Wanneer je over straat loopt, kun je er bijna niet omheen. Bijna altijd kun je wel een verliefd stelletje spotten. Een jongen die alle tassen van zijn vriendin draagt, een meisje dat nog snel even haar vriend een kus geeft voordat ze in de trein stapt. Hoewel dit voor veel mensen de normaalste zaak van de wereld is, kan het ook zijn dat jij het gevoel hebt dat dit niet bij jou past. Je ziet jezelf eigenlijk niet samen met een jongen en je kunt je ook niet voorstellen dat je ooit verliefd zou kunnen worden.
Wanneer je twee meisjes hand in hand ziet lopen, roept dat misschien wel verwarring bij je op. Is dát dan het antwoord? Zou je wel verliefd kunnen worden op een vrouw? Hoe kom je hier ooit achter? En stel dat je op meisjes valt, hoe moet het dan verder? Hoe vertel je dit aan je omgeving?
Het kan natuurlijk ook dat je al langere tijd zeker weet dat je op vrouwen valt. Misschien ben je wel verliefd geworden op een goede vriendin. Wie weet heb je al een relatie met een vrouw achter de rug, of zit je er middenin. Uiteraard kun je ook op mannen én vrouwen vallen. Toch kan het zijn dat je nog steeds tegen dingen aanloopt. Hoe ga je om met negatieve reacties van anderen? Kan je nog wel overal met vakantie? En wat nou als je graag kinderen wil?
“Samen met Roos ben ik naar een evenement geweest. Toen we daarna al lachend en klierend door de stad liepen, voelde ik iets vreemds wat ik nog niet voor iemand anders had gevoeld. Later kwam dit gevoel steeds vaker terug. Ik vond het maar eng en vreemd. Ik probeerde dan ook om dat gevoel hard weg te drukken. Ik wilde geen gevoelens hebben voor zo’n goede vriendin, ik wilde de fijne vriendschap die we hadden niet verpesten. Misschien was ik wel helemaal niet verliefd, en hoorde dit gevoel gewoon bij vriendschap. Misschien waren het zelfs wel overdrachtsgevoelens? Nee, nooit zou ik het opbiechten – zij viel immers op jongens. Zelf had ik, ondanks twijfels die ik al jaren had, nog steeds het plaatje in mijn hoofd dat ik met een man zou trouwen. Ik durfde niet eens voor mezelf toe te geven dat ik verliefd op haar was, want ik was bang voor wat er dan zou gebeuren. Toen Roos vertelde dat ze op meisjes viel, werd alles in mijn hoofd op z’n kop gezet. Ja, ik was verliefd, en dat heb ik haar vlak daarna ook verteld. Een groot deel van mijn angsten bleek ongegrond, want de verliefdheid was wederzijds en mijn omgeving was blij dat ik iemand had gevonden die bij mij past.”
Lilian
“Vrijwel altijd als ik wakker word is een van de eerste dingen die ik doe mijn mobiel checken en zo ook deze specifieke ochtend. Toen ik mijn mobiel aan had gezet zag ik dat Lilian mij een bericht had gestuurd. Op zich niets geks, maar wat ze schreef had ik nooit verwacht te horen. De eerste zin van het bericht ‘Ik hoop dat je niet boos wordt’, deed bij mij meteen alarmbellen rinkelen. Er moet wel iets heel geks gebeuren, wil je mij kwaad krijgen. Hoe verder ik las hoe meer ik in verwarring raakte. Boos was ik niet, eerder overdonderd, verward, blij, bang, alles door elkaar. Wat moest ik reageren op een bericht waarin iemand die zo belangrijk voor mij was vertelde dat ze me meer dan aardig vond?! En wat voelde ik eigenlijk?
Dat een leuke vrouw mijn voorkeur had wist ik al wel langer, maar ik was blij met hoe ik mijn leven leefde: ik was blij met mijn huisdieren, met de leuke mensen om mij heen, met lekker kunnen doen wat ik zelf wilde. Ja, ik voelde mij goed bij haar en ik zag haar graag (misschien wel meer dan graag), maar toegeven dat ik haar leuk vond zou ook betekenen dat er dingen omgegooid zouden gaan worden in mijn leven waar ik zo tevreden mee was. Ik had eerder wel eens een relatie met een jongen gehad, maar hoewel ik hem graag mocht voelde het voor mij meer als een goede vriend. Ik kon goed met hem praten, maar dat zoenen vond ik maar niks. Toen ik mensen in mijn omgeving vertelde dat ik jongens toch niet zo leuk vond kreeg ik daar wisselende reacties op. Temeer omdat mensen het niet konden rijmen met de relatie die ik had gehad. Als ik nu zou toegeven dat ik verliefd was op een meisje, wat zouden dan de reacties zijn?
Uiteindelijk heb ik besloten dat Lilian het waard was om mijn fijne, veilige leventje op z’n kop te zetten. Er zouden vast gekke, lastige, moeilijke momenten komen, maar dan zouden we die samen wel aan kunnen.”
Roos
Wij, Roos & Lilian, hebben besloten dat we samen de sprong wilden wagen en voor ons heeft dat goed uitgepakt. Toch was de weg hier naartoe niet altijd even gemakkelijk en zijn we beiden tegen bepaalde dingen aangelopen. Omdat het misschien herkenbare dingen zijn waar we tegenaan zijn gelopen, houden we morgenavond, 7 mei, samen een themachat over dit onderwerp.
Geef een reactie