Het is alweer een aantal weekjes mooi weer geweest en over een paar maanden start de zomervakantie ook. Voor de meesten een tijd van genieten en van ontspanning, maar voor mensen met een eetstoornis kan deze periode juist extra lastig zijn. Zelf was ik altijd best zenuwachtig voor de zomer en dan met name voor het op vakantie gaan. In deze blog wil ik graag met jullie mijn ervaringen hierover delen en tips geven om fijner van de zomer te kunnen genieten.
Periode vóór vertrek
Tijdens mijn eetstoornisperiode, die ongeveer vanaf mijn elfde tot achttiende heeft geduurd, ging ik bijna elke zomer op vakantie met mijn ouders naar Duitsland. We zaten daar in een super leuk hotel met verschillende zwembaden, leuke stadjes, verschillende sportactiviteiten en echt lekker eten. Omdat we daar dus bijna ieder jaar kwamen, wist ik wat mij te wachten stond en wist ik natuurlijk ook wat voor eten ze daar hadden. Meestal begon ik een paar weken van tevoren extra veel af te vallen, zodat ik ‘ruimte’ had om daar goed en lekker mee te kunnen eten. De ‘lijstjes’ in mijn hoofd werden dus elke week strenger en bij vertrek moest ik X aantal kilo afgevallen zijn.
Periode op vakantie
Eigenlijk was mijn streven altijd wel gelukt en kon ik dus voor mijn gevoel met een gerust hart op vakantie. We vertrokken vaak heel vroeg in de ochtend en tussendoor maakten we bij een restaurant een stop. Doordat ik die weken ervoor natuurlijk alweer zo streng aan het lijnen was en bezig was met dat eten, kon ik nu ook niet één, twee, drie voor het allerlekkerste gaan en was ik ook nog steeds de hele heenreis op mijn (niet) eten aan het letten. Bij aankomst nam ik vaak eerst een heerlijke duik in het zwembad (één van mijn grootste hobby’s) en daarna was dus het dinerbuffet. Elke avond was daar een speciaal thema, bijvoorbeeld Italiaans, Beyers (streek in Duitsland), Spaans, etc. en elke avond was er echt een grandioos dessertbuffet.
Heel vreemd, maar ik kon hier ook echt van genieten, maar wel binnen de lijnen. Voor mij is het nog altijd moeilijk te beschrijven, maar ik kon op vakantie wel echt goed mee eten en genieten ervan, maar wel op die manier dat ik toch niet aankwam. Ik was wel speciaal vóór vertrek nog extra afvallen, maar deze kilootjes mochten er ook niet meer aan. Natuurlijk was mijn eetstoornis, ook tijdens de vakantie, aanwezig. Ik mocht van mezelf een lekker ontbijtje eten, maar daarna was ik wel heel de dag aan het zwemmen, lopen, fietsen en andere activiteiten aan het doen. Op deze manier was ik eigenlijk nog steeds constant aan het compenseren en kon ik niet oprecht genieten van mijn vakantie.
Periode ná vakantie
De dag van naar huis gaan, was voor mij altijd een rustgevende dag. Ik kon weer terug naar mijn oude eetpatroon en hoefde niet meer constant onder de ogen van mijn ouders alles op te eten. Daarnaast was ik ook niet aangekomen (als een dwaas dat ik was nam ik dus altijd een weegschaal mee op vakantie) en mocht ik die dag extra genieten van een rustige dag zonder veel te bewegen.
Echte ontspannende vakanties heb ik door mijn eetstoornis dus een hele lange tijd niet echt gekend. Natuurlijk genoot ik van leuke dingen, zoals een kasteel bezoeken, het zwemmen, de boottochtjes, maar altijd was er die strijd met het eten.
Meer ontspanning
Na een hele lange periode geleefd te hebben met een eetstoornis kan ik zeggen dat ik na ongeveer acht jaar deze ziekte heb overwonnen. Langzaam maar zeker kon ik op vakantie gaan zonder elke ochtend en avond te wegen en heel de dag bezig te zijn met compenseren. Dit ging natuurlijk niet in één keer en mede vanwege andere redenen gingen mijn ouders en ik ook niet meer zo lang op vakantie. Het bleef vaak bij een midweek of een lang weekend. Achteraf vind ik dat helemaal niet erg, omdat ik op deze manier heb kunnen ‘wennen’ aan op vakantie gaan en echt te ontspannen. Het was nu niet meer bij de tussenstop alleen dat light drankje, maar gewoon een lekkere dame blanche.
Vakantie is niet om jezelf nog meer stress te bezorgen, maar juist om te ontspannen en te doen wat jij, en jij alleen, wil. En als je er nog niet aan toe bent om op vakantie te gaan en jij ook deze problemen herkend die ik in deze blog heb geschreven, is het misschien fijn om dagjes weg te gaan. Dit vond, en vind nog steeds hoor, ik ook heel prettig in deze periode. Ik ging bijvoorbeeld weleens een dag met een vriendin naar een pretpark of dierentuin en was in de avond weer terug thuis. Hierdoor had ik toch nog een beetje structuur in mijn dag en hoefde ik me ook geen zorgen te maken voor de volgende dag. Ik kon van die korte momenten genieten en het super gezellig hebben met mijn vriendinnen. Hierdoor verdween stiekem de eetstoornis ook even naar de achtergrond.
Ik hoop dat jullie uit deze blog inspiratie kunnen halen en misschien jezelf hier ook in kunnen herkennen. Wil je nog meer weten of je ervaring delen, kom dan donderdagavond (26 mei) tussen 19:00 en 21:00 uur naar de themachat: Angst voor de zomer. Je bent van harte welkom!
Geef een reactie