Bij sommigen van jullie die de titel van deze blog lezen, zal er direct een angstig belletje gaan rinkelen 😉 omdat het zo bekend voorkomt. Bellen… iets vreselijks voor jou. Iets om te allen tijde te vermijden. Wat een zegen dat er email, sms, facebook, post, twitter etc is en je hierdoor heel veel kan regelen zonder te hoeven bellen. Maar wat als die telefoon van jou tóch gaat? Breekt het angszweet je dan ook uit, kijk je gespannen op je telefoon of het een bekende is? En als het geen bekend nummer is, pak je dan niet op?
Maar ja, met niet oppakken kom je natuurlijk niet weg, want die betreffende beller heeft jouw voicemail misschien wel ingesproken met het verzoek even terug te bellen. Maar jij durft helemaal niet terug te bellen! Dus…., wat nu!? Als het gaat om een zakelijk iets, kan je onmogelijk gaan lopen sms-en…
Fotografie: Garrett
Je zal dus als je moed bij elkaar moeten rapen om toch terug te bellen. Of dat je lukt is nog maar de vraag, maar doe je het niet, dan mis je kansen, lopen dingen spaak en kom je wellicht met bepaalde zaken in de problemen.
Heb je dan eindelijk toch de moed gevonden om te bellen, dan kan je na het telefoongesprek misschien wel direct onder de douche. Je hebt je rot gezweet, bent kletsnat en helemaal uitgeput. Ieder telefoongesprek voelt voor jou als een zware bevalling. Maar heb je het eenmaal gedaan, dan ben je ook wel even trots op jezelf….!
Herkenbaar?
Telefoonangst kan op verschillende manieren tot uiting komen. Sommigen vinden alle vormen van bellen eng, anderen vinden het vooral eng om gebeld te worden of om te bellen met zakelijke instanties, mensen die je niet kent. De meest voorkomende en lastige vorm van belangst is: angst om zelf te bellen.
Telefoonangst is een vorm van Sociale angst: de angst om voor paal te staan. Je bent (bewust of onbewust) bang voor commentaar, kritiek en afwijzing. De sociale fobie/ angst is een soort van extreme verlegenheid. Andere bekende voorbeelden zijn: angst voor spreken in het openbaar, angst om te blozen, angst om met onbekenden in contact te komen. Het is voortdurend de angst iets te doen wat andere mensen raar zullen vinden.
Deze angst kan zover gaan dat je in het dagelijks leven zo belemmerd wordt, dat het leidt tot ernstige eenzaamheid.
Om van de angst af te komen is het in eerste instantie nodig om te weten waar je nou eigenlijk bang voor bent. Voor welke gesprekken ben je het meest angstig (zakelijk/ privé)? Welke gespreksonderwerpen vind je het het meest lastig om door de telefoon te bespreken? Gaat het om privégesprekken en jou als persoon (komt het te dichtbij?) of gaat het om zakelijke onderwerpen waarbij je bang bent niet voldoende verstand te hebben van de onderwerpen?
Wat het ook mag zijn, een goede oplossing is altijd: voorbereiden
Maar ook ik begrijp dat je helemaal geen zin hebt om ieder gesprek voor te bereiden… maar, als je wat gedaan wilt krijgen en niet eenzaam wilt worden, zal je tóch af en toe even hiervoor je best moeten doen. Een goede voorbereiding zorgt er trouwens ook direct voor dat je je een stuk zekerder voelt.
Stel voor jezelf vooraf gewoon even een lijstje op met de punten die je wilt bespreken; Het lijstje geeft houvast tijdens het gesprek en bij een ongemakkelijke stilte kan je snel even op je lijstje kijken om het volgende punt aan te halen.
Nog steeds te eng? Oefen het gesprek voor jezelf of samen met iemand even hardop. I know, dat kan suf lijken, maar kan ook écht helpen.
Bedenk je ook dat:
- De persoon die je belt niet weet dat jij zo onzeker bent en het waarschijnlijk helemaal niet merkt. Hij/ zij het gewoon normaal vindt dat je belt.
- Bedenk bij jezelf ook eens wat er nou werkelijk kan gebeuren. Je vindt het bellen zo eng, maar wat is nou het ergste dat er kan gebeuren? Beschrijf je angst eens en praat erover!
- Wat ook goed kan helpen: ga iets doen terwijl je belt. Loop naar buiten, wandel door het park en bel dan! Ga niet een uur naar die telefoon zitten staren. Ga wat anders doen en pak dan in 1 keer dat ding en BEL.
- Weet je even niets meer te zeggen, stel een vraag! (desnoods één die je voor het bellen al verzonnen hebt)
Tot dusver best te DOEN toch? Hoe vaker je bovenstaande gewoon DOET, hoe makkelijker je het gaat vinden…. “Gewoon” DOEN is de nodig om van de angst af te komen, al zal de neiging bijna altijd zijn om te vermijden
Maar wat nu als het gaat om telefoongesprekken met vriendinnen? Die zijn een stuk lastiger voor te bereiden, je belt immers veelal “even voor de gezelligheid”.
Waarschijnlijk neemt de angst af, naarmate de vriendschap hechter is en je meer jezelf kan zijn. Kan of durf jij je in een vriendschap niet kwetsbaar op te stellen, dan zal het bellen ook lastig zijn. Ga je hierdoor niet meer bellen, dan wordt de vriendschap vanuit dit perspectief ook niet hechter en zo blijf je in een cirkel hangen:
Niet jezelf durven zijn –> niet bellen –> weinig écht contact –> niet jezelf durven zijn –> niet bellen
Wat kan je hieraan doen? Eerlijk zijn in ieder geval! Vertel die vriendin dat je moeite hebt met bellen en waarom. Op die manier kan ze er ook begrip voor hebben en hoeft ze zich niet onbelangrijk te voelen als jij wéér niet opneemt of nog steeds niet teriug gebeld hebt. & hoe moeilijk ook: leer jezelf meer kwetsbaar op te stellen. Het kan een vriendschap een stuk waardevoller maken!
Wil je jezelf om één of andere reden in dit contact niet kwetsbaar opstellen, bedenk dan vooraf even wat het doel is van je gesprek, waarom je belt en wat je wilt gaan zeggen en vragen. Een goede voorbereiding is ook in deze, het halve werk.
Oh en bedenk ook eens bij jezelf in hoeverre het te maken heeft met het willen hebben van de controle. Wat er kan gebeuren als je die controle niet hebt? Wat is het ergste dat er kan gebeuren?
Blijf het contact vooral wel aangaan. Ga het niet uit de weg, blijf het niet vermijden. Je kan hier waardevolle vriendschappen door verliezen.
We bellen!
Geef een reactie