussendoortje in de ochtend mis.

Na een koekje voelde ik me onrustig en na veel wikken wegen mocht ik er dan nog eentje van mezelf nemen. Eentje maar. Daarna bedacht ik me dat er zoveel mensen zijn die weleens zin hebben in koekjes en dat ik er heus nog wel eentje mocht. Het bleef er niet bij nog eentje. Nog eentje werd een heel pak en een heel pak werd twee pakken en twee pakken werd een grote eetbui en eindigde in het toilet. Weer een dag verpest.

De meest voor de hand liggende tip is natuurlijk dat het belangrijk is om voldoende te eten. Als je jezelf uithongert dan lok je eetbuien op den duur uit. Weinig eten kun je een tijdje volhouden, maar de kans is groot dat je op een gegeven moment zoveel honger krijgt, dat je compleet doorslaat als je ook maar één dropje eet. Juist door voldoende te eten, zorg je ervoor dat je lichaam voldoende energie heeft en niet gaat hunkeren naar voedsel.

Toch is het niet zo dat voldoende eten betekent dat je direct geen eetbuien meer hebt en nooit meer door zult slaan. Als ik naar mezelf kijk, dan hongerde ik niet naar eten, ik hongerde naar troost en een arm om me heen. Ik hoefde geen lege maag te vullen, enkel het grote gat in mijn hart. Hoeveel je echter ook eet, dat gapende gat in je hart kun je met eten niet dichten. En dus bleef ik eetbuien houden, zolang ik niets aan de oorzaak van mijn problemen deed.

Ik was als een junk die probeerde af te kicken met telkens een gram coke op zak. Het verschil met drugs is dat je die niet nodig hebt en eten wel. Eten was voor mij dat grammetje dat altijd in mijn zak zat en dat het daarom zo verleidelijk maakte om er toch weer naar te grijpen. Het was er immers altijd al. Zeker in tijden van spanningen en stress was het moeilijk om hier vanaf te blijven.

Ik boekte uiteindelijk wel vooruitgang maar dit ging echt met babystapjes. Een portieverpakking bij de kassa of een koekje eten bij een vriendin en daar de hele middag gestresst op de bank zitten terwijl we een film aan het kijken waren. Ook kocht ik weleens dropjes voor thuis en merkte ik na een handje dat het me niet zou lukken om de zak gewoon te leggen. Dan deed ik er afwasmiddel overheen en gooide ik het weg, hoe verdrietig dit me ook maakte. Op dat moment was het wel een stap, ik koos ervoor om niet door te eten maar om het stop te zetten, ook al was het op deze nare manier.

Elke stap was er één en dit ging met heel veel vallen en weer opstaan. Voor mijn gevoel was het vooral vallen in die tijd. Aan de andere kant sta ik nu en kan ik het zoals mensen zonder eetstoornis dat doen. Dat komt niet eens zozeer omdat ik die leegte in mezelf heb opgevuld. Soms voel ik me nog steeds leeg en van binnen is er nog steeds geregeld pijn. Het verschil is echter dat ik er anders mee om ga en het niet meer weg stop of op probeer te vullen met eten. Huilen lucht op en je zo nu en dan flink rot voelen is heel normaal. Eten is lekker en hoort erbij, maar is niet langer een middel om met emoties om te gaan. 

Sandra

Geschreven door Sandra

Reacties

23 reacties op “Stoppen na twee koekjes”

  1. Dank je voor het delen van je verhaal, dit geeft hoop!

    Liefs!

  2. Goeie tips! Vooral de laatste alinea: inderdaad het is niet zo erg om je slecht te voelen. Dat hoort bij het leven. Ik besef het wel maar toepassen doe ik het nog niet.

  3. Voor mij is het echt nog een raadsel hoe mensen dat kunnen zonder zich er rot onder te voelen. Gewoon een koekje en dan de rest in de koektrommel voor een andere keer. Ik heb er tig keer mee geoefend maar het lukt niet. Na een aantal uren pak ik toch de rest van het pak omdat ik de spanning niet meer aan kan. Mijn ouders en zusje hebben precies hetzelfde, misschien minder ernstig, maar ik heb dus ook van huis meegekregen dat dat oké is. Vind het zo knap dat andere mensen dat kunnen.
    Mijn tactiek is nu om het gewoon niet in huis te halen. Geen lekkers is ook geen aandrang om het op te maken. En dat werkt vrij goed. Alleen in het weekend mag ik één ding kopen wat ik in één keer op mag eten. En voor de rest blijf ik hopen op een psychisch wonder haha.

  4. Zo ben ik ook begonnen dagelijks mezelf voornemen vandaag ga ik gewoon doen geen rare fratsen. Maar jarenlang ging het niet gewoon. Na mijn klinische opname begonnen met een leer iets kopen bij de kassa en zo opgebouwd, ja het ging in het begin ook nog vaak fout maar kan nu zeggen dat t al ruim 8 maanden goed gaat. Op momenten dat ik niet lekker in me vel zit haal ik t gewoon even niet in huis en pak ik weer terug op de portie verpakkingen maar anders ligt er bijna altijd iets lekkers in huis en mag ik dat nemen en ervan genieten. Wie had dat ooit gedacht, nou ik niet maar het is een mooi cadeautje van herstel!!!

  5. mij helpt het om minder gefocust te zijn. Als ik bijvoorbeeld ga letten op hoeveel koekjes ik eet, eet ik meer dan als ik gewoon let op hoeveel trek ik er nog in heb. En als ik veel koekjes eet en me vervolgens uitscheld krijg ik alleen maar rotter gevoel. Ik denk dat de oorzaak vooral is om jezelf niet af te wijzen als je meer dan 2 of 4 koekjes eet. Vanuit die zelfliefde is er meer mogelijk…

  6. Zo herkenbaar helaas… Het lukt me soms om nee te zeggen tegen de eetdrang, maar lang niet altijd..

  7. Mooi geschreven en hoopgevend!

  8. Is het raar als iemand die genezen is van een eetstoornis, toch nooit 1 koekje tussendoor kan eten, maar altijd het hele pak leeg eet? En daarom niet te vaak koekjes in huis haalt, maar bijv 1x per week?
    Mijn moeder is al jaren genezen van een eetstoornis, maar dit kan ze echt niet, 2 koekjes eten.
    Maar dat is geen eetbui, want ze slaat er niet in door, en ik denk dat er ook mensen zonder eetstoornis verleden hier moeite mee kunnen hebben?

  9. Je typt in je stukje – een bepaalde tijd hou je het vol om weinig te eten.. daarna sla je weer door… nu snap ik dit niet…naja ik snap het wel maar begrijp het niet. Toen ik gewoon begin met afvallen kon ik elke keer minder eten en kreeg ik helemaal geen eetbuien… nu ben ik aan het herstelle … maar vind dat heel lastig… waardoor ik als ik op gezond gewicht ben weer wil afvallen. Wat bij mij inhoud crashdieten…. dus bijna niks eten. Hoe kan het dan dat ik nu wel die eetbuidrang voel en heb? En eerder dus niet?

  10. Ik heb hetzelfde, helaas. Ik kon jarenlang amper wat eten zonder ook maar één eetbui gehad te hebben. Nu eet ik voldoende (iets teveel, eigenlijk) en heb ik continu eetbuien.

    Ik denk dat het ook iets te maken heeft met een bepaalde mindset waarin je terecht komt. Eenmaal je anorexia hebt, lijkt het zelfs fysiek onmogelijk om grote hoeveelheden voedsel naar binnen te werken.

    Besef wel dat overeten na anorexia niet per se abnormaal of slecht is (nu ja, overeten is nooit goed, maar ik bedoel dat het niet meteen een ramp hoeft te zijn). Het komt vaak voor, mensen die aan het herstellen zijn van anorexia die plots voortdurend (véél) te veel eten. Als het echt een probleem vormt, kan je er natuurlijk hulp voor vragen. Ik wou gewoon even laten weten dat je niet de enige bent. Komt wel goed, hoor 🙂 !

    X

  11. Volgens mij zijn er tig veel mensen die het hele pak koekjes leeg eet. Dat is natuurlijk niet gezond, maar hoeft niet meteen een ernstig probleem te zijn. Het heeft vooral te maken met de gedachten die je errond hebt : voel je je gespannen terwijl je de koekjes eet? Schuldgevoel?

    Ik denk dat het moeilijk is om de grens te trekken tussen ‘gewoon te veel eten’ of een eetstoornis hebben, maar wees gerust : héél veel mensen hebben moeite niet te veel / te ongezond te eten.

  12. Wauw, ik vind het zo knap van je Sandra dat je dit overwonnen hebt. Heb zelf nu heel veel last van eetbuien en braken na restrictieve Anorexia te hebben gehad. Ik wil er ook zo graag vanaf te komen! Je kan trots op jezelf zijn.

  13. Herkenbaar, van langere periode weinig/nauwelijks eten, proberen te herstellen van anorexia, nu heel veel last van eetbuien. Het maakt me zo gek 🙁 probeer zoveel in te zetten om het tegen te houden, maar de drang is altijd te groot!

  14. Hamvraag voor mij blijft: hoe zorg je ervoor dat je de leegte niet opvult door voedsel maar opvult door het te verdragen / door jezelf liefde te geven/ door liefde te ontvangen / door andere afleiding te zoeken of vinden?

    Hoe heb jij dat gedaan Sandra?

    Persoonlijk ken ik alle tips: zoek afleiding / bel een vriendin /sta onder een douche.
    🙁 lukt gewoon niet zo goed. Meest irritante is: het is ergens allemaal “gewoon” een mindset – een mindset van jezelf haten/jezelf mislukt minderwaardig onvoldoende etc etc voelen.

  15. Mij helpt het vooral om het niet in huis te halen. Als ik echt zin heb in koekjes of chips, maak ik ze zelf. Dat is een drempel waardoor je het alleen gaat eten als je er echt zin in hebt, en je kan een normale portie maken zodat doorslaan niet kan.

  16. Als je dan toch een rol koekjes hebt aangebroken, en je merkt dat je bijv. na 4 koekjes op het punt staat om helemaal door te slaan: spoel de rest zo door de wc! Ga vervolgens in bed liggen met helpende muziek / kijk een tv programma / bel iemand / drink thee (zoek afleiding en rust).

  17. @G Daar begint het ook, je moet het jezelf eerst gunnen. Je moet je goed beseffen dat die eetbuidrang erg rot is om te doorstaan, maar dat eraan toegeven alleen maar zal zorgen dat je je nóg rotter gaat voelen, zeker op de lange termijn. Je moet wel de motivatie vinden om er tegen te vechten. Elke minuut dat je een eetbui ook maar uit kan stellen is winst.

  18. Mijn beste tip is om geen koekjes en andere zooi meer in huis te houden. Dan maar portieverpakkingen. Want anders houd je jezelf gigantisch voor de gek.

  19. zelf herken ik dat wel, nu eet ik geen koekjes of snoepgoed meer (ja je kan het echt helemaal vanaf raken zodat je zelf geen behoefte meer hebt in 1 koekjes)!
    vroeger kon ik niet genieten van 1 portie koekjes, ik genoot er pas van als het een hele rol was. ik kocht dan ook enkel 1 (ok soms 2x 😉 ) in de week een pak koekjes en at die helemaal leeg, zelfde met chips. ik genoot er gewoon meer van als ik een grote hoeveelheid kon eten. ik denk dat dit ook ok is. want over de hele maand gezien had ik evenveel, of misschien zelf minder? koeken op dan iemand die dagelijks 1-2 xkoeken eet als tussendoortje per dag. je moet doen waar je jezelf prettig bij voelt zolang er geen andere emoties of gedachten bij zitten. pluspunt is, als je enkel 1 keer per weer snoepgoed eet is het beter voor je gebit 😉

  20. @Aniek – dankje voor je reactie.

    Misschien schort het nog steeds in de motivatie /langdurig volhouden daarvan. Terwijl ik me heel goed realiseer dat het zo’n zonde is / leven mooier is (kan zijn) zonder:)

  21. Als ik thuis ben kan ik nog steeds niet 1 of 2 koekjes eten. Als ik bij m’n ouders ben weer wel, al kan ik bij de koektrommel wanneer ik wil.

  22. Wat mij heeft geholpen is om bewust te genieten van de lekkere dingen die ik eet. Ik focus me echt op de smaak en het genieten zonder dat ik ondertussen iets anders doe zoals tv kijken. Ik probeer het mezelf echt toe te staan om te genieten, echt te voelen dat ik deze ‘ongezonde’ lekkernij MAG eten. Dat geeft al heel erg veel ontspanning waardoor de spanning niet verder oploopt en een eetbui minder wordt uitgelokt. Dit probeer ik ook te doen als ik een eetbui zie aan komen of heb. Ik ontdekte dat ik altijd heel veel wil eten juist omdat het niet mag van mezelf en ik bang ben dat het gaat gebeuren. Door niet te streng te zijn, en schudgevoel los te laten, heb ik minder de behoefte. Het helpt mij ook om op te schrijven wat er gebeurd en wat ik voel als ik een eetbui voel aankomen om er wat afstand van te nemen. Dan zie ik soms dat ik het wel mag maar eigenlijk niet wil. Dit blijft wel lastig maar misschien kan het jullie ook helpen!
    .

  23. Herkenbaar! Bij het weggooien moet ik er ook iets niet eetbaars over heen gooien. Ik heb gehad dat ik het anders weer uit de prullenbak haalde..

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *